Norðurljósið - 01.02.1963, Blaðsíða 7

NORÐURLJÓSIÐ
15
óvin, sem verður að standa gegn, gefa honum ekkert
tangarhald á sér. Menn geta gefið djöflinum færi á sér,
ef þeir reiðast, einkanlega ef þeir ala reiðina með sér. Þegar
reiðin nær valdi yfir einhverjum, er hann orðinn líkur
borg, sem múrarnir hafa verið brotnir utan af, segir ritn-
ingin. Inn í slíka borg var óvinum auðvelt að ganga og
vinna hana. Djöfullinn á auðveldan aðgang að manni, sem
missir stjórn á skapi sínu.
Vakið og biðjið, freisting er í nánd.
Valcið og biðjið, Drottinn kemur, enginn veit hvaða dag
eða stund.
Vakið, standið stöðugir í trúnni, fallið eigi frá Drottni.
Verið algáðir, vakið, óvinurinn situr um sofandi læri-
sveina Krists.
„Það, sem ég segi yður, það segi ég öllum: VAKIÐ!“
Þetta er kall Drottins Jesú til vor og til heimsins NÚ í
DAG. S. G. J.
--------x--------
’ ■ ’ \ '........' '
Biblíuskýringar.
(Framhald). JeSOjO.
8. kap. 19. 22. v. Þessi kafli í spádómi Jesaja var borinn
fram á þeim dögum, þegar erfiðleikar steðjuðu að þjóð-
inni. Konungurinn, Akas, var guðlaus og ráðlaus. Hann
vildi ekki treysta Droitni né fyrirheitum hans. Eins var
ástatt um inikinn þorra þjóðarinnar. Menn vildu ekki
hlusta á orð Guðs. Þá komu fram menn, er sögðu: „Leitið
frétta hjá þjónustuöndum og spásagnaröndum.“
Þá sendi Guð þeim mjög alvarlegan boðskap, sem Jesaja
flutti þjóðinni. Því miður kemur hann ekki fram í skýrri
mynd í núverandi biblíuþýðingu. I nýrri, amerískri þýð-
ingu, Berkeley-þýðingu, er kaflinn þýddur þannig:
„Þess vegna, þegar menn munu segja við yður: „Leitið
frétta hjá andasæringarmönnum og spásagnarmönnum,
sem hvískra og umla,“ ætti fólk ekki að leita frétta hjá
Guði sínum? Ætti fólk að leita frétta hjá hinum dauðu
til gagns hinum lifandi? Til lögmálsins (kenningarinnar)
og vitnisburðarins! Hver, seor ekki vill tala samkvæmt
þessu orði, fyrir hann skal vissulega ekki verða nokkur
dagrenning. Hann mun reika um (landið) hrjáður og
hungraður; það mun verða, af því að hann er glorhungr-
aður, að hann fyllist æði hið innra með sér og formælir
konungi sínum og Guði sínum. Þá mun hann líta upp og
einnig til jarðar og sjá neyð og myrkur, angistar sorta.
Inn í myrkur skal honum verða varpað."
Mjög svipuð þessu er nýja ameríska endurskoðaða þýð-
ingin „Revised Standard Version,“ nema hún notar orðið
„miðlar“ í stað andasæringamenn, og hún hefir kaflann
í fleirtölu, „þeir“ í staðinn fyrir eintöluna „hann“, sem
notuð er í Berkeley þýðingunni.
Boðskapur Guðs til anda-leitarmanna er vissulega at-
hyglisverður og óttalegur þeim, sem dirfast að brjóta bann
hans við fréttaleit af framliðnum. Þeirra bíður rnyrkur,
angistar myrkur. Þeim verður varpað í myrkur. Minnir
hið síðara mjög á orð Drottins Jesú í sögu hans af brúð-
kaupi konungssonarins. Gestinum, sem komst inn án veizlu-
klæða í veizlusalinn, var vægðarlaust fleygt út, — út í
myrkrið fyrir utan, út í grát og gnístran tanna.
14. kap. 12.—14. v. Þessi vers eru af mörgum skýrð á
þá lund, að þau eigi við fall Satans, fyrst og fremst, þótt
þau megi án efa heimfæra til Babelkonungs á liðinni tíð
og til „dýrsins", sem Opinberunarbókin kallar svo, hins
síðasta jarðneska einvalds, sem ríkir áður en Kristur birt-
ist aftur í dýrð sinni.
17. kap. 1. v. „Damaskus skal verða afmáð og ekki verða
borg framar.“ Hér er of fast að orði kveðið í ísl. þýðing-
unni. Orðið „framar“ á að falla burt. Damaskus var iekin
herskildi nokkru seinna af Assýríu-konungi, sem hefir
vafalaust brennt hana og lagt í rústir að þeirra tíma sið.
En hún hefir verið endurreist aftur og stendur enn í dag.
20. kap. 1. v. Sargon var konungur í Assýríu frá 722—-
705 f. Kr. Hans er hvergi getið í ritningunni nema hér og
heldur ekki í neinum öðrum fornaldarritum. Af þessu var
sú ályktun dregin, að biblían færi með rangt mál, hann
hefði aldrei verið til. Rústirnar af höll hans hafa samt
fundizt í Níníve og sömuleiðis annálar hans. I þeim má
lesa um þátttöku hans í umsátrinu um Samaríu og herleið-
ingu ísraelsmanna.
(Framhald).
FRÁ KRISTÍNU GOOK
Sumir vinir þeirra hjóna, Arthurs heitins Gooks og Kristínar,
spyrja stundum, hvernig henni líði.
Yfirleitt mun líðan hennar vera sæmileg, en þrótturinn dvínar
með fjölgandi árum. Hún ritaði mér 28. des. s.l. meðal annars á
þessa leið: %
„Eg þurfti að fara í bólið og hefi verið við það þar til nú síðustu
dagana, að ég er mun betri fyrir Guðs náð, og hanti gaf það, að
ég fékk ekki þann hita, að ég gat farið fram úr til þess að ná í
það, sem þurfti með. Nágrannar komu á gluggann hjá mér (hún
er ein í húsinu) til að vita, hvort ég þurfti nokkurs með, og þar
sem þetta gekk vel svona, gat ég haft það rólegt .... Eins og þú
veizt, hefi ég meiri þægindi hér en ég hefi áður þekkt, þarf ekki
að hugsa um miðstöðina, hafði hana á því lægsta, og allt á sömu
hæð, svo hvergi hefði verið auðveldara að komast af fasin. Drottinn
leggur alltaf líkn með þraut.“
Þá segir hún sögu af því, hvernig Guð sem svar við bæn greiddi
úr, svo að hún gat fengið olíu heim til sín þennan dag, sem hún
skrifaði. Hún var þá farin að hressast, svo að hún komst út. Og;
því var stjórnað svo, að hún fór út á réttum tíma, þegar bifreiðar-
stjórinn á olíuvagninum sá enga leið til að komast heim til hennar
fyrir snjó. Hún gat þá leiðbeint honum og hjálpað til, svo að olíuna
fékk hún í tæka tíð.
Hún skrifar aftur 25. jan. og segir þá: „Vona, að ykkur líði vel
og að ekki séu aðrir eins kuldar hjá ykkur eins og hér .... Annars
líður mér betur fyrir Guðs náð og hefi ekkert haft af öllum þeim
óþægindum að segja, sem svo margir hafa við að stríða hér. Olían
er sá eldiviður, sem ekki er skammtaður nú. Allt er að ganga til
þurrðar, og svo er búizt við vatnsskorti, þegar hlákan kemur og öll
sprungnu rörin hjá fólki opnast.“ Svo sendir hún öllum vinum
hjartans kveðju.
Vinir frú Kristínar eru minntir á Jakobs bréf 1. kap. 27. v.
Ritstj.