Heimskringla - 18.06.1892, Qupperneq 3

ZHZZEIIEÆSIKIIR.IIISrG-IIL.A- OG- OLDIJST WI3ST3NrH>ElG-
18. CTTXnsri 1892.
snöggvast, er hann gekk fram hjíí
Vaksala-kyrkjunni, en komu svo i
ijós aftr. I>egar sólin var sígin til
viðar og fuglarnir á sléttunum í
kringum hann voru hættir að syngja,
fór hann að finna til þreytu; hann
var peningalaus. Samt hólt hann á-
fram, en svo fór hann að kenna til
sultar, því hann hnfði ekki bragðað
mat allan daginn sökum prófsins.
En samt hélt hann áfram ótrauðr,
en söngrinn þagnaði og hann fór
að hugsa um, hve glöð mamma sín
og systur yrðu, pegar f>ær sæu
hvítu húfuna. Nú fór að braka
undir fótum, er hann gekk f>ar sem
raki hafði verið, f>ví frost var komið.
Hann herti upp hugann og gekk
inn í hús, sem varð á vegi hans. Á
reykháfsþrepinu sátu f>rír bændr
reykjandi.
uGetið f>ið gert svo vel og gefið
mér mjólkrsopa að drekka og lofað
mér að liggja inni yfir nóttina.
Heimamenn litu hver á annan og
steinpögðu.
Hann hafði aftr uppsömu orðin.
(lNei” sögðu f>eir svo loksins all-
ir í einu og sátu hreyfingarlausir og
f>egjandi eins og áðr.
Hann sneri út aftr, og J>egar
hann var kominn skamt frá húsinu,
leit hann til baka og sá að J>eir
lágu allir á glugganum skellihlægj
andi.
Þegar hann var kominn út úr svo hún leit sem fljótast af honum
dyrunum, heyrði hann gegnum j aftr og hélt áfram að lesa.
opna gluggana að sagt var inni:
l(Nízkr eins og karlinn! Að hafa
ekki svo mikinn snefil af sómatil-
finningu, að skammast sín fyrir að
ganga eins og förukarl, pað • er
makalaust!”
Á næsta bæ var tekið vingjarn-
lega á raóti honum og fókk hann
f>ar góðan beina, f>Ótt hann marg-
segði húsráðandanum, að hann gæti
ekki borgað fyrir sig.
(lOg f>að er engin hætta á, að ina
riku Lunkmerkinga skorti fó”.
Hann fór að hugsa margt, f>egar
heimilisfólkið fór að tala um föður
sinn og hve ríkr hann væri.
Hann háttaði ofan í gott rútn og
sofnaði vært; en hann dreymdi að
hann væri á skólanum og ætti að
svara út úr f>ví sem honum hefði ver-
ið sett fyrir. Og hann vaknaði ekki
fyr en eftir sólaruppkomu; honum
varð fyrst litið á hvitu húfuna, sem
hékk á gluggakarminum. Hún leit
ljómandi fallega út; f>að glitraði í
rauða silkifóðrið gegnum hvita
flöjels-kollinn, og hún var líka svo
ánægjuleg á svipinn. Og svo varð
honutn litið á tötraleiru fötin sín.
o 7
sem lijengu á klukkukassanum og á
karbættu stfgvélin á gólfinu, og
hann fyrirvarð sig, er orð húsfreyju
kveldið áðr runnu honttm í hug.
í f>ví bili opnuðust dyrnar og
stúlka kemur inn, grípur stígvelin
og fer út með J>au; líklega ætlar
hún að bursta pau. Skömmu eftir
heyrir hann hlátr í eldhúsinu. Og
hann verðr rauðr 1 framan af reiði
og skömm.
Þegar hann var kominn á fætr og
hafði drukkið morgunkaffið, kvaddi
hann og bað húsmóðrina að fyrir-
gefa, að hann ekki borgaði nætr-
greiðann, pví hann væri peninga-
laus. Húsfreyja kvaðst ekki hafa
ætlað að taka við neinni borgun,
en ef hann vildi gleðja vinnukonuna
—-Sporin yfir prepskjöldin voru
Þung.
Hann brá út af veginum og inn í
skóginn, lagðist par niðr í rjóðr og
grót sáran; hann gerði sór í fyrstu
ekki grein fyrir, hvert pað var af
reiði, hrygð eða blygðunarsemi að
hann táraðist; en paðeitt var honum
ljóst, að lians innri tnaðr hafði feng-
ið pann áverka, er ekki yrði lækn-
aðr og sem eitra mundi tilveru
hans framvégis; og hann varð var
við ýmsar illar og særandi hugrenn-
ingar, er tóku hann fanginn. Hann
fór að reyna að sundrliða pessar
hugsanir og sannfærðist um, að
eiginlega var pað ekki lægingin,
smánin, sem særði hann mest.
Hann hafði gengið í gegnunt svo
margt af pví tegi í baráttu sinni
fyrir lífinu, að haun kipti sér ekki
lengr upp við pess háttar; hann
hafði orðið að gera sér að góðu að
sitja á vagnstjórasætinu, og hafði
gengið undir nafninu ((hann”; hafði
orðið að piggja sokkaplögg og aðra
nytsama hluti í jólagjöf, og pegar
hann tapaði í spilum, varð hann
sökutn fátæktar að taka við pening-
um sínum aftr; já, hann var slíku
vanr. Nei, pað var annað sem
pjakaði honum nú, er pyngra var
að bera; honum fanst hann hafa
mist trúna á föður sínum, sem ætíð
hafði verið honum ímynd pess sem
var satt, rótt og heiðarlegt. Hve
oft hafði hann ekki heyrt hann
segja, að lýgin væri ið fyrirlitleg-
asta, er hann pekti, og að hann
hataði ekkert eins mikið og rang-
læti, og margt fleira pví líkt.
En pað glaðnaði yfir honum eftir
pvS sem hann nálgaðist föðurgarð-
inn; hann fór að hngsa um, hvernig
yrði tekið á móti sór; móðir sín og
systur stæðu á svölunum og veif-
uðu til sín, pegar pær sæu sig koma
Og svo mundu systurnar koma
hlaupandi á móti sér—Já, [pað
augnablik mundi bæta upp alt sem
hann hefði orðið að líða.
Sunnudagsmorguninn um kl. 10
sá hann loksins heim til sín. En
engin lifandi sál sást úti, hvorki á
svölunum nó annarsstaðar. Hann
fór að syngja í peirri von, að vekja
athygli heimilisfólksins, en enginn
kom út að heldr.
Og svo kom hann inn í anddyr-
ið, gekk paðan inn í svefnherbergi
barnanna og piltaherbergið sí-syngj-
andi, en enginn maðr varð á vegi
hans; svo litaðist hann um í eld-
húsinu, par var enginn. Loksins
gengr hann inn í setustofuna raul-
andi, en óðar en hann kemr inn úr
dyrunum, er hrópað með drynjandi
röddu: ((E>ei!”
Heimilisfólkið sat par alt í einum
hóp og móðir hans var að lesa hús-
lestr. Hún horfði af bókinni á
drenginn sem allra snöggvast, en
faðir hans hvesti pá á hana augun,
Það tók hálfa klukkustund að
ljúka við lestrinn; pað var voða-
legr tími—hann sópaði burtu öllum
inum glæsilegu vonum stúdentsins.
Honutn fanst leiðinlegt parna
inni og pað fór einh' er hrollr um
hann; strax að afstöðnum lestri fóru
peir út feðgarnir. Þeir gengu eins
og af tilviljun I áttina til kyrkjunn-
ar, og snörust inn úr dyrunum
rótt í pví prestr var að enda við
guðspjónustuna.
Mettn flyktust utan um pá og
óskuðu föðurnum til hamingju með
soninn, og tók hann pví vel. Svo
kom prestrinti.
((Góðan daginn, prestr minn; nú
geturðu bráðum fengið mann til
að hjálpa pér til að semja ræðurn-
»5
Prestr óskaði syninum til ham-
fifju og pakkaði föðurnum fyrir
boðið, en spurði um leið, hvort sonr
inn fyndi pegar köllun hjá sór,
hvort hann væri staðráðinn í að
verða prestr.
Köllun?” sagði faðirinn; ((pað
er víst ekki bráð-nauðsynlegt; allir
geta orðið prestar núá dögum”.
Þeir urðu samferða heim á prest-
setrið. Sonrinn og prestrinn voru
alt af að tala saman, en faðirinn gaf
par ekkert orð í, pví hann skildi
ekki pað sem peir voru að tala um.
Þegar peir voru komnir heim á
prestssetrið bauð klerkr peim inn,
en faðirintt afpakkaði paðheldrsnúð
ugt, sneri til baka aftr og tók son
sinn með sór.
Þeir gengu lengi steinpegjandi.
Loksins sagði faðirinti: (tÉg
hafði hugsað mér, að ekki væri ger-
andi fyrir pig að verða prestr”.
((Mór hefir heldr aldrei dottið pað
í hug”.
((Er pað svo?”
Já. Ég finn enga köllutt hjá
mértil að ganga pann veg!”
((Eimnitt pað! En ef mér værí
pað nú heizt að skapi að pú yrðir
prestr?”
((Ég hefi hugsað mér að ganga
patin veg, sem mér er sjálfum helzt
við skap, par eð óg kosta sjálfr mína
mentun —”, ,
Faðirinn hugsaði sig um dálitla
stund. ((En ef óg nú létti dálítið
undir með pór, vildir pú pá læra til
prests?”
Hann tók í höndina á syni sínum
og horfði beint fratn í hann.
((Nei, ekki fyrir ávinnings sakir”.
,(En ef ég nú bið pig um pað?”
((Sama! Mér er ómögulegt að
trúa á öll pau ósköp!”
Mér líka!” sagði faðirinn hug-
hreystandi; en pað dugði ekki, sonr-
inn sat við sinn keip.
0
E>eir töluðu ekki meira saman.
Faðirinn hafði breyzt mikið á pess-
um stutta tíma.
milli prestsins og hans; en hógóma-
girnin reyndi að brúa pað.
Allar mögulegar samnings-til
raunir voru reyndar, en ait kom fyr-
ir ekki; sonrinn hafði fastráðið að
taka ekki að sér að ffytja pá kenn-
ingu, sem hann ekki gæti fest trún-
að á, hvað sem í boði væri. Móðir-
i» var líka send út af örkinni, oo-
hún bað og bað, en ekkert dugði.
Og svo rak faðirinn soninn burtu
úr föðurgarði. Með aðstoð sinna
gömlu kennara fókk hann heimilis-
kenslu um sumarið; og svo fór
hann til Uppsala um haustið, með
pað sem hann átti óeytt af sumar
kaupinu, og tók að lesa undir ann-
að próf.
Meira.
ÁttaÚma svefn. Nytsemi svefns-
ins fyrir pá sem vinna andlega
vinnu, er mjög mikil. Fyrir nokkru
síðan hélt Dr. Malius fyrirlestr
um svefninn. Sagði hann að börn á
fjórða ári pyrftu 12 tíma svefn, en
svo smá-minkaði pörfin og pegar
pau væru orðin 14 ára gömul pyrftu
pau að eins 10 tíma svefn; en full-
vaxinn maðr pyrfti 8 títna svefn.
Þau árin sem skáldið Göthe vann
mest og afkastaði mestu, svaf hann
jafnaðarlega 9 stundir af sólarhring.
Kant, einhver inn mesti iðjumaðr
allra vísindamanna, gæ*ti pess ná-
kvæmlega að sofa aldrei skemr en
8 klukkutíma. Reynslan sannar
líka, að peir sem hafareynt að renja
sig á styttri s^efn, hafa ekki af-
kastað meiru fyrir pað.
Hann hlaut ver&launin. Einn
dag var inn onski biskup Selwyn
á gangi og gekk fram á nokkra
námamenn sem sátu í hálfhring flöt-
um beinum á jörðunni og stóð stór
koparketill inn I hringnum. Hann
spurði, hvað peir hefðu fyrir stafni.
„Svo er mál með vexti“, svaraði
gatnall maðr, alvarlegr á svip og
grár fyrir hærum. „Við höfum
veðjað. Sá sem mesta lýgi getr
sagt fær ketiiinn að verðlaunum, og
óg er dómari“.
,,E>etta er ljóta veðmálið“, sagði
biskug í vandlætingar-róm. „Éír
hefi alla mítia æfi aldrei sagt ósatt
E>eir pögðu stundarkorn, pangað
til öldungrinn gamli, dómarinn,
sagði ofr-rólega:
„Fáið biskupnum ketilinn11.
FJALLKONAN £5*
$1.00, ef borg. er íyrir Ágústlok ár hvert,
ella $1.20, Landneminn, blad með frétt-
um frá íslendingum í Canada, fylgir
henni ókeypis; næsta ár (1892) Jtemr
Landneminn út mánaðarlcga. Fjallkon-
an fæst í Winnipeg hjá Chr. Olafsson,
575 Main Str.
CARLEY BRO’S
HIN MIKLA KLÆDASOLUBUD
458 main str. 458
HJER UM BIL BEINT A MOTI POSTHUSINU.
Nú er einmitt sá tími yfirstandandi, er þér eigið að kaupa föt þau
er Þ'r Þarfnist fyrir, og auðvitað er sjálfsagt að verzla þar, sem fást bæði
beztar vörur og ódýrastar. Og afþví að vér búum sjálfir til klæðnað þann er
ver verzlum með, getum vér sparað það sem klæðagerðarmenn leggja alment
a verktð, og erum því fœrir um að selja yðr fótin eins ódýrt og klæðasölubúðir
fa þau i innkaupi. Vér höfum allar mögulegar tegundir af fatnaði svo sem
Ilaldgóð og lagleg slitfót, og allar tegundir af fínum tízkufotum. Allt með
mjög goðu verði. Hattabyrgðir vorar eru hinar langmestu sem borgin hefir að
bjóða. \ ér höfum íslending í búðinni, sérstaklega vegna íslendinga.
Enginn urgangsíatnadur I
íS.iiiiíi verd lyrir alla I
Látið ekki bregðast að koma til
CARLEY BRO’S
NEW MEDICAL HALL,
563 TIAIX
STREET,
Ný yf
og
HORX A
eðul,-
McWILLIAM.
ILMVÖTN, BURSTAR, SVAMPAR, SÁPUR;—EINNIG
HOMOOPATISK MEÐUL.
Lækna forskriftum er sórstaklegt athygli gefið^^J
HEIMSÆKIÐ oss.
ÍSAFOLD
Hann fann nú að sama gapið
gein á milli peirra feðga, eins og
kostar í Ame-
ríku$1.50, ef
fyrirfram er borgað, ella $2.00. Nýir
kaupendr fá ókeypis 3 bindi (um 800
bls.) af Sögusafni. Leggið $1.50 í registr-
bréf, eða sendið P. O. money order, og
þá verðr blaðið og Sögusafnið sent yðr
um hæl, og blaðið áfram með hverri ferð.
Telephono 64«. P o. Box 6»
Office and Yard: Wesley St. opp. St. Mary St., close to N. P. & M. Ry. Freight Offlces.
GEO. H. BROWN & CO.,
Timbur, Lath, Spónn, gard-skíð,
Stólpar, Hælar, Brenni, Kol, &c.
A.J.M&CI.
558 MiIN STREET.
Næsteftir spurningunni um að prýða
til hjá sér innanhúss, verðr pýðingar-
>nesta málið á þessari árstíð um GÓÐA
SKO.
GÆÐI og ÓDYRLEIIÍI verða að
fylgjast að á þessum tímmn, ef aflgengi-
legtá aðvera. Ef þú þarft aí: kaupa hér
ST GVÉI, og SKÓ, KOFFORT, og
HANDI ÖSKR, pa kemr þú í engabúð,
sem lætr sér nægja eins lítinn söl i-góða,
eins og vor búð,ef þú ertáskrifandi þessa
blaís, segrKosstiI, er þér kaupið af oss,
hvort þér lesið þetta blað. Þa fáið þér
bezta verð.
FASTEIGNASOLU-SKRIFSTOFÍ.
D. CAMPBELL & CO.
415 Main Str. Winnipeg.
— S. J. Jóhannesson special-agent._
Vér höfum fjölda húsa og óbygðra lóða til sölu með allra sanngjörn
ustu borgunar-kj örum, fyrir vestan Isabel tSr., fyrir norðan C. P. R. braut og
uðr að Portage Avenue; einnig á Point Douglas. Nú er bezti tími til að
festa kaup á lóðum og húsum, því að alt hendir á að fasteignir stigi að
mun med næsta vori.
T~ I-D U _bro.
alþýðubuðin.
Verzlar með Dry Goods, tilbúin föt og fataefni skótau, matvöru og leirtau,—Eng
in vandræði að fá að sjá vörurnar. IO prc. afsláttur af Dry Goods og fötum fyr-
ir peninga út í hönd,—Bændavörur teknar sem peningar,—Komið, einu sinni til
okkar, og þá komifi þið áreiðanlega aptur.
J. SMITH & CO.
Ur frelsisbaráttu ítala.
gegnum skothríðiua á vígvellimtm og geng-
ið fram eins hlífðarlaust og óg sjálfr. Hún
skildi ekki við mig, þ.lð var satt> j,ví hún
var svo trygg og fús á að leggja alt í söl-
urnar fyrir aðra, som nokkurri manneskju
«r unt að vera. Hún úthelti aldrei hlóði
Uu hún þerraði blóð af mörgu klofnu enni
stungnu hrjósti. Að afstöðnum bardaga
bfjaði starf hennar og þar Var œtíð nóg
a'l Vrnna> eins og þór sjáið á blóðstokkna
vainu,n hórna fram undan yðr. Konunnar
stari C1. & verksviði eyðileggingarinn-
ar, liuldr þar sem verið er að hjúkra 0g
lækna. J>ai. er verkahringr yðar, Signora!
þai vil ég heiisa Upp é yðl. sem kvennhetju
Sykileyjar !<<
Úr frelsisbaráttu ítala. 45
P A L M E E O.
Höfuðborg Sykileyjar tfldi, er þetta gerð-
ist, um 180,000 íhúa; en hún hafði þung-
an hlekk um fót: 25,000 hennenn að stað-
aldri, auk herliðs þess er sent var þang-
að til að herja á Garihalda. Setuliðið hafð-
ist bæði við í kastalanum og öðrum víg-
girtum hústöðum í borginni sjálfri og um-
hverfis hana. Neapolski Iierskijiastólliun lá
þar og á höfninni þannig, að hann gat sent
fallbyssuskotin langs eftir Toledo-götunni
sem er önnr inna tveggja aðalgatna borg-
arinnar; þær þvcrskerast og skifta þannig
borginni í fjóra hluti. Þar sem þessar götr
mætast, er inn stærsti auði hlettr í horg-
inni, og er hann nefndr Piazza Yicliena.
Það var lítið um mannaferð á strætum
úti í Palmero síðdegis þann 27. Maí, og
48 Úr frelsisbaráttu ítala.
aðhvort var hengdr eða grafinn lifandi 1
fangaklefunum undir Castello de Mare, sem
voru ætíð ltálffullir með vatni. Grimd hans
verðr að eins borin saman við ina óseðj-
andi ágirnd hans. Auðugir menn, sem aldrei
höfðu látið sér dotta í hug að styðja að
byltingatilraunum, voru handteknir, ein-
göngu til þess, að hann gæti dregið fó þeirra
undir sig. Stjórnin sjálf hafði jafnvel stund-
um orðið til neydd, cð lýsa yfir misþókn-
an sinni á ofbeldisverkum hans, en samt
hólt hann stöðu slnni; það mátti ekki taka
hart á því, þótt hlóðhundrinn glopsaði
svona endr og sinnum í hælinn á liúshónda
sínum, þar eð hann sýndi svo mikinn dugn-
að í að híta og ráðast á aðra. Allir heygðu
kné fyrir þessu tryllings-veldi, jafnvel yfir-
foringjar ins konunglega hers. Af þessu
öllu geta rnenn gert sér dálitla hugmynd
um þetta konunglega óvætti, sem í tólf ár
hafði drukkið í sig ið göfugasta hlóð Svk
‘leyjar, og hreytt jarðneskri Paradís í hel-
vfti.
Meðal herntanna þeirra og lögreglu-
manna, sem, eins og áðr er sagt voru á ferð
frant og aftr um Tóledó-götuna, tóku ntenn
sérstaklega eftir nokkrum mönnum, sem.
Úr frelsisbaráttu ítala. 41
í fallega stráhattinn hafði hún stungið þrílitri
fjöðr.
„Alcina Florido!“ stamaði Landolfo
fram úr sér um leið og hann tók ofan. Hann
hafði ekki séð hana síðan morguninn góða
þegar hann heilsaði henni neðan af göt-
unni. Og hann hafði svo mikið að gera
eftir að Garibaldi kom til Marsala og
þangað til þeir lögðu af stað, að hann varð
að fara þaðan án þess að kveðja hana. En
hann hafði þó skriflega látið hana vita um
fund þeirra Grímalda, og endalok þa u, o
þar höfðu 4 orðið.
„Buon yiorno, Signore!“ sagði hún og
hoilsaði honum glaðlega. „Eins og þér sjá-
ið kem óg með liðstyrk handa foringja yð-
ar. Héðan af skal enginn geta sagt með
i'ó’otu, að Giusoppa di Barcelona frá Castaníu
só inn eini Sykileyski kvenmaðr, sem
harist hafi fyrir inu helga málefni eyjar-
innar".
Ginseppa, er nefnd var Cetaníu kvenn-
hetjan, hafði á þessu ári tekið verulegan
þátt í uppreistinni gegu Franz konungi,
sem hyrjaði þar í bænum og hún hleypti
sjálf af fyrstu fallbyssunni á herlið hans.
Alcína Florio hafði kostað að öllu lej'ti