Heimskringla - 22.05.1890, Blaðsíða 3

IIKIJISKUIMÍLA, WIHSIPEG, MASi.. 2«. JIAI IH»«.
líortlierii l'aciíic
---oo---
Mauitoba-jarnörutin
K LVR V A RBRJGF
Til allra staða í Canada og IJandaríkj-
Tið
tew verli 6i lottn siiii fyr.
Hortkprn Pacitic & Manitoba-fjelagið
uefur á ferðinni
r-EST A IIVERJ15I DEOI
utbúna með allar nýustu uppfindingar ei
að þægindum lúta, svo sem DININQ-
CAIIS ög PULLMAN 8LEEPERS, sann
sefndar hallij á hjólum. Veitir fjelagið
þannig viðskiptamönnum sínum, þægi-
tega, skemmtilega og hraða f«rf> austur,
Testur og suður. Lestirnar ganga inn í
allar Univn vagnstöðvar.
Allur flutningur til staða í Oanada
nterktur: (1í ábyrgð”, svo að menu sje
jausir við tollþra8 á ferðinni.
EVKOPU-FARKKJ KF 8ELD
herbergi á skipum útveguti, frá^ og
"1 Englands og annara staða í Evrópu.
Allar beztu „linurnar” úr að velja.
ljltl MíHIUIAKFA Itltlt.l EF
“1 statia vlð Kyrrahafsströndina fást hve-
*«r sem er, og gilda um 6 mánuði.
Erekari upplýsingar gefa umboðsmenn
tjelagsins hvort heldur vill akriilega eða
saunnlega.
f . H. J. BELCH,
-arbrjefaagent 285 og 486 Main St., Wpg.
- , HEHBERT 8WINFOHD,
ao*i-agpnt..457 Main 8t. Wiunipeg.
J • M. QRAHAM. aðal-forstöðumaður.
HILLS & ELIOTT.
Barristers, Attorneys, Solicitors &c.
•knfstofur 381 Main 8t., upp yfir Union
vank of Canada.
t*. Mii.xh.
G. A. Ei.iott.
II
T II E
REAT AORTIIER
Railway.
s
Jsrnbrautarlestiruar á Grest Northern
Railway fara af stað af C. I*. R.—vaen-
.töðinni í Wpg. á hverjum morgni kl. 9.45
til Grafton, Grand Fwrks, Fargo, Great
Falls, Helena og Hutte. Þar er gert ná-
kvæmt samb»nd á milli allra helztu fltana
á Kyrraliafsslröndinni. einnig er geit
samband í 8t. Paul og Minneapolis við
allar lestir suðnr og austur.
Tafarlans ilntningnr til j
Detroit, Jjondon, St. Tlionias,
Toronto, Xiagara fallN, Mont-
real, Sew Y ork, Boston og til
allra lielr.tu bieja i Canada og
Kandarikjuin
LiTgsta ftjald, lijotust ferd, visst
brauta-sainband.
Ljómandi DININO-CAR8 og svefnvagnar
fylgja öllum lestum.
Sendið eptir fullkominni ferðaáætlun,
verðlistaog áætlun um lerðir gufuskipa.
Farbrjef seld til Liverpool,
London, Glasgow og til allra lielztu staða
Norðurálfunnar, fyrir lægHta verð og
með beztu líuum.
h. h. ncmcKEH,
Aðal-Ageut,
37« MainHt.Cor. Portage Ave.,
Winnipeg.
W. s. AlEXANDKK, F. I. WlIITNEY,
Aðal flutningsstjóri. Aðal-farbrjefa Agt.
8t. Paul St. Paul.
LKIÐR JETTI N G.
1 svarinu til Ásgeirs J. Lindal, sem
kom út í 10. nr. (lLögb.” 8. ár, eru tvö at-
riði sem fara sjerstaklega á milli mála
hjá Sigfúsi Bergmann, eins og reyndar
j llcst af
honum, viðvíkjandi greinum Ásgeirs. |
Það er langt frá, að jeg vilji skerða
sóma þann, er Sigfús þykist hafa unnið
sjálfum sjer, mets þvi att rita greiniim:
((Argur er sá sem engu verst”, þvi, eptir
því sein jeg kemst næst, er almennings
þvi, sem á undan var komið frá | ólitið, að þar sje ekki af miklu aðmá.
viðvíkjandi greinum
I Hvað góðan tilgang sein Sigfús kann að
Þessi tvö atriði eru: Búnaðarskýrslan I hafa httft> því’ ** rita .^eða frein
og styrkurinn, sem Elísabet systir hans var
veittur af opinberu fje.
Vegna þess að jeg er þessu máli vel
kunnugur, álít jeg skyldu mína, gagnvart
Ásgeiri, gagnvart lesendum Lögbergs, oir
jafnvel Sigfúsi sjálfum, að leiðrjetta það
sem ranghermt og ósatt er, í þessari
áminnstu greiti hans, þó mjer sje það alls
ekki ljúft að eiga i ritdeilum við óhlut-
vanda menn.
þá voru meðulin sem hann brúkaði,ósann-
indi og skammir, allsendis óviðeigandi og
ósæmileg. Þó sú sko’Sun at! „tilgangur-
inn helgi meðalið”, hafi verið ríkjandi
í kirkjunni, þegarhún þóktist vinnaguði
þoegt verk, mot! því af! ryíSja þeim úr vegi,
á óleyfilegann liátt, sem gagnstætiir voru
skoðunum hennar, þá virðist mjer ekki
ástæða fyrir Sigfús, að reyna til að brúka
sömu aðferð, þó hann aldrei sje nema
! sunnudagaskóla-kennari, og þaðan
Sigfús getur þess viðvíkjandi hinni j síður ástæða til að ofmetnast af því.
Að síðustu vil jeg ráðleggja Sigfúsi
að ljá ekki optar nafn sitt undir greinar
líkum þessum, heldur láta skömm skella
þar sem húu á heima.
LEST AG ANGS- SKY RSLA.
IML COHTRACTS.
KÍNSIQLUÐ BOÐ send póstmálastjóra
nkisins, verða meðtekin í Ottawa þangað
tol á hádegi á föstudaginn 23. maí
oæstkomandi, um póstflutning sam-
aTOmt fyrirhuguðum samningi um
tjögra ára tíma, frá 1. júlí næstkomandi,
4 milli siðartaídra póststöðva.
Ossawa og Poplak Point tvisvar í viku;
'egaiengci um 7 milur.
Rat Poktage og Railwav Station
tuttugu og fjórum (24) sinnum í viku;
ýegalengd um Vý mílu.
Rosskr og Raii.way Station, tólf (12)
*innum í viku; vegalengd um J-g inílu.
Prentaðar auglýsingar, gefandi nán- j
ar' upplýsingar, svo og eyðublöð fyrir
hoðin, fust á ofantölduin póststöðvum og
* skrifstofum undirritatis.
W. W. McLeod,
n 1‘ont OÆce Inspeclor.
1 ost Office Inspectors Oflice, /
Winnipeg, lltli apríl 1890. \
Far- gjald. Fara norður. Vagnstödvak. Fara suður.
$ 12,5«e k.. Winnipeg. ..f 9,45f
2,65 10,25f . . Gretua 12,l5e
2.75 10,10f Neclie. ... 12,45e
3,05 9,53f .... Batligate.... l,02e
3,25 9,42 f .... Hamilton .... l,14e
8,50 9,26f l,31e
3,75 9,13f ... St. Thomas... l,46e
4,30 8,43f 2,22e
5,45 7,20f . ..Grand Forks.. Fargo .... 4,25e
13,90 5,40e .. .Minneapolis .. 6,15f
14,20 5,0« |f....St. Paul... k «,55f
Ath.: Stafirnir f. og k. á undan og
eptir vagnstöðvaheitunum þýða: fara og
konui. Og stafirnir e og f í töludálkun-
um þýða: eptir miðdag og fyrir miðdag.
Dr. E. A BLAKELY,
| læknar inn- og útvortis sjúkdóma.
skrifstofa og íbúðarhús
57414 - Main St.
fyr-nefndu búnaðarskýrslu, sem birtist S
„Lögbergi” 9. októb. næstl. haust, að
mismuuurinn á henni og virSingarbók-
inni komi af því, a'5 „langur tími hafi ÍHS- |
it! frá því eignir manna voru virtar og j
þangað til að hún var samin, og að ((á ;
þeim tíma” hafl gripafjiildi aukist með ;
inuflutningi og innkaupum.
í skýrslunni sjálfri stondur, ((að hún
sje yflr efnahag landa vorra í Garðar i
townsliip eins og liann var í inaímánuði”, ]
einmitt á sama tíma og virðing fór fram,
eða kannske heldur fyrri, og gýnir þann-
ig a6 „tíminn” sein Sigfús getur um, var
enginn, svo inismunurinn gat ekki orðiö
af þeirri ástæðu.
Jeg vil ekkiætla, að Sigfús hafi geymt
þessa skýrslu í allt sumar er ieið, til að
bæta inní liana tölu á fjenatSi þeim senj
kann a5 hufa kómið í byggíina á þeim
tíma, án þess að draga frá, það, sem selt
var út úr byggðinni á sama tíma, sem óef-
að yrði fleira, vegna þess a6 flestir af
íslendingutn hjer hafa gripi til sölu, en
fáir kmipa.
Af liverju mismunuriun kemur á
skýrslunni og virðingarbókinni, leiöi jeg
engar getur að, jeg læt mjer nægja að
sanna, að hann kemur ekki til af því, sem
Sigfús hefur tilgreint. Það er eins og
honum sje svo nauða illa við, að sjá á
prenti virðingarframtal byggðarinnar, að
hann skoðar það hálfger5a æruskerðing
fyrir Ásgeir að geta þess. Hvað honum
annurs gengur til þess, lætur liann víst
engan vita. Það getur þó ekki verið, að
hann þekki neitt -óærlegt við framtal Ei-
ríks frænda sins.
Jacob Lindal.
Boots & Slioes!
M. O. Smilli, ftkósmiður.
6i! Koss St., YVinnipeg.
1 >obiiiiiion oí* Oanada.
liafi veri5 kominn burtu, og því hafii 'ið nwstl’ f<,rs'-4:ikosningar.
AHýlisjariir ókeypis fyrir liljonir manna.
200,000,000 ekra
*f hveiti- og beitilandi í Manitoba og Norðvesturlandinu í Canada ókeypis fyrir
iandnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvegur, næg5 af vatni og skógi
°g taeginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
er umbúið.
í HINU FKJOVSAMA KELTl,
5 ttauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace Iíiver-dalnum, og umhverflsliggj-
*ndi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
~-hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r r
Malm-nama líinil.
Oull’.silfur, járn,kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinalandi;
•Idivi'tJur því tryggður um allan aldur.
JABABBAUT FBA HAFI TI L HAF8.
Lanada Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi vi5 Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
iroar mynda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Canada til
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir því endilöngu og
«m hina hrikalegu, tignaríegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hin
"afnfrægu Klettafíoll Vesturheims.
Heiinæmt loptnlag.
Eoptslagið í Manitoba og Norívesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur
<‘g staSviðrasamur. Aldrei þoka og súld, og aldrei feílibyljir eins og sunnar í landinu.
8AMBAND88TJÓBNDÍ 1 CASADA
fefur hverjtim karlmanni yflr 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
TfirfamiUu að sjá
1.0 0 ekrur af lanili
*JTeg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
A Þarm hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar oé
*ialfstæður í efnalegu lilliti. 6
I8L
EYXKAK NYLENDIIB
Þá er hitt ntriði5 um fátækra styrk
Elísabetar sál. Þar tekst Sigfúsi fyrst
verulega upp að segja rangt frá, til að slá
sjálfann sig til riddara, en ryki í auguu
á ókunnugum. Hann gefur í skyn, að
þeir frændur hennar liafi ekki vitað um
a5 henni var veittur fátækra styrkur, aðt
sjera Friðrik, sem sá um me'Salakaup
in,
meðala-reikningurinn verið borga5ur af
County-inu eins og í ógáti, eða fyrir hugs-
unarleysi ættingja liennar, og að strax,
sem sjera Friðrik liafi vitað þetta, sagt
lyfsalanum a5 endurborga peningana.
Sannleikurinn er þessi: I jtínímán
uði eða fyrri, bað einn af ættingjum EL-
ísabetar—með ráði og vitund annara
frænda hennar—John Johnson County
Commissioner, aS veita henni fátækra
styrk, og fjekk hjá honumávísuntil borg-
unar hjá County-inu, fyrir þau meðul er
nauðsynlegaþurftiað kaupa lianda henni.
Ssmkvæmt þeiiri ávísun sendi lyfsalinn
1 Milton raikning til Pemliina County’s
| fyrir $2,55 sem var lagður fram og borg-
I aður 1. júlí næstli5ið suinar, á'Sur en El-
ísabet dó, og áður en sjera Friðrik fór
burtu hjeðan, þetta var fyrir utan meðala-
reikning þann, sem Ásgeir getur um a5
County-i5 hafi borgað í haust, og Sigfús
tekur til greina í svari sínu, og sem lyf-
salinn lag5i fram eptir hinni fyr nefudu
ávísun. Þegar sjera Friðrik hafði lesið
grein Ásgeirs um Bergþursana, rann hon-
um svo til rifja óvirðingsú, er þeirmundu
af þessu hafa, a5 hann ritaði lyfsalanun
í Milton og bað hann að skila peningun-
um aptur, en eiga skuldina hjá sjer, því
það væri vanheiður fyrir sig a5 láta
County-ið borga slíkt. Það lítur út fyrir
að þessi sómatilfinning hafi verið stein-
sofandi í brjóstum þeirra frá því í júní
1889 og þangað til í febrúar 1890 að Ás-
geir hafði opnað á þeim augun.
Allt þetta sýnist benda til þess, að
skoðun hlutaðeigenda sje sú, að það geri
ekkert til þó þeir aðhafist eitthvað sjer
til vansæmdar, ef svo sem engir vita þa5,
og þeir þess vegna geti haldið ytra áliti
sínu,
Mjer flnnst tilhlýðilegt a5 geta þess
hjer, a5 2 fullorðnir fóstursynir Elísabet
ar sál., sem utinu henni eins og móður
sinni, styrktu hana og aðstoðuðu allt sein
þeir gátu, ekki einuugis í hennar þungn
banalegu, heldur frá því hún kom til þessa
lunds; auk þess, sein vand.ilausir, bæði
kvennfjelagið og aðrir, hjálpuðu henni
með peuiugagjöfum meðau liún lá veik.
A ð s e n t (frá Dakota.)
Ágrip af ræðu Senators ((Voorhees”
á þinginu í Washington 19. marz 1890.
Hann byrjaði á þvi að tala um hinn
djúpa og harða straum af apturför, eymd
og skuldum sem nú gnau5ar á öllum
bænda og viiinulý5 í þessu landi. Það
væru nú liðin næstum 30 ár slðan lögin
hef5u lagt vopnin í hendur einstakra
manna til þess a5fláogþrælka,svofádæm-
uin sætir, hinn mikla skara þjóðarinnar,
sem offrar sjálfutn sjer til þess að búa til
allan auð þessa lands með þrej"ttum hönd-
um og sveittu andliti. Hann fullyrti að
„verndartollurinn” sje bölvan landsins, og
í því tilliti sagði hann a5 ekki væri að
ræ5a um hugmynd eða getgátur, heldur
um bjargfastar saunanir reynzlunnar, sem
jafnvel blindir menn gætu ekki efast um
Hann tók það fram, að bændur í Bandar.
gætu nú selt „mais” aðeins fyrir 10—15
cents bush.; hveiti fyrir 50—60 cents; og
pundi5 í svíniim fyrir 2—3 cts., og að sá
tírni f'icti ekki verið langt í burtu að
bændur hlytu a5 skoða a5fer5 stjórnar-
innar, í þvíað leggja þungann skatt áallt
það sem þeir, konur og þeirra og börn,
þurfa til daglegs lífs, eius og ef að alríkis-
stjórnin grefl út ráðstafanir til þess að
gera herorminn (Armyworm) og hveiti-
maurinn (weevil) sem almennastan, og
til þess að breiða út nautapestina og
svínakóleru.
MINNEOTA, MINN. 12. maí 1890
[Frá frjettaritara „Heimskringlu”].
í byrjun þ. m. sálaðist í Vesturbyggí
Jón Sveinsson, fyrrum bóndi að Ileiðar-
seli í Jökuldaisheiði, N.-Múlasýslu, 10.
þ. m. var safnaðarfundur haldinn í norð-
urbyggð; valdir embættismenn, ráðið
gjöldum, ákveðinn sunnudagaskóli.
9. þ. m. var hjer í bænum lögsókn,
á milli Hermanns Vigfússonar og banka
stjóraJames Steels, útaf skuldabrjeti er
II. V. seldi .1. 8. fyrir þremur árum sið-
an fyrirliálfvir5i; en er J.S. fór að krefja
skuldariunar af gefendum skuldabrjefs-
ins, (sem voru Ki.ut & John Sondre)
neituðu þeir að borga, þá snerist liann a5
seljanda brjefsins og ba5 hann að gern
af ! svo vel og borga, ella mundi hann stefna
i lionum löginætri dómstefnu, en seljandi
neitaði og svo a5 borga, kvað lögákveð-
inn ábyrgðartíma sinn, fyrir skuldabrjef-
inu útrunninn; fyrir dómi ónýtti lögm.
verjanda málið fyrir sækjanda, svo að
sækjandi verður að hefja á ný; verjandi
er kátur yfir málalokum, segist aldrei
skuli uppgefa vörn. F. II. Johnson fylgdi
H. V. að máli; einn af löndum lians og
fjel. bræ5rum, dylgdi um þa5 við ýmsa,
að F. R. J. veitti H. V. fylgi sökum
óvildar við J. S., málið væri ranglega
varið og það vissi hann dável. Enn all
ir eða flestir álíta hlið verjanda rjetta
og það er hún samkvremt lögum.
Úr brjetiúr Aryle-byggS, 12. maí.
„Flestir erubúnir a5 sá hveiti sínu og víð-
ast er þa5 farið að koma upp. En þur-
vindarnir og frostið um nætur dregur
mikið úr vexti þess. Allir eru samt glað-
ir og vonandi eptir góðri uppskeru S ár.
Þess er þörf, þvi margir eru í örðugum
kringumstæðum, er stafa af uppskeru-
brestinum sí5astl. sumar.
Sjerhvert umtal stjórnarinnar, að bæta
kjör lýðsins væri ekkert annað en svik
og tælingar. Það væri ómótmælanleg
vissa, að núverandi ((verndartollur(( bætti
30-100% við allan kostnað bænda og hann
gæti ekki trúað því, að hendur þeirra
mundu snerta kosningarse51a republíka
VIKlI-POSTAR.
í borginni Winuipeg í Manitoba er
ógrynnl af 5-cents-munum. Þeir eru
náttúrlega ekki allir mikilsvir5i. En
5 cts. er hin minnsta peningamynd, sem
er algeng i borginni, verður liverr einn
hlutursem á annað borð er seldur,að kosta
5 cts. Auðvitað opt fjöldi smákorna sem
heimtar þessa borgun. Mörg þjett efni
eru seld í stykkjum sem kosta 5 sents; t.d.
minnsta tóbaksplata, vindill, sápustykki,
epli o. fl.—Sama er að segja um fljót-
andi efni: Bjórglas—sjerstakllega á
(fimm-eeuta-Hótellinu”—kostar 5 cents;
sömuleiðis „kaldir drykkir”, lítill ismoli
mjóikurpottur, m. m. fi.—Alveg er sama
hlutfalli5 með andlegar vörur og eintak
af ljelegum dagblöðum: allt kostar þetta
5 cts. 5 cents kostar að sjá smákvikindi
í stækkunargleri, 5 cts. að heyra vitlausan,
ramskakkann Indíána lilægja, og svo eru
árlegaáboðstólum í hundraðatali „Fimm-
centa-raessur”.
,Hvað varðar mig |um |þetta rau»!
Ertu viss með að þekkja dótturina apV-*
ur?’
(Já, aðalborni herra! hvar sem er og
þó mörg ár líði hjá’.
.Skrifarinn við fangelsið veit hvenær
Elízabet fer út, því hún er frjáls, og hann
hefur skipuu um að láta þig fylgja henni’
,Já, aðalborni herra! Já!’....
(TIlustaðu á mig, asninn þinn! Þú
itt að fylgja henni eptir—og mnndu að
vera trúverðugur—og segja mjer hvert
hún fer, hvað húu gerir, og ef mögulegt
er, hvað hún talar’. Um lei5 og hann
sagSi þetta, kastaði Kiseleff greifi sjer í
söðulinn, fleygði peningi til karls og rei5
svo af stað. Og þa5 leyndi sjer ekki a5
hann var meira en lítið drjúgur af því,
að þenuan dag haf5i hann verið settur
aðstoðar-foringi leynilögreglunnar, undir
umsjón Ghourkós, hins alræmda harð-
stjóra.
Lesarinn hefur eflaust lært að skyggn-
ast undir larfa karlsins og þekkja að
hann var enginn annar en Vladimir níhil-
isti, er nú stóð eptir, til þess Kiseleff rar
horfinn, en gekk svo hálfboginn og hrum
legur niður á „Litlu Neva” og þar inn í
eina kjallara-knæpuna og inn S einn klef-
aun þar sem þeir Freeliofl og Ruryk
bi5u hans.
(IIva5 er í frjettum?’ spurSi flokk*-
forimginn þegar Ruryk hafði látið aptur
og hallað sjer upp aö hurðinni til enn
meiri tryggiugar.
(Góðar frjettir! Æskilegar frjcttir!’
svaraíi Vladimir.
.Ilúsbóndi minn er þá lausl’ sag5i
Ruryk spyrjandi.
(Ekki enn þá, Ruryk, ekki cnn. Eu
það verður bráðum, elns víst og að þú
stendur þarna við hurðina’. Svo sagði
Vladimir frá viðtali sínu við Kiseleff og
svo frá því, að hann hefði komið inn i
sjúkrahúsið. (.Ieg sá móður mína’, sagðr
hann, (en hún var svo veik, a5 jeg þorði
ekki aö opinbera mig fyrir henni og hjelt
þvi áfram að leika karlinn, þó mjer finnd-
ist hjarta mitt ætla að springa af því að
mega ekki taka hana í faðm minn og
kyssa hana. En jeg opinberaði mig fyrir
Elízabetu’.
,IIva5 var5 lieuni rið’, spurði Free-
hoff.
Manitoba og canndiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
‘’eirra stærst er NÝJA tSLAND liggjandi 45—80mílur norður frá Winnipeg á
’eatur striind Winnipeg-vatns. Vestur Irá Nýja íslandi, í 30—35 mílna fjarlæ’vð
'r -ALl'TA VATNS- N ÝLKNDAN. bá5um þessum nýlendum er mikið af'ó-
'tumdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
7jnnH- ARQYLE-NÝLENDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNQ-
t SWJ-NÝLKNDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., QU’APPELLE-NÝ-
n 1 . um 20 milur su5ur fráÞingvalla-nýJendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
tiiLi7 o ’lur norður ír“ Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
suau 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari wpplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
'•ín þao:
Thomas Boooott,
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT,
Eða
D. L. 13al<l\vinson, (Islenzkúr umboðsmaður.)
DOU. QOVT liilllQRATION 0FF1CE8.
AVinnipeg, - - - Canada.
llann sýndi með skýrzlum, að ístað-
inn fyrir að bæudajarðir ættu stöðugt að
hækka í verði í góðum árum í þessu stela
landi, hati þær stigið niður að meSaltal-
á næstliðnum 28 árum um )%. Hann
leiddi rök að því a5 nú væri ómögulegt
að selja jarðir fyrir meira en % við það
sem var hægt fyrir 28 árum. Á bænda
jörðum í rikinu Ohio, sagði liann að nú
hvíli 300 milj. doll. veðskuldir; i ríkinu
Illinois 402 milj. og í Michigan væri
þetta enn þá verra. Þar væri að minnsta
kosti 47% af öllu flatarmáli ríkisins, veð-
sett. í ríkiunum Indiana, Kentucky,
Missouri, K insas, Iowa, Nebraska og
í ÖHiim norövesturríkjunum væru frá 20
til 50 af huudraði, af öllum bændajörðum,
undir veðskuldum, með svo þimgum
vöxtum að bændur geta ekki greitt þær af
uppskerunni og en þá síður neitt af höf-
uöstólnuin. Ilann komstað þeirri niður-
-tö5u að þúsundir bænda eru komnir að
því aö missa jarítir sínar og a5 vera reknir
úr húsdnum. „Þannig” sagði hann „get-
ur hver maður sem hefur nokkra sjón,
lesið starfsemi og afleiðiagar ((verndar
tollsins” um næstliðin 28 ár og sje5, að
lögin hati eingöngu komið því til leiðar
að hrúga saman hundruðum milj. dollars
hjá þeirn fiíu mönnum af þjöðinni scmþau i
hafa „verndað”. Enufremur minutist
hann á hina núverandi takmarkalausu
ey5slu Washingtonstjórnarinuar á þjóðar-
fje og sagði að hún minnti sig á höndina,
semritaðiá vegginn í veizlu-höll „Balt-
sasar” konungs. Ilann kvaðst líka óska
og vona að rithöndin d veggnum í veizlu-
höll Washingtonstjórnar mundi sjá eyði-
leggingu á ójafnaði þeim og ranglæti sem
nú væri þar haft í frammi og sem væri
verra i augum guðs og allra siðaðra
ogfrjáisra mnnnaen allar syndir Babilon-
ar, þegar klæðnaður hennar var bló5rau5-
ur af svívirðingum.
„Ilvar er mannlífiðá Islandi?”.
Svar: „Það skagar langt, langt,
á k a f 1 e g a langt út úr þjó51ífinu”.
Mikið er sjera Jensi hrósað. Og það
undarlegasta—hann á þa5 & k i 1 i ð !
(Hún er lietja og bar sig eins og
hetja. í nótt tek jeg til vinnu og verð
aukavörður, og raeðal annara klefa undir
minni umsjón er einmitt sá sera prinzinn
er í. Og Kiseleff hefur skipað mjer að
fá hann til að tala, og ef mögulegt er að
brjóta fangelsisreglurnar!.’
(Hva5a gagn œtli liann hugsi sjer a5
hafa af því?’ spurði Freehoff.
(Jeg hef verið a5 þreyta við þá
spurningu sjálfur, og þetta er svar mitt
upp á haua: Ef sá litilfjörlegasti og líði-
legasti af var5mönuunum—og herrann
einn veit að þeir eru allir nógu ni5slegir
—hefur nokkuð á móti prinzinum að
segja, verðuþ hann settur í einn hinn
ne5sta kjallara-klefann, þar sem lopti5 er
gegneitra5 og ekkert nema raki og 6-
þverri og það er enginn efi, að Kiseleff
þá vonast eptir að liann deyi þar á5ur en
„\ akir Guðrún!? , sagði Jon gamli . nmnsóknin verður hafin’.
Tómásson. Þannig er spurt enn í dag. J
Og hver sem ekki vakir i musterinu,
andlega s t e i n-d a u ð u r.
Þó fann Sigfús enga köllim hjá sjer
til að minnast þess. Þótti honum það
of litilfjörlegt? Eða var hitt tilgangur-
inn að gera Elísabetu sál. sem mestan ein-
stæðing í augum annara, til að auka heið-
ur sjálfs síu og þeirra frænds, er þykjHSt
hafa veitt henui svo mikla hjálp?
Það virðist annars vera nokkur hringl-
andi á hugsunum Siufúsar: í fyrri crein
sinni til Ásgcirs, reynir hann af alefli a5
bera á móti því, að íslendingum sje veitt-
ur County-styrkur, en í seinni grein sinni
býr hann til slúðuisögu, sem á að sanna
hið gagnstæða.
Af því Sigfús virðist gera litið úr
nafnlausu vottor5unum neðan við grein
Ásgeirs, get jeg sagt honum að þau eru
frá helðarlegum mönnum hjer í nágrenn-
Inu, sem stauda honum langtum ofar í þvl
að bera saBuleikanum vitui.
I’RJETT A K 4 F I. AR
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
Úrbrjefifrá Seattle, IFas/i. lO.maí.
„StórviðburðaHtið er hjer hjá okkur
íslendingum, en flestum líður vel, og
sumir jafnvel láta mikið yfir kostum
þessa bæjar. Eu míu sko5uu er, a5 hann
verði aldrei hentugur íslendingum, bæði
fyrir þá sök, a5 þó hjer sje mikil vinna
nú, þá verður hún ekki til langframa, og
hitt, að allt, sem þarf til lífsviðurhalds,
er lijer fremur dýrt. Aptur ú móti er jeg
sannfærður um, að það yrði þeim til
góðs, ef þeir gœtu náð sjer í búland hjer
á ströndinni. Það er hvorttveggja, að
land hlýtur aðhækka í verði og þaö mik-
ið innan fárra ára, og hitt, að uppskera
bregst aldrei. Nú er líkatækifæri til að
ná í land, því bæði má fá keypt land að
Northern i’acitic fjelaginu fyrir $6 ekr-
una og svo verður Inuan skamms fáanleg-
ur stór fláki sem heimilisrjettarland suð-
ur með ströodiimi, ekki all-langt hjeðan”.
VLADIMIR NIIIILISTI.
Eptir
ALFRED ROCHEFORT.
(Eggert Jóhannsson þýddi).
(Afsökun, herra greifi. Það eru
einkarjettindi, eða öllu lieldur einkenni
okkar kvenna, er kemUr fram sem einka-
rjettiudi, að tala stundum án nægilegrar
umhugsunar. Við ættum a5 reyna að
vera vingjarnleg hvort við annað; við
græðum svo ekkert á óvináttu’.
Kiseleff greili varí nú alveg dreyr-
rauður í andlitinu af ge5shræringu og
fögnuði af að heyra þessi or5 af vörum
kvennmannsins, er hann var svo fjarska
skotinn í. Hann snerist í hring, fjell á
annað knje og kyssti og marg-kyssti
hægri hönd hennar, og þak <aði henni
fyrir þetta boð. Svo reis hann á fætur og
hefði þá haldið áfram samræðunni, ef
þjónn hefði ekki komið inn og kallað á
Alexandrínu. Gekk þá greitinn út þang-
að, er þjónn hans stóð og lijelt í hest hans,
og varnú mikið glaðari í geði og þar af
leiðandi mikið betri maður að honum
virtist, heldur on fáum augnablikum áð-
ur. Hanu var í þann veginn að stíga á
bak hestinum, þegar hann tók eptir bónd-
anum með sau5skinnshúfuna, er þar
stóð svo niðurlútur, að hatin koinst ekki
lægra nema með því að skríða á fjórum
fótumframmi fyrir hinum göfuga aðals-
manni!
(Þú hjerí’
(.Tá, a5alborni horra. Jeg, þjónn þinn
þræll þinn, jeg kyssi fætur þína!’ emjaöi
karl ámátlega.
,Sklla5irðu brjefinu til „govemors-
ins” við útlagafangelsið?’ spurði þá greif-
Inn.
(Já, aðalbomi hevra!’ Og hann tók
mig í þjónustu og jeg er hjer a5;þakka
fyrir þessa miklu hjálp’,
.Lofaði hann þjer a5 líta iun[i sjúkra
húsiðí’
,JS, eðalbomi herra. Það er stórt hús,
sterkt er fangahúslð samhliða þvi, og
voldugur er keiíarinn!’ ' *
.Sástu frú Ruloff og dóttir hennar?’
,Já, aðalborai herra! Sorgmædd er
móðirin, en fögnr er dóttirin, n föl
eius og tunglskin á Sebreiöu’.
(En’ sagði Ruryk með áknfn, en þó í
hálfum hljóðum, (þú getur leyst hann
undir eins’.
,Ekki undir eins, Ruryk, enda er
þa5 ekki til neins, því hann færi hvergi.
Við verðum að bíða til þess hann er
dæmdur til lífláts’.
(Til líflátsi’ endurtók Freehoff og
kipptist upp úr sætinu.
(Já! Þannig er fastákveðið. Við
verðum þess vegna að annast um að allt
sje undirbúið fyrir flóttann, og í þrí efni
ver5ur Mr. Cushing okkar öruggasti með-
lijálpari; jeg hef talað um það við hann.
Annars er nógur tími til að tala um
þetta’.
(Þa5 er hættuieg rulla þetta, sem þú
ert að spila’, sagði Freehoff.
,Satt er það. En jeg er líka hættu-
legur maður, svo hún hæfir mjer’.
jVladimir stökk á fætur og snaraði á
sig gerfi gamla mannsins og það svo
snögglega, að fjelögum hans varð hverft
og ekki trútt að Ruryk skyti skelk I
bringu, sem, eins og allir Kósakkar, var
talsvert hjátrúarfullur.
,Hjema, Ruryk’, sagði svo Vladimir,
(er hin síðasta gjöf Kiseleffs greifa. Út-
vegaðu okkur vín fyrir hana’.
(Nei, svo hjálpi mjer hamingjanr
Jeg snerti ekki hans gull’, svaraði Ruryk
og færði sig fjær.
(Nei’, svara5i Vladimir hlæjandi, (það
er ekki hansgull lengur. Þa5 er mittnú
og upphaflega var það keisarans, og því
til sönnunar ber það enn þá hans mynd
og yfirskript. Sjá5u bara til’.
Ruryk ljet þá tilleiöast og sótti vín-
ið. Eptir að hafa drukkið skildi Rnryk
við þá kapteininn og Vladimir og gekk
til fjelaga sinna i herbúðunum, því hann
hafði gengið í þjónustu hjá Freehoff
,Jæja, hvert heldur þú nú að sje
verra, drottinsvik nihilistanna eða harð-
stjórn einvaldsins?’ spur5i Vladimir, er
hann var einn eptir hjá Freehoff.
,Það er um engamnetalyeg aí kjósa,
um ekkert a5 gera nema ótrúleik annars
flokksins og járnhönd hins. Fyrtr mitt
leyti vildl jeg helzt æskja'að þúsnndir
mílna lægju á milli min og Rússlands
og að jeg væri á leiðinni til landsins
frjálsa fyrir handan hafið’, svaraöi kapt-
einninn þreytulega.
(Framh.)