Heimskringla - 18.11.1891, Blaðsíða 3

HEIHSKR»íttIiA, WINNIPK« MAS., 18. JfOVEMBER 1891.
oi* Oanada.
idyllsjanlir áeyjis Jr 1 miljnnir manna
200,000*000 elcra
hTeiti- ok beitilandi í Manitoba og Vestur Territónunum í Canada ókeypis fyrir
landnema Diúpur og frábœrlega frjóvsamur jarðvegur, næg« af vatni og skógi
óg meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstur hveitis af ekruum 30 bush., ef
vel er umbúið.
ÍHIIíU FRJOVSAfflA BELTl,
í Rauðár-dalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum, og uinhverflsllggj-
Indi sliettlendi eru feikna miklir flákar af ágætasta akurlanéi. engi og beitilandi
—hinnvíðáttumesti íláki í heimi af lítt byggðu landi.
Malm-nama land.
Gull silfur, járu, kopar, salt, steinolía, o. s. frv. Ómældir flákar af kolanéinalandl;
aldiv’iíur pví tryggður um allan aldur.
jÍribrait frÁ hafi til hafs.
Oanada Kvrrahafs-járnbrautin í sambandi vi-S Grand Trunk og Inter-Colonial braut-
irnar mvnda óslitna járnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzliaf í Cauada til
Kvrrahafs 8ú braut liggur um miðhlut frjóvsama beltisms eptir því endilongu og
um hina hrikalegu, tignarlegu f jallaklasa, norður og vestur af Bfra-vatni og um hii
nafnfrægu Klettafjöll Vesturheims.
Heilnæmt loptslag.
r ontslairið i Manitoba og NorSvesturlandinu er viðurkennt hið heilnæmasta í
Ámeríku Hreinviðri og purrvlðri vetur og sumar; veturinn kaidur, en bjartur
og staðviðrasamur. Aldrei pokaogsúld, og aldrei fellibyljireins og sunnari landinu.
SAIIIÍAXIISSTJÓRXIX í l'AXA I»A
gefur hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hverjum kvennmanni sem hefur
fyrirfamilíu að sjá
10O ekrur af landi
alvee ókevpis Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrki pað.
Á pann hátt gefst hverjum manni kostur á að verða eigandi sinnar ábýlisjarðar og
sjálfstæður í efnalegu lilliti.
{ S L E X / K A R JfÝLEKDUR
Manitoba ok canadiska Norðvesturlandinu eru nú pegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra^stærsf er NÝJA ISLAND liggjandi 45-80 mílur norðurfrá Winnipeg, á
vestur strönd Winnipeg-vatns. Vestur fra Nýja Islandi, í 30—35 milna fýarlægð
er ALPTAVATNS-NÝLENDAN. bátium pessum nýlendum er mikið af ó.-
numdu landi oe báðar pessar nýlendur liggja nær höfuðstað fylkisins en nokkur
hluna * AHG YLE-NÝLRNDAN er 110 mílur suðvestur frá Wpg., ÞÍNO-
VAILA-NÝl.RNDAN 260 rnílur í norfivestur frá Wpg., QU'AI'PKU.E-NÝ-
LENDAN um 20 mílur sirSur fráÞingvalla-nýlendu, og ALBEIiTA-NYLENDAN
Um 70 mílur norður frá Calgary, en um 900 mílur vestur frá Winnipeg. I síðast-
töldu 3 nýlendunum er mikið af óbyggðu, ágætu akur- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í pessu efni getur hver sem vill fengið með pví að skrifa
um pað:
unnar—Ar at sönnu,
andskota verri standa;
dugi hverr sá—at degi,
dag-ljós—næsta—vill kjósa;
villim, ár enn illa
útrauðir, í dauða.
Tvíhendir nú Brandr róðukross, er
hatin hafði jafnan við hönd sjer, ok
var hann nú inn hermannligasti; bú
anda býðr hann at verjast meðr ðr-
inni, en frá belti sjer sprettir klerkr
kníli, eigi all-litlum ok skyldi ög-
mundr bera vopn f>at í atlögunni.
Nú er fisKrinn allnærri. Sjera Þang
brandr býðr ögmundi, at taka til
vápna, ok hyggst, at fá honum kníf
þann inn mikla; en nú er ögmundr
allrá braut. ^ögmundr! ögmundr”!
kallaði nú Þangbrandr ok var hinn
reiðasti. Framh.
Thoias Bennett,
Eöa
13.
DOM. GOV'T. IMMIGRATION AGENT
Baldwinson, (Islenzkur umboðsmaður.)
DOM. OOV'T IMMIGIiATION OFFICES.
Oanada.
Winnipeg, - - -
LANBTuKU-LOOIJí.
Allar sectionir með jafnri tölu, nema
Og 26 getur hver familíu-faðir, eða
hver sem komin er yfir 18 ár tekið upp
sem heimilisrjettarland og forkaupsrjett-
arland. ______ mr
INXRITUJÍ.
Fyrir landinu mega menn skrifa sig á
peirri landstofu • er næst liggur landinu,
sem tekið er. 8vo getur og sá er nema
vill land, gefið öðrum umboð til pessaö
Innrita sig, en til pess veríur hann tyrst
a« fá leyfi annaðtveggja innanríkisstjor-
ans í Ottawaeða Dominiou Land-umdoOs-
mannsins i Winnipeg. $10 parf að liorga
fyrir eignarrjett á landi, en sje pað tekið
áður, parf að borga flOmeira,
SKYLDUBJIAR.
Samkvæmt núgildandi heimilisrjett-
ar lögum geta menn uppfyllt skyldurnar
með prennu móti.
1. Með 3 ára ábúð og yrking landsins;
má pa landnemi aldrei vera lengur fra
iandinu, en 6 mánuði á hverju á_ri.
2. Með pví að búa stöðugt í 2 ár itin-
an 2 mílna frá landinu er numið var,
og að búið sje á landinu i sæmilegu húsi
um 3 mánuði stöðugt, eptir a« 2 árin eru
liðin og áður en beðið er um eignarrjett
Svo verður og landnemi að plægja: á
fyrsta ári 10 ekrur, og á öðru ári 15 og á
priðja 15 ekrur, ennfremur að ;á öðru ári
sje sáð i 10 ekrur og á priðja ári í 25 ekrr.
3. Með pvíað búa hvar sem vill fyrstu
2 árin, en ,að plœgja á landinu fyrsta ár-
lð 5 og annað árið 10 ekrur og pá að sá
í pær fyrstu 5 ekrurnar, ennfremur að
byggja pá sœmllegt íbúðarhús. Eptir að
2 ár eru pannig liBiu verður landnemi að
byrja búskap á landinu ella fyrirgerir
hann rjetti sínum. Og frá peim tíma
verður hann að búa á landlnu í palS minsta
6 mánuði á hverju ári um priggja ára tíma.
uai eikjíarbiuef.
geta menn beðið hvern land-agent sem
er, og hvern patin umboðsmann, sem send-
ur er til að skoða umbætur á heimilisrjett-
arlandi.
En sex mdnuðum dður en landnemi
biður um eignarrjett, verður hann að knnn-
geraþað Dominion Land-umboðsmannín-
um.
LEIDBEIJÍIJÍGA UMBOD
eru í Winnipeg, að Moosomin og Qu’Ap-
pelie vagnstöðvum. Á öllum pessum
stöðum fé innflytjendur áreiðanlegr leið-
beining í hverju sem er og alla aðsto'fi
og hjálp ókeypis.
SF.IXXI HFíIMIEISRJETT
getur hver sá fengitf, er hefur fengi'K eign-
arrjett fyrir landi sínu, eða skýrteini frá
umboðsmanninum um að hann hafi átt að
fá hann fyrir júnímdnaðar byrjun 1887.
Um upplýsingaráhrærandiland stjórn-
arinnar, liggjandl milli austurlandamæra
Manitoba fylkis að austan og Klettafjalla
að vesant, skyldu menn snúa sjer til
A. H. BURKim
Deputy Minister of the Interior.
BBATTY’S TOCB OF THE WOBLD. *
, itx-Mayor Daniel F. Beatty, of Beatty'a
Celebrated Organs and Pianos, Washingtmi,
Sew Jersey, has returned home from an ex-
tended tour of the world. Read his adver-
tisement in this paper and send for catalogue.
BEATTY
Dear 8Ir:—W>
roturned horae
April 9, 1890,
from a tour
iroand the
worid, ytsttlnR
Enrope, Asla,
(Holjr I.and), In-
dla, Ceylon, Af-
rlca (Kgypt), Oce-
anlca, (Islandof
the Seas,) and
Western Amerl-
ca. Yet In all
our great | ournejr
of 85,974 inllea,
we do not remera-
ber of hearlng a
piano or an organ
•weeter in tone
t h a n Beatty's.
RX-MAYOR DAHlXL y. BSATTY. w°e h^avo 'uie
From a Photograph taken ln I.ondon. ■wee*®9t ton®d
Eneland. 1889 ' inBtruments
_ , . R * madeatany
prlce. Now to prove to you that this statement la
abaolutely true, we would llke for any reader of thli
paper to order ono of our matchless organs or pianoi
Mut17re,wm off#r yoa.a I’artlculars Free.
Satiafaetion GUARANTRBD or raoney promptly ro—
t,IP? wltb,n thr®e («) years, wlth Interest
i«TA*,th0rtPJfnK °r 0rEan. warranted
ten years. 1870 we left horae-a penniless plowboy;
to-day we have nearly one hundred thousand oi
Beatty s orgrana and pianos in use all over the
worid. Ii tney were not good, we could not hav*
•old so many. Could wo f No, certainly not.
Each and every instrument is fully warranted for
ten years, to bo manufactured from the best
material market aíTords, or ready money can huy.
é)nn 1 II A Church, Chapel, and Par.
UnuflNSr*^PIAN0s
- —— Boautiful Wedding, Blrth.
mBHBB '\ay «>r lloliday Presents.
Hon. Daniel F. Beal.y.^^1^
rjallkonaii. útbreiddasta blaðið á
Blandi, kostar petta árí Ameríku að eins
í dollar, ef andvirðifi er greitt fyrir ágúst
mánaðar lok, eila $1,25, eins og áður hefir
'erið auglýst. Nýtt blað, l.aiMlnoni-
lnn, fylgir nú Fjallkonunni ókeypis til
allra kaupenda; paS blafí flytur frjettir frd
tslendingum iCanadaog fjallar eingöngu
jm málefni peirra; kemur fyrst um sinn
<it alinanhvern mánuð, en verður stækk-
að, ef pað fær góðar viðtökur.
Aðftl utsöhimaíur í Winnipeg,
Chr. Olafsson. 575 Main 8tr.
PRIVATE BOARD.
5214. Central Avenue.
Eyjólfur E. Olsoii.
X ÍO YJ 8
Oegnt CITT UALL.
Agætar vörur, prýðileg sjerstök herbergi,
hlýlegt viðmöt. Enska, frakkneska og
skandinavisku málin töluð. Eigendur
JOPLING & ROMANSON (norðmatSur)
(Eptir Ó. 1.).
Hún
4ner.
elska
l
í skjóli trjánna á vatnsbakkanum
Typic stóð snoturt hús á umgirtuni
og ræktuðum bletti. Fyrir fram
húsið voru nokkur blómbeð og allt
var par mjög hirtnislegt á að líta.
Hús þetta átti gamla Júlía og bjó
í [>ví með fósturdóttur sinni Klöru
Júlía gamla átti um $50,000 virði
og hafði J>ví ráð á að prýða í kring
um sig. Dar var jafnan fremur
kyrrt og hávaðalítið í kring; maður
heyrði par að eins hið iðandi bylgju
gnauð við ströndina, J>egar vindur
stóð af vatninu, og hið þægilega
kvak skógarfuglanna. t>ó að Júlía
og Klara kynnu vel við sig á J>es3-
um kyrrláta stað, pá hýrnaði jafnan
yfir peim, f>egar nágrannarnir heim-
sóttu pær. Einn af þeirra daglegu
gestum var herra Frank, og virtist
sem Júlín gömlu væru mjög kærar
komur hans, enda var hann æði opt
í húsum peirra og jafnan velkom-
inn, J>ví hann var fjörugur maður í
viðræðum og glaðlyndur. Júlíu
gömlu var mjög annt um Klöru,
eins og væri hún skyldgetin dóttir
hennar, og bar J>ví umiiyggju fyrir
frairtíð hennar, að hún yrði henni
sem björtust. Hún hafði orðið vör
við eitthvað J>að hjá Frank, sem
henni geðjaðist svo vel að, og hún
mundi hafa kosið hanu manna fyrst-
ann handa Klöru, hefði hún mátt
ráða.
Það var einu sinni, Jiegar J>ær
báðar sátu inni í dagstofunni, að
Júlia spurði Klöru, hvort hún hefði
hug á nokkrum karlmanni. Klara
roðnaði og leit niður feimnislega og
svaraði: (Já, jeg elska hr. Holland’.
(Og J>ú elskar hr. Holland. Betur
hefði mjer fallið að J>að hefði verið
hami Frank, J>ví pað get jeg sagt
J>jer, að betri mann geturðu ekki
fengið, pó J>ú leitir um víða veröld’.
Klara stóð upp og gekk til her-
bergis síns, tók J>ar upp mynd og
kyssti hana og mælti: (E>ú ert sá
eini, sem jeg elska í öllum heimi’.
Var pað mynd af herra Holland.
í næsta sinn, er Frank heimsótti
J>ær, fór Klara að virða Frank betur
fyrir sjer en hún áður hafði gert.
Hún fann J>að svo glöggt, að eitt-
hvað pað bar Frank með sjer, sem
henni ekki g«ðjaðist að, en gat J>ó
ekki gert sjer grein fyrir hvað J>að
var. Hann var fríður sýnum og vel
vaxinn, J>ví gat hún ekki neitað.
Hann var skynsainur og glaðlynd-
ur, ágætlega máli farinn og var
rómurinn viðfeldinn. Eitthvað hlaut
pað annað að vera. Hann var hár
vextiög herðabreiður; ja, hann var
máske heldur stór. Jú, J>að var ein
jeg ætla að spyrja J>ig’-
svarar, lieldur kuldalega;
(Elskar pú mig?’ (Nei, jeg
annan’. (Og f>ú elskar annan!
Hvaða makalaust hef jeg getað ver-
ið blindur, að hafa ekki sjeð petta.
Hvað er pað, sem jeg hef sjeð í
augum pínuin; hefur [>að virkilega
allt verið tómar missýningar. Mjer
þykir pað mjög leiðinlegt, að jeg
skyldi fara svona villt’. Klara
pagði og horfði niður, og svo töl-
uðu pau ekki meira um petta efni.
Þegar pau komu heim aptur var Jú-
lía hin kátasta, en pó inun hún hafa
sjeð, hvað á milli peirra hafði farið.
Nú leið og beið langur tími og
Frank kom aldrei, þótti Júlíu pað
mjög leiðinlegt, að hann skyldi al-
veg hætta að koma, og ekki laust
við að Klöru pætti það líka leiðinlegt;
henni [>ótti eitthvað svo dauflegt
síðan, pví hann hafði ætíð skemmt
þeim. Stakk því Júlía gamla upp á
pví einhverju sinni við Klöru, að
[>ær skyldu hafa skemmtisamkomu
og fjell henni pað velígeð. (Hverj—
um ætlarðu þá bjóða?’ spurði Klara
áhyKgjufu11-
(Yið skulum fyrst bjóða hr. Hol-
land’, (og elsku fóstra!’ greíp Klara
niitt pað; henni
fannst hann vera
allt of stór handa sjer.
Júlíagamla vildi nú hvetja Frank
til að biðja Klöru, jafnvel pó hún
.vissi vel hvar hugur hennar var.
Hún vildi ekki að sá maður fengi
Klöru, sem elskaði auðinn meira en
konuna sjálfa, en hún póttist viss
um, að pannig var ekki varið með
Frank.—Einhverju sinni er Frank
var staddur par, stakk Júlía upp á
pví, að þau skyldu öll 3 ganga tt
á skóg sjer til skemmtunar og fjell-
ust pau b rank og Klara á pað.
Gengu pau svo 3 af stað og höfðu
pær Frank á milli sín. Höfðu pau
skammt gengið áður Júlía skildi við
J>au og bað þau halda áfram. Gengu
pau um liríð eptir skógarstignum,
án pess að tala orð saman. Var
pvi líkastsein Frank í leiðslu gripi
tveim fingrum i kjól Klöru og
1 mælti: ,Geturðu getið á, að hverju
var svo lítt sjálfstæður hinn góði barón
Drash, og svo vanur við að iáta hina
brekmiklu konu sína liafa öll ráðin, að
hann nær því ósjálfrátt gjörði fiað, erhún
baað honum. Og nú átti liann að halda
sínum eigin viljafram; hafa eigin skoðun
og bað gagnvart Fessari tignarlegu, þrek-
miklu stúlku, er stýrði húsi hans og auk
þess vafði konu hans um fingur sjer.
Nei, þar var allskostar ómögulegt, því
var eigi hin hyggna og þrekmikla Xenia
jafnan vön að ráða úrslitum hvers máls.
Til hvers var þá að reyna að setja sig í
móti henni. £n þó var beitini greifafrú-
arinnar algerlega gagnstæð sómatilflnn
ingu lians og samvizku.
,Bezta Xenia’ sagði hann loksins og
reyndi að standa í móti henni. (Þig grunar
ekki, hve hræSilega mikil erábyrgðin....
aS opna annars manns brjef, getur liæg-
lega leitt í tukthúsið’.
Hin unga greifafru sneri fyrirlítlega
upp á sig.
(Var þjer fengið brjeflð einslega?’
spurði hún með skipandi rómi.
,Vissulega, Darn mitt. Jeg fann það
er jeg kom til Proczna, þá er hraðfrjett-
in frá ykkur boðaði mig að banasæng
vinar míns’. Barón Dracli dró andann
þunglega og þurkaSi á ný svitann af and-
liti sjer. ,í brjef-umslagi með utanáskript
fram í og fleygði sjer í faðm fóstru tU min °S Htað nokkrum dögum fyrir
andlát hans, var brjefið til Janeks og
voru með því nokkrar línur til min, og
var jeg þar biðinn, og drengskaparorð
mittlagtvið, að skilabrjefinu til Janeks
þann dag, er hann yrði sjálfur fjár síns
ráðandi. Var það viðbætir viti testa-
menti hans og þyrfti því að lesa það áður
en hittyrði opnað’.
Augu Xeniu leiptruðu. (Þetta er á-
ertu
eptir
sinnar, pú sem vilt láta allt eptir
mjer, 'bjóddu honum Frank; hann
er ætíð sve skemmtilegur!’ Og
vildi nú endilega að hann kæmi; (og
svo ungfrú Bessy og Luth’; þær
voru skólasystur Klöru. Og skemti-
dagurinn kom og samkoman átti að
standa yfir 2—3 daga, ef allt tæk-
ist vel. Piltarnir skiptu með sjer
stúlkunum pannig, að Holand hlaut gœtt’ sagði hún. (En við hvað
Klöru, Frank Isettu og Dow Deas- i liræddur? Eins og nú stendur á
sy. Það danzaði fyrst út í skógin- j dauða föður míns, er þa* öllu fremur
milli trjánna, og sigldi svo á smábát skylda þín að koma í veg fyrir allar þær
um á vatninu. Klara var við og við vitleysur, er þessi matsurkann að gjöra.
að gefa Frank auga, og hún sá að j Hvar er brjeflð. Fátiu mjer það sem
Isetta leit ofur blíðlega til hans og i fyrst’.
sýndist hjsrtanlega ánægð með j (Komdu þá!’
hann, og pað var ekki trútt um að j Hún lagW fi ný hönd sína fi hand_
Klara öfundi Isettu. Henni datt í legg hang og dró hlnn hrör)ega mann
hug orð gömlu Júllu: að betri 1 með sJer - mesta flýti gegnnm slotlB
mann liefði hún ekki bekkt, bó leit- í
« . . . VT . I Dauf birta fjell um hið litla her-
ao væn um henn allan. iin hún
,. , , , , . , . | bergi, er greifafrúin hjelt til 1, þá er hún
liet ekkert bera a því, ogf var of- ! ,
i » , „ 11 j t. dvaldi á Proczna.
boð ánægð með hr. HollaTid.—Peg
ar leið á daginn, fór unga fólkið Xenia læsti hinum tvöföldu dyrum
að skemmta sjer með samræðum og ' «ekk Því uæst beiut að burðinu> en á
hljóðfæraslætti hina skínandi borðhillu liöfðu hinar
mögru hendur barónsins þegar lagt
Morguninn eptir voru pær fyrstar skjalahirzluna, er hafði að geyma allar
a fótum Júlía gamla og Isetta; sátu skýrslurog skýrteini um fjarliag Dynar-
pær i dagstofunni og töluðu um œttarinnar. Fórnú baróninu í mestn ó-
alla heima og geima; og leiddist tal sköpum að róta í hirzlunni.
þeirra að hjúskaparlífinu. Vildi
Hægt og hægt ýtti greifafrúin Drach
fjárhaldsmanni sínum til hliðar, tók
skjölin upp úr hirzlunni og virti þau ná
kvæmlega fyrir sjer. (Hjerna er það(,
sagði hún eptir litla stund og hjelt þá á
innsigluðu umslagi.
Var þá sem henni ljetti um hjarta-
ræturnar, er hinn hvíti pappír titraM
milli fingra hennar.
Drach barón var sem á báöum áttum
pá svo til, að Holland gekk par
um, einmitt pegar Isetta mælti:
(Jeg veit pað, ef það á fyrir mjer
að liggja að giptast, að maðurinn
minn verður góður við mig, pví
hann giptist nijer ekki vegna auðs-
ins. (Það er nú eins með hana
Klöru mína’, sagði Júlía. (Hver sá
sem fær hana, hann giptist henni
ekki vegnaauðs. Læknirinu okkar
hjerna hefur farið pess á leit við og lagði hönd sína á handlegg hennar.
miR> *ð je£ gefi eignir mínar eptir ,xeni»l’ sagði hann því nær grátandi.
mmndag t,l fátækraspitala, og jeg (Lofa«u mjer þvi fyrst, að brennablaðið
hef ásett mjer að gera P«ð> Pvi j«g þegar í stali, því hvort sem kann að vera
álít að jeg geri með þvi gott og innihald ^ pfi m- nfi brjefl0 ejg.
þarflegt verk. Það kemur því ekki vera lengur til> flr þvJ það hefur eittsinn
til með Klöru mina, að liann elski verið brotifi upp> fví e„a kann þftfi
meira auðmn en persónuna, sem fœr baka okkur margra ói,æginda.
hana’.
Xenia leit metS kuldasvip á hið
Það var auðsjeð á Holland, að magra, sárbænandi andlit barónsins.
pessi orð Júlfu höfðu mikil áhrif á Vertu r61egur> frændi, svaratsi hdn
hann endapótthann ljetisemhann og brosti við hfiðslega. (Jeg lofa því,-
tæki ekkert eptir þeisu. Hann var t. ,
r r Ji<n kveiktu nu a kerti, svo að við getum
dálitla stund úti og gekk svo upp lfiti* brjeflð verða að ösku Þarna j ofn_
á lopt aptur og lagðist fyrir, og inum’.
kvartaði um höfuðverk; ekki sat
hann að morgunverði, }>ví hann
póttist ekki matarlyst hafa, og sama
tilfellið var um miðdaginn, að Hol-
land kom ekki til miðdagsverðar.
Degar klukkan var orðin 5 um
kvöldíð gekk Klara upp i lopther
Baróninn greip með ákefð eldspítna-
stokk, en greifafrúin settist á stól og
braut upp brjef föður sins, án þess að
láta sjer bregða hið minnsta.
Hinum smáu lakkögnum rigndi nið-
ur sem rauðum blóðdropum á hinn hvíta
bergi pað, sem Holland hjeit til í; knipplingakjól hennar. Hún opnaði
pótti henni nokkuð kynlegt að par i,r3eh^ °S las Það hálf-liátt, en baróninn
var enginn maður, en á borðinu lá I'rýsti * ákefð sjónargleri sínu á nef sjer
brjef og var skrifað utan á það til °« «ekk aPtur fyrir stólinn U1 Þess
geta lesið yfir herðar hennar. En þó að
I þetta væri mjög á móti skapi lians, gat
i hann þó eigi stillt hina brennandi for-
Klöru. Hún braut pað
las eptirfylgjandi lípur:
Framh.
iipp og
POLSKT BLOD.
(Þýzk-pólsk saga þýdcT).
vitni sína, er virtist honum sro samgró-
in, einkum eptir að hann fekk lykiiinn
aptaná frakkann og hafði tekið upp hit?
gætilega göngulag hirðmanns.
.Eiskulegi Janek minn!’, lasnúgreifa-
i frúin og ljeku háðslegir drættir um var-
—------- ! ir hennar. ,Þá-er þú les þessar línur,
í skal andi minn vera með þjer og bl ess
Hnakkakert og með leiptrandi svip andi kyssa þitt enni. Jeg rita þetta um
stóð nú Xenia frammi fyrir hinum mi*ja nótt, þjáður af sjúkdómi mínum.
gamla manni, er í ráðaleysis vandræðum Jegeiska þig sem mitt eigið barn oghef
þurkaði svitadropana af enni sjer. Hann láti* þig vaxa upp í þeirri ímyndun, a*
hinn einmana sjúki maður, er þu aldref
hryggðir, en ætíð gladdir, væri holdleg-
ur faðir þinn. Guð fyrirgefl mjer, ef
jeg nokkru sinni hef geflð þjer ástæðu til
þess, að efast um þa*. Þegar þú opn-
ar brjef þetta, þá ertu orðinn að manni og
nógu sterkur og eðallundaður til þess
að geta heyrt þann sannleika, er eigl
mun gjöra hjarta þitt fráhverft hinum
dau*a, þó ef til vill hin rituðu orð geri
það. Þú ert eigi holdlegt barn mitt Jan-
ek, eigi sonur sá, erjeg hefl svo mjög
æskt eptir að gu* vildi láta mjer verða
au*ið a* eignast. Jeg hef teki* þig mjer
i sonarstað, hef geflð þjer nafn mitt og
fje og með lifi og sál tekið þig- mjer í
sonarstað. En hver var faðir þinn?
Spyr mig eigi, Janek minn; lát þjer
nægja þá vissu, að hann var mikilsvirtur
vinur minn. Jeg hef lagt drengskapnr-
orð mitt vi*, að jeg mundi þegja um
nafn þittog ætterni, þar til a* hannsjálf-
ur eittsinn leysti band tungu minnar. En
jeg hef þó getið nafns föður þíns í brjefi
til þín, er fylgir testamentinu, sem rjett-
visin nú geymir. Þetta er mikil óveðurs
nótt, stormurinn dynur og þýtur líkt og
nóttina, sera hinn bleiki ógæfusami ma*-
ur stóð frammi fyrir mjer, jeg lagði hönd
mína í hans og lofaði—að þegja. (Janek
elskulegi sonur minn, jeg er hiæddur um
að heimta aptur brjefið frá rjettinum og
því rita jeg í hugarangist minni þessa
síðustu bæn mína til þín og vona jeg að
þú sem hlýðinn sonur munir mín vegna
efna hana.
(Taktu brjeflð, er þjer mun verða
fengið, á*ur en testamentið verður opn-
að og flegðu því ólesnu á eldinn; friðar
þú með því samvizku mina og gu* al-
máttugur mun blessa þig fyrir það, því að
á þessari stund er Dynar greifi erfiherra
að Proczna. Láttu þjernægja nafn þetta.
(Jeg hef sett þig við hlið hinnarástkæru
dóttur minnar, sem styrkan og eðallynd-
aun verndara. Þú átt bæði að vera henni
í föður og bróður stað. Þú átt að sýna
henni hina sömu óbrygðulu og tryggu ást
er þú þegar sýndir henni á harnsaldri.
Og skyldi svo fara, er þú kemst að raun
um, að Xenia er eigi systir þín, a* hjarta
þitt verði snorti* af innilegri og hlý-
legri tilfinningum.—Guð á himnum veit
hversu opt jeg hef*i beðið þessa.—Þá
mun andi minn li*a umhverfls ykkur
börn mín, þá mun li a n n leggja hendur
ykkar saman....’.
Andlit Xeniu varð öskugrátt. Hend-
urhennar sigu skjálfandi ni*ur. Þungt
andvarp kom frá brjósti hennar og hún
hnje aptur af stólnum máttlaus og ör-
vingluð.
(Hvað héf jeg gjörtl’ sagði hún fyrir
munni sjer.
Dauðaþögn var um stund i hinu
litla herbergi. Ljósið í silfurstjakanum
sprakaði með rauðleitum loga og frá
hallargarðinum hljómuðu fagnaðarópin.
(Xenia\ hvíslaði baróninn í hálfum
hljóðum, (svo virðist sem vagninn sje í
augsýn’.
Húrra, húrra! hljómaði á ný.
Greifafrúin reis á fætur, tók ósjálf-
rátt ljósastjakann og brjefl* og gekk að
ofninum.
Nú var allt búið og fari* og það ein-
göngu sjálfri henni að kenna. Skjálfti
fór um líkama henuar og henni virtist
sem logiun skiptist 1 ótal hringandi eld-
orma, er háðslega hvæsandi teygðu höf-
uð sín í móti henni. Suða var fyrir eyr-
um hennar og herbergið tók að snúast í
hring. Hún studdist þunglega á umger*
ofnsins.
(Á jeg að hjálpa þjer Xenia? hljóm-
aði rödd barónsins við lilið hennar. Hún
leit upp, tók brjeflð og hjelt þvi yflr log-
anum, er ljek um hinar hvítu hendur
hennar, en brjeflð fauk inn í ofninn og
rauðleitur glampi lýsti stundarkorn upp
hina óhræranlegu hvítu konumynd og
þvi næst hvarf lítil, vart sjáanleg ösku-
hrúga, skyndilega á hurt.
Hvellur, bitur og örvæntingarfullur
hlátur gall við i lierberginu. Xenia
þrýsti hendinni að hjartanu og sneri svo
hinu litlausa andliti sínu að baróninum.
(Nú er allt búið frændi’, sagði hún
með undarlegum hljóm í röddinni. (Við
skulum fara ofan og heilsa erfiherranum
a* Proczna’.
Köld og stolt sem endranær lagði
hún hönd sína þungt á handlegg fjár-
haldsmanns síns og gekk me* honum út
úr herberginu.
,Lifl hinn ungi herra! Húrra! húrra,
æpti fólkið niður í haliargar*inum.
Framh.
Bókbindari Chr. J acobsen
er fluttur að McWilliam Str.
bindur trútt, setur skinn á horn og
kjöl.