Heimskringla - 19.07.1888, Qupperneq 3

margir, er segja jem svo: að peninga-
lausir menn haii ekkert aðgjöra útá land.
En hvað liafa ekki dtemin sýnt og sann-
hK. Hvað mikla peninga hafa súmir
haft sem út á land hafa t'arið? f’að er
fjöldinn af ísl., sem ekki hafa haft neina
peninga og hafa pó kcmiist fnrðu fljótt
upp, óg væri liægt að nafngreina marga
peirra.
Og eitt er vist, að pað eru margir í
Winnipeg, sem hafa meiri peninga a«
byrja landbúnað með en sumir—jafnvel
fjöldinn, sem kemer að heiman árlega
og fer strax út á laud. Auk pess eru
margir, se/n búuir eru aS vern hjer á
landinu um tíma orðnir meir og minna
vanir við almenna landvinnu, pví árlega
fara roenn úr bænum og leita sjrr atvinnll
meðal btenda og eru peir að mörglt leyti
færari til að liyrja búskap. Það er vita-
skuld raargirertiðleikar, sem maður hef-
ur við að stríða fyrst um sinn, en hvað
er pað, ef maður sjer einhvern árangur
annað enn geta að eins haft ofan ísig og
á, og pað með mestu hörkubrögðum.
En pað verður margur að reyna, sem
stundar daglaunavinnu í Winnipeg.—Um
ungdóminu er ekki ati tala. Hann elzt
ekki betur upp í bæjum en út á landi,
hvorki að andlegum nje líkainamlegum
proska; paS sjá allir. Sjaidan er pað að
skóla bresti út á landi, og pað pó nýbygð-
ir sjeu. Það er optast fyrsta verk ný-
byggjanna að koma áfót skóla fyrir ung-
mennin.
Eínahagttr uýlendubúa er í allgóðu
horti. Þó hveitirætk sje lítil enn Jsem
komið er, pá ltafa pó flestir allgóðann
gripastofn ttú orðið. t>að má pvt segja,
að framför íslendinga hjer hafa verið
'mikil, pegar tekið er tillit til pess, hvað
margir fátækir hafa flutt hingað og sum-
ir jafnvel algjörlega öreigar. Piins og nú
stendur hafa allir vinnu vis járnbraut
ina, sem nú er verið að leggja gegnum
nýlenduna og fyrirhugltð er til Prince
Alhert.
Hvað viðvikur fjelagsskap, pá er
hann enn i barndómi. Næstliðinn vetur
var byggt skólahús. 24. feta langt og 20
feta breitt, en kennslan er enn ekki byrj-
irð. Það væri mjög æskilegt, ef einhver
íslendingur tindi sig færanti til að gjör-
ast kennari, nð hánn pá vildi gefa sig
frant, par nýlendumenn vilja heldur
tslenzkan kennnra en enskatt, ef pess er
kostur. Þess ber líka að geta, að M. N.
W. fjel. gaf .f HMl til skóhituissbyggingar
innar, sem heiðursgjöf.
Söfnuður heíur verið myndaður og
sunnudagaskóla komið á fót, og hefur
hann—pennim stutta fima—gengið frem-
ur vel; fólk hefur sýnt mikitm áhuga að
Benda börn til skólans.
Skemmtisamkoma var tialdin í skóla-
liúsinu og var hún vel sótt. Skeinmtanir
sem um lu'ind voru hafðar voru stingur
og ræðtthöld.
Fratnfaraliugur bæði í verklegu og
andlegu tilliti virðist livervétna ríkja lijer
á meðal mauna.
Þanu 12. júlí lagði jeg af stað frá
Þingvallanýlendunni N. W. 'I' til Win-
nipeg til að mæta íslenzkum innttytj-
endum og leiðbeina peim er vildu
taka aðsetursstað par. .teg kotn til Wpg.
sama dag og jeg fór frá Langenburg, og
pegar jeg kom til Wpg. frjetti jeg fljót-
lega að daglnn áður hefðu komið fllö
isl. emigrantar, allir af Suður og Vestur-
landi og nokkrir inenn úr Húnavatns-
sýslu. Mj<*r var sjerlega vel faguaó af
mínum mörgu góðu og gömlu kuttn-
ingjum og yör pað lieila tekið af öllum
og ekki vnr mjer nú vísað af einigranta-
húsinu eins og stimarið 18S7, er jeg kom
frá Dakota til að teiðbeiua fólki pang-
að. 8vo voru og tnargir sem höfðu
gaman af að frjetta trá Þingvaiivalla-
nýlendunni. Jeg leysti eptir pví sem jeg
bezt gat úr ölluin öpurniugum, sem til
samans frá ölluni voru talsvert margar.
Það var líka einkennilegt að pað Itaffii
ekki einn einasti ranður eitt orð á móti
pví sem jeg sagði eða rengdi tnig á nokk-
urn hátt, og peir setn áður liöfðu eitt-
hvað licyit paðan kváðu ötlu bera
saman. t>ar að auki het' jeg heyrt á tal
býsna margra tijer í Wpg. og er pað hið
saina, utan að jcg frjetti af einiiin ný-
koinnum landa að hann kvaðst hafa
hllistað á einn áður kominu ísl. sem
hafði verið að prjedika t'yrir lieitum hóp
af emigröntum um Amertku, sjerstaklega
um nýleudur íslendiuga hjer i Canatla,
og Winnipeg. Hann hafði sagt viðvikj
andi Þingvallanýlendunni, að paðim tiefðu
Isl. orðið a« flyja fyrir Srástmi iimlendia
maimat! Maðuriun erjegliafðl tal af
sýndi tnjer neðumsnntnti og v»it jeg
iiafn hans. Mjer væri p'í stor pökk
ef pessi göði herra vildi gera svo vel
og gefa skýrslu yflr pá, er ’ tla Hutt
úr áður nefndu byggðarlagi fyrir árásir
inulendra eða nokkuð anuað. Jeg hugsa
ísleu/.ku blöðin í Wiimipeg gefi honum
rúm fyrir hana.
Það er annnars óskandi að menn
legðu niður pvílíkar ræður, hvort lieldur
um pessa nýlendu er að rælta eða aðrar
tijer í landi. Þeir hinir sömu ættu að
vera oiunheraðir og látnir standa reikn-
ingsskap af gjörtfum síuuui.
Staddur t W'inttipeg, 17. júlí 1888.
Th. Paitlton.
C 'íi nada.
Framli.
hotiutn ótrauðir við að ná rjetti sín-
uin á stjórninni. Deir segjast vera
átiægðir nteð smnt er stjórnin hafi
oert fyrir pá, en hún hafi ekkt gert
nóg og svo bftið dugi alveg ekki.
Stjórnin kveðst ekkt hafa fengið
nokkra tilkynning nnt að kynblend-
ingar vestra sjen óánægðir, f>ó f>essi
brjef er Dumont á að hafa fengið,
beri f>að tneð sjer ómótmælanlega
Stjórninni hefur verið lilkynnt
að áhugi á inngiingn I satnbandið
við Canada sje óðum að aukast í
Nýfundnalandi. Og eptir f>ví sem
Fratn kemur er f>að eittkum fjárhags-
legur hagur af einingunni, er allur
f>orri maittia virðist gangast fyrir.
Quebec fylkisf>inginu var slitið
hinn 12. f>. tn. eptir tæplega 2 mán-
aða setu, kotn saman 14. mat síðastl.
A pesstt pingi voru sampykkt ltíl
frumvörp til laga, tieira eu nokkru
sinni fyr. Ráðgert er að pingið
verði kallað samatt aptur 18. ágftst t
sutnar. Hið síðasta frumvarp, er
pingið sampykkti var um sameining
allra skulda fylkisitts t eina heild,
til pess að geta lækkað afgjald pen-
inganna óg undir eins lengt gjald-
frestinn.
í Qnebec fylkinu hvervetna,
einkum í stórborgunum, er farið að
liera á megnri óáttægju yfir verzlutt
arskattinum, er Mercier lögleiddi i
fyrra. Og á pinginu braust pessi
óánægja ftt hvað eptir annað, og
fylgdu áskoranir til átjórnarinnar að
tienia ftr gildi pessi liig. í borginni
Montreal einni nentur pessi skattur
*400,000 á ári hverjti.
Á fyrra helniingi yfirstandandi
árs hafa 12,000 innflytjendur flutt
til Nýja Skotlands, er pað tneira en
nokkru sinni áður hefur pekkst.
Sambandsstjórnin hefur geflð
<s5,000 til peirra er misstu eignir
slnar við Vtrunann I porpiun Hull, I
vor. Quebec-fylkisstjórnin hefur
lánað aðra eins ttpphæð.
Fregnin iiin að iióluveikiu væri
koiuin upp í Queliec, eins og getið
var ttm í síðasta bl. er að öllu leyti
ósönn. Sama er og um pá fregn að
lungnabólga væri koinin upp, í
nautgripahjörð í Ontario. Sft voða
veiki hefur emi ekki komið upp I
C’anada.
f Montreal er verið að byrja á
að taka alla telegruf og fe/e/c5w-præði
og grafa ttiður i strætin. Eru peir
par lagðir eptir piputn og frá 10 til
10() præðir í hverri.
f Quebecfylki hafa að undan-
förnu verið H akuryrkjuskólar, en
nft er stjórnin að hugsa um að gera
einn góðan skóla ftr pessunt 2, setit
allir eru taldir ljelegir. Kennslan
er sögð ónóg <>g ófullkomin og s/o
kostar pað priðjungi meira að vera
2 ár á pessum skólum, heldur en á
akuryrkjuskólanutn I Guelph, Ont.,
par sem kennslan er pó svo full-
komiit.
Frá Hritish Columbia konia ó-
friðlegar freguir af lndlámim, er
bfta norðarlega I fylkinu, nteð fram
Skeena-ánni. Staðuritin er lancrt frá
hvítramanna byggð og pví að eitis
livltir menn á stangli par nyrðra.
En fregtiiu segir að Indíánar liati hót-
j nð að ráða pá alla af /lögum, o«r
j jafm el bftist við að peir sje bftnir
að uivrða ver/.lunarstjóia [Iulsoii
Hav-fjelagsins. I ui 100 liermenn
eru nft á leiðinni norður patigað.
■3-
1.... . r
SKOSMIDUR.
Bý til skó eptir máli, sömuleiðis geri
jeg við allskohar skófatnað. Allt petta
fæst hjá mjer mikíð ódýrar en hjá öðrutn
skósmiðum í t/orginni.
MAGNÚS Ó. SIGURÐSON
(á ensku M. O. Smith.)
ioíí ross s r.
ISLEX;ZKT KAKARl.
Er lijá G. I>. ÞÓKÐAItöVNl AÐ
»8 VO( \(i STRKKT.
Alít selt með mjög vægtt verfii.
|3y~Góðir og fastir skiptavinir fá meiri
afslrítt, eins af gerbrauðum sem öðrttm
brauðtegundum af hverjum ríollar, en
peir annarsstaðar geta fengilí í öllitm
bænttm.
HODGH & CAMPBELL,
Barrislers, Attorneys, &e..
Skkifstofi'ii : McIntyrf. Bi.oc k,
WINNIPEG, MAN.
I8AAC CAMPBKl.I.'
__________|___________________
íWLögsöguog málatlutningsmenn bæj-
arstjórnarinnar í Winntpeg.
Frœ! Frœ!
Allskonar kálfræ, laukfræ óghlómst-
urfræ.
Um20ólíkar tegundiraf kartöflufiæi.
Jfjp'.Uó’ i'ort frat er nýlt c/c/ ferxkt.
Cliester&Co.
547 Mlain St. IVinnipejr.
Mustang Liniment
MkxICAN MUíTANO LlNIMKMTCUret PlLKm,
OLD SOKES, CAKKD BKEAKTS, lNFLXMKATlOi*.
•xi xhx ‘injjapno^ i 9uosndiA oi sojosnjg
Itjbjjouaj 'XNXMINrj ÐSTXSaH MTDUCaK
|U9iu;uji SuBjtnm
■
0. D. líaiiiiiliell
ALLSHERJAR (JUFLSKIPA AGEAT.
Selur t'arbrj“f með c'Hlum fylgjandi gufuskipaltnum: Allan, Domininn, Beaver
White Star (hvitu-stjörnu), Guion, Cunard, Anchor. Inrnan, Nortli Gennan Lloyd,
Hamborg amerikanska flutningsfjel., Florio Kubatino (ítölsk lína) o. ti. />. fl.
Selur einnig farbrjef með öllum járnbrautum í Aineríku, frá liafi til liafs.
Farbrjef sendtil annara landa, seld með sjerstökum samningum.
Peningaávísanir gefnar út og seldar sanngjarnlega til allra staða í Norðurálfu.
471 JIAIX STREKT...............WIMIPEK IIA\.
Cjí . II. C
MAITOBA A NOBMESTERB RT 00.
akur LAIV I >
i hinu ,, frjóva belti” Norðvesturlandsins.
FRJÓV8AMUR JARÐVEGUR,----GÓDUR 8KÓGUR, — GOTT VATN
—OG—
14*0 EKRIIR AF I.AMIIM FYKIR #10,00.
Íslendingabyggfíin, (l Þingvallanýlendan”, er í grend við pessa l.raut, einar
3 mílur frá pc>rpinu ÍAngenburg.
Það eru nú pegar 3.) islenzkar familíur seztar að í nýlendunni, sem er
einkar vel fallin til kviktjárrœktar, par engi er ytirfljótanlegt.
pfTKaupið tarbrjefin ykkar ttlla leid til l<angenburg:‘J*tjit
Frekari upplýsingar t'ást lijá
A. 1\ EDEK,
Land Comtnúttianer, M. cf' A. H .
«22 JIAlX STREET W INMPF-K. HAS.
M. STEPHANSON,
Moiuitiiiii. l>altota.
hefur uiiklar birgðjr al' aliskonar imuðsynjavöruni, svo -Min:
Matvöru. kryddvöru, inunaðarvöru, avo og fölum »g fataefni fyrir kcm-
uv og karla.
Allar vörur vandaður og inc-ð vægasta verði.
Allir eru velkontnir, fornir og nýir skiptaviuir, til að skoð:c og katipa
liinar nýju og vönduðii vörul/irgðir.
«. STEPIIAISOA.
Hvers t ar SkiiUlin*.'
(La'Dtlega pýtt úretmka).
Jeg heiti Davíð Habbajara; ófagurt
nafn efalaust, enda er ekki að levna pví,
að jeg er sagttur ófagur ásýnduin. Samt
sem áðltr er jeg nú ekki sro lítið upp
með mjer af pessu nafni, af því svo fáir
af ætt minni bera það, og pá náttúrlega
ekki aðrir, er par af leiðancti einkenni
■legt nafn og pað er mikilsvirði.
Á ungdóms árttm minum var jeg ör
og sem menn segja, ekki fasturí rásinni.
.Teg vildi græða og verða stórríkur allt
í einu og fyrirhafnarlitið. Og í þeim til-
gangi hljóp jeg til I.ondon við fyrsta
tækifæri. Þar fjekk jeg atvinnu hjá
gufubátafjelagi og hafði að launum 22
Shillings um vikttna. Smámsaman voru
launin hækkuð par til jeg fjekk 30 8hil-
ings um vikuna, og pá fór jeg og gipti
mig og gerðist húsráðandi. Tíminn leið
og mjer fæddist dóttir, og pegar hún
var 2 vikna gömul ljezt möðirin. Þá
langaði mig til að flnna fóstru fyrir dótt-
urina, en í peim svifum tapaði jeg at-
vinnunni og skömmu síðar fór jeg á sveit
ina með dóttur mína. Um vorið fjekk
jeg aptur vinnuna lijá bátafjelaginu,
tijarði einhvernveginn og dóttirin líka,
og hennar vegna einuugis var mjer um-
hligað um að lifa. Þannig gekk pað ein
12—14 ár. Jeg var við pessa sömu vinuu
og ól Emmu litlu npp og kenndi henni
að ganga þenn veg er hún skyldi ganga
þegar hún eitist, og er jeg skaparanum
þakklátur, að það gekk mjer aS óskum.
Um fað bil fótbrotnaði jeg; tvíbrotnaði,
og var fluttur á sjúkruhúsið. Þar tók
mig til gæzlu ungur læknir, er á tóm-
stundum sínuni ætði sig í lærdómi sínum
á sjúkrahúsinu, og setti hann beinin svo
að fóturinn tvíbrotni var« talsvert styttri
en liinn. .Jeg varð pví að hálfu leyti ó-
fær til vinnu, en af þvi jeg hafði svo
lengi unnið tyrir sama fjelagið fjekk.
jeg vinnuna saint setn áður og var þar
eins og nokkurs konar uppgjafaembættis-
ma'Sur með hálfum eptirlaunum. Jeg
fjekk sem sje 15 Shlllings um vikuna frá
Þessu tímabili, lielming fyrri iaunanna,
pó að forstöðumenniruir segöu mjer einu
sinni í mesta bróðerni. að jeg væri eigin-
lega ekki til neins. Þegar launin voru
lækkuð var jeg gerður ati næturverði, en
pað er með öðrum orttum, að sitja á
bryggjunni alla nóttina og gæta heunar,
svo pjófar bæri hana ekki burtui! Þetta
inuuu menn játa að sje liæg og þægileg
\ inna. En tilbreytingalítil er hún* og
satt að segja eru hinar einu tflbreytingar
veðrinu að pakka, og bætir það úr skák
að veðrið er eins breytilegt og maður
getur liugsað sjer. En jeg vandist við
paff—maður venst við allt með tímanum
—og þoldi vinnuna vel heilsunnar vegna.
Jeg var ekki heilsuveill maður nje held-
ur var jeg gamall. AS undanSkilinni
lieltiuni var jeg eins ern og hraustur og
búast má við af sterkbyggðnm manni 54
ára gömlum, eins og jeg var pá, pó fólk
segði að jegliti út fyrir að vera tiu árum
eldri að minnsta kosti. Og satt var það,
að óðfluga hrörnaði mjer, hvað ásjáleik
snerti.
Jeg var þunglyndur maður og held-
ur þur í viðmóti. Það sögðu líka sumir
um mig, að jeg væri geSillur og illa inn-
rættur karl, en (>að voru lirein og bein
meiðyrði. Auðvitað var jeg ekki glaff-
lyndur, haf-Si heldur enga sjerlega á-
stæðu til að vera kátur, það veit liam-
ingjan. Að haltra um bryggjuna t'rá sól-
setri til kl. t> a5 morgni í vindi og regni
og alls konarveöri og hafa fyrir fjelaga
lampa með rauðu gleri, trfippugangiun
niðuraf bryggjunni, einn bát, tvo bryggju
sópa, eina gamla vatnsfötu, kaðla hrúgu*
útsýnið, áin framundan, kolsvört i nátt-
myrkrinu, yflr höfðinu háogbreið livelf-
ing brúarinnar ytir ána. Allt þetta var
ekki þesslegt að gera mig glaðlj ndanu,
að minnsta kosti gat jeg ekki sjeð hvaSa
upplífgandi efnivoruí þessum injrkra-
sal. Þess vegna varö jeg smámsaman
þunglyndur, þur og dapur, var lika auk-
nefndur „dapri” DaviS. l>ó jeg væri
þannig gerður fráskila lieiuiinum, þá tók
jeg þeim kjöruin með heimspekings-
legri rósemi. Jeg kvartaSi ekki og jeg
veit ekki livort jeg kærði mig svo injiig,
hvernig bjltist. Jeg gerSi líka mitt ýtr
a>.ta til aS hugsaekki um kringumstæð-
urnar, vissi lika að það var þýðiugar-
laust. Annaðhvort var fyrir mig að
þyggja þetta eða sveitarstyrk, og þetta
kaus jeg lieldur. Að deginum til fór jeg
lieim og svaf meginhluta dagsius. Þarvar
lieldur ekkert til að lmlda mjer vakandi
eða skemmta mjer, það var það vissa og
til iivers var þá að vaka. Emma var
iöngu t'ariu þegar þetta gerðist. Hafði
fyrir 3 árum gipst skógarverðimim aS
Esttield og var ánægðari og átti betra hjá
manni sinum og 2 börnum, heldur en
hún hefði nokkuru tima getað átt lijá
injer í (’lierry Gardens Court. Og þó
hún væii fjarlæg, þá var það henni að
þakka og brjafum hennar að jeg var
ekki eins lundillur eins og vinnumenn
fjelagsins vildu láta heita að jeg vreri.
liún var varðengill minn, guð blessi
liana! Og liverjmn degiuum öðrum
tneir líkti-t liún móður sinni, og het.ri
kveniimaður en luin var hefur enn ekkl
verið til.
| Framii.].