Heimskringla - 10.06.1891, Side 3

H Kl7IKK Kl\<> IíA. n i.WII'KU MAS.. ÍO. .11X1 IMOl.
hefir þannig verið látinn borga xneð skuld
ir einstakra manna, hefir hann
ALDREI FE.NGIÐ EYRISVIRÐI.
fetta skai nú sannað.
§ 10.
13omiiiioii oí’ Canada.
Áliylisjarðir okeypis fyr’,r miljonir manna
200,000,000 eltra
af hveiti- og beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókevpis fyrir
landnema. Djúpur og frábœrlega frjóvsamur jarðvegur, nægti af vatni og skógi
og meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekrunni 30 bush., ef
vel er urnbúið.
ÍHIXIJ FRJOVSAMA ltELTI,
Hvað eru seðlar íslands í sjálfu sjer?
I'eir eru skwldnbrjet, sera ('jótíin hefir
gefið út á sjálfa sig eða, ef mönnum pyk-
ir viðkunnanlegaror'Sað, sem sjóðrhenn-
ar, landssjöðr, hefir gefið út á sjálfan
sig. Sáhluti þessara skuldabrjefa, sem
eftir landshöfðingja-brjefinu 28. maí
1886, kemr inn ápösthús Reykjavíkr i
borgun fyrir póstávísanir, eru sjóðsins
innieysanUga skuidabrjef, og það ern
þau, sem hjer ræðir um. Nú enninnleys-
anleg skuldabrjef, innleysanlegir seðlar,
yfir höfuð, eru aldrei, nje geta verið, ann-
að, en daisanir á peningaforSa útgef-
anda þeirra.
§ 17.
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og umhverfisliggj-
andi sljettlendi, eru feikna mikiir fiákar af ágætasta akurlandi. engi og beitilandi
—hinn víðáttumesti fláki i heimi af lítt byggðu landi.
r t
Malm-nama land.
Gull, silfur, járn, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir fiákar af koianámalandi;
eldiviSur því tryggður um allan aldur.
JARXBRAUT fra iiafi til iiafs.
Canada Kyrrahafs-járnbrautin i sambandi vi« Grand Trunk og Inter-Colonia) braut-
irnar mynda óslitna járnbraut frá ölium hafnstöðum við Atlanzhaf i Canada tii
Kyrrahafs. Sú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisins eptir þvi endilöngu og
um hina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norður og vestur af Efra-vatni og um hii.
nafnfrægu Klettnfjöll Vesturheims.
Heilnicmt loptslag.
Loptslagið í Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ameríku Hreinviðri og þurrviðri vetur og sumar; veturinn kaidur, eu bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei þokaogsúld, og aldrei fellibyljireinsogsunnarílandinu.
SAtlItAM)SST.!<»K\ I\ I CAXADA
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
16 0 e k i* ur af 1 a n d i
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki það.
Á þann hatt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sincar ábýlísjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lillit-i.
ÍSLEXZKAR X V LEX D U R
Manitoba og canadiska Norðvesturlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stær.st er NÝJA tSLAND liggjandi 45—80mílur norður frá AVinnipeg, á
vestur strönd Winuipep-vatns. Vestur frá Nýja Islandi, í 30—35 mílna fjarlægð
er ALPTAVATN8-NÝLENDAN. báSum þessum nýlendum er mikið at' ó-
numdu landi* og báðar þessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hinna. ARQYLE-NÝLENDAN er 110 míltir suðvestur frá Wpg., ÞÍNQ-
VALLA-NÝLENDAN 260 milur í norðvestur frá Wpg., QU'APPÉLLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur su’Sur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLENDAN
um 70 milur norður frá Caleary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I siðast
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getur hver sem vill fengið með því að skrifa
um það:
Tliomas Bennett,
DOM. GOV'T. IMMIGIiATION AGENl
Eöa 13. L. Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaöur.)
DOM. QOV’T IMMIQRATION OFFICES.
"Wiiinipeg, - - - Canada.
L A NDT«K U-LOGIN.
ilar sectionir með jafnri tölu, nema
26 getur hver familiu-faðir, eða
sem komin er yfir 18 ár tekið upp
cimilisrjettarland og forkaupsrjett-
TXXItlTUX.
Fyrir landinu mega menn skrifa stg á
þeirri landstofu. er nxst liggur landmu,
semtekiðer. Svo getur og sa er nema
vill land, gefið öðrum umboð til þessað
innrita sig, en til þess verfiur hann fyrst
atS fá leyfi annaðtveg_gja innanríkisstjór-
ans í Ottawaeða Dominion Land-umdoðs-
mannsins í Winnipeg. $10 þarf að borsa
fyrir eignarrjett á landi, en sje það tekio
áður, þarf að borga $10 meira.
SKVLIM RXAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt sltyldurnar
með þrennu móti. .
1. Með 3 ára ábúð og yrlung landsins;
má þá landnemi aldrei vera lengur ira
landinu,en 6 mánuði á hverju ári.
2. Með því að búa stöðugt í 2 ar mn-
an 2 mílna frá landinu er numið var.
og að búið sje á landinu í sæmilegu husi
um 3 mánu'Si stö'Sugt, eptir a-S 2 árin eru
liðin og átSur en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: a
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru 15 og a
þritsja 15 ekrur, ennfremur að á öðru ari
sje sáð í 10 ekrur og á þriðja ári i 25 ekrur.
3. MetS því að búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en að plægja á landinu fyrsta ar-
ið 5 og annað árið 10 ekrur og þá að sa
í þær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja þá sæmilegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru )?annig liðin verður landneuii að
byrja búskap á landinu elia fyrirgenr
hann rjetti sínum. Og frá þeim tima
verður hann að búa á landinu í þats minsta
6 mánuði á hverju ári um þriggja ára tíma.
UM EItíXARBRJEE.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern þann umboðsmann, sem send-
ur er til að skoða umbætur á heimilisrjett
arlandi.
En sex mánuöum dður en. landnemi
biður um eignarrjett, verdnr hann að knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmanmn-
um.
LEIDBEIXIXGrA UMlí« S>
eru i Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelle vagustöðvum. A öllura þessuin
stöðum fá innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining i hverju sem er og alla aðstois
og hjálp ókeypis.
SEINNIHEOIILISIU ETT
getur hver sá fengi iS, er hefur fengi'S eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
uu.boðsmanninum umað hann hafi átt að
fá hann fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um uppiýsingar áhrærandi land stjorn-
arinnar, liggjandi milli austurlandainæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vestan, skyldu menn snúa sjer til
A. M. BURHKSS.
Deputy Minister of the Interior. j
BEATTY’S TOl’R OF THE WORLD. >
Ex-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty's
Celebrated Organs and Pianos, Washington,
New Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear Slr:—Wf
returned home
Aprll 9, 1890,
from n tour
around the
worM, visitinK
Europe, A«ia,
(Holy Land), In-
dia, Ceylon, Af-
rtca (Egypt), Oce-
anica, (Isluailof
the Seas,) and
Weetern Ameri-
ca. Yet ln «11
our greatj ourney
of 35,974 milee,
wedonotremera-
ber of hearlng a
piano or an organ
■weeter in tone
t h a n Beatty’a.
Por we Itelieve
EX-MAYOR DAHIEL T. BKATTY. we have the
írom . Photogpaph taken la London,
hnglaud, 1889.
prlce. Now to prove to you that thl> statement Irt
absolutely true, we would llke for any reader of thla
paper to ordor one of our matchleaa organa or pianog
and we will offer you a great bargain. Particulars Free.
satlifaction GUARANTKED or money promptly re-
fnnded at any time withln three(8) yeara, with lnterest
at Cpercent. on either l’lano or Organ, fully warranted
ten yeara. 1870 we left home a penniless plowboy;
to-day we have nearly one hundred thousand oi
Beatyr’s organs and pianos in use all over the
world. If they were not good, we could not have
■old so many, Could we I No, certainly not.
Each and every instrument is fully warranted for
ten years, to be manufactured from the best
material market affords, or ready money can buy.
ORGANS
Church, Chapel, and Par.
^•œPIiNOS
Beautiful Wedding, Birth-
day or Holiday PrescMits.
Catalogue Free. Address
Hon. Daniel F. Beatty,Washington, Newjersey.
Bækur á ensku og islenzku; íslenzk-
ar sálmabækur. Rit áhöld ódýrust í
borginni. Fatasnið á öllum stærðum.
Fergnson &Co. 408 Main St.,
Winnipes, - - - Man.
HÚ8BÚNAÐARSALI
Market St. - - - - Wiimipeg-
Selur langtnm ódýrara en nokknr ann-
ar í öllu NorSvesturlandinu. Hann hef-
ur óendaniega mikið af ruggustólum af
öllum terundum, einnig fjarska fallega
muni fyrir stásstofur.
C. II. WILSON.
Hjer með er þnð þá gefið, að þegar
einhrer, hvort sem vera kanu einstakr
maðr, et'a opinber sjóðr, gefr innleysan
legt skuldabrjef út á sjálfan sig, þá
hefir hann sett sig í skuld við handhafa
brjefsins fyrir þeirri peninga-upphæð,
sem brjefið liljóðar uppá (ef innlausn
þess skal vera í peningum). Nú er
landssjóðr búinn rð gefa út 430,000kr. í
seðlum; hann er því búinn að setja sig í
þessa skukl við handhafa seðlanna. Þetta
er þvi þjóðskuld íslands orðin á rúmum
fjórum árum, síðan farið var að gefa út
seðlana, að ótöldum eftirstöðvum skuld-
arinnar við ríkissjóð og tekjuþurð lands-
sjóðs lieimafyrir. Enn þessi seðlaskuld
landssjóðs Islands, er allrar annarar teg-
undar enn þjóðskuldir ann^ra landa og
ríkja, t. a. m. Danmerkr. Því þar standa
þjöðskuldir í óuppsegjanleq jrn uobiigati.
OCURES DYSPEPSIA.
CURES DYSPEPSIA.
C URES DYSPEPSIA.
Mr. Neil McNeil, of Leitb,
Ont., writes:
Deai
yearsI
ín its
trying
to no i
by friends t‘o try B.B.B., which
I did, and after using 5 bottlefl
I was completely cured.
NYIR
KAUPENDUR ISAFOLMR
(1891)
fá ókeypis ALLT SÓGUSAFN ÍSA-
FOLDAR 1889 og 1890, í 3 bindum, milli
30—40 sögur, einkar-skemmtilegar, um
8011 l»ls. alls.
í Ameríku kostar ísafold lije’Ban af
doll. 1.80 um árið,ef borgað er fyrir fram;
annars doll. 2.—Nýir kaupendur þurfa
því ekki annað en leggja 1)Á pappírs,
dollar innan í pöntunarbrjefið (registerati)
ásamt greinilegri adresse-, þáfá þeir Sögu-
safnið allt með pósti um hæl, og blaðið
srKan sent svo ótt sem ferSir falla allt árið
FURSITÖRE
ANU
Undertakiiig B S o u s e .
Jar'Sarförum sinnt á hvaða tíma sem er,
og allur útbúnaður sjerstakiega vandaður.
Húsbúna'Sur í stór og smákaupum.
II. HUGIIIS & C«.
315 & 317 tliiin St. Winuipeg.
a Sirs,—For years and
suffered from dyspepsia
worst forms, and after
all means in my power
I was persuaded
‘Anupiioni
/'OO V NNflW •••■‘ppy''
1U9S ‘Siqauidoo *S3lJt?W '
Vopvjjj ‘BJ«9A«3 ‘S4U04«d[ npiiqo^
T/oi Moq SuiMoqs *sm«i oqi jo
7-q«pu« uojjbuuoju} jo jajqduiBd y \

^ÍNV^
í MEIRA EN 50 ÁR.
Mrs. Wi.ndsi.vwes Sooti.ing Syrup
hefur verlS brúkB'S meir en 50 ár af milí-
ónum mæðra, handa börnum sinum, við
tanntöku og hefur rcynzt áirætiega. Það
hægir barninu, mýkir tnnnholdið, eyðir
verkjum og vindi, heldur meltingarfær-
unum í hreifingu og er hið bezta metial
við ni'Surgangi. Það bætir litlu auiningja
börnurmm undir eins. Það er selt í öllum
iyfj&búðum í heimi. Kostar 25 cents
flaskan.— Verið vissir um, að t.ika Mrs.
Winslaws Sootting Syrup og ekkert annað
Verkmanna-ij elagicl heldur
frainvegis fmidi áhverju laugardags
kvöldi kl. 8 á venjulegurn stað.
Allir meðlimir, setn annt er um að
fjelagið núi tilgangi sinum, ættu að
sækja fuudiua.
-Vii 111>!
Sparið peninga, með því að flegja ekki
fatarætlum, seljið þá lieldur lí.
81i ragy, Cor. of King & Duííerin St.
Hann borgar iiresta verð fyrir ullarfata-
rœfla; fyrir 100 pd. af stórger'Su járnn
rusli 50 cts., smá-járnarusl 20 cts. 100 pd.;
kopar 5 cts. pd, pappírsrusl 40 cts. 100
.pdjkaupir einnig llöskur af öllum sortum.
onum”, á íslandi í sí innleysanlegurn
„obligationum”, eftir landshöfðingja-
brjefinu 28. maí ’86.
§18.
MeS því nú að -iunleysanleg skulda-
brjef eru aldrei anna'S, enu ávísanir á
peningasjóð útgefandaus, þá er pað þó
hlutr, sem segir sig sjálfr, að þegar slikt
skuldabrjef er innleyst, þá rýrnar sjóðr
útgefanda um sömu upphæð i peningum,
sem brjefið hljóðar upp á; þa-5 er að
segja, um 100 pc. gegn upphæð skulda-
brjefsins. Fyrir hvern þann seðil, því,
sem laudssjóðr leysir inn, tapnr liann
úr peninga-sjóði síuum 100 pc., nema
liann fái peningana endrgoldaa aftr.—
Á inulausn seðla sinna er landssjóðr nú,
eítir rúm fjögur ár, búinn a« tapa, á
þenna hátt, fram utidir liálfri annaii mill-
jón króna.
§19.
Enn er þá þetta hreint tap fyrir
landssjóð? Það vertSur nú að atliuga
vaudleg'ii; því að þeir, sem tala máli
stjórnarinaar, segja, ekki einungis að
latidssjoðr tapi engu, heldr að hann
græfSi 100 pc. á innlausn seðlanna (Sig-
hvjtr, í Heimskringlu, 8. maí f. á.j*
Litum á málið metS ró og stillingu.
Tökuin 2000kr dæmið gamla, og gerum,
að landssjóðr liafi leyst ídh 2000kr i setSl-
um fyrir 2000kr í gulli. Þessir peningar
eru sjóínum néttúrlega horfnir; þeir eru
ekki til í konum framar svo sem eign
hans, því þeir eru komnir í eign rikis-
sjóðs. Enn það, sem komið er í stað
þeirra, eru seðlar með verðtölum prent-
uðum á þeim, sem, samaulagðar, nema
2000kr. Úr sjóðnum eru peningarnir, í
sjóðnum eru seðlarnir. Hali nú lands
sjóðr engu tapað, eins og stjórnar-menn
segja, þá á hann að geta notað þessa
seðla eins og þeir væru peningar. Enn
þu'ð er nú bæði óinögulegt og óhugs-
anlegt. Hann getr ekki gert sjer eyris
virði úr þessum brjefum, náttúrlega,
nema með því, að gefa þau út aftr á
uý i borgun útgjalda sinna. Enn þatS er
eins ómðgulegt og óhugsanlegt, nema
nýtt jalngildi peninga staudi fyrir þeim,
eins og það er ómögulegt og ökugsan-
legt, að skuggi mauus ferðist líkama-
laus úti í súlskiui. Þegar því landssjóðr
g“ír þtssa seðia út aitr, þá setr hann
þegjandi nýlt peningaveð fyrir upphæð
þeirra; þvi seðlar vei ða aldrei gefnir út
(ráðvandlega) nema peningar standi fyrir
peim. Þetta peninga-veð fer á inulausn-
ardegi sömu leið og hið fyrra. Þetta
gengr koll af kolli, sí-cndrtekið eins
oft eius og seðiarnir eru gefnir út. Pen-
ingatap sjoðsins er si-endrtekið 100 pc.
§ 20.
Nú má inaðr spyrja; hví er lands-
sjóði gjört, að borga gjöld sín með ávis-
unum á peninga sína, í staðinu fyrir með
peningunum sjálfum? Fulltrúar þjóðar-
innar hafa veitt lionum peningana til
þess einmitt, að borga með þeim þau
gjöld, sem þeir gera konum að borga.
N ú, og geti haun borgað dvisanirnar, sem
hanu greitsir í gjöld sín, ríkissjóði i
peningum— því að þær lenda, hjer um
bil, ailar 1 hendr rikissjóðs—þá sjá þó
allir lifandi menn, að hann getr eins vel
borgað peningaua landsmönnum í þær
skuldir, sem þeir eiga hjá homim.
§21.
Ef að athafnir manna eru hin verk-
lega sönnun fyrir tilgangi þierra, þá er
svarið til 18. greinar petta: Landssjóðr
er látinn borga gjöld sín með ávisunum
á peninga sína, enekki með peningunum
sjálfum, af því, atS stjórnin ætlar þá til
aunars eun þess, sem fjárlög lands til-
skilja. Þeir eru geymdir í hönd Dana-
stjórnar, og livergi latnir koma nærri
landssjóði— megin þorri þeirra, að
minusta kosti—pangað til landshöfðingja-
boðið frá 28. maí, 1886, hefur komið á-
visunum laudssjó'ðs á sjálfan sig, seðl-
unum, í hendr ríkissjóðs, sem þá lætr
landssjóti leysa pær iun íyrir peningana,
sem hann sjálfr hirðir. Að láta lands-
sjóð borga skuldir síuar með seðlum
sínum, þýðir því það, að' láta hanu borga
skuldir annara, sjó'Suum alt eius óvið-
komaudi eins og mjer, með peningum
sínum.
§22.
Sá, sem ine'ð ávísun á sjálfan sig
borgar í peningum skuld mauns, sem
hann skuldar ekkert, og fær aldrei fyrir
haua annað en ávísunina sína, hann tap-
ar vist þeiin peningum alveg; það tap
nemr nútuirlega 100 pc. gegu uppliæð
ávísunarinnar. Þetta er uú það, sem,
eftir öllu framanrituðu, laudssjóðr er
látinn gjöra, er hann er látinn borga
póstávísanir einstakra manna á ríkissjóð
Dana með peningum sínum, og tap
hans er, sem fyrr segir 100 pc. Hverju
uaíui slík uieðferð á fje landssjóðg sje
rjettnefnd, segi menn sjer sjálfir
§23.
Ymsir menn hafa lireyft því, að
„peningarnir” færu alveg eins út úr land-
inu fyrir því, þó engar póstávísanir væru
gefnar út gegn seðlum. Ef „pening-
arnir” á að þýða liið sama sem peningar
landssjóðs, hvað skyldi þá staada því
í vegi, eða vera móti því, að iáta pen-
inga landssjóðs fara frá honum fyrst út
i icndið'! Svari þeir þessu, sem nú ráð-
stafa peningum sjóðsins svo, að láta þá
koma hvergi nærri landinu! Ef viðbár-
an á að þýða það, að peniugar lands .
inanna færu eíns út, úr landinu, þó engar
póstávísanir væru gefnar út gegn sekl-
um, þá ersvarið; það er mál setn ekKert
kemr landssjóði vit?, sem hvergi snertir
fjárhag hans liið allra minnsta. Hann
fengi sínar tekjur í piningum, oggreiddi
gjöld sín með þessum sömu peningum,
enn liann greiddi engan eyri i sku’dir,
sem honum kæinu ekkert við. Annars
er þessi viðbára alveg úr lausu löfti
*) Sighv. segir þetta hvergi. Ritstj.
gripin og hefir enga þýðingu fyrir þetta
mál þó tífalt meiri peningar færu út úr
landinu.
§ 24.
Nú er rökleikslu þessari þar komið,
að vel fellr, að bera mekferð landssjó'Ss
á innleysanlegum seðium saman við
ineðferð þeirra sjóða o: bankanna, er
gefa út innleysanlega seðla, á þeim hin-
um sömu. Landssjó'Sr er látinn gefa
sína seðla út jafniiar'San og þeir koma
inn, án nokkurs annars eprirlits en
þess, atS telja þá rjett saman.
Enn hvað gera bankarnir? Þeir hafa
heils deild starfsmanna, semmeðmestu
nákvæmni skrásetja hvern seiSil, sem
innleystr er ’yrir peninga, me'S nafni
og heimili þess, er lagði hann inn, á
bækrsem þartil eru sjerstaklega gerðar.
Sumir bankar, eins og „Bank of Eng-
land”, merkja fyrst með afkiyppu hvern
slíkan seðil og brenna hann síðan, eftir
vissau tíma; aðrir leggja slíka seðla fyr-
ir vandlega skrásetta, og geyma þá eins
og lienta þykir, þangað til að óhætt er
að bœta þeim við seðia á gangi að
háskalausu, og eru þá hinir geymdu
seðlar gefnir út eftir þörfum, enn—gegn
peningum eða fijótfengnu peninga-virði,
þegar vel er með banka-störf farið. Hefði
nú landssjóðr fylgt ofan-nefndum varúð-
arreglum, þá væri hann sloppinn hjá því,
aS vera búinn að borga hvert einasta
skuldabrjef sitt einum þrisvar, fjórum
sinnum. Enginn banki borgar sitt, nema
einu sinni í hverri útgéfu. Enn útgáfu
hverja mitíar hann við efni sjóðs síns.
Landssjó'ír miðar útgáfu siuna seðla við
alls ekki neitt, því honum er gert það
ómögulegt. Peningum hans er, verr
enn í lögleysu, lialdið fyrir honuni, og
hann er því knúinn út i stjórnlausa sí-
útgáfu si innleysanlegra ávísana á pen-
ingasjóð sinn, til að borga með honum
verzlunar- og aðrar skuldir einstakra
manna su*r í Danmörku; altí þeim frum-
tilgangi, að ala verzlun íslands við Dan-
mörku, og erþessi meðferðá efnum enn-
ar íslenzku þjóðar svar Islands ráðgjafa
og Dana stjórnar til pöntunarfjelaga-
lireyfingarinnar á Islandi. Svarið var
ráðið þegar bankalaga-frumvarpið, var
rætt og samþykkt i ríkisráði, voriti
1885.
§ 25.
LandshöfKingj a-br j efi ð f rá 28. maí 1886
er nú búið atS valda landssjóði um hálfr-
ar annarar milijónar króna tapi. Þykir
yðr þá ekki nóg komrS, ísieudingar?
§26.
Ilinir verr enn sinnulausu stjórnar-
sinnar telja emiægt upp á góð ár svo
sem bjargvætt lnndssjóðs meðan hann er
í svikamillunni. Enn hún er engin ár-
gæzku-forsjón íslands. HörSu árin eru
á leiðinni. Þá margfaldast útlán seðl-
anna lír bankanum, er þau ganga í garð.
Þá rjenar borgunarmagn landssjóðs. Og
ef haun hefir orðið aS leggjast áviðlaga-
sjóðs bú sitt á veltuárunum og rífa það
upp til að geta bjargazt, hvað halda menn
þá að verði uppá á hallæris árunum?
§ 27.
Það sjá nú víst allir lifandi menn,
að það liggr beint fyrir að ónýta ákvæSi
bankalaga um gjaidgengi seðla i iands-
sjóð, og hiðfársfullabrjef iandshöfðingja,
og aS fyrirbjóða mönnum, að borga póst-
ávisanir á ríkissjóð með seðluin. Nú
enn þá falla seðlarnir, nema örugg rönd
sjeviðreist. ÞaS er nú alþingis verk,
sem vonandi er, að það leggist ekki
undir höfuð að vinna meS ættjarðar-rækt,
greind, varúð, einurS og staSt'estu.
Cambridge, 7. maí, 1891.
KIRKJUMAL
NÝ-lSLANDS.
1 22. nr. Heimskrino-lu sendir
herra Hafsteinn Pjetursson mjer
heilmikla grein, sein jeg vil að
eins s'vara fáeinum orðum og J>að
Jx5tt grein herra Hafsteins virðist
ekki alveg lokið í J>ví blaði.
Jeg er herra Hafst. mjög J>akk-
látur fyrir ummæli hans um mig
og var ekki annars von af honum
jafngóðum dreng, og gömlum vin; en
jeg vil vekja athygli manna á J>ví, að
spurnsmálið hefur ekkert verið um
pað, hvort jeg væri skrokksterkur
eða handsterkur eða glímumaður,
heldur var hið upphaílega spurns-
mál um eilífa útskúfun. Mjer J>yk-
ir petta nú komið æði langt frá hinu
upphaflega bfni, en er pó höfund-
inum hins vegar mikið pakklátur;
ekki gefur pað heldur neina upp-
lýsing í rnálinu, hver sje. frumorsök
pess, hvort heldur pað er Magnús
eða Björn eða Guðni; Dótt um
pað væri ritað til eilífðar, pá sannar
pað ekkert, hver rjett hefur fyrir
sjer. Ekki lieldur pað, hvort sra.
Hafsteiim sje mælskur eða ekki,
pað vita allir, að harni er eiuhver |
inálsnjallasti mnður, en mælskur
maður kemur ekki ætíð með sláandi 1
saniiaiiir; ekki sizt ef hann byggir
á ótrúuin grundvelli; pað má sjá
pað, par sem Hafst. pr. tekur eptir
Lögbergi 22. apr. p. á., par sem
sagt er, að Mikleyjar söfnuður liafi
uráðið sjera Magnús, með pví skil-
yrði, að hann minntist aldrei par í
eyjunni á trúaratriði pau, sem hann
greinirá um við kirkjufjelagið; par
á móti er sagt, að sjera Magnús sje
skuldbundinn til að prjedika pau
sjerstaklega á Gimli”. Grein pessi
hefur verið höfð til athlægis í ný-
lendunni sem meistaraleg ósannindi
Lögbergs, og pegar farið er að
byggja á öðru eins, pá er hætt við
að turn sá verði valtur, sem á pví
er reistur. En hvað sem pví liður,
pá sannar petta ekkert heldur. t>að
gefur að eins lesendum blaðanna á—
stæðu til að ætla, að hjer sje \ erið
að fara í feluleik. Það var spurns-
málið um eilífa útskúfun, sem upp-
haflega var um að ræða, og pað er
nú pegar búið að rita um pað nóg í
dálítinn bækling, en pó hefur aldrei
verulega verið irir.nst á spurnsmál-
ið sjálft, en pað gleður mig stór-
lega, að inngangurinn er nú bráðum
á enda, svo að hjeðan af má fara að
tala um hið upphaflega málefni.
Burt með persónuna, en fram
með málefnið.
Magn. Skaptason.
íttiilipi'ÍIIII
—eða—
CORA LESLIE.
(Snúið úr ensku).
.Sleppal’ endurtók Ágústus. (Nei
þau mega ekki sleppa, þó það kosti lífið!
(Pá skulum við flýta okkur niður a15
St. Louis bryggjunni. Gufuskipið til
St. Louis fer af stað innnn tíu mínútna.
Þau eru nú að fara meS því, eða reyna
til þess’.
Þeir hröðuðu ferðum sínum niður
að bryggjuimm, en vegurinn var langur,
og þeir urðu of seinir. Gufuskipið var
farið ogkomið i hvarf npp eptir ánni,
er til stóð, því það fór hálfum tima áður
en Silas liafði gert rá6 fyrir. Þeir spurðu
sig fyrir hjá þjónunum á bryggjunni, en
enginn gat gefið þeim þær upplýsingar,
er þeirvildu. Þeir voru að fara á stað
upp í bœinn aptur, þegar þeir sáu hvar
William Bowen, langur og lotinn, meS
harðastóran gulan stráhatt á höfði,
gekktilmóts við þá með hægtS og með
hendurnar í buxnavösunum.
(Ert þú hjer, Williaml’ sagði Silas
hissa. ,Jeg átti von á að þú værir þar
sem jeg setti þig, við verkstjórnina upp í
Iberville’.
,Já, jeg veit þú ætlaðist til þess’,
svaraM Bowen og leit einkennilega til
Craigs. (En eins og þú sjer, þá er jeg
þar nú ekki lengur. Mig minnir jeg
skrifaði þjer brjef fyrir viku eða hálfum
mánuði síðan, Mr. Craigl’
(það er rjett’, svaratíi Silas.
(Og jeg hati þig þar um þúsund doll-
ara lán’.
(Jú, svo mun hafa verið’.
(Og þú munt hafa neitað mjer’.
Silas svaraði engu, en leit upp á
Bowen og Ágústus é víxl og beit fast
á vörina.
(Ogmjerer sama, þó Mr. Horton
kynnist okkar prívat málum’, hjelt Bo-
wen áfram. (Jeg bað þig um skitna þús-
und dollars og þú sagðir nei. Þegar jeg
nú lít yfir aiit, sem milli okkarhefur far-
ið, þá álít jeg þetta hálfgildings óþokka-
meðferð og svo rak jeg sjálfan mig úr
vinnunni. Jeg geri þess vegna ráð íyrir
að þjer sje hollara að útvega þjer ein-
hvern annan verkstjóra fyrir þrælahjörð-
ina’.
Ágústus bjóst við, sem eðlilegt var,
að Silas mundi taka hart á þessum fúk-
yrðum þjónsins og slarkarans. Hann
varð því meir en iítið hissa, er hann
heyrði vin sinn vera hinn blíðasta og fús-
an á sættir.
(Minn góði Williaml’ sagði nú Silas.
,Þú verður atS athuga, aí þú liefur ætlast
til nokkuð mikils um undanfarinn tíma.
En ef þú heimsækir mig á skrifstofu
minni, efast jeg ekki um, aíS vi'5 jöfnum
á milli okkarl’
(Sjálfsagt Mr. Craig! Við jöfnum
okk rl’ sagði Bowen með einkennilegri
áherzlu á orðunum, þó Silas, sem sokk-
inu var tiiður í aðrar enn óþægilegri
liugsanir, treki ekkieptir því.
(Þið hafi'fi eflaust átt eitthvert anna‘5
erindi hingað á bryggjuna, herrar mínirl’
sagði Bovven, er þoir gengu á staS aptur.
(Jeg vænti að þií hafið þöekkiverið að
leita eptir einhverjum?’
,Jú, svo var víst’ svaraði Ágústus.
(Yið vorum að leita að stroku-þræl’.
Framh.