Heimskringla - 04.07.1889, Blaðsíða 3

Heimskringla - 04.07.1889, Blaðsíða 3
VI SEM ALLIR ÆTTl Al> RADA. Ef eitt staup af TOUNOS CIDER inniheldur eins mikið efni, sem sex staup af Soda-vntni eða engifers-öli: Hvernig getur þú þá slökkt þorsta þinn, haft nægilegt rúm (i maganum) fyrir miðdags- verð þinn, og þó allt fyrir það haft 25 •cents til góða? Hver sá er svarar þessari gátu rjett, fær það launað í Oider-gerðarhúsinu hjá Voniiii & Oo. :-:INNLEND:-:VARA.:-: Viðbúumtil GADDA-VÍR, TVINN- AÐANN SL.JETTAN-VÍR, gadda laus- lausann, og erum umboðsmenn fyrir brngilinir vir-a;ir<linanr. Við eruin tilbúnir að mæta öllum kvöð- um undireim. Okkar vir er sá eini í Canada, sern gerður er með liinum cKln. laeMtn gölldnm. Hver sein skoðar vírinn sauulærist um það undirehis. Okkar vír er gerður úr hinu bezta ENSKA BESSEMER-STAT.I. og vjer ábyrgjumst hvert pund, er út fer af verkstæðinu. MiSITOItA «!RE COMPW. 47L.omlini'<l Xt. -- Winnlpeg. Wm. WHITE A Co., verzla með allskonar harðvöru, farva, málaraolíu, steinolíu mjög ódýrn, o. fl .o. fl. Hra. Guðvarður Jóhannsson, afhend- ingamafSur í búðinni,'er ætí’5 reiðubúinn að taka áfmóti lönduin sinum. 460 ITIain St.........Winniprg. Koindu til haim CLAKK§ á C. P. i?.-myndastofuna, þegar þú vilt fá*(tekna ljósmynd. Jeg ábyrgist verk- lagiiS.—Elni staðurinn í bænum, sem Tin- types fást. (Ög?" Á verkstæðinu er töluð: enska, ÍS- LENZKA, dnnskn og svenska. J. A. Clark. nokkrum öðrum stað út af fyrir sig í landinu—, að f>ar mætti eflaust mynda nýjan söfnuð, ef aflið væri til að gangast fyrir J>vi. Alveg pað sama væri í tilliti til Dakota °n Nýja íslands. 1>Ó fólk í hinni síðartöldu nj;lendu sje fátækt, gæti f>að eflaust haldið uppi 2 prestum, til pess útheimtist fremur öllu öðru kirkjulegur áliujri. Sjera Steingrím ur kvaðst vera samþykkur nefndar- álitinu, og ljet í ljósi, að hún hefði leyzt verk sitt vel af hendi. Það væri óefað æskilegast að senda mann heim, og það dyldist eng(um, að forseti kirkjufjelagsins væri sjálf sagður til þeirrar ferðar. Tók það og fram, að heimferðin væri nauð- synleg, til þess betur að geta valið mennina. Væri enginn sendur heim, gæti það tilhorið, að miður æskileg ir prestar slæddust með, en við því þyrftu menn að sporna. Heilsunn- ar vegna væri líka ferð þessi æski- leg fyrir forseta kirkjufjelagsins. Störf hans um undanfarin ár hefðu verið allt of mikil, enda væri nú heilsa lrnns farin að segja eptir. Hann þyrfti sannarlega hvíldar og loptbreytingar með. Margir aðrir sem tóku þátt í umræðunum, og kom fram hjá öllum velvilji til nefndar- álitsins. En ekki urðu allir á eitt sáttir um það, hvernig málið skyldi meðhöndlað heima í söfnuðunum. Gat sjera Friðrik þess þá, að ekki þyrftu söfnuðirnir að óttast skatta- álögur til að mæta þessum útgjöld- um. Hugmyndin væri að hafa það saman með frjálsum samskotum í hinum ýmsu söfnuðum. Þá koin það og upp að vandræði gætu stafað af því, ef prestlaust yrði í Winni- ]>eg svo langan tíina — 5 mánuði að minnsta kosti. Friðjón Friðriks son áleit ráðlegast, að standandi nefnd sú, er kosin yrði á þessu þingi, hefði málið til meðferðar, skrifaði söfnuðunum, skýrði fyrir þeim málið og stæði fyrir söfnun samskotanna, og að hún um leið kæmist eptir hverjir hinna prest- lausu safnaða treystu sjer til að gjalda presti. Sjera Friðrik kvað sjer annt um þetta mál. Sagði það satt, að sjera Jón mætti ekki missast frá Winnipeg, en sagði mögulegt að hann gæti eitthvaðgert fyrir söfnuð- inn á meðan, einkum ef Dakota- menn fengu út hingað antian prest í haust. Svo væri og ekki ómögu- legt að sjera Steingrímur gæti gert eitthvað í sömu átt. Málið væri vandasamt og umfangs mikið og lagði hannjfþví til að því væri vísað til nefndarinnar aj>tur. Var það sain- [>ykkt. 8. fundur kl. 9 f.m.22. júní. Aðfaranótt þessa dags fjekk sjera Steingrímur hra'Sfrjett að heiman, par sem hann var beðinn að koma undir eins, af pví nýfætt barn hans var mikið veikt. Lagfti hann páaf stað snemma ummorg- uninn. í nefndina í barnablaðsmálinu var í hans stað skipattur Sigtryggur Jón- asson, er pá mætti á pingi ífyrsta sinn. Jdtning kirjuþingsmanna var pví næst tekið fyrir og leitt til lykta. Allmiklar umræðnrum pað áttu sjer stað enn. Voru margii- andvígismenn pess, að altaris- gangan skyldi skoðast sem játning, og nokkrirviidu ati í stað pvílíkrar játningar skyldu l'ulltrúarnir afleggja venjulegan þingeið. Var pað einkum Jónas A. Sig- urossou, er pað vildi. A‘f> lyktum var nefndarálitið samþykkt með 17 atkv. gegu 5 (einn greiddi ekki atkvæði), og í pett.a sinn var nafnakall viðhaft, en aldrei endranær á pinginu. A móti álitinu greiddu atkvæði pessir: J. A. Sigurðson, Jón Skanderbeg, Gunnl. E. Gunnlaugs- son, Pjetur Pálsson, Stephan Eyjólfsson. Sveinn Sölvason greiddi ekki atkv. 596x/í Main St., Winnipeg. Private B o a r d, ad 217 Rosb íit. a$(. Stefánsson. lieikningar kirkjufjelagsins. Fjehirðir fjelagsins, herra Árni Friðriksson, las pá upp og afhenti þiuginu. Tekjur þess á srSastl. ári voru $77,80, útgjöld, $26,70. Og í sjó-Si átti fjelagið hinn 22. júní 1889 $156,61. Meðal tekjugreina fjelagsins voru rúmir $8,00 er fjehirðir gaf fjelag- inu fyrir notkun peninga þess, er voru í hans höndum. Endurskoðunarmenn reikninganna voru kjörnir E. H. Berg- mann og Sigtr. Jónasson. Umað bjóða 2 merkurn inönnum á ts- landi vestur hingað var þá tekið fyrii og eptir nokkrar umræ'Sur, þar sem allir voru málinu hlynntir var því vísað til 5 manna nefndar, og voru þeir kosnir: Friðbjörn Björnsson, Sigtr. Jónasson, Fritljón FritSriksson, Stefán Eyjólfsson, Jóhann Briem. Orundvallarlaga breytingarmdliö. var þá afhent þinginu frá uefndinni (Friðjón Friðriksson flutningsm.). Nefndin lagði þaí til, að standandi nefndin, sem kosin yrði, hefði þetta mál til meíSferðar, skrifl þeim söfnuðum, sem breyting vilja og undir búi málifS sem bezt fyrir næsta þing. Var það eptir litlar umræður sam- þykkt. JE ðraskólamdlið var þá tekitS fyrir. FlutningsmatSur þess, Fr. Friðriksson, skýaði frá upptökum þess, sem voru, að sjera Jón Bjarnason gaf $100 til myndun- ar skólasjófis á kirkjuþinginu 1887. Rakti flutningsmaíSur þannig æfiferii þess til þessa dags, og sýndi greinilegar ástæflur fyrir því. að standandi nefudin í því málihafði enn ekki sjeð fært að biðja um fje til skólastofnunar. Sjera Frið- rik stakk upp á að málið væri rætt nú, þar tíininn væri orðin svo naumur, en að því væri visað til 3 manna nefndar, til frekari undirbúnings. Voru þessir kosn- ir: Sigtr. Jónasson, Á. Friðriksson og Jakob Eyfjörð. 9. fundur, sunnudag, 23.júní kl. 7e.m. Trúboð Presbyteriana. Nefndarálitið í þessu máli var lagt fyrir þingið (sjera Friðrik flutningsmaður). Nefndin ráð- leggur, að nýr söfnuður sje stofnatiur í Winnipég og að annar prestur sje feng- inn til að vinna þar með sjera Jóni. Þá var og lesið brjef (áensau) frá sjera Friörik til Rev. Dr. W. Cocliranes í Brantford, Ont., formanns þeirrar nefndar Presby- teriana, er vinnur að trúboði innanrkís (II,nt,e Mission Commitfee). í brjetinu var skýrt frá ástandinu og skorað á uefndina a'S hætta trúl). Svar (dags. 5. júni þ.á.) frá Rev. Dr. Cochrane til sjera Friðriks var og lesið. Þar lofar dortorinn að leggja þetta brjef sjera Friðriks fyrfr Home JGöxúoí-nefndina hinn 12. júni þ. á., og láta haun síðar vita livað ályktað verði. Sigtr. Jónasson stingur uppá að kirkjuþingið lýsi óánægju yflr að gerðum presbyteríana, og að sú yflrlýsing komi út á ensku. Var það samþykkt, og kjör- iu 3 manna nefnd til að semja þá yfirlýs- ing. Voru þessir kosnir: Sigtr. Jónason, Friðjöin Friðriksson og W. H. Paulson. P. S. Bardal áleit skyldu alls kirkju- fjelagsins að hjálpa Winnipeg mönnum, hvað fjárframlög snertir, til að mynda hinn fyrirhugaða nýja söfnuð í Winni- peg. Eptir nokkrar umræður var nefnd- arálitið samþykkt. Um starfsemi leikmanna í prestslaus- umsöfnuðum. Nefndaiálitið í þessu máli var þá lagtfyrir þingið. Var ráðlagt að kjósa hæfa menn i hinum ýmsu söfnu'ðum til að útvega presta þegar sjerstök prests- verk þyrfti að vinna. Ennfremur ráðlugði hún að forseti kirkjufjelagsius eða ein- hver annar hæfur maður sje sendur til íslatids til að útvega presta, ekki færri en 5. Rá'Slagði og þinginu að fela aðal- embættismönnum og vara-embættismönn- um kirkjufjelagsins þetta mál á hendur til framkvæinda. Annar liður þessa nefndarálits var svar uppá spurningar fra söfnuðinum i British Columbia. Ráð- lagði nefnditi að menn sje kosnir bæði þar og í öðrum prestslausum söfuuðum til að skíra börn. Báðir liðir nefndar- álitsins voru umræðulaust samþykktir. Barnablað fyrir sunnudagaskóla. Nefndin í þessu máli sá ekki að fjelaginu væri fært að stofna því líkt blað, en lagði það til að gefinn væri út ritlingur leið- beinandi fyrir bæði kennara og nemendur á sunnudagaskólum. Annars látið í ljósi að ensk sunuudagaskólablöð væru alls ekki gagnslaus fyrir íslenzk börn. Mál þetta var síðnn falið á hendur staudandi nefndinni. Um að bjóða 2 mönnum af tslandi, nefndarálitið í því máli var þá lagt fyrir þingið. Var það tillaga nefndarinnar að þessum 2 mönnum sje boðið á kirkju þingið 1891, er að líkindum verði það ár í Winnipeg, og að kirkjufjelagið sjái fyrir fargjaldi og ferðakostnaði þeirra. Nefndin með öðrum orðum taldi sjálf- sagt, einsog lika hafði komið frainíum- ræðunum, að þessir menn verði heiðurs- gestir kirkjufjelagsins frá því þeir fara af íslandi til þess þeir koma þangað aptur. Netndin tilnefndi og 2 menn heima, sem æskilegt mundi að bjóða, en þeir eru: prestarnir Valdimar Briem og Matthías Jochumsson, en ekki var það uppástunga nefndarinnar, að þessum 2 skyldi bjóða; liún benti að eins á þá. Nokkrar um- ræður áttu sjer stað um þetta, og varð helzt ágreiningur út af því, að sumir vildu, að þeim væri boðifl á næsta kirkju- þing, en a'Srir aptur álitu að ekki væri vert að flýta þessu svo mjög sjerstaklega þegar sjerstök peningaútgjöld væru í vændum í ár vegna heimsendingar forseta kirkjufjelagsins. Að lyktum var nefnd- arálitið samþykkt óbreytt. Og engin á- kvörðungerð um það, hverjum skyldi bjóða. 10. fundur, mdnnd. 24. júní, kl. 9 t. m. hlutinn væri svo sterkur, að ógerlegt væri að stríða gegn vilja liaus. Ahugateysi að swkja kirkjuþing. W. H. Paulson lagði þá spurninu fvrir þing- ÍLHvað getur þingið gert til að afstýra áhugaleysimeð að scekja þingiðV’ Þessa spurningu kvaðst hann bera fram með sjerstöku tilliti til sjera Magnúsar J. Skaptasens og þeirra safnaða í Nýja ís- landi, er engan fulltrúa hefðu sent á þingið. Það væri einkennilegt að þessir 2 fulltrúar þaðan, sem á þingi sætu, væru sinn úr hvorum enda byggðarinnar, og liti því út, að eitthvert værðarmók hvíldi yflr miðhlutanum. Sjera Friðrik kvað þörf á aU fara lipurlega út i þetta mái. Það mætti undir engum kringumstæðum viðhafa stifni efla stóryrHi. Nýja ísland væri ekki eitt um þetta áhugaieysi. Það væri margir aðrir söfnut>ir, sein enga fulltrúa sendu. En bendiugar í pessu efni væru nauðsynlegar. Æskilegast mundi, ef því yrði mögulega viðkomið, að senda sjera Jón Bjarnason til að tala við sjera Magnús og söfnuðina í Nýja íslandi, og hvetja þá til ineiri framsókn- ar. Stakk hann svo uppá að málinu væri vísafl til 3 mauna nefndar. Sjera Jón Bjarnason las kafla úr brjefl frá sjera Magnúsi, þar sem til- færílar voru ástæður fyrir því, að hann ekki mætti á kirkjuþingi. Sjera Jón kvað það þægilegast að þegja við slíkuni málum, en þivS dyggði ekki. Ef menn gerðu þafl, yrðu menn engu betri en þeir á Islandi, sem menn þó væru afl krítisera fyrir deyfð og aðgerðaleysi. Æskti eptir að uefndin sem fyrirhuguð væri gæti geflð fjelaginu einhver góð ráð, og að þiugið svo gæti gert eitthvað að gagni í þessu efni. Eptir nokkrar umræflur í þessu máli voru í nefndina kosnir: Friðjón Friðriks son, Pjetur Pálsson og E. H. Bergmanu. Kirkjufjelaysreikningarnir voru þá framlagSir af endurskoðunarmönnum, er fundu þá að öllu leyti rjetta, og ráð- lögKu að þeir yrðu prentaðir eins og framvísaðir. Var það samþykkt um- ræðulaust. Um skrípanöfn safnaða. Flutnings- maður sjera Friðrik kvað það fara mjög illa að nefna söfnuðina hálf-glldings Oood Templera-uöftmm, t. d. nafnið „Von- in” á söfnuðinum í Brandon færi alls ekki vel ásöfnuði, það ætti alveg ekki við. Sama væri um nöfnin: „Fríkirkju” og „Frefeis-söfnuður, Þessi nöfn ættu ekki við. Hjer í landi væri „fríkirkja”, en engin rikiskirkja, og þar af leiðandi væri liún frí og frjáls. Það væri heppi- legast að kenna söfnuílina við statlina og að auðkenna sig jafnframt með nafnitrú- arflokksins. Tók t. d. Winuipeg; þar væri: LiHinnfyrsti islemki túterski aöfnub- ur í 1 Cinnipeg”, svo vrði hinn næsti: uHinn annar” o, s. frv. Þessari reglu fylgdu líka flestar, ef ekki allar, kirkju- deildii;í landinu. Sjera Jóu Bjarna-on kvafl nauðsyn- legt að bending um þetta kæmi frá þing- inu. Annars væri hætt við að söfnu'Sirn- ir, sem mynduðust út í frá, ekki athug- uðu þetta. En menn þyrftu að læra atl velja viðkuunanleg nöfn. Sigtr. Jónasson stakk upp á, að rit- stjórn tlSam.” riti um þetta leiðbeinandí grein í blaðinu, og eptir nokkrar umræð- ur um málið var það samþykkt. Fólkstalsafnaðanna. Forseti kirkju fjelagsins framlagði skýrslur þær fyrir þingið, eukvað þær vera mjög í molum. Það vantaðl meira en helminginn, en ljet jafnframt í ljósi þá von, að þær hefðust saman áflur en fundargerningurinu yrði preutaðurí „Sam.”, M innisvarðamáHnu var þá hreift. Sjera Friðrik sagði að nefndin væriekki hætt, en að hún hefði ekki sjeð hentug- leika á að gera mikið að verkum enti. Hún mundi sæta lagi og láta til sín heyra hvenær sem gott tækifæri bySist að safna fje til minnisvarðans. son upp á að útgáfunefnd blaðsins verði falin á hendur stefna blaðsins og verð- hæð þess, og var það svo samþykkt. Ahugaleysi að sœkja kirkjuþingið. Nefndarálitið í því máli var í þá átt, að þar sem í grundvallarlögunum væri geng- ið út frá því, að allir söfnuðir fjelagsins sendi fulltrúa á kirkjuþing, þá lýsti það sorglegu áhugaleysi hjá söfnuðunum að enginn væri sendur, og það megi ekki lát ið óumtnlalt. Að senda menn á þing megi ekki skoðast sem kúgun. Þar af leiðandí lýsti nefndinsterkri óánægju yf- ír þvi, að svo margir söfnutlir sendu engan fulltrúa, og að einn af prestum kirkjufjelagsins ekki mætti á þinginu. NefndarálitiK var samþykkt umræðu- laust. 12. fundur kl. 7 e. m. Æðraskölamálið. Nefndnrálitið skor ar fastlega á íslendinga að koma upp skólanum. Þaít sje nauðsyn, ef menn ekki vilja verfia undir í baráttunni við aðrar kirkjudeildir, sem allar hafa æðri- skóla. LTm þetta mál var rætt á ýmsa vegu. Jóhann Briem vildi að erindrekum safn- aðanna væri falið á hendur að efla til arðberandi samkomna í söfnuðunum fyr- ir skólann og með því kveiktur áhugi fyrir málinu hjá almenningi. En sú upp- ástunga fjell þó í gegn við atkvætSa- greiJSslu. Aðrir vildu að fyrirlestrar væru haldnir um málið, og enn aðrir, að því væri haldið á lopti í blöðunum, en öllum kom saman um, að ekki mundi gerlegt að leita eptir sjerstökum sam- skotum til skólans í bráð, |>að dygði ekki að hafa of mörg járn í eldinumí senn. Að síðustu var nefudarálitið samþykkt óbrej-tt. Trúboð Presbyteriana. Mótmælandi yflrlýsing þingsins út af trúboði peirra (á ensku) las þá sjera Friðrik fyrir hönd nefndarinnar, er samdi það. Eptir að síra Friðrik hafði þýtt það á íslenzku fyrir þá af fulltrúunum, er ekki skildu það til hlítar, var það samþykkt í einu hljóði. W. H. Paulson stakk upp á, að sjera Friðrik, sem English Corresponding Sec- retary kirkjufjelagsins, sje afhent þessi yfirlýsing, og honum falið á hendur að birta hana á prenti, þegar honum þykir viðþurfa. Var sú uppástunga samþykkt umræðulaust. Ineoiporation kirkjunnar. Flutnings- mfiður, W. H. Paulson, fyrir hönd stand- andandi nefndar þess efnis, kvað ekki ráHlegt að ráðast í að fá fjelagið lög- bundið fyrst um sinn, vegna kostnaðar o. fl. Það kæmi til að kosta um $400. Varþágengið til að kjósa: 1. Út- gáfunefnd ltSam.”, og voru allir sömu mennirnir endurkosnir. 2. Standandi nefnd fyrir nýbyrjað þingár. Þessir voru kosnir: Sjera Jón Bjarnason, sjera Frið- rik J, Berginann, sjera N. Steingrímur Þorláksson, Sigtryggur Jónasson og Friðjón Fri-Sriksson. Þingstaður að ári var þá ákveðinn. TilboH kom fram frá Bræðrasöfnuði (við íslendingafljót í Nýja íslandi), Winnipeg- söfnuði og Garðar-söfnuði. Ep*ir litlar umræður var samþykkt að þiggja boH Bræðrasafnaðar, og að næsta kirkjuþing skuli haft við íslendingafljót i Nýja ís- landi. Að siðustu voru, að venju, samþykkt í einu hljóði ýms þaakarávörp frá þing inu. Þar á metlal og efst á skránni til Argyle-búa, er sannarlega áttu þakklæti skilið fyrir sínar framúrskarandi höfð- inglegu viðtökur og veitingar. Þeir veittu ekki einui»gis fulltrúunum, heidur einn- ig öllum aíkomumönnuin,er lylgdu með til að vera áheyrendur. ÞaíS voru allir atl- komumenn knúðir til að gerast gestir safnaðanna í hvaða erindum sem þeir komu, enda luku allir -verðugu lofsortli á nýlendumenn fyrir rausn sina, og hvað allur aðbúnaður var þægilegur. Þiugmál voru pá búin. Og forseti fjelagsins sagði þingi slitið kl. 9,30 e. m. hinn 24. Sjera Jón Bjarnason flutti bæn Og kirkjuþingið hið V. var á enda. Svar Minnesotamanna gegn ávarpi þingsins i fyrra var þá lesið af sjera Frið- rik, í fjarveru sjera Steingríms. í því færa þeir það sem ástæðu til að standa utan kirkjufjelagsins, að of fáir sje með- mæltir inngöngu í það. Athugasemd sjera Steingríms við þetta svar var 1 þá átt, að i rauninni væru þeir í meirihluta, sem æsktu ínngöngu i fjelagiö, en að miuni- lLSameiningar”-málið var þá tekið fyrir og fram lagðir reikningar blaðsins. Endur-ikotiunarmenn þeirra voru kosnir: E. H. Bergmannog Jóhann Briem. Kaup endatal blatlsins var sagt líkt og í fyrra, um 719 í Ameríku og 188 á íslaudi. Alls 907. í sambandi við það var þess getifl, atl kaupeudur blatlsins í Ameriku væru í rauninni talsvert fleiri, að þessir 719 sýndu hvað margir dollarar innlieimtust fyrir það, ef allir borguðu, en ástæðan fyrir þvi að kaupendur væru fleiri en upiihæð mögulegra innborgana ávísaði væri sú, að sunnudagaskólanemendur fengju blaðið með lægra verði en al- menningur. Bending kom fram í þá átt, að í blaðinu væru prentuð æflsaga Lúters og ágrip úr kirkjusögu vorri i saman- burði við hjerlenda kirkjusögu. Aðrir hjeldu því fram, að ekki væri hægt a« skapa ritstjórn blaðs verkahring. Þá komu og fram ýmsar skoSanir um það, hvort ráðlegt væri að færa nitlnr veríið á blaðinu. Sjera Friðrik, P. S. Bardal o. fl,. andæfðu nitSurfærslunni. Sjera Frið- rik kvaðst álíta mjög svo óheppilegt ráð að færa niður um helming verð nokkurs blaðs. Ef kringumstæður leyfðu væri uiikið ráðlegra að stækka biaðið. Eptir nokkrar umrætlur stakk Friðjón Friðriks FyrirUstrar. Þeir voru fluttir 4, sinn á hverjum degi kl. 2 e. m. og hjeldust þá almennar umræður um efni þeirra til kl. 6 atl kvöldi. Fyrsta fyrirlesturinn flutti sjera Jón Bjarnason (á miðviku- dag) um islenzkan niliilismus, hinn annan sjera Friðrik (á fimtudag) um verrn kirkju- lega aif, hinn þriðja sjera N. Steingrimur Þorláksson (á föstudag) um biblíuna, hinn fjórða Eiuar Hjörleifsson (á laugardag) um, llÞvi eru svefáir meðV' Allir, sem um töluðu, luku lofsorði á fyrirlestrana, höfðu aldrei lieyrt þvilíkt fyrri, og vildu mikið tilvinna að þeir kæmust á prent. Þó dofnaði yfir mönnum, þegar síðarmeir var búið að gera riflega áætlun um prent- kostnaðinn, og um leið fastlega skorað á menn að standa nú við orð sín með að stuðla að prentun þeirra. Um þetta var rætt all-langa stund á þingiuu á mánu- dagskvöld, og varð um um síðir ofan á, að Sigtr. Jónasson bauðst til að gefa út fyrirlestrana á sinn kostnað, ef hann þá samstundis fengi ábyrgðarmenn fyrir 300 kaupendum, er gæfu 50 cents hver fyrir bæklinginu, eins og í umræðunum hafði verið gert ráð fyrir að hann hlyti að kosta. Ábyrgðarmenn fyrir nefndri kaupandatölu fengust, og var þá allt fengið.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.