Heimskringla - 21.01.1891, Blaðsíða 2

■I K.IMSK ICI\<>I>A. WIKÍIlPEtt, MAK., 21. JAJÍUAR ISIH.

kemur út á hverj- AnlcelandicNews-
um fimmtudegi. paper.
Published every
Útgepknduh: Thursday by
The Heimskbingla Printing & Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
'151 Lombard St. - - - Winnipeg Oanada.
BlaðiB kostar:
Heill árgangur............. $2,00
Hálfur árgangur............. 1,00
Um 3 mánuíi................. 0,65
Kemur út (aS forfallalausu)á hverj-
um fimmtudegi.
Skrifstofa og prentsmiöja:
151 Lombard St.........Winnipeg, Man.
lyUndireins og einhver kaupandi blaðs-
lns skiptir um bústað er hann beðinn aö
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
stofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
verandi utanáskript.
Upplýsingar um verð á auglýsingum
„Heimskringlu” fá menn á skrifstofu
blaðsins, en hún er opin á hverjum virk
um degi (nema laugardögum) frá kl. 9
f. m. til hádegis og frá kl. 1,30 til G e. m.
L laugardögum frá kl. 9 til 12 hádegi.
RITSTJORI (Editok):
Gestur Pdlsson.
Hann er að ijitta á skrifstofu blaðs-
ins hvern virkan dag kl. 10—12 f. h.
BUSINES3 MANAGER:
ÞorsUinn Þórarinsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
is og frá kl. 1—6 e. m.
Utanáskript til blaðsins er:
The Heimskringla Printing&PublishingCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
V. ÁR. NR. 4. TÖLUBL. 212.
Winnifeg, 2i. janúar 1891.
Til
KAUPESDA
UHEIMSKRIXTG L U".
Eins og hinum háttvirtu kaup-
endum blaðsins er kunnugt af sein-
asta blaði, er hr. Eggert Jóhanns-
son genginn úr pjónustu uHeims-
kringlu”.
t>að þari engum ljósum að lýsa
að því, hver missir og eptirsjá blað-
inu hlýtur að vera að Eggert Jó-
hannssyni, pví að hann var kunn-
ugri högum pess en nokkur annar
maður og hafði árum saman einn
verið ritstjóri pess og sýnt í pví
starfi bæði samvizkusemi og dugnað,
pví stundum átti uHkr”. á peim ár-
um við ofurefli að etja.
Af prívat-ástæðum, en ekki á-
stæðum sem komu blaðinu eða mál- j
efnum blaðsins við, taldi hr. Eggert
Jóhannsson sjer ómögulegt að vera
lengur við pennan starfa sinn og
pað minnsta, sem petta blað, er án
hans hefði aldrei komizt fram á
pennan dag, getur úti látið við burt-
för hans, er hjartanlegasta pakk-
læti til hans fyrir allt hans mikla
og ötula starf í blaðsins parfir.
Jeg veit pað og finn vel, par sem
jeg er nú ráðinn ritstjóri fyrir blaðinu
petta yfirstandandi ár, að jeg tekst
par mikinn vanda á hendur, og jeg ;
leyfi injer pví að heita á alla góða
vini blaðsins, að sýna mjer hina söinu
velvild, sem peir sýndu hr. Eggert I
Jóhannssyni; par til nefni jeg fyrst
frjettaritara blaðsins og aðra pá,
sem vanir eru að senda pví grelnir,
svo og forgönguinenn pess í hinum
ýmsu hjeruðum og loks kaupendur
alla yfir höfuð.
Það skal strax tekið fram, til
pess að pað valdi ekki neinum mis
skilningi, að pað er engin hætta, að
senda blaðinu greinar, fyrir pað, pó
jeg sje orðinn einn ritstjóri pess.
Jeg veit pað vel, að orð leikur á, að
mörgum greinum hafi verið hafnað
upptöku í uHkr.” seinastliðið ár, og
að pað hafi verið minni sjervizku,
mínu einræði eða mínum geðpótta-
skap að kenna, að slíkt hafi verið
gert. Jeg skal strax geta pess,
að pessi orðrómur hefur verið ákaf
lega ýktur; greinar pær, sem neit-
að hefur verið upptöku frá pví að
jeg fór að taka pátt í ritstjórninni,
hafa að eiiis verið fáar og peim
hefur nær pví öllum verið neitað
upptöku af peim sökum, að pær
höfðu að eins persónulegar og opt-
ast nær pýðingarlausar skammir að
geyma. En hafi jeg verið einráð-
ur í slíkum efnum hingað til, pá
parf enginn að óttast, að pað ein-
ræði mitt komi blaðinu eða aðsend-
um greinum að ógagni hjer eptir,
pví jeg er skyldugur til, samkvæmt
samningi mínum við stjórnarnefnd
blaðsins, að bera allar pær aðsend-
ar greinar, sem jeg neita um upp-
töku í blaðið, undir stjórnarnefnd
blaðsins, og svo framarlega, sem
hún með meiri hlut atkvæða úrskurð-
ar, að hin aðsenda grein skuli tekin,
pá kemur hún út í blaðinu.
Stefna blaðsins er inönnum áð-
ur kunn og hún verður hin sama
framvegis. Jeg skal taka hjer upp
helztu atriðin í stefnu blaðsins, eins
og pau hafa verið birt í blaðinu,
mönnum til íhugunar og upprifjun-
ar:
að halda ,fram persónulegum
rjetti og persónulegu frelsi einstak-
lingsins.
*
að halda fram rjetti pjóðflokks
vors hjer í landi gagnvart stjórn og
hjerlendum mönnum,
að hlynna á allan veg að
menningu og menntun íslenzkrar
alpýðu hjer í landi.
að efla samvinnu og samheldi
hjer meðal íslendinga til pjóðmenn-
ingar og framfara,
að halda fram rjetti verka-
manna allra gagnvart ásælni og yfir-
gangi auðmanna og peirra filgifiska,
að taka málstað allra lítilmagna,
sem er einhver órjettur ger,
að skýra fyrir mönnum hjer-
lenda pólitík og benda á hluttöku
i henni,
að fylgja nákvæmlega með
málum manna í nýlendunum til að
skýrapau og reyna til aðkippapeim
í rjett horf,
að halda fram rækt við hið forna
ættland vort,
að veita hverjum manni færi á
að bera hönd fyrir höfuð sjer í
i blaðinu, ef liann í greinum sínum
forðast illkvittni og áreitni og
að sneiða hjá persónulegum ill-
yrðum og skömmum.
Allt petta skrifa jeg fyllilega
undir og skal bæta pví við, að
uHeimskringla” mun reyna til að
berjast gegn öllu ofurvaldi í kir-kju-
legum og pólitiskum efnum en jafn-
framt gegn öllum skaðlegum hum-
bug-stefnum í pessum efnum.
Jeg endurtek loks tilmæli mín
til allra vina blaðsins, að lofa mjer
að njóta liðsinnis síns í ritstjórn
minni. Jeg skal aptur á móti gera
allt pað, sem mínir litlu kraptar
orka, til pess að blaðið verði
skemmtilegt blað og nýtilegt.
Gestur Pálsson.
ISLFJZKI SKALIISKAPLRIM
I IIKIIill SINM.
KAFLI UR FYRIRLESTRl
—EI’TIR—
GEST PALSSON.
Þegar litið er yfir íslenzkan
skáldskap í einu lagi, er auðsjeð,
að lýrik eða ljóðaskáldskapur ber
aðrar greinir skáldskaparins alveg
ofurliða, bæði að stærð og gæðum.
Hin stærri skáldrit hafa fæst heppn-
ast vel. Bezt af peim eru uHeljar-
slóðarorusta” og uPiltur og stúlka”.
Það er einkennilegt æsku og bjarg-
ræðisleysismark á sögu- og leikrita-
skáldskap vorum, hvað brjefin eru
par stórvirk. í uPilti og stúlku”
er pað brjefstuldur, sem kemur öllu
í bobba, í uManni og konu” sömu-
leiðis. I uÚtilegumönnunum” er
pað brjefið um móðerni Haraidar,
sem leysir allan hnútinn og í ”Vest-
urförunutn” er pað brjef um fað-
erni höfuðpersónunnar, maurapúka-
dótturinnar sem haldin var, sem
leysir allan hnútinn par. í uNýj-
ársnóttinni” er pað lika brjef, sem
allt ríður á. í uHversdagslífi” Jóns
Þorleifssonar er líka týnt brjef, sem
finnst og k6mur upp öllum brögð-
unum, sem verið er að brugga og í
öllum skáldsögunefnum Jóns Mýr-
dals, sem jeg hef lesið, eru pað
brjef og brjefstuldir, sem koma
mestu til leiðar.
Um ljóðaskáldskap vorn má
aptur á móti margt gott segja, jafn-
vel pó hann sje borinn saman við
sams konar skáldskap erlendis.
En samt skal jeg leyfa mjer
að taka fram eitt megin-atriði, sem
íslenzkur Ijóðaskáldskapur yfir höf-
uð stendur á baki annara pjóða kveð-
skap nú á tímuin í, og pað er, að
manni finnst að íslenzku skáldunum
flestum liggi ógnarlega fátt persónu-
lega á hjarta. Af pví sem jeg hef
áður sagt um einstöku skáldin geta
menn sjeð, hverjir eru helzt undan-
tekning í pessu efni. En yfir höfuð
stendur ógnar lítið af persónum ís-
lenzku skáldanna á bak við ljóð
peirra; sá eða sá vill svo fátt segja
út frá sínu innsta eðli og ef liann
segir pað, pá á hann svo bágt með
pað; hann klæðir pað í hálfyrði,
svo mergurinn hverfur meir en til
hálfs. Þess vegna er svo ofboð al-
mennur svipur yfir flestum islenzk-
um kvæðum. í>að sem flesta vant-
ar eða pað sem flestir bæla niður-
er ástríða. Það er svo óendanlega
sjaldgæft að peir komist á rjetta
leið; peir eru að fikra kringum hina
og pessa hugmynd, hina og pessa
tilfinningu, en pegar peir svQ ætla
að fara að lýsa pessu, pá yfirgnæfir
bergmálið úr gömlum kveðskap ann-
ara inanna hljóminn í peirra eigin
sál. Ef maður ætti í fám orðum að
einkenna petta, pá gæti maður sagt,
að íslenzku skáldin ættu svo bágt
með að finna sjálfan sig. t>au reka
sig alltaf á aðra pegar pau eru að
leita að sjálfúm sjer. Byron hefur
á e'num stað í uDon Juan” sagt, að
skáldskapurinn sje ástríða. Og pað
er sjálfsagt að miklu leyti rjett.
Skáhlskapurinn er fólginn í pví, að
skáldin taka á móti ytri áhrifum,
lifa í peim, pangað til pau eru svo
að segja orðin að peirra eigin holdi
og blóði; hjer af leiðir, að listaverk
í skáldskap verða íklædd skáldanna
eigin innsta eðli. t>ess vegna hrífur
líka skáldskapurinn með persónunn-
ar lifandi áhriðtm. Jeg tala hjer
um skáldskap í fyllsta skilningi orðs-
ins. Persónuleg ástríðu-hríð er skil-
yrðið fyrir fæðingu listaverksins.
Listaverkið er sama lögmáli bund-
ið og allt persónulegt líf í pessari
jörð; pað fæðist með hríðum. Að
vilja, pegar svo stendur á, takmarka
eða tempra, er jafn óeðlilegt sem
að takmarka eða tempra blóðrásina
í sínum eigin líkama. Leiptrið spyr
ekk< að, hvar pað megi koma niður
eða hvort pað eigi að skipta sjer eða
tempra sig; pað fer sína leið, af pví
að pað verður að fara hana, af pvf
að pað er náttúrunauðsyn. Skáld-
gáfan er eins og leiptrið í raun
rjettri ekkert nema náttúrukraptur.
stór og fagur eins <>g hafið og á-
hrifatnikill eins og stormurinn eða
ljósið.
Þetta ástríðuleysi hjá flestum
íslenzku skáldunum er nú að nokkru
leyti náttúrufar en mestpart er pað
pví að kenna, að ekkert íslenzkt
skáld má gefa sína náttúru alveg
skáhlskapnuin á vald. Okkar skáld
eru bundnari en skáld hjá nokkurri
annari pjóð i heimi. Hvert- eitt
einasta ísleijzkt skáld gengur alla,
sína æfi með blýlóð á báðum fótum
og blýlóðin eru daglegt brauð.
Með einhverju öðru verður hann að
vinna fyrir lífi sínu; með skáldskap
getur hann pað ekki. Svo framar-
lega sem hann kýs að lifa, verður
hann að beygja, sveigja og teygja
sína náttúru í allar aðrar áttir en til
skáldskapar, en pað er einmitt
skáldskapurinn sem parf að halda á
heilli náttúru. Og pað er harla mörg
skáldnáttúran, sem ekki polir pessar
beygingar og sveigingar; húu brotn-
ar og verður að molum. Svo tekur
lífið pessa mola og bræðir pá upp,
sýður úr peim prest á útkjálkabrauð
eða brennir úr peiin bókhaldara í
búð. Það getur reyndar komið fyr-
ir, að skáldnáttúran brennist ekki
alveg burt [>rátt. fyrir allt. En ef
hún lætur til sín heyra, pá er pað
eins og maður tali upp úr svefni,
eða úti á pekju, pví hún er ekki
lengur húsbóndinn í sálarlífi manns-
ins. Henrik Ibsen hefur sagt á ein-
um stað uKongsemnerne”: uDet er
stor synd at dræbe en fager tanke”.
Sje pað rjett, pá eru syndir ís-
lands harla margar. Jeg er viss
um að pó öll sinustrá á hinum
inörgu mýrarflákum landsins væru
talin, pá yrðu pau ekki fleiri en
fallegar skáldhugsanir, sem hafa
smáskulnað út, slokknað og orðið
að engu, af pví að skáldin fengu
ekki að njóta sín, heldur urðu að
neyta skáldnáttúru sinnar til að baka
við hana brauð og strokka við hana
smjer— til pess að geta lifað.
mmm nu.
Al.l.SIÍOVAK BŒNIIA-VÖRTR 0« VaRNINOíR
MEÐ BEZTA VERÐI, SEM IIEYRZT HEFUR í NYJA ÍSLANDI.
Mola-sykur (harður) 9 j'Und á $1,00, púður sykur hvítur 13 pd. á $1,00, rúsínur 9
pd. á $ 1,00, kúrínur 11 pd. á $1,00, góð epli 11 pd. á $1,00, grjón 17 pd. á $1,00
Ullar-kjólatau frá 10 cents yardifi, alfatnaðar-efni frainúrskarandi gott og ód’ýrt
o. s. frv. —Komið inn og sjáið fyrir yður sjálfa, pað skal verða tekíð vel á móti
peim sem heimsækja okkur.
SKilJKim KliO'S.
I HXAliSOI, rreidvvk,
) NYJA ISLAYDI.
Af pessu ástríðuleysi leiðir, að
áhrifin, eru svo lítil. Þau veruleg-
ustu áhrif, sem íslenzkur skáldskap-
urhefurhaftá pjóðarandann yfirliöf-
uð, eða hugsunarháttpjóðarinnar, ei
forna Idar-dýrkan. Fornald ardýrk-
un gengur í gegnum allan okkar
ættjarðar-kveðskap frá Jónasi og
Bjarnaallt fram á pentian dag, að und-
anteknum Jóni Ólafssyni og Hann-
esi Hafstein. Og fornaldardýrk-
unin á íslandi er orðin eitt af
meinunum í pjóðlífinu par, af pví
að hún skyggir á landsmanna eigin
öld. Þeir geta ekki horft fordóms-
laust á sinn eigin tíma fyrir fornöld-
inni. Skáldinhafaalltaf verið að brýna
fyrir okkur, að í fornöldinni okkar
einni byggi öll dyggð og öll feg-
urð. Hún ein gæti og ætti að vera
okkar fyrirmynd.
Fornöldin var sjálfsagt nauðsyn-
leg til pess að vekja okkar pjóðern-
istilfinningu, en okkar pjóðerni er
löngu vaknað og er glaðvakandi og
pað er engin sál í víðri veröld sem
dettur í hug að neita okkur um okk-
ar sjerstaka pjóðerni eða villá nokk-
urn hátt svipta okkur pví. Við e-um
ekki í Pólen, par sem hver dagur
í æfi hvers Pólverja er stríð upp á
líf og dauða til pess að megaveraPól-
verji. Þess vegna er pessi kveðskapur
okkar um fornöldina alveg óparf-
ur fyrir okkar pjóðerni og sem fyr
irmynd er fornöldin að flestu leyti
óheppileg fyrir okkur. t>að sjer
líka hver heilvita maður, að fornöld-
ina getur enginn maður aptur kallað
og mein okkar tíma eru alls anuars
eðlis en svo, að pau verði, læknuð
með fornöldinnl, hvað fögiir 'Og
glæsileg sem fornöldin annars er.
Enernúí rauninni dýrðin og ljóm-
inn mikil, ef skáldskapartjaldið er
dregið frá pessari fornöld? Er
kannske gæfa einstaklingsins sterk-
ari skorðum studd en nú? Langt
frá. Fornöldin okkar er eðlilega
eins og fornöld allra annara landa
full af hryðjuverkum og vígaferlum.
Rjettur einstaklingsins er einungis
kominn undir mannafla. Höfðingj-
arnir eru hjer um bil harðstjórar
hver í sínu hjeraði. Enginn getur
um frjálst höfuð strokið, enginn er
óhræddur um líf sitt. Meira að
segja, pó Islendingum í dag eða á
morgun væri boðið að hafa skipti á
pessari alræmdu stjórnarskrá frá
1874 og löggjöf íslendinga nú fyrir
stjórnarfyrirkomulagið og löggjöf
ina pegar pjóðveldið stóð í mestum
blóma í fornöld, pá væri enginn sá
íslendingur heilvita, sem kysi skipt-
in. Fornaldardýrkunin í skáldskap
vorum og hjá pjóð vorri er ekki ein-
ungis skaðleg af pví að hún dregur
afl frá okkar tíina, heldur er hún
líka byggð á alveg röngum grund-
velli.
Menn sjá af pví sem sagt er
að framan, að pað er skoðun
mín, að skáldskapurinn eigi að hafa
pýðingu fyrír mannlífið og pjóðlífið.
í hverju á pá pessi pýðing að vera
fólgin?
Þegar rjett er gáð að, pá er
sjerhvert andlegt framfarastig hverr-
ar pjóðar eðlileg afleiðing af bylt-
ingu og breytingu i hugsunarhætti
hennar. Skilyrðið fyrir andlegum
framförum verður pess vegna bylt-
ingar í hugsunarhættinum. En
skáldskapurinn er einmitt ekki
einungis hið bezta heldur líka
hið venjulegasta meðal nú á tím-
um til pess að breyta hugsunar-
hættinuin. Vih purfum ekki
nema að renna augunum til
frændpjóða okkar á Norðurlöndum,
Dana og Norðmanna, til pess að sjá
hvílíkum feykilegum breytingum
hugsunarhátturinn hefur par tekið í
andlega framfarastefnu nú á tím
um hin síðustu 20 ár, og að
pessar breytingar eru einmitt skáld-
unum mest og bezt að pakka. Það
er líka viðurkenndur sannleikur, að
andlegar vekningar verða að
ganga á undan öllum framförum.
Aðal-misskilningurinn hjá okkar
pjóð er sá nú, að liún heldur
að hún geti tekið öllum mögu-
legum framförum án pess að
hugsunarhátturinn breytist minnstu
ögn. Síðan um miðbik aldarinnar
hafa stórbreytingar orðið hjá oss í
pólitisku tilliti og jafnvel í efna-
legu tilliti líka, en liugsunarháttur-
inn stendur að mestu leyti i sömu |
sporum enn pá. Það er okkar mein.
Við elskum okkar pjóðerni og pað
er rjett. En pjóðernið verður ein-
mitt alltaf að taka móti nýjum og
nýjum áhrifum, endurnýjast með
hverjum tímaus straumi, pví annars
stirðnar pað og verður að múuiíu.
Allt pað góða og einkennilega í
pjóðunum getur haldist og á að
haldast fyrir pví— pað á bara
að yngjast. Og pað er skáld-
skapurinn, sem er færastur um : ð
yngja sjerhvert pjóðerni, með pví
að endurfæð hugsunarháttinn. Okk-
ar pjóð og pjóðerni stendur ekki
mesturháskinn afhafísnum eðaóblíðu
náttúrunnar,heldur af pví að hugs-
unarhátturinn stendur kyr eins og
stöðuvatn mann fram nf manni. Við
fáum nóg af nýjum lögum á hverju
ári, eti allt stendur í stað prátt fyrir
pað. Af hverju kemur pað? Ein-
mitt af pví, að flest lögin eru orðin
til af pekkingu cða kenningum ein-
stakra manna en ekki af nauðsyn í
hugsunarhætti pjóðarinnar. Nýr
hugsunarháttur á að búa til ný lög,
en ný lög búa aldrei tíl neinn nýjan
hugsunarhátt.
Jeg veit, að menn munu segja,að
pað sjeu einmitt blöðin, sem eigi að
breytahugsunarhættinum samkvæmt
Trtrrans krtífím og porfnm. Bn ötofr-
in geta pað ekki. Þau hljóta að
fljóta með strauirnum í hugsunar-
hætti pjóðarinnar en ekki móti hon-
urn, af peirri einföldu ástæðu, að
annars verða pau aðhætta að koma út.
Skáldin eru pau einu, sem geta
gert byltingu í hugsunarhættinum.
En til pess að pau geti pað, verða
pau að fá að njóta sin að fullu og
öllu. Þau mega engu og engum
vera liáð og síztaf öllu að purfa að
vinna fyrir lífi sínu með einhverju
öðru. Hvert sem vjer lítum í kring
um oss til að skoða bókmenntir ann-
ara pjóða, pá sjáum vjer, að hvert
eítt einasta skáldrit, sem hefur haft
verulega pýðingu fyrir pjóðarand-
ann og bókmenntirnar, erbúið til af
skáldi. sem átti sitr <>(r allan sinn
tíma sjálfur. Skilyrðið fyrir pýð-
ingarmiklum listaverkum í skáld-
skap vorum er, að skáldin megi ala
og efla sina skáldnáttúru í næði og
purfi ekki að hafa neina hjáguði.
Þegar skáldskapurinn getur verið
verið peim eitt og allt eins og
skálduin annara pjóða, pá fyrst er
von um verulega ávexti. Hvetrnig
pessu megi til vegar koma, um pað
skal jeg ekkert segja og hvenoer
pað verði eða hvert pað verði nokk-
um tíma, um pað skal eg engu spá,
en mjer er næst að halda að við öll,
sem hjer erurn inni, verðum pá
liingu dauð.
En eitt ætti að vera eptirtekta-
vert fyrir íslendinga. öll íslaiids
fornaldarfrægð, sem við erum svo
hreyknir af og sem við hjúpum okk-
ur í fram á pennan dag, er einungis
pví að pakka, að fyrir mörg hundr-
að árum voru á íslandi fáeúiir munk
ar, sein fengu að lifa áhyggjulaust
°g njóta sín að fullu. Væri nú
ekki sennilegt, að skáldin okkar
gætu, ef pau fengju að njóta sín,
búið til bókmenntir, setn landið
gæti haft sóma af og/sem væru
púsund sinnum heilsusamlegri fæða
fyrir okkar tíma nú en fornsögurnar.
Eitt verð jeg að segja aðendingu.
Jeg hefenga minnstu von um nokk-
urt andlegt líf, nokkra andlega fram-
för eða nokkra bærilega framtíð fyr-
ir íslendinga fyr en skáldin fá á ein-
hvern hátt að njóta sín, pví pá fyrst
er mögulegt, að einhverja ljósskímu
leggi inn I alla pessa poku, sem ligg-
ur svört eins og myrkrið og pung
eins og martröð yfir öllum hugsun-
arhættinuin á íslandi.
Carley Bris.
458. MainSí., inoti posthnsinn.
o-a-. ,^o- ,^o- .^„o- .
Stærstu ogheztu fatasalar i Manitoba
og Norðvesturlandinu.
Vjer erum mjögglafiir yfir uð geta sagt
til íslendinga, ats vjer æskjum verzlanar
peirra fremur en annara. Vjer búum öll
okkar föt til sjálfir, og getum pví spnrað
ágótSa þann, sem stórkaupmenn hafa á
þeim. '
Vjerhöfum alfatnað með alls konar
verði, einnig buxur og yflrfrakka. Skyrt-
ur, nærbuxur ogfótabúnatS kaupum við
mjög ódýrt og getum því selt það ódýrt.
Einuig höfum við ótal tegundir af skinn-
vöru.
Vjer höfum fengið herra C. B. Jdlíus
tilað vinna hjá okkur, sjerstakiega vegna
yðar, svo þjer getitf beði« um allt. sem
y-Sur vantur á yðar eigin yndislega ináli.
Oai-ley Bros,
458Maiu St., W innipcg’,
nja ]?IcCro8«aii & €o. með rriður
settu verði, einnig karlmanna og drengjt:
föt, nærföt og íi., svo ódýrt uð encin
getur koroist lcegra. Vjer höfum eitmi
trefla, ullar-húfur, skiun-húfur, muffu
og loðnn kvenntrefla. Komið bein
»Íð.tn~McCr°8san & Co.. 5«!
íUaiu og jnonið að þeir hnfa ail
sem vanalega er selt í stœrstu o« brzt
Dry Goods búðum, — Vjer höfum alla
tegundir af Dry Goods, Trimmings, grái
og hvitt ljerept, Fhmnel, ullar ábreiðu
þurkuefni, flíkaefni, iiorðdúkaefni.. olív
-tturÍTTT; fOTh+yúnnm, tTGtsf- Öfcr~TmgnrreTIt»4g
o. ii. <>. ti., — Höftim allar tegundir a
þræði, nálum og bandi. Einkunnaror
okkar er: ,fi)ót sula og lítill áqóði
Vjer æskjum eptir, að vorir Is]. ' \ir
muni eptir okkur, þegar þeir fara út 1
að kaupa.
568 Main 8t. —
& Co.
Winnipeg.
Lndirskrifuður hefur um tíma um-
b°ð frá áreiðanlegu stórkaupáhúsi í Chi-
cago, til að selja egta ameríkönsk ÚR og
KLUKKUR af beztu tegundum, einnig
HÚSBÚNAÐ og allskonar uJewelery”
fyrir
25% LÆtíRA VERD
en jeg lief átSur getað selt, efia nokknr
annar hjer nærlendis selur. Egta gull-
hringar nllskonar, smíðattir eptir máli,
einnig með inngreyptum gull-bókstöfum
í steina, settum ineð demöntum, ogán
þeirrn, allt eptir því sem nm er beðið.
Gamnlt gnll og silfur er tekitS upp í
borgun, með hæsta verði eptir gæðum.
I Þeir, sem' viljn kaupa gott ÚR eða
eittlivats ofannefndra tpgunda, gerðu vel
í að snúa sjer til mín hið allra fyrsta..
metSan tilboð þetta stendur.
Milton, Cavalier Co., f>ak.
S. Sumarliðason.
W ii»irnii - Lixsdöiöi;.
I>ræðurnir Hoiman, kjötverzlunarmenn
i Fortune-byggingunni hafaætíð áreiðum
höndum birgðir af nauta- sauða- og kálfa-
kjöti o. s. frv. og selja við lægsta gang-
verði
Komið inn og skoðið varninginn og:
yfirfarið verðlistann.
fslenzk tnnga töluð í búðinni
Holmnn Ri'os. -- 232M[ain8t.
ATHIISID!
Hjer með bits jeg alla þá, sem skuldft
mjer, bæ'ði i \Y innipeg og annarstaðar í
Canada, og hafa vilja og hentuleika til
pess, að greiða það hið allra fyrsta tU
Arna Fríðrikssonar kaupm. Ross St. eF'
Jóns Landy kjötsala, Ross St.
Stefán Ilrútfjörð.
M. <í. 8initli, skásmiður.
íl!>5 Rosm 8t., Wfnnipeíí