Heimskringla - 18.12.1890, Qupperneq 1

IV ar. Nr. 51. Winnipeg, Man., Canada. 1H. deKember ISí>n. Tolubl. 207.
ALMEHMR ERJETTIR
FRÁ ÚTLÖNDUM.
Flokksforingjadeila Ira stendur
enn við f>að sama. Parnell er nú
yfir á írlandi; fór f>angað um miðja
síðastl. viku og var vel fagnað i
bæði Dublin og Cork. í Killenny-
kjördæmi fara fram auka kosuingar
innan fárra daga og .úrslit f>e;rra
eiga að sýna hver verður aflmetn,
Parnell eða McCarthy. I pe'rri
sókn stemlur Parnell óneitanlega ver
að vígi að pvi leyti, að sá sem sækir
undir merkjum McCarthy’s er ein-
mitt sá maður, er Parnell sjálfur
kaus til að sækja meðan hann var
einvaldur formaður fiokksins, og svo
er sá maður miklu hæfari og meiri
maður en sá, er Parnell sinnar hafa
nú fengið til nð bera merki sitt.—í
Dublin gerði Parnell ]>að, er mælist
illa fyrir Hanu er hluthafandi í
blaðfjelaginu, er gefur út United
Ireland. Aðal-ritstjóri pess blaðs
og máttarstólpi hvað peninga snertir
pingm. O’Brien, sem með Dillon
Tar í Ameríku. Pegar hann snerist
á móti Pirnell gerði blaðið pað
auðvit líka, enda talað um að pað
yrði s-.it McCarthy sinnum. Þó
skipaði O’Brien svo fyrir að blaðið
skyldi fara vægilega með Parnell og
sneiða sem mest hjá persónu hans.
Þegar Parnell kom til Dublin var
verið að prenta blaðið og Parnell
pótti einhver ritgerð í pví ótæk og
heimtaði að hætt væri að pienta.
Er pví var neitað og prentsmiðjunni
lokað varð liann reið r og mölvaði
upp hurðina, fór inn með heilan
manngarð að baki sjer og rak burtu
alla ritstjórana. Á laun var samt
náð burtu pví sem búið var að
prenta og flutt burt á vagni og út
fyrir bæinn. Á eptir vagninum fóru
í laumi 2 inenn með gríinur og er
ökumaður var að fara yfir brú á
ánni Liffey rjeðust peir á hann og
köstuðu öllum iilöðunum niður f
dýpið. Síðan hafa menn setið í hóp-
um við ána að veiða blöðin upp af
botninum til pess að eiga sem menja-
gripi. Hvað gert verður við petta
mál er óvíst, en illa fjell O’Brien
pað og vildi ekkert um pað tala.—
Þeir O’Brien og Dillon lögðu af
stað til Frakklands frá New York
hinn 13. p. m. og hafa fund með
McCarthy-sinnum í Paris um næstu
helgi.
McCarthy-sinnar hafa nú gefið
út ávarp til írsku pjóðarinnar og
enda pað pannig: „Verði hann (Parn-
ell) endurkosinn (formaður) held-
ur Salisburýstjórnin áfram, pving-
unarstjórninni eykst lifskraptur og
heimastjórnin er glötuð peim, sem
nú eru uppi. Spurningin sem vjer
ætlum pjóðinni að svara er pessi:
Vill hún hafa Parnell og tapa málinu,
eða vera án hans og vinna sigur:' í
höndum Gladstones er heimastjórnar-
málinu engin hætta búin”.
Franska rikisskuldin er nú orðin
6,000 miljónir dollars og meðal af-
gjald peirra peninga er $-1,62 af
hundraði á ári hverju, og parf pví
til að mæta ársgjaldinu yfir $270
milj. Skuld pessi er meiri en nokk-
urrar anuarar pjóðar og meiri en
sögur fara af að nokkur pjóð hafi
getað borið og borgað. Þrátt fyrir
pað er tiltrú Frakka svo mikil, að
stjórnin eins og nú stendur getur
fengið lánaða alla pá peninga sem
hún parf og pað fyrir 3 af hmidraði.
Eigi að síður er byrðin orðin svo
pung, að hún sjer engin önnur ráð,
en hækka alla tolla, enda vinnur
hún öruggt að pví á yfirstandandi
pingi. Það var í blaðinu getið um
nýtt toll-laga frumvarp, er stjórnin
hafði lagt fyrir pingið undireins og
pað kom saman í haust. Síðan hef-
ur pað frumvarp verið í höndum par
til kjörinnar nefndar, sem í stað pess
að lækka tollinn hefur hækkað hann
og pað að mun. Á sumum varn-
ingstegundum er nú ráðgerður tollur
svo nemur meir en 200%.
Járnbrautabygging á Irlandi er
um pað að byrja í óvanalega stórum
stil, enda er pað einkum í pví augna-
miði að hjálpa hinuin nauðstöddu
uin atvinnu. I vetur verða par
byggðar um 150 mílur af nýjum
járnbrautum, er gefur mörgum pús-
undum manns atvinnu.
Gyðinga málið á Jtússlandi var
rætt á almennum fundi í London 10.
p. m. undir stjórn borgarstjórans.
Fundurinn var fjölmennur og höfð-
ingjasafn mikið komið par saman.
Hertoo-inn af Westminster kom fram
O
með pá tillögu, að mannvinum hver-
vetna pætti hörmulegt að heyra
fregnir um pjáningar Gyðinga á
Rússlandi, er stöfuðu af sjerstökum
lagaskipunum, og að trúfrelsi ætti
alstaðar að vera viðurkennt sem
náttúrlegur rjettur mannsins. Upp-
ástunguna studdi Ripon lávarður;
var hún sampykkt og falin nefnd
manna, er átti að sjá um að hún
kæmist i hendur keisarans á Rúss-
landi.
50 lúterskar famillur á Þýzka-
andi gengu í einum hóp úr kirkj-
unni fyrra sunnudag og skráðu sig
samstnndis sem meðlimi kapólsku
kirkjunnar. Prestur safnaðarins aug-
lýsti pað af stólnuui, að hann gæti
ekki lengur verið prestur í lútersk-
um söfnuði, en að liann ætlaði að
gerast kapólskur prestur. Hann
hafði svo mikla hylli í söfnuði sínum,
að pessar 50 familíur fylgdu honum.
TJppreist í smánm stíl hefur átt
sjer stað á Carolina eyjunum, en
Spánverjar hafa nú um pað kæft
hana niður. Hinn 10. p. m. náðu
peir virki allmiklu af eyjarskeggjum
eptir allskarpa orustu. Fjellu par
26 Spánverjar og um 50 særðust.J
liismarck vill um stund dvelja í
sjóbaðstaðnum Nice á Frakklandi,
en porir :pað naumast, svo mjög
Óttast hann ofstopann í lýðnum á
Frakklandi. Herbert sonur lians
hefur verið í Paris um tíma og hef-
ur beðið stjórnina að vernda föður
einn á meðan hann dvelji í Nice.
Almennar þingkosningar eru ný-
afstaðnar á Nýja Sjálandi og er
mælt að báðir pólitisku flokkarnir
sjeu svo jafnir, hvað mannfjölda
snertir, að engu verði til leiðar kom-
ið á pingi eins og stendur.
Fálkstal er nýtekið í Berlin á
Þýzkalandi og sýnir pað, að íbúatal
borgarinnar er 1,574,485.
Joseph Fdgar Bochm myndásmið-
ur varð bráðkvaddur í vinnustofu
sinni í London 1*2. p. m., var pá að
höggva brjóstmynd af Louisu prinz-
essu, og kom hún að honum örend-
um, er hún kom til að vitja um
verkið. Hann var 56 ára gamall,
fæddurí Yínarborg, en hafði búið í
London síðan 1862.
Vetrar-grimmdin á Itússlandi
liefur haldizt stöðugt síðan um miðj-
an f. m. í fyrri viku frusu til dauðs
á sljettunum norður af Svartahafinu
30 menn, er voru með rekstur af
sauðfje og hestum.
HungursneyÖ er sðgð í Efra-
Egyptalandi og í Soudan.
pRA AMEBIKU.
bandaríkin.
B rumvarpið uin kjördeilda skipt-
ing Bandaríkja er komið fyrir ping-
ið ogfær ahnennt heldur góðar und-
irtektir og yfir höfuð hafa deino-
kratar á pjóðpingi lítið út á pað að
setja, að pví er sjeð verður enn.
Sumir, en ekki fremur demokratar
en repúblíkar, voru andvígir fjölg-
un pjóðpingmanna, en er pað atriði
var rætt kom pað skjótt úr kafir.u
að ekkert ríki sambandsins mundi
ganga inn á að standa í stað að pví
er fulltrúatöluna snertir, er væri svo
gott sem fækka pingm. peirra ríkja,
er mesta mannfjölgun sýndu á ára-
tugnum. í frumvarpinu er ákveðið
að framvegis verði pjóðpingmenn
í neðri deild 356 (24 fleiri en nú er).
Niðurjöfnunin verður pví sú, að
einn pingmaður flytur tnál rúmlega
174,000 inaiina að meðaltali, pegar
Indíánar allir eru frá dregnir.—
Þingm. fjölgar um 1 í hvoru pessara
ríkja: Alabama, Arkansas, Cali-
fornia, Colorado, Georgia, Kansas,
Massachusetts, Michigan, Missouri,
New Jersey, ’Oregon, Washington,
Wisconsin; um 2 í hvoru pessara:
Illinois, Minnesota, Pensylvania,
Texas; uin 3 í Nebraska. Allserpá
viðbótin 24.
Frá 6. til 16. p. m. borgaði fjár-
málastjóri Bandaríkja $26 milj., með
sjerstöku tilliti til pess að hjálpa
New York-búum, sem áframhald-
andi fjárpröng kreppir svo að, að
allt situr fast og auðugar stofnanir
naumast geta varist falli.—Af pessu
fje voru $21 milj. eptirlaun, en $5
inilj. til innlausnar ríkisskuldabrjef-
um. Fjármálastjórinn er enn að
brjóta heilann um pað hvernig hann
geti lijálpað New York-markaðin
um, pví pað er hvortveggja að pess-
ir umgetnu peningar nást ekki nærri
allir til New York strax og hitt, að
sú upphæð er eins og dropi í sjóinn
pegar viðskiptapörfin par er tekin til
greina.-—Englands-banki hljóp und-
ir bagga með New York-búum í
vikunni er leið; sendi peiin til láns
$25 milj. í gulli.
Það er fullyrt að Kalakua koil-
ungur af Sandwich-eyjum sje ekki
kominn til Bandaríkja í skemtiferð
einungis, heldur að aðal-erindið sje
að semja við Bandaríkjastjórn um
inngöngu eyjanna i rik’ .amband
ið. Ástæðan á að vera sú, að aðal-
atvinnuvegur eyjarskeggja er syk-
urrækt og aðal-markaður peirra að
undanförnu hefur verið I Bandaríkj-
um. En nú eru McKinley-lögin í
allri sinni dýrð og gildi og leggja
pau höpt á sykurverzlunina, að
jarðeigendurnir áeyjunumsjá verzl-
un irlegann dauða fyrir dyrunum.
Þeir sjá og að gætu peir gert evj-
arnar að óaðgreinanlegum hluta
Bandaríkja, pá fengju peir strax
verðlaunin fyrirheitnu fyrir hvert
sykurpund er peir fram leiða og
sem mundi nema milj. dollars sem
tekjuauka fyrir pá.—Jafnframt er
pað gefið í skyn að Bretar muni
ekki segja já” við pessum fyrir-
huguðu jarðakaupum.
í ársskýrslu sinni segir Noble
innanríkisstjóri, að á eptirlaunaskrá
Bandaríkja sjeu nú (við lok síðastl.
fjárhagsárs-—30. júní) 537,944 upp-
gjafahermenn eða ekkjur peirra.
Fjárveitingar til eptirlauna á yfir-
standandi fjárhagsári segir hann að
hafi verið allt of litlar og segir, að
pau útgjöld á næsta fjárhagsári
verði um $133 miljónir.—í sambandi
við petta getur hann pess, að hann
hafi gegnurn gengið bækurnar til að
sjá tölu peirra, er gengu í herpjón-
ustu á timabilinu, er innanríkisstríð-
ið stóð yfir og að liann hafi par
fundið nöfn 2,213,365 manna. Af
peim hefðu fallið i orustum og dáið
af sárum 364,116; teknir úr pjón-
ustu og gefið burtfararleyfi 25,284,
en liðhlaupar gerðust 121,896. Hinn
1. júlí 1865 voru pá eptir lifandi
1,7069 hermenn. Af peim hópvoru
eptir lifandi 1. júlf p- á. 1,246,089
manns, og af peim hóp aptur eru
102,000 yfir 62 ára að aldri.
Því er tíeygt fyrir S Bandaríkjuin
að Mormónar sjeu höfundarnir að
vitleysisæði Indfánanna út af trúnni
á komu „Messíasar” að vori, til að
eyðiieggja alla hvíta menn og end-
urreisa riki Indíáqa- Er mælt að
peir hafi hleypt pessari vitleysu af
stokkunum í hefndarskyni fyrir
pvingunarlögiu er gerir peim fjöl-
kvænið ómögulegt. Þegar litið er
á fyrri ára breytni pessa trú-flokks,
pá pykir sagan alls ekki ótrúleg.
Hinn 9. p. m. var vígð nýja
u IFbr/(/”-prentsmi<5jan í New York,
öðru nafni uPulIitzer-byggingin”,
eptir eiganda blaðsins. Bygging
pessi er 14 taziur á hæð, með all-
háum turni upp af og ber hærra
en nokkur önnur bygging í New
York. Hún er sögð hin pœgileg-
asta bygging fvrir útgáfu blaðs,
sein til er.
Hveituppskeran í Norður-Dakota
í ár er sögð 32 milj. bush. og er
hún metin á $25 milj.
Fyrir $2 milj. gera Chicago-menn
ráð fyrir að fá fullgerðan uColum-
busar-turninn” mikla, 1,500 feta há-
an, er á að verða fullgerður vorið
1893, er sýningin byrjar. Grunn-
urinn verður 480 fet á hvern veg
og turiiinn sjálfur hvílir á 16 stöpl-
um. Á milli pessara stöpla verður
gerður hvolfskáli mikill 200 feta
breiður og 200 feta hár. Þar verða
sæti fyrir 25,000 áhorfendur og verð-
ur sá skáli hafður fyrir söngsamkom-
ur og pvflíkar skemtanir. Lypti-
vjelar á turninum verða 18 á ferð-
inni alla daga og fara upp og ofan
12 ferðir á kl.stund. Með peim
verður fargjaldið 50 cents upp á
pall 400 fet frá jörðu, en $1.00 fyrir
að fara upp úr gegn. 25 cts. kostar
að skoða turninn niðri. Efst á turn-
inum verður glerhnöttur 33 fet að
pvermáli og í honum rafmagnsljós
er sjást úr 50 irílna fjarlægð.—
Þessi turn verður hinn stærsti er
sögur fara af.
Hinn 9. p. m. var í Chicago vígð
ný vagnstöð, sem sögð er hin skraut-
legasta í Ameríku. Hún kostaði ná-
lega $ 11 milj. og er meginlega eign
Northern Pacific-fjelagsins.
Það er mælt að James J. Hill,
orstöðumaður Great Northern-fje-
lagsins, hafi um daginn grætt $3
milj. á peningamarkaðiuum í New
York, á meðan verzlana hrunið stóð
sem hæzt.
Indiánar í Dakota og Nebraska,
er um unanfarinn tíma hafa látið
eins og vitstola, halda enn áfram
Udraugadansi” sínum, par sem peir
geta pví við komið, og Messíasar-
vitleysan er nú orðin út breidd suð-
ur um öll ríki ineðal Indíána. Um
tíma ljetu peir all ófriðlega í Suð
ur-Dakota oa var búizt við orustu
pí> og pegar, en pó varð peim hald-
ið S skefjum pangað til 11. p. m.
að laust á orustu milli 2 Indíána-
flokka á eyðistað nokkrum í Suður-
Dakota. Að pví er næst verður
komist fjellu par um 40 Indíánar
alls. Orustan var afleiðii)i>' af rifr-
ildi milli tveggja Indfána-höfðingja
(Two Strike og Short Bull), er báðir
vildu vera einráðir.
Sitting JBxdl, hinn nafntogaði
skálkurag Indíánahöfðingi, er dauð-
ur. Fjell í viðureign við Banda
ríkjahermenn 15. p. m.
Bændafjelagúð í Norður-Dakota
liefur ákveðið að koma upp 2 blöð-
um til að halda frain sínu máli og
verður annað á ensku en ’nitt á
dönsku. Enska blaðið á að koma
út í Grand Forks.
Ný-dáinn er í Waverley, Oliio,
Kristian Deering 94 ára gamall.
Hann var einn af peim fáu, er apt-
ur komu úr Rússlandsferðinni með
Napoleon Bonaparte. Hann var
tekinn í herpjónusu 15 ára gamall
og sú hin mikla svaðilför var hin
fyrsta reynzla hans í hermannsstöð-
unni.
Canada.
Járnbrautir á Alaska-skaga. í
stjórnartíðindunum gefa 2 fjelög
til kynna, að pau á næsta sani-
bandspingi ætli að biðja um leyfi
til að byggja járnbraut, frá ákveðn-
um stöðum í vesturhjeruðum Cana-
da norður að Alaska landamærun-
uin. Annað nefnist uNorthern
Transcontinental Railvay Co. of
Canada”, og vill byggja braut frá
Prince Albert norðvestur með Slave
River, KcKenzie River og Piece
River, en hitt fjelagið nefnist uInt-
ernational Railway Company” og
vill byggja braut sína norður um
dali í Klettafjöllunum vestanverðum.
Bæði fjelögin biðja og um leyfi til
að byggja gufuskip og brúka til
siglinga á skipgengum ám og
vötnum *á pessari leið.
í sama blaði stjórnartíðindanna,
segir, að á næsta pingi biðji fjelag
er nefnist uOntario & New York
Bridge Co.” um leyfi til að byggja
járnbrautarbrú yfir Niagara-gilið,
nokkru neðar en pær 2 brýr, sem
nú eru á gilinu.
Blaðið Gazette í Montreal, sem
yfir höfuð heldur tauin sambands-
stjórnarinnar, andæfir tiltektum
hennar að pví er snertir fjárveiting
til að koma á fót nýrri gufuskipa-
línu milli Canada og Kvrópu. Seg-
ir parfara að afnema tollgjaldið, er
heimtað er af skipum, sem fara um
skipaskurðina með fram Lawrence-
fljóti og samtengja pað við stór-
vötnin.
Mælt er að Canada Kyrrah.fjel.
sje bakhjall fjelags, er vill byggja
brú yfir Lawrence-tíjótið skammt
fyrir neðan (austan) Kingston. Er
hugmyndin að fá paðan (af suður-
bakka fljótsins) beina og stutta járn-
braut suðaustur um New York-ríki
til New York-bæjar, er verði eign
Can. Kyrrah. fjel.
Fjelag er að sögn stofnað í aust-
urfylkjunum til að koma upp stál-
steypu-húsum og járnverksmiðjum
I Ontario í stórum stíl, svo framar-
lega sem bæði sambandsstjórn og
Ontario fylkisstjórn hjálpa fyrirtæk-
inu með fjárframlögum og með pví
að ábyrgjast vöxtu af $5 milj. um
10 ára tfma. Fáist hjálpin eins og
um er beðið lofa forgöngumennirn-
ir að verja $20 milj. til pess að
auka málmtekju, koma upp málm-
bræðsluhúsum í Sudbury og járnverk-
stæðum. Til að byrja með á að
leggja járnbraut vestur að námun-
um og eru stjórnirnar beðnar að
styrkja pað fjelag með $1^ milj. til-
lagi.— Hugmyndin er að Canada-
menn sjálfir búi til stál-skildi, skipa-
brynjur og aðrar pvílíkar herfórur,
par sem peir eiga hið ágætasta efni
f stál og í svo ríkum rrtæli. Verzl-
unarstjórnin í Toronto mælir fast
fram með pessu fyrirtæki.
FRJETTA-KAFLAR
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
MINNEOTA, MINN., 8. desember 1890.
(Frá frjettaritara „Heimskringlu”).
Sem áður var umgetið var almennur
fundur í „Verzlunarfjelagi íslendinga”,
6. p. m,—Þar eð Ifigbinding fjelagsins er
útrunnin síðasta dag janúarmán. 1891,
þurfti fjelagið nú að ákvetSa hvort hætta
skyldi verzlun, er tíminn væri útrunninn,
e-5a lögbinda fjel. á ný, fundarályktun
varð sú, að fjelagið skyldi halda áfram;
einnig voru ýms fleiri verzlunarmál rædd.
Verzlunarviðskipti fjel. aukast á ári
hverju; í fasteignum ogbyggingum á nú
fjelagið hjer íbænum $4,000 virði.
Sama dag (6. þ. m.) fór fram Uhluta-
velta”, undir umsjón hins ísl. kvennfjel
hjer í bænum, sama fjel. seldi þá um leið
einnig miðdagsverð og kvöldverð. Sam-
koman var vel sótt af utan og innanbæjar
mönnum; dráttarhlutir voru allir snotrir,
sumir verðmiklir, ihatur og drykkur á-
gætlega framreitt; ágóði samkomunnar
gengur til arðs kirkjumálum.
29. f. m. giptust í Minneapolis verzl-
unarmaður Sigurjón Arngrimsson frá
Duluth og Sigríður Runólfsdóttir frá
Minneapolis. — Þorvaldur Þorláksson, er
síðastl. sumar dvaldi í Duluth, er kom-
inn hingað aptur og ætlar að taku land
föður sins til ábútiar næstkomandi ár,—
Kona sjera N. S. Þorlákssonar hefur verið
mjög heilsulasin nú fyrirfarandi, en er
uú ábatavegi.—1 dag er 2. þuml. snjór á
jörðu, lieiðrikur himitin, 5 stiga frost.
tJr Þingvallanýlendu, 11. des.
Einsog lesehdmn blaðsins mun kunn-
ugt, hafa allmargir íslenzkir landnemar
sest að, síðastliðið suinar, nokkrar mílur
norður af svo nefndri Þingvallanýlendu.
II af þeim mönnum búa í Township 24,
Range 31 W. í gær hjeldu þessir menn
fund með sjer til þess, eptir fengnu lof-
or8i, að ákveða nafu á pósthúsinu, kjósa
póstafgreiðslumann o. s. frv. Á þessum
fundi var ákve5ið að nefna townshipið
og pósthúsið einu nafni „Lögberg”.
fyrir póstnfgreiftslum. var kosinn Böðvar
Olafsson.
Indælis tíð hefur mátt heita hjer í
haust, að eins kornið dálítil íhlaup þris-
var sinnum, í miðjnm okt., í byrjun nóv.
og nú sí5ast þrjá fyrstu daga þ. m., þá var
hríðarfjúk, en fölið nií er að mestu leyti
horfið.
Heilbrigði hefur verið og er enn góð
vor á meðal, enginn dái5 nje sýkst að mun.
Herrar mínir !
Þa5 er orðið svo langt síðan a5 við
höfum sjezt, að jeg flnn hvöt lijá mjer að
heimsækja ykkur, eptir útivist mina úr
bænum, og rispa í blað ykkar nokkrar
línur.
Eins og jeg ritaði ykkur, var jeg í
sumar austur í Springfleld mánaðartima.
En siSan hef jeg verið su5ur í Banda-
ríkjum. Jeg hef haft þar góða daga og
lifað hjá innlendu fólki.
Mjer hefur enn ekki au5nast að
vinna hjá löndum mínum sí5an jeg kom
í þetta land, aS undanteknu því, semjeg
hef verið með þeim í bænum og tekið dá-
lítinn þátt í fjelagsskap þeirra.
Að vinna hjá innlendum mönnum er
mjög misjafnt; eru sumir þeirra góðir og
nærgætnir að vinna fyrir, eu aðrir líka ó-
nærgætnir og svikulir með að borga það
sem um er samið.
Þannig var það í haust, að íslending-
ar voru „bitnir út af kaupi” (einn af þeim
var nýkominn að heiman) og hafa þeir
mátt standa í málum síðan, til þess að
láta þó eigi skuiduþrjóta sína sleppa a5
öllu leyti.
Hjá öllum „betri mönnum” þykir
minnkun að þessum svikum, og víða er
mikið fallegt siðferði á lijerlendum
heimilum.
Jeg var áheimili, og það hjá ákafa
manni, en ætíð var lesið í ritningunni og
„beSist fyrir” áður en fari5 var til vinnu
á morgnana, og aldrei máltíð tekin án .
þess að vrShafðar væru borðbænir.
Yfir hötuð að taia hefur mjer fund-
íst hjerlent bændalíf skemmtilegt og jeg
er á því, að „jörðin hafi aðdráttarafl” eins
og einn af okkar „beztu mönuum” hefur
komizt að orSi.
A5 vísu er stundum ströng vinna hjá
bændum, en viðurværi opt eigi gott, og
fólkiiS viðfe!di5og þægilegt,
Innlent fólk þykir stuidum nokkuð
a5finningasamt, en a5finningarnar eru
optast innifaldar í því, að fylgt sje ýms-
um reglum siftmenntunarinnar, er slær
fögrum blæ yíir hið hjerlenda þjóðlíf.
Þegar starfstími minn var úti þar
syðra, tók jeg mjer ferð á hendur að
heimsækja landa mína, íslendinga í Norð-
lir-Dakóta. Jeg leigðimjer hest og vagn
og keyrði eptir nýlendunni frá Cavalier
og suður á Gar5ar; liylltist jeg' til að
koma á sem flest heimili. Jeg fjekk al-
staðar hinar mannúðlegustu viðtökur;
allir voru reiðubúnir að sýna mjer allt,
segja mjer allt og greiða fyrir mjer í öllu.
Ferfiin kostaSi mig því ekki mikið.
Á Garðar hafði jeg sjerstaklega tal
við hr. Sigfús Bergmann; hann sagði
mjer, að kirkjan þar væri byggð af frjáls-
um samskotum, og satt a5 segja, þótti
mjer hún miklu fallegri að formi en ísl.
kirkjan hjerna í Winnipeg, og þó er
kirkjan á Garðar minna hús.
Jeg kom í skólana á Eyford og Mount-
ain; voru 45 börn á öðrum, en öðrum 18;
kennarar B. G. Skúlason og Sveinn Guð-
mundsson, og leizt mjer kennslan fara
niikið vel frain hjá báðum þessum
mönnum.
Hjá hr. Brynjólfi Brynjólfssyni hafði
jegdálitla viðdvöl; mjerhefur veri'K sagt,
að þessi aldraði maður sje eigi mikill
trúma'Kur; en hvernig sem því er nú var-
ið, þá fannst mjer ríkja meiri göfugleiki
á því heimili en lijá mörgum, sem nefn-
ast trúmenn, án þess jeg sje að halda
fram neinu trúleysi.'
Jeg gisti nótt hjá lir. Birni Skagfjörð.
Hann er einn af þeim íslendingum, sem
fyrstir fluttu hingað vestur. Hann sagði
mjer ágrip af sögu liinna fyrstu vestur-
fara og raunurn þeirra hjer í landi, og fór
fram á, að íslendingadagurinn yrði hafð
ur 4. ágúst, af því, að þá hefði hinn fyrsti
liópur lagt af íslandi, um 159 manns, ár-
ið 1873. „Mjer finnst við eiga það skil-
ið” sagði hann, uað íslendingadagurinn
sje liafður þennan dag, þvi margur skildi
þá vi5 landið (o: Islaud) með tárum og
kvíða fyrir að leggja út í þessa Vestur-
heimsferð, en hefði enginn vogað því,
hefðu engar vesturfarir orðið”.
Hvað efnaliag landa minna þar syðra
viðvíkur, get jeg litið dæmt um, þó jeg
að eins færi um nýleuduna; eo allir ljetu
í ljósi að sjer liði viðunanlega. Og þó
mjer sýndist sumstaðar frumbýlingslegt,
þá voru heimili viðkynnileg og þokka-
leg—litlu heimilin sum, er hrifu mig til
bliðra tilfinninga til landa minua.
Það væri ýmislegt fleira, sem jeg ga'ti
ritað um ferð mina og dvöl í Bandai íkj-
um, en af því jeg hef litlar frístundir til
ritstarfa, verð jeg að biðja lesendur mína
að fyrirgefa þessar línur, er jeglief ritað
í mesta flýti og hjáverkuin.
Jón Kjœrnested.