Heimskringla - 13.05.1891, Blaðsíða 3

H KPISKRISiflLA. WISSIPEW MAN., 13. MAl !»#!•
l>oiniiiioii of Canada.
Aliylisiair oteypis ffð MiOBir manna
200,000,000 ekra
... a- - vr„„itr.h„ mr Vpstiir Territómtnum i Canadn ókeypis fyrir
af hveiti- og beitilandi 1 Manitoba °|i . „ iarðveeur nærB af vatni oe skogi
■' fk™“"»-
vel er umbúið.
Í II IX 1! FBJOV8A1A BBLTI,
-hínniíMUunifstl Mki i hriml .11» »«>'•
r r _
Mulm-namn lancl.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, stelnolla, o. s. frv. ómaddir rtákar af Uolaná.nalandi;
eldivlíur pví tryggöur um allan aldur.
jÁrxbbaut fra hafi t.l hafs.
„ . .. . j.írnhrnutin I gambandi vi« Grand Trunk og Inter-Colonial braub-
t anada Kyrr^a j V frá hafnstöðum við Atlanzhaf 5 Canada til
irnar mynda óslitna arnnra frióv*ama bellisint eptir pv, endilongu or
nafnfrægu KleWfíóll Vesturheims.
Heilnœmt loptslag
Uptsiagið i Manibdta^i^bj^
og'staCviðras^ínnir. Aldrefpoka og súld, og nldrei fellibyljir eins og sunnar í landmu
SAHBAXDSSTJÓrSIÍí I CAIADA
refur hverjura karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
[yrirfamilíu að sjá
1 (SO ekrui* aí’ landi
i .* !_ TTi jr pinu gkilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
ftnn hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
ijálfstæður í efnalegu lillit-i.
í S L K 1« * K A R X V L E > 1» II R
M anitoba og canadiska No^u^diuu
?eirra stærst er NJJA ^gVestuF frá Nýja fgiandi, í 30-35 mílna fjariægð
rest]'r prTvA'l’VS-ÍKÝl ENDAN. bá-sum pessum nýlendum er mikið af ó-
sr ALl TA VA / Aá' A . nvlendnr litfB-ia nær höfuðstað fytkÍHÍns en nokkur
rumdu landi, og ær bes . n,íh,r suðvestur frá Wpg., ÞÍNO-
Vnu) norWUur frá Wpg.,
l ENDAN um 20 mílur sivSur frá Þingvaiia-nýtendu, og ALBEHlY > LE1J. A
LKIS OAJy u“ Cai.rarv en um 900 mílur vestur fra W mnipeg. 1 siðast-
.... . , ...
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem v.ll feng.ð með pv, „ð sknfa
um pað;
Thomas Bennett
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGEN’J
Eda
H. I .. I3a,lclvvlnson. (íxlevtf-nr nmhoðtmnður.)
DOM. GOV'T IMMTfíltATlOy OFFICES
Winnipcg? - - - CíihikIíi.
spámaður, sem Jónas lijet. Jeg veit,
herra ritstj., að atlir lesendur blaðs yðar
þekkja hann Jónas, gamla spámanninn.
Menn inuna víst eptir pví, að hann komst
ofan í hvalskvið og kom þaðan aptur
langtum dýrKlegri en áður. Er pað eins
og lífsforlög beggja pessara spámanna-
efnasjeu í aðalatriðinu hin sömu. ilann
Jónas, okkar spámaðurhins nýjasta testa-
mentis, liefur reyndar aldrei farií ofan i
kvið á sjóhval, eins og nafni hans, en
hann hefur stigiti niðuri kviðinn á Lög-
bergi, sem iíka er nokkurs konar hvalur,
þó þiið kunnl ekki að synda.
Og eitr er pó bezt af öllu. Það er
eins og ijómandi siðferðis morgunroða
bregði yrtr alla byggð íslendinga hjer í
álfu, pegar spámaðurinn okkar kemur
fram á völlinn. Það máttl lieldur ekki
seinna vera. Spillingin meCal landa
vorra lijer í álfu er afskapleg; pegar jeg
fer að hugsa um það, tinust mjer nær.i
þvíeinsog dálítill púki sitji á hverju eiu-
asta mannshári allra Islendinga.
Jeg fyrir mitt leyti—og jeg vona að
margir sjeu með mjer i því—legg alveg
ijerstaka þýðingu í þetta kvæði í Lög-
bergi. Mjer finnst það vera nokkurs kon-
„r brúðkaupskvæði á heiðursdegi spá-
manusins og Lögbergs. Beyndar er spá
maðurinn karlkyns en Lögberg hvorug-
kyns; en einmitt á því sjer makur, að
petta hjónaband er ekki stofnaS af neiu-
um óhreinun, náttúruhvötum, heldur af
heilagri siðferðis-vandlætingu. Og petta
fiunst mjer langtum f’illkomnara og
náttúrlegra lieldur en i gamla testament-
inu, pví eins og kunnugt er, giptist Jónas
gamli spámaður aldrei hvalnum, en Jónas
nýjasta testamentis spáinaður giptist Lög-
bergi.
Og pó flnnst mjer það nærri því of
jarðneskt, að brúka orðið gipting um
petta heilaga samlíf Jónasar og Lögbergs.
í raun rjettri er baK ekkert annað. en
að siðferðislogar spámannsins og L'ig-
bergs hafa mætzt'í lnptinu og orðið að
Ijómandi báli, sein brennir upp allt sið-
ferðis illgresi meðal l„nda vorra vestan
hafs og lýair að hinu leytinu eins og
brennandi sál ölium siðgóðum möun-
um til rjettu hafnarinnar.
Þa'S er dyggðin fyrir sunnan landa-
mærin, sem hefur rjett dyggðiuni fyrir
norðan þau höud sína og hjarta!
Pembina' búi.
-eptir-
Stephán G. Stephánson.
KVEDiD I BRATTANUM.
í kappgöngu lifs er það kænasta lag
lijá kluneri nje torfærum sneiða,
aS hlaupa’ einsí rökkri og um hábjartan
óag,
við hætturnor sporið «ð greiðn
—ef stefnuna veiztn, þó fylgd þín sje fá
þar framúr, sem aSrir sjer liyka.
Ef kerourðu’ aS sprungn, ef kemurðu’ að
gjá
það kast-’.yptu tilhlaupsins stelur þjer
frá,
að doska vic dýpið að styka.
Því sj-> það á annað borð ósk þín og trú,
að áfram sje sporið og liærra,
þitt fall væri lieilagt þó hrapaðir þú
á hlaupinu’ að vinna ið stærra.
Og atgerfl’ og frægðin er fölgin þarí,
að fræknastur sjertu og beztur
og takinark þitt hátt—Ekki’ er hitt móti
því,
að liöfMngi kallist þú flokk þínum í,
ef þú f rt mannanna mestur.
ISLENZKIR SÖGUÞÆTTIR
-EPTIR —
fífSL.j KONRAÐSSON.
I.
S A G A
jAkundar jArundarsonar
EÐA JOmiNS ÞÁTTUR.
LAll)TwKl!-L««IS
Allar secltonir með jafnri tölu, nema
og 20 getur hver familíu faðir eða
ver sem komin er yflr 18 ar teklð upp
sn, li.-imilisrjettarland og lorkaupsrjett
rland. __
INNRITUW.
Fvrir landinu mega mennskrífa sig á
eirri landstofu er nxst liggu.r landinu
ein tekið er. Svo getur og aa er nem>
iil land, geflð öðrnm umlmð til þess að
mrita sig. en til þess verkur h«nn fyrst
« fá leyti aiinaðtveggja 'nnannkisstior
ns í Ottawa eða Domimon Laivd-nmdoðs
aannsins i Winnipeg 110
yrir eignarrjett á landi, en sje þ„<
,ður, þarf að borga flOmeira.
BEATTY’S TOITB t»F THE WOBLD. ^
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty’a
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has retumed home iroty1 ai\ ex_
tended tour of the. world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
11. r>es»i auglýs/ng skal strax út
le^sxjast íslenzku oor festast upp A.
alinannafjeri, svo að íslendingar
mætti sanna, að ekkert mun stofnað
ireon frelsi freirra, eða annað, sem
peim kunni tjón að verða. Fái
nokkur tneð rökutn sanuað, að
breytt bafi verið móti pessari auolýs-
inf;u, skal barin fá að launum 50
rikisdali.
Damnerkur, mejra ekki borgast,
en sjerliver er frí frá svoddan gjaldi,
svo vel til konos sem pessháttar
iHupinannn, en skyldi eiidiver Jiar á
nóti boroa nokkuð af skuld sinni til
pvilíkra, pá skal hatin neyðast til að
iæta alla sknldina til núverandi
stjórnarr&ðs. 13. Kornvörur meifra
enganvegin seljnst með svo háu
verði, sem nú getigur, en verð peirra
skal falla. 14. Állir islenzkir fri
gefnir fyrir helftinni af öllum peirra
sköttum til 1. júlí 1810. 15. íslenzk-
tim leyfist hindrunarlaust að reisa
fram og aptur og kaupslaga I land-
inu eptir eigin póttn með hverjum
sein sýuist, póekki peimseni verzla
fyrir danska. 16. Allir verulegir
einbættismenn og persónur skulu
sækja betaling til mín og afgera
aðrar sakir við mig, par til islenzkir
senda peirra eigin forstöðumenn. li.
Fmrinn íslenzkur má dæma eða
O ,
straffast, pó að forstöðumenn sjeu
saman koinnir, ftn pess 12 menn hafi
áður sagt aðstraflið væri að inakleg-
leikum. 18. Öll yfirvöld álandinu,
in ar lielzt setn eru, skulu bera um-
sorgun fyrir, að hindra allt sam-
kvæini með dönskum skipuin, hvað-
an sem Jiau koma, svo eiga pau og
að-gefa inn lista til min, hvað niikla
kornvöru með purfi til sjerhvers
Districts svo hún verði ilutt fj'rir
vetrartfmann. Sú ráðstöfun skal skje
að landið sje byrgt fyrir 1 ftr fyrir
fram af kornvöru. 10. Að sönnu
eru fslenzkum gefin framan skrituð
fríheit, |)ó að viðlögðu stratti, ef peir
gera á hluta nokkurs dansks manns,
sein lietír haft embætti kongs ft
hendi, lika svo pess sem hafa við
skipti við dönsk verzlunarhús, er
peir ekki annars dreifa sjer við at-
mennings sakir. 20. Forstöðumönn-
unum skiptist pannig: i Suðuramtinu
3, í Austuramtinu 1, í Norðuramt-
,Þið Englendingar iítið öðruvisi á
þessi mál, en við í Louisiana. Við göng-
um ekki í hjónaband með þrælum!’ svar-
aði Ágústus. ,Jeg hef samt ekki
minnstu löngun til þess, að þrátta við
fólk um skoðanir þess. En stúlkan er
min nú og mjer kemur ekki í hug að
skilja hana við mig, svo jeg ætla a« yflr-
gefa ySur Mr. Margrave’.
4Eitt augablik enn, Mr. Horton
sagði Gilbert @g lagði höndina á öxl Á-
gústusar. .Uþphæðin, sem jegbauöáðan
sýnir þá peninga, er jeg get iagt hönd á
hjer, en hún sýnir ekki einn tuttugasta
þ“irrar upphæðar, er jeg get Votni'S
ineð, þegar jeg næ til Londou eða jafn-
vel til New York. Það sem jeg þvi ætla
að biðja yður að gera—og jeg bið yður
sem gentleman að hjálpa öðrnm sem er
í nauðum og allt sem honum er dvrmæt-
ast í veði— er, að taka gilda skriflega
skuldbinding mína nm, að borga yður
hundraö þúsund dollars, er þjer rjett
núna borgu'Suð fyrir Miss Leslie, ogað
þjer svo afher.dið injer tneyna, svo að
jeg nú þegar geti fært hana föður sin-
um’.
MERGUR MÁLSINS.
inu 2 og Vesturamtinu 2.
ÁttllllglirÍIIII
-eða-
SKYLWURSAR.
Samkvæmt núgildandi heiinilierjett
r lögumgfta menn uppfylH skyldurnar
leð þrennu móti. , . .
1. Með 3 ára ábúð og yrlung landsms,
lá þá laudnemi aldrei vera lengur
andinu, en 0 mánuði á hyerju ari.
2. Með því að hua stoðugt í 2 ar ínn
n 2 jt ilna frá landinu er iinmið var
.g aöbúið sje á laudmu i sæmdegu husi
im 3 mánu'Si stötiuírt. epUr a« -
iðin og á«ur en beðið *-r um eignarrjett
ivo verður og landnemi að p æ«a a
ýrsta ári 10 ekrur, og ahðru 15 °|>
vri-Sja 15 ekrur, enufremur a_ð a *
ije sáð í 10 ekrur og a þriðjaan 125 ektui.
3. Me-S því að búa Uvar sem vill fyrstu
i árin, en að plægja á landinu fUSt'i ar
ð 5 og annað árið 10 ekrnr og þa að sa
; þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfreinur að
nyggja þá sæmilegt íbuðarhus. F.ptir að
í'ár eru þannig liði.i verður landneim að
Byrja búskap á landinu ella fyr g
hann rjetti sinum. Og fra þeiin tnnn
perður hann aðbúa á landinu i þa'S minsta
3 mánuði á hverju ári um þriggja ara tima.
X’JI KIGÍíARBRJLF
eta menn beöið hvern land-age
r, og hvern þann umboðsmann, se j
r er til að skoða urabætur a heimílisrjett
rlandi.
En sex mdnvðum aður e>. landnemi
iður vrn eignarrjett, verður hann að knnn-
traJxið Dominion Land-umboðmannm-
LEIHRF.INIXGA UMBOD
•u í Winnipeg, nð Moosomln og Qu’Ap
úle vagnstöðvum. Á öUuim þessum
öðum fá innflytjendur áreiðanlegr leio-
sining í hverju sem er og alla aðsto.
I hjálp ókeypis.
ÍEINNI HF.ITI 1LISIÍJ KTT
Dear Sir:—Wp
returnoil hmne
Aprll 9, 1890,
from a tour
arountl t h e
wori-l, vUltln*
Europe, Aiia,
(iioly I and), ln-
ditt, Ceylon, Af-
rlca (Egyptl, Oce-
unlca, flslandof
the Heas,) and
Wcatern Atneri-
ca. Yet in all
our great I ourney
of 35,974 niilet,
wedo Mot retnetn-
ber of heariug a
piano or an organ
■weeter ln tone
t h a n Beatty’a.
For we bellevo
we havo the
‘ — . aweetest toned
From a Photograph taken ln London, |n8trument*
Euglaud, 1889. made at any
nrlco. Kow to prore Ao you that tbla Btatement ln
íbsolútely true, we would llk* for any reader oí thi
pai.cr to onlcr ont of our matchleM organn or P)aou*
and wo will off«r you a graat bargftin. I artlculara Free.
batlafactlon GUARANTEBO or money protnptly re-
funded at any time wlthln three (8) y0*"; *w.VrlwTed
at 6percent. on •ithor Plano or Organ, fully
ten yeara. 1870 wo l«*t home a pennilesa Plo^Joy.
to-day we hnve nearly one hundred f
Keatty’a orRans and pianos in use all ove*! th®
world. If they were not good, wo could not havo
aold 8o many. C’ould we! No, certainly not
Each nnd every instrument is fully,warra”,tt\*°I
ten veArs, to bo inanufactured from the beet
materiá! tnarket afforda, or ready money can hnj.
EX-MAYOR DAWlKIaF. BKATTY.
Church, Chapel, and Par.
ORGANS ^SféPIMOS
auu « i’* * **v „. ..
Beautiful Weddine, Birth-
iday or Holidny Presenta.
■hbbmhmbhmmhJ c&taJofrue Free. Addreaa
Hoo. Dxniel F. Beatty.WashingtóD, New Jer«ey.
.....
Bæk.ir á ensku og ísletizku; ísletizk-
ar sálmabækur. Rit-áhöld ódýrust í
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
FtrgnNon & Co. IOH Ylitin St.,
ítur hver sá fengifi, er hefur fengi'K e'gn
■rjett fyrir landi sinti, eða skýrteiru lra
uihoðsinanuinum um að l.ann hafl att að
i hi\nn fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingarálirærandi land stjorn-
'iniiar, liggjandi milli austurlandomœra
ianitoba fylkis að austan ->g Kletta.jalla
B vestan, skyldu menn snúa sjer til
;-:WlLS0N-:
Á páskadaginn næstliðinn var jeg
við guðsþjónustu li;á sjera Hafsteini
Fjeturssyni á Qimli. Aðalet.ii ræSu
hans var þetta: Sásemvill verða sálu-
hóljMim, verðuriþað, en sá se u vill það
ekki, þeim getur guð ekki hjálpað.
Á annan dáskadag var jeg við guðs-
þjónustu lijá sjeia Magnúsi J. Skapta-
syni. Um ræfiu þá, er hann fvi hjelt, lief-
ur verið mikið rætt og ritafi; aðal-efni
henuar var; Ævarandi útskúfun er ekki
möguleg, því guð, sern er alvitur., al-
máttugur, aðgó'íur og jafnframt rjettlát-
ur, sem geldur sjerliverjum eptir hans
verkum, mundi ekki liafa skapa'S nokk-
uru manu í sinni Miynd, til þess að þurfa
að kvelja hann um alla eilífð; hann
Uegnir þvi mönnunum af rjettlæti og
kærleika þeim til betruuar t«eði í þessu
og öfiru lifl.
Ef menn vildu nú ílruga þetta ræðu-
efui sjera Magnúsi.r með rólegum og
sannleikselskandi anda, hygg jeg að
fáum niundi sýnast það jafnuiikil trúar-
villa, eins og orö er á gert, og anna-K eius
uppþot hefði þá naumast þurft að verða
út úr því, eins og nú er komið > ljós. Af
leiðingaruar eru ekki fullsje'tfar enn þá.
Málkunningi minn, sjera Háfsteinn,
het'ði amiaðlivort átt að hafa greinina
styttri í Lögbargi efia þá tið tala um
mergmáísins,trúar atriðið sj á 1 ft
Jeg veit afi vinur minn, sjera Jón
Bjarnason, mundi namnast hafa kallað
skoðun sjera Magnúsar á umræddu trú-
aiatriði óttalega trúarvillu, þegar liann
var prestur minu hjer í Nýja íslandi um
árið, og jeg er lijer um bil viss uni, að
hann mundi líta með velþóknun á kenn-
ingu sjera Magnúsar yflr liöfuF, ef hann
hefði heyrt ræður hans j fir árið; það er
mikilsvert að fá aö lieyra með eigin eyr-
um og sjá með eigin augum.
Sjera Magnús er mikilsvertfur fyrir
kjark sinnog hreinskiiui og liræsnislausa
t'ramkomu sina.
Kristjdn Kjernisteð.
A. H. BUR«MSS.

.1* t\\a Tnf prinr.
HÚ8BÚNAÐARSAI.I
Harkct St. - - - - Winnipeg-
Selur langtum ódýrara en nokkur ann-
ar í öllu NorRvesturlandinu. Hann hef-
ur óendanlega mikið af ruggvstólnm af
öllum teguiidum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
í’ II. lYIINON.
THOS. E. POGLE
VBBZLAE 3SÆEID
HARÐVÖRU, STÓR og alls konar
TINVÖRU.
BALDER,
MAN
Reykjavík, 26. júní 1809.
Jörgin Jðrgirrson.
Aðra auglýsingu ljet hann og rita
hÍTin saina <l„g undir íiafni sínu
{rannig: 1. ísland er laust og lið-
U'gt frá Daimierkur rikisTáðum. 2.
011 vfirvöld kongs, Jseir sem eru
iiinfæddir islenzkir og vilja vera
trúir sínu föðurlandi, samt afleggja
eið upp ft f>að, að uppfylla sína em-
bættisskyldu, skulu fullvissast un
peirra fullu laun og betaling. 3.
Sjei-hver innfæddur embættismaður
sá er hagar sjer skikkanloga skal
hnldast i heiðri. 4. Allar pensíónir
til ekkna, barna og frft embættuin
frígefinna embættismanna, skulu
úttakast. 5. Yfirvöldin í sjerhverju
amti og byggðar’agi skulu sorga
fyrir, að útvelja dugandis og skyn-
saiiian mann, sem ber skynbragð ft
landsios ftsigkomulag, og sem skal
vera formaRurfyrir sínu eigin bvgð
arlagi. öll lög og tilskipanir skulu
koma frá pessum byggðarlaga-for
mönniim. |>essa meun skal landið
fæða og allt skal vera upp ft
eins mftta og ftður en landið var und
ir Noregs-kotigum. 6. Sjerhver
yfirvalds persóna, sem mft standa í
sínu embætti, skal gefa mjer skrif-
lega til kyima, að liann vilji vera
við sína sýslan, og skal brjef petta
vera komið nær 14 dagar líða frft
nærliggjandi sveitum, og 7 vikur
frft fjarstu plftssum, |utan svo sje að
veður og landsvegir skyldu orsaka
lögmæta hindrun, og skal pá orsök-
in nefna, livar fyrir ft pessu hefur
brestur orðið. Vilji einn eða annar
ekki vera með sitt embætti, parf
liann, eða þeir, ekki \ænta nokkurar
hjftlpar af stjórnarráðinu og verður
pá annar enibættismaður settur í
hans stað. 7. Engir nema innfædd-
ir Islendingar skulu setjast til lög
sögudæmis og vera forgangsmenn
landsmanna sinna. 8. Islatid hefur
sitt eigið llagg. 9. ísland liefur frið
við alla veröld og friður skal grund-
vallast á föstum fæti við England,
sem vill láta ísland njóta sinnar
varatektar. 10. ísland skal setj-
ast I orðulegt varnarland. 11. öll
hosjiítöl og skólavesenet skulu reglu-
lega innrjettar. 12. Allar skuldir
sem svaraeiga annað hvort til peirr-
ar fyrverandi dönsku ríkisstjórnar,
ellegar peirra faktora, sem liafa við-
skipti við dönsk höndlunarhús og
COHA IjESLIE.
(Snúið úr ensku).
Þeir ljetu liann þá lausan og hann
gekk til Ágústusar, er stó'S skammt frá
Coru og i-koðaði haname'K augunum,eins
og maður yrtrvegar eign sína, sem mikið
þykir varið í. Elún var nú ekki leng-
ur sjálfstæft stúlka, er gat fyrirlitið
hann og smána'S með stærilæti. Hún var
nú þrcell luins, skyldug til a« hlýða öllum
hans botium. Lögin veittu honum vald
til aK fara með hana eins og honum
sýndist.
Má jeg tala við yður fáein orð, Mr.
Horton’, sagði Gilbert með hægð, en
rödd liaus titra'Si af geðshræring.
Ágústus hneigði sig og gekk með
Gilbert út í eitt húshoruið og spurði
þar hvað erindið væri.
,Yður er sjálfsagt ljóst’, sagfti Gil-
bert, ,að hefðu efni mín leyft, þá liefði
jeg boðið betur en þjer í liana Miss Les-
lie’. Miss Leslie!’ tók Ágústus upp ept
ir honum og hló dátt. ,V'ð 1)jcr köllum
þræla aldrei Miss eða Mr. Já, jeg þykist,
vita, að þjer höfðufS vilja til a* bjóða
betur, en jeg hef líka ánægju af aK sjá
að yður var það um megn. Jeg hef líka
opt sngt ybur það, að ef þjer heffluð
boðið liundrað þúsund, þá hefði jegboð-
ið liærra og hefðuð þjer svo tvöfaldað
þá upphæ-s, þá skyldi jeg samt bafa boð
ið hærra! ÞatS fer engion maður fyrir
líti-íS upp á milli Ágústusar Hortons og
þess, er hann hefur ákvetsið að frmn
kvæma!’
,Mjer væri stór ánægja atS því, að
vertSa við bón yðar, Mr. Margrave’, svar-
atSi Ágústus og ók sjer. ,En sannleik-
urinn er, að sem stendur er jeg ekki í
peninga þröng og að jeg ætlamjerekki
að seljaCoru. Jeg bið yður þess vegna
að afsaka mig!’.
,Jeg ieitaði tilyðarsem gentlemans,
en sje, að jeg hef farið villur vegar! Jeg
vona þjer frjettið meira frá mjer, áður
enn dagurinn er úti!’ sagði Gilbert og
hnegtSi sig með köldu, liæðnisfullu brosi.
15. KAP.
ÞaS var komið undir miðnætti. Það
var stafalogn og skafheiðríkt lopt og
tunglið í fyllingu breiddi silfurblæju yfir
beikiskógana, baðmnliar akrana og aldin-
garðana ogbaðaði geislastafi sína i hinu
bárulausa djúpi Mississippi-fljótsins.
Hið skrautlega sumarhýsi Águstusar
Hortons á búgarði hans var nokkrum
mílum ofar með fljótinu en búgarður
Craisrs og i .n þar sem þeir háðu
einvígið Ágústus og Gilbert. Þetta
skrautlegaliöfðingjasetur, nmgirt af ald-
inskógum og blóaisturgörðuin á bakka
fljótsins, var allt upplýst—ljós í hverjum
glugga, ogtilsýndar, er tunglið skein á
skjalllivíta veggina, gat maður hugsað
sjer að þar væri uppljómuð huldufólks-
höll, er lyptist upp og hyrfl sjón þeiira,
er dyrfðust að líta á liana. Það var líka
svo kyrrt umhverfis það og inni í því.
Þar stóðu tveir meun á verði, hlust-
uðu eptir öllu er gerSist inni og horfðu
stöðugt út um gluggann. Þessir tveir
vartiineim voru: Ágústus Horton og
Cora Leslie.
Undir eins að uppboðinu afstöðnu
var Cora tekinn í fínann vagn og flutt
með hraöri ferð b trt xír bænum t>g á
þennan ej’Sistað, þar sem engir voru um-
hverfis nemahinir vesölu svertingjar, því
fólk Ágústusar var allt í íbúðarliúsi niðri
í New Oileans. Því flutti Ágústus hana
í þetta eyöilega liús? Pað er ekki vand-
ráðingáti. Cora þorði ekki að spjrja
sig sjálfa: hversvegna. Svarið var svo
liræðilegt.
Herbergið sern Coru var vísnð i, var
jafnvel lietur búið en lierbergi hennar
lieima i sumarhúsi föður hennar. Hún
vissi að það var ekki siður aðleika þanli-
ig viS þræla og það fór hrollur um hana,
er hún leit í kringum sig á alla þá dýrð
og hugsaSi um þýðing liennar.
Þjónustustúlkan, sem henni var feng-
in, kallaði hana ekki Coru, lieldur AIiss
Leslie; einnig þaS var ills viti.
,Hver hefur sagt þjer að kalla mia
Miss Leslie?’ spurði hún stúlkuna, oc
svaraði hún: ,Ágúst.ns Horton’.
som mösyuleca heimsendast kv

,En segðu mjer eitt’, spurði Gilbert
Hveruig stendur á þessari löngun til
að eignast Miss Leslie. Til livers viljið
þjer verða lrerra hennarí’
Ágústus hió enn meir en áður og
hljóp blóðiS á ný fram í andlit Gilberts.
,Þegar til þess kemur’, sagði Ágúst-
us, ,þá get jeg allt að einu spart hvernig
stendur á löngun yðar til aS eignast hana?
,Það stendur svo á lienni, að jeg
elska hana!’ svaraði Gilbert strax.
,Þá gildir sama svarið fyrir báða’,
svaraði Ágústus. ,Mig langar til aðf ign-
ast hana af því jog elska haua!’
,Nei’, svaraði Gilbert. ,Þjer megið
ekki svivirða hina hreinu, heilögu ást
með slíku tali. Y'ðar löngun er ekki
sprottin af ást, lieldur af dýrshvðtinni,
er sækist eptir að blekkjaeðaeyðileggja.
Mln lðngun þar á móti er sú, að lieiSra
þá sem mjer er kær, tneS nafninu ,eigin-
,.Ieg er ekki lengur Miss Lesli<
vesalings stúlka’, sagði þá Cora. ,Jeg ei
þrrell eim< og þú og á ekkert nafn nem
það sem húsbónda míntm og herra þókn
ast að gefa mjer. Hann er búiun a'
kaupa mig, keypti mig á uppboði í úaj
Nafn mitt og heiður, upphefð og ánægjí
sál og líf, er að lmns áliti ekki lengu
mitt, lieldur hans’.
,GóSa húsmóðir! gráttu ekkisvona
sagði þjónustustúlkan’. ,Þú verður eng
in þræll í þessu húsi, það get jeg sag
þjer meö vissu, þvi liann liúsbóndi min
ljet búa þetta lierbergi sjerstaklega fyri
þig og iag'Si rikt á við okkur, ak far
með þigeinsog þú værirdrottning’.
,I)rottriing!’ er.durtók Cora. ,J
keisarainna yfir nautnarstundum saurli
ismannsins, en fóttto'Sinn þræil þess
milli. En farðu frá mjer vesalings stúlk
það er engin ástæða fyrir mig ati hrel
þig með sorgum mínum, sorgum, se
þú aldrei getur skilið af hverju koma'