Heimskringla - 08.09.1887, Side 3

nokkru lagt drög fyrir að fá svo sem
100 bush. send til sín frá lfiga í vet-
ur, til Jiess að geta gefið sem flest-
um tækifæri til að reyna liveitið.
Kf f>etta hveiti fær almennt hrós
eptir dyggilega reynslu aptur að
sumri, og ef J>að verður álitið ígildi
Fted Fyfe hveitis að gæðum, J>á má
bfiast við að eptirsókn eptir [>ví verð
nr mikil, og J>að kemst J>á óefað í
5íeysi hátt verð á meðan bændur eru
að byrgja sig með pað til útsæðis.
I>að væri J>ví æskilegt, ef einliver
íslenzkur bóndi í Manitoba, í Argyle
sveit t. d., [>ar sem [>eir rækta svo
mikið hveiti, vildi skrifa j>rof. Saun-
ders og biðja hann um ofur litla
ögn af [>essu hveiti til reynslu. I>að
nr svo sem efalaustað pað fæst orða-
laust, ef beðið er um það í tíma.
*lg þó ekki fengist nema 1 eða
jafnvel £ pund, [>á er J>að undireins
nokkurs virði: pað ereign, sem fljótt
niargfaldast.
PRESTS V ÍGSLA.
Sunnudaginn 21. ágúst fram
^dr íslenzk jirestsvígsla í Víkur-
kirkju 4 Mountain í Dakota. Sá,
sem vígður var, er Niels Stein-
grímur t>orláksson, sem um 4 síð-
astliðin ár hefur stundað guðfræði
við háskólann í Kristjaníu í Nor-
vegi, og hafði hann [>ar á undan
gengið í gegn um Lvther (’olleye
í Deeorah í Iowa í líandaríkjum og
tekið par stúdentapróf. Var hann
nú nýkominn hingað vestur frá Nor-
vegi upp á köllun til j>restskaj>ar
frá fólki í nýlendunum (slenzku í
l>yon Countv og Lincoln County í
Vlinnesota-ríki. Forseti kirkjufje-
lagsins íslenzka sjera Jón Bjarna-
son framkvæmdi vígsluna ineð að-
stoð sjera Friðriks .1. Berginanns,
°g fluttu [>eir liror um sig ræður
öt af tækifærinu, og að vígsluat-
köfninni af lokinni flutti liinn ný
yígði prestnr prjedikan. Prests-
'dgslati fi">r í aðalatriðum frain eins
s,g 4 íslamli tlðkast. í stað [>ess
að par er við [>að uekifæri tónuð
bæn á Latínu, ýmist af peim, sem
vígðireru, eða söngflokksafnaðarins,
voru sungin nokkur vers af sálmin-
um: uKom guð helgi andi hjer”.
Svo var og æfisaga pess, er vigjast |
átti, samin af houuui sjálfuin í stuttu
ágripi, ásantt köllunarbrjefi hans,
lesin upp í heyranda hljóði um leið
og lýst var vígslunni, og eptir vígsl-
una vaau hinn nývígði jirestur oj>in-
berlega fyrir söfnuðinum viðlika em-
bættiseið eins og á íslandi tíðkast. ■
Á íslandi bóka hinir nývígðu
prestar æfisögu sína á latínu á skrif-
stofu biskups, ái. pess hún sje nokk-
urn tíma opinlx rlega upplesin; og
♦>ins er prestaeiðurinn [>ar á latínu,
og engir við, pá er hann er unninn,
nema biskup og vigsluvottar.
Það var kl. 4 e. m. að ]>essi
vígslu guðspjónusta liyrjaði, og var
all-fjölmennt við pá samkomu, en
hefði pó orðið miklu fjölmennara,
hefði veðrið J>ann dag ekki verið
með ópægilegra móti, hvíldarlaus j
rigning frá mitijum morgni og fram
undir hádegi, og eptir pað kalsaveð-
ur til kvölds. Um hádegisbil sama
daginn flutti sjera ,Tón Bjarnason
guðspjónustu á Garðar og sjera
Friðrik J. Bergmanná Norður-Sand-
hæðum í Víðalinssöfnuði.
Sjera Steingrímur fer bráðlega |
til safnaða sinna í Minnesota. Hann
hefur sampykkt. lög kirkjufjelags
vors og er pannig í pnð genginn.
LANDSKOÐ UN.
Samkvæmt ósk nokkuru lauda vorra
^'nnipeg viljitm vjer undirskrifaðir,
< r i siöasti. viku tókumst á liendui aff
-koða hiK fa„n| nýiendusvæði í Norð-
vesturlandi C’anada, er Qu’Appelle—á
islenzku Ik'rgniálsdalur—heitir, gefu lijer
í stuttu yflrliti Ij'singu af landsvæði því,
cr vjer fórum yftr, mcís fram af þeirri
ástœðu, uð vjer álítum sjerstaklega
vel fallið fyrir íslendinga til aðseturs.
Dalurinn liggur í norðvestur frá i
Winnipeg (uin 1H mílur norður frá
Kyrrahafs aðal-brautinni og um 20 míl-1
’ur sutlur frá Manitoba Norðvesturbraut
inni og Þingvalla nýlendunni, á þvi
svæði ervjer skoðuðum), milli 50. og
52. st. nr. br. frá Brandon, allt norðvest
ur til Long Lake (Langavatns), ytir 200
mílur á lengd. Svæði þati, sem vjer
skoðnðum, var þvi mibpartur dalsins og
nteð fram honum beggja megin austur
frá Itound Lake, um 300 ferhyrnings-
mílur að stærð, 220 niílur norðvestur
frá Winnipeg milli 102 og 104 vestur 1. st.
yfir Tp. 17-18-19 a og 19 í Itanges 31,
32 og 33 vestur af 1. hádegisbaug, og 1.
2. og 3. vestur af 2. hádegisbaug.
Dalurinn er ljómandi fagur; mjög
likur smá dölum til hjeraða á Islandi.
Hann er um 4 mílur á breidd milli brúna
að metlaltali og 1000 feta djúpur, með
skrúðgrænum hallandi sljettum annars
vegar að norðan—með smá giljum, sem
hjer og hvar skerast ni'Kur í gegnum dnl-
brúnina, alþakin skógi, en hins vegar—að
sunnan,—þakin skógi eptir endilöngu og
upp fyrir brúnir með 5—15 þuml. sver-
um trjám í gegn 3 álnir frá rótum,
par sem vjer mældum þau. Helztu tegund-
undir viðarins virtust oss vera: eik, poplár,
birki og Jfvitbaua'. Eptir mitijum daln
um endilöngum rennur áin Qu’Appelle,
metS þungum líðandi straumi og skæru
góðu vatni; er hún ekki injög stór
(brÚU’Sástöku stöðum). llúnaðskilurná-
kvæmlega skóginn frá engja og beiti
landinu.
Af 4 fiskitegundum var oss sagt að
vævi mikið í ánni og vatninu Round
Lake, er áin ronnur gegn um. I>aö er
um 16—20 ferliyrningsmílur á stærð.
Beggja meginn dalsins--einkum að
norðan—er land mjög fagurt og gott,
bæði til gripa og sauðfjár ræktar, en þó
sjerstaklega til akuryrkju; jafnvel lietra
envvítSa í Manitoba, að sögn þeirra fáu
bænda er vjer hittum þar. og sem
höf'Su íiutt þangað aS austan, er gerðu
sjea reikning fyrir 35—40 bush af ekr-
unni á fyrsta ári. Þar er stór öldu
mynduS sljettlendi, þakið þjettum skóg-
ar runnum hjer og hvar metS stórum
grassljettum á milli ýmist eða smá rak-
lendum dölum með smá vötnum á stöku
stöðuin og stórum líðandi ölduhryggjum
er mynda dalinn frá norðri til suðurs.
Wiuuipeg, 5. september 1887.
.1. A. Jolinson, Stefán Jónsson.
.1. Árnason, 8. Andrjesson.
ÞJÓÐVINARMIN NING.
Kveðið við audlátsfregn
HELGA JÓNSSONAR.
Hnigin, hnigin
Hetjan unga;
Fallinu, fallinn,
Frolsis vinur.
Brá er bliknuð,
Brostið auga,
Líflaus, líflaus
Líkami—nár.
Horfinn heimur.
Horfin fegurð;
Lífsins ljós ei
Lýsir framar.
Líf er liðið,
Lífsstarf endaS;
Harma helþiá
Hjörtu nístir.
Áður andans
Ægiljóma
Sigurljósi
81ó um enni.
Rós lífsroða
Rann alfögur,
Breiddi blöð mót
Björtum himni.
Hraust var handtak,
Hýr var kveðja;
Brann í brjósti
Blóð víkinga.
Hló að hættu,
Helju frýði;
Aleinn, aleinn,
Osigrandi.
Iletja hugstór,
Hvergi flýði;
Brauzt mót bárum,
Brann af kappi:
„ Afram, áfram.
Aldrei víkjum;
Porvrn, Þreytum,
ÞjóCar vegna
Frægð og frelsi,
Framför þjóðar
Mestu inat, og
Menntun unni.
Þreytti þrautir
Þjóðarvinur,
Allt til örlög
Aldur styttu.
Hvert er horfin
Hetjan prúða ?
O, að ísland
Aðrar veki!
Ertu aldauð,
Eða myrkvuð,
Eygló andans,
Alskapanda.
Lát á leiði
Lárvið gróa.
Metum minning
Merkisvinar.
Lifi líf hans.
Lifi góðverk.
Eilíf eilífts
Ávöxt geli.
F.
Blair.
(Þýdd saga.)
(Farmhald).
Einni stundu seinna en funditm
lögregluþjónsins og Kittybar saman, sást
maður á gangi á bryggjunni við fljótitS.
Hann virti nákva'mlega hvern inann fyr
ir sjer, er þar var á gangi. Það leit
svo út sem hann væri að leita að ein-
hverjum vissum manni. Svo gekk baun
þaðan til næsta veitingahúss, og þar sá
hann mann, er hann virti meir fyrir
sjer en aðra; hann stakk við honum
hendi, og spratt sá þegar á faitur og
ætlaði að ráða á komumann, en hann
var fljótur til máls og mælti: ,Fyrir-
gefðu kunningi: jeg ætlaði ekki að
vekja þig, en úr því svona tókzt til, þá
verð jeg að bæta úr því. Viltu ekki
fá þjer staup'.
Orðið, ,staup', hafði ótrúleg áhrif á
lítlit mannsins; hið grimmdarlega tillit
hvarf af hinu eldrauða andliti fyri vin-
gjarnlegu brosi, sem lýsti ánægju yfir
þessu vinarboði. ,Jú, það líkar mjer’,
svaraði hann.
,Jæja, kunningi, komdu þá með
mjer; jeg fer þangað, sem við getum
fengið ósvikna vöru fyrir peningn vora’.
36. KAPÍTULI.
Þ6 lýsingin, sem Mitt gaf af manni
þeim, er fiutti Lueyu burtu, væri ekkl
sem nákviemust, þá lukkaðist þó lög-
regluþjóninum (þvíkomumaður var eng
inn annar en Gipsy) að finna liann eptir
henni. tíijisy var uii i allra bezta skapi
yfir því að finna þennan mann. Hann
ætlatii nefnil. að gynna upp úr lionum
allt er liann vissi um mál Bobs, þvi þar
með gat liann sparað sjer margra daga
ómak og eptirleit. En hyggilega þurfti
að fara; reynslan var búin aS sýna hon-
um at! þessir piltar voru bæði sla'gir og
tortryggnir.
tíipsy bað fyrst um mat og drykk
handa sjer og fjelaga sínum. Var sam-
tal þeirra á meðan um alla heima og
geima, þar til allt í einu að Gipsy veik
talinu á þessa leið:
Jlamingjan hefur nú um tíma snú-
ið bakinu við þjer Scranton. e*a er
ekki svo ?’
Hinn leit illilega við honum og
spurði: ,Hver hefur sagt þjer að nafn
mitt væri Scranton ?’
Af útliti manusius sá Gipsy fljótt að
þessi var einmitt sá sem hann þurfti að.
finnn.-- Dagiun áður hafði liann. eptir
mikla fyrirhöfn, fundiö gamalt dagblað,
þar sem getið var um málaferli Man-
ton Leonards, Og sagt frá manui, sem
Scranton nefndist, er hefði veriö einn
af mótvitnum Leonards, en sem þó
mundi bafa vitað meira í málinu en liann
hefði láti-ti uppskátt.
jHugsarðu máske að jeg þekki þig
ekki. En nijer þykir það undarlegt a'8
þú skulir ekki þekkja mig’.
En nafn mitt er ekki Scrauton, og
jeg hef aldrei sjeð þig fyr eun nú’.
,Jæa, Scranton minn. Úr því þú vilt
ekki kannast við gamlann vin, sem vill
hjálpa þjer í ueyðinni, þá verðurðu að
sjá utn þig sjálfur'.
(Þó jeg sje nú um stundir i pen-
iugaþröng, þá skaltu ekkert fást uin það.
Innan fárra daga mun jeg liafa liáðar
hendur fullar af peningum, og þá skal
jeg borga þjer þessi cent, sem þú lief-
ur eytt fyrir mig í dag’.
(Sje það gull Bobs, sem þú hugsar
að hafa fingur í, þá er þjer óhætt aS slá
þeirri hugsun alveg frá þjer, því þú fær
alúrei að grafa i þoirri námu fjelagi!’
Við þessi orð stóð Scranton á fætur
og rjeð nú á kunningja sinn og greip um
háls honum, en Gipsy greip um liendur
hans og kreisti svo óþyrmilega að Scran-
ton sleppti tökunum. og Gipsy setti hann
aptur niður á stólinn.
,Hver ertu’, spurði Scranton.
(Jeg væri máske vinur, ef þú hagað-
ir þjer ekki eins og vitlaus maður’.
(Hvað veiztu um Bob Marvin ?’
(Jeg veit meir um hann en þú’.
(Má vera að svo sje. Bob hrætiist
mig, en máske hann vilji nú borga'.
(Ekki eitt cent’.
(Þá getur þú hætt þessu fjelagi'.
(Þú hefur tapatS veginum Scranton’.
(Alls ekki. Og það skal Bob Mar-
vin komast að raun um, þegar jeg finn
Manton Leonard’.
(Það er, ef þú finnur hann’.
.Máske Bob sje búin að drepa hann,
en þá er stúlkan eptir, hana get jeg þó
fundi'8’.
(HeldurSu vesalingur ati nokkur trúi
þinni sögusögn’.
,Hver ertu ?’
(t>að skiptir þig engu, hver jeg er.
Jeg er reiðubúinn að mæta þjer’.
(Vilji Bob finna mig, þá er honnm
bezt að koma sjálfum’.
(Hvaða heimska; hann hefur ekkert
franiar saman við þig að sælda’.
,1‘aS skulu þið bráðum sjá, hvort
jeg get ekki rutt lionum lír sæti’.
(Við höfum þig á valdi voru, og ef
þú reynir til að gera illt, þá setjum við
þig þangað sem ekki þarf l rnmar a® ótt-
ast að þú getir gert heifivirðu fólki illt’.
(Ha, ha, herSvirðu fólki!’ tók Scran-
ton upp eptir honum. (Bob Marvin og
kona hans heiSvirS. Berðu þeim kveSju
mína og það meS, að þau sjeu sek i barrs
ráni og ýmsu fleiru. og segðu þeim aS
Scranton ætli að efna orS sín. Þau vilja
ræna mig friSi og frelsi. En heyrðu
vinur minn ! Jeg get sökkt þeim niður
til þess neðsta, og það þó jeg væri inni-
byrgður í íangelsi; jeg hef gildandi
sannanir í höndunum, og get því, hvort
sem jeg vil lieldur, sent þau til leik-
bræðra þeirra hjá þeini gamla, og segðu
þeim enn fremur að jeg hafi gööa von
um að sjá þau bráSum dingln í galganum.
(Gipsy gat varla dulið hugsanir sin-
ar, en mælti þó stillilega: (Þú hefur
engar sannanir til að sýna það. að þessi
Lucya sje sá rjetti erfingi’.
,Ertu viss um það ?’
(Mjer þykir það líklegast'.
(Heyrðu, ókunni inaður ! Þú ert
víst slægur og brögðóttur skelmir. Má
ske þú sjert dularbúin lögregluþjónn; en
livað um það. Jeg get bæði sýnt og
sannað atf sú rjetta Lucya Leonard er
lifandi, og hvaða barn það var, sein
drukknaði, og sagt var að hefði veriS
erfinginn’.
(.Teg ætla með. fám orðum að láta þig
vita, að jeg er sendur til að semja við
þig, og viljirðu afhenda mjer sannanir
þessar, sem þú hefur. skaltu fá dálitla
þóknun i staðinn’.
(Að eins dálitla þóknun’.
(Já’.
(Nei, nei, ekki undireins; jeg verð
ekki ginningarfífl þitt fyrir fáa dollara.
Nú skal hann mega til og borga mjer svo
jeg gcti lifað án örbyrgðar, það sem ept-
ir er æfinnar. Vilji hann það ekki, þá
skal jeg velgja honum; heyrurðu |>að ?’
(Þú fer mcS heimsku. Þessi Lucya
Leonard er ekki sá rjetti erfingi—það
var sú sem drukknaði—. það getum við
sýnt og sanna’S allt eins vel nú sem áður’.
(Þú segir vel um það'.
(Já, jeg er viss um þafi'.
(Hvernig hefðu þið sannaö þaS áu
míns vitnlsburðar ?’
(En þín gerist, nú ekki framar þörf,
og til að koma í veg fyrir allt stíniabrak
og þrætur, þá viljum við borga þjer eitt-
hvað’.
,.)eg þakka boðið, og sæmileg borg-
un er allt sem jeg krefzt; en skeð getur
að við sjeum ekki bá'Sir sömu skoðunar
með það, hvað sje sæmileg borgun'.
JlvaS kallarðu sæmilegt ?’
_Tuttugu og fimmþúsund dollars’.
(Ertu hringlandi vitlaus, raaður ?'
(Nei, ekkert líkt því’.
Gipsy var nú búin að vefja liann svo
í neti sínu að honum var óhægt a S losa
sig aptur.
37. KAPÍTULI.
Með því að látast vera sendur af Bob
kom Gipsy Seranton til að játa sig sekan.
(Þú ert bæði gráðugur og heimtu-
frekur, Scranton’ mælti Gipsy. (En livað
er langt siðan Scranton dó ?'
(Er þaS á þetman snaga sem þú ætlar
aS hengja hattinn þinn',
(Þú ert búin að fella sjálfan þig’.
•Hvernig ?'
(Með því einungis, að það var ekk-
ert barn flutt burtu; það var uppspunnin
lýgi frá upphafi til onda'.
(Þú heldur það’.
(Já\
(Þjer liefur yfir sjezt. Jeg þekki
brellur Marvins, en það dugar ekki.
Hafi barninu ekki verið komið burt,
hrar er það þá, og hvi situr nú Bob ekki
yfir hlut þess? Geturðu sagt mjer það ?’
(Barnið var drepið, og þú ert morS
inginn, svo víst sem þú heitir Scranton’.
(Þvættingur ! Bol) veit vel að barnið
er lifandi; og jeg þekki Lucyu vel og
veit livar hún et’.
(Þú getur ekki þekkt hana eptir svo
latigan tíma'.
(Jeg get þó sagt þjer það, vinur, að
hún var í umsjá minni meir en tvö ár;
svo sá jeg hana fyrir þremur árum siðan
og þekkti hana þegar, og hefði jeg þá
verið vinur Bobs. mundi jeg hafa gert
annaS. Hann' lofaði mjer gulli og ger-
semum fyrir framistöðu mína, og jeg var
nógu heimskur til að láta liann leiða mig
eins og flón.—En nú er minn tími komin
og blaðinu snúi'S við. Hann skal bráð
um kveða við annnn tón !’
(Þií segist hafa sjeð liana fvrir þrem
árum síSan'.
(Já\
(IIvað gömul mundi hún þá ?'
(Jeg reit það'.
(Nú fer jpg að skilja, hvernig þetta
hangir saman; Scranton hefur sagt þjer
alla söguna'.
Ilinn hlókuldahlátur og mælti: (Bob
og kona hans skulu fá að sanna það, a*
þegar tíminn er komin, skal jeg verKa
is'im fullnægjandi Scranton’.
(Ef jeg gæfi þjer tuttugu og fimm
þiísund dollars’.
(Þá skyldi jeg aldrei framar ónáða
Bob nje konu hans'.
(Hvaða tryggingu myndurðu gefa
fyrir því ?’
(Jeg hof klæönaS þann, sem Lueya
var i, þegar hún var tlvitt burt'.
(Þar ertu aptur kominn i bobba; þú
ert ekki sá sem þú segir; barnið sem
drukknaði var klætt í föt erfingjans'.
(Þú fer meS mestu vitleysu, kunn-
ingi. Jeg er cnginn aulabárSur, sem
ekkert hugsar fram í veginn. Bónda
barnið liafði að eins sumt af fötum Lti-
cyu og var klætt í þau, áður því var kast-
að i pollinn'. ,
(Þú sagðir fyrii rjettinum, að barn
ið liefði drukknað'.
(Sagði jeg það'.
(Já, það sagSurðu'.
(Það var samsvaraudi þvi, sem jeg
þurfti að gera. Jeg útvegaði dauSa
barnið, ogjeg get komiö með og »ýnt
foreldra þess barns, sem jeg keypti lík
ið af. Þau get jeg leitt fyrir dómstól-
inn og þau munu sverja, a-5 það var
þeirra barn sem grafið var með nafninn
Lucya Leonard'.
,Það var mikil vogun að tvinna það
svona saman’.
’Já, það er satl. en þá óttaðist jeg
ekki afleiðingarnar, því jeg hafði ríka
bakjarla, sem ábyrgðust allt'.
,Viltu afhenda mjer fötin og segja
injer nöfn foreldra barnsins, sem keypt.
var, ef jeg borga þjer liiö ákveðna ?’
(Fagurgala og loforS Bobs met jeg
einskis; jeg veit liann hefur gnægð af
þeirri vöru. Komdu nloð peningana,
svo skaltu fá fðtin'.
(Hve nær ?'
.Hvenær sem þú vilt’.
(IIvar eru þau ?'
(Það varSar þig engu'.
| ,Geturðu liaft )>au hjer innan þriggja
j stnnda ?'
(.Já, innan eiuuar stundar'.
(Farðu þá og sæktu þau; jeg bíð þin
hjer á meðan'.
(Nei, kunningi! Gerðu svo vel að
koma fyrst meS peningana'.
(Jeg verð 'að koma þessu fljótlega af,
b'í Bob vill ekki liafa þetta lengur
þannig’.
(.)eg sagði þjer að koina fyrst með
peningana'.
(Framlialvl síðar).