Heimskringla - 17.02.1892, Síða 2

KllUllUUllllil&iw ,
i-r-mur út á hverj- AnlcelandicNews-
m miðvikudegi. paper.
Published every
Ótgkfenduk : Wednesday by
he Heimskringla Printing & Publ. Co’y.
Skrifstofa og prentsmiðja:
Lombarl St. - - - Winnipeg. ^anada.
Blaðið kostar:
Heill árgangur............. $2,00
Hálf ar árgangur........... 1 >00
Um 3 ....................... 0,65
Skrifstofa og prentsmiSja:
151 Lombard St.......Winnipeg, Man.
ggTUndireins og einhver kaupandi blaðs-
lus sV iptir um bústað er hann beðinn atS
ienda Tiiiui breyttu utauáskript á skrif-
itofu blaðsins og tilgreina um leið 1yrr-
ttrcmdi utanáskript.
Aðsendum nafnlausum greinum verð-
ar ekki gefinn gaumur, en nöfn höf-
undanna birtir ritstjórnin ekki nema
með sampykki peirra. En undirskript-
ina verða höfundar greinanna sjálfir að
til taka, ef peir vilja að nafni sínu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
afi endursenda ritgertSir, sem ekki fá rúm
í blaðinu, nje heldur að geyma pær um
lengri eða skemmri tíma.
Upplýsingar um verð á auglýsingum
í „Heimskringlu” fá inenn á afgreiðslu-
gtofu blaðsins.
___ Uppsögn blaðs er ógild, satn-
kvæmt hjerlendum lögum, nema að
kaupandinn borgi um leið, að fullu,
skuld sína við blaðið.
BUSINESS MANAGER:
Einar ólafsson.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
ölaðsins hvern virkan dag kl. 9 til hádeg-
Ir ig frá kl. 1—6 e. m.
stærðu sig af ftví við öll tækifæri,
og einn af stórhöfðingjum bæjarins
kom pá á sainsæti með prjón í slips-
inu er haun sagði gerðan úr lærbeini
fallins norðanmauns. Síðar viður-
kenndi m^ðuririn að hann hefði logið
uin efnið i nælinu. Butler 3endi
hann í 2 ára fangelsi fyrir þessa lýgi.
í bókinni viðurkennir Butler að
hann hafi sótt uin forsetaembættið
1884, með peim eina tilgangi að fella
Cleveland, en fá Blaine kjörinn
forseta, og að pó hann pá sækti und-
ir merkjum verkamanna flokksins,
pá hafi pað alls ekki komiö til af pví,
að sjer (he£pi verið annt um peirra
málefni.
Að síðustu lætur höfundurinn pá
von í ljósi, að sjer endist aldur til að
svara öllum óvinveittum dómum um
bók sína “Butlers bók,” eins og hún
er almennt kölluð. Ef haim ætlar
sjer pað, parf hann ekki að kvíða
fyrir yðjuleysi pað sem eptir er æf-
innar, ef dæint er eptir pví sem peg-
ar er framkomið.—Útgefendur bók-
arinnar bru A. M. Magee & Co. í
Boston, Mass.
Utaráskript til blaðsins er:
Vhe h eimskringla Printing&PublishingCo.
P. 0. Box 305
Winnipeg. Canada.
▼I. ÁR. NR. 8.
TÖLUBL. 272.
Winnipkg, 17. Febrúar 1892.
tJeg hef komizt að pví, að sje
hægt að fá nægilega hæð til pess
að stíga yfir bunguna á yfirborði
jarðarinnar og minnka sem mest í-
drátt járðarinnar, pá má senda raf-
urmagns-bendingar milli tveggja
fjarlægra staða með framleiðslu (in-
duction), án pess að nota præði, er
sameini pessa staði. Þessa upp-
götvun má einkanlega nota, f
senda parf bendingar yfir vatnsflöt
og pannig verður kornist hjá frjetta-
práðum á sjáfarbotni, eða til pess
að tala við skip út á hafi, eða til
pess að senda skeyti milli skipa úti
á hafi og eintversstaðar á landi, en
pað má og nota hana til pess að
tengja saman fjarlæga staði álandi.
tÚt á hafi, ef hæðin er 100 fet”,
segir Edison, (lget jeg með rafur-
magni sent skeyti mjög langan veg,
og par sem hægt er að fá pessa hæð
eða aðra nægilega, með pví að nota
möstur skipsins, má senda bending--
ar og taka við peim milli skipa,
sem skilin eru að mikilli fjarlægð og
með pví að endurtaka bendingarnar
frá skipi til skips, má talast á við
staði, sein mjög eru fjarlægir, eða
yfir inikil vötn og jafnvel mikil höf.
Með pessu má og koma í veg fyrir
að skip rekist á í poku, svo er pað
og mikil trygging fyrir skip, er
NYAR BÆKVR.
Um enga ný-útkomna bók er eins
almennt talað í Bandaríkjum, um
pessar mundir, eins og hina ný-út-
komnu pólitísku og stríðs-sögu
Bandaríkja, eptir málaflutningsmann-
inn nafnfræga, Benjamin F. Butler,
hershöfðingja. Bókin er geysi stór,
yfir 1000 bls. í stóru broti, og höndl-
ar með sögu Bandaríkja frá pví
Butler fyrst man eptir, og fram á
pennan dag. Að nokkru leyti er hún
æfisaga hans sjálfs. Hann er hver-
vetna söguhetjan sjálfur, og alla aðra
menn, er við söguna koma, og alla
viðburði,sem um er getið,dæmir hann
frá sínu eigin sjónarmiði. Meira en
| hlutir bókarinnar eru helgaðir
Innanríkisstriðinu og peim viðburð-
um, er gerðist á pvl tímabili. Hann
getur pess í upphafi bókarinnar, að
hann standi nú einn eptir, og pað
fyrir löngu síðan, af fyrri ára sam-
vinnumönnum í pjóðmálum, og að
hann af peirri ástæðu geti skýrt
hlutdrægnisJaust frá viðburðunum,
og lýst andvígismönnum sínum rjett,
par gömlu bitur yrðin sjeu löngu
gleymd. En petta munu margir efa,
sem lesa bókina, og sem pekktu
sömu mennina og hann talar um.
Sumum norðanmanna herforingjun-
um, sem flestir hafa ætlað valmenni,
lýsir hann hlífðarlaust sem ódrengj-
um allt í gegn. Einn peirra, t. d.,
Hallock hershöfðingi, segir hann að
hafi verið “ lýginn ”og undirförull
uræsnari og skálkur, sem enga sið-
ferðislega pekking hafi haft.” Hann
segir og, að öfundar vegna hafi pessi
sami herforingi komið í veg fyrir að
Vicksburg væri yfirunnin sumarið
1862, eptir að New Orleans var tek-
in. Skemtilegasti pátturinn í bók-
inni er sá, er lýtur að viðburðum í
New Orleans pann tima stríðs-tíina-
bilsins er hann sat par, Leiðir hann
par fram marga viðburði, sem ekki
voru pekktir áður, og aðra klæðir
hann í nýjan búning svo peir pekkj-
ast ekki. Meðal annars segir hann
frá pví, að einu sinni kom sú fregn
til New Orleans, að McLellan hers-
höfðingi hefði verið höndlaður eptir
Mosa-púfa montnu um
mykju-hiassi skellti.
Kannske’ á Pjeturs-postillum
prestsins kritík velti!
Þegar maura púki rauk upp við
höf., af pví hann kvaðst ekki sjá að
vonin um annað líf£ væri næg rök
fyrir að pað væri i sannleika til:
Er mín hyggja allur hvar
að p ú liggir kauði:
—liðum-hryggja hengdar par
hallir skyggir ilauði.
Glötuð æfin geymist mjúk
grafar ræfurs-hnausum,
seiri að hæfir sollnum búk
sálar-gæfulausum.
11
[Vjer minnum lesend ir (lHeims-
kringlu” á, að undir ((Raddir frá almenn
ingi” er það ekki ritstjórn blaðsins, sem
talar. Hver matíur getur fengið færi á
að láta þar í ljósi skoðanir sínar. þótt
þær sjeu alveg gagnstæðar skoðunum
ritstjórnarinnar, en menn verða að rita
sæmilega og forðast persónulegar sknmm
“The History of Ðavid tírievej'
heitir bók, skáldsaga, ný-útkomin,
sem næst gengur “Butlers bók”
hvað almennt umtal snertir. Saga
pessi er eptirMrs. Humphrey Ward,
höfund skáldsögunnar “Robert Els-
mere,” sem fyrir nokkru var í allra
munni, og jafnvel ræðuefni presta
á stólnum. Það vissu allir að pessi
saga var áferðinni, og allir bjuggust
við miklu af höfundinum. En nú
pykir minna til koma, er hún er kom-
in út. “Robert Elsmera” var í ljett-
um stíl og blátt áfram, svo allir gátu
skilið, en “Davið Grieve” er pung
skilin saga, og stíllinn víða pving
aður, en efnið flókið og dregið. Sögu-
hetjan í “David Greive,” er munað-
arleysingi, sonur franskrar stúlku, er
faðir hans kynntist á leikhúsinu í
London, alinn npp á búgarði hjá
systur sinni, sem er einstæðingur
eins og hann, í Westmorelandshire á
Englandi. Hann aflar sjer uppfræð-
ingar með pví að fá iánaðar bækur
hjá hálf-vitlausum karli í grendinni,
er eitt sinn var barnaskólakennari,
Þegar hann stálpast leiðist honum
bóndalífið, og strikurtil Manchester.
Þar kemst hann loks i pjónustu hjá
bóksala, og er par til pess hann
byrjar að verzla fyrir sjálfan sig.
Hann ferðast til Parisar og fær par
ást á metorðagjarni stúlku, er gefur
sig við málverki. Lýkur pví svo, að
pau ganga í heimulegt hjónaband,
p. e. a. s., ^bindast heimulegum
samningi um samband. Eptir nokk-
urn tíma yfirgefur konan hann og er
honum pá hjálpað til að komastheim
aptur til Manchester. Tekur hann
pá til starfa á ný, og gengur innan
skamms að eiga Lucy dóttir bók—
salans, er hann vann hjá fyrst. Atu-
mein verður banamein hennar áður
langt líður, og endarsagan á pví, að
hann upp úr pvi sekkur sjer ofan í
að rita um verkmannamál og pjóð-
fjelagsfræði. Þetta er sögu-práð-
urinn í fáum orðum, en rauði práður
inn, er gengur í gegnum söguna er
sá, er sýiiir baráttu söguhetjunnar i
trúarefnum. Það er nákvæinlega
rakið, stig fyrir stig, hvernig “David
Grieve” leiddist gegnum efasemina,
franskan materialismus, og agnostic-
ismus, og varð að síðustu velkristinn
maður, pó ekki í flokki hinna ortho-
doxu.—Útgefendur eru McMillan &
Co., New York.
° •>” *. - ir; auk þess verða menn at? rita um
nálgast hættulega strönd i dimm— „jtthvert það efni, sem almenning
viðri”.
Með pví að senda upp lopthnetti
á streng frá skipum, má mjög auka
fjarlægð pá, er senda má skeyti um,
en aðal-tilgangurinn er sá, að stíga
yfir bunguna á yfirborði jarðarinnar.
Lopthnötturinn er útbúinn með
rafurmagnshlöðu á toppnum, en úr
henni liggur práður gegnum streng-
inn er heldur lopthnettinum. En
*je petta gjört á landi, eru háar
stengur reistar með rafurmagns-
hlöðu t. d. beggjamegin við mikið
vatn eða haf. Rafurmagnshlaðan
er efst á stöngunum, en paðan
liggja præðir niður í verkstofurnar
og par er samband við jörðina.
Ef að lopthnöttur væri sendur
upp í New York ineð rafurmagns-
hlöðu og tengdur við jörðina með
streng, er práður lægi um og annar
slíkur hnöttur væri svo sendur upp
í London, pá myndast rafur-
magnsgeislar gegnum jörðina og
loptið, án pess að purfi præði (til
flutuings rafurmagnsins, og má senda
skeyti á penna hátt miklu fljótar en
nú tíðkast. En mjög ríður á, að
rafurmagns-hlöðurnar sjeu nógu hátt
í lopti uppi, til pess að yfirstíga
bungu jarðarhnattarins. Er petta
mjög likt járnbrautar málpræði
peim, er hafður er á Lehigh Valley
brautinni og sem Edison fyrstur bjó
til; eru par send skeyti milli járn-
brautalesta, sem á ferð eruog stöðv-
auna og frá einni lest til annarar.
Uppgötvun pessi virðist að hafa í
sjer fólgna ósegjanlega möguleg-
leika.
einhverju leyti varðar.
Úr pessum hinum sögu-viðburða
rika bæ Islendinga í N. D., er um
pessar mundir fátt að frjetta. And
legur og líkamlegur friður hvilir
yfir fólki og fjöllum. Á fyrritímum
var hjer pó rnörg ein andleg hildi
háð, og stöku sinnum líkamleg líka
en nú er sá tími liðinn. Bær pessi
er að mörgu leyti merkilegur, hann
er sá elzti íslenzki bær í Dakota; hjer
var sá fyrsti aðsetursstaður íslenzkra
innflytjenda; hjervar hið fyrsta póst
hús stofnsett með íslenzkum póst
meistara; hjer var sú fyrsta islenzka
verzlun, hjer var hið fyrsta ísl.prests
setur, og hin fyrsta íslenzka kirKj
FERSKE YTTA lí VlSUE
eptir
Stephan G. Stephansson.
Hatblik:
Geisla lágum sendir sjá
sól, frá gráum hnjúki,
öldu-gljáann glampar á
—gull í bláum dúki.
NYR
MÁLÞRÁÐUR á sjó og landi
Eptir pví, sen segir í ((Scienti-
fic American”, hefur Thotnas A.
Edison nýlega tekið ((patent” fyrir
uppgötvun peirri, er hjer segir frá:
en pað er að flytja bendingar með
rafurmagni, án pess að nokkrir sam-
tengjandi præðir sjeu milli hinna
hann hefði beðið stórann ósigur. tveggja staða. Skýrir hann petta
óttust pá sunnanmenn góðir, og sjálfur á pessa leið:
Brim:
Látum skokka skeiðir, pó
skaflar nokkuð brettist,
hleypum brokk um báru-mó,
brim um stokka slettist.
Hagl-skúr:
O’n úr hellist himni’ á fold
hagl í felli-bylnum,
grös á velli grúfa’ í mold
grafin svella-hylnum.
((This is all my creditors left me”,
—sagði maður, sem vermdi hælslit-
inn sokk við ofninn.
Hæla-mótin heggur í
harða grjótið skulda.
Kvöl er ljót að líða af pví
lífsins-fótakulda.
brauð, að smjúga’ og dingla;
við kirkju-höfuðsóttar-sauð hvern verðiagður.
svingla’ og ringla.
að
MOUNTAIM, N. DAK.,
1. FEB., 1892.
byggðj hjer var hið fyrsta hestasölu
ping Norðmanna, íslendingum til
uppbyggingar; hjer var í upphafi
skapað hið fyrsta kirkjufjelag ísl
Vesturheimi, pó ekki, af engu, pv
nóg var efniðjhjer var fyrstá íslenzk
um málfunduin, Biblían kritiseruð
eins og hver önnur bók; hjer var
fyrst, sem ínönuum lærðist að mæla
trú sína, eptir skilningi og pekkingu
en ekki eptir dauðum bókstaf; hjer
i-ar pað fyrst, að hið íslenzka Menn-
ingarfjelag gaf út prógram sitt; hjer
hvílir hinn fyrsti íslenzki prestur
sem dáið hefur í pessu landi; og sem
lút. ísl. kirkjufjel. póttist ætla að
reisa minnisvarða fyrir 4járum síð
an, enhefur ekkienn gjört. Bæarbúar
eru nú um 80talsins, en í Thingvalla
township umhverfis hann, er innbúa
talan um 700 alls, par af flest allt
íslendingar, sem yfir höfuð að tala
eru í góðum kringumstæðum, hvað
efnahag snertir. Hinar andlegu
kringumstæður manna eru einnig
betri en pær voru,að minnsta kosti
í kringum Mountain. Menn lesa nú
meira af góðutn og nytsömum bók-
um og blöðum, sem lyptir andanu
uppá við, til að hugsa og skilja, og
sem aukið hefur frjálslyndi og um
burðarlyndi, bæði í trúarefnum, og
daglegri sam vinnu. Þekkingar löng-
unin vex daglega. Og öðruvísi er
ástandið hjer en á Eyford, par sem
andlega ólystin er svo mikil, að út
lit er fyrir að fáir dollarsverði bana
biti fjelags nokkurs, og menn eru
hræddir við “Aldar”-háttinn og
“Kringlu”-sláttinn, leitaliðs í “Sain-
einingu,” og kalla að “Lögbergi:”
Læknistólystin okkar á kirkjubygg-
ingunni!
Hjer eru nú 8 verzlanir, 1 gest
gjafi, 2 járnsmiðjur, 1 trjesmíður, 1
skósmiður, 1 úrsmiður, 1 landagent,
og 1 póstmeistari, oghafa allir ærin
starfa. Verzlunin hefur verið fjör-
ug, sem óhætt má pakka auglýsing-
um kaupmanna í íslenzku blöðunum.
Markaðsverð á nauðsynjavöruin
eins og að undanförnu, bæði illt og
gott, eptir kringumstæðum. Mun-
aðarvaran, kaffi 25—80 cents pundið;
sykur, 5—6 cts. pundið; alcohol fyrir
ofan markaðsverð, enda er pað ekki
markaði; reyktóbak gefins i búð-
Þegar safnaðarfulltrúi kvartaði
yfir, að smala fólki á kirkjufund:
Sem smala-djákn’ er smjörlaust urn handa slæpingum, að bræla par
vanalega gainla Adam, sem ekki er
Gestgiafahúsið er vanalega troð-
°g er par haldinn skóli nú, af Geo.
Young, enskum unguin iiianni hjer
úr nágrenninu, góðum og æfðum
kennara, ogganga mörg börn á skóla,
og nokkrir fullorðnir; pó skal geta
>ess, að aðsókn að pessuir skóla, og
öðrum, er jeg til pekki hjersyðra, er
hvergi nærri eins góð og hún ætt1
að vera. Menn eru siðferðislega og
lagalega skyldir, tilað senda börnin
sín á skóla. 140. og 141. grein skóla-
laganna í North Dakota, skipa hverj-
um nianni, er yfirráð hefur yfir barni
frá 8 til 14 ára að aldri, að láta pað
ganga á skóla 12 vikur árlega, og
stöðugt 6 vikur í einu, nema sjerstök
forföll banni, sem tilkynnist skóla-
stjórninni, og hún svo sker úr,
samkvæint lögum, hvert pau sjeu
gild eða eigi. Annars skal hver sá
sem heldur barni frá skólagöngu, á
lessum aldri, sektast um $5 til $20
fyrir hvert brot, og $10 til $50 fyr
ir annað brot, og borga allan máls-
kostnað par afleiðandi. Næsta grein
>ar á eptir, ákveður sektir fyrir for-
mann skólastjórnarinnar, ef hann
samkvæmt embættisskyldu sinni, ekk1
framfylgir pessmn lögum. Hafi
eir.hver í Mountain skólalijeraði, ekki
næga siðferðislega hvöt, til að senda
börnin sín á skóla, pá mun lögunum
bókstaflega verða beitt.
Af öllum peim fjelögum, sem hjer
eiga heima,ber einna mest á Bænda
fjelaginu uir pessar mundir. Það
er sístarfandi að velferðarmálum sín-
um, og hefur pannig aukið hag sinn
að mörgu leyti; bætt gripa og
jarðyrkjurækt, fengið betri kaup á
nauðsynjum sínum, en pað annars
hefði átt kost á, svo sein akuryrkju
verkfærum, girðingavír, og sjálf
bindaratvinnu. í vor kom pað til
tals, að fjelagið stofnaði hluta verzl-
un, en vegna pá verandi annríkis
og peninga skorts, var ekkert frekar
gert í pví máli. En nú í vetur, par
sem menn hafa betri tíma til fundar
halds, og undirbúnings, og flestir
ögn af peningum afgangs heimilis-
pörfum, til að leggja í arðberandi
fyrirtæki, vegna hinnar góðu upp-
skeru f haust, pá var málið aptur
tekið fyrir. Það hefur einnig vakað
fyrir fjeJ., að ef til vill mundi eins
arðberandi fyrir pað, að koma upp
ostagerðarhúsi, par sem flestir af
peim hafa góð kúabú. Og til að
ræða pessi velferðar mál sín, hefur
fjelagið kallað fund í skólahúsiiiu á
d r-j
Mountaiu, laugardaginn 20. feb.
næstk., kl. 1 e. h., og er búist við
að allir fjelagsmenn mæti, og taki
par fastar ákvarðanir um, hvort peir
heldur byrji á verzlun eður ostagerð
með vorinu, sem auðvitað fer eptir
upplýsingum og reiknings ágizkun-
um um kosjmað og tekjur af hverju
fyrirsig, sem vafalaust verður lagð-
ar fyrir fundinn.
aðarhúsinu—sra. M. óafvitandi. Sjera
Friðrik segir: Næsta dag ganSa
fulltrúarnir eptir lyklinum, en f&
hann ekki. Sannleikurinn er, að
peir spurðu aldrei manninn að lykl-
inum sem fjekkhann lánaðann. Sjera
Fr. segir: Þeir sem fylgdu sjera M.
að máli, brutu pennann lás upp.
Sannl. er: Þeir drógu kenginn, sem
hjelt honum, út, sem lauslega var
tyllt í hurðina. Af pví petta sýndist
vera gamall fjóslás, hjeldu menn að
pað hefði verið gert af ótætis stráka-
pörum, að hengja hann í safnaðar-
húshurðina. Sjera Fr. er einlagt að
stagast á fulltrúum og kirkju. Full-
trúar, voru engir um petta leyti
sem um er að ræða. Kirkju höfum
við aldrei átt, pó Farisear og skript-
lærðir vilji kalla safnaðarhúsið svo,
sem brúkáð er til allra samkomu- og
fundarhalda. sem fyrir koma. Um
fulltrúana, er pað að segja, að peir
voru kosnir 13. janúar 1891, og
tóku við embætti pann sama dag.
Þeir eru, eptir safnaðarlögunum, kosn-
ir aðeins til eins árs, svo peirra tími
var útrunnin, og pað var peirra prá-
lyndi og forsómun að kenna, að
söfnuðurinn hafði ekki fulltrúa eptir
pann 13. p. á., pangað til kjörfund.
ur var haldinn. Sjerstaklega pegar
tekið er tillit til pess, að nokkrum
dögum fyrir pann 13. jan. p. á., var
skorað á fulltrúana af 10 eða 12
safnaðarlimum, samkvæmt safnaðar-
lögunum, að boða til kjörfundar,
par er mörg áríðandi málefni, biðu
stórkostlegt tjón við biðina, svo
sem sunnudagaskólinn, sem sofnaði
út af undir stjórn fyrrverandi full—
trúa, auk annara inálefna, sem
alveg voru að lognast út af, fyrir að-
gjörðaleysi peirra. Að boða til fund-
ar neituðu peir algerlega, og forset-
inn, Sig. Hermannsson, sagði mönn-
um, að fyrst að pess hefði verið
æskt, að fundurinn yrði haldinn
fyrir pann 13., pá skyldi pað nú
dragast dag, eða viku, eða máske
lengur. Það fór annars að bera á
pví, að safn.-nefndin væri eitthvað
vánkuð á s&linni, pegar fór að llða
á embættistíð hennar. Það kom
meðal annars í ljós, að safnaðarlist-
inn (sem nöfn safnaðarlima voru á
rituð), hefði týnst, og safnaðarnefnd-
in á fundi gaf pann úrskurð, að
enginn söfnuður væri lengur til, og
til pess að söfnuðurinn risi upp apt-
ur, pyrfti að innrita nöfnin á ný í
safnaðarbókina,og að peir yrðu að-
eins viðurkenndir safnaðarlimir, sem
SJERA FRIÐRIK
— OG —
SANNLEIKURINM.
í 3. nr. Lögbergs p. á., birtist
crrein ineð yfirskriptinni “safnaðar-
deilan 1 Selkirk” eptir sjera Frið-
rik Bergmann. Hann segist vegna
Lögbergs ritstjórans, ætla að koma
fram ineð sannleikann, sem sje svo
annt um að lesendurnir fái að heyra
sannleikann i pessu máli. Þetta er
nú allt gott og gilt, ef hugur fylgir
máli, ef verkin sýna pað. En hjer
er ekki pví láni að fagna, og pví
er nú ver, pví megin hlutinn af rit-
gerðinni sýnir, að höf. flæmist og
flýr undan sannleikanum, sem mús
undan ketti. Hafi hann ætlað að
korna fram með sannleikann, pá
hefur hann sjer til verðugs heiðurs,
kastað skarni í nyt síná. Máske hann
hafi rámað í, að vini hans ritstjóran-
um, pækti sannleikurinn tilkomu
meiri, og viðtækilegri, fyrir hans
andlegu meltingarfæri, ef hann væri
dálítið stórkekkóttur, slíkt gefcur
hver dæmt um sem vill. Þá er nú
greinin. Sjera Fr. segir: Hann
(sr. M.) fer pess heimulega á leit
við fólk í Selkirk, að sjer sje ljeð
kirkjan, pvertofan í bann fulltrúanna,
á pann hátt, að hann skrifar smá
miða, sem sendir eru út um allan bæ
til undirskripta. Sannleikurinn er.
Sjera M. skrifaði ‘enga miða, eður
sendi út
nokkra miða. Það var
gengið um með miða, til að vita
vilja meiri hluti safnaðarins, hver
pað gerðu, hvort sem peir liefðu stað
ið í söfnuði áður eða ekki.
Ójá, svo á fundi fóru inenn að
skrifa sig í söfnuð á ný. Þá kemur
safnaðarskrifari JónGíslason fram og
veltir sjer yfir menn með brygslum
og smánaryrðum, og ber fram, að
peir, sem nú sjeu að skrifa nöfn sín
á ný undir safnaðarlögin, sjeu með
pví að reyna að eyðileggjaog tvístra
söfnuðinutn og kallar pá meðal aiinars
trúníðinga og eiðrofa. En svo
vildi tiI, að peirsem pávoruað skrifa
sig í söfnuð, voru einmitt mennirnir,
sem mest og bezt höfðu stutt að
framför safnaðarins í orði og athöfn-
um, fjárframlögum og öðru. Þeim
tókst petta sárt, sem vonlegt var,
og svöruðu Jóni skýrt og skorinort,
með góðum og gildum ástæðum,
sein peim var mjög hægt, pvi Jón
pessi hefur optast komið fram í safn-
aðarmálum hjer 5 Selkirk, sjálfum
sjer til vanvirðu, og söfnuðinum til
skaða og skammar. Enda kom pað
fljótt fram, að Jóni fór að sárna und
r sannleikshirtingu mótstöðumanna
sinna, sem hann vildi að væru, svo
fór hann að tína saman spjarir sínar,
húfu og vetlinga, og ætlaði að rjúka
af fundi, hefði ekki mótpartur af
meðaumkunarsemi linað hirtinguna.
Jón pessi, meðal annars, lagði pað í
vana sinn, meiri part af missiri, ekki
alls fyrir löngu, að venja koniur sín-
ar til annars vatnskarlsins hjerna, og
hliða á predikun hjá honum, og sum-
ir segja, sem pykjast vita, að hann
hafi tekið hjá honum sakramenti.
Vatnsmaður pessi,Brandow að nafni,
er sagt að tilheyri flokk manna sem
kallasig “Plymouth Brethren.” En
nú segja sumir, að hann aðhyllist
heldur Mormóna skoðanir en annað;
noickuð er pað, að hann og flokkur
hans, sem hjelt hjer til um tíma í
suinar, voru að sögn, á loiðinni með
að kæfa kerlingu, sem peir voru
að skíra hjeríRauðá, i.ð ásjáandi
fjölda fólki, Þennan preláta valdi
Jón sjer fyrirleiðarstjörnu. Þangað
pókti honum betra að fara, en að
hjálpa ökkur til að halda uppi sunnu-