Heimskringla - 15.12.1887, Síða 3

YANKEE NDTION STÖRE!
VJEK H(IFII FEKZLMIK VOK.lli VII2S? ««517IIAIV STREET.
Þetta eru eru hinar einu búðir i borginni [air sem þjer getið fengið
YERULEGA ÓDÝH LEIKFÖNG.
Vjfr hðfutn stónnikið af allkouar leikföngum á 5, lO, 15, ðO, 23,
55 «£ 50 rentn STYKKIÐ.
Athlíga. að vjer höfum ekki eínungis allskon^r leiklöng, og Xovoltios.
helclur einnig mjög mikið af gagnlegum, skrautlegum munum.
GNÆGÐ AF V A X K E E - L E 1 K F O X lilll.
’ HEKKI VORT ER:----------BAXOARIKJAFAXIXX.
287».! 517
MAHITOBA & BORTHffESTEM RT Cn.
AKTTKT, AND
í hinu u frjóva belti” Norðvesturlandsins
HUÓYSAMUK JARÐVEGUR,— GÓÐUU SKÓGUR,------GOT'r VATN
—OG—
16« EKRIÍR AE EANRINIJ FYRIR $10,00.
íslendinga byggðin, tl Þingvallanýlendan ” er í grend við Jiessa braut, einar 3
mílur frá þorpinu I.amjenburg.
I>að eru nú þegar 35 íslenzkar familíur seztar aíS í nýlendunni, sem er einkar
rel fallin til kvikfjárræktar, þar engi er yfirfíjótanlegt.
Kaupið farbrjefin ykkar alla leið til Langeuburg.
Frekari upplýsingar fást lijá
A. F. EDEN,
Land Commissioner, M. & N. W. Ity.,
<St»ÍJ Main SJt. WINNIPEfí, MAN.
HURttA! HUHRA!!
Vjer höfum náð viðskiptum megin liluta íslendinga I borginni ein-
mitt vegna þess, að vjer seljum með svo LÁGU VERÐI OG AFGREIÐ-
E>Á SVO FLJÓTT.
Enginn i l>wi‘g[inni selur heldur með því líku verði og vjer gerum.
hvert helduror BLANKETTI. FLANNELS, IvJÓLATAU, ULLARDÚKA,
FÓTABÚNAÐ. ýmsan KARLMANNABÚNAÐ, KVENNHATTA,
LOÐSKINNAHÚFUR, HANIIVÆRUR (Muffs) og YFIRIIAFNIR,
STÍGVJEL og apnan SKÓFATNAÐ. LEIKFÖNG o. fi. o. fi.
V«r vrrzluu er hin sta rsta i vestur-Laiiaila og vjer er-
*m æfinlega tilbúnir að taka á móti fjöldanum, er að sækir.
Om þykír vænt um að sjá þig sem optast, jafnvei þó þú kaupir ekkert
IÍUNDIJ EPTIR STAÐNUM, NÆRRI PÓSTHÚSlNU.
THE HAZAAIl
f>, 7, og í> McDERMOT St.
IST"Ef pú ert ókunnugur; þú spurðu hvar the Baxaar er.
cleariITsa'l E!
Er knúðtir til að selja út ALGERLEGA til að losast við flutning úr
törnln búðinni því hún er of lítil, og jeg ætla að koma upp nýrri BYGGING.
ÞYKKA FLANNEHÐ GRÁA Á 20 Cts. yrtl.
KVENN-JK KAR FRÁ #5.00 til #35,00.
BLANKETTI, STOPPTEPPI OG YFIRTEPPI.
GRÁ OG ILYÍT LJEREPT.
ALLT MEÐ Nf ÐURSETTU VERÐI.
288 MAIN STEEET, CORKER OF GRAHAM.
Wm. 1 i i : I. I ..
Þessi verzlan hefur staðið síðan 187S.
Cabinot Photos
tylítin
-í-
UoKtss mynda-gallery.
Ko* 1 McWiIliain St. W .
fyrr Iioss, Best & Co.
P S 7 T -
‘ > /er ábyrgjumst góðar myntlir
°S T^r^Ugan frágaug.
slemk tunga tölutS í fótégraf-
ttofunn,. ' 30jn.
FÍN T HA.FRa.MJEL og mjel-
ÚRSIGTI er hið ódýrasta og bezta fóður
fyrir mjolkur kýr, <)g fæst ódýrast við
Nairn* Ilaframjels mylnu
Hi«}rills street,
eða í mylnufjelagsbúðlnni VID CITY
HALL TORöIÐ, NæSTU DYR VIÐ
HAliRIS iSs B0N8.
Reflwood Brewery.
Preminm Lager, Fxtra l*orter,
og allskonar tegundir af cli
bte-Si í tunnum og í flöskum.
. Vort egta ..Pilsner ”-öl stendur
jafnframarlega og hitS bezta öl á
marka'Snum.
Redwood Brewery (RairSviSar-
bruggaríi'S) er eitt liið stœrsta og full-
komnasta bruggarí í vesturhluta Canada.
Meira en 50,000 dollars hefur nú þegar
veri‘8 kostað upp á húsakynnin eingöngu,
og næsta sumar verða þau stækkuð enn
meir.
Vjer ábyrgjumst, a'S allt öl hjer til
búi'S, er af beztu tegund einungis, þar
vjer brúkum ekki annað en beztu teg-
uudir af bæði malti og humli. þetta
sumar liöfum vjer enu stxrri ölkjailara
en nokkru sinni áður.
Eclwartl L,. Drowry.
NORTH main st. winnipeg, man.
Svo og Bran, bæggvið fóður og alls-
konar fóðurteguudir.
tW Strætisvagnar fara hjá verkstæðinu
meS fárra mín. millibili. t. f.
riku, t. d. Dakota og Manitoba, og hafa
hug á að taka sjer löud, og síjmuleiðis
fyrir þá, sem iijer eptir koma heiman af
íslandi og sjá sjer fært að byrja hjer bú-
skap.
Eptir almenniun orðrómi er vetrar-
ríki hjer minna en austur og suður í
fylkjum t. d. Manitoba Dakota; að jafn-
aði auð jörð og góð t.ifs' fram að jólum,
og hlýnar ætíð fyr á vorin; sumarliiti er
hjer ekki nærri eins sterkur, »g loptbreyt
ingar yfir liöfuð ekki eins stórkostlegar;
þannig t. d. þelckjast hjer ekki þrumu-
veður í líkingu við þau f'árv'iðri, sem
opt koma fyrir í Manitoba og Dakota.
Að sögn koma hjer kuldaköst og
næturfrost ásumrum, og spillir það fyrir
akuryrkju og gerir liana viðsjálli en í
husturfylkjunuin, enila er það einkum
griparæktin, sem jeg hef fyrir augum,
þar eð jeg álít þetta lamUvæði gott og
haguulegt fyrir íslendinga, því griparækt
hafa þeir vanist heima á Fróni og kunna
margir góð skil á því, sem til þess lieyrir
að hún þrínst vel.
En hvernig getur [>ví orðið fram-
g'e.ugt, að íslendingar flytji hingað að
nokkru ráði og taki sjer hjer bólfestu?
Vegalengdin hinga'S vestur er mikil,
og þó hingað sje komið eru margir erv-
iðleikar á vegi fyrir fátæka menu eins
og flestir íslendingar eru, til að setjast
að á eyðistað, þar sein lítil sem engin
mannabyggð er í nánil; fáeinir menn,
einkum ef þeir liefðu dálítil efni í hönd-
um, mundu að vísu ekki lemla í rand-
ræði með að fá sjer húsaskjól. En
hugsum oss 50-100 fjölskyldumenn, sem
kæmu hingað næstk. sumar. Ilvað geta
þeir gert við konurogbörn, meðan þeir
ern að leita sjer að landi og byggja skýli
yfir sig?
Sje þetta látið afskiptalaust og ís-
lendingar fái enga aðra hvöt til a'S flytja
hingað vestur og reyna að komast hjrr
áfram, heldur et\ góða lýsing af lands-
kostum, má gailga að því sem vísu, að
líti'S verði fyrir með innfiutning þeirra
hjer vestur í Alberta hjerað að minnsta
kosti fj’rst um sinn.
Stjórnin þyrlti lijer a'S hafa hönd í
verki, og þar sem hún hefur hingað til
áýmsan háttstutt að innflutningi íslend-
inga á nokkra staði í Manitoba og víðar
þar eystra, er vonandi að hún jafnvel
miklu fremur láti til sín taka að greiða
fyrir iunflutningi þeirra hinga'S vestur í
Alberta lijerað, þar sem landkostir eru
ágætir fyrir há.
Hið fyrsta er stjórniu þyrfti að gera
í sögðu efni, er, að gefa islenzkum inn-
tiytjcndum frítt far alla leið vestur þang-
að, sem þeir hefðu ásett sjer að setjast
að, og þar næst að gera ráðstöfun til þoss
að einn eða fleiri menn, sem þar til
væru velfærir, velji haganlegt landsvæði,
2- 3 township og ánafni það íslendingum
til ábúðar um 2—3 ára tíina. Ekki svo
a?! skilja, að jeg álíti það í rauninni
hagkvæmast fyrir íslendinga að mynda
stórt bygg'Sarlag út af fyrir sig eius og
t. d. Nýja ísland, heldur þvert á móti,
jeg álít það i,mörgu tiliiti óhaglegt. En
að öðru leyti er það auSvitað, að menn
einkum nýkomnir heiman af íslandi,
verSa öruggari í aS ráðast liingað vestur,
ef þeir hafa eitthvert visst takmark að
stefna að, þar sem þeir geta sezt að.
heldur en að vita engin deili önnur á
því en að þeir verði að leita fyrir sjer
innan um óbyggðan eða lítið byggðan
land-geim, þegar þangað er komið. Og
2-3 townsliip eru ekki svo stórt svæ'Si,
að Islendingar verði mjög fráskila öðru
fólki.
IJið þriðja, sem stjóruiu þyrfti að
gera, er, að sjá íslenzkum innflytjöndum
fyrir liráðabyrgðarskýli, láti byggja inn-
flytjandahús á hagkvæinum stað, t. d. á
hinu fyrirhugaða bæjarstæði Albeita
sein svo er nefnt, við iiied Deer River
þar sem verið er aö efna til liinnar á-
minnstu sögunarmylnu, því þó lijer í
Calgary sje allstórt innflytjandahús, virð-
ist mjer það geti ekki komið að fullum
notum fyrir fátæklinga vegna fjarlægðar-
innar.
Enn fremur virðist mjer nauðsyn-
legt að stjórnin liafl hjer í Alberta-hjer-
aðinu umsjónarmann íslenzkum innfiytj-
öndum til liðsinnis og leLSbeiningar.
AS endingu vil jeg víkja máli inínu
til hiuna heiðruðu innflutnings agenta
stjórnarinnar í Canada, iivar helzt sem
eru, til alvarlegrar íhugunar um að þeir
vilji leggja lið sitt 'til þess, að íslend*
ingum framvegis greiðist vegnr til a'S
ná bólfestu í Alberta-hjeraðinu í Norð-
vesturlandinu, þar sem þeim að líkind-
um mun búnast betur en annars staðar,
og því með framtiðinni verða ríkinu til
mikillar uppbyggingar.
G. Jónsson.
On to Richmond.
Kptir A. K. Grant.
(Kggert Jóhannsson Þýddi).
(Framhald).
Jivað er nú?’ spurði Porson, og
glotti hæðnislega um leið og hann færði
sig nær lækninum. ^Svo þú kærðir þig
ekki nm að jeg kæmi á þessu augnablik-
iuu. Jeg skii. Eða er ekki svo? En úr
því jeg er kominn, þá verð jeg að fá ut>
líta á drenginn. Þú hefur ekki unnið
verkiö enn, eða hvað?’ Þannig ljet hann
livaö reka alinað, og ætla'Si að ganga
npp að beddanum, er hinn særði lá á.
Þegar Grenville sá það, hljófia'Si hann
upp, hljóp í veg fyrir Porson og var sem
eldur brynni úr augum hans. ,Þú gleym-
ir’ sagiSi hann með þjósti, að kapteinniun
Bolivar er í mínum liöndum núna'.
,Og auðvitað er hann það’ svaraSi
Porson, ,og í sannleika þykir mjer vænt
um að svo er, því vi'S skiljum hvor ann-
an, Grenville! En livað sera því líöur.
þá lofaðu þó æfinlega augum iníuum að
seðja sig á sárinu eptir kúlu NorSan-
manna’.
(Alls ekkil’ svaraði læknirinu kulda-
lega. tÞú fær ekkert að sjá í þetta sinn.
Og hafurSu nokku'S a'S viuua, ráðlegg
jeg þjer a'S hugsa um það, en skipta þjer
ekki af sjúklingnum’.
Porson stóð agndofa og starði á
læknirinn. Ilann skildi ekki í,s livað
gat valdið þessum knldasvörum og trúði
naumast sínum eigin eyrtlm; segir þó
loksins:
,Þú talar í ráðgátum einungis Gren-
ville, og jeg get engan vegin skilið
hvérnig á því stendnr. Þú vilt ekki
lofa mjer að líta á unglinginn eitt augna
blik, eu við skiljum hvor annan, og'
jeg ætlast til að þú standir við orð þin,
lofor'Sin, sem þú gafst mjer áöan, ef
hann kæmist i þinar hendur. liann er
undir þinni umsjá nú, og stattu við orð
þíu. Það er allt sem jeg hef að segja
nú’ Og áður enGrenville komjsjer fyrir
með svar, var Porson kominn burt, hafði
gengið öfugur út úr tjaldinu og á með-
an ekki tekið augun af bedda kapteins-
ins.
,!>inn ærulausi hundurl’ sagði Grenville
við sjálfan sig. J>ú slappst út mátulega
snemma, til þess samvinnu okkar yrði
ekki slitið á þessari stundu fyrir fuilt
og allt, og aliirr okkar kunningsskapur
Þessi sjúklingur er ef til vill í vegi fyr-
ir mjer og [>jer, Ilalph Porson, en lof-
orðiS, sem jeg gaf þjer í dag, það aitla
jeg að brjóta, jafnvel þó það máske verði
til þess að eyðileggja gersamlega allar
mínar konfangs vonir’.
Sneri hann sjer nú að sjúklingnum
óg fór að leit.a eptir kúlunni, með allri
nærfærni og lipurS, er sýndi, að hann
var æfður sáralæknir. Og um síðir kom
hann með kúluna ogkastaði henniáborð,-
ið. Istað þessað veitasjúklingnum bana-
tilræði liafði hann gert sitt tii að frelsa
líf hans, og það var oins og þungri torfu
liefði verið velt af hjarta hans.
Eptir fáar mínútur var Herbert
fluttur á almenna sjúkrahúsið og fylgdi
lionum brjefmiði tii Grays læktiis frá
Grenville, er var á þessa leið:
,Gray! Jeg sendi þjer hjer hættu-
lega sáran kaptein, Bolivar, af Virginia-
heideildinni, sem þú ef til vill þekkir.
Sjáðu um að hanu fái beztu hjúkrun,
en láttu hann ekki vera nærri skósveiu-
inum, sem jeg sendi þjer áfian. Ef við
þurfum að flytja, þá sjá'Su um að þeir
sjáist ekki nje nái a'S talast við. Jeg
skal skýra þetta síöar.
Grenville.
Þetta var nokkuð annað en a'S efna
loforð sín við Porson.
Þetta er betur gert en að beita linífn-
um á hinn unga mann’, hugsaði Gren-
ville um leið og liann biaut saman brjef-
ið. ,En nú verð jeg að halda áfram og
hrista ltalph Porson af mjer. Ef jeg
ekki bregð vi'S og treð á höggormshausn-
um, verður hann fyrri til og stingur
mig’.
Það sem eptir var dagsins hafði
Grenvilie mikið að gera, svo miki'S, að
bann ekki einusinni fjekk tlma til að
hugsa um Bplivar eða skósveininn sára.
Hann hafði meira að gera en liann komst
yflr, af hinum svaðalegu verkum her-
læknisins. Orustan í skóginum hjelt á-
fram og varð æ grimmari eptir því sem
leiö á daginn, svo lindestir menn og sár-
ir, voru fluttir í handraðatali af víg-
vellinum á sjúkraliúsið. Aðstoðarmenn
Grenvilles vora löngu orðnir uppgefnir
og þreklausir að lialda áfrain þessari svaða
vinnu, og margur [>eirra óskaði sjer þús-
und míiur burtu, eitthva'S út í loptið. En
Grenville sjáifur var kaldur eins <>g járn-
karl og leit ekki upp frá verki sínu.
Ekki einu sinni spurði hann hvernig or
ustan gengi, og ekki hætti hann verki
sínu nema augnablikslanga stund, þeg-
ar seint um daginn a'S kúla flaug gegn
um tjaldtoppiun. Hann leit að eins á
glufuna, semsnöggvast, og hjelt svo á-
fram vinnunni.
En rjett á eptir kom skósveinn í
tjaldiS, er færði honum orð frá Hill
hershófSingja, a'S iiann skyldi færatjald-
ið þangað, sem það v.eri ekki á jafn-
miklu bersvæði, að fji.ndinennirnir ætl-
uðu það vera tjald einhvers hershöftS-
ingans.
,En fáninn?’----
,Það flýgur enginn fáui upp af þessm
tjaldi’, svaraði skósveinninn.
Þegar Grenville lieyrði þetta, hljóp
liann út og sá, að þetta var satt. Fán-
inn, sein auðkennir og verndar sjúkra
húsið og læknatjöldin á vígvelli, var
burtu. Kúlur Norðanmanna höfðu svipt
liouuin uiður.
. *
,8egðu Hill hersliöfðingja, að jeg
skuli færa tjaldi'S’, sag'Si Grenville þá,
og skósveinninn liljóp til baka inn í púð
ursvæluna.
Sólin var að síga til viðar eptir hinn
í'yrsta dag orustunuar á mörkinni. Or-
ustan hafði verið hin grimmasta, látlaus
allan daginn og mannfallið geysi mikið,
en svo gengu hvorirtveggju af vígvellin
um til herbúðanna, að ekki var hægt að
segja hver.betur liafði mátt.
Grenville var búinn að færa tjöldin
um mílu vegar i'rá vígvellinum; hafði
byrjað á því undir eins og skósveinninn
liljóp af staö til IIills, og með hjálp
nokkurahermanna færði hann tjöldin og
setti þau upp aptur á stuttri stund, svo
allt var innan skamms í sömu skorðum,
og byrjaði svo aptur á verki sínu.
Rjett eptir sólariag vur dagsverki
lians lokið, hafði haun þá sent hinn síð-
asta sjúkling frá sjer á sjúkrahúsi'K.Hann
stóð úti fyrir tjalddyrunum til að svala
sjer og drekka hið ferska lopt í kvöld-
kyrðinni, er virtist enn dýpri eptir hina
hryðjulegu xkotdynki allan daginn. ^Þaö
er mál fj’rir Porson að fara að gera vart
við sig’, sugði liann við sjálfan sigi þar
sem hann stóð. Meðan hann stóð þannig
heyrði hann hófadyn í skóginum,
og samstundis geystist stálgrár hestur
fram úr skóginum, en á honurn sat. ung
stúika, er stýrði honum eins kunnáttu-
lega og æfðasti veiðimaSur. Ævennmað-
ur! eins og jeg er hjerna’, hugsaði hann
með sjer. ^Hver getur það verið? Það
er líkt lienni, og svo sannarlega sera joj
lifi er það Lára Foxhall!’
Gesturinn var stöðvaður frammi
fyrir Grenville, sem ekki tók augnhvorf
af meynni, er aptur á móti starði á hann
með tinnusvörtum augum.
,Jeg er hræddur um ats það sje tranð-
lega þitt meðfæri að vera á ferð um þess-
ar slóðir’ sagði hann glaðlega, um leið
og hann lypti liattinum kurteislega.
,Máske ekkif herra læknir, cn jeg er
nú hjer samt og erindi mitt er hræöilegt’.
Grenville varð hverft við og gekk til
hennar. Jlva'S gengur að?’ spurSi hann
,Þetta: Í gærdag sendi pabbi mig
og Fanny af stað til Richmond, til t>ess
að vera vitni að, sagði hann, yfirbugun
Grants og Norðanmanua til fullnaðar, á
sömu stöðvum og McClellan beið ósigur-
inn, og ætlaði sjálfur að koma á eptir,
eptir fáa daga. Yi'K iiófðum ekki farið
langt álei Sis, þegaryfir migkom hræðsla
um hann, svo jeg snerivið og reið heim
aptur, til að sjá að ekkert gengi að
honum, til að sannfærast um að liræðsl-
an væri ástæðulaus. En, guð hjálpi
mjer! Þegar jeg kom heim fann jeg
húsið auttl Hinir lifendu voru flúnir,
en hinn framliöni var eptir’.
,Ilinn framliöni? Hann faöir þinn,
majórinn?’
(Framhald síðar).