Heimskringla - 16.08.1888, Síða 3

Prestaokólitio. Þessir stúdent-
twr tóku próf í forspjnlls'ráindum rið
prestaskólann 23. f. ni.: Ifen. Eyjóltsson
(dável), Einar 1 horiacitis (dáv. -r),Ouð-
raundur (Juðmundsson (ágœtlega -r),
M agntis J. Hlör.dal (ágtrtl. -r), Ólafur
Ilelgason (dáv.),Ólafur Sæmundsson (dá-
vel +), Sigurður Magntísson (vel +), og
Vilhelm Kmidsen (vel + ).
H u.fig komst loks út af Skagaflrðl
um .Tónsmessuleytið, og kotn pá þegar
sigling á SauKárkrók.
11. Júlí.
Tíðarfar. Síðan á .lónsmessu hefir
verið Iijer einmuna-góð tíð: logn eða
h ægviðri og glaða sólskin nær alla tið,
dag eptír dag. Kkki komið dropi úr
lopti. svo teljandi sje, fyr en í nótt er
leið. fhit'i-K var enginn fyrir Austfjörð-
um nú fvrir fátn dögunt, er franska
herskipið annað kom par vitS. Þar á
lóti lietir bori/.t lausafrjett um, a* gufu
sk ipið ..Oopehtnd” hafi ekki komi/t alla
leið austur fyrir land ati norðan fyrir ís
•og orðið að snúa við suKur um land.
A f 1 a b r ö g fi hafa verið fráhær
hjer við Faxaflóa sunnanverðan allt til
pessa tima. Að eins síðan á .lónsmessu
frani undir 2 hundraðu lilutir af vara-
■vtm porski.
18. júlí
Lttndsbankiun. Landshöfðtngi
■eíur veitt bankastjórninni heimild til
.rm tveggja ára tíma að víkja frá fyrir-
rítælnm 23. greinur í reglugjörð hankatu
um »ð ekki megr veita lán úr liankanum
uni lengri tima en 10 ár. Hafði banka-
ttjórinu skýrt frii, að ákvörðun pessi liafi
r,.yn/t mjög ohagkvæm, einkum síðan
la.ndsbankiuti tók við sparisjtiði lleykja-
-elkur. par sem hiufkinn itafi neyð/t til
«ð látu leggja sjer út hús og jarðir, er
sð veði Uati verið fyrir lánum i spuri-
+jóðniun. eu hafi átt örSugt. með að
losast viö eignir pessar vegnn greindrar
ákvörðunnr.
Skaðabætur til vesturfara.
1 jindshmðuigi liefur með úrskurSi 25.
T. m. dæmt vesturförum peim, or uröu
sS bíða í fyrra sumar á Borðeyri eitthvað
7 vikur eptir útflutningaskipi Allan-
Íínnnnar, Wr.iO kr. skaðabætur frá „Hnu”
:fx-ssari. Segir svo i úrskurSinum (í
trtjtíð.):
„Skjöl málsins heru tneð sjer, að
vitförum peim. sem hjer ræðir um, hafl
•verið lofað fari með gufuskipiutt
famoens, sám Allan-Iínan rtotaSi sem út-
fintningaskip suntariS 1887, á 2. ferð
»kipsins hingaS til lands pað sumar. og
.-ptir ferðaáætlun sinni átfi pað að kum»
til líorðeyrar 3. júlí, en af pví að pað
t.afðist vegna íss á 1. ferð sinni, kotnst
fað ekki á stað frá (Jranton i 2. ferðinni
fvrr eti 2. júli. Kptir ferðaáætlun sinni
,tti útflutningaskipið aS fara 2. ferftina
lieinaieið frá (Iranton tö ÍSorðe.tTar. en
i stað pess lór paö til Heykjavikur og
Vom par 7 júlí. paðan fór pað til StykWis-
hólms. Djrafjarðar <>g ísufjarSar, en
sneri aptur á Ísaíirði t.il lteykjavíkur og
fór paðiuj beina leið til Skotiands.
Kptir áraugiivslausa tilraun til nð kom-
••wt til llorSeyrar á 8. ferð sinni kómst
CamoetiK pangað loks 23. úglist og flutti
pá paðan útfara þá, sem hölStt beðið þar
frá 3. júlí. Fyrir þessa bið sínti á
Horðeyri krefjast útfararnir ska'Kabótu uf
hendi Allftu-líuuunar, l kr. á dag lyrir
hvem mattn, sem átti að greiða fullt
fitrgjald, og 30 aura fyrir hvert barn meS %
íargjaldi, frá 8. júlí, er útflutningaskipið
að þeirra byggj11 1,eíöi getnö komið til
Borðeyrur og tiu« Pá, og «1 ‘23. ágúst,
er loks var tekið þar við þeim til flutn-
ittgs eða sumtals fyrir 202 útfara með
fullu forgjaldt i 45 daga 9090 kr. j
.tfrS þrí t/« það verður að álítast
sanua* og því <‘r ekki mótmælt, að kær-
enduuum hati verift heitift fari til Vestur-
heiuiK með útflutningaskipi Allan-Knunn-
ar, gufuskipinu Oamoens, frá Borðeyri
3. júlí f. á. eða svo fljótt eptlr þann dag
sera attðið væri;
mfit þr< «ð það enufremur er skýlaust
viðurkennt af yður [8igf. Kym.| sem að-
aiumhoðsmftnni Allan-Hnunnar hjer á
landi, að útflutningaskip línunnar hatí á
2. forð sinni frá Skotlundi til íslands,
sem það byrjaði 2. júlí frá Orauton. ekki
gjört neina tilraun til að komast til Borð-
e.yrar, Iteldur hafl pað verift ákveðið, áftur
en skipið lagði á sta* frá Granton, aft það
á þeirri ferð skyldi ekki fara lengrn en
til ísafjarðar, sem einnig styðst við vott-
orft 2 brerkra farþegja með skipinu og
við þa* atvik, að skipið skildi eptir í
Granton vörur þær, sem það átti að
flytja til Borðeyrar;
m«ð þeí «ð þannig engin sönnun er
kotnin fram fyrir pvi, að útflutninga-
skipift Oamoens hafl ekki getað komizt
til Borðeyíar 8. júlí hefði þaft farift þsng-
að beina leið á nnnari ferð sinui, því
síður sem önnur skip urft sama leyti fóru
hindrunarlaust fyrir Horn inn á Hún»-
fióa og skip kom frá útlöndum til Borð-
eyrar 11. júlí;
mefi þrí loks aö skaðabætur þær, sem
krafist er eptir áðursögðu, virðast vera
saungjartiar, og tala útfara þeirra, sem
til hótft telja, kemur heim við skýrslu
yðar,
pd úrskurðast hjer með samkvæmt
tögum um tilsjón á fluttiingum á þeim
mönnttm, sem flytja sig itr landi í aðrar
heimsálfur, dagsettum 14. janúar 1876,
14. gr.:
Útnutninggstjórunum .James * Alex-
ander Allan i Glasgovv cða aðalumboðs-
manni þeirra hjer á landi, Sigfúsi Ky-
tnundssyni, fyrir peirra hönd, ber aft
greiða útförum þeirn, sem fluttir voru
með flutningaskipinu Camoens frá
Boröeyri 23. ágúst f. á. áloiðis til. V'est-
urheims, i skaftahætur 9090 kr.
.leg skal bæta-jþví við, að jeg hef
gjört ráðstöfun til þess, að framangreind-
ar skaðabætur, að frádregnum 2020 kr.,
sem þjer borguðuð optnefmlum útförum
síðastliðið sumar, eða 7070 kr. verði
greiddar af veði þvji, sem Allau-línan hef-
ur sett og geymt er í „Privatbanken” í
Kaupmannaliöfn”.
M a n n a 1 át. Sjera Sveinn skúlason
prestur að Kirkjubæ í Hróarstungu, and-
aðist 21. maí þ. á. Ilann var fæddur 12.
júní 1824, útskrifaftur úr Beykjavíkur-
skóla 1849,-sigldi samsumars til liáskólans
og stundaði þur lög nokkur ár, var um
tíina skrifari i ísleuzku stjóruardeiidinni,
koni hingaft til lauds aptur 1856 og tók
að sjer ritstjórn „Xorðra” á Akitreyri og
forstöðu prentsmiðjunnur þar, er hann
hjelt til 1862. Þá tluttist liann til Revkja-
víkur og dvaldist til 1868, er liann tók
prestsvíxlu 14. júní, samkvæmt konungs-
leyfi 2. úgúst 1865, þótt lianii liefði eigi
gengið á prestaskólami. Hnnn þjónaði
Htaðarhakkabrauði 1868 1884, og Kirkju-
liæ síðan til dánardægurs. Hann var al-
þingisrnaðnr fyrir NorSur-Þingeyjarsýslu
á þingunum 1859 -1867, llann var
kvæntur Guðnýju Eiuarsdóttur, systur
II. K. ilelgesen skólastjóra: missti hana
fvrir uokkrum árum. Kptir þau lifa 3
hörn, einn sonur (í skóla) og tvær dtetur.
Kinar K'rðarson prentari andaðist 11.
þ. m., að Hálsi i Kjós. Hami var nær
sjötugur. fæddur 28. des. 1818. að Skild-
inganesi við Reykjavík, sonur Kírðar
isinda Jónssouar. Haun var forstöðu-
maftttr lands prontsntiðjumiar í 24 ár, tTá
182)2- 1876. Þá keypti hanu prentsniiðj-
þá fengixt við það starf í 50 ár,
frá því 1836, er hanu komst fyrst í læri í
Viðeyjarprentsmiðju. Hann var mörg
ár í bæjarstjóm Beykjftvíkur, og nnnar
stofnandihandiðnamannafjelagsinsíRvík.
Þríkvæntur var hann; missti síðustu
konuna vorift 1882. Fjögur börn hans
eru á lifl.--Hann var jarðaður hjer í
Kvík í dag.
„/sa/bW’.
KEYKJVÍK, 19. jnlí 1888.
T t ð ar f ar er óvenjulega þurrt um
land alt, og veldnr það gróðurleysi, þó
hlýindi sje.
Hafís er enn eða liefir verift tii
þessa að hrekjast fyrir öllu Norðurlandi
frá Horni til Langaness og lirnkningur
enda lengra austur.— „Oopeland" komst
eigi lengra enn að Horni í siðuHtu ferft
sinni norður um og aft austanverðu á
Vopnafjörð. --„Thyra” komst eigi lengra
enn á HeyðisfjörB í síðustn ferð sinni, og
varð nð snúa frá Vopnaflrði fvrir ís.
P ö n t u n a r f j e 1 a g i er Mjótirðiug-
ar eystra, stofnuðu ívetur, iná segja það
til lofs, að pað byrjaði með skuldlausri
verslun, sendi mantt utan með vörur sín-
ar ogfjekk vörur aftur. Aft vísu lmfðt
þaft ekki fengift neitt sjerlegtt góð lcaup,
enn það lietir byrjað rjettilega (með eig-
in efnum tran ekki láusfje), og er þó betri
von um framhald.
Aflabrögð haldiisi enn ágæt vift
Ka.xaflóa. Að eins siðan á Jónsraessu
komnir um 200 hlutir af vænum þorski.
—Á Austfjörftum lttill afli, enda beita
engin nema þar sem kræklingur fæst,
enn liafísinn heftr viðast eytt honum.
Færeyskir fiskimenn. Með
skipi Wathnes komu 27. f. m. 90 Færey-
ingar til fiskiveiða á AustfjörSum, er róa
á vegum innlendra manna. Auk þess
koma margar færeyskar flskiskútur og
„besa öllum fjarftamynnum, svo varla
verður flskvart inni á fjörðum”, segja
Austfirðingar. Þeir kenna það og Fær-
eyingum, aft flskisamþyktirnar fyrir
Seyftisfj., Norftfj. og Reyðarfj. urðu svo
skammæar.
Vinnufólksekla hin mesta er
nú á Austurlnndi og stafar af Ameríku
flutningunum.
Suöurmúlonýslv, 24. júní. „Frá 4.
júní til þessa hefir verið besta tíð. Tölu-
vert hefir fallið af fje t sumum sveitum;
einkum hafa lömb dáið undan ám, og
vetða þvírýrafuot af búsmala”.
Auií'UrskaftaýelÍsiýslu (Ilornaflröi), 30.
júní. „Hafísinn lú fram undir 20. þ. m.
Skip kom á Papós 24., onn á Djúpavog
var skip komið viku áður. Grasvöxtur
óvænlegur, ekki kominn grænkulitur á
útjörð”.
NorHuimúUisýtlu, 1. júlí. „Hjeðan
faraallir til Ameríku, sein geta, og hin-
ir þykjast munu fara nær sem færi gefst.
—Moð fardðgum rak allan ts hjer af
fjörðunum og heflr síðan verið góð tíð.
hitar tniklir og þurkar og því gróður lit-
111. Skip eru nú komin hjer á allár
huínir, enn norftanlandskaupför liggja
hjer enn og hífta byrjar. Verðlag á út-
lendum vörunt erhjer: rúgur 6*4 eyri
pd., bygggrjón 9, haunir 10, kaffl 85,
kandis 32, melis 28".
„Sjdtfafnsöaiiiin" heitir fræðirit er lira.
Sigfús Eymundsson ætlar að fara að gefa
Ut í Reykjavík. I auglýsingunni um þetta
efni eru taldar upp vfir 100 fræðigreinur
er ritið á að flytja, og um ritstjórnina,
stærð ritsins og verft segir auglýsingin:
„Ritstjórn „Sfdlfrfrirön-rnns” hat'a þeir
teki/t á hendur hra. Rjörn Jitntaon kenn-
ari við hinn Iærðaskóla, og alþingismuður
Jón Útafssoh, og Itafa þeir lierra Þor-
valdur Thoroddsen kennari við lærða
skólann og sjern Kiríkur Brient presta-
skólakennari góðfúslega heitift þeim að-
stoð sinni, tig sjerstaklega aft taka að sjer
atf vinna að einstökum fræðigreinum.
Auk þess hefur ráðstöftiti veriö gerð til
að tryggja sjer uðstoð eins eða tveggja af
vorum færustu lniíræðiugum, og vfir
höfuft verður kostað kapps um að tryggja
sjer, að allt í „Sjdtfsfratöaranunt" verði
árei'fanlegt, og svo tjónteiju fram sett, að
hver gieindur niaður, . s<“m Jtefur full-
nægí þekkingarskiljTðum þeitn setn nú
eru sett tyrir fertningu barua, geti af
sjálturn sjer haft full not ritanna án nokk-
vr/ar tilsagnai .
Tilgangurinn <*r að gefa út að tninnsa
kosti 3—4 fræftibækur á ári úr hvorum
flokki, eða ulls 0—8 kver um árið. Og
yrði tala áskrifenda töluverð, eins og jeg
vona að fyrirtækið eigi sannarlega skilið,
þá verður verðið sett svo lágt sem frckast
er auðið. Hvert kveráaö vern bundið
8jer, og myndir og kart eptir þörfum í
hverju; og er það von mín, að áskrifend-
ur verði svo tnargir, að jeg géti látið þá
fá þaft sem út keutur á ári (6 8 bækur
með myndum bundnar) týrir 8 .4 krónur.
Einnig verða bækurnar seldar lnusasölu
hver um sig, enn þá eðliiega með nokkuö
hærra verfti, en þó mjög ódýrt.
Með því að jeg vlldi geta látið „Sjátfs-
jnrtSarann" fara »ð korna út þegar að á-
liftnu sumri, vil jeg byðja alla’ sem vilja
geiast fastir kaupen'iur að honutn, að til-
kynna mjer þtið sem allra fvrst. Það er
von mín aft allir, sem menntun unna, geri
sitt til að styrkja þetta þarfa fyrirtæki á
þann eina veg, sem að haldi getur Uoraift,
en þaft ermeft því að gerast kaupendur og
hvetja nlla, sem þeir ná til, til hins sama”.
Vj/Utkvntni".
Hvers vsti* sl»tilclin
{LausUgu pýtt úr ensku).
,6, kenudu “kki i brjwti uin mig
jeg kæri mig ekki um ineöamnkun, á
lianu heldur ekki skilið. Jeg kem þjer
heldur ekkl yiö’!
,.leg hið forláts, en mjer, einmitt
utjer, kemurðu við. Það var jeg sein
færði þlg inn í heintinn aptur, ef svo má
að orði kveða, og jeg hef þess vegna
rjett. til aft vita hvað þú ivtlar uú að
gera. þeuar þú ert í lumum aplltr'.
,Því ljeztu mig ekki vera’! sagftl hún
mæðulega? ,Hvaða gagn stafar af allri
þinni fyrirhöfn’f
,Þaft er eptir að vita. Þaö er í annars
höndum en okkar, stúlka’!
,Þú ert þá einn af trúræknu mónnun-
um? Mjer annars datt það í hug áftur’.
Þetta sagBi hún kuldalega og í fyrsta
sklpti leit hún tll mín eins og hún væri
hálfhrædd.
,Nei, ekki er það! Vertu alveg ó-
hrædd’,, svaraði jeg í flýti. í rauninni
sagði jeg henni satt, en hinsvegar liaffti
jeg enga ástæftu til að láta rnjer verða
eins bilt viB þessa ákæru hennar eins og
mjer þó varð. En punkturinn var, aft
; eg vildi fræftast meira um hagi hennar
Rakelar, og vildi því enganvegin fæla
hana frá mjer meft þessu „alvarlega” tali.
Jeg reyndi þvt aS sýna henni fram á aS
það væri ekki grórn af .|rúargrillutn i
minni persónu, og ef til vill var það ekki
svo ósatt. Efta hvaða tíft og tíma hafði
jeg, áður en jeg lamafti fót minn, aft læra
að verða trúmaður, meira en nafnið
tómt? Var jeg ekki síðatt jeg fótbrotn-
aði neyddur til að sofa eins og rotaður
selur alla sunnudaga? Og hvenær
fjekk jeg tækifæri að ganga til kirkju?
Jú, einstöku sinnum á sunnudagskvöldin
á sumium á mt-ðan nóttin var stutt, en
þá—eins og allur fjöldinn—fór jeg nllt
annað.
,Jeg þykist vita’, sagði jeg þægiiega,
tað þú getur fengið vinnu, ogað þú sjert
eiljug til að vinna’.
tNei, jeg er ekki getín fyrir vittnu’.
Og þó svo væri, hver mundi vilja gefa
mjer vinnu’.
,Það er ekki gott að segja, en þuð
er þess vert að reyna’.
,Jeg hef reynt þuð, en til einskis!’
4Og þú verður að reyna aptur’.
,Jeg þekki ekki einnmann i London,
sem vlll treysta mjer eða ljá mjer llð!'
tVið skulum nú sjá til’.
,Vlð’, tók hún upp eptir tnjer og
ltorfði á mig öldungis hissa.
tJá, c«ð! Jeg ætla að treystn þjer,
og þáer þó æfinlega fumlitin ehm'. sagði
jeg glaölega. tOg þar sein þú veizt ekki
hvað geraskal, og þar sein jeg á nokkurs
konar h!ut i þjer fyrir nð liafa veitt þig
í Thames, þá retla jeg að sjá þjer fyrir
húsnæfti og fæði einn viku tíma hjá
veitingakonunni t Oherrv Gardens Court,
sem leigir uppbúin herbergi, og eitt
þeirra færðu tafarlaust fyrir mín með-
tnæli, það er jeg sannfærður um. A
þossum vikntíma gefzt færi á að svipast
um og máske útvega þjer svo gófta
vinnu aft þú getir borgað mjer húsleig-
una að t'ullu. Þetta er náttúrlega ekki
neitt afbragðs tækifæri, en samt er það
tækifæri. Viltu nota það. Það er að
eins eiu vika, mundti það. Jeg lief
ekki efni á að geru tneirn’.
Þetta síftasta, sem jeg sagði, var nú
ekki alveg satt. Ji g hafði nóg. og hnfði
fastlega ákvnrðaO i huga minum að
halda áfratn ttð hjálpa litrani vikn eptir
viku, já. mánuft eptir tnánuð, ef þyrftí.
Enjeg var sva skynsaiuur að sjá, nð
húti niuudi lieldttr þvggja vikuvist <ra
mfiuaðarvist.
tÞakka þjer fyrir, Daviðl’ sagði hún
nteð viðkvæmni. tJeg ætla að þvggja
boð þitt. ætla að grípa tækifærið'.
tI)rengilega svarað Uakell’
tMáske jeg geti bráðum sagt: Guð
blessi þig!’ sagði hún. tEnn þá get jeg
það ekki. Jeg sje ekki ”.
tÞú sjer ekki, hvaft?’
tHvaB af þessu öllu leiðir’.
tÞað geri jeg ekki heldur'.
Eins <>g jeg bjóst við tók veitinga-
konan, Mrs. Twitters, íeginsamlega á
móti RakeL’ Henni hafði nefnilega ekki
gengið neitt sjerlega vel frá því luín
flutti að Clierry Gardens Conrt. Her-
bergið hennar í apturenda hússins á
efsta loptinu hafðí staðið autt frá því í
júní um vorið. og það var ekki lítils
um vert að fá nú húskonu, er gerði sig
ánægða með þetta herliergi. Auk þess
þótti og Mrs. Twitters v;trat um Rakel af
því hún var ekki alls kostar ólík Kllu
dóttur hennar, er nú fvrir skötnmu var
farin til Ástralíu til að giptast ástvin
sínum. Þar bættist og ofan á, að Itakel
kuiuú að fara með saumavjel engu síð-
ur en þttr, sem be/tar voru taldar. Að
því komst Mrs. Twitters bráftlega, og það
vnr hið þriðja atriðift, er mælti með
hettni, því Mrs. Twlfters hjelt sjer að
parti uppi með því aft sn-uma fyrir stór-
kaupaverzlan á High Street, og það
kotn fyrir að hún ein kont ekki öllu í
verk sem þurfti á tilsettum timu, svo
það var miktls vert að geta fengið ó-
dýrati mefthjálpura, itvenær sem á þurfti
að lvnlda. Þnnnlg hittist þá á nð Rakel
ekki einungis fjekk húsnæði, heldur
einuig töluverða atvinnu í snma húsinu.
K11 þÓ tíminn lifti. nð virtist þægilega,
og hún hefði nóg, þá »ást ekki að það
færði henni minustu gleði eða ámegju.
Rakel var uhg kona og friö sýnum
og svlpuritin virtist benda á glnðlyndi,
þó nú kæmi þuð aldrei fraui. Það ljek
nú aldrei bros um vsrir hennar og augun
svo hrafnsvört og djúp sýndust horfa á
eitthvað langt, langt i burtu frá ChetT}-
Gardens Coiirt.. Þó undarlegt raegi virö
ast, þá brosti liún aldrei nje ljet í Ijósi
gleði á einn eða annan hátt. nema þegar
við hittumst. Hvort heldur við. hitt
umst í húsinu eða úti á stræti hafði hún
æfinlega bros á vörunum og glaðlegt orð
eins og hún skoðafti mig sem sinn eins
vin, sem vinur gæti heitið. Endranær
var hún mjög svo fálát og gat jeg upp
á að það fálæti kæmi af umhugsun um
eitthvað í samhandi við hlaupið í ána
og vildi því aldrei tala um það við hana
Jeg hafði aldrei sagt Mrs. Twitters
sögu Uakelar. eðaþaðaf sögu liennar er
jeg vissi. Jeg hafði sagt henni að húu
væri utan af landsbyggðinni, og þar e*
hún borgaði viktt leiguna fyrir fram, þá
var þýðingarlaust aft heimta ættartölur,
heimili og þessháttar. Peningarnir eru
fullkominn ættbálkur fyrir hvern veit
ingamann.
tHún er reglusöm og hæglát, sagði
Mrs. Twitters við mig, tog ollir mjer ekki
minnstu fyrirhafnar'. En Mrs. Twittern
var eins tvöföld eins og allt kvennfólk
er, að sögusögn kvennhataranna. Einu
sinni þegar hún hjelt jeg væri ekki inni
hevrði jeg hnna segja grannakonu sinni,
er kiæddi sig og hyski sitt í uppgjafa föt
efnaðri borgara, taft þessi Mrs. Seeley
hleypti í sig hrolli, þar sem hún steti
þarna eins og myndastytta allan daginu
og talafti ekki orð frá munni, nema
þegar á hana væri yrt’. Þetta var við lok
fyrstu vikunnar.
Snemma í næstu viku lagðist jeg í
gigt er snerist up|) í feher. Læknirinn
sagði þetta væri afloiðing ferðalagsins á
ánni nóttina góftu, þó veikin heffti ekki
brotist út fyr. Það smá dró af mjer, jeg
heyrði fólk segja að jeg væri við dyr
dauðans og að þær væru galopnar og
vel bretftar. Jeg hlýddi á þetta tal og
æftraftist ekki ögn, að eins langaði mig
til aft fá að sjá Enimu og mann hennar,
svo jeg enn einusinni gæti beftið hann aft
fara vel með engiliun minnog börn þeirra.
Svo leið tíminn og jeg týndi allri meðvit-
und. Þegar jeg raknaði úr því roti, var
mjer sagt aft Emnta liefði verið þar svo
lengi sem hútt gat verið að heiinun, að
jeg heffti aldrei þekkt hann, en í þes-s
stað skælt mig fram»n t hana i hvert.
skipti sem hún korn að rúmstokknum.
Hún var löt tii að fara, áu þesa að jeg
þekkti hana og fór þiý aft eins, að ltakei
lofnði að senila liraðfrjett undireins ef
mjer versnaði, og að jeg var í .góðunt
höndum’.
E11 það kont ekki til þess, að senda
tetet/roni, Mjer bntnaði hægt og hægt
eptir óráftlð, og var þaft ekki að litlu leyti
að þakka umsjá Rakelnr, endn var hún
tgóðu hendurnar’, er Enmin útti við.
Altlrei íyr haföi jeg átt þvi lika þjónustu
og Rnkel var, enga oins mjúkmála, glafta
og lipra. Þó vttr jeg og iiissjt á þvi hvað
allir vorti góðir <>g umhugsunarsatnir
íneðan jeg vnr veikur. Jeg hafði aldrei
liaft hngmyntl um að í Cheriy Gardens
Oourt væri samankominu eins n.ikill
fjöldi af ágætu t'ólki eins og nú sýndi sig.
Auk þess að Kmtna og mtiður hetioar
skipttftn svo fvrir að trtlg skyldi ekkert
skorta, þn var Mrs. Twitters æflnlega til
húin með súpu og nnnuö þægilegt, Ijett
meti, Mrs. Risbeck með ábreiður og
rekkjuvoðir til að hlúa aft mjev, og svo
voru litlit drengirttir svo nmhugsnnur
snmir nð þeir flnttu sig nteð leikföng
sín og giyinjiinila yflr á hlnn endann á
strætin, svo að jeg heyröi ekki hávaðamt
og ósköpinn. Þanuig ljek allt við tnig-
í þessu sambandi talu jeg ekki um Rnkel;
hún vttr náttúriega einlægt aft stumra við
mig og án hennar hefði jeg ekki lit'nað
við, sögðu mjer ttllir aðrir en hún.
tFólkið segir mjer uð jeg hefði verið
dauður, ef það hefði ekki veriB fyrir þína
góðu gæzlu', sagði jeg einusinni, þegar
jeg ,var oröinn svo hress að hún lofaði
mjer að sitja uppi, umkringdum af kodd-
uni og sessunt, tog jeg held það sje al
x eg satt'.
.Hvaða iteimsktt’, svaraði hún hlátt
áfram. tJeg sttgfti i byrjun afi þú mundir
lifa, og það var rjett’.
tJá. en það varst þtí sem hjelst í mig
á móti dattðanum. og máttir betur’.
tKf þnft er, þá þykir mjer vænt unt’.
tÞú hefur verið að httgs* um endur
gjald, er það ekki'?
Hún hafði verið brosleit þangað til
jeg sagði þetta, en þá undireins fölnaði
hún uppog varð svo alvnrleg. Að minna
hana á nóttina í desember var illa gert.
Hún varft þáæflnlega þögul og kuldaleg.
Ekki það. aft hún reiddist, heldnr eins og
minnlugin ýfði upji gamait sár.
tNei Davíð', sagði hún alvarlega. ept-
ir litln þögn. t.leg var ekki að því'.. Sú
skuld mín er ineiri en svo að jeg geti
nokkurntíma borgaft liana, og reyni því
ekkí til þess. í þess stafi ertt þessi veik-
indi þiu mín eigin skuld’!
.I>að get jeg ekki skilið'.
tÓjú. þú skilur það' en þú vilt ekki
vifturkenna það. Og þú hefur veriö mjer
svo gófiur. sá eini, sem jeg hef uokkru
sinni getað kallað vin, að jeg velt ekki
hvað hefði orðið um mig, ef þú hefðir
dálð’.
(Framhald siðan.
una og hjelt hennitil þess um vorið 1886,
að liann seldi hana aptur og liætti prent
iðn fvrir elli sakir og heilsulirests; hafði