Heimskringla - 11.03.1891, Blaðsíða 2

HKIMKRIKGLA, WIIfNIPEG, HAX., II.HABZ I»»i.
kemur út á hverj- An Ieelandic News-
um miðvikudegi. paper.
Published e v e r y
Útgefendur: Wednesday by
The HKIMSKRING1.A Printing & Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
151 Lombard St. - - - Winnipeg Canada.
Blaðið kostar:
Heill árgangur............. $2,00
Hálfur árgangur............. 1,00
Um 3 mánutii................ 0,65
Skrifstofa og prentsmiöja:
151 Lombard St......Winnipeg, Man.
GyUndireins og einhver kaupandi blaðs-
lns skiptir um bústað er hann beðinn atS
senda hina breyttu utanáskript á skrif-
9tofu blaðsins og tilgreina um leið fyrr-
earandi utanáskript.
Upplýsingar um verð á auglýsingum
S „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
stofu blaðsins.
RITSTJORI (Editor);
Gtestur Pdlsson.
Hann er að hitta á skrifstofu blaðs-
ins hvern virkan dag kl. 10—12 f. h.
BUSINES3 MANAGER:
Porstcinn Þórarinsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
is og frá kl. 1—6 e. m.
Utanáskript til blaðsins er:
The Heimskringla PrintingdsPublishingCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
V. ÁR. NR. 11. TÖLUBL. 219.
Winnipko, 11. mar/. 1891.
SVAR til Lfigl»ei'){s liem-
ur i nœsta blaili.
eru þá ioks nm garð gengnar. Það
er ekki í dag, laugardag 7. niar/,
liægt að segja upp á einingu, hvern
ig flokkarnir standa að vígi eptir
kosningarnar, en full vissa J>ykir
fyrir, að kosnir sjeu 114 konserva-
tívir og 94 líberalir, on aptur ámóti
pykir óvíst um 5.
Konservatíva stjórnin situr pann-
ig að völdum einn kosningatírnann,
út enn, en meiri hlutinn, sern hftn
hefur í nýja pinginu, verður að öll-
utn líkindumekki nema rúmir 20, par
semhún á síðasta pinginuhafði rúma
40. Munurinn er sýnilegur. t>að
parf ekki mikinn speking til að sjá,
að vinsældir konservatíva stjórnar-
innar hafi farið rjenandi síðan kosið
var sSðast, Til pess ber margt;
fyrst pað, að stjórn, sem situr að
völdum t. d. 14 ár, fer sjaldan eins
gætilega með völdin síðustu árin og
h'n fyrstu. Menn, sem sitja á valda-
stólnum langa hríð, verða opt elsk-
ari að hægindunum, eða jafnvel
völdunum tímum fyrir valdanria
sakir, en góðu hóíi gegnir. Saga
heimsins sýnir, að pað eru sjaldnast
elztu stjórmrnar, sem gera mest af-
reksverkin ístjórnarstörfunum. Vita-
sluld kemur slíkt fyrir, en sjald
gæft er pað. Það er pessi skoðun,
sem hefur haft nokkur áhrif á kosn-
ingarnar til liags og gagns fyrir
luna líberölu. En pað, sem mest
hefur gert, er pað, að toll-álögurnar
eru orðnar lítt bærar hjer í Canada.
Ef líberaii flokkurinu liefði nú við
k jsningarnar gert pað að sinu máli,
að Ijetta yfir höfuð tollum í Cana-
d i, pá er enginn efi á, að p.eir hefðu
s grað. En petta Uunrestricted re-
eíprosity”, petta fulla toll afnám við
Bandarfkin, sem peir líberölu voru
að hamast fyrir, gerði útaf við pá
og peirra sigur í petta sinn, af peirri
einföldu ástæðu, að peirra toll-afnám
við Bandaríkin hefði bara þyngt
tollana að miklum mun í Canada í
heild sinni. Og pað getur enginn
uiaður, sem ann frjálsri verzlun,
jiiælt með toll-afuámi á einum stað,
sem er pannig vaxið, að pað eykur
tollana yfir höfuð. Þetta atriði,
að toll-hcehkun hefði orðið aíieiðingar
:.f toll-afnáminu við Batidaríkin er
nú orðið svo fullsannað af ræðum
og ritum pessa dagana, að pað porir
enginn að láta eins og hann viti
ekki neitt uin pað, nema uKðgberg”,
sem alltaf er að gelta móti öllu pví,
sem ekki hrópar húrra fyrir peim
usannleika”, sem Greenway-stjórriin
hjer í Manitoba gefur út. En pað
gerir reyndar ekkert til, pó uLögb,”
glamri, pess pólitiski trúverðugleiki
er nú dauður og grafinn.
Það er vonandi, að hin gamla
Canada-stjórn sýni nú í verkinu,
pegar hún nú enn á ný hefur hlotið
traust og fylgi pjóðarinnar, að hún
beri fullt skyn á, af hverjum orsök-
um fylgið og traustið er minna nú
en fyTr. Það ætti ekki að leyna
sjer fyrir henni, að pólitiskur proski
Canada-pjóðar er vaxinn svo, að
hún polir ekki, að sjer sjeof boðið
með kúgandi toll-álögum. Fari
stjórnin að reyna til, að smáminnka
tollana, ekki síður og ekki fremur á
landamærunum við Bandaríkin en
á öðrum landamærum Canada,
minnka pá svo, að peir geti horfið
innan ekki allt of langs tíma, ja, pá
getur hún eflaust átt von á fullu
fylgi við næstu kosningar. En láti
hún allt sitja í gamla horfinu, pá er
enginn efi á pví, að líberali flokkur
inn vinni sigurinn næst, pví engum
dettur I hug að ætla, að hann haldi
fram fásinnunni, sem varð honum
til falls í petta sinn, Uunrestricted
resiprosity” viðBandaríkin ein, held-
ur að hann hefji nú fánan fyrir fullu
toll-afnámi við allar pjóðir og alveg
frjálsa verzlun; hann hjelt pví fram
við prjár kosningarnar síðustu, að
tollana yfir höfuð ætti að minnka,
paugað til hamingja conservatfva
flokksins eða rjettara sagt glópska
peirra líberölu sjálfra kenndi peim
núna síðast að setja á fána sinn
eina herópið, sem gat orðið peim til
fills, Uunfestricted resiprocity” og
allar pær afleiðingar, sem par af
flutu.
J SEKK
ÖSRl”
Lögberg vesalingur hefur verið
aðleika pólitiska komidíu, uGönu-
hlaupið fyrir Greenway”, núna und-
anfarandi vikur og svo endaði allt
með skelfingu eins og tragedía.
Það hafði legið svo langan tíma í
frakkalöfunum á Greenway og hafði
fengið svo góðar vonir um að koma
sjálfu sjer eða að minnsta kosti ýms-
um vildarmönnum og Uvelunnurum”
inn fyrir frakkalöfin í einhvern vasa
Greenways, vel að merkja að aptan-
verðu, par sem hægt væri bara að
liggja og jórtra fyrirhafnarlaust til
æfiloka og svo hafði blað-snepils-
grey—vesaldar—lúsar—anga—nóran
lært par alla mögulega Greenway-
og Martin-vizku, eins veloghægter
að læra pess háttar af frakkalöfum
að aptanverðu, og parna fór svo vel
um pað í voninni uin vasakytruna,
að par var ekkert setn amaði.
Svo komu pessar ólukku-kosning-
ar með allt böl og alla mæðu.
Greenway og Martiu tóku Lög-
berg garminn, par sem pað hjekk í
frakkalöfunum, og sögðu að nú
væri annað í efni en að liggja í löf-
um, nú ætti pað að fara út að stríða
fyrir sig, og sýna hvort pað verð-
skuldaði vasa-kytru, oo- svo löo-ðu
peir saman ráðherrarnir rausnarlega
og gáfu Lö'gbergi heila köku með
smjöri ofan á í veganesti og Lög-
berg beit í svengd sinni gráðugt í
kökubleðilinn og sagðist vilja fara
út að stríðafyrir alla muni.
Og svo spiluðu peir Greenway
út mörgum besefum í kosningar-
spilinu og Lögberg henti alla besef-
ana á lopti og gyllti pá eins vel og
pað gat og söng um pá lofgjörðar
sálma í skrækhljóðuðum tón, pví
pað er ofboð mjórómað af náttúr-
unni.
Þegar svo var búið að gvlla allt,
sem gyllt varð, fyrir Greenway, pá
tók Lögberg sig til og fleygði sjer
allsbert út í kosningar-pollinn til
pess að synda par og gera líberalt
busl.
En allt mistókst.
Lögberg náði aldrei sundtök-
unum, pað stóðu bara iljarnar upp
úr pollinum og pað varnærri drukkn-
að niðri í leðjunni; froðu-bólur risu
kringum iljarnar og slokknuðu strax
aptur—pað var allt.
Allir besefarnir gengu til kosn-
ingarborðar.na, hreyknir og upp með
sjer, með lófaklapp Lögb. á öxlun-
um og lofgjörðarsálmana í vösunum
en öll lófaklöppin urðu að sýnileg-
um dauðamerkjum og lofgjörðar-
sálmarnir hljómuðu liksöngslög upp
úr vösunum, meðan kjósendurnir
æptu að peim Uburt með pá, burt
með pá”------
Og eptir kosnirtgarnar stóð svo
eymd eyileggingarínnar alstaðar af-
máluð.
Niðri í pólitíska kjallaranurn
undir Lögbergi heyrðist hvorki stun
nje hósti; kjallaravörðurinn gekk
um langstígur á flókaskóm og spýtti
í hljóði og ljet ekkert til sín heyra
heldur en hann \ æri vofa og aðstoð-
ar—kjallara—vörðurinn gerði alveg
eins. Úti í einu horninu stóð stór-
eflis grautar-pottur og á hann var
skráð með skýru letri: upólitískt
pang til manneldis”. Eu nú leit
enginn við pottinuin framar. Sú
var tíðin, á undan kosningunum, að
menn voru dregnir að pottinum
og mataðir í spónblaði af pang--
grautnum. En nú kom enginn. Og
dauðapögnin lagði svo raunalega
hvíldarblæju yfir allt og alla, að ná-
lyktin, sem gaus úr öllum áttum og
öllum kytrum og afkymum af dauð-
urn pingmannsefna-búkum og dauðu
skrumi, var enn meira ópolandi.
Uppi á lopti sat ntstjórinn og
góndi út í loptið, með opinn munn-
inn eins og af uforundrun”, pur.nur
á vangann og toginleitur á svipinn,
nærri pví eins og rifinn lönguhaus.
Við hlið hans sat uBusiness Man-
ager” niðurlútur og las með grát-
hljóði S kverkunum uBæn í mót-
læti” eptir sjera Þórð heitiun. En
fvrir framan báðasat Aðstoðar- Bus.
11 44
Man.” flötum beinum á gólfinu,
með aptur augun og raulaði undir á
gítar:
Reynazt heit um launin ljett,
langir eru dagar,
allt í klípu svika’ er sett,
svangir gaula magar.
En niðri í pollinum situr I.ögberg
á hausnum pann dag í dag, svo að
ekkert stendur upp úr nema iljarn-
ar.
t>að er sagt, að öú eígi að hafa
pað til afsökunar fyrir Greenway-
stjórninni út úr ósigrinum, að Lög-
berg hafi barizt svo dyggilega að
pað hafi misst bæði haus og búk,
og hafi nú ekkert eptir nema bara
iljarnar.
Það hefur aldrei komið fyrir í
rjettarfarssögu nokkurs lands, að
pungur dómur hafi verið lagður á
tórnar iljar.
t>að er líka hægra að fávasa-kytru
aptan í einhverju frakkalafi fyrir
bláberar iljar en heila skepnu.
Flotti
frá
S i b e r i n.
Fáir eru peir, sem heppnast
hefur að komast lifandi burt úr Sí-
beríu af öllum peim mörgu hundr-
uðum púsunda, sem Rússa-stjórn hef-
un rekið pangað, opt og tíðum fyr-
ir engar sakir. Einn afpessumfáu
mönnutn er Felix Wolochowsky,
sem nýlega hefur ritað æfisögu sína
í enska blaðið uTimes”.
í fyrsta skipti var hann tekiun
fastur í Moskwa 18BS. Hann var
nýbúir.n að Ijúka par lagatiátni við
háskólann og ætlaði að fara að fá
sjer lifsstöðu, pegar hann var allt i
einu tekinn höndutn, fluttur til
Pjetursborgar og settur par í einn
fanga-klefa leyni-lögreglunnar. Þar
sat hann í sjð mánuði. Eptir marga
mánuði komst hann að pví, að brjef
til hans frá einum kunningja hans
hafði verið orsök til pess, að hann
var tekinn höndum Grunur Ijek á
pví, að pessi kunningi hatis væri í
einhverju leynifjelagi, og svo tóki
lögregluliðið höndum alla pá, sem
hann skrifaði til, hvers efnis setn
svo brjefin voru. Þegar sjö mán-
uðir voru liðnir, var honum sleppt,
pví pá komst pað upp, að kunn-
ingi hans var alveg saklaus. Wol-
chowsky var nú íluttur til Moskwa.
Það var svo sem ekki að tala um,
að hann fengi nokkrar skaðabætur
fyrir allt petta ranglæti, en par á
ofan var öíl fraintíð hans eyðilögð.
Þótt hann hefði lokið lögfræðis-
prófi, fjekk hann ekkert prófs-vott-
orð, af pví að liann hafði nú einu
sinni verið Ugrunaður”, prátt fyrir
pað pó ekki hefði sannast um hann
nokkur skapaður hlutur. Og án
prófs-vottorðs hafði hann engin not
af lögfræðisnámi sínu.
Um pessar mundir korn svo
samsæri Netschajews. Einhverjir
urðu til pess að segja að Wolchow-
sky talaði mikið utn pólitík og hefði
mikinn áhuga á slíkum málum.
Svo var hann tékinu hörtdum í ann-
að sinti og .pað purfti svo sem ekki
að sökum að spyrja, hann var sjálfur
fjelagi og fóstbróðir Netschajews í
samsærinu. Nú var hann aptur
fluttur til Pjetursborgar og var
settur í fangelsi í Pjetur-Pauls-kast
alanum; par var honum haldið í
prjú ár í köldúm og illum fanga
klefa. Þegar liðin voru prjú ár og
missiri, var loksins farið að prófa
mál hans. Wolschowsky var pá
orðinn svo veiklaður og af sjer
genginn eptir fangelsis-vistina, að
hann gat ekki á fótunum staðið.
Þegar mál hans var búið að standa
í tvo mánuði, var hann loksins
dæmdur sýkn saka. Skömmu síðar
komst hann í einhverja stöðu í Od-
essa.
Þar gekk hann í pólitískt fje-
lag eitt. í kjallara nokkrum komu
par saman ýmsir menntaðir menn
og verkmenn; par var rætt mikið
utn eymdar-ástandið í Rússlarrdi og
um hve pað væri nauðsynlegt að fá
einhverja stjórnarbót. Allt. komst
upp; fjelagsmenn voru teknir fastir
og par á meðal var nú Wolchowsky
í priðja sinn tekinn höndum árið
1874. Enn pá einu sinni var hann
fluttur til Pjetursborgar og kastað
í Pjetur-Pauls-dýflissuna. Þar var
enn haldið í prjú ár. Loksins var
svo mál hans tekið fyrir og endaði
pað svo, að hann var dæmdur til
Síberíu-vistar æfilangt ásaint 197
fjelögum sínum. Eptir nokkurra
vikna ferð kom hann til Tukalinsk,
nálægt bænum Tomsk í Síberíu.
Þar var honum sagt, að hann fengi
knút-hýðingu, ef hann færi eitt fet
út fyrir bæinn og að hann á hverju
augabragði gæti búizt við pví, að
lögreglumenn kæmu að vita um
hann; að öðru leyti mætti hann hafa
ofan af fyrir sjer eptir pví sem
hann gæti bezt.
Lögfræðingurinn lagði nú fyr-
ir sig trjesmíði og gat unnið sjer
hið allra-nauðsynlegasta til lifs-við-
urhalds. Tvisvar á dag komu lög-
reglumenn að vitja hans. Þegar
hann var búinn að vera pr.rna ífimm
ár, fjekk hann loksins leyfi til að
setjast að í Tomslc. í Tuskabinsk
hafði hann gipzt, eti fátæktin og
eymdarkjörin par höfðu gert konu
hans alveg heilsulausa, svo að hún
dó, skömmu eptir að pau komu til
Tomsk, pegar húti var nýbúin að
ala dóttur. í Tomsk komst Wol-
chowsky að blaði eintt og dvaldi par
í fimm ár, en loksins var blaðið gert
upptækt, og Wolchowsky varð enn
á ný að leggja á stað, til að leita
sjer atvinnu. Hann mátti nú fara
hvert sem hann vildi um alla Síber-
íu, en út fyrir hana mátti hann
ekki fara. Hanrt fór iiú til Irkutsk
og pegar hann var búinn að dvelja
par utn hríð, fór hann yfir Jablonoi-
fjallið og koinst til Troizkosask við
landamæri Kínverja. Þar ætlaði
hann að setjast að, en lögregluliðið
vísaði honuin burtu paðan og pá
einsetti hann sjer, að reyna til að
flýja burtu úr Síberíu.
Svo lagði hann á stað og fór
náttfari og dagfari um eyðimerkur,
flúði allar mannabyggðir og komst
loksins eptir tveggja mánaða göngu
til Wladiwostok við Kyrra hafið,
par sagðist hann vera kaupmaður
frá Síberiu, en fór pó alltaf huldu
höfði, til pess að lögregluliðið fengi
ekki einu sinni enn pá fest hendur í
ltári sjer. Hann var alltaf á ferð-
inni niður við höfnina, pegar harai
* 1 sjer fært, til pess að reyna ti! að
koma sjer í skip og sleppa burtu.
Loksins hitti hatin enskan skipstjóra
á gufuskipi, sem ljet til leiðastfyr-
ir bænir hans að taka hann með.
Wolehowsky fór nú tneð gufuskip-
inu til Japan, paðan til Vancouver,
svo yfir Canada og loksins til Eond-
on. Hann skildi dóttur sína eptir í
Síbertu og var lengi hræddur um,
að yfirvöldin kynuu að liafa tekið
liana, pegar hann var flúinn. En
vinir hans í Síberíu höfðu tekið
dóttur hans að sjer og komið lienni
burtu úr Síberíu, svo að henni væri
óhætt.
Þá fyrst porði M'olchowsky að
koma frani fyrir almenning og nú
hefur liann sagt alla sína löngu og
margbrotnu raunasögu í uTitnes”.
J o I) gamli
OG
GUFUVJELIN.
Rithöfundur einn í Bandaríkj-
unum, O. S. Trudell, hefur nýlega
gefið út bók, sem lieitir \ wonder-
ful Discovery in the Book of Job”,
par sem liann á 362 blaðsíðum reyn-
ir til að sanna pá merkilegu upp-
götvun, að hann Job gamli, hin
mikla polinmæðis-fyrirmynd í gamla
testamentinu, sje hinn fyrsti sem af
forspá sinni hafi sjeð fyrir gufuvjel-
ina og notkun hennar 1 samgöng-
um ocf flutningfu.
Opt hafa biblíu-skýringar pótt
skrítnar hjá ý/nsum trúarbragða-
flokkum, en enginn lifandi maður
mun pó hafa koinizt jafnlangt sem
Trudell í pessari bók sinni.
Til pess að sanna skoðun sína
styðst hann einkum við 40. og 41.
kap, í Jobs-bók utn ubehemót” og
uleviathan”. Eptir pví sem Trud-
ell segir, lýsa pessir kapítular greini-
lega gufuvjelinni 1 ýmsum myndum
hennar á vorum dögum. Um hvert
vess 1 pessum tveimur kapítulum í
Jobs-bók liefur hann í bók sinni
skrifað langan kapítula og sýnir
par og sannar á sinn hátt, að allt
pað sem standi í Jobs-bók í pessum
fyrnefndu kapítulum megi og eigi
að heiiufærast tíl gnfuvjelarinnar.
! Hann finnur par nákvæma lýsitigu
á gufuvagni eins og hann lýtur út
nú á dögum með strompi o. s. frv.;
honum finnst líka skýrt talað um
járnbrautar-fjelögin og peirra mál-
efni. í 40. kap. 10. v. stendur:
Sjá behemót--------pað jetur gras
eins og uxi”. Þetta finnst Trudell
greinileg lýsing á gufuvjel. í 12.
v. í sama kap. stendur: uÞað beyg-
ir svírann eins og sedrus-trje”.
Hjer segir hanti að sje átt við
strompinn. í 13. v. stendur: Þess
leggir eru sem eirpípur, pess bein
eins og járnstengur”. Þar segir
hann að sje sýnilega átt við aðal-
lilutina af gufuvauninum.
Sumstaðar sný-r hann pý-ðing-
unni frá hebresku dálítið við og
segir að pað sje rangt útlagt áður.
Svona segir hann t. d. að 25. v. eigi
að vera: uFjelög sku'.u spretta út
af pví og skipta pví meðal kaup-
manna”. Hanti segir að ómögu-
legt sje að lýsa skýrara og betur
járnbrautarfjelögunum oghlutabrjef-
a-sölunni í fám orðum en hjer sje
gert.
Svona heldur Trudell áfram; í
6. v. í 41. kap. er talað um sterka
skildi. usern standa pjett saroan
eins og peir væru saman festir með
föstu lakki”. Það parf svo sem
ekki að spyrja að pví, livað petta
tnerki; Trudell segir, að pað purfi
svo sem engum ljósum að lýsa að
f>vf, að hjer sje átt við járnplöturn-
ar f gufuvagnintim, sen/ festar eru
ramlega sainan.
Vjer látum pessi dæmi nægja,
en Trudell fer svo greinilega í inál-
ið, að pað er varla hi nn minnsti
snefill af gufuvjel eða gufuvagni,
sem hann fitinur ekki lýst með ber-
um orðutn í tlobs-bók. Meira að
segja, hann fær pað út, að Job
gamli hafi sjeð pað fyrir, hvílíkur
háski pað væri, ef vjelamaðurinn
gleyrndi vatnspípunum; hann fær
líka út, að Job ltafi greinilega sagt
fyrir, hvernig vagnarnir yrðu festir
saman aptan í gufuvagninú og par
frain eptir götunutn.
ÖI (i
Ó Á N Æ G J u N N A R .
Enski pingmaðurinn Jas. Bryce,
sem hefur ritað fræga bók uin Am-
erfku, hefur ekki alls fvrir löiigu
haldið merkilegan fyrirlestur fyrir
miklum mannfjölda um óánægjit
manna nú 1 öllum löndum.
Það er ekki öld kúgunarinnar,
ekki öld örvæntingarinnar, sein vjer
lifum á, segir liann en pað er öld
Óánægjunnar. Fyrir 30 eða 40 ár-
um liefðu nienn verið að berjast
fyrir pjóðernis-saineiningu, prent-
frelsi, málfrelsi, trúarbragða-frelsi
og friði. Að mörgu leyti hefðu
menn nú fengið óskum sínum í
pessum greinutn framgengt, en á-
vextirnir hefðu orðið sára-litlir. Á
Frakklandi væri komið pjóðveldi, á
Þýzkalandi og Italíu hefði frelsi
manna aukist að miklum mun og á
Englandi hefðu menn að mörgu
leyti látið undan alpýðunni. Trú-
arbragðafrelsi væri nœr pví hver-
vetna komið á og prent- og mál-
frelsi væri alstaðar tryggt styrkuin
skorðum nema í Rússlandi. Þjóð-
erniskenningin liefði teldð miklum
framförum. Þannig hefði Þýzka-
land sameinast í eitt ríki, 'ftalía
sömuleiðis og Rúrrenía og Serbía
hefðu fengið frelsi sitt.
En prátt fyrir allt petta, ltefði
árangurinrt ekki orðið sá, sem menn
hefðu vonast eptir. Bókrnenntir
1 rakklands væru ekki eins ágætar
og pær hefðu verið og hefðu ekki
eins góð og pýðingarmikil áerif á
mannfjelagið og verið hefðf. í
Þýzkalandi væru menn hreyknir af
sínu inikla og ágæta herliði og af
efna framförum í ýmsum greinum,
en um lærdóm og hugstörf hugsuðu
menn mtnna nú en áður. Á Italíu
væru menn að kvarta um, að á ept-
ir mikilmennunum, sem komið hefðu
sameining ríkisins til vegar, hefðu
engir jafningjar peirra komið, held-
ur eintóm smámenni, og að par í
landi væri sairia eymdin og fátækt-
in hjá alpýðu manna, sem verið
liefði áður. Á Englandi væri sama
óánægjan sem annarstaðar og menn
\ æru farnir að finna til pess, að
pingræðið (parlamentarismus) par
hefði ekki pau áhrif, sem menn
ltefðu búizt við. Friðinn, sem
menn liefðu verið að rita um og
ræða í kringum 1840, væru menn
nú búnir að fá, en menn yrðu að
kaupa hann svo dýrt, að hann væri
nærri pví eins pungbær og styrj-
öld. Framfarir vísindanna, allar
hinar mörgu uppgötvanir og upp-
fundningar, hinar margföldu sam-
görigur og útbreiðsla blaðanna,—
allt petta liefði einmitt orðið orsök
til óánægju á Englandi. Blöðin
hefðu orðið til pess að auka pjóða-
°g pjóðflokka-haldið og pað væri
sorglegt, að pau hefðu orðið sendi-
boðar hatursins í stað friðarins.
Ameríkumenn hefðu pað orð á
sjer, að peir litu ánægju-augum á
lífið. En Bryce lijelt, að ánægja
almennings væri langtum minni nú
en fyrir 30 árum. Hann kom í
fyrsta skipti til Ameríku 1871, í
annað skipti 1881 og í priðja skipti
1891. Hann póttist hafa tekið ept-
ir Pvk að ánægja manna, sem ætti
að vera aðaleinkenni ungrar pjóðar,
væri alltaf að fara par smáminnk-
andi. Honum fannst, að almenn-
ingi f Amerfku væri farið að
verða pungt í skapi og að hftnn
væri farinn að finna til sömu óá-
uægjunnar sem gengi um alla Ev-
rópu.
Eitt hið hryggilegasta merki
pjóða-andans í Evrópu væri hinn
armikliog rnörgu tilraunir pjóð-
anna til að byggja milli sín múra
og girðingar með tollum og öðrum
slíkunt meðölum. Menn hefðu hald-
ið, pegar valdið var tekið frá kon-
unguiiuni og lagt í hendur pjóð-
anna og fulltrúa peirra. að pjóðar-
óvild, pjóðar-liatur og pjóðar-for-
dómar mundi ekki hafa eins mikil
áhrif á löggjöf og aðrar aðgerðir
pingtnanna og að pau mundu frem-
ur tala skynseini og gæta pess, livað
mantikyns-heildinni væri fyrir beztu.
En pví miður væri pesstt ekki panu-
ig varið. Löggjafarpingin byggju
til verndunar-tolla og pjóðirnar
tækju peim tveim höndum, í peirri
trú, að pað, som ein pjóð græðir,
| missi hin. Þær halda, að með pví