Heimskringla - 14.07.1887, Blaðsíða 3

undir’. (Herra blygðast hlýt jeg’.
tSjáðu, sjáðu faðirinn fríði’. tlvirkja
vors guðs er gamalt hús’. 4Jnd*el-
an blíðan’. tDagur eptir daga bræði’
[Heill flokkur componeraður; vers-
in sungin á víxl með ólikum lögum].
^Gegnum hættu, gegnum neyð’.
tJesús Kristur að Jórdan kom’.
,Guði lof skal önd mín inna’.
,Hjartað, pankar, hugur sinni’. (Ó,
hve sælir eruð pjer, sem gengið’.
(Ó þá náð að eiga Jesúm’. (Þinn
fyrir dauða pjer jeg færi’. tÓ, hve
dýrðleg er að sjá’.
Hinir íslenzku söfnuðir hjei
landi ættu að kosta kapps um,
láta kirkjusöng sinn fara svo \
fram sem mögulegt er. Söfnu
irnir geta vart gert of mikið til
fa góðan söng við guðspjónus'
Það er sannarlega allt annað
skemtilegt, að koma þar inn
irkju, sem engin regla er á sön
sem einn er langt á undai
versinu, annar á eptir, og sön
flokkurinn ekki svo vel að sje:
^öngfræði, að liann pekki c’ frá
eða ddur frá h tnol.
að hin ■ nýja sveitarstjórn okkar
metur hverja ekru á $2,50, eða 160
okrurnar á $400,00.
30. júní var stjórnarvjel N.ísl.
hleypt af stað. Dann dag hafði
stjórnin fund að Víðivölluin Árnes-
liyggð. Kn hvað sjerstaklega gerð-
ist á peim fandi hefur ekki verið
byrt. J>að er annars trauðlega óupp-
lýstra almúgamanna. meðfæri að sitja
á þessum fundutn. íslenzkan er ærið
blandin háfleygum enskum orðum,
svo fáfróðirmenn eiga örðugt með
að ná samhengi ræðanna. Mörgum
líkar petta hálf illa ; finnst það eiga
vel við, að par sem þetta er hin fyrsta
al-íslenzk stjórn i Ameríku, pá að
hún brúkaði al-íslenzkt tungumál.—
Annars hyggja flestir Ný-íslendingar
gott til með pessa nýmynduðu stjórn
sína, pó allt sje I barndómi enn í
stjórnarefnum. Svo mikiðer víst að
peir sem í henni standa eru skynsamir
mennoggóðir drengir, og svo fram-
arlega sem peir leggjasigfram, mun
ráðsmennska peirra verða vel liðin.
Nýja íslandi 4. júlí 1887.
Kl. 18.
sá nú að þar var hann að ná í einn leyní-
þráð málsins.
,Já’ svaraði karl, ,þannig byrjuðu
prettir peirra; stúlkubarn, á likum aldri
og Lucya var pá, druknaði, og var höfð
fyrir Lucyu’.
,Gaztu ekki sjeð likið og sko'Sað
pað ?’
(Nei, jeg stóð ekki í nelnu sambandi
'ið bróður minn, og hafði aldrei sjeð
dóttur hans, ar var tíu ára gömul er
þetta skeði’.
,Hvernig gaztu pá náð Lueyu—eSa
ertu viss um að pessi stúlka sje hin rjetta
Lucya ?’
,Já, Ester gamla var stödd nœrri
þegar Lucya fæddist, og sá hana svo apt-
ur 5 ára gamla, og tók pá grandgæfltega
eptir útliti hennar og fæðingareinkenn-
um þeim, er hún bar og ber enn. Einnig
var hún þá sjálf svo s"á [ Uð, *ð hún
mundi eptir foreldrum sínum’.
Jiver var meiningin með pessum
flækjum ?’
,Hún var sú, að ef Lucya dæi áður
hún næði lögaldri, laut arfurinn allur
undir stjúpmóðurina’.
,En hvernig urðu þessi svik uppvis ?’
,Þegar barnið drukknaði var Lucya
flutt langt vestur i óbyggðir og fengin
þar Indíánum í hendur’.
J>ess væri óskandi, að þeir af
hindum, bæði í Winnipeg ow ann-
ars staðar, sem á annað borð eru
musikalsJdr, vildu leg'fjja siy meir
eptir söng Skandinava, því söntfur
peirra er almennt viðurkenndur að
vera hinn fagrasti i heimi. Sízt af
öllu ættu íslenzkir söngmenn að
leggja sig niðurvið að st/idera hin
smekklausu, auðvirðilegu—að jeg
ekki segi hin viðbjóðslegu—amerí-
könsku sönglög.
Organisti.
I’1 i’ e g n i i-
Úr hinum íslenzku nýlendum.
NOKKUR orð frá
NÝJA ÍSJ.ANDl.
Helztu frjettir hjeðan eru: IJag-
stæð og blíð veðrátta, og heilsufar
yfir höfuð gott; pó hefur kvef og
smá kvillar verið að stinga sjer nið-
ur hjer og par, með köflum.
Fyrri partinn og fram að miðjum
juní gengu hjer ákafar rigningar,
svo land blotnaði I meira lagi. Og
par eð flestir voru þá búnir að sá
fyrir nokkru, bæði kartöflum og
oðrum garðávöxtum, en höfðu sáð
djúpt og í flatt (ekki I hryggi ega
hrúgur) pá drukknuðu kartöflur
meira og minna á ýmsum stöðmn,
einkum þar sem lágt er. En par
eð ekki var lengra liðið á tímann,
pá sáðu flestir aptur og fá pví skað-
ann bættan að nokkru leyti ; nú líta
sáðtegundir víðast ágætlega, út. Að
kartöflur rotnuðu í riguingunum
mun hafa komið til af því að ekki
var sáð í lieð, pví vatnið stóð ekki
á> heldur seig furðu ’fljótt ofan í
Jörðina, er var svo purr frá fyrra
Sl,mri. Nú er landið orðið purt aptur
°S vegir pess vegna all vel færir.
Gras er víðast ágætlega sprottið
ílu heyslcaPur urn pað að byrja.—
u£ur eru meg mesta móti í sumar
n ~era möiinum óg skepnutn mikið
ónæði.
Álmennt er hjer búizt við i
landar flvtji hingaðí stórum stíl, se
koma aS heiman í sumar. Func
hafa verið haldnir víðsvegar u
nylenduna í Vor, í því skyni i
benda vesturförum á hið farsæ
Nýja ísland, sem svo margri í
lenzkri fjölskyldu hefur framfley
þó fátask hafi komið. Það er líl
l>úizt við að N.ísland hafi fleiri
tala pess máli í sumar f Winnipe
en það hafði síðastl. sumar peg
'esturfarar komu pangað. Ek
luinst okkur heldur nema rjett i
umboðsniaður ísl. í Wpg. og ei
herra B I n n . > V- •
. • hSaldvmsson, liendi in
flytjendum á N.lsl. að minnsta koi
ja n ramt og j>ejr henda peim
aðrar nýlendur, er 8umir virða
vera svo hrifnir af. Það vita all
sem til þekkja, að kostir eru ví
miklir og göðir í N.U . auðvitl
eru líka nokkrir ókostir .
f1* €*n J>€
-munu víðast finnast. Landiðísjál
sjer er mikils virði, og ef þeir, se
ekki eru kunnugir, vilja ekki tri
Jjví að landið sje mikils virði j
óræktað sje, þá má benda þeim
Cripsy XJlaii*.
(Þýdd saga.)
(Farmhald).
13. KAPÍTULI.
Idaho Jack snerist nú reiðulega að
Uritman ogmælti: tÞjer var ekki sagt
að vera með’.
,Jeg var sendur til að sjá hvort þið
hlýdduð skipaninni.
,Svo Clark hefur þá rengt trúmensku
vorn’.
(Nei, það gerði iiann reyndar ekki,
en hajin sá a-5 það spillti engu, að eitt
vitni væri viðstatt’.
,Jæa, við skulumkoma hjeðan; hjer
er enginn skemmtistaður. Mattie og
Bricklee geta hulið hræ hans’.
Jlann var óvinur vor’.
(Já, að sönnu, og því verður ekki
breytt, sem búið er a'f! gera, en heldur
liefði jeg viljað fella haun í einvígi en
að sjá honum slátrað þannig’.
.Komdu drengur, þjer er kalt, en
þegar við komum heim skulum vi5 taka
okkur duglega inntöku af góðu rommi,
það bætir manni hugarpínu; jeg pekki
það af eigin reynslu’.
.Kingston var góíur litSsmaður. Það
var skaði a5 hann skyldi filra pannig’.
Gritman og Idaho Jack hjeldu síð-
an heim til fjelaga sinna, er þá voiu
ferðbúnir, og spurði Clark þegar, hvort
allt væri búið. /■
(Fallin er hann’, anzaði Idaho Jack
og gekk’ þegar burt með þeim svip, er
lýsti því, að liann vildi ekki framar taia
um nítSingsverkið.
Clark horfði spyrjandi augum á Grit
man og sagtii: ,Jeg efast um að skipan
minni hafi verið fullnægt’.
.Enginn yafi, jeg var sjónarvottur
að þvl að hann er- dauður’.
,Það var ágætt, svo vjer erum pá
lausir ri'K njósnarmanninn; hans illi
andi leggur þá ekki framar tálmanir á
veg minn’.
Sem áður var sagt var þeim Mattie
og Bricklee falið á hendur að grafa
Ivingston, en þeir svikust um pað, peg-
ar hinir tveir voru horfnir af vígvellin-
um, læddust þeir 1 burtu. Þegar þeir
voru farnir tók Kingston að ókyrrast
sem apturganga, og stumraðist á fætur.
Vel af? veriS, drengir’ mælti hann og
glotti vi'S, gekk svo burt og livarf inn í
skóginn.—Hvernig dauða lians og end-
urlifgun var varið, fær lesarinn síðar a«
heyra.
Kingstön fór nú þangað, sem Mitt
skildi eptir liest lians um nóttina; var
þar sö’Sull lians og ferðasekkur, tók
hann þar velöimannabúning sinn og
klæddist skjótlega, varpaði reiðtýgunum
á hestinn, og reið svo sem leið lá lieim til
Mantons Leonards. Þegar þangað kom,
tók Ester kerling vel á móti honum og
liirti hest hans, en liann settist að hjá
'Leonard, er þegar byrjaði að segja hon-
um leyndarmál sitt þannig:
Áður en faðir Lucyu dó, hufði hann
gert arfleiðslu liennar skriflega á þann
hátt: að þar til Lucya hefði náð lögaldri,
21 ári, skyldu vextir af arfinum falla til
stjúpmóður hennar. En þá er liúúhefði
náð lögaldri skyldi urfinum deilt í fimm
jafna hluta; af þeim átti Lucya að taka
fjóra hlutina til allra umráða, en fimta
partinn skyldi hún ekki taka fyr en ept-
ir dauða stjúpmóður Iiennar.—Þegar
faöir Lucyu dó var liún að kynni lijá
stjúpmóður sinni, og þá skeði liið sorg-
lega slys, að hún drukknaði.
,Ilruknaöi’ greip Kingston fram í, og
,Hvernig fanzt hún þar ?’
(Ester gamla var þar í kynnisför hjá
fólki sínu, 3 árum eptir þennan tiiburð,
og þá sá hún Lucyu og þekkti hana
þegar’.
(Flutti liún hana hingað ?’
(Já’.
(Því tókstu þá ekki málið fyrir ?’
(Það var ekki svo hægt aðgerða; mót-
stöðumenn mínir voru slægir og brögð-
óttir þrælar, sem ekki mundu horfa í að
sverja rangaeiða’.
(Það var alveg hið sama; þú heffiir
átt að sýna barnið og láta svo rjettinn
dæma í málinu’.
.Stjúpmóðir Lucyu giptist þremur
vikum eptir dauða bróður míns, manni,
sem í fyllsta máta er samvizkulaus fant-
ur,—en jeg lagði þó sökina fyrir dóm’.
(Og hvat! svo ?’
Stjúpmóðirin, systir hennar og nokkr
ir nábúar þeirra sóru, að þeir hefðu
aldrei sjeð þetta barn, sem jeg hafði,
og að það væri alls ekki Lucya Leonard.
Það kom sinn með hverja vörn, og sum-
ar sem jeg gat ekki hrakiK’.
(Láttu mig lieyra þær’.
14. KAPÍTULl.
Gamla Ester sat og hlustaði þegj-
andi á samræður þeirra. Leonard lijelt
áfram að segja frá málssókn sinni: (Mót-
partar mínir komu meK þá vörn, að jeg
hefði aldrei sjeð bróðurdóttur mína áður
en hún dó, og því gat jeg ekki neita'S að
satt var. En þar er jeg í arftökubrjefinu
væri tilnefndur fjárhaldsmaður hennar,
þá hefði jeg sökum eigin hagnaðar tekið
þetta barn og komið með það sem hinn
rjetta erfingja. Fljótt sagt, mótstöðu-
menn mínir fylgdu svo vel fram sínu
máli, að þeir unnu I’
(8vo þú tapaKir málinu’.
(Já. Jeg fór úr dómliring þeirra
með skert mannorð og fjelaus öregi. Já,
hart nær allar eigur mínar gengu í þenn-
an málskostnatS, og svo hef jeg siöan
kostað töluveröu Lucyu til framfæris, en
jeg yðrast aldrei eptir því; jeg er viss
um aö sá dagur kemur, sem sannleikur-
inn leiðist í ljós, og að hún eignast til
fmlls hinn burtrænda arf sinn’.
(En hvernig hugsaröu þjer að leiða
hið sanna. í ljós eptir svo langan tíma ?’
(Það skal jeg segja þjer. Ester
þekkir manninn, sem leigður var til að
flytja Lucyu burtu’.
(Það er góð undirstaða til að byggja á’.
Karl stakk höndinni inn undir kodd-
ann og tók fram kvennmannsmynd og
rjetti aö Blair og spurði, hvort liann
gæti sagt sjer af hverjum hún væri. Hann
leit á hana og mælti: (Maður þarf ekki
gleraugna við til að geta sagt það; þessi
mynd er af bróðurdóttiir þinni’.
Karl brosti við og tók svo til máls:
(A«gættu liana nú vel’. (Það lief jeg
gert' kvað Blair; (og hver sá sem hefur
sjeð Lucyu mun segja þotta hennar
mynd’.
(Svo þú þykist viss um að myndin
sje af Lucyu ?’
,Já, efalaust’.
(En hún hefur aldrei sjeö þessa mynd’.
(Hvers er hún þá ?’
(Þú spurðir mig áður, hvernig jeg
gæti verið viss um að Lucya væri bróður-
dóttir mín. Til sönnunar öllum öðrum
ástæöum segi jeg þjer, að þessi mynd
er af móðir Lucyu, fyrri konu bróður
míns. Heldur þú pu að jeg þurfi að efa
frændsemi okkar ?’
(Þetta er fullnægjandi sönnun fyrir
þig sjálfau, en fyrir lögum og dómi
alls engin’.
(Hvers vegna ekki ?’
(Einungis vegna þess, að mágkona
þín er dauð, og að þú getur ekki sannað
aö móöir þessarar Lucyu væri kona
bróður þíns’.
(Framh. síðar.)
C íi n ii d n .
Nær Jivi allir ráðherrar rikis-'
ins eru koinnir burtu úr höfuð-
staðnuni, og dreifðir um öll austur-
fylkin. Er sagt að [>eir muni ekki
framar ætla að skipta sjer af járn-
brautamálinu i Manitoba. Þeir nátt-
úrlega treysta J>ví, að landstjóri
sampykki gerðir peirra í pvi efni
og ónýti lögin um bygging Rauð-
árdalsbrautarinnar. Aptur hefur all-
ur porri manna pá skoðun, að
Lansdowne fáist ekki til pess, par
sem hann ekki einungis sjálfur sjer
að Manitobamenn hafa á rjettu að
standa, heldur einnig Jhefur hann
pann úrskurð dómsmálastjórans sjálfs
pegar hann i vor sagði sendimönn-
unum að vestan, að sambanksstjórn
in hefði engan lagalegan rjett til
að banna peiin að byggja braut
suður frá Winnipeg.—í stjórnartíð-
indunum, seni komu út 5. p. m.,
er ekki getið um að pessi lög sje
ónýtt.
Fjárhagur póstmáladeildarinn-
ar stendur með bezta móti við lok
fjárhagsársins, er enti með júnímán-
uði, Tekjur deildarinnar fyrir frí-
merkjasölu eina voru á árinu rúm-
lega 2^ milj. doll., nær pví 200
pús. doll. meir en pfér voru á und-
anfarandi fjárhagsári.
Þessa dagana gefur stjórnin út
kontrakt á póstflutningi milli Cand-
da og Englands um 10 ár. Síð-
asti dagurinn, semtilboðumvar veitt
móttaka var 5. p. m. Þeir sein
buðu í flutninginn voru: Kyrrah.
fjelagið, Allan-linan og Dominion-
línan. Báðar línurnar, Allan og
Dominion er sagt að vinni í sam-
einingu, að pví að reyna að ná í
flutninginn, og báðar tilbúnar að
láta smíða eins hraðskreið skip og
hin beztu, er nú ganga um Atlanz-
haf undireins og vissa fæst fyrir að
pær fái flutninginn. Er svo ætlast
til, að pósturinn verði fluttur á 5
dögum frá írlandi til Halifax.
Stjórnin hefur neitað að ganga
að peim kostum viðvíkjandi kaup-
um eða leigu á Inter Colonialbraut-
inni, er herra Kamper bauð fyrir
hönd hins pýzk-franska fjelags um
daginn. En hann ætlar ekki að
hætta við svo búið, heldur lagði
af stað til Paris á Frakklandi und-
ireins og svarið kom. Ætlar hann
par að hitta Rothchilds ríka og vita
hvert ekki er hægt að bjóða að-
gengilegri samninga. Sir Charles
Tupper, sem nú er á förum til Eng
lands aptur til pess að gegna um-
boðsstöðu sinni, á að mæta á fundi
í Paris 27. p. m., ’ til pess að ræða
petta mál itarlegar og reyna að
koma á samningum.
Canadiskt skip, Muskota, frá
St. John, N. B. í förum frá Java
til írlands, er talið frá. Hafði far-
ið frá Sounabaya á Java 15. des. f.
á. með $100,000 virði af varningi
og ætlaði beina leið til Queenstown
á frlandi, síðan hefur ekki spurzt
til pess. Á pví voru 25 menn auk
skipstjóra.
Eldur kom upp í Quebee kast-
alanum aðfaranótt hins 8. p. m. og
gerði mikinn usla í hinum mörgu
saman-liggjandi stórhýsum. Lá
nærri um tíma að bálið næði púður-
húsinu, en með hörkubrögðum varð
eldurinn stöðvaður fyren hann náði
festu par. Eignatjón er metið 150
til 200,000 dollars. Eldurinn kom
upp í hesthúsi riddaraliðsins og
fórst fjiildi af hestunum.
iNliddleton hershöfðingi er um
pað bil að umsteypa allar herregl-
urnar, bæta allan herbúnað hinna
ýmsu hersveita, lengja skyldu æf-
ingatímann 5 daga á ári og auka
tölu líðsins í heild sinni um priðj-
ung eða meira. Einkum verSur
aukið fastaliðið og varðmemiirnir í
Norðvesturlandinu. Kostnaðurinn
verður lítið, ef nokkuð, aukinn, pó
talan jafnvel tvöfaldist; er hug-
myndin sú, að liafa sjálfboðalið sam-
an dregið sem mest í bæjum, pví
kostnaðurinn er niikill við flutning
á deildunum út um landið, til og frá
æfincrastöðvum.
Stjórnin hefur auglýst, að ept-
ir 1. júlí p. á. fái enginn frímerkja
sali meir en einn dollar af hundraði
i sölulaun í stað 3, er áður hafa ver-
ið. Með pessu eykur póststjórnin
tekjurnar svo nempr 40-50,000 doll.
á ári. Frímerkjasalar eru hams-
lausir yfir pessari aðferð, ekki sízt
peir, sem hafa enga aðra vöru-
tegund á boðstólum en fríinerki og
póstspjöld.
Leyndarráð Breta hefur nýlega.
staðfest lög, er sampykkt voru á
fylkispinginu í Quebec árið 1882,
og sem álitin voru ólögleg, gegn-
stríðandi grundvallarlögunum. Þessi
lóg gefa fylkisstjórninni vald til
að leggja sjerstakan skatt á verzl-
anir aðrar en klæða og matvöru
verzlanir. Með pessu gerði stjómin
ráð fyrir að auka tekjur fylkisins
um $125,000 á ári, og var niður-
jöfnunin á pær pannig : Banka-
fjelög $25,000, ábyrgðarfjelög 34,
000, járnbrautafjelög 28,000, pen-
ingalánsfjelög'" 15,000, gufuskipa-
fjeli'ig 8,000, hraðfrjettafjelög 6,
000, málpráðafjelög 5,000 og strætis-
járnbrautafjelög 1,000. Þetta var
áætlunin fyrir fimm árum, en par
eð pessar verzlanir hafa siðan aukist
að mun .1 fylkinu, verða tekjurnar
að líkindum $140—150,000 á ári nú.
Nú ráðgerir stjórnin ekki einungis
að inn kalla pennan skatt fyrir petta
ár, heldur fyrir 5 ár, með áföllnum
leigum, og fær [>annig aukatekjur
er neina nær miljón dollars. Eptir
Þessum dómsúrskurði getur fylkis-
stjórnin í hvaða fylki ríkisins sem
er búið til pennan verzlunarskatt.
Með C. P. Oriental-línu-skipinu
Parthia, er kom til Vancouver um
daginn, komu 150 farpegjar, og 2,
970 tons af vörum, er gerir 16
vagnhlöss, sem flytja parf austur um
landið. Flutningur býðst svo mik-
ill eystra (í Kína og Japan) að fje-
lagið hefur orðið að leigja eitt skip
til og hefur pví 4 í föruin nú. Hin
næstu skip til að koma eru Batavia
og Port Augusta.
Laclúne-iirúin (Kyrrahafsfjel.-
brúin) ytír Lawrencefljótið hjá Mon-
treal var fullgerð hinn 1. p. m. og
skyldi hin fyrsta vagnlest renna yfir
hana á sunnud. var.—Grand Trunk-
fjelagið vinnur af kappi við að tvö-
falda braut sin milli Montreal og
Toronto. Kyrrahafsbrautin á pví
svæði er nærri fullgerð.—Eigendur
blaðsins Star í Montreal byrjuðu
fyrir nokkru að taka samskot og
stofna sjóð, er gengur til að hjálpa
fátækum börnu og unglingum til
pess að komast burtu úr borginni og
dvelja út á landsbyggðinni svo sem
viku tima á sutnrin, meðan hitinn er
mestur. Þetta mál hefur fengið
góðar undirtektir og á priðjud. var
fór hin fyrsta vagnlest úr bænum
með fátæk börn einungis. Þau voru
yfir 200 er fóru í fyrsta skipti. Þessi
sjóður er kallaður fersks lopts sjóður
(F'resh Air Jund).—í háðmynda-
blaðinu tírip (Toronto) i vikunni
sem leið er mynd af járnbrautamál-
inu í Manitoba. Norquay stendur
upp á virkisvegg úr grjóti, en niðri
fyrir eru peir Sir John, Tupper,
Stephen og Smith og rífa hár sitt.
En á veggnum stendur : (í Lög um
að styðja að járnbrautabyggingu
innanManitoba, staðfest8. júlí 1883,
og ekki ónýtt á hinam tiltekna tíma.
Samkvæmtpessum lögum má byggja
járnbraut hvar sem er, innan hins
eldri hluta fylkisins —Maður einn
gekk á slökum streng yfir Níagara-
gilið um daginn, er var ^ puml.
grennri en sá er Blondin gekk á í
sama stað hjerna um árið. Stuttu
síðar átti pessi sami að ganga pað
aptur og pá fyrir peninga, og hafði
hann lofað pví, en nóttina áður en
pað átti að fara fram skaut hann sig
til dauðs.—Fáum dögum seinna
lagði maður í fljótið og ætlaði að
synda yfir pað rjett fyrir ofan liring-
yðuna. Hann komst I yðuna og
hefur ekki sjezt siðan.