Heimskringla - 01.05.1890, Blaðsíða 3

HKOISKttlXGLA. WIXXIPEG, MAL, 1. MAI 1890.
Northeni Paciflc
---OG---
Manitoba-jarnferutiu
S E I, l R F A R It R J E F
Til allra staða í Canada og Bandaríkj- j
um við
læira vcrii en noRm sinni fyr.
Nortliern Pacitic & Manitoha-fjelagið |
hefur á ferðinni
LEST 4 HVERJI M I»E(iI
útbúna með allar nýustu uppfindingar er j
að pœgindum lúta, svo sem DINING-
CARS og PULLMAN SLEEPERS, sann i
aafndar hallir á hjólum. Veitir fjelagið j
þannig viðskiptamönnum sínum, pægi-
íega, skemmtilega og hraða ferS austur, t
veatur og suður. Lestirnar ganga inn í j
allar Unien vagnstöðvar.
Allur flutningur til staða í Canada j
merktur: „í ábyrgð”, svo að menn sje !
'lausir við tollpras a ferðinni.
EVttOIM -FARBRJEF 8ELD
og herbergi á skipum útvegu'S, frá og
tU Englands og annara staða i Evrópu.
Allar beztu „línurnar” úr að velja.
H K1 \(; FEKDAKFABBRJ EF
til statSa við Kyrrahafsströndina fást live-
nær sem er, og gilda um 6 mánuði.
Frekari upplýsingar gefa umboðsmenn
fjelagsins hvort heldur vill skriflega eða
munnlega.
H. J. BELCH,
farbrjefaagent 285 og 486 Main St., W]>g.
HERBERT SWINFORD,
aðal-agent.... 457 Main St. Winnipeg.
J.M.GRAHAM.aðal-forstöðumaður.
ttll.l.S & EEIOTT.
Barristers, Atlomeys, Solicitors &c.
Skrifstofur 381 Main St., upp j’fir Union
Bauk of Canada.
G. Milm. G. A. Eliott.
0
THE
REATIOITHER
Ilailway.
I
Jj'rnbrautarlestirnar á Great Northern
Raihvay fara af stað af C. P. R.-vagn-
stöðinui í Wpg. á hverjum morgni kl. 9,45
til Grafton, Grand Forks, Fargo, Great
Falls, Helena og Butte. Þar er gert ná-
kvæmt samband á milli allra helztu staða
á Kyrrahafsslröndinni. einnig er gert
samband i St. Paul og Minneapolis við
allar lestir suður og austur.
TafarlanH fintnineur til
Hotroit, London, St. Tli omaw.
Toronto, Xiagara FalÍM, Mont-
rt-nl. Xcn York, Boston og til
allra lirir.tn birjn i t nnncla ojj
Bandarikjnni.
Lœgsta ^jald, fljotust ferd, visst
branta-Nnniband.
Ljómandi dining-caiis og svefnvagnar
fylgja öllum lestum.
Sendið eptir fullkoniinni ferðaáætlun,
verðlista og áætlun um ferðir gufuskipa.
Farbrjef *eld til 1.1 verpool,
London, Glasgow og til allra helztu staða
Norðurálfunnar, fyrir lægsta verð og
með beztu líuum.
H «. MeMICKEX.
Aðal-Agent,
37(1 Ma in St. Cor. Portajje Ave.,
Winnipeg,
W. S. Ai.exandeb, F. I. Whitney,
Aðal-flutningsstjóri. Aðal-farbrjefa Agt.
St. Paul St. Paul.
I.EST AG AN GS-SK Y RSI.A.
INNSIGLUÐ BOÐ send póstmálastjóra
rikisins, verða meðtekin í Ottawa jiangað
til á hádegi á föstudaginn 23. maí
næstkomandi, um póstflutning sam-
kvæmt fyrirhuguðum samningi um
fjögra ára tíma, frá 1. júlí næstkomandi,
á milli síðartaldra póststöðva.
Ossawa og Poplak Point tvisvar í viku;
vegalengd um 7 milur.
Rat Portage og Raii.way Station
tuttugu og fjórum (24) sinnuin i viku;
vegalengd um J4 mílu.
IiossEi; og Railway Station, tólf (12)
sinnum í viku; vegalengd um tg mílu.
Prentaðar auglýsingar, gefandi nán-
ari upplýsingar, svo og evðublöð fyrir
boðin, fást á ofantölduro póststöðvum og
á skrifstofum undirritaís.
W. W. McLkod,
Poat Office Tmpector.
Post Office Inspectors Office, )
Winnipeg, Ilth apríl 1890.)
Far- gjald. Fara norður. Vaonstödvah. Fara suður.
* I8.50e k.. Winnipeg. ..f ».45f
2,65 10,25f Gretna 12,15e
2.75 10,10f ...Neche. ... 12,45e
3,05 9,53f .... Batligate.... l,02e
3,25 9,42f . Hamilton.... 1,14-
3,50 9,26f l,31e
3,75 9,13f ... St. Tliomas... l,46e
4,30 8,43f 2,22e
5,45 7,20f . ..Grand Forks.. Fargo .... 4,25e
13,90 5,40e . . .Minneapolis .. ,6,15f 6.55f
14,20 5.<Mle f... ,8t. Paul... k
Ath.: Stafirnir f. og k. á undan og
eptir vagnstöðvaheitunum þýða: fara og
koma. Og stafirnir e og f í töludálkun-
um þýða: eptir miðdag og fyrir miðdag.
»r. E. A BLAKF.LV,
læknar inn- og útvortis sjúkdóma.
skrifstofa og íbúðarhús
574K - * Main 8t.
Boots & Shoes!
31. O. Smith, skósmiður.
69 Rosa St., Wlnnipeg.
l>oiniiiioii oí* Canada,
Á hverri einustu póstávisuti á
rlkissjóð gegn seðhtm landssjóðs'
tapar landið l00°/a I gulli.
t>etta segir landshOfðingi að lands ;
sjóður sje skyhhtgur að gjöra!!!
Eg skýt f>vl t!l dóms menntaðs
mannkyns, hvort hjer sje ekki um
svikaðræða, svívirðilegri enn mann-
legu tnáli verði að komið?
Eg skýt því til dóms siðaðs
heims, hvort önnur eins svik og
fietta, f>egar uppvís verða, gsngi J
nokkurs staðar óhegnd af, nema I
Danmerkur ríki?
Eg skýt f>ví tií fijóðar minnar, j
hvort henni f>yki ekki mál að j
hrökkva við til varr.ar gegn f>eim, j
sem með samvizkulausri steinf>ögn
halda áfram að fara f>annig með
hana. eða f>eim, setn með meðölum,
hr eigimá nefna, ginkeflablöð henn-
I ar o. fl., og troðfylla liana, f>ar sem
j f>eir geta að komizt, vjelum og ó-
j sannindum um f>etta dauðamál henn-
j ar; sein dirfast að koma á prent með |
j f>á bíræfni, að fjárhagur landsins i
vænkist við f>að, að á einu ári verði \
plndur út úr pvl 75000kr. upp í svona |
ærlega tilkomna skuld! sem fiuna j
f>essum svika-tæmingi gulls úr landi
j pað til varnar, að íslandi áskotnist
peningar með verzlun f>ess, eins og
pað sjesú synd, að doktórarnir, sem
eiga að vernda fínaiizheilsu pess,
verði í pukri að taka pvl blóð til ó-
lífis fyrir bragðið!
Eg skýt pví til alpingismanna—
vonandi að e<r stökkvi ekki vatni á
aligæsir—að gangast fvrir pví, að
landi verði gerð glögg skilfyrirpví,
hvernig póstávísanaskuld íslands,
um eða yfir 900,000 kr. stðan 1880,
hefir verið goldin og eptir hvaða
lögum og stjórnar-ráðstöfunum.
j Skammarlaust getur enginn ping-
j maður undan pessari áskorun komizt.
Loks spyr eg bankastjóra, hvort
pað sje með lians ráói, að pjónn
hans I bankanumgjöri sig, með und-
irskrift sinni, að ábyrgðarmanni
allra peirra ósanninda, vjela og fals
um bankamálið, sem ritgjörðiruar í
I.ögbergi 10. okt. 1889 og 12. marz
I p. á. flytja?
• Cambridge, 3. aprít 1890.
Eirikvr Magnússon.
Ath. Alt í ritgjörð landshöfð-
j ingja sem hjer or óminuzt á er um
j koll hrunið með grundvallarsetning-
j um hvns sem nú liggja í leirnuin,
j og par með eintiig ritgjörðin I ísa-
; fold 22. rnarz.
Aliýlisjardir ókeypis fyrir miljonir manna.
FRJ ETTA-KAFLAR
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
Úr brjefi frá Hallson, E.-Ðak.
$200,000,000 ekra
af hveiti- og beitila idi í Manitoba og Norðvesturlandinu í Canada ókejrpis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, nægtS af vatni og skógi
og meginhlutiun nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er umbúið.
í HOi; FKJOVSAMA BF.I.TI.
17. apr'il 1890.
(lA10f eru nú önnum kafnir við sán-
j ing; var víða tyrjaiS að sá 7. þ. m., þó
j ekki almennt fyr en kringum siðastliðna
helgi (13. þ. m.). Tíðin má heita hag-
! stæð.
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umlxverfisliggj- j I.estrarfjelag á Sandhæðunum hefur
andi sljettlendl, eru feikna miklir flákair af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi b jaS að b ja samUomuhús vestar-
—hjnn viðátturoesti flaki t lietmi af litt byggðu landi. j J J
i lega á hætSunum, nálægt ábýlisjörð Pjet-
Malm-nama land. ursPálmasonar. Að Hallson er gert ráð
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolia, o. s. frv. Ómældir fláknr af kolanámalandi;
eldivitSur því tryggður um allan aldur.
J 4RNBRAUT FttÁ IIAFI TI I, HAF8.
Canada Kyrraliafs-járnbrautin í samhandi vitS Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjócsama beltisins eptir þvi endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallajklasa, norður og vestur af Efra-vatni og uin hin
nafnfrægu Klettafjöll Vestnrheims.
Heilnæmt I » p t s 1 a .
Loptslagið i Manitoba og NortSvesturlandinu er viðurkennt hið lieilnæmasta í
Aineríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
og staðviörasamur. Aldrei þokaogsúld, ogaldreifellibyijireinsogsunnurílandinu.
8AMBA\»S8TjÓr\1\ í CAMADA
gefurhverjum karlmanni yflr 18 ára gömlum og liverjum kvennmanni sem hefur
tyrirfamilíu að sjá
1 (5 0 e li r u r a t’ landi
alreg ókej'pis. Hinir eiiiu skilmálar eru, að landnemi búi á iandinu og yrki pað.1
Á þann hátt gefst hverjum manni kostur á að vcrða eigandi sinnar ábýlisjarðar og j
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
j S L E X % K 4 tt X V I, E X 1» l tt
i Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stööum.
Þeirra stærst er NÝJA ISLANl) liggjandi 45—70 mílur norður frá Winnipeg, á:
vesríir strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja íslandi, í 30—85 milna fjarlægð j
er ÁLPTA VATNS-N ÝLENLAN. bátium pes.sum nýlendum er mikið af ó-
uumdu laudi, og liáðar þessar nýlendur lig?ja nær höfuðstað fj-lkisins en nokkur
hinna. AltOYLfí-NYLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNG-
VALLA-NÝLEND-UN 260 mílur í norðvestur frá Wpg., QU'APPKLLK-NÝ-
LENÐAN um 20 mílur su'Sur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBELITA-NÝLENDAN
um 70 mílur norður frá Calgarj', en um 900 mílur vestur frá Wiunipeg. 1 siðast-
töldu 3 nýlendunumer mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari vipplýsingar í þessu efni getur liver sem vill fengið með þvi að skrifa
uin það;
TRomas Bennett,
1)0M. OOV'T. IMMIGJiA TION AGENT.
I
Eða II. L. llaldvvinson,
Iknn. GWí Immigratian Offkes.
fj’rir að byggja samkomuliús í haust.
Ekkert búnaðarfjelag er komið á hjer í
Hallson-byggð, og er þó undarlegt, þar
fjöldi bændanna virðist fjelagslyndur.
Slíkur fjelagsskapur er þó nautSsynlegur
fyrir bændur. í Garðar og Þingvalía
„Townships” hafa þegar verið mynduð
búnaðarfjelög, deildir af búnaðarfjelagi
Pembina Counties ('Fanners Alltance).
Þessi County-fjelög mynda svo eitt als-
herjarfjelagí ríkinu (The North Ihtkota
State Alliancé). í hverju Countjr eru
hafðir fundir svo opt á ári sem þörf þyk-
ir og mæta þar sendimenu allra „Tovvn-
ships”-deildanna, kjörnir til þess á árs-
fundum. En alsherjarfjelagið hefur að
eins einn fund á ári og mæta þar sendi-
menn allra Countj’-deildanna.—Það væri
æskilegt, að sem flestir islen/.kir bær.d-
ur í Dakota vildu kynna ^jer þennan
bænda fjelagsskap.
Nokkrir Islendingar hjer liafa í
hyggju að flytja til Manitoba í lok mai
þ. á. og gera þeir ráð fyrir að skoða liina
óbyggðu landfláka á miili Nýja íslunds
og Álptavatns-nýlendu, og lítist þeiin á
sig, að setjast þar að.
Líðan manna yfir höfuð aítalaer
bærileg, en meira ber á peningaskorti on
siðastliðið vor, og mun það stafa af
uppskerubrestinum síðastl. sumar. En
á uppskeruna vertSur fjöldinn að treysta,
því ágóðalíti'S er að hleypa upp gripastól
vegna engjaleysls og hey fæst nú ekki
W innipcg,
(Jimiidíi.
fyrir mynna en $7 tonnrS. En gripir apt-
ur á móti í mjög Iágu verði og má jafn-
vel segja, að ómögulegt sje að selja þá.
Að visu má ráða það af auglýsingu E.
H. Bergmanns i „Löigb.”, að úr þessu
verði bætt, þar sem hann kveðst kaupa
gripi fyrirhæsta gangverð. En sannleik-
urinn er sá, að hann kaupir aS eÍBS unga
uxa og gefur 2—2)4 cents fyrir pundið á
fæti Og borgunina fá menn ekki fjTrr
en gripirnir eru sendir burtu, en það er
ekki gert fyr en fengin eru 1 eða fleiri
vagnhlöss (Car Loads). Hann auðvitað
festir kaup í gripnum, með þvi að borga
|3—4 þegar kaupin eru gerS”.
MINNEOTA, MINN. 21. apríl 1890.
[Frá frjettaritara „Heimskringlu”].
Veðrátt er nú mjög þurr, sunnan-
vindur og sólskin um daga og því gras-
gróðri hætta búin. Útlitið svipað því
sem var í fyrra um þetta leyti.—Menn
ættu að gæta þess, að haldizt þurrviðri
mun vatn liafa sömu verkanir á heilsu
manna, sem síðastl. sumar, gæti þess, að
sjóða allt neyzluvatn—vanrækja ekki
læknisráðin.
Póststjórn Minneotahefur verið veitt
fyrir jTfirstandandi forseta-tímabil Mrs.
Pauline Lee, ekkju J. N. Lees, sem um
hefur veri-5 getið áSur í Hkr.’. Yinir hins
látna fagna þessari brej'tingu.—Ungfrú
Ólöf S. Gislason og Mrs. K. H. Frost eru
byrjaðar á hatta og kvennklæða verzlun.
Svo er og J. H. Frost byrjaður ámatvöru-
verzlun.—Jón Josepsson seldi, 16. þ. m.,
hús og lot, er hann átti hjer í bænum,
og flytur svo um næstu mánaðamót á bú-
jörð sína, sem hjer er eina mílu í norður
frábænum,—Kvennfjelagið hjer íMinne-
ota Y. W. C. T. U. vinnur í ár með ör-
Þessi þig hjörðin að hirði sig valdi
hjer sem nú einhuga safnast þjer að,
vonin þó lengi í vafa sig faldi
vjer hvort þín nytum, og enn finnst oss það.
Áður sem gestur, þú heimsótt oss hefur
hlýddum vjer mál þitt og stefnu þess á,
liver sem í uggleysis-svima ei sefur.
sannleikans árgeisla hrifinn var þá.
Lengri vjer kusum þá líðandi stundu
laðandi guð-mál að heyra frá þjer;
orð þín til hjarta vors feril þann fundu
frelsi og sannleik sem helgaður er.
Nýju meðári að nýju oss veitist
náðar orð drottins að flytur þú lijer
staðráðin fyrri, vor stefna ei breytist,
starf þitt vjer kjósum ef fáanlegt er.
Hvet þú vorn anda að vinna og vaka,
veginn oss lýsto um timanua-sæ,
móti þjer hendur og lijörtu vor taka,
hús vor og brauð sje þjer velkomið æ.
Velkominn hingað að vCrkinu þarfa
víngarðinn drottins að rækta oss hjá,
andi lians styrki þinn anda til starfa.
andlega samvinnan blessast oss þá.
Velkominn sannleikans götu að greiða,
guð sjer með þóknun á verkahring þann.
Vanrækta hópinn a5 vara og leiða
villu frá stigum, sem umkringja hann.
Vertu af höfundi sannleikans settur
sverði með andans, er Vídalín brá,
h“imsins í trúflokka-hafinu kljttur
hneyksli og villa sem brjóti sig á.
Gleðilegs nj'árs,og gæfu, þjer biðja
Gamlir og ungir sem hlýða þig á.
Starftíma langann og stj’rk til aðiðja
stjórnari tímanna láti þig fá.
Sigb. Jóhannsson.
VLADIMIR KllllLISTI.
Eptir
ALPRED ROCHEFORT.
sakkarnir hugsa um sína fornu Attamans,
en hirða minna um keisara veldisins.
Blóðið er þykkara en vatn, og margra
alda hefð er áhrifameiri ea lagaboðin
sem út ganga í dag eða á morgun.... ”
í þessu var bílstrað úti fyrir hurð-
iuni, svo Ruryk hætti að tala. En i dyr-
í unurn stóð Freehoff flokksforingi.
„Boð til míní”, spurði Gallitzin.
„Boð til þín herra foringi, frá herra
| vorum keisaranum”, svaraði Freehoff.
„Ilver eru þau?”.
uJeg á að færa þig til vetrarhallarinn-
I ar tafarlaust. Keisariun bíður eptir að
i tala við þig”.
uAð hlýða hans liátigD, er ætíð mín
I ljúfasta skylda. Bíddu ofurlítið. Jeg
j skal koma strax”.
Gallitzin gekk inní annað herbergi
og kom út a« vörmu spori íklæddur hin-
um skrautmikla einkennlsbúningl her-
i foringja i stórskotaliðinu. Á meðan
hafði Ruryk skipað að hafa einn hest
prinzins og sinn elgin hest söðlaðann,
og stóð ferðbúinn og hjelt i taumana, er
prinzinn og Freehoff komu tít. Gallitzin
stökk á bak, herlúður Freehoffs gall og
fylkingin fór á stað—hervörður til beggja
handa og á eptir prinzinum—. Herinenn-
irnir hvervetna heilsuðu prinzinun og
umfarendur á strætunum námu staðar til
að horfa á hetjuna um leið og hún fór fram
hjá. Og það voru ekki svo fáir glugg-
ar sem voru opnaðir, þó vindurinn væri
kaldur, og ekki svo fáar hendur kvenna
er út um þá veifuðu vasaklútum sínnm
til herforingjans í varðhaldinu.
Keisarinn sat í liinum sinærri við-
tals sal og Gortschakoff, hinn mikli kansl-
ari, hjá honum, en fáir aðrir, þegar Gal-
litzin gekk inn og rakleiðis framfyrir
keisarann, kastaði sjer á annnð hnjeð og
hneigði sig.
uggasta móti að bindindismálum. í gær-
kvöldi fjekk frjettaritari ”Hkr.uýmsar
nýjar bœkur frá íslandi: fyrirlestur Gests
I Pálssonar, og mótmæli hans, kirkju
j söngsbók, Passíusálma, Barnalærdóms-
! bók o. fi.
I
Nýdáin er í vesturbyggð konan
| Sólveig Magnúsdsóttir, frá Heiðarseli í
| Jökuldalsheiði í N.-Múlasjíslu.
| CALGARY, ALBERTA, 23. apríl 1890.
Hjeðan er nú reyndar ekki miki?
! eða markvert að frjetta. uHkr.” hefur
lika frætt menn á því markverðasta, sem
verið er að hugsa um að framkvæma
lijer ísumar, sem sje um járnbrautar-
bygginguna hjeðan, álelðis til Edmonton.
| —Jeg get þó bætt því við, að ráðgert er
að vatnsveitinga skurðir verði grafnir
j hjer um bæinn í sumar. Enn fremur er
! látið drýgindaloga jTfir þvi í blöðunum i
I fijer („Tribune" og „Ilerald”), hve marg- j
ar og miklar bjTggiugar eigi að byggja
j hjer i sumar.
Ilvað oss íslendinga hjer í bætium
snertir, þá álit jeg að osslíði öllum þolan- j
lega. Sumir landar hafa haft vinnu í
allau vetur, en aptur hafa nokkrir þeirra
, verið vinnulausir síðan í haust.—Lestrar- j
fjelag var myndað hjer í vetur. Það er
auðvitað í fremur smáum stíl enn þá
sem ekki er neina eðlilegt, þar sem
j það er stofnað af örfáum fátækum mönn- J
j um. Enufyrster vísiríun, svo er berið”. j
—Vjer hjeldum úti, umtíma í vetur, rit-
uðu vikublaði, er vjer kölluðum uUrð- j
ur”. Samkoma var höfð á sunnudögum j
til þess að hlýða á upplestur bla'Ssins og j
ræða um efni þess, og var það allgóð j
skeinmtun.—Húslestrar-samkomureru nú
einnig haldnar hjerá hverjum sunnudegi.
l I Af þessu sjest, þó lítið sje, að ofur-1
j litlar andlegar lireifingar eiga sjer stað á j
meðal vor; og ef til vill, eru þær engu 1
minni en víða annars staðar á meðal
íslendinga, þegar litið er til þess, liversu !
fáir landar hafa verið hjer í bœnum í
j vetur, því margir laudar, sem unnu lijer í j
j bænum síðastl. sumar, fluttu sig norður i
nýlendu í haust.
Veturinn, sem mí er að kveðja oss í
dag*, hefur verið fremur vondur, enda
j segja hjerlendir menn, sem búnir eru að.
i dvelja lijer i 6—10 ár, að þessi vetur sje
einhver sá liarðasti, er þeir muni e)>tir,
síðan þeir komu hingað.—Eugiu veruleg
eða stöðug lilýhidi hafa komið hjer enn
þá í vor. og er r'í snjór. livergi nœrri all
ur fariuu eun lijer úr grendinui. Báðar
árnttr, Bow River og Elbow River, sem
í renna sín livorum inegiu vis liæinn og
j mynda tungu þá, sem bærinti steudur á,
! eru enn þá á ís.—Ilingað til bæjarins hafa
komið i vetur 4 isleuzkar persónur (2
j piltar og 2 stúlkvr) frá Winnipeg og 1
j piltur úr Argyle-byggð.
Á V A lí P
j til sjra Hafsteins Pjetursseuar
[ við komu hans til Argyle-hyggðar
4. jan. 1890.
Velkominn hingað af hrím-fjallu svæði
heiðraði gestur og landi vor kær!
Ættjörð og vini sem yfirgafst bæði,
ósk vorri samkvæmt, og dvelnr oss n*r,
*) Samkvæmt íslenzku tímatali.
(Eggert Jóhannsson pýddi).
,Svo er þá vandalaust fyrir þig ein-
ann að fáhana til að komatneð þjer’.
,Jeg hef athugað þetta frá öllum
hliðum, Helen! Og erkominn að þeirri
niðurstöðu, að þú mdtt til með að hjálpa
mjer’.
,Má til!’ endurtók Helen spyrjandi.
,Js, mdtttiV. Þaö voru orð mín’, svar-
aði hann og augu hans tindruðu eins og
höggormsaugu yfir bráð.
,Ef jeg neita?’ spurði hún kærulejTs- j
islega og ypti öxlum.
,Þú getur ekki neitað þessu’, svaraði
hann kuldalega.
,Að neita hefur fjandskap þinti í för
með sjer?’ spurði hún.
,Ætlast þú þar á sjálf. En segðu
hvort þúætlar að hjálpa mjer eða ekki’.
Helen neri ennið um stund með
hœgri hendinni og sagði svo hrosandi:
,Já, doktor. Jeg skal hjálpa þjer. Skipa
þú og jeg skal hlýða’.
25. KAP.
Gallitzin priuz var á ferli alla nótt-
inn, til þess hæði að komaöllu sínu fyrir
og til að fullgera emb.ettisskýrelur sínar.
Og Rurj’k sat uppi með houum, þó ekk-
ert hefði hann að gera. llnnn sagði sjer
findist að hann þjTrfti aldrei framar að
sofa.
,Jeg er hræddur um’, sagði hann ept-
ir morgunverð um morguninn. \að præl-
mennin taki þig fastann í dag’.
,Og livnð gerir það til saklausum j
manni, Rurj’k’, sagði prinzinn spvrjandi
og hrosti framan í þjóninu.
„Það er satt, að það sj'uist að þjer j
sje sama hvernig fer”, svaraði Rurj-k
”en jeg hef verið að hugsa um mig”.
„Um þig?”
„Já. livað verður um mig, ef þú j
verður annaðtveggja líflátinn eða hafður j
í varðhaldi?” spurði Ruryk með grát-1
þrunginni rödd, og höndur hans titruðu j
af geðshræringu.
„Hefur þú ekki fylgt mjer eptir apt-
nr og frtun um uppskeru akra dauðans?”.
„Jú, það lief jeg gert oft”, svaraði
Ruryk.
„Ef jeg nú páhefði fallið, mundir þú
eaki hafa lialdið áfram buráttunni jafu-
lietjulega og áður?”.
„Nei, herra hershöfðingi! Nei! Ef
þú hefðir fallið þegar við fóruin j'fir
Danube, því liefðu öidur þess fljóts einn-
ig lokast yfir mínu höfði. ílefðir þú
fallið i Plevna, þá liefði engiirn IturjTk
orðið til að bera lík pitt frá fótum fjand-
mannanna. Hefðir þú fallið i skörðum
Bnlkan-fjallaiina, þá helöi e’.dhríð Tyrkj-
ans einnig lejT-t sál kósakkans úr böndum
og jeg tj’lgt pjer eptir að hliðnin I’ara
disar fullviss um inugöngulejli el í fj’lgd
með þjer. Nei, elskaði húsbóndi miiin!
Jeg verð ekki eina stund utun fangels
is eptir að þú ert ófrjáls maður”. ljur
yk rjetti sig upp tg stukku þá túr irf
augum hans.
„Nei.uei, góöi Ruryk! llalt þtí áfram
að vera frjáls og halda uppi orðstýr
Gallitzins œttarinnar”, svaraði prinzinn
j hrærður.
„.Tá, ef bara þú vildir vera frjáls, risu
j upp 100 þúsundir kósakka, allir tilbúnir
1 að gefa líf sitt fyrir þig. En þú vilt
I heldur kjósa....”
„Að hlýðaer fj'rsta og æðsta skyldu-
j verk hermannsins”, greip Gallitzin fram í.
j „Satt er það. En málsháttur kó-
sakkaer: „Hlýðni, þegar hjartað fylgir
ekki með, er kveifarskapur”. Faðir minn
fjell í því haun var að bera föður þinn
særðann af vígvellinum í Circassiu. Kó-
„Vladislas Gallitzin, prinz af Nov-
gorod, rís á fætur. Vjer vildum tala við
yður um athafnir sem oss eru óskilj-
andi, nema ef þjer skilduð vera ruglað-
ur ásönsunum”.
Gallitziu reis á fætur og Gortschakoff
kinkaði kolli til merkis um að vel segð-
íst nú keisaranum.
„Ef athafnir mínar hafa ekki þókn-
ast yðar hátign”, sagði Gallitzin, „þá er
það góðmannlegt að kenna um ruglun á
sönsunum. En sem aðal borinn maður
og hermaður viðurkenni jeg enga löng-
un til þess að losast við ábyrgðina af
gerðum mínum. Hvað sem jeg hef gert
það hefur verið gert af ásettu ráði. Þetta
segi jeg, fullviss um það fyrir samvisku
minni, að jeg hef ekkert það gert, er
vanþóknast þurft yðar hátign, ekkert það,
er jeg vildi apturkalla, ekkert það, er
ekki sje sæmandi aðal-bornum manni og
hermanni veldisins.
„Hvað! þorir Gallitzin hershöfðingi
I að gefa það í skyn, að vjer höf am kallað
j yður fyrir oss að ástæðulausu?” spnrði
! keisarinn liálf-þykkjulegur.
„Guð gefi að mjer komi aldrei slíkt
j í hug, yðar hátign”, svaraði Gallitzin.
! „Jeg tala aðeins eptir því sem mjer eru
minar atliafnir kutinar. í heilan sólar-
j hring hef jeg verið fangi í minni eigin
j höll, og nú er jeg kallaður fyrir yður,
! kærður án saka, og ásóttur áu þess sækj-
endurnir sjeu mjer sýnilegii”.
Keisarinn snjeri sjer til Gortscliakoffs
og sagði nokkuð kuldalega: „Lýs þú
: kærunui og nafngrein kærendurna”.
„Ilelztu likurnar, yðar liátign”, svar-
aði Gortschakoff, eru skjöl rituð með
prinzins eigin liendi. Þessi skjöl eru fengin
fyrir tilstilli vinnumanns hans, Pjeturs
Varwitch að nafni, og fylgir vottorð Ilel-
enar Radowsky, sem er tungumála kenn-
ari við hirð keisarans”.
„Hvað segið þjer um þessi skjöl?’r
spurði þá keisarinn.
„Jeg hef ekki sjeð þau”, svaraði
Gallitzin. „En hafi þau að geyma eitt
einasta orð sem þýtt verður drottinssvik,
eða orð sem ekki eru sæmandi hermanni
og aðalsmanni, segi jeg þau falsrit, og að
jeg sje orfinn fyrir samsæri”.
„Samsæri”, tók keisarinn upp mæði-
lega „er kvörtun allra sem kærðir eru”.
Svo snjeri hann sjer til Gortschakoffs og
j bað hann spyrja lianu um Ruloffs-mál-
efnið. Gortscluikoft svaraði að prinsinn
j liefði meðgengið að það væri satt.
„Meögengiö!”, hrópaði keisarinn.
„Jeghið afsökunar, yðar hátign, jeg
hefi ekki meðgengtð það, því það væri
að gefa í skyn að jeg hefði gert órjett
! og iðraði.-t eptir. Jeg hef ekkeit órjett
gert og hef þessvegna ekkert að með-
ganga”.
„Gallitzin prins gerir þar mikið
j bragðalegan inismuu á þj'ðingu orða”
sagði Gortschakoff með kuldalegu brosi.
j „Það má vera að jeg hafi ekki valið hið
j heppilegasta orð. Viðarkennt er máske
lieppilegra en meðgengið. Gsllitziti prinz
; hefur þá viðurkennt það í tali við mig, að
j liaiin liafi lej'st Vladimir Ruloff og móð-
i ur hans úr fangelsl, þrátt fyiir mótstöðu
j goternorsins'.
,Af því bæði vorn tekiu til faugafyr-
ir mína eigin yfirsjón’, svaraði GallPzin.
tJeg gat ekki vitað þau í fangelsi fyrir ó-
aðgætnl mína’.
tGallitzin prinz er kjörinn yfirmaður
leynilögreglu vorrar’, sagði keisarinu
með hita. ,En óþolinmæði að biða eptir
enn meiri heiðri knúði haun til að taka
sjer dótnsvald i hendur og að auki
einkarjettindi keisarans’.
(Framh.).