Heimskringla - 22.11.1888, Blaðsíða 3

lendingum, sem Benedict Gröndal
Jiykistpekkja í Ameríku.
t><3 við sjeum ekki langt á veg
komnir í framförum, óskar enginn
eptir aðsnfia heim aptur til lslands.
—Við höfum íslenzkan læknir, Þórð
Guðmundssen, oger paðmjögheppi
legt fyrir okkur ísl. og aðra eyjar-
búa, pví dýrt er að ná til læknis af
meginlandinu, og opt ómögulegt,
pegar vatniðer að leggja eða leysa.
<3kkur*vantar lslenzkan prest, en er-
um of fáir til að launa hann, nema
pví að eins að hann hefði hj**r enska
og danska söfnuði líka, seiu vel
gæti verið, ef samtök væru meðal
almennings. En að hver pjóðílokk-
ur hafi prest út af fyrir sig getur
ekki prifizt hjer; til pess er fólkið
of fátt. Nú sem stendur er hjer
danskur prestur. er einungis flytur
messur á dönsku.
Ji. N. Skaftfellingur.
MINNEOTA, 9. nóvember 1888.
Minnesota hrósar heiðarlegum
sigri. Repúblíkanski flokkurinn vel-
ur alla sína menn frá pví lítilfjör-
legasta embætti til hins æðsta í
landiiiu.
Benjamin Harrson forseti
Bandaríkjanna næstkomandi 4 ár.
Hinn demókratiski loptkastali
hrynur til grunna svo par er ekki
steinn yfir steini standandi.
.Lögberg” heldur seint með
pistilinn, er settur var saman af
demókratiskum digurmælum í St.
Louis síðastliðið sumar.
Um leið og vjer pökkum
tlHeimskringlu fyrii pað jafnrjetti
er hún sýndi oss með pví að taka
nokkur orð frá oss er dveljum hjer-
megin landamæranna, viðvíkjandi
stjórnmálum vorum, ái> pess að
vjer pyrftum að vera innan við
skjaldborgarmúra hinnar demókrat-
ísku tilveru, pá getum vjer ekki
leitt hjá oss að láta heyra frá oss
<enn einu sinni.
Kosningar fyrir sýslur, fylki og
pjóðina í heild sinni, fóru fram síð-
ast.1. priðjudag, flokkarnir sóktu
fram af töluverðu kappi, en með
kurteisi og tilhlýðilegri virðingu fyr-
ir málefnum af mismunandi skoðun-
um, ekki einungis lijer umhverfis
heldur yfir pver og endilöng Banda-
ríkin. Repúblíkanski flokkurinn
bar úr býtum meiri sigur en nokkur
gat búist við, öll pinginannaefnin
frá Minnesota eru úr flokki repúb-
iíkana, fylkisstjórinn og allir em-
bættismenn ]>ess eru úr sama flokki
og forseti Bandarikjanna, og meiri-
hluti alpingismanna. Rað er von-
andi að pessi mikli sigur hafi heilla-
ríkar afleiðingar, ekki eingöngu fyr-
ir repúblíkanska flokkinn, heldur
fyrir alla pjóðina. Vjer vonum
með stöðugri sannfæringu að hin
nýja stjórn verði heillarík fyrir land
og líð, vjer treystum að nágrannar
vorið í Dakota nái rjetti sínum og
verði teknir i sambandið er peim hef-
ur á svívirðilegan hátt verið fyrir-
munað um næstliðin ár. Vjer höfum
ástæðu til að hugsa að tollmálið
verði tekið til fhugunar og gerðar
pær breytingar á núgildandi toll-
Jögum, er hafa bezt áhrif á velferð
og heilbrigði pesss mikla pjóðlík-
ama. Einn hlutur er viss, og pað
er, að Benjamín Harrisoner st j ó rn-
vitringur, föðurlandsvinur
og í einu orði að segja maður,
sem hefur æfiferil svo hreinan sem
braut morgunstjörnunnar. Slðasta
blað uLögbergs” gerði áhlaup með
demókrötum sem var áhlaup upp á
líf eða dauða pví pegar blaðið kom
hingað var demókratiski flokkurinn
í pann veginn að taka andvörpin,
svo pað var ekki til annars en að
fylla peirra beiska bikar, og gera
hina síðustu dreggjar enn pá súr-
ari. Þar af leiðir að vjer hirðum
ekki að gera neinar athug^semdir
við grein uLögbergs” pví hvor-
tveggja er grafið, og pað er alveg
á móti vorum hugsunarhætti að
níðast á föllnu ljóni, enda eru peir
landar fáir í pessum byggðar]ögum
er tilheyra demókröturn og fylgja
stefnu peirra bókstaflega.
G. A. Dalmann.
í S L A N D S - F R J E T T I R .
KEYKJAVÍK, 89. september 1888.
Prestaköll. Landshöfðingi hefir
veitt bykkvabæjarklaustursbrftut! 28. p.
m. prestaskólakand. lljarna Einarssyni.
Kíp í SkagafirBi 27. þ. tn. prestaskóla-
kand. Hallgrími Thorlacius.
Þönglabakka 28. þ. m. pr'estaskóla-
kand. Arna Jóhannessyni,
Hkorrastað 28. þ.m. prestaskólakand.
Jóni Guðmundssyni, og
llelgastaði í dag prestaskólakand.
Mattías Eggertssyni,—öll brauðin eptir
kosningu safnaðanna.
Til að þjóna HvanneyrarbratvSi í
SiglufirSi og Kvíabekkjar í Olafsfirði
setti landshöfBingi 28. þ. m, prestaskóla-
kand. Bjarna Þorsteinsson;—Presturinn,
sem var á Kvíabekk, Jón nokkur Jóns-
son frá Hlíðarhúsum (við Rvík), hafði
labbað sig burt frá brauðinu í sumar, og
komið fram skömmu síðar norðnr á
Þönglabakka, og tekiB til að þjóna þar
um stund, svona upp úr þurru! Síðan
bauð hann sig fram þar til kosningar, en
var hafnað með öllum atkvæðum á lög-
mætum kosningafundi. Eptir það skor-
uðu sóknarnefndirnar á kand. Árna Jó-
hannesson að sækja um brauðiB.
Aðstoðarprestar eru kvaddir: til sira
Jakobs Guðmundssonar á Sauðafelli
prestaskólakand. Jóhannes L.L. Jóhanns-
son og síra Þorkels Bjarnasonar á Reyni-
völlum prestaskólakand. Ólafur Pinns-
son.
PrestaéiBurinn. Prófasta- og
prestaeiðnum latneska. er tíðkaður hefir
verið hingað til, er eptir tillögum bisk-
ups með konungsúrskurði 20. f. m. snúið
upp í samkynja heit á islen/.ku.
3. október.
Prestvígðir sunnudaginn 30. f.
m. prestaskólakandídatar þeir átta, er
nefndir eru í síðasta blaði, og hinn 9.
Jósef Kr. Hjörleifsson, til Otrardals, af
biskupi I)r. P. Pjeturssyni.
liiskup áttræður. í dag er
biskup landsins, Dr. Pjetur Pjetursson,
rjett áttræður, en 22 ár rúm hefir liann
verið biskup.
Alls einn íslenzkur biskup á undan
honum hefir þjónað embretti fram á þann
aldur: Guðbrandur biskup Þorláksson;
hann andaBist í biskupsembætti hálfní-
ræður (1627), en hrumur mjög orðinn og
löngu ófær til embættisverka, karlægur 3
síðustu árin, enda hafði hann verið liisk-
up í 56 ár.
I)r. Finnur biskup Jónsson, er varð
líka hálfníræður (t 1789), var löngu hætt-
ur að þjóna embætti fyrir áttiæðisaldur.
Sömuleiðis var Ógmundur biskup
Pálsson, er varð rjett áttræBur, úr bisk-
upsembætti er hann ljezt (1542).
Munu þá vera upp taldir biskupar
þeir hjer á landi, er komizt hafa til svo
hárrar elli (áttræðs).
Dr. Pjetur biskup er furðu ern mað-
ur enn. Kemur varla sá dagur árið um
kring aðliann hreyfi sig ekki úti að mun
1—2 sinnum á dag, hvernig sem viðrar.
En 14—15 ár munu vera síðan hann liefir
getað ferðast nokkurn hlut, og hefir því
engin biskups-visitazía farið fram á þeim
tima.
Prestaeiðuriun nvi, sem getiB
er um í síðasta blaði, er þannig hljóB-
andi:
uJeg N. N. sem er löglega skipaður
prestur í N. N. og veit það fyrir sam-
vizku minni, að jeg hef ekki haft óleyfi-
leg brögð í frammi til að komast í þetta
embætti, lofa þvi í augsýn allsvitandi
guðs: að kappkosta að boða guðsorð
lireint og óblandiðeins og það er kennr
í heilagri ritningu og trúarjátningaliókum
vorrar kirkju; að hafa hin helgu sakra-
menti um liönd með djúpri lotningu eins
og þau eru skipuð af Kristi og eins vinna
hinar aðrar helgu atliafnir samkvæmt
því, sem fyrirskii>að er í þjóðkirkjunni;
að sporna eptir mætti við rangri með-
ferð hinna helgu náðarmeðala og leitast
við að hrekja þá kenningu, sem er gagn
stæð trúarjátningu þjóðkirkjunnar; að
kostgæfa aB veita unglingum kristilega
kennslu ogtilsögn; að leitast alvarlega
við að kynna mjer æ betur og betur guðs
orð og trúarlærdómana, svo jeg verBi
því færari að gegna mínu helga embætti;
að ganga á undan söfnuði mínum með
góðu eptirdæmi og grandvöru líferni,
reka embætti mitt með blýðni sem vera
ber, við kirkjulögin í öllum greinum,
og hegða mjer þannig við yfirboðara og
stjettarbræður mina, að enginn geti með
rökum kært mig.—Með reikningsskap-
ardaginn fyrir augum heiti jeg því,
að lialda allt þ< Ita samviskusamlega, ept-
ir því, sem ^uð vill veita mjer náð til
þessa.
K v e n n a s k ó 1 i n n. í Reykjavík ept-
ir inntökupróf 2. okt. 1888.
Annár bekkur.
1. Guðrún Kristinsdóttir úr Reykjavík.
jí. Þóra Gísladóttir
3. Þóra .S’igurðardóttir
4' Ingveldur Einarsdóttir —
5. *Þorbjörg Ásbjarnard. — Gullbrs.
6. Ágústa Eymundsdóttír — Rvík.
7. Guðfinna Gisladóttir úr Vestm.ey.
8. *Guðrún Magmisdóttir úr Eyjfj.sýslu.
9. *María Gísiadóttir úr ísafj.sýslu
10. Gunnhildur Jóhannesd. úr Rvík.
11. Guðfinna Jónsdóttir------------
Fyrsti bekkur.
1. Gróa Björnsdótfir úr Rvík.
2. Karólína Benidiktsd. úr Þingeyj.s.
3. Magnea Vilb. Magnúsd. úr Gullbr.s.
4. Gyðríður Gísladóttir úr Rvík.
5. Margrjet Antonsdó"’.ir úr Rvík.
6. Margrjet Einarsd. Rvík. .
7. Hólmfríður Brynjólfsd. úr Dalas.
8. Hallbjörg Jónsd. úr Rvik.
9. Ingveldur Eyjólfsd. Rvík.
10. Margrjet Tunísdóttir Rvík.
11. ’Guðrún Þorvaldsd. Rvík.
12. Ásbjörg Þorkelsd. úr Árnessýslu.
3 eru ókomnar.
* þýðir heimastúlkur í skólanum.
Htúlkum í fyrsta bekk óraBað af því
að þær taka að eins þátt í færri eöa fleiri
námsgreinum, en eigi i öllum, eins og
annars bekkjar stúlkur.
Mannalát og slysfarir. Mað-
ur varð úti í miðjum f. m. vesturí Stað-
arsveit, Jón bóndi Árnasson frá Ytri-
GörSum, á heimleið úr kaupstað á Búð-
um,drukkinn mjög; liafði verið í áflog-
um þar seint um kvöld, farið af stað og
lagzt fyrir á leiðinni og „lognast” þar út
af.
Fjórir menn útlendir (enskir) drukkn-
uðtt á Borðeyri 17. f. m., sjómenn af
gufuskipinu „Lady Bertha”, er þar ligg-
ur í lamnsessi. Þeir ætluðu í land á bát
frá skipinu, en hvolfdu undir sjeríöl
æði.
10. október.
Ht.údentápróf við latinuskólann
tók 5. þ. m. Einar Þórðarson (frá Skjöld-
ólfsstöðum) með III. eink. (58. st,).
Aflabrögð eru mikil hjer við
sunnanVerðan Faxaiióa og hafa verið í
haust, sumstaðar framúrskarandi, einkan-
lega síðan síld fór að aflast til beitu.
Mánudaginn 1. þ. m. fekk t, d. eitt skip í
NjarBvíkum 102 í hlut á dag. 5 tveimur
róðruin, og meirihlutann þorsk. Nú
þessa daga 60—90 í hlut á dag í Keflavík.
í Hafnarfirði má lieita að landburður
hafi veriB af þorski í haust; þar hefir
reyndar aflazt vel í allt sumar.
Mannalát. Hinn 5. þ. m. andað-
ist hjer *í bænum fyrrum kaupmaBur
Sveinn Guðmundsson, frá Búðum....
17. október.
Gufuskipið Galvanic, fjár-
kaupaskip fráSlimon, kom hingað 11. þ.
m. eptir 7 daga ferð frá Granton vegna
stórviðra. Það fór aptur 14. þ. m. að
morgni, með rúm 2000 fjár, er þaB hafði
tekiB á Akranesi, sumt úr Borgarfirði, en
sumt norðan úr Húnavatnssýslu. Fyrir
þaðhafði Coghill gefið almennt lSJ^til
14 kr. fyrir tvævetra sauði, 15— 16 fyrir
gamla sauði, allt gegn peningnm út i
hönd, eins og í fyrri daga, og kemur (>að
sjer mjög vel.—Tveir fiskifarmar til Sli-
mons voru farnir áður frá Norðurlandi,
af BorBeyri 1800 fjár með gufuskipinu
„I’rincess Alexandra”, og af SauBárkrók
1400 með gufuskipinu „Penelope”.
Gufuskipið Mauritius kom
aptur liingað vestan að 12. þ. m. og fór
áleiðis til Englands 14., með tæp 2000
fjár og fáeina hesta,—þar á meðaltæp
1100 sauði gamla hjeBan frá pöntunar-
fjelagi Árnesiuga m. m.
Á amtsráísfundi í austuramt-
inu, aukafundi, er haldinn var hjer í
bænum 10. þ. m., af amtm. E. Th. Jónas-
sen, amtráðsmanni síra ísleifi Gíslasyni
og varaamtm. Þoriáki alþm. Guðmunds-
syni, var meðal annars samþykkt að
stofna skyldi að vori komanda búnaðar-
skóla fyrir suBuramtið á Hvanneyri i
Borgarfirði: kaupa jörðina af sýslunefnd
Borgfirðinga fyrir allt að 16000 kr., og
verja búnaðarskólagjaldinu í suBuramt-
inu og vöxtum af búnaðarskólasjóði þess
til að stofnsetja búnaðarskólann, ásamt
nauðsynlegum lánum í viðbót gegn veði
í veðskuldabrjefum sjóðsins.
Drukknun. Skip sigldi sig um
koll í fiskiróðri frá Reykjavík 12. þ. m.
snemma morguns: seglin föst, eins og
hjer er of títt, en ekki bjart orðið, og
einskis vart fyr en snögg hviBa var kom-
in í seglin, sem fleygði skipinu óðara um
á hliðina. Formaðurinn, Jón Þórðarson,
ættaður af Mýrum, drukknaBi, og bróðir
hans Bergur; en hinum 5 varð bjargað
af Runólfi Runólfsayni í Hábæ, sem var
á sömu leið spölkorn á eptir.
18. október.
Póstskipið „L á r a” kom loks S
pótt. Það haffti meðal annars tafizt 6
daga á Færeyjum, vegna storma: lagt
þrivegis af stað þaðan og snúið aptur.
Það kom við á Seyðisfirði; tók þar við 13
vesturförum....
uLdra” á að fara af stað aptur á mánu-
dagsmorguninn 22. þ. m.
StrandferðaskipiB Thyra var
á leið fyrir „Lauru” 16. þ. m. nálægt
Berufirði, á útleið, ekki komin þangað
inn þá fyrir þoku og dimmviðri.—Hafði
hreppt stórviðri míkiB á leið frá Akur-
yrir, misst bát og orðið að ryðja útbyrS-
is 90 fjár. Um sama leyti fbuk hús á
Seyðisfirði, sildarveiðageymsluhús stórt,
40 álnir á lengd.
fsafold.
EI.DRAUNIN.
Eptir
CHARLES READ.
(Eggert Jóhannsson, þýddi).
Sara þakkaBi henni fyrir tillög-
urnar, en ljet jafnframt í ljósi söknuð
yfir. að þau hjónin skyldu vera orðin að
almennu umtalsefiii.
uÞað eru allir innan veggja í þessu
efni, og þeir komast ekki hjá að fregna
margt, sem æfinlega hafa hlustirnar
opnar”, sagði Debora. ,En á meðan
jeg man, vildi jeg minna þig á að liafa
auguná þessum Varney’.
,Og hvernig get jeg það? Jeg þekki
manninn ekki’.
,Sattsegirðu það. Og hvað jeg var
hugsunarlaus, að spyrja ekki fallega
piltinn ineira um hann. Ekki heldur veit
hver hann er—fallegi pilturinn. Jeg
skal spyrja Mansell um liann’.
,Nei’!
,Þvi ekki’?
,Lýstu honum fyrir mjer’.
,Jæja! Hann er hár vexti og er herða-
breiBur, hefur bjartleitt hár, og dökk-
grá augu og mjólkurhvítar tennur, er
góðmannlegur og blíðlegur. En svipur
lians er ekki óþesslegur, að hann búi
yfir sorg, alls ekki ólíkt því, að hann
byggi 3'fir vonlausri ást, þó mjer sjer sje
óskiljanlegt livernig nokkur stúlka hefði
getatf verið svo heimsk að segja lionum
nei, svo framarlega sem hún hafði tvö
augu í höfðinu. Og svo var hann svo
hreinlegur og snotur, eins og maður sem
ber virðingu fyrir sjálfum sjer, og iækk-
aði æfinlega róminn þegarhann talaði við
kvennmann. Þarna hefurð nú myndina
af fuglinum’!
Sara sat liálf hissa undir þessari lýs-
ingu, er svstir lienunr bar fram með á-
kafa. Ilún velti þessari lýsingu systur
sinnar fyrir sjer, og hugsaðiað iíkindum,
að liún væri nokkuð rjett, þó henni
sjálfri heftti aldrei getað fundizt liann
samsvara þessari myhd.
,llvaða iðn stundar þessi maður’?
spurði hún svo.
,Jeg tók svo eptir að liann stundaði
samskonar iðn og Mansell, eða einliverja
því líka’, svaraði Debora.
,lljet liann Pinder—Joseph Pinder’?
,Það eða eitthva'S því líkt, Mjer
virtist nafniB einkennilegt, en Josepli
lijet liann, svo mikið ei víst’.
,Ef það er Jóseph Pinder, þá skal
jeg biðja þig aS kynnast lionum sem
minnst. Annars tinnst mjer að þú sjert
nokkuB fljót á að afla þjer kunniiigja,
gætandi að kringumstæðum þínum’.
,Að kringumstæðum mínum’! tók
Deboia upp. ,Þar í liggur það ein
mitt, og um þær má jeg ekki
hugsa. Jeg verð annaö tveggja að vinna
baki brotnu eða skrafa mjer til dægra-
styttingar. Og jeg held )>að sje ekki
neitt vel gert af þjer, að brúka liringum-
stæður mínar fyrir vopn á mig’!
,Jeg ætlaði ekki heldur að gera það,
Debora. FyrirgefBu mjer.
,Af ðllu hjarta! Þú liefur þína tiyrði
aB bera. Einungis gefðu mjer ástæðu
fyrir því að jeg megi ekki tala við þenn
an laglega pilt—Joseph—með þessu ó-
skaplega útlendingslega nafni’.
,Nú jæja! Ein ástæBan er þá sú, að
hann einusinni dróg sig eptir mjer, á
vissan hátt’!
,Ójá ! Það er þá þar sem skórinn
kreppir að’.
,Við höfðum þann sið að ganga sam-
an eins og hver önnur börn, þangað til
maðurinn minn kom. Þá lentu þeir í
deilum, og þessi Pinder fór illa með
hann, sem jeg get ekki fyrirgeflð honum.
Og i fyrsta skiptið sem James varð útúr
hjálpaði þessi Pinder honum heim, og
það er eins og hnífur i hjarta mínu’!
,Og vesalings Sara! Þú sást að þú
hafðir valið illa’!
„Yalið illa’! endurtók Sara háðslega.
,Jeg segi þjer satt að jeg vildi ekki gefa
litlafingurinn af honum James, drukkn-
um eða ódrukknum, fyrir þúsund aðra
ein og Joseph Pinder! En það er þýð
ingarlaust að tala viB þig. Þú skilur ekki
eitt orð af því sem jeg segi. En þess
ætla jeg aft biBja þig að mynda ekki
kunningsskap viB þennan mann, og ekki
at! láta hann frjetta um það, sem gerist í
þessu húsi’.
,Auðvitað ekki, Sara, fyrst þú segir
svo. Hvað kemur mjer þessi maður við!
Þinn vilji er mitt yndl og orð þin lög’!
Þessi orð frá systur sem eldri var
áttu faðmlög sannarlega skilið, og þau
fengust líka. Sara vafði hana upp atS
sjer, eins og móðir barn, þakklát og
glöð mitt í sorginni.
Um síBir rak aB því, að enginn sem
þekkti Mansell vildi gefa honum atvinnu.
í staB þess að draga nú að búinu, dróg
hann útúr þvi. Hann lifði nú eingöngu á
því er konan gaf honum, hvert heldur
heima eða annarsstaðar, og hann lifði
illa. Hans eigið heimilisfólk hafBi ærið
tvískiptar skoðanir umm hann. Hann,
húsbóndinn sjálfur, og höfuð konunnar
samkvæmt kenningunni, gerði allt mögu-
legt til að leggja búið i rústir i stað þess
að byggja það upp. Tvær duglegar kon-
ur aptur á móti börSust eins og víkingar
til að vernda það. En þær reistu ekki
rönd við þessu ofurafli. Þær voru að
síga undan þó munurinn sæist ekki mik-
ill enn, og þaB óttaðist Sara. En hún
huggaði sig við þaS, aS hún átti hjálpar-
sjóð—60 pund sterling geymd í traustum
járnkassa með góðum lás fj’rir. Um
þennan kassa vissi enginn; hún hafði al-
drei sagt manni sínum frá honum, hún
safnaði fjenu honum til gagns. Kassinn
var Btill og hún festi hann á vegginn meS
sterkum járnspennum og fyrir framan
hann hlóð hún upp varningi svo hann
sæist ekki. Mansells þarfir, stórmiklu
þarfir, uppfyllti hún með skotsilfri nr
höndlunar borBskúffunni, ekki uratals
laust og án áminninga, en aldrei meB ó-
notum. En þó ekki fylgdu ónot þá fylltu
áininningar hennar liann með gremju
og ólund. Sjerþótti mannsins var ákaf-
lega mikill, eins mikill og ónytj-
ungsskapur lians.
Mitt í bardaga sínum við hinar é
verBskulduðu illu kringumstæður fjekk
liin hugrakka kona og móftir nýja ástæðu
til að óttast. Þar hún var einvirki í búð-
inni var það eitt af störfum hennar, »ð
vega og búa um ýmiskonar böggla, sykur,
te, soda o. þ. h. Eitt kvöld hafði hiín
með hjálp Deboru, meðal annars tekið
upp úr skrínunni fimm pund af írsku
smjeri, búið um þau og lagt til síBu.
Snemma næsta morgun kom maður og
keypti eitt pund af smjeri, er liún tók
af þessam 5 pundum. Eptir að liún hafði
vegið þetta eina pund sýndist henni það
sem cptir var svo lítið, að hún óg það
einnig, og það gerBi eitt og hálft pund!
Hún trúði naumast siiium eigin augum,
en mátti þó til; metaskálarnar sögðn
ekki ósatt. Hún ljet ekki á neinu bera,
en spurði Debóru livað mikiB smjerið
hefði verið, er þær tóku til kvöldiB á
undan, og svaraBi hún: ,5 pund’, án
mianstu umhugsunar.
Eptirþetta fór lnín aB líta eptir vöru-
magni sínu með meiri nákvæmni, og
komst þá fljótt að rýrnun, og algerðu
livarfi sumra muna. Einn daginn var
skorið stykki af svínsfleskinu, hinn dag-
inn hurfu dósir af niðursoðnu keti og
þar fram eptir. í einu orBi, þaðsýndi sig
berlega að þar var framiun smáþjófnaður
á hverjum degi. Hún vildi ekki ímvnda
sjer að pað væri þjófnaBur, ef mögulegt
vœri að gera sjer grein fyrir hvarfinu á
annan hátt. Þat! var ekki alveg ómögulegt
að Debora liefði liöndlafl frjálslega með
þessi efni til húss þarfa. Hún sagBi
henni þvi frá uppgötvunum sínum og
spurði hana með liprum orðum livort liún
hefði sótt nokkuð í búðina fyrir eldhúsið.
(Framhald).