Heimskringla - 31.07.1890, Blaðsíða 2

HELUHHUOiílLA, WLWlÍ'Etí, 1I V\.. 81. .1I I.I 1890.
lí P i m 0 V r í n ir 1 Q ” 1 rnCirriTn ITli II I II hv°lft’ að jeg hafi ekkihitt «skemmti- kaus Jeíí Þá’ heldur en eiga það á OKOoammar voru eins margar eins
(( 11 tj 1 ill ú K 1 1111,1 U, 1 líS I I I H I i ifl II /1 F ; legri” mann áminni æfi en Hovgaard, hættu, að sleppa ferðinni vestur og og mennirnir, og ástæðurnar fyrir
An IrplMTKÍÍP NpwmiHiiHr. * U lii A1.1H • p?ta riAt.tar snrrt rtiiinn eAm li£»»<rt sitin l^v/r í í»í?lo KarieLoI\iinnn.,« _ _ r..i> n • •
Skoðanirnar
an tcelandic Newspaper.
Fublished eveiy ’lnursday, by
fUE HlCIMSKHINGI,A PRIN'riNG Co.
AT
151 Lombard St. ..*.... Winnipeg, Man
eða rjettar sagt mann, sem ha?gt er sitja kyr í Stykkisliðlmi og bíða J>ar | skoðununum voru marofalt fleiri en
F Fi It I> A S 4 <4 A
— eptir—
E N T T Á L S S O N
IV. ÁR. NR. 31.
TÖLUBL. 187.
WlNNlPKG, 31. júlí 1&90.
Íslendiníiii-diiíiur
.1 eg.fór fir Raykjavík með strand-
fcrðaskipinu uTliyra” 13. jfiní, af
i I>v í að jeg retlaði mjer að komastfir
; S‘.j kkishólmi heim að Mýratungu
i og kveðja föður minn og ná svo í
„Magnetic” í Stykkisliólmi, pví með
bví skipi var jeg samkvæmt samn-
I infii við l(Prentfjelag Ileimskringlu”
að hafa tneira gaman af á jafnstutt
um tíina. Einu májegekki gleyma. !
Hofgaard hafði með sjer lírukassa, ;
sem hann var að láta spila ýins lög; |
.Jeg hef nú satt að segja alltaf
haft mestu óbeit á öllum lírukössum,
en jeg hafði mestu ánregju af að
horfa á Hovgaard, pegar lírukassinn
var aðspila, pví pað skein svo fit fir
andlitinu,að honuin fannst iiann veita
öllum sínum farpegjum J>á óumræði-
legustu ánægju, sem hugsast gæti;
mest var pó gaman, ef einhver ætl- |
aði að snerta lírukassann, pví pá
Macrnetic
eptir
í Stykkishólmi er ckkert (hótel’
og ekkert veitingalifis. Þarvar veit-
inga- oggisti-hfis fyrirnokkrum árdm
en nfi er bfiið að selja hfisið sjálft
og á að hafa pað fyrir barnaskóla-
hús fiti á Snæfellsnesi. En af pess-
ari breytingu á brennivtnskneipu í
barnaskóla leiðir, að ferðamenn, sem
purfa að dvelja lengri eða skemmri
ttma í Stykkishólmi, eru í vandræð-
um með gistingu, ef peir eru ókunn-
| ugir eða vilja ekki liggja, ef til vill
um lengri tíma, uppi á kunningjum
laaeardfisrinn kenn.r *> acnst i a „ “ | Hovgaard alveS a® af I sínum. En pess má geta, að Stykk-
liini.aiaa.liin Keninr «. aguAi.; ,uvldugur til að fara. Veður var ; göflunum, yfir pvt, að nokkur vog- -w, „. , ,
i .. , . , . ” ' J * ’ n íshólmsbúar eru fiarskalega gestnsn-
' CT r.t, ilTTl rlamnn nrr mQrfrirr*rr ol/ornfi. I nSI 1...... 1 11 -.. .. .. i ”
Fyrirkomulagið áíslendingadags-
baldinu nfina á laugardaginn sjest á
auglýsingu frá framkvæmdarnefnd-
inni í pví máli, hjer í blaðinu í dag.
Vjer höfum fyrir satt—og \'jur
höfum enda sjálfir heyrt pað—, að ;
nokkrir muni peir vera, sem hafa
sitt af hverju að setja út á petta há-
ttðarhald yfir höfuð. Sumum pykir
ekki dagurinn heppilega valinn, öðr-
um óparfi ((að hafa pessa prósessíu”
o. s. frv. Þá má ltka ganga að pví
visu, að einhverjir muni peir verða,
sem ekki verða heldur alls kostar
ánægðir með einstök atriði ' í fyrir-
komulaginu, eins og pað er auglýst
hjer I blaðinu.
Það á við petta eins og inargt
aunað, að ((enginn gerir svo öllum
lfki”. Það er óhætt að fullyrða, að
framkvæmdarnefndinni í máli pessu
hafa tekist svo samningar sínir og
framkvæmdir yfir höfuð, að öllum
porra almennings má vel líka og
hann mun kunna henni miklarpakk-
ir fyrir, enda hefur fyrirhöfn heunar
og erfiði verið bæði mikið og vanda-
o r>
samt.
Sem sagt, fratnkvæmd irnefndin
hefur leyst svo af hendi starf sitt,
að pví er snertir undirbúning undir
íslendingadaginn, að pað væri meir
en í meðallagi illkvittnislegar get-
sakir, að efast um, að allur porri
íslendinga hjer t Winnipeg, kvenna
og karla, sæki hátlðina. Vjer segj
um, að
getsakir, að efast um slíkt,_ af pví,
g._ tt um daginn og margirog skemti
legir farpegjar ineð. Skipstjóri á
((Thyra” er Hovgaard, kapteinn í
sjóliði Dana, kunnur fyrir pað, að
hafa verið með Nordenskjöld í hans
aði sjer að handleika slíkan dýrgrip.
Jeg skil annars ekkert í Jiví—jeg
hef opt verið að hugsa um pað síð-
an jeg sá Hovgaard—að liann skuli
ekki heldur leika Pierrot áeinhverju
ir. Það var mfn heppni, að jeg
pekkti dálítið jirófast Kfild og ætt-
mennirnir, pví að hver maður hafði
rnargar ástæður fyrir sinni skoðun.
Það er ekki lítill kostur /ið Influ-
enza—petta, að geta haft svona
inargar skoðatiir og svona margar og
góðar ástæður fyrir skoðununum um
hana; pess vegna er hfin svoddan
dremalaust umtalsefni fyrir fólkið.
En svo kom hfin nfi sjálf hingað
til höfuðstaðarins um miðjan jfiní.
[>á varstu illafjarri góðu gamni; pvt
pá byrjaði nfi eiginlega sportið.
Tfenn falla og liggja fyrir henni
alveg eins og flugur. Víða hafa ver-
ið hfis, par setn engin bfandi sá"la
hefur verið á fótum, nema bÖrn og
peim hlífir ltfin. Og
gamalmenni
fólk hans; Jregar pví Brynjólfur svo Þetta- Þegar náunginn er kom-
kandidat, sonur hans, sem jeg hitti; i,lu á faetur síhóstandi, sf-snýtandi
heiinsfrægunorðurför.en minnakunn- leiksviði í Evrópu en að vera dansk-
ur fyrir pað, að hafa viljað stæla ur sjóliðsforingi. Það gervi hlyti
pcnnan mikla mann og svo narrað
danskan auðinanti til að kosta norð-
urför undir sillni forustu. Eins og
að eiga dæmalaust vel við allt út-
lit hans og alla framkomu, og hann
hlyti að fá betri laun upp fir Jtvl
við var að bfiast, misheppnaðist pessi j en að vera kapteinn f sjóliði l)ana
norðurför að flestu leyti og Hovgaard og strandasnekkju-stjóri hjá gufu-
var ekki frægari maður eptir en áð- 1 ' 1 11 T
ur. Havgaard er kunnugri í Reykj-
avík helduren flestiraðrir gufuskipa
skipafjelaginu danska. Jeg finynda
mjer líka satt að segja, að Jiess'
vani gufuskipafjelagsins danska, af5
! fiti f l(Thyra” . bauð mjer par til
j gistingar, tók jeg pví boði feginsam-
lega. Og J>ar sat jeg í bezta yfir-
læti, eins og í góðum foreldrahfis-
um, Jtangað til ((Magnetic” kom 19.
’ [júní. Annars mun óvíða á íslandi
eius stórkostleg gestrisni og hjá peim
; hjónum, prófasti Kfild og frfi hans.
Flesta pessa dagn, sein jeg var par,
voru næturn'estirnir 4—5—ö og öll-
sjer, labbandi um götuna—-með ís-
len/ka trefilinn margvafinn um háls-
inn og ekkert sjest standa upp fir
nettia hatturinn og—eyrun ojitast.
íslenzki trefillinn. Allt af er hann
góður, allt af er hann tvf- og J>rí-
vafinn um hálsinn, jafnt f 13 stiga
hita á sumrinu sem 12 st. frosti á
veturna. Það er eins og hann sje I
gróinn við hálsinn á íslendingutn.
óhætt í 2-3 sólarliringa, og reyndist
pað svo. En eptir 3 daga fór jeg
að venjast pessum aðbfinaði svo, að
hun fann ástreðu til að breyta ögn
til. ^
Þú hefur vfst aldrei á unga uhhi
leikið pjer að pví, að velta stórmii
steinum ofan brattar fjallshltðar?
Jeg hafði pað fyrir sport, pegar jeg
sat yfir fje hjer á árunitm og eyði-
lagði talsvert r.f engjin.uiu heima
meðpessu móti.
Jeg fór svo að: Jeg valdi h-l/t
sem stærsta steina, sem sátu eitthvað
tatfit upp f fjallshlíðiniii. Svo sett-
ist jeg niðurfyrir ofan steininn n.eð
bakið í brekkuna og spyrnti með
báðutn fótum af öllu afli í steininn;
tóhst mjer opt að losaall-stóra steina
með pessu móti, og pegar J.eir á
annað borð voru kon.nir á stað, vcru
peir fljótir að kastast ofan fjalls-
hlíðina.
Þessa sömujaöfeið brfikaði nfi Jn-
fluenza við augun í mjer. Ilún bor-
aði sjer á bak við pau, inn í aug.ia-
tóptina, settist par með bakið uj.p
wð beinið, ”sj>yrnti svo og sparkaði
með báðum fótum af öllum kröptum
f aujjriin ou- vildi slfta
á ki
pau
inarnar.
frá og
stjórar, af pví að einstöku mönnum taka sjóliðsforingja fyrir skipstjóra
veitt hið bezta og allir höfðu ! En hann er ekl<i breiddur alveg upj
par pykir hann ((clæmalaust skemtnti-
legur maður”, og ástæðan er sú, að
hann getur drukkið lengi, án pess
að leggjast fyrir ofurborð, og svo
kann hann ýmislegt af götuvísum
frá Kauptnannahöfn, klfirum og klám-
á póstskipum sínum, verði ekki til
1 1 . | vi iiiiiii^ au v
að auka vinsældir pess á Islandi. Af i afj1(r?tars;^
öllum póstskipsstjórunum, sem jeg
hef haft nokkur kynni af, kann jeg
fyrir mitt leyti langbezt við Christ-
iansen, skipstjórann á , Laura”.
°g
svefnherbergi með dúnsængum f rfim-
| unum, að góðum og gömlum Breið-
gróflegit ln\m-
bava
pess
lioit-
ugum undir rós. Þessar götuvísur ; Hann er sjómaður með lífi og sál,
syngur hann í karlmanna-heimboð-
um í Reykjavík og pykir mesti mað-
ur fyrir. Götuvísurfrá Kaupmanna-
höfn eru ((fínar” á einum stað í vfðri
veröld — Ileykjavík; annarsstaðar
munu pær ekki pykja mikilsvirði.
lireinn og beinn, og laus við allt
mont og alla tilgerð, hann á ekk-
ert eltiskinnsandlit til og lírukassa
hefur hann engati. Jeg hef sjeð
hann í vonsku veðri á sjó og J>á hef {
ur hann sýnt J>á hæfileika, sem j
Mjer hefur alltaf fundist, að danskir góðir sjómenn liafa eða rjettara sagt |
sjóliðsforingjar væru svo ofboð lfkir eiga að liafa. H«nn er enginn for-
hver öðrum. í hvert skipti sem jeg
hef sjeð danskan sjóliðsforingja,
finnst mjer, að jeg hafi mætt mann-
lausum frakka ejitir nýjasta sniði frá
beztu fatasölubfið í Kaupmannahöfn.
Það er synd að segja,að dönsku sjó-
liðsforingjarnir sjeu drambsamir eða j
ingi í sjóliði Dana, en jeg beld, að |
hann sje langtum betur fallinn til j
póstskipsstjóra en allir kajiteinar og j
lautenantar peir, som gufuski pafje- i
lagið hefur verið aðsenda íslending- \
um nú um nokkur ár.
Stykkishólmur er að stærðinni
til og mannfjöldanum í góðu meðal-
lagi af verzlunarstöðum á íslandi en
ógnarlega fannst mjer lífið og fjör-
ið lítið J>ar, Þegar jeg gekk urn
bæjarstrætin stundum, sá jeg engan
lifandi tnann og heyrði ekkert hljóð
í nokkrum sköjiuðuin hlut, svo mjer
datt í hug sagan um mannlausu
borgina í ((pfisund og einni nótt”.
Verzlunin var par svo sem engin
og um fjör eða fjörkippi í öðrum
greinum var ekki að tala. En Stykk
ishólmsbfiar eru flestir ofboð við
feldnir og skemrni'
tnaður tekur T»á íali.
menn,
ef
. , • . , , hrokafullir. Nei, pað eru peir ekki. ! .
l>að væri íllkvittinsleo'ar' . ‘ ‘ i teroi
*_ . ... . i Petr eru bara inontmr,
* ,i- • ,i .< , sínu leyti eins
að allir Þe'r, sern nokkurt skyn bera ... . . ,
. . 1 * hreppstjórar í sveitá Islandi. Þessa
á petta mál, nliöta að v.ti, að ef!,,.. . . .
; hlið á dönsku sjóltðsforingjunum get
Dar
jeg ekki tná
er lyfsali; til
líka

nærri pví að
montnir og sumir
Það er ofboð lítið að segja
ina frá Reykjavík vestur Faxa- ! utn ^egi
á petta
slíkur efi rættist, pá væri pað svo
mikil hneysa fyrir íslendino-a-hópinn i f’, "
/ / , 6 1 gaard kaptei
hjer, að á pvl yrði seint unnar bæt- ,
ur, pví ekkert er hættulegra fyrir
oss og pjóðflokk vorn hjer, en að
gera hann hlægilegan í auguin ann-
ara landsbfia. Og svo kernur annað
atriði. Það er kunnugra en frá
purfi að segja, að til eru peir menn |
á íslandi, sem ekki láta pað liggja í
láginni, sem ntiður fer í pjóðlífi ís-
lendinga í Ameríku, og fit af að
minnsta kosti einu
efnis hefur orðið megn og almenn
gremja hjer. Dettur nfi nokkrum I
; flóann. Útsýnið er að mestu leyti
j pað sama og frá Reykjavík; vestur
| fjöllin eru pað fegursta, en pau eru
I líka alltaf falleg sýn. Snæfellsjök-
inaður, sent í
ina, Það erMöll-
hans kom jeg á hverj- i
stundum opt og hafði j
altaf ánœgju af ferðinni; Möller er
einkennileeftir fyrir pað, að geta i
að augum að jafnaði, hehbir
pegar Influenza kemur, o >•
vegna tekur inaður mest eptir
iiii) pá.
Jeg hjelt ekki að hægt væri að
breyta eins rnikið til ineð litina, eins
og jeg hef sjeð nú síðustu daga á
treflunum. Núna ganga 3 menn
fyrir gluggann hjá mjer. Einn hef-
ur ljósgulan trefil, annar dökkrauð-
an °R f>riðji—já, trefillinn hans hef-
ur alveg sama lit sem tnókögglarnir
í hripunutn er hestarnir befa, sen
hann teymir.—En jeg er kominn fit
í aðra sálma. Influenza kotn nátt-
firlega í lærða skólann. Tala hinna
föllnu óx J>ar daglega eptir geo-
metriskri progression svo lengi sem
hægt var—pað er að segja nteðal
remanenta. Diinettendar hafa bar-
ist hraustlega. l>eir et u líka ehlri
og sterkari.
Og svo verzlun ir'iúðiriiar. I>ar
hefur kveðið svo ramiut að, að
hrerðir kauj>menn hrtfa sj.illir J>urft
kki b.
itir
u,wrell3,UIi- talar og hvaða skoðun
ur enginn maður betur sýnt en Hov- , ujj hjeraðið^par í kring er ætíð | hann hefur á hverju efni.
íJ-aarn kímtftinn J 1 ”
alltaf skemmt öðrum, um hvað sem að telJa naSla> veKa grænsápu
! mæla inunntóbak í |> imluiioa tali.
°g
elta J>eim út
Þett i J>ótti injer
leð tilfinning. Jeg hefði heldnr
kosið að pfikarnir og Hósti hefðu
uniiið starf sitt með tneiri röggsemi,
ef jeg (>á hefði g. tað s'ojijhð við
pessar stimpingar Influenzu við aug-
un í mjer.
E'n húu fór nfi
pví sem jeg vildi.
Nú sem steu lur cr hfiu fariu
lýjast á pessu augna-sparki
ur fui dið upp á nýju.
1>Ú veizt pað, að J>að liggja ren i—
ur úr nelinu á manni og ujiji í
augnakrókana hjá ncfinu og líka
aptur í kokið.
Þessar rennur hafa saina hlutverk
eins og rennuruar við götumar í
Rvík—að vera að jafnaði fullar «C
einhverjum blantum ópverra. Ei
ufi pótti Jnfluenzu J>essar rennnr í
tiefinu á mjer ekki vera nógu fullar
áður—mirabile—og hrfigar pv| 1
pær J>eini fádæmum af slnum efnnnt,
grú- | að jeg held hún hafi lilotið að brfika
tappa-masklnu til að J>jaj,pa, troða
°g|»g staj.pa ölJum ] e m ó«köj>um J>ar
eI
að
og hef-
ínn.
nn. Það væri synd að
[ neita honum um pað, að hann skarar
[í'j*’’g fram úr stjettarbræðrum sínum
—að monti og tilgerð. Hann er
líkaað sínu leyti langtum hlægilegri
en allir aðrir danskir sjóliðsforingjar
; Tyrir pað, að andlitshúðin á honuin
| er svo fjarskalega einkennileg. Það
| er eins og hfiðin sje alveg laus við
andlitið, rjett eiusog eltiskinnshjiiji
smTatrTði “'slíks I sJe sme7f 7«r andlit'ð °g i,ann bara
festurá útjöðrunum en andlitið leiki
[ laustbak við hjójiinn. I>að er dauð-
; ur maður, sem ekki hlær að honurn
hug að efast um, svo frantarlega sem ZJ ’
hátíðahald petta mistækist af skorti I Hovgaard’ ÞeKai' hann er að teJgja,
. , ., ,, ,. sve,gja °g afbaka andlitið
á almennutn áhuga, að Þess yrðt opin- . ,, , . ” ,
, , A 1 háttbak við eltiskinnið
berlega getið á Islandi oss til veru
Þá mundi ekki
legrar óvirðingar?
gleymt að taka fram, að íslending-
ar í Winnipeg væri slíkur skrlll, að
ómögulegt væri að nugga peim sain-
an til að halda sjer einn hátíðardag
á allan !
og eltiskinn-
. >ð svo bungar úl á ýmsum stöðum,
ætíð peim sein gera allt andlitsfarið
sem allra-hlægilogast. Og hann er
ósköp stoltur yfir-eltiskinns-andlit-j
inu slnu og gerirallt til að sýna ]>að
einhver einkennilegasta sjónin,
hægt er að sjá á íslafidi.
datt í htto' kvæði Steins'ríms,
r fellsjökull”:
Vfir hrauna hrjóstur,
holtog kletta-rið,
par norðan næðir gjóstur,
sem Nástrandar við hlið,
klettaskaga kölduin á,
Snæfellsjökull hirninhár
horfir yfir sjá...
Kærst mjer er af ö'lum
pln eyðilega sveit,
beltuð brunafjöllum
brints við kaldan reit. ...
sem
Mjer ;
Snæ- !
rlku gerðu. Og pað er
fullyrða, að pví yrði við bætt, að
á íslandi hefði pað aldrei komið
fyrir, að ekki hefði verið hægt að ná
mönnum saman til hátíðarhalds,peg-
ar menn gætu komið saman fyrirsvo
Brjef frá Reykjavílc
29. júni 1890.
Kæri vin.
í>akka J>jer fyrir slðast.
Fátt er nfi í frjettum að segja, ;
J nema mjerog mínura líður vel.
Jeg held jeg megi helzt segja [
|>jerdálítið af Inflúenzunni; lifin hef-
j ur reyndar ýmisleg nöfn hjer, svo j
sem: Infly'elsi, Inflfielsi, Inflyðelsi;
jafnvel sumir eru svo klassiskir, að
pýða nafnið og kalla sýkina Iflog;
j eða áflog, en pað mutiu nú helzt vera |
málfræðingar.
Þfi manst vísteptir látunum, peg-
ar Inflúenzu-frjettin kom fyrst; uppi
fótur og fit á hverjum manni. I>að
ólíætt að Það 6r líka garnim að ho,u,n > Pei?ar ! sig!a inn á Bréiðafjörð. En jegget! erSV° nýtt fJrir okkur hÍerna 1 Rvík
I J-j JIJ-J yj - S 1 > ’ 11 . • I . . . «00 . o ?S ín aÍ44l>irn^ nS 4-nln ... . * IaI H
Þet,ta kvæði um Snæfellsjökul
finnst mjer líka alltaf méð falleg-
ustu náttfiru-kvæðum okkar fslend-
iuga.
Eyjaklasarnir pykja
inanni
eins og allir aðrir J>jóðflokkar í Ame j , allra akringilegustum inyndum. j kennilegastir, pegar maður fe
r> 1 ■> I Dan ar líDo ..N I____ . . i . . . t. .. _ „
ein-
að
er að koina á nokkurs konar ekki yerið á J>eirra máli, sem pykja
dönskum hirðsiðum á fyrsta farpegja- j eyjarnar á Breiðafirði vera til mestu
plázi. Þar á eiginlega allt að ganga ; prýðis.
! eptir ((Rang
um, sem fór
líann bauð biskupn- ; arðs,
vcstur.í Stykkishólm prer
a • i t • ... r, . i uieð skipinu, að sitja sier til hæí/ri
að segja ckki neitt. Svo yrði petta í j K . J J
atriði kallað eitt hið helzta af hinutn 1
en
of
til
t>ær eru til
satt að segja
margar til pess að geta
]>ær
ómetanleo-s
O
J>ykir mjer
að fá eitthvað að tala um, eitthvað
sem er svo almennt, svo áþreifan-
lega almennt, að hver og einn finn-
ur að pað snertir sig jiersónulega.
Það vantaði heldtir ekki, að menn
„ . .» . • _ , I sýnilega, að hann grerði honum óum-
mörgTi sónnunar-atriðutn fyrir bví, [ ”
„ & . . . , ræðilega virðingii. Við h
_ verið til j>rýðis; J>ær eru flestar töluðu nóg, pegar Inflfienza-frjettin
ið borðið, og ímyndaði sjer ! meira og niiiuia líkar, eða rjett- kom. Ef tveir menn hittust á götu
sagt tilbreytingarnar eru ekki töluðu J>eir bara um Influenzu; ef
að pað væri firkastið úr Islenzku
J>jóðiniii, sem byggi fyrir vestan haf.
inn einan nema tvær; annaðhvort eru pessar j J>r!r menn hittust, töluðu peir um
tnlaði hann undir borðum, en varað- eyjar flatar, eða pær eru eins
ist að ávarpa nokkurn annan mann j hóll eða dran
gi upji fir sjónum.
Það er skylcla, sem hvllir pungt. nokkru orði. Ef nokkur inaður af j Þar að auki taka prer fyrir alla fit-
sjóinn og uj>p til
á hverjum einasta einstaklingi nieð- j vangá leyfir sjer að setjast riiður við ! sjón bæði
al íslendinga hjer, að leika sjer ekki j borðið, pó honutn alls ekki detti í hug ! landsins, en aðalatriðið eT aft mjer
að pví, að rjetta slfkum skoðunum j að fara að borða fyr en aðrir, áður finnst J>ær óprýða sjóinn sjálfan;
en Hovgaard er seztur niður sjálfur
með fáein-
nnt
vopntn í héndurnar.
Eins
• Lui /» , , ., ! °g búinn að gefti merki
>g vter höfum áður tekið , , , ”
í »»> velvöldum eltiskiniis-umhverf-
langtuin
fallei/ri
cð
ef
fram? erum vjer f>ess fullvissir, að all-
ur born Islendinora hjer í bœnum— ; . x .
x vtv• . fara ao boroa—bÁ er sá maður nokk-
um aðra en Wmnipe^-menn gfetur 1 , 1
* ~ “ i urskói
tæpíega verið að tala í petta sinn—
taki pátt í íslendinga-deginum. !
j ingum á andlitinu, að i.ú megi menn
>ar vargur í vjeum, sein ekki
ápann heiður skilið, að sitjatil borðs ! se,n um sj^inn
með slíkum höfðingja og fær van- sannaðist síðar á
fjörðurinn væri
liann væri eyjalaus.
Við konitim til Stykkishólms
seint um kvöldið. ((Thyra” ersjálf-
sagt með seinfærustu gufuskipum.
fara, eii.s og
ferð minni
líka
Influenzu; ef fjórir hittust töluðu
peir líka um tóma Influenzu. Allt!
af var nóg efnið. Og svo prættust j
ínenn á. Einn sagði með ísafold,
að pað væri hneixli, að ekkert væri
gert til að aptra fitbreiðslu veikinn-
ar. Annar tók undir með landlækn-
inum og sagði, að engin vísindaleg
vissa væri fengin fyrir J>ví, að hún
gæti ekki fitbreiðst prátt fyVir all-
an vörð (Qvarantaine); priðji setti
upp spekings-svip og sagði: Inflfi-
enza er jú ekki aunað en kvef; jeg I
Ekki vantaði ]>ó viðbfinað nn og
varasemina hjá okkur hjcríi Rvík.
Apotekarinn scldi á hálfuni öðrum
! degi 5 hestburði af brenniste.ini, all
ir keyptu brennistein til að svæla I
hfisum sínum til að ^forðast sýkina
og drepa bakterlur. Og svo varð
apotekarinn að senda til Krfsuvikui
hestalest ejitir brennisteini á iiv.
Eins var með Kamfórun i. Ilfin
gekk uj>p áfáum tímum; húii á að
vera svoddan makalaust sóttvarnar-
ineð.il.
Suinir 1 e a hana I pokuin uin háls-
*im, aðrir troða mola af henni upp I
nefið á sjer, priðju lyggja hana
eins og harðfisk.
En allt kom fyrir ckki neitt. In-
flueuzan hlffir ekkert freniur J>ess-
um varasömu.
Ekki hlífði hún mjer og liafðí
jeg pó bæði brent brennisteini og i
jetið kamfóru. Jeg held klukkan |
hafi verið 2 e. m. J>ann 24. |> m. j
J>egar hfin kom I mig.
Hön fór inn í hÖfuðið á mjerfyrst
og setti par 7 8 lnmdruð j>fika, alla
vopnaða með nálar úr stáli, til að
stinga parog pjakka. Jeg veit ekki
hvort pfi pekkir heykvísl eða hey-
nál. Þessar Influenza-nálar eru líkar
i laginu,—en allar fir stáli—og brúk-
aðar á sama hátt.
Jeg fann J>að glöggt að náhirnar
voru fir stáli, pvf jifikarnir beittu
peim svo prælslega, að pað gat eng-
um vafa veriðbundið að peir treystu
vel vopninu.
Jegfann J>að Ifkaglöggt nð |>-tta
voru nálar, en ckki t. a. m. liamrar
eða sagireða önnur J>ess konar verk- j
fairi. Jeg pekki svo vel hvernig sú\
tilfinning er.
Þetta ástand stendur nfi s m hæst
á 5. <legi cjitir að influenza koin I
mig> °g g«pi jeg nfi alltaf.
Hvert hið næsta stadium verður,
gefjeg náttfirlega ekki vitað. Jeg
er ekkert hrreddur um að hfin sjái
ekki nóg ráð til að halda áfram iið
breyta til nrestu viku.
ITfiu er svo fjarskaloga út-sj)ecu-
leruð ogá svoddan urmul af breyt-
ingum.
Hfin lætur t. d. surna sofa í 40 50
kl. tíma, og vakni peir einhveru
tíma, kvarta peir ósköp yfir pvf, að
að geta ekkert sofið,—öðrum gefur
hfin óstöðvandi blóðnasir, enn aðrir
>erða afllausir í fótuiium og detta
ofan alla stiga.
I sumum kveikir hfin óslökkvandi
porsta I Wliisky grogg, eða eitthvað
srofeiÖis fljótandi, aðrir fáyfirlið og-
öngvit, og eun aðrir purfa alltaf að
vera á hestbaki.
Ekki að tala um lungnabólgu og
heilabólgu, sem fylgja með hemd
eins og erfðasynd.
Æ, fyrirgefðu nfi allt slúðfjð. Mjot>
finnst mjer h ifa heldur akáu ið við
að skýra pjer frá pessu öllu.
Þinn vin
Jón frá Barði,
TIL SKEMMTDNAR
—OG—
FRODLEIKS,
Vld hiiTl I AlVjliii,
((í Kölnisohe Ze tung” er bTt
brjef fr.i hinum alkun.ia Afriku-fara,
Otto Ehlers, um |>að,
Þegar Influenza hafði komið pfik- kom á fuud MaucLi
f>egar liann
En pað er I raun og veru ekki póknunar vísbendingu frá eltiskinns- hhn ^r að reyna sig við (Magnetic
nóg. Vjerverðum aðtjalda pvíöilu andlitinu. Jeg cr Hovgaard kapt- . Þegar jeg kom f Stykkishólm,
sem.til er, og pess vegna mega eng \ eini ógnarlega pakklátur fyrir penn- sögðu J>eir mjer sem kunnugastir
ir einstakir menn láta nein smáátriði an eina dag, se;n við htifum verið voru að '
koma sjer til að draga sig í hlje í samferða á æfinni, af pví að jeg vestur að Mýrartungu, pá tefldi jeg
máli, sem snertir bæði hag og heiður hafði svo fjarskalega gaman af hon- á tvær hættur með að geta náð
j um. Jeg held, pogar öllu er á botn- | ((Magnetic
, pcgar j jjgj^j vjg pejjj^juj,, j,ag íslendingar— nnnm fyrir íhöfðinu á mjer tók hfin brjefið á Þessa leið'
tia koau;i*
látið ekkí svona piltar. Hinn fjórði i 9jer °g Aáði 4-5 puml. breiða
sagði: Nú, hefur ekkert i lengju Trá kokinu í mjer og niður
íslendinga hjer.
í Stykkishólmi. Svo
gert til að leggja tálmur fyrir hana, j allt Dtjóstið að innan verðu og niður
íns, j hví skyldum vid pá ekki-—hjer uj>j>i: að I,inf1> setti sfðan skósvein sinn,
á íslandi—lofa henni að komast um ; Uósta, með sextán gaddað herfi til að
hindrunarlaust? Og s. frv. í J>að ó-! he,J« Aagið.
((E>essi alkunni höfðingi, sem bfi-
ið var að segja dauðan, tók á móti
endanlecra.
O
mjer lifandi, en sýnilega var hann
töluvert veiklaður eptir fjörugt og
höfðingjiim samboCið æskulff. Hann
varísfðum, hvftum búningi, hafði
N fi hjelt Influenza að mjer vreri hatt á höfði með stóreflis strfitsfjöðr-