Heimskringla - 16.10.1890, Blaðsíða 2

iiEmsKRiiíttiiA, vviwiri t;, ma\„ i«. oktobiik isoo.
kemur út á hverj- AnlcelandicNews-
um fimmtudegi. paper.
Published e v e r y
Útgefbndur: Thursduy by
The HKiMSKKiNGi.APriutingifc Publ.Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 LombardSt.-----Winnipeg, Canada.
Ritstjórar:
Eggert Johannson og Gestur Pálsson.
Bggert Johannson: Managing Dikector.
Blaðið kostar:
Heill árgangur.............. $2,00
Hálfur árgangur.............. 1,00
Um 3 mánufSi................. 0,65
Utanáskript til blaðsins er:
The Heimskringla Printing&PubUsJdngCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
HÝIE KAjJPEBDR.
Þeir sem gerast vilja áskrifendur
að uHeirnskringlu” frá næsta nýári,
creta fencrið blaðið
o r>
fyrir effi neitt
frá pessu nr. til ársloka.
Menn gefi sis sem
alirafyrst
fram á afgreiðslustofu blaðsins
151 LOJIBAKI) ST.
IV. ÁR. Nlt. 42. TÖLUBL. 198.
Winnipeg, 16. október 1890.
SIG UJtliJÖRN STEVÁNSON.
Eins og stuttlega var frá skýrt
í seinasta blaði er Sigurbjiirn Stefáns-
son dáinn.
Hann hafði langa liríð að stað-
aldri ritað greinir í uHeimskringlu”
og alltaf verið einn af einlægustu
og tryggustu vinum blaðsins, svo
f>að er ekki nema skylda j>ess, að
minnast hans nokkurum orðum.
Sigurbjörn sálugi var einkenni-
legur maður að flestu leyti.
Hann var í hærra lagi með-
aimaður á vöxt, beinvaxinn og
þjettvaxinn og [ireklegur á velli,
grannleitur og skarpleitur, gráeyg-
ur og eygður vel, jarpur á hár og
skegg.
En hans innri maður var þó
langtum einkennilegri en hans ytri.
Hann var af n&ttúrunni gædrlur góð-
um gáfum og pað einkennilegasta
við gáfur hans var, hvað [>ær voru
dómskýrar eðakrítiskar. Að ininnsta
kosti eptir að hann var orðinn full-
pros’kaðui, var hann pannig gerður,
aðhann gat ekki játnð neinn almenn
ings-sannleik að óreyndu. Hann purfti
að reyna hann og prófa á allar lund-
ir, hugsa hann út i yztu æsar og
irrannskoða allar hliðar hans, áður
n
en hann gæti tekið hann gildan
fyrir sig. Þetta var að einu leytinu
náttúrufar og að hir.u leytinu sprott-
ið af lífsreynslu. Hann hafði í æsku
verið hreinn og beinn uídealisti”,
eins og flestir gáfumenn eru á peim
aldri; hann hafði verið trúmaður og
litið fullum vonar-augum á lifið. ()g
pví lengra sem hann komst út í
lífið og pví fleira sem hann reyndi,
pess fleíri vonar- og trúar-bólur
brustu á leiðinni.
Hann var bóndasonurúr Vopna-
firði og í æsku hafðihann ekki numið |
annað eða meira en venjulegt er |
um bændasyni á íslandi; á peiin ár- j
um hafði hann sterkustu löngun til
skólanáins,en kringumstæðurnar voru
slíkar, að ekki var til pess að hugsa.
Og lítið var líka um tíma og tæki-
færi til að mennta sig sjálfur. Það
var ekki á íslandi pá og er ekki
enn mikið u® bækur fyrir fram-
gjarna unglinga til pess að manna
og inennta sig tilsagnarlaust undir
lífið. Auk pess purfti hann eins og
flestir aðrir á hans reki og í hans
stöðu að vinna hverja almenna bænda-
vinnu eins og gerist, pegar liann var
orðinn svo stálpaður að hann gat ver-
ið util gagns” eins og menn segja.
Svo fór hann hingað til Vestur-
heims fyiir 12 árum, hálf-prítugur
að aldri.
Hjer hitti hann fyrir fjölbreytt
líf, sem mikið og margt.mátti læra
af. Hjer hitti hann fyrir heimsmenn-
ingu með mörgum og margháttuðuin
pekkingarávöxtum. Undir eins og
j hann kom hingað til lands, lngði
| hann sig af mesta kappi eptir ensku
bókmáli og var svo fær í pví, að
fæstir íslenzkir alpýðumenn munu
hafa verið honum jafnsnjallir í pví,
enda reyndi hann af alefli að bæta
æsku-menntunarskort sinn og las á-
kaflega mikið, einkum mannfræði
alls konar.
Þetta fjölbreytta líf og pessi
menntun, sem hann drakk úr enskum
og amerískum bókum, opnaði augu
hans fyrir ýmsu, sem honum pótti
aflaga fara í mannfjelaginu. Sjer-
staklega hugsaði hann um pær
inundir mikið um trúarefni. Því
meira sem hann hugsaði um lærdóm
kirknanna, pess bágra fannst honum
hann eiga með að beygja skynsem-
ina undir ýtnsar aðal -kenningar
peirra. Og pegar hann leit kring-
um sig til kirkju- og trúarfjelaga,
pá fannst honum optasy.^^^fb^ð
lítið verða úr kröfum kristindóms-
ins hjá játendum hans. Þá kynntist
hann líka ritum Ingersolls og pau
höfðu veruieg og varanleg áhrif á
lífsskoðun hans, svo að liann varð al-
veg fráhverfur öllum trúarskoðun-
um, sem byggðar eru á opinberun,
og var pað til dauðadags.
ur rjettindi, sem enginn lifandi mað- j
ur hefur leyfi til að sneita með ó- |
mildri hönd, pá er pað rjetturinn til j
að velja sjer eða búa sjer til lífs- j
skoðun til að lifa og deyja upp á.
Og Sigurbjörn fjekk óbeinlinis
og á margan hátt að finna til pess,
að liann fór ekki pjóðveginn í trú-
arefnum. Sumir inenn höfðu ými
gust á honum einmitt af peim sök-
uin; um hann gengu ýmsar dylgjur
á bak, enda mun Íslendinga-Winni-
peg geta talizt með allra-efnileg-
ustu íslenzku bæjum, að pví er
slúður og frjettaburð snertir, og
mörgum mönnum fannst pað bæði
rjett og skyldugt að kasta steini að
einbúanum, sem ekki vildi fylgjast
með hópnum. Vitaskuld játaði eng-
inn lifandi maður, að hann hefði
nokkurn skapaðan hlut á móti Sig-
urbirni fyrir lífsskoðun hans. Nei,
innst inni pótti mönnuin skömm að
pví, en menn fundu hitt og petta
að honum, álösuðu honum fyrir eitt
og annað, en gleymdu aldrei að.geta
pess, að hann væri trúleysingi. Og
hver maður, sem vildi sk'ilja, gat
skilið, að ]>uðan var aldan runnin.
Sigurbjörn var i rauninni mikil-
látur inaður og hinn tilfinningar-
næmasti og fjell pað pyngra en
margur mun hafa ætlað, hvað fáir
skildu hann og hans einkennilega
gáfnafar. hvað áhrif hans urðu minni
en hann hafði viljað og vonast ept-
ir og hvað liann naut minni virðing-
ar og viðurkenningar en honum
fannst hann eiga skilið.
Þetta hafði pau áhrif á liann, að
hann fór smátt og smátt að hylja
sinn innri mann fyrir almenningi
með klaka-feldi; hann reyndi til að
telja almermingi—og ef til vill sjálf-
um sjer líka—trú um, að öll tilfinn-
ingarsemi væri sjer liin fjarstæðasta
og að sjer stæði f raun og veru á
saijia um allt og alla.
En—undir fjögur augu varð hon-
uin opt ' og tiðum svo pungt inni
fyrir, að hann varð að hneppa frá
sjer klakafeldinum og pá skein i
viðkvæmt og drenglynt hjarta, sem
elskaði persónu-rjett og persónu-
frelsi framar öllu og hataði allt
ranglæti og alia fjötra.
Sigurbjörn var of Uærlegur”, of
hreinlyndur, til pessað fara lágt með
pessa nýju lífsskoðun sína. Eins
I og flestir menn, sem breyta siuni lífs-
skoðun og eru heitir fyrir sannfær
ingu sinni, taldi hann pað skyldu sína,
að segja sinn persónulega sannleikaí
pessum efnum. Þess vegnafórhann
ekki í neina launkofa rneð, að hann
J áliti kirkjukenningar byggðar á hjá-
trú og hindurvitnum og að sín trúar-
skoðun, hin svonefnda vantrúarskoð-
un, væri hin eina rjetta og sanna lífs-
|skoðun.
Það má geta nærri, hvernig ís-
j lendingum hjer, sern nær pví allir
! eru í einhverju kirkjufjeiagi, að
| minnsta kosti að nafninu til, hefur
! getizt að pessum skoðunum, sem
Sigurbjörn aldrei setti fram með
neinum efa eða með hógværum og
mjúkum orðum, heldur alltaf tneð
fullri vissu og með fullum hita.
Það má vitaskuld telja íslendingum j
vestan hafs inargt og mikið til gild
is bæði I andlegum og líkamlegum
efnum, eri umburðarlyndi í trúar-i
efnurn mun tæplega geta talist al- |
gengur kostur hjá peim. Ef menn
fara pjóðveginn í trúarefnum, |»á er j
allt gott og blessað, en ef menn fara j
út á einhvem aukaveg, eða einkum
ef einhver fer sjálfur að bisa við að
búa sjer til aukaveg, pá horfa allra
augu á slíkan mann, eiginlega ekki j
til pess að gleðjast af pvf, ef allt 1
skyldi fara vel, hellur til pess að j
benda og hrópa upp yfir sig, ef eitt-
hvað skyldi fara illa. Mönnum
gengur svo seint að láta sjerskiljast, ,
að, ef oiustaklingurinn hefur n ikk-
Hann var af náttúrunni manna
vinfastastur og tryggastur, en í raun
og veru voru peir ofboð fáir, sem
hann vildi leggja lag sitt við og
opna sinn innri mann fyrir, og peir
voru líka fáir, sem fundu svo til
mannkosta hans, að peir hændust
að honum. Hitt var langtum al-
o-enirara að hann fældi menn frá sjer
með hreinskilni sinni í öllum efnurn
og 'bersögli. Haim sagði aldrei
neina pað sem liaiin nieinti; pað
pótti mörgum manni illt, en hitt pó
langtum verra, hann sagði alltaf
allt sem hann tneinti.
Hinn síðasta hluta æfi sionar
pjáðist hann meira en flestir menn
vissujjaf lffs-preytu og lífs-óánægju.
Honum fannst liarin aldrei liafa kom-
izt á sína hillu í lífinu, aldrei hafa
fengið færi á, að láta sfna mestu og
beztu krapta ná fullum proska og
bera ávöxt í lífinu kringuin sig. Og
f stað^pess að vinna að náms- eða
mennta-störfum, sem honum Ijek
mestur hugur á, varð hann að vinna
verkainannavimiu o|)t og tíðum baki
brotnu, til að hafa ofan af fyrir sjer
og sínum og strita pangað til hon-
um fannst sálin verða dofin innan í
sjer.
Qg svo fór sinátt og sinátt að
vakna hjá honum ein löngun, ein
brennandi prá, sein alltaf varð heit-
ari og sterkari, að fá að leggja sig
útaf og sofna fyrir fullt og allt.
Nú er sú ósk lians uppfyllt.
TIL SKEIITUMR
—OG—
FRO DI AIIKS.
GYDINGA--OFSOKNIR.
—eptir—■
HeLIGIO PlIILOSOriIICAD .ÍOUKNAL.
Vxi c 111 !>as ti
Margir nrenn hafa reynt til að ]
j reikna út, hvað rannsóknar-rjettur-
imi (inkvisitiónin) rak marga Gyð-
inga frá Spáni á peim tfmum; peir | y ESTURHEIMSBUI
sein fæst telja, kalla pað hafi venð 1 1
! hundrað og sextíu púsundir, en peir,
1 sem flest telja, segja pað liafi verið
i átta hundruð púsundir.
Iiagaboð Rússakeisara uin að Gyð-
ingar skuli landrækir líkist harla
mikið tímabili Richards annars og
miðöldunum. Rússakeisari er yfir-
maður grisku kirkjunnar og páfi í
andlegum efnum eins og hann er ó-
bundinn einvaldur í veraldlegum. j
Hann pykist vera ógnarlega vand . .
, , . , , , . i irboðið var að flvtia tneð sier íjull
lætingasamur fyrir trú sina og er ein- j J J •' , °
eða silfur úr landi. uAuðæfin, sem
peir öfluðu sjer með verzlun” segir
J Gibbön uog með pví að fara vel og
viturlega með efni sín, æstu ágirnd-
a-
yfirskiní, enda var alveg liættulaust
máttu eng-in
Af fjórum auðugustu mönnun-
Meðal j uin í Vesturheimi, John D. Rock-
peirra, sem J>á urðu að flýja land, i feller, V illiam Waldorf Astor,
voru forfeður Beaconsfields lávarðar, ! Cornelius Vanderbilt og .Tay Gould,
sein leituðu til Venedig. Sagna-
ritari einn segir, að pjáningar Gyð-
inga i pessum ofsóknum á Spátii
hafi ekki siður verið ofboðslegar
og hræðilegar en forfeðra peirra,
pegar Róinverjar eyðilögðu Jerúsal-
em. Lögin skipuðu svo fyrir, að
allir Gyðingar skyldu burtu af
Spáni innan priggja mánaða. Fyr-
ráðinn í að láta pá gjalda glópsku j
sinnar, sem neita frelsara kristinna
manna. Hann álítur, að slikir menn j
hafi engin pau rjettindi, seln nokk
, . , . ' . arhug drottna beirra undir guðsótta
ur knstinn keisari eða kristin Þfóö n r , °
1 •’ i íl_1_;_í ,1.. nl..n»
,The American
eigi að taka gild. _____
r . ,,, . ,, A að kúga pá, pvf peir
Israeht segir, að „löffin gegn Cyo-j n ‘ ’ 1 1
1 -opn bera”. Sjóræningjar komu
ingum frá 1882 bjóði peim milljón-
um peirra, sem í Rússlandi búa, tvo
til stranda, stálu fje peirra og sjálf-
um peim og gerðu pá að prælum.
Þúsundum sainan dóu peir af hungri
kosti, annaðhvort að verða liinn ve-
sælasti, verst og ranglátlegast setti
„ , , , , ,. oir drepsótt í höndum Bedúínanna
flokkur í landmu, sem neyðist til P ‘
J I A 4.
að svelta, betla eða stela, fara úr
m—að kasta sjer í blindri
ingu í pann hjátrúar-forarpoll, sem
nefnist griska kirkjan, eins og Gyð-
ingarnir gerðu á Spáni á fimmtándu
og sextándu öld, eða með öðrum
orðum, að vera trúar-umskiptingar,
liræsnarar og lygarar á daginn og
iðrandi, angistarfullir og kveinandi
Gyðingar á næturnar” Formaður
grisku kirkjunnar dæmir ekki Gyð-
inga eina varga í vjeum heldur alla
uvantrúaða” yfir höfuð, alla pá, sem
ekki hafa sömu trú og hann.
Vjer skulum um leið geta pess,
að ályktun var gerð á kongressin-
;um, að forseta pjóðveldisins skyldi | nóf? b‘oði?. hann skarst í leik
veitt heimild til að senda Rússa
I Atta púsundir ílúðu 'til Portúgal,
, - , . . _ , . , pví konuimurinn par hafði lofað að
landi eða drepa sig, eða pá—og pað 1 1
er nú tilgangurinn með lagaboðun- I vernda Þ4- ^pönsku prestarnir j leyti fólginn í fasteignum í Ne
i örvænt- j blJe3U sv0 að kolunum hjá Portú- York. Vanderbilt á að eiga $1
galsmönnum, að konungur gaf lög I
út, enn harðneskjulegri en lög
drottningarinnar á Spáni. Allir full-
orðnir Gyðingar vorureknir úr latidi,
en öll börn 14 ára og yngri voru
tekin frá foreldrunum til pess að
alast upp í kristinni trú. Vesalings
foreldrarnir fengu sumir krampa af
óttalegri örvæntingu. Af ásettu
ráði var sumum skipunum haldið
aptur, sem áttu að flytja pá burtu,
svo peir urðu sumir ofseinir til að
komast burtu; peir voru óðara tekn-
ir, gerðir að prælum og skírðir
nauðugir. Jafnvel páfanum var
inn og
pá fengu pessir Gyðingar flestír
stjón. kröptug mótmæli gegn pví | {relgi sJtt aptur tín bðrnin fengu |
að beitt væri lögunum frá 1882 móti ; {3eir aldrei aptur. f.oksins hættu j
en pau lög hafa ekki. yrvæntingarój)in f landinu og klukk-
sem komið cr. J var hringt af fögnuði til að til-
ega uyomgar j kynna möniivnn sigur spönsku klerk-j
anna.
| bæjum, peir mega ekki eiga jarðir, j
peir mega ekki leigja land til yrkj- ]
I ingar, ekki eiga hlutabrjef í nám-
gegna lækna- eða lögfræðinga-störf ] Þj0011 •* Gyðingum alltaf farið batn’| einhverjum prestaskóla eða pess-
um og ekkert embætti hafa'á hendi an,li’ P6 vantar enn mikið A> að j háttar siofnun.
Ályktun korigressins var i göfugmannlega eða rjettlátlega sje
lur nefnd ntanríkismál- með pá farið. í mörgum löndum
anna- j Evrópu hafa peir fengið jafn-rjetti
Þessi griinmd og ofstæki Iiússa- j við aðra menn og fyrir fáum árum
stjórnar við Gyðinga minnir oss á j varð pað til tíðinda á Englandi, að
ranglæti pað, böl og pjáningar, er j maður af pessu fyrirlitna Gyðinga-
peir liafa orðið að pola á fyrri tím- j kyni komst svo hátt í heiminum,
um af hendi kristinna manna. I sem nokkur brezkur pegn getur
komizt. í Þýzkalandi og Rússlandi
Á miðöldunum voru peir biturlega : bafa ýms merki sjezt til pess hin
og grimmilega ofsóttir. Þeir voru að siðustu &rini' að melln eru fullir for-
önnum, kúgaðir j dðm)1 Gg f fjandsamleguin hug til
Gyðingum,
verið framkvæmd enn sem komið
Eptir peim lögum me
í Rússlandi einunoris búa í einstöku J
er hinn fyrstnefndi talinn langrík-
astur. Enginn maður á jarðríki
hrúgar eins saman auðæfunum og
hann. Þegar Rockfeller fyrir
nokkru var beðinn að skýra frá,
hvaðhann ætti mikið, sagði hann, að
sjer væri ineð öllu ómögulegt að
segjauppá hár, hvaðmargar miljónir
hann ætti. Þrátt fyrir pað eru
eignir hans nú sem stendur taldar
$140 milljónir. Þegar nú pess er
gætt,lð Rockfeller fyrir 30 árum
var fatækur bókhaldari og að auður
uStandard Oil Co.” hofur á 10 árum
frá 1880—00 vaxið úr 3 milíjó num
í 00 milljónir, pá er allt útlit fyrir,
að Roekfeller eignist með tímanum
púsund milljónir dollars. Eigur
hans eru að niiklu leyti fólgnar í
hlutabrjefum í uStan<brd Oil Co.”,
en pess utan á hann stóreignir, ríkis-
skuldabrjef og járnbrautarhlutabrjef.
Auður Astors er talinn 125
milljónir dollars, en hann er að mestu
ew
110
tnilljónir og Gould 00. llinir tveir
síðastnefndu eru, einsog kunnugter,
járnbrautakonung.ir. En auður
peirra vex hvergi nærri eins óum-
ræðilega fljótt og uStandard Oil”
fjelagsins.
Rockfeller er Iffið og sálin í
fjehiginu og pau ráð, sem hann beitir
til að efla vöxt og viðgang pess, eru
náttúrlega ekki bókstaflega lögum
gagnstæð, en pau lýsapví bezt, hvað
framúrskarandi óhetnja hann er í
und og hvað hann er samvizkulaus,
pegar um eigin hagsmuni er að tefla.
Ef einhver keppinautur kemur, pá er
vanalega fyrst reynt með góðu, að
kaupa hann frá allri samkeppni.
Og fjeð er venjulegast mikið, sem
boðið er. En ef keppinauturinn
tekur ekki boðinu, pá er hann of-
sóttur a allar lundir pangað til hann
I neyðist til að hætta og sleppa öllum
í ríkinu.
fengin í lienil
j tökum. Til pess að bæta syndir sín-
Frá pessum tíinum og fram á j ar °S friða ^mvizkuna, pó ekki sje
, tilfinninganæm, gefur Roekfeller
] endrum og eins svo sem hálfa millj.
(.8®. Trib.)
vora daga hefur meðferð kristinna 1
Verkinenn
i
ÖLLUM ÁTTUM.
greindir frá öðrui
tUað búa f sjerstökum hlutum borg- Gyðinga, og kemur slíkt harla illa
anna og urðu að bera sjerstakan
Gyðinga-búning,svo enginn villtistá
peim og öðrum mennskuin mönnum. |
Þeir máttu ekki matast með kristn- j
; um mönnum; enginn kristinn mað-
heim við rjettlætið og trúarbragða-
frelsið. Það er eiginlega ekki svo
undarlegt, pó lítið sje um vernd á
peim á Rússlandi, pví par á hvorki
menntun nje mannúð í trúarefnum
Vinnuveitendur í I.eipzip á
Þýzkalandi hafa gengið í Ijelag til
pess að útiloka sósíalista frá vinnu.
(Verdens Gang).
ur mátti neyta peirra læknish jálpar heinia og keisarinn er sjálfur allta'' á j
, <><r meðöl mátti liann heldur ekki
kaupa hjá peím.
in«ra stúlku var
glæpur. Ef Gyðingar voru dæmd
glóðum uin líf sitt. En pað er
Að giptast Gyð-i ofboð ðeðlilegt .og ofl^ð sorglegt
talmn óirurlegur að purfa að vita td pess, að pessi
saklaus
pjóð skuli vera ofsótt
landi eins og pýzkalamli. Það eru
ekki nenia tfu ár síðan að mikils-
j ir til dauða, voru peir að greindir
j frá öðrom stórbrotamöiinum, hengd- I
ir milli liuiida og höfuðin látin snúa
! niður. Þegar einhver ný lireifing I sem ^hið rjetttrúaða
] komst á trúarbrögðin e< a pegar nýr ] klerkafjelag” hjelt í
nietinii kirkjuhöfðingi sagði á fundi
evange*1
Berlfn,
að
í konungur kom ti! rfkis, pá var allt- j rjettast vfPri að taka aptur rjettindi
pau, ?em pegar væru veitt Gyðing-
uin” og hann kom frain ineð uppá-
stungu til fundarályktunar, sem
gekk í pá átt, að kúga og fótum
troða Gyðinga. Þatinig sjáum vjer,
að pað er eins og ofsóknar-hatrið
og grimmdar-hugurinn, scm fyrr á
öldum gekk ljósum logum, svo að
segja með báli og brandi, gegn
Gyðingum, sje að ganga aptur við
lok 19. aldarinnar.
Það er ekki pýðingarlítil! hluti
af starfi allra sannra frelsisvina, að
j af gripið tækifærið til að herða á
[ prælaböndunum á Gyðingum og of-
sækja pá. Prestarnirsögðu, að lög-
legt og rjett væri, að taka allar eig-
ur Gyðinga frá peim og peir hvöttu
] alpýðuna til að stela og ræna frá
I Gyðingum. Edvard *2. gerði pá
i landræka úr Englandi <>g Karl 0. úr
I Frakklandi. Þeir leitnðu lil Spán-
ar o<r með yáfuin .ifnum o<r lærdómi
! áttu peir ekki lítinn pátt í frægð
og gengi pess lands á Araba-tíinun-
um. „Fn” eins og Leoky segir
upegar óhappa-tfminn kom og kross-
inn í staðinn fyrir háif-mánann
á hæðum Alhainbra, pá var friðurinn
úti fyrir peim a Spám og peir voru fordæma pegar í byrjun hvern ein
reknir úr landi”. Prestarnir voru
alveg ópreytandi í tilraun.ini síiium
að fá pá gerða landræka og pegar
Isabella drottning gaf út hin nafn-
frægu útlegðar-lög, pá fór hún í
pvf alveg að vilja presta og pjóðar.
asta snefil, sem bólar á af fordóm-
um og hatri, sem eiga rót sína að
rekja til ofstækis- og hjátrúar tfnia-
bila og sem rísa af mismun í pjóð-
eruí eða trú.
Sorglegur atburður liefur ný-
lega komið fyrir í Parfs. Verkinað-
ur einn hefur veitt sjer bana, af ör-
væntingu út úr pvf, að hafa ekkert
að gera, ásamt konu sinni og sex
börnum. Þhu veittu sjer öll bana
1 saineiningu nieð gufu af kolum.
Konan var með lffi, pegar komið var
, j að peim <>g hefur hún sagt frá að-
drHgandanuni. Það átti að kasta
peun út á götuna, af pví að pau
gatu ekki borgað húsaleiguna; pau
voru alveg utan við sig af örvænt-
nigu út úr forlögum sfnum, einkum
vegna dætra sinna tveggja, ungra
og laglegra stúlkr.a. Foreldrarnir
póttust sjá fyrir, livað fyrir peim
lægi og svo kom peim saman um
að betra væri fyrir pau öll að deyja.
Með rnestu hörkunruuum gátu pau
fengið lánuð kolin til að drepa sig
með. Bóndinn , hafði leitað sjer fá-
tækra-styrks á ýmsum stöðum, áður
en liann greip til pessa neyðarúr-
ræðis, en hann gat hvergi fengið
neinn styrkinn, af pví að pað var
inóti Ureglunui”. Það varð mesta
uppnám f París, pegar allt petta
komst á lopt, og inesti múgurmanna
fylgdi pessurn pfslarvottum fátækt-
arinnar til grafar. Bara að pessi at-
burður gæti orðið eitt með öðru til
pess, að menn reynilu fvrir alvöru
að afmá fátiektina.
Nýlega lrefur orðið tipppot í
enska hernuu , af pvf að nokkrir