Heimskringla - 13.02.1890, Blaðsíða 3

HEOISKItlNttLA, WIKNIPEG, MAK., 13. FEBB. 1890.
Nortliern Pacific
---OG--
Manitoba-jarnforutin
■S EtlIB FARBRJEF
Til allra staða í Canada og Bandaríkj-
«ra við /
læjra verii ea nottrn sinni fyr.
Northern Pacitic & Manitoba-fjelagið
befur á ferðinni
LEST A IIYERJUM DFi«I
lítbúna raeð allar nýustu uppfindingar er
að pægindurn lúta, kvo sem DINlNG-
í CARSog PULLMAN SLEEPERS, sann
nefndar hallij á hjólum. Veitir fjelagið
bannig viðskiptamönnum sínum, pœgi-
lega, skemmtilega og hraða ferts austur,
vesturog suður. Lestirnar ganga inn í
allar Union vagnstöðvar.
Allur flutningur til staða í Canada
raerktur: uí ábyrgð”, svo að menn sje
latjsir við tollpras á ferðinni.
«VROPl-FABBBJEF SELD
e og herbergi á skipum útvegutS, frá og
* fií Englands og annara staða í Evrópu.
Allar beztu „línurnar” úr að velja,
H KIX(i FEBlÍARFARBBJ EF
til sta-Sa við Kyrruhafsströndina fást hve-
«*r gera er, og gllda um 6 mánuði,
Preknri upplýsingar gefa umboðsmenn
fjelagsins hvort heldur vill skriflega eða
raunnlega.
H. J. BELCH,
farbrjefa agent 285 og 486 Main St., Wpg.
HEHBERT SWINFORD,
aðal-agent-- 457 Main St. Winnipeg.
J. M. GRAHAM. aðal-forstöðumaður.
NORTHERN PACIFIC & MANITOBA
J-iRNBRAUTIN.
Lestagangsskýrsla í gildi síðan 24. Nóv.
1889.
Faranorður
A 7z>
SC.SS
DÍ2
No.55 No.53
l,30e
l,25e
l,15e
12,47e
12,20e
ll,32f
Jll,12f
10,47f
ao,iif
9.42 f
8.58f
8,15f
7,15!
,7.(H)f
4,15e
4,lle
4,07 e
3,54e
3,42e
3,24e
3,16e
3,05e
2,48e
2,33e 46,h
2,13e 56,0
l,58e!prr n
L48e;°',’()
l,40e 68,1
10,10f 268
5.25f
0
1,0
3,0
9.3
15.3
23,5
27.4
32.5
40,4
Vagnstödva
Cent. St. Time.
k. Winnipeg f.
Kennedy Ave.
Ptage Junct’n
St. Norbert..
.. Cartier....
... St. Agathe...
. Union Point.
•Silver Plains..
. .Morris....
..8t. Je&n...,
. Letallier....
| W. Lynne j j'
Pembina k.
. Grand Forks..
..Wpg. Junc’t..
..Minneapolis..
...f. St. Paullt...
Farasuðurr.
'O
Ph
No.54 No.56
10,50f
10,58f
10,57 f
ll.llf
ll,24f
ll,42f
11,501
12,02e
12,20e
12,40e
12,5!
l,15e
l,17e
l,25e
5,20e
9,50e
6,35 f
7,05f
4,30e
4,35e
4,45e
5,08e
5,33e
6,05e
6,20e
6,40e
7,09e
7,35e
8,12e
8,50e
9,05e
Fara austur.
Bismarck ..
.. Miles City..
.... Helena....
•Spokane Falis
Pascoe Junct’n
. ..Portland...
(viaO.R.&N.)
. ...Tacoma ...
(via Cascade)
. .. Portland...
(via Casdade)
PORTAGE LA PRAIRIE BRAUTIN.
Dagl.
nema
sd.
ll,10f
10,57f
10,24f
10,00f
9,35f
9,15f
8,52f
8,25f
8,10f
Vagnstödvar.
....Winnipeg.........
... Kennedy Avenue...
. ..Portage Junction...
.....Headingly.......
.....Hors Plains.....
. .Gravel Pit Spur . ..
......Eustace........
.....Oakville.........
.Assiniboine Bridge,..
. Portage I.a Prairie. .
Dagl.
nema
sd.
4,20e
4,32e
5,06e
5,30e
5,55e
6,17e
6,38e
7,05e
7,20e
Ath.: Stafirnir f. og k. á undan
eptir vagnstölívaheitunum pýða: fara og
korrui. Og stafirnir e og f í töludálkun-
um þýða: eptir miðdag og fyrir miiidag.
Skrautvagnar, stofu og Dinini7-vagnar
‘y'gja lestunum merktum 51 og 54.
Farþegjar fluttir með öllum almenn-
«m vöruflutningslestum.
No. 53 og 54 stanza ekki við Kennedy Ave.
j- M. GItAHAM, H.Swinford,
aðalforstöðumaður. aðalumboðsm.
I>r. E. A BLAKELY,
Jæknar inn- og útvortis sjúkdóma.
skrifstofa og íbúðarhús
574)4 - - - Main St.
ST. PAUL,
MINNEAPOLIS
—OG—
A N I T O II
JARNBRAUTIN.
Ef þú þarft að bregða pjer til ONT-
ARIO, QUEBEC, til BANDARÍ KJA eða
EVRÓPU, skaltu koma eptir farbrjefinu
á skrifstofu þessa fjelags
1176 Main St., Cor. Portage Ave
Winnipeg, þar færðu farbrjef alla
leitS, yfir, NECHE, ábyrgðarskyldi fyrir
fríbögglunum ogsvefnvagna-rúm alla leið.
Fargjald Idgt, hröð ferð, þœgilegir vagnar
og fíeiri samvinnubrautir um að velja, en
nokkurt annað fjélag býður, og engin toll-
rannsókn fyrir þá sem fara til staða á
Oanada. Þjer gefst kostur á afi skoða tví-
buraborgirnar St, Paul og Minneapolis, og
aðrar fallegar borgir í Bandaríkjum.
Skemmtiferða og hringferða farbrjef meí
iægsta verði, Farbrjef til Evrópu rneí
öllum beztu gufuskipa-línum.
Nánari uppiýsingar fást hjá
H. Gr. IVJcIYXiclcen,
umboðsmanni St. Paul, Minneapolis &
Manitoba-brautarfjelagsins, 376 Main St.,
á horniuu á Portage Ave., Winnipeg.
lSp"TakiS strætisvagninn tii dyranna á
okrifstofunni.
' Þessi braut er 47 mílum styttri en
nokkur önnur á milli Winnipeg og St.
Paul, og engin vagnaskipti,
Ilraðlest á hverjum degi til Butte, Mon-
tana, og fylgja henni drawing-room
svein og dining-vagnar, svo og ágætir
fyrstapláss-vagnar og svefnvagnar fyrir
ínnflytjendur ókeypis.—Lestin fer frá St.
Paul á hverjum morgni og fer beint til
Butte. Hin beinasta braut til Butte, hin
eina braut, sem ekki útheimtir vagna-
skipti, og hin eina braut er iiggur ura
Ft. Buford, Ft, Benton, Gre<4 Falls og
Helena.
II. Li. McMicken, ageiit.
FaBGJALD lsta pláss 2að pláss
Frá Winnipeg til St. Paui “ “ Chicago “ “ “ Detroit “ “ “ Toronto . “ “ “ N.York til Liverpool eða Glasgow $14 40 25 90 33 90 39 90 45 90 80 40 $23 40 29 40 84 40 40 40 58 50
JS’*TULKUR fæst ókeypis á skrifstofu Ueimskringlu.JJþJl
J* r i v a t e R 0 a r d ,
«<5 217 líoss St.
Sveinhjörn Gfshtson.
einar olafssox
LÍFS- og ELDSÁBYRGÐAR AGENT,
93ROSSST. -- WIKSIPEG.
Cliristian .1 arobsen,
nr. 47 Notre Dame Street East, WTin-
nipeg. Bindur bækur fyrir lægra verð
en nokkur annar bókbindari í bænum og
ábyrgist að gera það eins vel og hver
annar.
Ef þú vilt láta taka af þjer vel góða
ljósmynd, þá farðu beint til The C. 1*.
R. Art tíallery, 596)4 Main St., þar
geturðu fengið þær teknar 12 (Cab. size)
fyrir að eins $3,00.
Eini ljósmynda staðuriun í bænum
sem Tin Types fást.
Eini ijósmyndastaðurinn í bænum
sem ISLENDINGUli vinnur í.
506)4 Main St. - - - Winnipeg.
BOÐ UM LEYFI AÐ flÓGGVA
SKÓG Á STJÓRNARLANDI í MANI-
TOBAFYLKI.
INNSIGLLÐ BOÐ, send undirrituðum
ogmerkt: (<Tender for a licinse to cut
Hmber", vertiaá þessari skrifstofu með-
tekin þangað til á liádegi á mánudaginn
17. febrúar þ. á., um leyfi til að höggva
skóg af norðurhelmiugi og suíaustur-
fjórðungi Seetion 33, af öllum ferhyrn-
ingunum 34 og 35, í Township 17, Range
7., af vesturhelmingi Sections 2, 14 og 23,
af suSurhelmingi suðausturfjórðungs af
sect. 20, af öllum sectionunum 3,4, '5, 9
10, 15,16, 17, 21, 22, 27 og 28, í townsliip
18, ltange 7; allt þetta land er austur af
1. hádegisbaug í Manitoba-fylki og er að
flatarmáli um 570,480 ekrur.
Uppdrættir sýnandi afstötSu iandsins
svona hjer um bil, svo og reglurnar, er
kaupandi verður að frarnfylgja, fást á
R. W. W00BR00FE,
Verzlar með gullstáz, demanta, úr og
klukkur, gleraugu o. s. frv..
AðgerS á úrum sjerstaklega vönduð.
McIntyke Block
406 Miiin St. -- Winnipeg.
þessari skrifstofu og hjá Crown Timber-
agentinum i Winnipeg.
Ilverju boði verður að fylgja gildandi
ávísun á banka, árituð til varamanns
innanríkisstjórans, fyrir upphæð þeirri,
er bjóðandi vill gefa fyrir leyfi« fram-
yfir ákveðið gjald.
Jodn R. IIall,
skrifari.
Department of the Interior, )
Ottawa, 21st Janury, 1890. )
anna, ogsvo allri virðingar upphæð grip-
anna(ásamt allri annari virðingar upphæð)
skipt aðeins niður meðal sjálfseignar-
bændanna, í staðinn fyrir að skipta ætti
henui meðal 80 búenda—allra eigend-
anda. Þaraf leiðandi kemur meira 5
hlut hvers þessara 70 búenda en þeir
eiga. Jeg vil því gera ráð fyrir að hver
þeirra 10 landl. búenda eigi skuldlaust
í gripum hjerumb. 50 doll., sem verður
alls 500 doll. Þessa upphætS dreg jeg
því frá virðingar upphæ* allra gripanna
koma því i hvers hlut þessara optnefndu
70 landeigenda 1,172 doll. 57 cents, eða
1,005 doll. 43 cents minna en gr. höf.
gera það.
Þó jeg liafi nú þannig yfirfarið skýrsl-
una og allan útreikning gr. höf., þá er
þat! ekki, eins og gefur að skilja, gert
í þeimtilgangi að rýra á einn eða annan
hátt hin virkilegu efni byggðarbúa, held-
ur gerl jeg það af þeirri ástwðu, að jeg
vildi hafa fjárupphæðir þeirra eins ná-
lægt þvírjettaog aufiið væri, úr því farið
var að tilgreina þær með tölum á annað
borí. Svo vildi jeg einnig lofa mönnum
að sjá, á hvað góðum grundvelli atS gr.
höf. byggiSu efnahag byggðarmanna,
Gr.-höf. bera mjer það ábrýn, að jeg
hafi ((tekið til bragðs, að nífSa opinber-
lega niður heilt byggðarlag” o. s. frv.
Þetta eru illmennskuleg ósannindi. Jeg
hef aldrei nítt niður eitt eða annað
„byggðarlag” ísiendinga í Ameríku, eins
og líka hvör lieiivita maður hlýtur að
sjá, sem les greinar fhiiiaf meö óhlut-
drægni og sannsýni. Það getur éflginn
maður—atS mínu álíti— með óskertum
sálargáfum kallað þaó nið, þó bent sje á
hina og aiSra galla í búskaparsökum og
fleiru, sem almenning vartSar. Þeir
menn. sem láta sjer slíkt um munn fara,
vita annað hvort ekki hvað þeir segja,
eða þeir eru fram úr öllu hófi ósvífnir í
rithætti sínum.
Um sveitarstyrkinn skal jeg ekki
verSa mjög margorður. Gr.-höf. segja
að aðrir þiggi ekki sveitarstyrk þar syðra
en ósjálfbjarga fólk, sem vantar ((hið
nauðsynlega viðurværi”, svo sem gamal-
menni, muna'Sarlaus börn, fólk nýkomið
að lieintan og veikt fólk. Viðvíkjandi
síðastöldu fólki, vil jeg geta þess, að
fjölskyldur þar sySra hafa notið sveitar-
styras, þó að eins ein persóna af fjöl-
skyldunni (t. d. konan) hafi verið veik,
enda þótt fjölskyldu-faðirinn hafi verið
vel vinnandi og duglegur maður. Þetta
getur þó ekki bent á annaS en efnaþröng-
Hef jeg nokkurn tíma sagt að aðrir en
hiS ofannefnda fólk hafi þegíð sveitar-
styrk i Pembina County? Nei, aldrei.
Er þetta tal gr. höf. nokkur sönnun fyrir
því, að fóllc liafi ekki þegið þar sveitar-
styrk? Nei, þvertámóti. Ef þaSannars
sannar nokkuð, þá sannar það það, að
fólk hafi þegið þar sveitarstyrk, eins og jeg
hef sagt aS átt hafi sjer stað í því byggð-
arlagi. Yottorðin frá fyrverandi og nú
verandi County Commissioner, sanna ekk-
ert annað heldur.—Jeg hef aldrei sjer-
staklega tekið það fram, af hvaða ástæð-
um að menn þar syðra hefðu beðið um
sveitarstyrk, því jeg Ijet mjer nægja meS
þá ástæðu, sem ætíS er gefin í þeim til-
fellum, sem sje, fdtœktin. Því eins og
allir ættu að vita, er hún ætíð aðal-á-
stæðan fyrir því að fólki sje veittur
sveitarstyrkur; og eugir inunu biðja um
slíkan styrk nema vegna fátæktar, hvert
sem þeir eru ungir eða gamlir, veikir
eða heilbrygðir.
Áður en jeg skilst við þetta atriði
vil jeg geta þess, að í St. Tbomas Times
(sem er officialt county-blað í Pembina
Co.) hefur nýlega staSið fundargerningur
af síðasta fundi County Commessioners í
Pembina Co., sem haldinn var 11.-13.
nóv. síðastl. Fundargerningur þessi
skýrir frá því, að /slendingum í Pembina
Co. sje þá veittur County-styrkur, sem
nemi $56,35. Af þessari upphæð er sagt
að $5,35 gangi til lyfsala J. F. Andersons
í Milton, Dak., fyrir meðul, sem notuS
hafi veriS af Erlendi nokkrum Árnasyni
og Mrs. Thorleifsson. Jeg vil leyfa mjer
að skýra mönnum frá hverrar ættar þessi
Mrs. Thorleifson var. ÞaS var Elízabet
lioots & Slioos!
M. O. Smith, s/cósmiður.
OO Ross St., Wiianipeg.
PESINBAB!
Jeg undirs/crifaður hið hjer með
I alla þá út í nýlendunnm og í JNörð-
J tir-jjakota sjersta/clega, sem skulda
tnjer peninga, að gera svo vel að
horga þá til mín hið a/lra fyrsta.
Ji. Ij. Jialdvinsson.
177 Ross St., Winnipeg.
T.fi. IVIIITE,
4S5 Main St, r- gegnt City Hali.
Verzlar með allskonar leirtau og gler-
varning; ýmsar fallegar jólagjafir svo
sem albums og fleira þ. h.
Df. A. P. DAME.
Læknar inn- og útvortis sjúkdóma og
hefur sjerstaka reynslu í meðhöndlun
hinna ýmsu kvenna-sjúkdóma.
3 Market !St. E. - Wiiinipcg.
Telefiione nk. 400
MILLS & ELIOTT.
Barristers, Attoraeys, SoUcitors &e.
Skrifstofur 381 Main, St., upp yfir Union
Bank of Canada.
G. G. Mills. G. A. Eliott.
sem getið var um í uLögb.” að dáið hefði
að Garðar síðastl. sumar. Ilvað ættina
snertir, þá var hún ekki af litlu bergi brot-
in, því hún var systir'Sigfúsar, föðursyst-
ir sjera Friðriks og móðursystir Eiríks
Bergmanns. Það lítur óneitanlega svo
út, sem þessir vesalings menn hafi frem-
ur daufa sómatilfinuingu og tregan vilja
til atV hjálpa nauðstöddum náungum sín-
um þó þeir gætu, fyrst þeir gátu verið
þekktir fyrir að iáta eounty-iU borga þessa
lítilfjörlegu moiSala skulil látinna frænda
sinna.— Þetta atriði eitt, ætti að vera nóg
til að sýna mönnum, hvaða mannkostum
þeir frændur eru búnir, hvaða tiltrú og
virðingu þeir verðskulda.
Hinu langa þvættingslega stagli gr.
höf. um sáðvíxlið og áburðinn, leiði j«“g
hjá mjer að svara. Jeg þykist hafa skýrt
þau atriði nokkurnveginn greinilega i
((Hkr.” f. á., og úr því gr. höf. botna ekk-
ert í þeim at> heldur, þá mundi það taka
upp langt og mikið rúm í blaðinu, ef
jeg ætti ati rita svo greinilega um þýð-
ingu þeirra, a« jeg gæti haft nokkra von
um að gr. höf. skildu nokkuð meira í
þeim eptir en áður. (Framh.).
Asgeir J. Lindal.
FRJETTAKAFLAR
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
LONG PINE, NEBRASKA,
30. d. januar 189J.
Það er, sem maður segir, að
brjóta ísinn, að ætla sjer að fara
að skrifa frjettir hjeðan, f>ar sem
svo að kalla aldrei hefur verið
rainnst á J>enna litla hóp af íslend-
ingura, sem hjer er saraankominn.—
Hjer eru i allt 41 maðru, flest börn
frá 1 ári til 14 ára. !>að eru að-
eins 6 bændur hjer og hafa 5 af
þeim tekið gjer land. 2 af peira
hafa fengið eignarbrjef fyrir jörðum
sínuni. Þeim hefur gengið svona
upp og ofan, éinS og gefur að skilja,
par sem sumir hafa komíð hiflgað að
kalla fjelausir og aptur aðrir með
peninga eða peningavirði. Landið
hjer pykir sendið, en pó er pað ríkt
og gefur góðan afrakstur með skyn-
samlegri aðferð og hæfilegum úr-
komum, en pær ha/a Biðan pessir
landar slæddust hingað, verið of
litlar, pangað til i sumri var, enda
fengu pá allir mikið meiri uppskeru
en áður, bæði vegaa tíðarfarsins og
hins að menn höfðu meira sáðland
til ræktunar. Núeru sumir af pess-
um bændum vel á veg komnir, hafa
töluvert af gripum (frá 7—50) og
meiri hlutinn hefur og nokkuð af
svinum. Flestir hafa hesta til að
vinna með og sumir fleiri en peir
brúka og sem peir hafa alið upp.
Allir bændur hjer eiga hin nauðsyn-
legustu jarðyrkjuáhöld svo sem vagna
plóga o. s. frv. og 2 eiga hveitisláttu-
vjel. Ekki ætla jeg að verðleggja
eignir bænda og pó gripir sjeu marg-
ir hjá sumum, pá eru peirlijer ekki
í neinu verði beinlínis, par sem valla
er mögulegt að selja grip; pað er
lifað á pví sem peir gefa af sjer.
Það eru svínin sein bóndinn hefur
lijer af mestan arð.
í sumri var fengust hjer 7—15
bushel af ekrunni af hveiti og 10_
23 af höfrum. Af korni (maize)
hafa líklega komið frá 15—25 af
ekrunni. Kartöflur voru hjer ágæt-
ar í sumar og flestir garðávextir
spruttu vel og sumir áírætleo-a. T
d. einn ameríkanskur bóndi, seldi
hjer kálhöfuð fyrir $100. Það sem
hjer er sagt um uppskeru er einung-
is ineðal ísl., að undanteknum pess-
um eina bónda sem nefndur er.
Enguætla jeg að spá uin framtíð
pessara íslendinga, pað er allt komið
undir búskapnum, li vernig hann geng-
ur. Hafi maður nóg regn parf enginn
að kvíða lífinu. Þessi árin hafa marg-
ir flúið úr pessari byggð og sagt hjer
ólifandi; aptur hafa aðrir grætt stór-
fje og alltaf lána peningamennirtiir
á löndin og álíta pau vissasta pant-
inn, enda er Nebraska jarðvegur
yfir höfuð álitinn einhver hinn bezti.
í sainanburði við sumarhitann
er vetur hjer nokkuð kaldur og eink-
um stormasamur. Það er optast purr-
viðri vetur og sumar, pví hjer vant-
ar allar vatnagufur til að milda lopt-
ið, eins og gefur að skilja innf svo
stóru meginlandi.
Um fjelagsskap meðal pessara
fáu íslendinga, sem hjer eru, er ekki
að tala og verður víst aldrei; pó hef-
ur verið talað um að kaupa fslenzk-
ar bækur í sameiningu. Jeg get
naumast fengið mig til að kallapað:
lestrarfjelag.
Þessi vetur, hefur pað sem af
er, verið að heita iná ágætur, aðeins
kuldakaili frá 1—13. p. m. Þessa
dagana er snjórinn að fara og ekki
eptir nema liraíl og klaki í götum.
Ef pessu heldur áfram, verður farið
að sá hveiti í næsta mánuði. Menn
gátu plægt lijer fram að nýjári.
Auð\ ítað höfðu komið nokkrir dair-
ar, sein ekki var hægt að plægja.
Á pessu má sjá að veturinn er eliki
orðinn langur enn. Líkur pessu var
veturinn í fyrra,og pá var byrjað að
sá seinast í febrúar og1 fyrst í marz.
Úr hrjeft frá Mountain, N.-Dak.,
3. fehr.
uÞessi nýlenda hefur fengið að
kenna á kvefveikinni ((La Grippe”.
Fólk hefur veikst af henni á nálega
hverju heimili, en fáir hafa lengi
verið veikir, eða dáið úr henni.
Hinn 29. f. m. Ijezt hjer Frið-
björn Björnsson. Hann var vel
metinn af sveitarbúum, og var einn
af leiðandi mönnum hjer i öllum
safnaðar og kirkjumálum.
í dag á að setja hjeraðsrjettinn
( District Court) í Pembina, og verða
par í tylftardómum og ýmsri annari
embættispjónustu margir íslending-
ar, hjer ofan úr byggðinni”.
VLADIMIR NIHILISTI.
Eptiv'
ALFRED ROCHEFORT.
(Eggert JóhanDsson þýddi).
Til frelsingja Rússlands!
Vjer, stúdentarnir í Pjetursborg, send-
um þetta ávarp og með því kveðju vora’.
,Vjer samansöfnum til að sundur-
dreifa’,
,Vjer hijótuni að brjóta niður bæði
ha’.lirnar og fangahús einveidisins og harð-
stjórnarans áfiur en vjer jafnvel tökum
til íhugunar byggingarlagið á musteri
frelsisins’.
,Hver sa matíur er eyk ur afi vort er
rjettlátur'.
.Herinn er að fallast á vorar skoð-
anir’.
.Sjóliðið er ekki lengur óhult’.
.Keisarasonurinn— elzti sonur Alex-
anders— heldur vorn taum’.
.Foringi leynilögreglunnar er búinn
að fá viðbjóð ásinnistöðu, því harðstjór-
inn greip Vladimir Ruloff, son vinar vors,
liins útlæga greifa, og hneppti inni í ein-
um klefanum í útlagafangelsinu. Svo
greip harðstjórinn frú Rúloff, og hjörtu
vor blæddu. En gleíin var í nánd. Vor
er gleðin, en heiðurinn tilheyrir Wladislas
prinzi Gallitzin af Novgorod, sem leysti
út vini vora, þrátt fyrir bann vors keisara-
lega (?) herra’.
,Þolinmæði ofurlítið lengur!’.
,Síberíu-útlegðarlestirnar eru brá*5-
um á enda’.
,Þvingunar herþjónustan á enda’.
Ókleyfa skattabyrPin á enda’.
,Sorginni og örvæntingunni verður
bráðum hrundið frá hvers manns dyr-
um’.
Burt með a«alinn!’.
,Burt með harðstjórann!’.
,í nafni frelsingja og föðurlandsvina
Rússlands, senduin vjer ySur kveðju vora’.
,Slúdentarnir % Pjetursborg'.
,Hvernig lízt þjer á þetta?’ spurði
hún svo og stakk brjefinu níður hjá sjer.
,Það er ekki óáþekkt höfundinum’,
svaraði Varwitch’. Eu hvað ætlarðu með
þessu— að hleýpa upp I alþýðu?’.
,Nei’, svaraði hún hlæjandi. ’Jeg
ætla aS koma harðstjóranum á hreifingu.
Þetta ávarp neyíir hann til að gera Gall-
itzin rækau á augnablikinu, og undir-
eins á eptir að handtaka hann. Gortcha-
koff hefur nú þegar í hönduin skjöl
me« skript prinzins, er höndla með land-
ráðamál. Ef hann flýr ekki verður hann
tekinn fastur, en flýji hann staðfestir það
vorar tilgátur. En hann er maður hug-
rakkur og veit sig saklausann, situr því
líklega kyr og mætir ákærunum—fellur!’.
Þessu síðasta orði hreytti hún með
grimmd út á milli læstra tanna.
.Værirðu ekki eins fögur og þú ert,’
sagði Varvtich og fór um hann hrollur,
,skyldi jeg segja að þú værir sá blóð-
þyrstasti og sá óseðjanlegasti djöfull, sem
nokkurn tíma hefur íklæðst mannlegu
holdi!’.
,Að hugsa ávalt um ranglæti, sem
t.imalengd og trúarafl getur ekki rýrt,
gerir mann annaðtveggja djöful e*a
æðisgenginn’, svaraSi liún rólega. ,En,
kondu. Við skulum af stað til prent-
smiðjunnar’. Gengu þau síðan út og
niSur eptir strætunum og mœttu þeim
hvervetna karlar og konur, er heilsuðu
me* virðingu og vingjarnlega, • því staða
beggjavar kunn fjöldamnn.
Eptir að hafa gengið um stund, fóru
þau inn i dagverðarbúð, þar sem lög-
regluþjónn stó* við dyruar, en margir
herforíngjar og hermenn voru iuni að
snæðingi og drykkju, auk fjölda annara.
Þau tóku sjer sæti í almenuu dagverðar-
stofunni, en beiddu þjón um lieimulegt
herbergi og fyigdi hann þeim aptur gegn
um húsið og þar inn í læstan sal. Skildi
hann svo við þau, án þess að m:ela orð
nje spyrja hvers þau vildu neyta. Þau
settust heldur ekki niöur. Uudir eins
og þau voru orðin tvö ein, opuuðu þau
aðrar dyr, og lá upp frá þeim mjór og
illa lýstur stigi. Upp hann gengu þau og
svo hvern á fætur öðrum, til þess hurð
blasti við stiganum, með hriugniynduSu
opiímiðju, enlokuSu a* innan. Var-
witch klappaði á hana. Sem svar heyrði
hann klappað á hurðina hinsvegar, lok-
an frá opinu í hurðinni hljóp frá, en Var
witch stakk inn höfðinu og tulaði nokk-
ur orð í hálfurn hljóðum. Svo opnuðust
dyrnar og þau Varwitch og Helen
gengu inn, en dyravörSurinn, inaður í
pijónaðri peisu, læsti að vörmu spori,
fór svo fyrir þeim um marga mjóa,
myrkva og krókótta rangaia, til þess þau
komu í sal einn, er leit út fyrir að vera
prentsmiðja.
Þar sat Michael Pushkíne við borð
og hafði fleygt af sjer frakkanuin, eud*
var heitt inni og loptillt að anki. Var
hann a* skrifa af kappi og var sveiUsr
mjög, og ekki stórum hreinlegri *u
prentsveinar þeir, er stundum hafa verið
kallaðir ((bullarar”. Undir eins og hann
sá þau, stökk hann á fætur, og var að sjá
að hann fagnaði þeim mjög; heilsaði
þeim með handabandi og snerist á hæíi
og danzaði kringum þau. Spurði hana.
svo Helenu, ef hún væri ine* ávarpið.
Kvað hún já við því, bað hann taka papp-
ir og penna og rita það, en hún læsi fyrir.
Settist hann svo niður og gerSi sem hún
sag'Si.
Að þvi búnu kom fram maður með
grænt pappírsskygni yfir augunum og
heilsaöi aðkomendunum. Helen tók.
liann fá stig frá borðinu og hvíslaði a*
honum, að geyma handrit Pushkíni»—á-
varps-handritið. Hann myudaSi varim-
ar til að blístra, en hætti við það,
hnegði sig a* eins þegjandi. En svo að
Pushkini ^runaði ekkert, sagSi hún «vo
nokkuð hærra, svo að þeir út við boröið
máttu heyra: (Og ávarpið þarf a* prent-
ast undir eins, svo þaS verði tilbúið til
útbýtingar fyrir dögun’.
(Það ýktd verða’, svaraði sá með
græpa skýgtúð.
,Og öllum þessnm þarf að senda eím—
tak með pósti’, og hún fjekk honuni'
nafnaskrá.
(Er svo ekkert aunaSJ’
.Ekkert melra tnlna’, svaraði hún og
fór svo af stað út, ög Michael fór í
frakkann og yfirhöfnina og fylgdi þelim
ofan og út á stræti.
,Jeg ætla að fara og gradúlera vinum
mínum, Ruloffs-fólkinu’, sag*i MichaeL
Helen spurði hvar það væri og sagði
hann henni eins og var, að það væri á H6-
tell Ainerika.
(Jeg er hrædd Um’, sagði Helen og
hló, (að vinur þinn Vladimir njóti ekki
frelsisins lengi. Jeg misskil stórlega att
og anda yfirvaldanna, ef hann verður ekkl-
í fangelsi aptur innan tíu klukkustundm’.
Svo bað hún hann vera sælann og gekk
sína leið.
Pushkíni hafði enga löngun til að
kveðja hana svona fljótt, en úr því hún
hafði það svona, gat hann ekki a* gert
og gekk svo a*ra leið. Jafn-skyndileg*
kvaddi ogHelen Pjetur sinn Varwitch,
þegar hún kom að húsdyrum sínum. Sá
höfðingi gekk og burtn allt anna* en á-
uægður. Honum fannst greinilega að
hann væri því a* eins kærkominn gestor
að haun gæti unnið henni gagn. Og svi>
fór hanu út úr því að hugsa um, hvort.
það mundi verða svo æfinlega, þangað tíf
hún kastaði sjer alveg, oins og utslitnu
fati.
Helen gekk rakleiðis upp í svefnher-
bergi sitt ogætlaði að fara að skrifa, þeg-
ar vinnukonan sagði henni að herraraað-
ur vildi finnahana.
(Sástu nafnspjald hans?’
.Nei’.
(Nafngreindi hann sig?’
(Nei. Það er mjög fallegur maður,
°S segist skulu tefja þig að eins fáar mín—
útur’.
Helen sko*aði sig nákvæmlega í
speglinum og bað svo vinnukonuna a*
segja gestinum að hún kæmi strax. Svo
tók hún gullskepta stinghnifinn Galli-
zins-naut, huldi hann í klæðum sínum
og gekk ofan stigann. Hún sá að hár
maður stó* við arninn í dagstofunni og
varð henni hálf-hverft við. Hún ræsktí
sig, til þess hann liti við, og varð henní
þá enn meir bUt við, því maðurinn var
enginn annar en sá, er hún þreytti við að
eyðileggja.
.Gallitzin prinz!’ stamaði hún ognötr-
aði.
.Ójá! Þú hefur ekki búizt við minní
komu’. Þetta sagði hann í iágum, hljóm-
þý*um rómi og með hægð, eins og venja
hans var. En rödd hans gekk í gegnum
hana og augnatillithans dró úr henni all-
an mátt.
*Nei, og jeg get ekki hugsað mjer
ástæðu til að verða þessa heiðurs a*njót-
andi’, sagði hún vandræðalega, en reyndi
þó að bera sig vel.
,Jeg skal ekki tefja þig lengi. Er-
indi mitt er áríðar.di fyrir okkur bæði’_
Hann hikaði, en hún benti honum að
halda áfram.
«Hin stjórnlausa óbeit, sem þú hefur
á mjer, er eins ástætSu’.aus, eins og þa* er
skaðlegt fyrir þig a* sýna hana. Jeg get
fulMssað þig um þennan sannleika, ef
þú vilt lofa þínum betra manni að ráða
fyrir þjer. En jeg kom ekki til að tala
um mig sjálfan. Að jeg hef ekki látið
taka þig fasta, þar sem jeg þekkibæði
störf þín og fjelagsmenn þína, er sönn-
uu fyrir hlýjum hug til þín, a'S minnsta...’
(Miun æruverði lierra er sannarlega
veglyndur!’ sagði hún og hló hæðiús-
hlátur.
.Jegtileinka mjerþað alls ekki, ung-
frú Radowsky. Eu jeg verð að viður-
kenna, a* jeg skil ekki livers vegna þú
skulir ofsækja Ruloffs-fólkið, sem aldrei
hefur gert þjer eða þínum á móti’.
,Jeg, að ofsækja Ruloffs-fólkið’, sagði
Ilelen og ljezt verahissa.
*Jeg sLal biðja þig að fara ekki að
bera á móti því, er jeg hef fullkomnustu
sannanir fyrir. Erindi mitt er hvorki að
ávíta eða ógna, heldur er það að biðja þig
að Hta þjer nægja með'það sem komið
er. Og jeg fullvissa þig um, að það er
eini vegurinn, ef þú villt vera óhult um
Þtg’- (Framh.),
t