Heimskringla - 06.11.1890, Blaðsíða 3

Heimskringla - 06.11.1890, Blaðsíða 3
HKIHSKRIXGLA, WI5MPE«, MAS., 6. lOVEMRKK I8»0. TILKYNNING ----:—:o:—:- TIL SKEMMTUNAR —OG— FRODLEIKS. Aldrei fyr höfum vjer verið í jafngófium kringumstæðum til »ð gefa einsjgóð kaup og nú. Innkaupamenu vorir hafa verið sex vikur uð kaupafinn, ogjhafa heimsótt ailar stærstu stórkaupabiíðir i Ameríku, bæði í Chicago, New York o Boston, og hafa komizt að miklu betri kjörum en nokkru sinni átSur. Vjerbjóðum því allar okkar vörur svo inikið lægra en nllir aðrir selja, att fólk hlýtur að verða algerlega steinhissa og undrast yfir því. ÉPTIHFYLGJANDI SYnír OG SANNAK það SEM Á L'NDAN ER ! GENGIÐ. Vjer seljum svört karlmannnföt á #».«5, Ijónutndi falleg karlmannaföt úr hdlf- uU fyrir og «5,05. Drengjaföt á #1,H7 og »2,00, skyrtur og nærföt fyrir lægravert en nokkru sinni áður, karlm. yHrhajnir frá^«3,00 og upp, loðhúfur loðt/flr/iaýnir og Fur Itobes. Einnig miklar birgðir af floshúfum, sem eru dkafl. ódýrar. Vjer höfum líka keypt inn 104 pakka af rúmteppum (Blankets) og rúmábreið um með mjög nitSursettu verði. Allt þetta hlýtur að seljast. Vjer höfum vanalega til þessa verið á undan öllum öðrum í því að seija akótau ódýrt, en aldrei fyrr höfum vjer þó haft það eins ódýrt og gott eins og einmitt nú. Það væri þvi atærata heimaka sem nokkur gæti gert, að kaupa akótau sitt annarataðar en hjá okkur.-Dry Oooda og matvara er seld hjá okkur með tilsvarandi lágu verði og allt annað. DICKEY BROS. Haiuilton, (ílasstoii & (ínnid Forks NORTH-DAKOTA. Doiiiinioii oí* Cainida. Aliylisjarflir okeypis fyr!r miljonirmanna 200,000-000 ekra af hveiti- og beitiiaudi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir j landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jnrðvegur, næg-S af vatni og skógi og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., éf j vel er urabúið. í II 1 X I' FRJOVSAM A BELTl, í Rauðár-dalnum, Saskatchewan dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj- j andi sljettlendi, eru feikna miklir flákar af ágætasta akuriandi. engi og beitilandi ! —hinn víðáttumesti fláki í heimi af lítt byggðu landi. r r Malm-nama land. Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir tíákar af kolanámalandi; ! eldiviíur því tryggður um allan aldur. JARXBRAIJT FrA HAFI TI li IIAFS. Canada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vik Grand Trunk og Inter-Colonial braut- [ irnar myn’da óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðuin við Atlan/.haf í Canada til ■ Kyrraháfs. Sú braut liggur um miðhlut frjócanma bclliaina eptir því endilöngu og i um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Lfra-vatni og uin hiL i nafnfrægn Klettafíöll Vesturheims. II e i 1 n æ m t loptslag. Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt liið heilnæmast Ameríku. Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaldur, en bjartur og staöviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljir eins og sunnarí landinu. SA MIIA V DSS1J < > I< XIX I CAXADA gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur fyrirfumiliu að sjá 1 C5 O e k i- ii r af 1 a n tl i alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það. Á þann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýíisjarðar og sjálfstæður i efnalegu lilliti. í SLEIZKAR X' { JL E X’ D I R Manitoba og canadiska Norðvesturiandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum. ! Þeirra stærst er NÝJA fSLANI) liggjandi 45—80 mílur norður frá Winnipeg, á vestur strönd Winuipeg-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjariægð er AI.PTA VATN8-N Ý1. KNliAN. báíium þessum nýlendum er mikið af ó- numdu landi, og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur hinna. ARGYLE-NÝLKNDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNO- VALLA-NÝLENDAN 260 mílur í norSvestur frá Wpg., QU'APPELLE-NÝ- LENDAN um 20 mílur suöurfráÞingvalla-nýlendu, og ALflERTA-NÝLENDAN um 70 mílur norður frá Calgary, en uin 900 mílur vestur frá Winnipeg. 1 síðast- töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi. Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa um það: TIioms Bennett, 1)0M. GOV'T. IMMIGliA TION AGENT Dugleg kona. (Eptir Women’s Yournal.) Sú kona í Ameríku, sem kunn- ugust er meðal hermanna í öll- um heimi, er Miss Clara Bart- on. Hún var eina konan, sem vann sitt verk í borgarastyrjöldinni frá upphafi til enda alveg kauplaust. Hún byrjaði á því, að fara fram og apturmeðgufubátnum yfir Potomac- fljótið og flytja með sjer særða liðs- menn, eius og peir komu úr orust- unum, blóðugir og óhreinir; hún pvoði pá alla upp og kom þeim svo inn á spítala; seinna fór hún að gera J>að sama á vígvellinum. Hún var eina konan á Morris Island, f>eg- ar setið var um Wagner-kastala, og hún gegndi störfum sínum pangað til illviðri og líkamsprautir komu henni í rúmið. Sögurnar frá styrj- öldinni eru fullar af mannúðarverk- um hennar við sjúka menn og særða. Hún var hin alkunna alady, sem hafði umsjón með spitölunum í her- búðunum 1804” hjá Butler hers- höfðingja. Árið eptir fór hún til Andersonville, hins alræmda fang- elsis Suðurríkjanna, til pess að finna og merkja grafir liðsmanna frá Norðurríkjunmn, sem höfðu hlotið par illan dauðdaga. Síðan fól Lin- coln forseti henni á hendur að leita að týndum Norðurrlkja-hermönnum. í öllum pessum störfum sýndi hún framúrskarandi dugnað og auk pess var hið dæmafáa hugrekki hennar samfara frábærri kvenn-viðkvæmni. Árið 1870 starfaði hún í styrj- j öldinni milli Frakka og Pjóðverja ] og allar pjóðir í Evrópu lofuðu hana oa dáðust að henni. Stórhertoí/a- frúin í Baden, mesti mannvinur, I hjápaði henni mest og bezt til að koma á fót spitölurn handa liðs- | mönnum. Þá kynntist hún fyrst verkahring fjelagsins uRauði kross- inn”, og gekk pegar í fjelagið. Hetini vor falið pað starf á hendur að sjá um fátæklingana í Strassborg eptir umsátrið ogskömmu síðar var hún send til Parisar til pess að hafa ein pað starf á hendi j að láta fátæklingana í París fá lífs- nauðsynjar sínar. Þegar pví starfi hennar var lokið, fjekk hún bad- j enska járnkrossinn. M:ss Barton kom svo aptur heim til föðurlands síns og kom par á fót uRauða kross”-fjelaginu og var að sjálfsögðu kosinn formaður fjelagsins. Með samningum milli pjóðanna er búið að viðurkenna fje- lag heunar eins og Evrópu-fjelagið og starfsmenn pess eru undanpegn- ir að greiða almenn gjöld pau, sem annars hvlla á ferðainönmim, og að gæta fyrirskipana peirra á styrjaldar-tímum, setn gerðar eru að pví er snertir samgöngur milli fjaudinanna-herliða. Arið .1888 gerði Butler ríkis- stjóri Miss Barton að formanni fyr- II. E. PRATT, Cavalier ... - X’.-Dnkwtn. Eda 13. L. Baldwinson, (islenzkur umboðsmaður.) DOM. GOV'T IMilIORATION OFVICES. Wimiipe^, - - - Canada. t H A II S T OG VETRARVARIIINGI, ---svo sem:- Nýjasta efndi í yftrfrakka, og ytribúning karla, allt af nýjasta móðnum í París, Londou og New York. • Stórmiki'S af tilbúnum karlmannafötum, af ótal tegundum og á öllu verðstigi Skozkur, enskur og canadÍHkur merfatnadur. YFIRF RAKKAR OG HÚFUR ÚR LOÐSKINNUM Merki vort (yfir búðardyrunum) er! HX I.T SK_®RI. Hargrave BM, 324 Main Street, R-egnt X. P. A 31. vagnstodvunnm. Yerzlar með allskonar matvöru, harð- vöru, skótau, föt og fataefni fyrir karla og konur, nsarnt fi., sem selt er i almenn- um verzlunarbúðum lít á landi. Verðið á vörum vorum er miklu lægra en hjá öðrum lijer í grendinni. H. E. PRATT. (lllAMIiKE, (ÍlíDill & G«. t F VSTKHáXA im Vlil XAR. FJARLANS 00 ABYRGÐAR UM- BOÐSMENN, 343 3Iain St. -- Winnipeg. Vjer erum tilbúnirað rjetta þeim hjálp- arhönd, sem hafa lönguu til að tryggja sjer heimili í Winnipeg, með því að selja bæjarló'Rir gegn mánaðar afborgun. Með vægum kjörum lánum vjer einnig pen- inga til að byggja. Vjer höfum stórmikið af búlandi bæfii nærri og fjarri bænum, sem vjer seljum aðkomandi bændum gegn vægu verííi, og í möryum tilfellum dn þcaa nokkuð aje borg- að niðtir þegar samtiingur er skráður. Ef þið þarfnist peninga gegn veði í eign ykkar, eða ef þið þurfið að fá eign ykkar ábyrgða, þá komið og talið við CHAMBRE. tiRUXDY A CO. C. A. GAREAl. "W- Ross FASTEIONA-SALI. íií»7 Main Sti*eet. ir fyrirmyndar-fangelsinu i Sherburn, Mass. Miss Barton tók nauðug móti pessu embætti og gerði pað einungis fyrir fortölur rikisstjórans og annara rnannvina, sein sýndu henni fram á, að hún yrði að veita pessu mannúðar-fyrirtæki hjálp sína. Hún stýrði svo stofnum pessari, að löggjafarpingið fól henni einnig á hendur að vera fjehirðir og matsali °S pannig hafði hún prjú embætt- in á hendl. Miss Barton og fjelagi hennar var falið 1884 að hjálpa aumingj- unum, sem biðu hið ofboðslega tjón við flóðin í Ohio og Missisippi. Hún var send sem fulltrúi á alpjóða- friðarfundinn í Genf s. á. Banda- ríkin veittu henni pann heiður, að fela henni að skrifa sögu uRauða krossins” og Congressinn ljetprenta söguna. Eptir eldsvoðana f Mich- igan, hvirfilbyljina í Texas, jarð- skjálptann í Charleston og slysfar- irnar við Johnstown var Clara Bart- on og fjelag hennar ætíð fyrst af öllum til að lfkna og bjarga og fólk fól sig undir eins hennar um- sjá og fyrirhyggju. Hvar sem elds- voði, flóð eða drepsótt æðir yfir með eymd og dauða, par kemur Clara Barton með fjelag sitt. Æfi pessarar konu, sem er svo laus við alla tilgerð, svo blátt áfram, og sem leggur allt í sölurnar til að líkna og bjarga öðrum mönnum, er einbver hin fegursta og bezta, sem heimurinn hefur notið. Hún deyr, en slíkt æfistarf er óafmáanlegt úr sögu mannkynsins. . Sumner skrifaði einn sinni um Clara Bartou: uHún hefur gáfna- snilld stjórnfræðingsins, glöggsýni hershöfðingjans og hönd og hjarta konunnar”. Þegar hún var bæði preytt og sjúk eptir ópreytandi erfiði og strit í styrjöldinni skrifaði hún frá Genf í Svisslandi svo hljóðandi brjef: uTil liðsmanna Bandaríkjanna, sem nú eru komnir heim: Þegar pjer voruð veikir og jeg var hraust, vann jeg fyrir yður. Nú eruð pjer hraustir en jeg veik. Af pvf að jeg vann fyrir yðnr, bið jeg yður nú um hjálp. Jeg bið um kosningar- rjett fyrir mig og kyn mitt. Jeg bið yður að standa nú við mína hlið eins og jeg stóð við yðar”. Clara Barton. Hvenær skyldu gömlu hermenn- irnir í Bandaríkjunum heyra pessa bæn? KronpriniÍH ieyr. eptir ilplioise Dandet. Krónprinzinn litli er veikur, vesalings litli krónprinzinn er kom- inn í dauðann. Dair oer nótt er Krists heilagi líkami settur fram í öllum kirkjum í ríkinu og stóreflis vaxkerti loga til pess að konungs- barninu batni. Sorgin læðist um allar götur f höfuðstaðnum; »11- staðar er hljólt; engum klukk- um er hringt og hestarnir fyrir vögnunum fá ekki að fara nema fót fyrir fót. Við hallardyrnar stendur stór hópur af borgarbúum, sem horfir í forvitni sinni á gullskreyttu konungs-pjónana, sem standa par feitir á kroppinn og merkilegir á svipinn og eru að skrafa saman í hátfum liljóðum. Öll liirðin er í uppnámi. Her- bergisherrar og hirðmeistarar stökkva upp og ofan marmarastigana. Sal- irnir eru fullir af hirðsveinum og hirðmönnum í silkiskrúða, sem iða til og frá af ópolinmæði, og eru að læðast á tánum hvor til annars til að spyrja eptir seinustu frjettunum. í breiðu göngunum eru hirðtneyjarnar að hneigja sig hvor fyrir annari, að fullum hirðsið, með tárin i augunum og grátstafinn í kverkunum og svo taka pær upp broderaða vasaklúta til að purka sjer um augun. í blómsalnum er heill hópur af læknuin f sfðum frökkum. Gegnum rúðurnar er hægt að sjá til peirra, pegar peir eru að pata höndunum f löngu svörtu ermunum og hrista höfuðin, svo hárkollurnar dingla.— Meistari króiipriiisins og reið- kennari hans eru að o-anira saman O O fyrir utan og bfða eptir ályktun læknaráðsins. Eldasveinar lilaupa fram hjá peim og heiisa ekki. Reið kennarinn blótar og ragnar eins og heiðingi en meistarinn er að hafa úm ljóðinæli eptir Hóraz. Stundum heyrist hneggjað einhvernveginn raunalega niðri í hesthúsinu. Þar steudur hestur krónprinzins, sem hesthúsdrengirnir hafaalveg gleymt; hann horfir á tóina jötuna fyrir frain- an sig og hneggjar svo til að kalla á drengina. En konunguriun—ja, hvar er hans hátign konungurinn. Konung- urinn hefur lokað sig inni í herbergi sfnu í höllinni. Konungunum er ekki um, að menn sjái pá gráta. I>að er allt annan mál með drottn- inguna. Hún situr við rúm krón- prinzins og allt andlitið fagra flóir í tárum og stundum stynur hún svo pungan eins og hún væri pegar komin f sorgarbúninginn. í litla rúminu sínu liggur krón- prinzinn með aptur augun, hvftari heldur en koddinn undir höfðinu hans. Allir halda, að hann sofi, en hann sefur ekki, krónprinsinn litli — -----Hann snýr sjer að móður sinni og pegar hann sjer hana gráta, segir hann: „Því eruð pjer að gráta, yðar hátign, móðir mín? Segið mjer satt, haldið pjer eins og hinir að jeg eigi bráðum að deyja?” Drottningin ætlar að svara honum en getur pað ekki fyrir ekka. uGrátið ekki, yðar hátign; pjer gleymið, að jeg er krónprinz og krónprinzar geta ekki dáið, pess vegna”—-----Drottningunni verður enn pyngra uiðri fyrir, svo hún kem- ur ekki upp nokkru orði og vesa lings prinzinn litli verður hræddur: uHeyrið pjer”, sagði liann ujeg vil ekki, að dauðinn komi og taki mig og pað skal enginn erfiðleiki vera á pví, að jeg hitti ráð, til pess að varna pví, að hann komi hingað----- Látið pjer kalla á fjörutíu góða menn úr lífverðinum til pess að vernda sæng vora. Látið koma með hundrað fallbyssur hjerna undir glugga vora og látið menn standa við pær nótt og dag, reiðubúna til að skjóta, hvenær sem vera skal. Þá má dauðinn svei mjer vara sig, ef honum skyldi detta í hug að koma hingað”. Til pess að gera konungs-barn- inu litla til geðs gefur drottnin</ bendingu um, að svo skuli vera sem hann biður. Fallbyssur eru fluttar undir hallargluggana og fjðru- tíu risavaxnir hermenn með sverð í höndum komu inn í herbergi kon- ungssonar og raða sjer kringum rúm- ið. Hann pekkir einn af peim og kallar á hann: uLorrain, Lorrain”. Gamli liðsmaðurinn gengur nær rúminu. uMjer pykir vænt um pig, Lorrain minn,---------Láttu mig snöggvast sjá sverðið pitt---------- Ef dauðinn ætlar að taka mig, pá verður að drepa hann eða hvað?” — — Ja, vðar konuncrleafa tign” svar- ar Lorrain og tvö tár runnu ofan eptir gamla, veðurbitna andlitinu. Nú kemur birðpresturinn til krónprinzins, talar eittbvað viðhann í lágum hljóðuin og sýnir honum róðukross. Prinzinn litli hlustar á hann alveg liissa og grípur svo fram í fyrir honum: uJeg skil mikið vel hvað pjer farið, herra ábóti, en gæti páekki bann Beppo, vinurminn, dá- ið í staðinn fyrir mig, ef honum væri borgað vel fyrir pað?” Hirðprest— urinn heldur áfram að tala við hann i lágum hljóðum og prinzinn litli verður alltaf rneira og meira hissa. Þeo-ar hirðpresturinn pagnar, segir prinzinn og stynur pungan: Allt sem pjer liafið sagt mjer er mjög sorglegt, herra ábóti, en citt liuggar mig pó, og pað er, að hann góðí guð er frændi minn og hann getur ekki sleppt pvf, að taka á móti mjer eins og tign minni sæmir”. Síðan snýr hann sjer að móður sinni og segir: uLátið pjer koina með beztu fötin mín, hennelfnsjakkann minn og silkiskóna; _jeg ætla að prúðbúa mig fyrir englunum og ganga í krónprinz-búningi inn í paradís”. í priðja sinn lýtur hirðprestur- inn niður að sveinimun unga og tal- ar lengi við hann f lágum hljóðum— -----Mitt í ræðunni grfpur krón- priuziun fram í, reiðulegur á svipinn, og segir: wEn lieyrið pjer, er pað pá einskisvirði að vera krónprinz?” Og svo viil krónprinzinn litli ekki heyra meira, hann snýrsjer up[> °g grætur fögrum tárum. AttiBigurinB —eða—; CORA LESLIE. (Snúið úr ensku). ,En hvað þú ert forvitin’ sagði Aðal- heiður hlœgjandi, en roðnaði þó við. ,Mr. Margrave er menntaður vel og mik- ilsvirður maður, en hann hefur aldrei sýnt mjer nema þessa algengu, tilgangs- lausu kurteisi. Ef hann hefði sýnt ein- hvern vott um hlýrri tilfinniugar, þá er mögulegt, aðjeg——. En þetta er lok- leysa og góða Cora komdu mjer ekki til að vera að sökkva mjer ni'Snr í þessar hugsanir um liðinn tíma. Er það ekki afráðið að jeg giptist Mortimer? Ef jeg bara sje hann í kvöla, þá skal jeg koma með hanntil þín og gera ykkur kunnug, og svo skaltu segja mjer hvernig þjer lizt á hann’. ,Jeg er líka ósköp óþolinmóð vegna hans fötfur mius’ sagði Cora, ,spurðirðu hann að því hvernig honum 11*} ?’ ,Ónei, ekki gerSi jeg, uú það. Jeg hafði svo margt við hann að tala, að jeg steingleymdi að spyrja eptir föður þín- um, en ekki skaltu samt hugsa, að jeg sje yfir höfu'S gleymin, þó svona færi. En sízt af öllu máttu reiðast mjer fyrir það, eius og mjer þó sýnist búa í þjer núna’. ,Nei, Atfalheiður, það er ekki’ svar- aðiCora. ,Það sem þú sjer á svip mín- um og misskilur, það er éþolinmætfi ept- ir fregnum frá honum pabba. Það eru uú nærri 3 mánuðir sí'San jeg hef fengitf brjef frá honum, og þessi langa þögD, svo ólík honum, sem hei'ur verið mjer svo elskuríkur faðir, fyliir inig einliverj- um ötta og kviða. ,Og vertu óhrædd Cora. Það erbara annríki, sem liindrar hann frá aðskrifa, eða máske hann ætli a'S koma hingað í skemmtiferð og hafi gaman af atf koma þjer á óvart. Þú sagtSir mjer líka—er ekki svo,—að hann heftfi í huga að selja búgarðinn siuu og flytja liingað alfarinn. En hjer kemur Mortimer. Ilann getur sagt þjer frjettirnar’. 2. KAP. Mortimer gekk hægt og eins og liugs- unarlaust inn í salinn og hnegíi sig kurteislega fyrir stúlkunum, en mælti ekki orð. ,Um sí'Sir’, sagði Aðalheiður, er hann var kominn inn úr dyrunum. ,Þú hefur þá um síðir ákveðið að prýða samkvæmi frænku okkar með því að koma. Máske þú hafir vonað að þií sæir migekki!’ ,0g máske þú hefir vona'S, að jeg kæmi ekki’, svaraði hann. ,Þvert á móti’, svaraði hún. ,Jeg hef beðið þín með óþreyju. En vertu ó- hræddur. Það var ekki min vegna að mjer leiddist eptir þjer, heldur vegna hennar Miss Leslie. Hún eróþoiinmóð að biða eptir frjettum frá föður sínurn’. ,Jeg var einmitt í þann veginn aff bi'Sju þig að kyuna mjer Miss Leslie’, sagði Mortimer. ,>teð ánægju. Mr. Mortimer Percy, bómullarverziunarmaður, þrælaeigandi, frændi minn og tilvonandi eiginmaður að sögn frænku ,Ilættu, Aðalheiður. Spaug á hjer ekki við’, sag'Si Mortimer alvarlega. (Eru þá frjettirnar slæmar?’ spurði AðalheiSur og varnú hin alvarlegasta. ,Þær eru ekki góðar eins og jeg vildi’. (í hamingju-bænum segtiu mjer eitt- hvað að tieiman Mr. Percy’, tók Cora frain 5. Gengur nokkuð að honum pabba?’ (Veritf stiltar, Miss Leslie. FaSir ySar var á batavegi þegar jeg fór frá Orleans. (Hann hefur þá verið veikur’. (Hann var særSur i þrælaupplilaupi á búgarðinum’. (Æ, segið mjer allt eins og er, i öll- um bænum’ sagði Cors. (Þetta—þetta sár. Var það liættulegt?’ (ÞaS var ekki orðið hættulegt þegár jeg fór frá New Orleans. Jeg legg dreng- skap minn við, atf það er satt’. Cora settist í stól og huldi andlitið meS höndunum, en sagði svo við Aðal- heiði eptir litla stund, atf það væri nú fram komið, að ótti sinn liefði eWki ver- ið hugmynd einungis. (Kæri, bezti faðir minn’, sagtfi hún svo við sjálfa sig. (Þú aieinn og \ eikur, en jeg er i glaum og gleði svo langt burtu, þegar jeg ætti að vera hjá þjer’. Aðalhelður settist hjá henni, vaftfi hana upp að sjer og reyndi á allar lundir að hugga hana. (Framh.)

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.