Heimskringla - 21.01.1891, Blaðsíða 3

HKinKKKtXULA, WIKKIPE4J, JIAK., 21. JAXUAB 1S»1.
X>omiiiioii of Cauada.
ÁWisiarflir oieyiiis fyrír miljonir manna
200,000-000 ekra
af hveiti- og beitilandi í Mamtoba ög Vestnr Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpur og frábærlega frjóvsamur jarðvetrur, nægfi af vatni og skogi
og megTnhlutinn Áálægt járnbrautum. Afrakstur hveitus af ekrunm 30 bush., ef
vel er umbúið.
IHIIÍIJ FKJOVSA3IA BEITI,
Rauðár-dalnnm, Saakatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhvertisliggj-
andi sliettlendi, eru feikna miklir flákar af agætastn akuriandi. engi og beitiland)
—hinn^víðátturoesti fláki í heimi af lítt byggðu landi.
r f
Malm-nama land.
Gull silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanáinalandi;
eldivi'Sur pví tryggður um allan aldur.
jÍbkbraut pbI hafi til hafs.
f'anada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vitt Grand Trunk og Inter-Colonial braut,-
jl my^^da óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanv.haf í Canada tii
Kvrrahafs Sú braut liggur um miðhlut frjóvmma heltiúns eptir pví endilöngu og
um hina hrikalegu, tignnrlegu fjailaklasa, norður og vestur af Lfra-vatni og mn hÍL
nafnfrægu Klettafiöll VTesturheims.
11 e i 1 ii æ m t 1 o t s ! a jj .
Lontslauið i Manitoba og NorSvesturlandiiiu er viöurkennt hið heilnæma.sta í
Ameríku Hreinviðri og purrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireinsogsunnarílandinu.
SAH BAS DSSTJORKl K 1 CASABA
gefur hverjum karlmnnni yfir 18 ára gömlum og liverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
1 o O ekrur af landi
alvee ókevpis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á iandinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
í S L K X Z K A K X Ý I, F, X 1> 1! H
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðnr í 0 stöðum.
Þeirra stærst er NÝJA ÍSLAND liggjandi 45—SOmílur norður frá Winnlpeg, á
vpstnr atrönd Winnipee-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er il F71 \VATNS-KÝLENDAN. báSum þessum nýlendum er mikið af ó-
nnwTn tandi oebáðnr pessar nýlendur liggjanær höfuðstað fyikisins en nokkur
ni T. 4«OTLE-NÝLENDAN er 110 milur snðvestur frá Wpg., ÞÍNG-
va r 'r A-NÝLKNDAN 260 mílur í nnrðvestur frá Wpg., QU'APPKLLK-NÝ-
IFn ‘d\N um 20 mílur sirSnrfráHngvalla-nýlendu, og . 1LBE/{TJ-Vi I.KXDAN
um 70 mílur norðnr frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. 1 siðast-
töldu 3 nýlenduuum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar i pessu efni getur hver sem viil feagið með pví að skrifa
um pað:
Tliomas Bennett,
1)0M. GOV'T. IMMItíRA TIOX AGJfX'l
Eda 13- I-i. Baldwlnson, (íilemknr umbodsrnaður.)
£031. COV'T [3131 JCU.ÍTION 'OFF’GE*
Willllipcji, » - - 0*11151 <1*1-
L A X I>T U K IJ-IiOK IX.
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
8 og 26 getur hver familíu-faöir, eða
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem heimilisrj ettarland og forkaupsrjett-
arland. _____T_T
IXXRITIJX.
Fyrirlandinu meca menn skrifa sig á
beirri landstofu. er næst liggur landinu,
sem tekið er. Svo getur og sa er nerna
viil land, gefið öðrum umboð til pess aO
innrita sig, en til pess verSur hann fyrst
aí fá leyfi annaðtveggja innanrikisstjor
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins i Winnipeg. |10 þarf að borga
fyrir ei°'narrjett á landi, en sje þao tekio
áður, parf aSborga f lOmeira.
SKYLMTRXAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
arlögumgeta menn uppfyllt skyldurnar
með prennu móti. . ,
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins,
má pá landnemi aldrei vera lengur iru
landinu, en 6 máuuði á hverju an.
2. Með pví að búa stöðugt í 2 ar inn-
an 2 míína frá landinu er wumið var,
og að búið sje á landinu í sæmilegu husi
um 3 mánutii stötiugt, eptir aó 2 ann eru
liðin og áfiur en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: u
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og a
pri-Sja 15 ekrur, ennfremur að á öðru an
sje sáð í 10 ekrur og á priðja ári í 25 okrur.
3. Mett pví að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta ár-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og pá að sá
í pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja pá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru pannig liðin verður landnemi að
byrja búskap'á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá peim tima
verður hann að búa á landinu i pats minsta
6 mánuði á liverju ári um pnggja ára tíma.
ITM ElttXARBBJEI'.
geta menn beðið hvern land-agetot sem
er.oghvern pann umboðsmann, se
ur er til að skoða umbætur a heimulsrje
arlandi.
En sex mdmtðum aður ««. landnetnt
biður um eignarvjett, verður hannað knnn
geraþað Dominion Land-umboösmannin-
um.
LKIDBKIXIXKA UMBOD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu Ap-
pelle vagnstöðvum. A öllum pessum
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðstffK
°g hjálp ókeypis.
SEIXXIHEIMILISRJETT
getur hver sá fengitt, er hefur fengiS eign-
arrjett fyrir landi sinu, eða skýrteini frá
úmboðsmanninum um að hann hafi átt að
fá hann fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingar áhrærandi land stjórn-
krinnar, iiggjandi milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan <>g Klettafjalla
®ð vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. XI. BI HLKSS.
Deputy Minister of the Interior.
BEATTT’S TOUB OF THE WOKLD.
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’
Celebrated Organs and Pianos, Washingtoi:
Newjersey, has retumed home from an ex
tended tour of the world. Read his adver
tisement in this paper and send for catalogue
BiATTY
Doar Slr:—Wf
returned home
Aprll 8, 1890,
from m touT
• round t h e
worhl, vlgit Ing
Europe, Asia,
(Holy l.and), In-
dla, Ceylon, Af-
rlcft (Kgypt), Oce-
anlca, dslaudof
the Seaa,) and
Weatern Ameri-
ca. Yet In all
our great) ourney
of 85,974 mllea,
wedouotremem-
ber of heurlng a
piano or an orgttn
aweeter in tone
t h a n Ueatty.'a.
Por we believe
w* h a ve the
From a Photograph taken in London. ®w0ete»t toned
KugUua, 1889. 1 u B t rn mo n t.
. madeatany
prlce. how to prove to you that thls atatement
absolutely true, we would llke for any reader of thli
paper to order one of our matchieaa orgaiið or pfanog
and we will offer yon a great bargaln. Partlculara Free.
Hatlafaction OUARANTEED or money promptly re-
fnnded at any tlmo wlthln three(S) yeara, wlth Intereat
at 6 percent. on eithor IMano or Organ, fuily warranted
ten yetuK. 1870 we left horae apennilesa plowboy:
to-day we havo nearly one hundred thousand ot
neatty's organa and pianos in use all over the
world. If they were not good, we could not hnvo
Boid so niany. Could wol No, certainly not.
Each and every lnstrument is fully w&rranted for
ten yeara, to bo manufactured from tho best
matenal market afforda, or ready money can bu
HX-MAYOR DANIKL T. BKATTY.
ORGANSP^Is™
VllVllll W Deautiful Wedding, Bi
^,ay or Holiday Preac
Free. Add
Hon. Damel F. Beatty, Washington, New Jen
Fnriisi k Ci.
Selja hfektir, ritfönif, otp frietta-
blöÖ. fe’ h J
Agentar fyrir 7?M<<ertcA*s-klæða-
sniðin alþekktu, beztu klæðasnið,
sem til eru.
Fergnaon ACo. tOS Xlaln St„
• - Maii.
m
:-:t.
HÚ8BÚNAÐARSALI
Xlarkct St. - - - - Wlnnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggustólum af
öllum tefundum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. H. WILSOX.
ISLENZKIR SÖGUÞÆTTIll',
--EI’TIR —
GÍSLA KONRAÐSSON.
I.
S A G A
•fÖRUNDAR JÖRUNDARSONAR
EÐA JÖKGINS ÞÁTTUR.
I. kap. frá Pjetri skipara ok Gísla Skag-
firðska.
Hjer verður Jiess ei getið, hversu
ófriðurhófst með Dönum ogBretum,
nema að bvf er íslandi við kom;
viljum vjer fyrst geta manna peirra
er síðan eru nefndir í frásögninni.
Pjetur hjet maður og var Eyjólfsson
frá Reyn í Hegranesi, Skagfirðingur
at ætt; fór hann suður vistum og
gjörðist skipari Dyrkjers verzlunar-
stjóra; Pjetur hafði átt Sesselju
dóttur Jónsli dlandafara, en Jón átti
Oddnyjudéltur Helga Jónssonar ins
ættfróða Helgasonar, og hafði Odd
ný beðið Jóns um 18 vetur, meðan
hatin var erietidis; hjuggu þau síðan
á Höfðaströnd í Hegranesfdngi; sið-
an var það að Pjetur fjekk konu f>eirr !
ar, er Auna hjet Snorradóttur, og var
hann nú búðarsetutnaðr á Langfeyri
við Hafnarfj. Maðurhjet Gísli, ungur
maður, mikill og sterkur, Skagfirzkur>
Guðmundarson frá Kýlholti af sterka
Hrólfs ætt; voru J>au systkin Gísla;
Halldór stór>, er lengi var formaður
í Keflavík suður og bjó norður á
Skriðulandi í Kolbeinsdal ok síðan
á Víðirnesi; Kristján stóri ok Jarð
prúður, «r kvenna var stærst og efld
sem enir röskustu karlar. Gísli reri
suður sem margir Norðlingar; yarð
f>að pá að hann lagði saman við
[yjófa að austan; lijet annar Magnús
Ólafsson; grófu f>eir undir búð
Tópta kaupmanns og stálu úr henni
til 300 dala, tóbaki, klútum ok
klæðum; en brátt koaist upp um
tökuna, náðist niikið af fólanurn,
var Magnús tekinn og kompán hans,
og peir síðan dæmdir og hýddir, en
Gísli koinst á hlaupi undan í hraun-
ið inti af L,angeyri. Pjetur var ný-
kominn úr veiðarför; fann Gisli hann,
og bað liann í guðs nafni at hjálpa
sjer, er hatin hafði sagt honum, hvað
hann liafði hent; gekkst Tjetri liugur
rið hæn haiis, ui fioir voru og áður
kunnugir og skagfirzkir báðir, skipti
skjótt við hann klæðum, hljóp í búð
til Dyrkjers, ok bað hatin láta sig
fá lokka-parruk, mjök úrelt, fjekk
pað og skipaði Gísla at brúka pað
og flýja nú sem fljótast; hafði Gísli
pað ráð, kvaddi nú Pjetur sem skjót-
ast, hljóp í hraunið, en er hann kom
inn að Hellirám, fundu hann menn
tveir, er leituðu hans og kendu peir
hann eigi sökum kápu Pjeturs ok
o’erðarhársins; leitaði Gísli ei nátt-
staðar áflur hann kom upp í Hvítár-
síðu og er ei af Gisla annað sagt
áður hann gekk á vist með presti
nokkrum um 3 vetur, pó vjer vitum
ei hver helzt hann var; en er har.n
vildi ei halda Gísla lengur leiðar-
brjefslausan, ritaði hann Ólafi stipt-
amtmanni í Viðey uin liagi Gísla,
og kom svo, að hann rjeðist til vist-
ar í Viðey, var pað síðan að peir
Pjetur fundust par, og sagði Gísli
pá Pjetri, hversu hann hefði undan
koinizt.
hjelt á ineðan peir fóru milli skip-
anna, pví uggvænt kvað hann síðan
sjer verið hafa hvað við sig ætti að
gjöra. Maður einn í víkingsskipinu
mælti við Pjeturá Fær*-ya tungu, :<ð
skútan væri tekin, pvi áðnr liafði
Gilpin rænt skútu v ö Færeyar og
pessi maður, var skipari hennar, er
mælti við Pjetur, oghjet Hansen, par
hafði og Gilpin rænt kyrkjufjám;
með sama hætti var ok skúta Einars
tekin, en pað varð at Einar vildi
eigi pegar uppgefast, er peir skutu
fyrir framan ok aptan skútu hans,
skutu peir pá hið priðja skot í segl-
ið á skútu hans, gafst hann við pað
upp og var tekinn sem Pjetur, en
pegar Ijet Gilpin menn 2 enska á
skúturnar í stað skiparanna; skipaði
Gilpin pá Pjetri að leiðsegja sjer til
Hafnarfjarðar og varð pað, en peg-
ar fór Gilpin á land og heimti lykla
alla atbúðum Dana; treystust kaup-
fnenn ei öðru en selja pá af hendi.
Þaðan fór Gilpin til Bessastaða ok
lieimti lykla að peningahúsum öllum
eða peiin Daniráttu; tók hann par
íslenzkt skip og fór með mönnnm
sínutn yfir Skerjafjörð norður til
Reykjavikur og heimti Pjetur til
leiðsagnar.
IIL'kap. Hugdirfð Jórunnar kerlingar
Það varð nú að nokkrir menn
Gilpins dvöldust eptir, er aptur áttu
að fara á skip hans í Hafnarfirði, er
hann fór norður yfir fjörðinn; komu
peir til bakaaptur frá Bessastöðum
til Brekku á Álptanesi, og sagt er
peir gripi par silfur nokkurt frá
búðarsetumanni par og formanni á
skipi ísleifs assessors Einarssonar,
er pá bjó á Brekku; hjet hann Jón
Gunnarsson, og var róinn, og var
pað par, að kerling ein, er Jórunn
hjet, hljóp út móti tveimur peirra
með barn á armi, en kníf eður tíski-
sax í annari hendi. Eltu peir pá
stúlkur tvær, pví allofstækir er sagt
peir væri til kvennafars, ef peir
fengi pví við komið. Kerling óð að
öðrum peirra, svo peir hrukku und-
an; er pað sögn Alptnesinga, og
kveður svo um pað Þórarinn prest-
ur Jónsson á Myrká í Tíðavísum
sínuin:
Tveir matrósar fijóða-fuud
fýstust kjósa litla stund,
undan fiúðu tvistar tvær,
tjörgu lúðar elltu pær.
Afram sætur æddu mest
eins og fætur toga bezt,
eltu drengir, bæ að bar,
búið spreng af mæði var.
í pví kerling út par stökk,
ekki’ á ferli lijarta-klökk,
á handlegg stinnum barn eitt bar,
beitt í hinni sveðja var.^
Rösklegt víg með reiðipjóst
rak peiin knífiun fyrir brjóst
og hjet að sliðra í hjarta reit,
liinir viðrast upp sein geit.
Kvíðin linar kviðar-skak,
kvennsemina á flótta rak,
kossa bæði og kveðjur praut,
knuðar æða hræddir braut.
Furðu stórau herinanns hug
hafði Jórun full sjötug,
lofsty’r hressi landið pinn
lengi hlessuð kerlingin!
II. kap. Gilpin víkingur tekur fiski-
skútu og kemur á lnnd.
PjeturEyjólfsson gjörðist siðan
skipari áfiskiskútu peirri er Flyðran
hjet; átti liana Bjami kaupmaður Sig-
urðarson í Hafnarfirði. Bjarni var
athafnamaður mikill og jafnan í för
um á skipi eínu miklu, er Dunkur
hjet; kölluðu menn pað síðfara til
siglinga, en farsælt ok all-ramgjört;
annari skútu Bjarna kaupmanns
stýrði sá inaður sunnlenzkr, er Ein-
ar hjet Gíslason, ekkill einn ungur
frá Ósi, hjet sú Vorið. Bjarni kaup-
maður var nú utan ok var tekinn af
Bretum, sem síðar verður við getið,
var pað nú um vorið, að peir Pjetur
ogEinar lágu úti skútum sínum, að
veiðum, par jökuldjúp heitir á
Faxafirði. Kom par að peitn vik-
ingsskip brezkt, er uSa)amina” hjet;
rjeði fyrir pví sájvlkingur er Gilpin
hjet, er víkingsbrjef hafði frá Breta-
stjórn meðan ófriðurinn stæði. Pjet-
nr var vestur lengra Einari, pá Gilp-
in ljet skjóta fyrir frainan og aptan
skútu lians—vissi Pjetur hvað pað
táknaði—og sneri uppí. Síðan kom
bátur frá víkingsskipinu og 4 menn
á, lágu söx peirra aptur á, spurðu
peir á dönsku, hvað skipari hjeti og
hvaðar. hann væri. Hann sagði sem
var, heimtu peir hann með sjer, fór
hann pegar með [peim, en greip um
meðalkafia á saxi peirra einu ok
Og við pað fóru peir aptur til
skipsins í Hafnartirði.
f
—«ða—
CORA LESIJE.
(Snúið úr ensku).
,Dáin, frá barninu sínu, sem ekki
fekk svo mikið snn að gráta hana’.
,Guði sje lof að pú bölvar ekki minn-
ingu hennar’, sagðiToby klökkur og reis
á fætur.
.Bölva henni! Hvað segirðu! Nei,
jeg vildi ekkert fremur en mega faðma
hana eins og jeg nú faðma pig, Toby!’
Og hún lagði hendurnar um hálsina á
honum.
.Jeg, Miss Cora, jeg er svertingi!’
sagði Toby og dróg sig úr faðmlögum
liennar.
.Hvað gerir pað til‘ Toby? Er ekki
sama blóðið í æðum okkar beggja?’ Er-
um vifi ekki bæði af sama undirokaða
ættbálkinum? Ó,Toby!Toby! pú pekkt-
ir hana móður inína; segðu mjer frá
henni. Jeg er stillt og treysti mjer til að
hlýða á söguna’.
Hún dróg Toby nauðugann að einum
stólnum, ljet hann setjast á hann, en sjálf
settist hún á jörðina vrS fætur hans.
.Francilía’, byrjaSi Toby, ,var 15 ára
gömul þegar prælaverzlunarmaður kom
með hana og seldi Gerald Leslie. Hún
var svertingi aS fjórða hlut og and-
litsfegurð hennar var eins og pín
pó hörund hennar væri nokkuð dekkra
en pitt. H ún hafði sítt og mikið
svart hár og stór svört og viðkvæm og
blíð augu—og endurskinið af peirri blíðu
sje jeg nú aptur í þínum augum. Um
tíma var hún pjónustustúika í húsi Ger-
nlds Leslie, og hlýddi boðum konu hans.
0, hvað hún var kát og glöS á þeim dög-
um! Allan daginn bergmálaði húsiS
gleðisöngva hennar og hlátur hennar
fjell í öldum eptir húsgöngunum. Jeg
kynntist henni og vogaSi mjer aS elska
hana! Það tímabil var hennar gleðirik-
asta á lifsleiSinni, pví hún ann mjer
líka. En við vorum heimsk! Því hvaSa
rjett hef.ur prællinn til að elska? Þræll-
inn, sem er annars eign! Einusinni fór
hún með peim hjónum norður til St.
Louis og átti að vera par nokkrar vikur.
Jeg varí eptir heima. Þegar hún
kvaddi mig fjekk hún mjer pennan
silfurhring, sem jeg hef borið siðan.
Jeg skykli gefa pjer hann, kæra Cora,
ef jeg hefði ekki svarið að bera hann til
dauðadags. Þegar hún kom aptur—
var.......”. Lengra komst Toby ekki
fyrir harmi.
uAfram með söguna Toby! Áfram
með hana!” sngði Cora.
ut hamingjubænum ákœrðu ekki
hana!” sagði páToby !>g hjeltáfram sög-
unni. uÞú veist ekki hvatS pat! er ats
vera præll, skyldug til að hlýða öllum
boðum eigandans, með likama og sál.
að sýna mótstöðu er glæpur! Þegar
Francilia kom aptur var hún orðin hjá-
kona föður píns. Hún sagði mjer alla
söguna meö mörgum og svíðandi tárum.
.Teg missti stjórn á injer íyrir bræðinni
sem greip mig og heffSi Gerald Lessiie
pá komið fram fyrir mig, pá hefði jeg
gerzt morðingi. En vaninn við kvalir
og kúgun kennir prælnum að auíSmýkja
sig. Eptir pessa fyrstu kviðu bræðinnar
hvarf frá rnjer allur kjarkur. Jeg gerði
pá ekki annað en gráta með Franciiiu
yfir okkar týndu gleðidögmn. Og hún,
vesalingurinn! Hún söng nú hvorkieða
lilóg framar. Það var ekki fyrri en
eptir að pú fæddist, að hún virtist liafa
löngun til að lifa. Og jeg—fyrirgefðu
mjer, Miss Cora—jeg elskaði pig einnig,
eins og ef pú hef'Sir verið mitt eigið af-
kvæmi”.
„Kæri Toby!‘’tóK Cora fram 5.
uOg luin—hve heitt hún elskaði pig,
að pví verður ekki orðum komið. Hún
annaSist um pig með meira en móður-
legri ást—meS ást prælsins, sem veit að
jafnvcl barnið hennar er ekki hennar,
heldur að einnig pað er præli, eins og
hún sjálf, —sem þorir naumast afS sofna
yfir vöggunni af ótta fyrir pví aS ámeð-
an hún sefur verði barn hennartekið frá
lienni og aS vaggan verði tóm pogar hún
vaknar. Slíkt er almennt”.
„O, hvílík grimmd!” tók Cora fram í
aptur.
„ Yfir pjer vofðu engin slik forlög.
Mr. Leslie átti lijegómagpirna og kvik-
lynda konu. Þau áttu eklcert barn og
æti hans var ekki gleðirík. Hann elsk-
aði pig innilega—öllu innilegar af peirri
ástæSu, að hann varð að dylja pá ást
fyrir öllum, sem í annara augum hefSi
pótt hlægileg. Þessi ás’ föður pínsfull-
vissaði Fraciliu um að hún fengi að hafa
pig hjá sjer. En þegar minnst varði (pá
varst þú fjögra ára) kom hann og sagð-
ist hafa ákveðið að senda pig til Eng-
lands. Fraucilia sagði ekki eitt orð,
en pögui tár fylltu augu hennar, og
pegar peir slitu pig frá lienni hneig hún
meðvitundarlaus á gólfið”.
„Já , jeg man eptir pví”, sagði Cora
uEn, allt pettaernu ekkert!” Sagði
Toby og var sem eldur brynni í augum
hans”. Ekkert í samanburði við........
en nei, nei. — Jeg hef ekkert meira
að segja.
uEn jeg lieimta að vita allt!” sagði
Cora með ákafa. uHvað varð um móður
inína og hvernig dó hun?”
uIIún var að sjá stillt og búin að
ná sjer, pagar faðir pinn kom heim frá
Englandi. En hann poldi ekki augna-
tillit hennar, í pví var að lesa svo pung-
bæra ásökun. Hann sendi hana svo frá sjer,
! lil að vinna út á búgarðinum, en pað at-
vikaðlst einhvern veginn pannig, að hvar
sem hann fór um hann og hvenær sem
liann kom þangað, pá mættu honum hver-
vetna hin sorgþrungnu svörtu augu
hennar, og altaf spurðu pau hann að pví
sama, hva'K liann hefði gert við barnitS
hetmar. Að síðustu poldi hann ekkimát-
ið, og seldi hana svo”.
uGuð komi til!”
Hann seldi hana manni, sem heitir
Si!as Craig—vondum manni, sem undir
grímu guðrækni og dyggða hefur hinn
versta mann að geyma—sanrlifnað og
mannvonzku. Hann hugsaði, er hann
keypti hana, a!S hann mundi njótasömu
hylli lijá henni cg Gerald Leslie hafði
notið. Þegar hann komzt að því, að
bænir dugðu ekki, ætlaði hann ats taka
haua með valdi, en—heldur en að líða
pað, tók Francilia hníf og Iagði sig í
gpgn’-
,Ó, móðir mín, móðir mín! Hvlík
afdrif!’
,Einn af prælum Craigs stal linifnum
og gaf mjer og—jeg geymi hann enn
bætti Toby við, og—saga hans var búin.
.Elskulega móðir! pýslarvottur griram-’
úðugra laga í pessu bölvunarinnar landi!
Það er pá pannig eptir 15 ár, að jeg
heyri æfisögu pína, pannig eptir 15 ár, að
jeg fyrst fæ að grátayfir minningu pinni!’
Hún kastaði sjer á knje, fórnaði höndum
til himins og tárin flóðu niður um kinnar
hennar.
8. KAP.
Hvorki Cora eða Toby vissu aiS pau
höfðu áheyranda að seinni part sögunnar,
en þatS var pó svo. Gerald Leslie haftSi
komitS heim, svo hvorugt peirra vissi af,
og er hann sá með hvað miklum ákafa
Toby talaði, hugsaði hann sjer að kom-
ast eptir, hvað umtalsefnið væri, stóð
pví í grendinnl og hlustaði. Að segja atS
hann reiddist fullnægir ekki tilfinningum
hans, er hann heyrði atS Cora var nú að
fá opinberaðan pann leyndardóm, sem
hann fram yfir allt vildi dylja fyrir dótt-
ur sinni. Samt hlýddi hann á söguna til
enda.
,Toby’, sagði Cora undir eins og hún
kom orði upp. ,SegtSu mjer hvar þeir
jarðsettu móðurmína?’
,Gröf hennar’ svaraði Toby ,er hul-
in mitt í pykkum malióní-runni við jað-
arinn á búgarði Craigs. Jeg telgdi til
kross úr óberktum vitsi og reisti hann við
höfuð-endann á leíði hennar’.
,Fylgdu mjer pangað Toby’, sagtSi
Cora.
í pessu hljóp Gerald fram mets upp-
reidda svipuna til að berja Toby, en
Cora hljóp á milli peirra.
,Berðu mig en ekki hann’, sagfSi hún.
Svo sneri hún sjer að Toby og mæiti með
hægð: ,Farðu Toby. Jeg svcr pað, að
á metian jeg lifi skal enginn skerða hár á
höfði pínu’.
En Toby stóð um stund og horfði
biðjaudi til Geralds. ,Fyrirgefðu mjer
herra húsbóndi minn, að jeg talaði’,
sag'Si liann.
,Jeg vil ekki liafa að pú afsakir pig’,
tók Cora fram í. ,Þú hefur að eins gert
skyldu pína. Fnrðui’
Toby hengdi höfuðið og gekk burtu
þunglamalega, en Cora stófS kyrr, kross-
lngði hendurnar og horfði á föður sinn.
,Nú, pví slærSu mig ekki?’ spurði liún,
er Toby var burtu. ,Hver er jeg, að hönd
pín hefur ekki nú pegar hirt mig fvrir ó-
svífnina? Dóttir pín? Nei! Jeg er barn
Franeiliu, vesala prælsinsi Sannaðu pað
Sir! ats jegstandi hjer frammi íyrir hús-
bónda mínum og herra! Því sje jer dótt
ir pín, pá heimta jcg að pjer fullan
reikningsskap fyrir mcðferðina á henni
móður minnil’
,Þú ákærir mig pá! Pú, Cora!’sagði
Gerald.
,Jeg er óþakklát. Já, pað er satt.
Aðrir lief'Su undir sömu kringumstæð-
um lútiö barn sitt vaxa upp í stöðu præ
anna, par sem pú, jafnframt og pú fyrír-
varfist pig fyrir faðernið, sleizt mig úr
faðmi móður minnar, til pess að jeg
skyldi gleyma henni, til pess i pann hátt
að reyna að ljetta af mjer pessu neyðar-
oki, og, ef mógulegt, að afmá pennan
banvæna blett’.
,Hvað Jmeira var í mínu valdi að
gera, Cora?’
,Þú gazt látið vera að gefa rnjer til-
veru! Þú gazt latið vera atS seuda mig til
Englands, par sem jeg var uppfrædd eins
og prinsessa. Veiztu hvað mjer var
kennt í pví frelsisins heimkynni? Það,
að pað væri jafn-háleit skylda að elska
móðurina eins og atS heiðra föðurinn’.
,8vo pú ávítar mig fyrir ást mína á
pjer, Cora’, svaraði Gerald niðurlútur og
sorgbitinn. ,Mig langaði til að forða
pjer og fyrir i>uð sakfellir pú mig, eins og
sú löngun hefði verið glæpmr. Jeg hreif
pig frá hyldýpinu, er gein við barnsfæt-
ur pína, og fyrir pað bölvar pú mjer! Ó,
Cora! Minnstu pess heldur hvernig jeg
annaðist um pig, með hvað mikilli pol
inmæði jeg ljet undan ðllum pínum
barnalegu keipum, hve innilega jeg
gladdist með pjer og tók pátt í barna-
gleði pinni, hve farsæll jeg var pegar pú
vafðir höndunum um hálsminn og kysstir
mig’.
uNei, nei! Minntu mig ekki á neitt
af þessu. Jeg vil ekki rmina það, pvi
hver einn siíkur koss var stuldur frá
ófarsælli móður minni!”
uMóður pinni!” liafði Gerald eptir
henni og bisti sig. „Gættu pín stúlka,
og nefndu hanaekki i minni áheyrn. Þó
jeg viðurkenni að liún sje saklaus af að
hafa verið frumkvöðull pess, að pú varst
til, pá get jeg allt að pví haft hatur á
henni fyrir að hafaí pínum æðum endur-
nýjað einn einasta dropa af sínu banvæna
Afríku blóði”.
„Hatri pínu var líka fullnægt”, svar-
aði Cora. uÞú seldir hana! Og pening-
arnir sem pú fjekkst fyrir hana hafa, ef
til vill, gengið til að borga fyrir skraut-
klæðin, er pú hlóðst á mig! Gimstein-
arnir sem glóíu á hálsi minum og hönd-
nm- voru ma ske keyptir fyrir blóð móð-
ur minnar!’,
,Varaðu pig Cora!’ sagði Gerald, er
nú var farinn að reittast”. Varaðu pig,
að pú farir ekki of langt! Jeg hef reynt
að gleyma—og jeg lief gleymt pví, að
hennar blóð flóir í pínum æðum. Neyddu
mig ekki til eudurminuingar um pað á
ný!”
,Og hvati pá, °f jeg endurvek pá
minningu, hcaöætlardu pá að gera við
mig? Ætlarðu máske að senda mig á
búgarðinn til að præla ísólarhitanum og
deyja fyrir tímann? Nei, betra er aö
$elja mig! Á pann liátt getur pú lika
iná ske endurreist pínar föllnu elgnir!
Veistu pað, að pað er ekki klukkustund
li'Sin síðan einn af þeim, er pú skuldar,
Ágústus Horton, bauð fimmtíu-púsund
dollars fyrir.heiður dóttui pinnar?”
Framh.