Heimskringla - 05.08.1891, Blaðsíða 1

\. ar. Jír. 32.
Winnipeg, Man., Canada, 5. angn^t 1891.
Toluhl. 240.
350DOLLAES
I PREMIU
I AGÆTIS IsÆTTnsrTTiyL.
Heimskringla” veitir þeim næstu 800 kaupendum, semborgaað fullu Hkr.
til ársloka þ. á.' (þarí taldir elnnig peir, sem þegar eru búnir að borga), færi á að
verSa liluttakaudi á drætti urn neðangreinda ágætismuni:
1. OEG-EL - - - -
2. KZATEnSTISr-GrTTT-.Ij-TTT?,
3. bedeoom set - - -
4. MERSKTTMS pipu-etui - -
5 -pT-pT .T A með fjölda mörgum myndum eptir
heimsins frægustu Bibliu-máiara
$250
4=0
30
15
___12.50
350,50.
Nöfn þeirra, sem borga, verSa auglýsti blaðinu fyrir hverja viku og bók verð-
*ur haldin yfir öll nöfnin oií númer peirra. Sjera Jón Bjarnason hefur valið eitt-
hvert sjerstakt númer handa hverjum af þessum 5 gripum úrnúmerunum^ 1-800.
Dessi gripa-númer hefur liann lagt í umslag, innsiglað og er það geymt á banka
hjerí bænum. ÞaS verður fyrst opnaS við dráttinn. All númeriu verða dregin
npp, til þess að allir gripirnir gangi út.
jatskriíeiidnr frá 1. mai þ. á. til árslolca, sem greiða fyrir fram
$1.50, verfia eiunig þátttakendur í ofangreiudum drætti á mununum.
Bandaríkja-peningar teknir fullu verði nemaávísanir a banka annarsstaðar en
Winnipeg.
HINN
MIKLI
SASKATCHEWÍN-
DALUR.
af bezt-hj'-stu heimilum nýlendunn-
ar; f>ar er plantaður skógur fyrir
norðan og austan húsin, er pekur 4
ekrur. Þjóðvegur liggur rjett ígegn
uin skóginn (veg pann gaf G. P. til
að fría hreppinn við að byggja tvær
brýr yfir Yellow Medicine-átia). í
austur-helmingi skógarins er autt
rjóður, í pví var samkoman. Á tvo
vegu að skóginum liggja skrúð
grænir frjófsamir akrar. Samkomu
staðuriun var hinn ákjósanlegasti og
veðrið indælt og par við bættist, að
pau hjónin gerðu allt til að gera
gestum sínum sem skemmtilegast,
og gáfu svo fjelaginu að enditigu
allt er pau lógðu í kostnað, sem var
mikið og mikilsvirði. Dagskráin er
pannig: Skrúðganga gengin frá
húsunum út veginn i kringunt aust-
urskóginn og inn í rjóðrið, var á
meðan sunginn pjóðsöugur Banda-
ríkja; sönguutn stýrði Hósias Þor-
láksson. Þegar inn í rjó^rið kom,
byrjuðu ræður; peitn stýrði S. M. S.
Askdal.
Fyrsti ræðumaður var G. A. Dal-
tnann: Um landnám ísl. hjer i landi.
Annar. Cand. Þorsteinn Skúlason:
Þjóðheill Jiandarikjanna.
Þriðji. G. S. Sigurðsson: Ferðasaga
Fjórði. St. Giibertsson: Um 4. júlí.
Fimmti. Sjera N. S. Þorláksson:
Um frelsi.
Fyrir minnum mæltu pessir:
Minni ísl.: Jóhannes Pjetursson.
Minni pessarar nýlendu: Árni Sig-
valdason.
Minni kvenna: S. S. Hofteig.
Minni Ameriku: Kj. Yopnfjörð.
Metl því að jariliirautir hnfa nú þegar verrí byssrðar, bæði frá Calgary
og Kegrina, ’þáhafa hin ágætustu búlönd í hinum oritiagila Saskatchewan-dal
nú loksins verið gerð möguleg til ábúðar fyrir innflytjendur.
Landið þar hefur inni að halda bezta jardvcg, ncrgd af timbri og kol-
«m, stöðuvötn og ar með tærn vatni, enn fremur ágætt loptslag. Canada
Kyrrahofs-fjelasiti hefur nú sett lönd sin á þessu svæði til sölu fyrir mjög syo
LAGT VERD með ágæhim borgunar-skilmálum. FRI HEIMILISRJÉTTARLOND fást
meft fram áfturgreindum brautum.
Stjórnin hefur o]Miað SKRIFSTOFU Ked I»eer, nálægt ísl. nýlendunni, til að
lridbeina iniitivtjl'iidiiin, sem koma til nýletidunnar. Þeir sem vilja fá
uákvæmari UPPLYSÍNGAR skrifi til aðalTaudumboðsmanns Canada Kyrra-
hafsfjelagsins í Winnipeg.
Fjelagið liefur til sölu lönd hiagað og þangað í hinum ber.t byggda hluta
Manitobafylkis og gefur hverjum manni allar þær upplýsingar, sem naúðsynlegar
eru, viðvíkjandi verði ogafstöðu, kostnaðarlaust, með því menn snúi sjer til
L. A. HAMILTON,
C. P. R. Land C'ommissioner,
WINNIPEG.
Knattleikur kl. 2 e. m.
hann S. Jónathansson.
form. Jó-
FRJETTIR.
CANADA.
end-
29. f.
síðan
flutti
Fjármála-þrœtan á pingt
aði loks kl. 4 aðfaranótt hins
m. Þrætan hafði stað:ð yfir
23. júnf slðastl., að Foster
fjármálaræðu slna, og spannst út af
tillögu Sir Richards Oartwrights, er
óbeinlínis var í pá átt, að stjórnin
væri búin að fyrirgera allri tiltrú,
par sem hann fór fram á að haldið
yrði frain stefnu, gagnstæðri stefnu
stjórnarinnar, að pví ersnertir toll-
mál og verzlunarsamband við Banda-
rikin. Atkv. fjellu pannig, að með
Cartwrights uppástungu voru 88,
en á móri henni 115. Með öðrum
orðum, stjórnin hafði 27 atkv. fram
yfir mótstöðumennina, og er pað 4
atkv. fleira en pegar bezt hefur blás-
ið áður, sfðan Abbott tók við for-
mennskunni í sumar.
Rúmleya i milj- ekra af landi I
Vestur-Canada hefur stjórnin ákveð-
ið að gefa 2 járnbrautarfjelögum í
ár fyrir nj-jar járnbrautir. Canada
Kyrrab.fjel. á að fá 6,400 ekrur fyr-
ir hverja eina af 128 mílutn, er pað
fjel. byggir í sumar í suðvestur-
Manitoba, og 6,400 ekrur fyrir
hverja eina af 55—75 mílum á Red
Deer Valley Railway atid Coal Co.
að fá fyrir væntanlega járnbraut frá
Calgary eða stað par ná'ægt norður
að Red Deer kolanámunum.
Aýjar veiðireglur eru sagðar vænt-
anlegar fyrir fiskimenn við 'Winni-
peg-vatn, sem sjerstaklega er sagt
að verði áhrærandi vetrarveiði í vatn-
inu.—Útskýringar pær, er sjótnála-
stjórinn lofaði um daginn eru enn
ekki komnar.
Fý lög. Á meðal peirra laga, er
staðfest voru í síðastl. viku, eru hin
endurskoðuðu lög, er gefa bæjar-
stjórninni í Winnipeg vald t:l að
hagnýta sjer vatnskrapt Assinibo-
ine-árinnar. Þá eru og lög, er gefa
svo nefndu ((Manitoba & Assiniboia
Grand Junction Railway Co. leyfi
til að hyggja járnbraut frá Regina
austur um land.—Forstöðumenn
pess fyrirtækis segja, að hugmyndin
sje að byggja brautina austur fyrir
norðan Qu’Appelle-dalinn til Shell-
mouth, Manitoba, paðan austur um
Lake Dauphin, yfir Manitoba- vatn á
mjóddinni og til Winnipeg.
T erkstœða-einveldi eru pau stór-
fjelögin: Massey & Co. og A. Har-
ris, Sons & Co. að mynda. Frumvarp
um sameining peirra undir nafninu:
((The Massey-IIarris Co." er nú
fyrir sambandspingi. Höfuðstóll
pessa sameinaða fjelags er ákveðinn
1*6 miljónir.
FRJ E T T A- KA FLAK.
ÚR BYGGÐUM ÍSLENDINGA.
MINNEOTA MINN. 20. júlí 1891.
(((frá frjettaritara Hkr.”)
4. júlí hjeldu íslendingar í pessari
nj-lendu hátiðlegann að heitnili
Gunnlaugs Pjeturasonar. Þar voru
einnig viðstaddir margir Norðmenn
og nokkrir amerikanir. Samkom-
att var ein af peim beztu að
allra dómi. Kvennfjel. Norður-
byggðar stóð fyrir öllum kostiaði.
Samkomustaðurinn lítur pannig út:
Heimili Gunnl. bónda (er hann hef-
nefnt eptir fæðingarstað sínutn Há-
konarstöðum á Jökulda) er í Vestur-
heims-hrepp Lyon-hjeraðs, 7 mílur
fyrir norðaustan Minneota, á austur-
bakka Yellow Medicine-árinnar; er
par land liátt og víðsýni mikið og
útsýni fagurt. Heimili hans er eitt
Kappreið kl. 5 e. m., form. John B.
Gíslason.
Danz, form. B. B. Gíslason.
Einnig var par bændaglima haldin,
form. Björn Gíslason og S. S. Há-
kon.
Kapphlaup kl. 5.30 e. m., fortn. Jó-
hann V. Jósephson.
Um morguninn var skotið nokkr-
um sinnum og um kvöldið flugeld-
ar, er gerðu og svo góða skemmt
un; fyrir pví var umsjónarm. Jó-
hann S. Jónathansson.—Þar í sama
rjóðri var laufskáli byggður fyrir pag er i,jer fer á
danz; par í peim sama skála var
miðdagsverður tilreiddur; svala
drykkir voru seldir par í sjerstök
um laufskála.
er
svo
Á eptir ræðu sihni mælti herra
St. Gilbertson eptirfylgjandi
indi, (er söngflokkurinn söng
síðar):
í'ú fyrirtaksland, þín farsæla þjóð
framast því óskar af hjarta,
komandi aldanna freyðandi fló'S
framtíð þig leiði yfir bjarta.
Baldinn ef áttu og breysklyndan lýð
brenni þeim tálið úr hjörtum;
geisli þig hamingjan heiðríkju tíð
sem himin á vordegi björtum.
Gullbrúðkaup, peirra Jóns Þor-
varðarsonar, frá Papey,og Rósu
Snorradóttur, var haldið í Framnesi
hjá Joseph Josephssyni (tengdasyni
peirra hjóna) 8. p. m. Þar var
fjöldi fólks saman kominn; par var
gestum veitt vel og skörulega; j'ms-
ir mæltu par fj'rir minni heiðurs-
hjónanna.
Heyannir standa nú sem hæzt,
kornuppskera byrjar nú í vikunni;
útlit í bezta lagi tneð alla uppskeru
í síðustu frjettagrein frá rnjér
stendur: Chr. Seliram, en á að vera
Chr. Schram.
Það hefur fátt markvert borið hjer
tið tíðinda, allt sj'nist ganga hjer
sinn vanagang, netna hvað náttúran
hefur beitt öflum sínum lítið eitt
tneira en vani er til. Þann 16. p.
m. gerði hjer ákaft prnmuveður, er
feykti um nokkrum húsum drap
nokkra menn og litnlesti aðra. Eng-
ir urðu ísl. fj-rir óhappi pessu, sem
betur fór, pví peir áttu eptir að
halda pjóðhátíð sína 19. p. m. Á
sunnudaginn nefnil. kl. 2. e. m. áttu
allir að vera komnir á staðinn, er
hafði verið útvalinn. Skammt frá
húsi Mr. G. Guðmundssotiar; par
var reistur ræðustóll og pallurbygð
ur með sætum allt um kring fyrir á-
heyrendurna og svo til skemmtunar
unga fólkinu, að stíga dans að skiln
aði í kvöldsvalanum, er var svo ljúf-
ur og ljettur eins og sveinn eða
ungmær.
Kl. rútnl. 2 fóru meyjar og menn
að tínast að, ekki saman, heldur
hvað út af fyrir sig, pvi hjer er
gott siðferði, og pá ekki sízt á pjóð-
hátíð. Allir sem komu, báru merki
pess að vera rjettir og góðir íslend-
■ngar, með fagurblárri silkislaufu á
brjóstinu, er kostaði 15 cts. Nefnd-
arstjóri, Mr. B. Anderson, steig
fyrstur á ræðupall, litið eptir kl. 3,
og sagði setta Þjóðhátíð ísl. I Du-
luth, um leið og hann óskaði góðra
skemmtana og skýrði frá úrgöngu
Jóhannesar Einarssonar úr nefnd-
inni og peningum peim, er
láttaðir hefðu verið til styrkt-
ar fj'rirtækinu, hjá bókafje-
laginu og sent mundu fljótt borgað
ir verða, en meir ekki, par eð peir
ættu ekki slíkt skiiið.
Mr. Páll Bergsson hjelt fj-rstur
ræðu—minni íslands, og set jeg
ekkert úrhenni hjer, par jeg ímynda
mjer að pjer fáið að sjá hana. Lár-
us Guðmundsson mælti fyrir minni
ísl. I Duluth og menntun kvenna
er hann áleit allar hafa betri hæfi
leika en karlmenn, og pess vegna
væri peirra rjetta stefna að hugsa
um stúlkurnar. Jón Sigvaldason
mælti fyrir minni Ameríku; var pað
vel mælt, og vona jeg pví paðverði
sent biaðinu. Jóhannes Sigurðsson
frá West-Duluth hjelt snotra tölu
til vestur-ísl. og bar fram kvæði
eptir. L. Hrút-
fjörð talaði um forna hreysti og
frelsi Ameríkumanna. Nokkrir fl.
töluðu og ein kona, Halldóra Hall-
dórsdóttir, hjeit tölu um menntun
ungra kvenna og fórst pað vel.
Eptir að ræðum öllsm var lokið,
fóru menn að skemmta sjer með
j'msu, svo sem hlaupi, stökki, glím-
um og seinast reyndu Duluth- og
West-Duluth-búar með sjer að toga
kaðal og unnu par West-Duluth-bú-
ar og höfðu verölaun i Ice cold Le-
monade.—Kl. 8 var var farið að
dansa og stóð dansinn yfir langt
fram á kvöld.
DULUTTI, MINN., 25. júlí 1891.
Það hefur lítið verið ritað hjeðan
utn undanfarna títna, enda er pað
nú líka ósköp eðlilegt. Þar eð sá
tími ársins stendur yfir að nú eru
flestir að keppast hver við annan að
vinna og stofna handa sjer og sín-
um til lífsviðurhalds á ókomna tím-
anum. Það eru nokkrir vinnulausir
eru pví nú að færa sig nær byggð-
um bændanna bæði hjer út I fylkið
og vestur til Dakota.
svo þar hún ris úr regin-sjá
i reifðum fjalla ljóma,
hún frelsis sanna beri brá
og brosilausúr dróma.
Ó, þú vor aldna ættar-grund,
þú ei úr huga svífur,
með liimin, fjöll og hlíð og sund,
þú hvern metS lotning hrífur.
Ó, hljóttu frelsi, hljóttu lán
og heiður allra þjóða;
þjer kynjagaldur kveði Rán
um kyusæld, au« og gróða.
Svoiengi sem að sólin skín
og sólar-heimur stendur,
svo lengi blessist byggðin þín
og blómgist þínar strendur.
Svo lengi drottinn drós og hal
í dyggð og framkvæind leiði.
og yfir firði, fjöll og dal,
sig farsæld dýrust breiSi.
Pjetur Gíslason.
WEST-DULUTH, MINN., 26. júlí.
Þann 12. maí fóru hjer fram
kosningar í bæjarstjóra, pá voru,
eins og vant er, tveir flokkar, sem
gengu berserksgang í pví að koma
að sínum mönnum, pað voru auð-
menn og verkmenn. Á fundunum
sem haldnir voru á undan, var hvorki
sparað háð nje illyrði um mótstöðu
mennina af beggja hálfu og til pess
að sem flestirgætu kosið, fekk hver
sá frítt borgarabrjef, er ekki átti áð
ur; par var ekki spurt um eign eða
pess háttar. Jeg fekk náttúrlega
eitt. Mjög fáir gengu í vitmu kosn
ingadaginn. Þegar kom á kosning
arstaðinn, ætluðu pessir tveirflokk-
ar að æra mann; peir kölluðu hver
í kapp við annan: ((Vote the La-
að pað sje ekki af góðum toga
spunnið að peir íslendingar hjer í
bænum, sem borgarabrjef purfa að
fá til pess að geta komið nöfnum
sínum á ríkiskjörskrána, fá pau ó-
keypis hjá Conservatíva-flokknum.
Af pví jeg einn
hafa útvegfað ísl.
sekur í að
blunnitidi f
Vjer ijóð nú flytjum Leifs frá grund,
þjer ljúfa fóstar móður,
og þín nú minnumst þessa stund,
því hjer er staSur góður.
Vjer gleymum þjer ei Garðars-ey,
þars glymur Rán vií strendur,
og hátt í þöglum himin-þey
þar hnjúkur fagur stendur.
Þar fossar kveða í hömrum hðtt,
þar háir klettar standa,
það bendir oss á inikinn mátt
og margan tireysti-anda;
og fljótin benda, að fram skal sótt,
þó furðu seint optgangi,
en sífellt höfttm sinnið rótt
og snúmn að böli fattgi.
Og fjöll þín benda liimin há,
að hátt skal takmark setja,
vjer aldrei megum af því sjá,
en alltaf sporið hvetja;
þótt göngtimóðir lífs á leið.
oss langi hvíld að taka,
vjer sverja dýrstan eigum eið,
þá aldrei til að slaka.
En takmark vort sje valiS rjett,
vjer vitum æ ltvað hagar,
að reisa líf, sem lágt er sett,
og laga það sem bagar;
og harðstjórn alla hrekja brott,
með hug og snilldar-ráðum;
í öllu sýna sannleiks-vott
og svölun veita þjáSum.
Þó ein er skyldan allra stærst,
það allir hljótum muna,
úr ánauð strangri að hefja hæst
þáhjartans fjallkonuna,
bor ticket”, Vote the Peoples tick-
et”. Þannig kölluðu auðmenn sitt
ticket. Svo lauk, að verkmenn
unnu. Bæjarstjórinn, er peir hjeldu
fram fekk 108 atkv. fleiri en sá, er
hinir hjeldu fratn.
Það leit út fyrir að verkmenn
ætluðu fyrir alvöru að sj'na verkgef-
endum í tvo heimana, pví daginn
eptir tók stæðsti flokkurinn sig upp
og heimtaði tvo dollara, áður var
borgað $1,50, en pegar pað gekk
ekki fyrir sjer, fleygðu peir rekun-
um og tóku sjer flagg í hönd, sem
á var ritað: t($2 á dag”. Gengu
síðan milli allra flokka, er unnu á
strætum og hvarsem var úti, pví pá
var mikil vinna hjer, og peir hættu
ekki fyr en öll vinna var stöðvuð.
Daginn eptir samdist svo, að verk-
menn byrjuðu aptur, að vinna fyrir
$1,70 og var lofað að Dæta við pá
1. júní. En pegar sá dagur kom,
ljet enginn á sjerbera, endavoru pá
sumir vinnulausir. Og panttig hef-
ur pað gengið siðan, svo menn eru
nú farnir burtu tnargir, og jafnvel
orðnir of fáir, pvl nú er vinnan pað
fyrsta að byrja. Nj'-ja stjórnin hef-
ur mjög lítið látið til sín taka enn
sem komið er. Það var pó eitt i
ræðu bæjarstjórans, að hattn skyldi
sjá um að kaup yrði aldrei lægra en
$2 á dag.
Það eru flest Norðmenn í pess-
um bæ og peir rjeðu verkfallinu.
Mjer datt pá t hug, að peir væru
fjörugri heldur en frændur peirra
par sem peireru fjölmennastir, nefni
lega íslendingar I Winnipeg. En
nú heyri jeg mjer til mestu ánægju,
að peir hafa sýnt á sjer rögg og haf
ið verkfall. Jeg óska peitntil allrar
liatningju og blessunar.
Löndum hjer I Duluth llður all-
vel. Að sönnu hafa peir sem eru
hjerl West Duluth haft fremur slit -
ótta vittnu, en pað er að rætast úr
pví.—LAndlegar iireifingar eru ekki
sjerlega iniklar, sem ekki er heldur
von; menn sigla hjer sinn eiginsjó,
án allra presta. Þó er lijer lestrar-
fjelag, og pað kotti pvl til leiðar,
að stofnað var til almennrar sam-
kotnu 19. júlí og fór hún vel frarn.
Jeg segi ekki itieira af henni, pví
pað gera aðrir.—Tfðin hefur verið
ntjög votviðrasötn slðustu daga.
Jóhannes Sigurðsson.
©----— pesst
petta skipti, pá berast böndin að
mjer að gera athugasemd við grein
pessa.
Eins og flestum er kunnugt, hafa
báðir pólitisku flokkarnir gefiðborg-
arabrjef hverjum sem purft hefur,
pegar almennar kosningar hafa stað-
ið yfir um undanfarin ár. Ef peir
gátu pað pá, gátu peir pað öldung-
is eins nú, pegar lögunum I fvrsta
skipti er framfylgt svo bókstaflega,
að einskis matins nafn er tekið á
kjörskrána nema sönnun verði færð
fyrir pví, að hann hafi borgarabrjef
eða hafi beðið um pað. Kostnaður-
inn er sá sami. Munurinn er sá að
eins, að um undaufarandi ár hefur
peim verið gefið borgarabrjefið 2-6
dögum áður en atkvæðagreiðsla fór
fratn, en nú ef til vill 4 árvm áður
en peir purfa á peim að halda til
pes« að tryggja sjer atkv. á kjiirpingi.
Glósur ritst. Lög'b. uinrantrfenorna
peninga til að borga fyrir borgara-
brjefin m. m., eiga hjer ekki við.
Jeg ætla líka að ganga fram hjá
peim—í petta skipti. Jeg skal að
eins benda á, að til er fjelagsskap-
ur meðal beggjapolitisku flokkanna,
að pað kostar ákveðna upphæð á ári
að standaí pvl fjelagi og að pví fje-
lagsfje er varið til pess að efla fiokk-
inn. Og fyrsta skilyrðið fyrir afli
flokksins er pað, að á kjörskrá sjeu
öll pau nöfn, sem par eiga að vera.
Á petta benti jeg formönmtm fiokks
ins, pegar jeg fj'rir im-ira en mán-
uði síðan (ekki eins og J.iigh.’ segir:
((í pessari viku”) varbeðittn ogbyrj-
aði að útvega nöfn í-lend nga 4
kjörskrána.—Eptir Itrekað.ir tilraun-
ir hafði jeg initt mál fram.
Af pví pað atriði í crein pessari,
I Lögb. ersnertir verð borgarab jef-
anna, er ekki vel skiljanlegt, pá leyfi
jeg mjer eitinig að gera athuga-
semd við pað.
Borgarabrjefið kostar $1, en ekki
50 cents og lögiu (sjá ((Naturali-
zation Act. Cap. 113. 49 Vic.”) gera
ekki ráð fyr:r að tiokkrutn hluta pess
eina dollars sje varið ((til pess að
standast kostnaðinu af peitn futida-
liöldum, sent pessu eru satnfara”.
Þau sj'na greinilega hvað af pen-
ingunum verður. og til pess pað at-
riði sje engum vafa uudir orpið, set
jeg hjer á frummálit
rðrjettar pær
setningar er að pessii lúta:
t(The Clerk of the court by which
the certificate of naturalization is is-
sued shall, for all services and fil-
ings in connectiot' with such certifi-
cate, be entitled to receive, from
the person naturalized, the sum of
25 cents, and no more”.
((The registrar, for recording a cer-
tificate of naturalization, shallbeen-
titled to receive, from the person
producing same for registry, the
sum of 50 cents, and a further sum
of 25 cents for everj' search and cer-
tified copy of same, andnotnore”.
Af pessu er auðsætt að 50 cents,
samvitinumenn ritst. Lögb. taka
UM BORCARABRJEFIN.
1 Lögb., dags. 29. f. m., er lieilum
dálki varið til pess að sýna fram á,
er
fyrir borgarabrjefin, er ónóg upp-
hæð til pess bæði ((að koma borg-
arabrjefunum gegnutn rjett pann, er
pau heyrs undir og til pess að
standast kostnaðinn af peiitt funda-
höldum, sent pessu eru samfara”.
Það er hjer einhversstaðar ((fiskur
itndir steini”.
Winnipeg, 3. ágúst 1891
Eggert Jóhannsson.
tS-TAKID EPTIRUh
Þegar skegghnítarnir ykkar bita illa,
þáfarið beinaleið til Þórarins Finnboga-
sonar, 650 Young Str. Ilann er eini
maðurinn í þessum bæ, sem kann að
hvessa skegghnífa svo nokkur mynd sje á.
Nú, ekki svo að skilja, að Mr.
Finnbogason geri ekki fleira, hann
er völundurá allt stníði ogviðgerðir.