Norðurljósið - 01.05.1935, Blaðsíða 8

24
NORÐURLJÓSIÐ
frá sjónarmiði ritningarinnar — það kemur
seinna. Jeg er aðeins að skýra það, sem í raun og
yeru er um að ræða, til þess að menn sjái og
skilji, hvað kenningin hefir í för með sjer, sje
hún sönn.
Auðvitað, ef kenningin er rjett og samkvæm
heilagri ritningu, hljótum yjer að taka á móti
henni og beygja oss fyrir myndugleika Guðs orðs,
jafnvel þótt hún neyði oss til að álíta, að allir
þessir þjónar Drottins hafi misskilið orð hans
herfilega og hafi vantað kraft og fyllingu Heil-
ags Anda, þrátt fyrir allan sýnilegan og varan-
legan árangur af starfi þeirra um mörg ár. Vjer
verðum að sitja með þá óleysandi ráðgátu, hvers
vegna Guð hefir, til dæmis, haldið hendi sinni
yfir starfsemi Georges Mullers nær 70 ár, látið
hann leiða margar þúsundir til Krists og svarað
öllum bænum hans nema þeirri einni, sem hann
bað stöðugt um, — að hann mætti fyllast Hcilög-
um Anda. Því að aldrei fjekk hann »táknið«. Vjer
verðum líka, ef kenning þessi er frá Guði, að trúa
því, að hinn heilagi og rjettláti Guð hafi synjað
mönnum eins og George Muller, Moody, Spurge-
on, Torrey, Dr. Oliver, Fletcher, Jerry McAuley,
Hadley og fjölmörgum öðrum trúboðum um þessa
fyrirheitnu gjöf sína, en hafi veitt hana í rík-
um mæli öðrum eins manni og Rasputin!
Hjer er svo mikið í húfi, að sjerhvert Guðs
barn þarf að yfirvega málið með nákvæmni og
samviskusemi. Vjer könnumst víst allir við, að
ef þessi kenning er rjett og ritningunni sam-
kvæm, og öllum þessum Guðs mönnum hefir
skjátlast, þá ber oss samt að hlýðnast henni af
öllu hjarta. En ef hún er ekki rjett, þá eigum vjer
ekki að hika við það, að mótmæla henni í nafni
Drottins.
f næstu grein skulum vjer rannsaka ýtarlega,
hvað Guðs orð kennir um þetta mál.
A. G.
Þakkar^erð.
»Mönnum og skepnum hjálpar þú, Drottinn«. (Sálm.
36. 7.)
Vafalaust munu fleiri en jeg, er rita línur þessar,
vera þeirrar skoðunar, að við íslendingar höfum, nú í vor,
þreifað á sannindum þessara orða. Allir muna óþurkana
síðastliðið sumar og vita um hrakin, óheilnæm hey og
áhrif þeirra á skepnurnar, einkum seinni part vetrar og
í vor. Útlitið var alls ekki glæsilegt um páskaleytið: Fóð-
urskortur og fellir víða fyrir dyrum, ef ekki batnaði tíð-
in undir eins. Þannig bái’ust mjer fregnirnar til Reykja-
víkur, hvort heldur var með útvai’pi, blöðum eða á annan
hátt.
Það var gamla trúin, að oft breyttist tíð til batnaðar
upp úr páskunum. Nú voru þeir liðnir, og engin bata-
merki sjáanleg. Þörfin varð meir knýjandi með hverjum
degi, það var bersýnilegt. Þá kom mjer til hugar, að leita
ákveðið til vors himneska Föður og biðja hann að hjálpa
þjóðinni. Jeg hafði þá einmitt verið að lesa þessi orð, er
greinin byrjar með, og með þau á vörum mjer, að því
er jeg man best, bað jeg ákvéðið og innilega um það, f
nafni Drottins Jesú Krists, að Guð vildi miskunna bæði
mönnum og skepnum og senda skjótan og góðan bata.
Svo liðu einn eða tveir dagar, og þá breyttist tíðin á
sumardaginn fyrsta. Dreg jeg það af eftirfylgjandi ástæð-
um, að sú breyting hafi ekki orðið án guðlegrar ihlut-
unar:
1. Þegar veðrið batnaði hjer, var ástandið orðið svo al-
varlegt, einkum norðan lands, að batinn mátti alls ekki
dragast lengur, ef ekki átti að verða kolfellir á skepn-
um hjá mörgum bændum.
2. Þegar batinn kom, voru skepnur víða farnar að
veikjast af óhollu fóðri. Þær hefðu því ekki þolað rosa-
storma og stórrigningar. Vorbatanum fylgdu ekki storm-
ar eða úrfelli að þessu sinni. Hann var því hagstæður
veikum skepnum.
3. Ekkert nema það, að fá nýtt gras sem allra fyrst,
gat hjálpað fjenaðinum í vor, og allir vita, hve fljótt fór
að næla, og þá var skepnum borgið þar, sem jeg hefi
spurnir af.
4. Altítt er á vorin, að hret komi, er drepi þann gróð-
ur, sem kominn er. Ekkert slíkt hret eða kuldakast hefir
komið í vor, enda. þótt tíðin hafi ekki alt af verið jafn
hlý.
5. Tíðin batnaði tiltölulega fyr á íslandi en í nágranna-
iöndum vorum, og, eins og að ofan er sagt, engin alvarleg
vorhret hafa komið. í Englandi kom svo mikill snjór eftir
miðjan maí, að sumstaðar varð að ryðja burt snjó af veg-
um með snjóplóg.
Þótt jeg hjer að framan hafi sagt frá bæn minni, þá
dettur mjer ekki í hug, að það hafi ekki verið miklu
fleiri en jeg, sem báðu Guð um bata, einmitt um þetta
leyti. En einmitt vegna þessa, að margir hafa vafalaust
beðið Guð um bata, þá langar mig til þess, að biðja alla
trúaða vini um það, að þakka Drotni ásamt mjer fyrir
bænheyrsluna. Þökkum Guði, Föðurnum, í nafni Drottins
Jesú fyrir það, að hann miskunnaði íslandi í vor og gaf
þennan góða bata. Þökkum honum fyrir það, að hann,
með því að breyta veðráttunni, staðfesti orð sitt, að hann
hjálpar mönnum og skepnum.
Trúaði lesari, þakkaðu hohum nú, þegar þú lýkur lestri
þessarar greinar.
Akureyri, 2. júní 1935.
Sæm. G. Jóhannesson.
LEIÐRJETTING. í 1. blaði þ. á., á 8. bls. í miðju
fyrra dálksins, stendur: »samanber I. Kor. 1. 2. og 12.
13.«. Sumir hafa. misskilið þetta og haldið, að hjer væri
vitnað til 12. og 13. versa í 1. kap. En síðaxi tilvitnunin
er í 12. kup., 13. versi.
Hefði síðari tilvitmmin verið 12.—13. vers í 1. kap.,
hefði staðið: »1. Kor. 1. 2., 12. og 13.«
Ritstjórinn þakkar öllum þeim, sem hafa útvegað blað-
inu nýja kaupendur nýlega, einnig öllum, sem hafa góð-
fúslega sent blaðinu notuð frímerki. Alt þetta styrklr
málefni Drottins og mun eflaust bera góðan ávöxt.
Ritstjóri og útgefandi: ARTHUR GOOK, Akureyri.
Prentsmiðja Odds Bjömssonar.