Heimskringla - 24.09.1892, Blaðsíða 2

-pTTnTTVTW K. F?,mSTt . A. OG OIjÍDXIET, ’WIISÍN'IPEG-, 24. SEPTBE 1892.
HeimsMngla
og C>LíDI^,?
k«nar út á Miöyikud. og Laugardögum-
(A 8emi-weekly Newspaper pub-
lished on Wednesdays and
Saturdays).
The Heiraskringla Ptg. & rubL Co.
Skrifstofa og prentsmiöja:
151 LOMBARD STREET, • • WIMHIPEC, MAH.
Blaöiö kostar:
Helll árgangur............ V’.Xí
Hálfirárgangur............
^GJalddagi 1. Júlí. Sé síöar borga*, kost-
“gent t!l2’5siands kostar árg.borgaðr hér
• 150.—Á slaudi 6 kr., er borgist f>rl£
frám. A Nor*rlöudum 7 kr. o0 au. Á
Kngiandi 8s. 6d.____________ -
iT L ndlreins og einhver kaupanai DÍaös-
Ins skiptir um bústaö er hann beölnn a*
aenda hina breyttu utauaskript a skrif
■tofu blaösins og tilgreina um leiö Jyrr-
mrandi utanáskript.
Aösendum nafnlausum greinum verö-
ur ekki geflnn gaumur, en nofn hof-
undanna birtir ritstjórnm ekki nema
meösampykki peirra. En undirskript-
lna verða höfundar greinanna sjalfir að
tll taka, ef peir vilja að nafni sinu sje
leynt. Ritstjórnin er ekki skyldug til
a* endursenda ritger*ir, sem ekki fa rum
I blaðinu, nje heldur aö geyma pœr um
lengri eöa skemmri tíma.
Uppiýsingar um verö a auglýsingum
í „Heimskringlu” fá menn á afgreiðslu-
gtofu hlaösins.__________________
Uppsögn blaðs er ógild, sain-
kvæmt hjerlendum lögum, nema aö
kaupandinn borgi um leið að fullu
gkuld sina við blaðið._____________
Ritstjórl (Editor): JÓN ÓLAF8SON.
^JusúnessManager: EINAR ÓLAFSSON.
Hann er að hitta á afgreiðslustofu
blaösins hvern virkan dag kl. 9 til hadeg-
jgoijfrákL!—
Auglj/singa-agen t og innköllunarmaðr:
EIRIKR GÍSLASON.
(Advertisins Agent & Collector).
lítar.ásaript til blaösins er:
Tke.H Hmshringla PrinlingéiTvblisltingC
P. 0. Box 305 Winnipeg. Canada.
VI. ÁR. NR. 69. TÖLUBL. 329.
(Öldin I. 81.)
Winnipeg. 24, Septbr. 1892.
Fyrir forseta Bandaríkjanna:
GROVER CLEVELAND.
Fyrir varaforseta:
ADLAI E. STEVENSON.
er eins auðugt af prinsum, einá
og gamalt loggahús að veggjalús-
um; dreifast sumir af peim út um
heimsins lönd viða og krækja sér i
kóngs-riki hvar sem Jjess verðr auð-
ið.
Þessi höfðingi, sem hér ræðir um
er lika pýzkr, ættaðr af Holtseta-
landi og heitir Hans Jensen; er
hann í sjötugasta og priðja lið
kominn út af langafa-bróður-sonar-
sonar-dóttur-syni greifans af Hunds-
riick. Þegnar hans hér í innipeg
eru allar skynsemi gæddar ferfættar
verur, sem hafa nægt vit til að fara
einar saman, húsbóndalausar eða
gæzlulausar ; . en yfir tvífættum
skepnum hefir hann ekkert að segja
ekki einu sinni peim sem skynlaus-
ar eru; yfir peim eru nefnilega prest-
arnir einvaldir.
Höfuðborg pessa pjóðhöfðingja er
vestr á slóttum, og er kölluð pouncl-
ið. t>að eru bæði hús og kvíar,
bústaðir hirðarinnar.
En hirðin eru hross og kýr, hund-
ar og stöku’'sinnum einstöku geit-
kind og sVín; en pað er nú ekkert
tiltökumál um þa<i\ pví að pau eru
til við allar hirðir, og meira um
pau rið pær flestar, heldr en hjá
Hans Pound-keeper.
í ,,Poundu-inu.
Ójá. Ég á kú. En ég á ekkert
fjós yfir hana enn.
t>að gerir nú ekki mikið til um
sumartímann; enda var f>að nú ekki
um nautpenings rækt né fjósaverk
að ég ætlaði að tala, pó ég byrji
svona á kúnni.
En kýrin er samt upphaf og til-
efni pessa máls.
Svo er mál með vexti, að hún
liggr úti hjá mór á nóttunni á
grundinni rétt vestr af húsinu, sem
ég bý í. Og svo einn góðan veðr-
dag finnr hún upp á f>ví að vera
horfin. Krakkarnir leituðu liennar,
en alt árangrslaust. Ég mátti ekki
vera að hugsa um hana sjálfr fyrri
en undir kveld að loknu dagsverki;
pá amlaði ég heimleiðis hugsandi
pungt um beljuna.
Ég mætti kunningja mínum á
förnum vegi, og horfði hann á mig
um hríð, er við höfðum heilsazt,
og spyr mig svo, hví ég só svo á-
hyggjufullr á svipinn, hvort ég sé
orðinn ekkjumaðr.
„Nei, ekki beinlínis“, svaraði ég;
„en ég er búinn að missa kúna
mlna“.
„Hvað er petta? hefir kýrin f>ín
drepizt?“
„Nei; ekki pað ég veit enn J>á;
en hún er horfin“.
„Hefirðu farið vestr 1 pound?“
Nei, vestr í pound hafði ég ekki
farið.
peim góðfúsum lesara til skiln-
ingsauka, sem ekki veit pað áðr,
skal pess getið, að 1 pessari borg
er til sá maðr, er kallaðr er Pound-
keeper. Ekki er pað sklrnar-nafn
hans, heidr tignarnafn. Þvl að satt
að segja er hann hvorki meira né
minna en konungr, reglulegr ein-
valdskonungr—yfir sínum pegnum.
I>að er kunnugt, að Þýzkaland
ingi minn; „Hvernig varkýrin pin?
„Hún var prilit“, svaraði ’ég :
„mórauð, svört og hvit; og svo var
hún hornbrotin, vantaði vinstrahorn-
ið“.
„ó já, pað er nú svo; pað eru
góð einkenni til að pekkja hiua á.
En pað er ekki pað, sem||ég átti
við. Var hún gáfuð kýr, eða var
hún heimsa? Var hún glaðlynd eða
punglynd?“
„Það er ekki gott úr pví að leysa,
hvað r vitið snertir“, svaraði ég;
„ekki sá ég nein sérstök gáfumerki
á henni; ég býzt við hún hafi haft
svo sem meðal-kýrvit. Hún hefði
vafalaust getað orðið lúterskr trú-
boði fyrirjpásök. En um skapsmun-
ina er mér óhætt að segja pað, að
hún var glaðlynd og léttlynd. Hún
dansaði á grundinni á kveldin eins
og biblían segir Davíð konnngr hafi
gert, pegar hann var strípaðr og
vel lá á honuin“.
einir 6 eða 7 ætluðu að hremma
hverja hnútu.
í einum stað tók stór og föngu-
legr hundr eina hnútuna á lofti og
fór að gera sór gott af henni. En 1
sama bili kom annar ámóta stór, en
miklu grimdarlegri hundr að og
preif í hnútuna og ætlaði að slíta
hana af hinum, en hinn vildi ekki
lausa láta hnútuna. Lentu peir svo
saman 1 áflog, og á meðan settust
aðrir tveir hundar að hnútunni, og
fór samkomulagið eins fyrir peim;
peir lentu líka 1 áflog. Svo vóru
par hundar, sem að vísu höfðu enn
ekki farið í hnútuna, en pótti pað
löðrmannlegt að sitja hjá, er peir
sáu aðra berjast, og vildu heldr
reyna vaskleik sinn; köstuðu sér pví
í pvöguna og bitu og rifu á báða
bóga, og fengu 1 staðinn rifið skinn
eins og gengr. En á meðan pessir
röskvari seppar bitust og rifu hver
annan^læddist fram stuttr, digr,
snubbóttr, úfinn,augnprútinn,drúldu-
leitr seppi, '’ákatlega lævíslegt og
og andstyggilegt kvikindi. Hann
hafði urrað og spængólað og látið
vígalega mjög, meðan rimman var
að byrja meðal hinna hundanna, og
æst pá|pannig upp; en hann hætti
aldrei sjálfum sér í áflogin; en und-
ir eins og hinir hundarnir vóru
komnir í eina pvögu, læddist hann
hægt að, stal hnútuuni, stakk róf-
unni milli aftrfótanna og laumaðist
með hnútuna aísíðis og flýtti sér í
gríð að naga hana og háma í sig pað
lítið á henni var.
Rétt í pessu kom maðr að, til að
leysa út hundinn sir.n; hann borgaði
hundaskattinn og pað annað, sem
upp var sett, og fókk svo hundinn
sinn með sér.
,,Captain! Captain/“ kallaði
maðrinn, og pá kom fram ljóti, úfni,
hundrinn, sem hafði laumazt burt
með hnútuna.
Eigandinn fór ánægðr burt með
Captain sinn.
Ég stóð lengi enn að horfa á
hundana.
Svo fór ég að spyrja eftir kúnni.
Hún var ekki par.
Eor varð að fara heim svo búinn.
O
En pegar ég kom heim, var kýr-
in mín komin lieim á undan rr.ér
Hún hafði komið sjálfkrafa um
í pví vaknaði óg. J eða eigin reynslu. Ég állt sjálfr
„Skelfing léztu illa 1 svefninum“, pessi Fjallkonu-grein só mjög
sagði piltr við mig, sem sat í stof- Þýöingarlítil, með öðrum orðum:
unni hjá mór; „pig hefir víst verið
að dreyma eitthvað ljótt?“
„0-jæja!“ svaraði ég og reis á
fætr; „mig var að dreyma mannkyn-
td“.
RADDIR ALMENNINGS.
„ , , . , ,, 1 hað levti sem hún var vön að fá
„Segðu pá ekki lengr“, svaraði 1 J
kunningi minn nú. „Þá held óg pú
megir leita hennar vestr í powul-i.
Hefði hún verið vitr kýr, hefði hún
ekki farið a® heiman, nema hún
hefði verið punglynd. Og pá hefði
hún{wdrekt sér í einhverjum kíln-
um,* eða hálsbrotið sig í einhverri
gröfinni. En fyrst hún var lótt-
lynd, ^hefir hún ekki. farið að fyrir-
fara sér; hún hefir í>aft nógu mikið
kýr-vit, til að hugsa sér væri óhætt
upp á sitt eindæmi, og pó nógu-
lltið kýr-vit, til að lenda til hirðar-
innar hjá H&ns^l'onjid-keeper11.
Hann bauð mér svo að ganga með
mór vestr 1 pound', og pað gerðum
við.
Ég skal ekki fjölyrða um jafn-ó-
merkilega ferð í sjálfu sér. En ég
verð að minnast svolitið á pað, sem
mér varð starsýnt á par
Það vóru hundarnir.
branið sitt.
En ég var preyttr eftir ganginn,
og eftir kveldverðinn lagðist ég aftr
á bak á langstólinn minn og fór
að lesa.
Ég sofnuði nærri pví undir eins.
Og svo fór mig að dreyma. Mig
drevmdi að ég sæi út yfir óendan-
lega víðlenda sléttu, og hún var öll
full af hundum, sem allir vóru að
fljúgast á um hnútur. Fjöldi af
smáum hundum lágu hér og hvar
ýlfrandi af sársauka, holrifnir, skin-
horaðir og hálfdauðir. Sumstaðar
lágu hræin af dauðum hundum.
Sumir stærstu og sterkustu hundarn-
ir vóru spikfeitir og sátu 1 ió og um
næði við sínar hnútur. í>eir vóru
auðsjáanlega búnir að fá pað orð Hfi lengi s ,andinU} eðft er pa0 ekki
i á sig, að ekki væri til neins að samkvænit skoðúit
j ráðast á J>á. Sumstaðar vóru pó Heimskringla? l)
SPANJSH FORK, UTAH,
5. September.
(Frá. fréttaritara vorum).
Síðan óg skrifaði hóðan sfðast hef
ir fátt sögulegt borið til tíðinda hór
í Lion. Sumartíðin er nú pví nær
á enda og farið að halla nær haust-
inu. Annríki og úhyggjur lífsins
eru pví dálítið minni en að undan-
förnu, eða svo er pað nú fyrir mér,
og pví hygg ég pað só nú pjóðráð,
að senda „Hkr. og ö.“ fáeinar
línur.
Þetta síðastliðna sumar hefir ver-
ið hér um slóðir eitthvert ið purka-
mesta og heitasta sumar, sem elztu
menn muna eftir. Frá byrjun Júní-
mánaðar og alt til pessa dags hefir
varla deigr dropi fallið úr lofti; hit-
inn hefir verið að jafnaði 100 í
skugganum á daginn, eða frá kl. 9
f. m. til kl. 5 e. m., að lítið eitt
hefir farið að kólna, en ætíð er svalt
og gott á nóttunum, sem eiginlega
gerir og gefr ina mestu hjálp og
endrnæringu. Heilsufar hefir samt
mátt heita gott; hór hafa pví nær
eugin veikindi gengið í sumar, utan
lítið eitt í börnum; pessi „Cholera
Infantum“, sem liér, eins og víðar 1
Ameríku, er mjög algeng í miklum
hitum.
Grasvöxtr og uppskera varð hór í
góðu meðallagi í sumar; bæði hey
skapr og korntegunda uppskera er
nú um garð gengið hjá flestum, en
presking stendr yfir. Verð á hveiti
er 75 cts. bush.
Það eina, sem illa hehr prifizt hér
í sumar, eru jarðepli; J>að er varla
hægt að segja að neitt sé til af
peim hjá neinum, og J>að litla, sem
til er, mikið dýrt, 2—3 centpundið,
og er pað mikill munr frá í fyrra,
pví pá mátti kaupa alt sem mann
vantaði af peim fyrir 15 cts. bush.
iívextir hafa prifizt lakar en í fyrra,
en pó í góðu meðallagi.
Það hefir verið hér blessað logn
og blíða á pólitiska sænum í surnar,
en nú er ég hræddr um að bráðum
fari að ókyrrast, pví nú með byrjun
pessa mánaðar fóru inir pólitisku
garpar að líta upp, og búa sig und-
ir brattan í Nóvember í haust. Eg
býst við að pað verði hér; líkt og
vant er, töluvert fjör í pólitíkinni
um kosningaleitið, jafnvel pó að
Utah territories innbúar purfi ekki og
geti ekki greitt atkvaeði við forseta-
kosninguna; en nóg er samt á dag-
skránni, ;pví pað parf að kjósa bæj-
arstjórn 1 hverjum bæ og county-
stjórn I liverju county og 1 con-
gress n.ann fyrir heila territóríið;
og nú vantar báða flokka að kom-
ast til valda, en til pess að gera nú
sitt ýtrasta á báðar hiiðar, verðr
eftir vanda að heya eina duglega
pólitiska bændaglímu, og pað mun
varla verða sparað, eða legið á liði
sínu af nokkrum, sem nokkuð geta.
En pað er ekki gott að segja neitt
leikslokin enn, svona rótt 1
byrjun, en vonað geta menn að sam-
veldismenn beri sigr tr býtum og
yðar, systir
! sumir af pessum stóru hundum í
Þvílíkr fjandans sægr af hundum, áflogum sín á milli.
sem par var í petta skifti. sjálfsagt
framt að 20 fvrir víst.
Ogpaðvóru alls konar hundar,
stórir og smáir, loðnir og snoðnir,
hársléttir og úfnii, grimmilegir og
meinlauslegir, feitir og horaðir.
Það hittist svo á, er við komum,
að drottningin sjálf kom út til hirð-
hunda sinna og bar peim mat. En
heldr pótti okkr hún skamta naumt,
og rann mér pegar í hug, að hún
mundi vera komin í beinan legg út
af Hálfdání inum milda og matar-
illa. Hún fleygði í seppa-hópinn
prem kjötlitlum hnútum, og ruku
sepparnir undir eins allir 1 áflog, er
Svo breyttist draumrinn.
Ritgjörðin um „Kristniboðs-
málið“, sem „Hkr. og Ö.“ tafa tekið
upp eftir ,Fjallkonunni‘, pykir mörg-
um vera lúaleg, og „Fjallkonan“
Fyrst sýndust mór mannshausar freUar „.isvitr, að vega pannig að
á hundunum, og pekti ég suma guðsmanni vorurn, kyrkju og krist-
hausaní*. j indómi. Eg, sem petta rita, er svo
Svo alt í einu vóru petta orðnir . heppinn að ég get litið á og yfir
men.i, en ekki hundar, en lótu öllum petta málefni frá alveg óháðu sjón-
armiði, pví ég tilheyri ekki neinni
hún gerir hvorki gott nó illt. Hún
rýrir ekki hót álit pað og traust, er
menn bera hór að maklegleikum til
Rev. Mr. Runólfssonar, og ekki
get ég heldr meint, að hún geri
pað á Islandi, og pvi síðr að peir,
sem svona rita og tala, græði nokk-
uð á pvl. Ég er sannfærðr um, að
herra byskupinn yfir íslandi hefir
tekið alveg retta stefnu 1 pví, að
mæla með að menn styrktu Mr.
Runólfsson 1 trúarboðs-baráttu sinni
hór, pví hann á pað sannarlega skil-
ið, fyrst og freinst sem trúr og
ötull herrans pónari, og sömuleiðis
sein fátækr ogheilsutæpr fjölskyldu-
faðir. í .iaglegri umgengni er Rev
Mr. Runólfsson einhver sá ákjósan-
legasti og skemtilegasti maðr, sem
ég pekki, frí við alt sjálfsálit og
prestslega drambsemi, og ég ætla
að leyfa mér að bæta pví við frá
8jálfum mér, að peir sem mest hafa
lastað og slúðrað um Rev. Mr. Run-
Ólfsson, ná aldrei að eilífu nóni með
tærnar pangað sem hann hefir hæl-
ana, bæði í siðferðislegu og vits
munalegu tilliti. Dagleg reynsla
kennir oss, að pað tekr ekki mikinn
hugvitsmann til að rifa niðr pað
sem aðrir byggja, eða lasta og níða
heiðvirða menn. Og petta leyfi ég
inér einnig að tilfæra til peirra, sem
eru svo skyni skropnir og blindir af
heimsku og sjálfsáliti og óparfa af-
skiftasemi við sinn náunga, að peir
eru að stritast við að rífa niðr Mr.
Runólfsson og tortryggja starfa
hans hér sem missionera.
Mr. Runólfsson, pótt fátækr só,
og hafi við marga örðugleika að
stríða, sem aðra herrans pónara
dreymir ekki eingang um, hefir sýnt
pað 1 verkinu, að hann meinar pað
sem hann segir. Hann hefir stofn-
að hér lúterskan söfnuð, sem hefir
um eða yfir 60 meðlimi, og nú í
sumar gengizt fynr að hér var bygð
lítil en snotr ev. lút. kyrkja. Skyldi
hinir guðsmennirnir gera mikið
betr?
OldChum
CUT PLUG.
oucnui
PLUG.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnfljótt og fengið
eins miklaalmennings hylli
á jafn stuttum tlrna, sem
pessi tegund af Cut Plug
°g Plug Tóbaki.
-HOXTREAL.
Cut Plug, lOc. i fo Piug, 10c.
J lb Plug, 20c. [1]
X
Hefurðu reynt
„ML EEXTRA”
VINDLA?
[9]
TIMBUR, - -
- BRENNI -
- - OG KOL
E. WALL & CO„
Central Ave. East, Cor. Victoria St.
Eitt er pað sórs+aklega í pessari
áminstu Fjallkonu grein, sem ég
parf að gera athugasemd við. Þar
er talað um að Mr. Runólfsson hafi
verið „vígðr til prests“ nokkrum
sinnum og gerðr að æðsta presti hjá
„frí-kristnu“ stúlkunum—, sem Allar tegundir af timbri, lathi og
náttúrlega er béað rugl, pví sá trú- f>ai<sPæni. hurðum og gluggum til
flokkr hefir alls enga meðgerð með S?!l1 ™,e® verðl °fí auðveldum
v. i • » • , , . „ | skilinámm fyrir pá sem lano-ar til að
presta, hvorki æðn nó lægri. En | byggja. ®
hvað sem pví líðr, pá furðar mig
stórum á, að Ilkr. tók upp petta
prest-vígingarmál úr Fjallkonunni,
alveg athugasemdalaust. En á síð-
astliðnum vetri, pegar ég bæði í
gamni og alvöru nefndi Mr. Run-
ólfsson séra Runólf, pá fann ritstj.
Hkr. ástæðu til að fetta fingr út í
pað, og sagði eins og satt er, að
Mr. Runólfsson væri ekki prest-
vígðr maðr, og par fyrir rangnefndr
prestr eða séra *. En nú, pegar
Fjallkonan kenir nibð alla pessa i
prestvígslu-speki, J>á finnr ritstj.
enga athugasemd við pað að gera.
Svona er pað. „Þeirn er ég náðugr
sem ég er náðugr“.’
Að Rev. Mr. Runólfsson prédiki
hreinan lút. ev. lærdóm J>arf enginn
vinr innar lút. kyrkju og kyrkjufé-
lagsíns í Ameríku að efa. Það má
bera miy fyrir pví. Það er heldr
enginn hætta á að hann falli frá
eða yfirgefi lúterskan kyrkjufólags-
skap. Hann mun aldrei í hjarta
sínu hafa skift um trúarbrögð **, p<5
hann ef til vill hafi hníst töluvert
inn í trúarbrögð annara trúflokka.
Það er satt, að Mr. Runólfsson er
E. F. RUTHERFORD,
Manager.
TIx. Oddson,
SELKIRK selr alls konar GROC’ERIES,
og ÁVEXTI; einuig DRY GOODS.
Sannreyut bezta verð í peirri búð,og alt
af pa* nýjasta, sem bezt hæflr hverriárstíð.
KOMIÐI SJÍIÐ! REYNIÐ
P. BRAULT & CO,
Flytja inn vínfong og vindla
i*- örault A Co.
513 Mnln St., gí'gnt City Hall.
Eftir skólabókuni
0g skóla-áböldum
farið tii ALEX. TAYLOR
472 MAIN STR., WINNIPEG.
P A T E N T S.
sömu látum sem hundarnir.
Það var Ijót sjón.
Að vísu vóru pað menn að sköpu-
lagi; en rándýra-náttúran skein svo
út úr Öllum andlitunum. Alt 1 einu
komu nokkrir af peim pjótandi að
mér með gapandi kjöftum urrandi
eins og hundar. Ég póttist veifa
stafnum mínum til að herja pá frá
mér.
kyrkju eða kristnihoðsfébigi, en er
bara kuimugr Rev. Mr. Runólfsson,
og get par fyrir gefið dálitlar upp-
lýsingar um hann, sein ég vona að
hafi eiiiB mikið gildi í augum al-
mennings, eins og pað sem „Fjall-
konan“ segir, og hyggir að öllum
líkindum að miklu leyti á ex-mor-
mónskum sannleika, en engri sjón
1) Ónei, ekki er nú pað. Hkr.&Ö.
1 and Reissuesobtained, Caveats filed, Trade
*) Þetta er algerlega rnnghermt hjá i registered, -nterferences and An-
"7™ '7*■• þpN --m ,kk. íSœSf
ert slikt segt né ritað. Fees Jloderate. et-°ims
Jtitstj. Hkr. & Öld. | I .was for severul yettrs Principal Ex
**> i>., | nrainer )n the Patent Offlce, and since re-
) Runolfr pessi ber ekki móti pvi l signingto go into private busiuess hav-
5 svari sínu, uð hann hufl nokkrum sinn- i KiveD exclusive attention to putent’ matt-
um skift iim trúarbiögð (ha* er bara í er?',
;7ÍrtffT^;n\T haDn þyk'! "tteyntho„atoUied carefuí
íst aldrei hafa tekið). Eftir ummælum and prompt prosecution ot applications
bréfrita vors, ætti hr. R. að eins að hafa andto ail other patentbusiness put in mv
hræsnað ressi tiúskifti, en ekki meint
pau, o er pað miklu meira áias en
Fjallk. veitir hr. R. Hún segt'r olátt. á-
fram frd trúskiftunum, en gerir engar
gersakir um eigingjarnan tilgang og
yfirskin. Engum manni erláandi, pótt
hann skifti um trú. Það er oftast heldr
vottr um sjálfstæ*a og alvarlega hugsun.
Verði trúskiftin 6 eða 7 sinnum á fám
árum, pá benda þau á nokkuð reikulaog
veika hugsun, þ. e. vitsmunalegan ókost,
en ekki á neinn siðferðislegan ókost. En
væri ásökun fregnritans sönn, þá væri
maðrinn svívirðilegr hræsnari.
Ilkr. <é OUl.
. , - ntbusiness put iu mv
liands. J
Upon receipt uf model or sketch of in-
charge 1 'ldv se as t0 Patentahility free of
„our, iearnlng and great experience
'Mll euable yon to render tlie high st ord-
er ot service to your clients.”—Benj.
Buttenvorth, ex-Coimnissiouer of Patents.
i our good work and faithfulness have"
many tiines been spokeu of to me.”___jyj
V. Montgomery, ex-Commissioner of Pa
tents.
“I advise my friends and clients to
corsespond with him in patent matters.”_
Schuyler Duryee, ex-Chief Clerk of Pa-
tent Offlce.
Address: BENJ. R. CATLIN,
. Atlantic Buii.dino’
Mention this paper. Washington, D.C