Heimskringla - 22.10.1892, Síða 3

-pr-piTTVT^Tr-R.T-rsrr^T. A OC3- OLDIN ■AATinsrTTIT^Eia-- 22. OKTBE 1892.
OldCbum
CUT PLUG.
OLDCIIUM
PLUG.
gerði f>annig sitt til, að Báríkr náði tell, kærastinn hennar, var ekki 'ó-
ekki kosningu. líklegr t!1 að*geta gefið ástæðu til
I ábrýðissemi. Það var ekki óhugs-
Vér hófum nú farið nokkrum orð- andi, að þetta hvorttveggja gæti
um um alla f>á, sem í kjöri verða í ' orðið mér til liðs, ef vel væri á-
petta sinn í Pembina Co., og vér ( haldið.
höfuin reynt að tala hlutdrægnis' j Þegar Martell hafði skilað Miss
laust um mennina, eftir peim upp-
lýsingum, sem vér höfutn átt kost á,
án f>ess að vilja gera neinum rangt
fyrir flokksfylgis sakir. Vér höfum
reynt að unna öllum sannmælis, eft-
ir f>ví sem vér vissum bezt til.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnfljótt og fengið
eins mikla almennings hylli
á jafn stuttum tíma, sem
f>essi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
MONTREAL
Cat Plug, lOc. i lb Plug, lOc.
f ft> Plug, 20c. [1]
X
X
u
Hefurðu reynt
CABL EEXTU
VINDLA?
[9]
— FARIÐ í —
Bókabúð UQLOW’S Bókabúð
446 iTIain Str.
eftir bókum, rirföngum, glisvörn og
barnaglingri etc. Gangit! ekki fram hjá.
—Það er varla trúlegt, en bó er ftað
svo, að enn getr fátækasti verkamaðr
eignazt lóð hér í Winnipeg fyrir sára-
lítiö verO. Þannig hafa peir Gordon Æ-
8uckUngú\ sölu margar lóðir fyrir þetta
frá $50--$75; og þati eru lóðir, sem eru
frá 25 til 48 fet á breidd, og frá 100 til
158 fet á lengd. Og þessar lótiir fást
með því nð borga eina $10 niðr 5 þeirn,
og svo $5 á mánuði úr því, og engar
rentur af höfuðstólnum. Fyrir lóðunum
eru gefin öruggustu eignarskjöl (Torrens
title). Þær eru auðvitað vestarlega—
menn fá ekki lóðir inni i miðjum bæ
fyrir þetta verfi. Lóðirnar vita út að
Logan Str., og sumar út að Grand Ave.
og sumar að McPhilip’s Street, milli
Logan og Common Str., rótt andspænis
sýningar-svæðinu. Örstutt norðr yflr
til að ná í rafmagnsbrautina. Eftir
fáein ár verða lóðir þessar þrefaldaðar
eða fjórfaldaðar i verði. Ungt og ein
hleypt fólk, piltar og stúlkur, geta ekki
varili betr s]>ariskildingum sínum, en
með að eignast lóð. Það er vís grvði.
menn.
Þeir af lesendum vorum sem hafa
skemtun af að skjóta með haglbyssum,
riftlum og hverfskeytum; ríðahjólhestum
eðaskemta sdr.við að fiska skilmast, fara
í linefaleik, hnattleik (Baseball, criket
og lawn-tennis) eða fást við einhveijar
iþróttir úti við, ætti att skrifa til „Shoot
ing and Fishing“ i Boston Mass., bémi
elsta iþróttamanna — blaði sem gefið er
út í Ný-Euglands rikjunum og biðja um
himmágæta premíu lista þeirra fyrir liaust
ið í haust,. Eitt eintak af þeim lista er
nýkomið til vor.
Tmsir skotmenn mundu gjainan vilja
eiga góða byssu eða riífll ef þeir hefðu
peuinga tii þess þeir vilja ekki eiga ó-
dýra byssu og þeir hafa ekki peninga til
að kaupa hinar dýru „Siiooting and Fish-
ing“ gefa eins vandaða byssu, riífll, eða
hvarfskeytu eins og hægt er að fá með
svo auðveldum skilmálum að hver ein
asti maðrsem vill ieggja sigtil getr auð
veldlega fullnægt þeim. Með s">mu
skilmálum býðr það hjólhetta, (af ölliim
teguiidum)veiðimaunatreyjur,byssuskeið-
ar og ritflaskeiðar, skrautbáta og veiði
báta, skotfæri, t>">skr, skilmingaáhöld
dorg-stengr, ijósmyudavólnr. veiSi-stíg
vél, boxing gloves og hnattleika áhöld og
marga aðra ágæta muni og biðr uin hann.
Vúr höfum «éð mörg verðlauna tilboð;
erengin þoirra jafnast á við þessi, hvorki
i tilliti til niunnanna sem í boði eru eða
skilmálimna sem uppfylla á. Nákvæmr
listi ytir þessa muni með útskýringu.á
aðferðum til að ná eiuuin eða fleiri af
þessum tnunum án þess að eyða til þess
einum dollar vertir sendr hverjum þeim
lesenda voruin sem sendir bréf til „Shoot-
ing and Fishing11 20 Devenshira Str.,
Boston Mass. ✓
Þeir af lesendum vorum sem senda
þeim belðni um lista, mælumst vér til að
minnist á að þeir hafi séð þessa grein
í blaði voru „Heimskringlu“.
Afsökun.
Vér höfum óvil jandi gert hr. E.H.
Johnson i Spanish Fork rangt, og
biðjum hann afsökunar á f>ví. Vér
neituðum f>ví um daginn hór i bl.,
að vér hefðum vófengt, að hr. JRun-
ólfr tríiboði Runólfsson væri prest-
yígðr og réttnefndr „sóra'h Vér
mundum ekkert eftir athugasemd-
inni, sem vér höfðum gert í ,.Hkr.
og Ö.“ 17J. April í vor.
En með f>ví, að hr. llunólfr hefir
aldrei verið vígðr óvitlaus, pá má
líklega álíta hann sem óvígðan; hr.
E. H. J. hefir f>að eftir honum sjálf-
um, að hann hafi verið vitlaus og
ótilreiknanlegr“ ævinnlega f>egar
hann hefir haft aðra trú en lúterska.
Ogætli f>að detti nokkrum óvitlaus-
um manni í hug að vlffja vitlausan
manu—svo vitlausan, að hann er ó-
tilreiknanlegr? — Vafalaust ekki.
Þeir sem hafa vígt vitlausa Runólf,
hafa f>ví sjálfsagt verið vitlausir
sjálfir—allar vígslurnar eða öll
vígslan pvi sjálfsagt verið ein „Ó-
tilreiknanleg“ vitleysa, og Runólfr
trúboði f>ví noumlega rótt nefndr
„séra“—nema pegar hann ervitlaus!
Sögur Araleygs
lögreglu-spæj ara.
2. Naga.
Peninga-falsararnir.
(Niðrlag).
Jæja, svo William Thurston var
staðráðinn í að láta hengja sig.
Hann lét sér ekki segjast neitt við
f>að þótt hann slyppi að eins með
naumindum úr heljarklóm róttvís-
innar fyrir skömmu. Og pað er,
f>ví er nú miðr, alt of alment.
Jæja, fyrst Baldinn fer á sjó, f>á
vöknar Baldinn; pað er enginn efi
á pví. En hvað átti ég nú til
bragðs að taka til að láta pessa
góðu byrjun að gagni koina? Að um
frá,
Jane heim til sin aftr um kveldið,
fór liann á vændiskvennahús. Ekki
gat ég komizt að f>ví, hvar hann átti
heima í f>að sinn, en kveldið eftir
gekk mór betr. Hann heimsótti pá
Miss Rogers aftr, en var [>ar að
eins skamma Jstund og gekk
heim á heimili sitt í John-stræti,
Minories. Yar pað álítlegt hús og
hafði eigandinn, skraddari nokkur,
búð sína og bústað á lægsta gólfi,
en leigði út efri hlutann.
•
Á þessum stað nefndi John Mar-
tell sig William Stevenson. Ég
spurði mig nákvæmlega fyrir um
háttsemi lians og lyndiseinkenni og
lét í veðri vaka, að hann væri að
leggja drögur fyrir atvinnu í vestr-
hluta borgarinnar og nú hefði mór
pví veiiö falið á hendr, að komast
fyrir um háttsemi hans. Allir, sem
ég talaði við, sögðu, að hann væri
fjörmaðr mikill og skemtanagjarn
og í meira lagi kvennhollr og hverf-
lyndr í ástasökum,en nú væru horfur
að hann yrði von bráðar pússaðr
saman við veitingamannsdóttr í
Whitechapel road. Það væri geðs-
legasta stúlka og líkleg til að verða
góð húsfreyja; hún væri reyndar
nokkuð skapstór, en stæði til að
verða vel fjáð, og skildu peir pví
ekkert í, að hann skyldi vera að
leita sér að atvinnu. Stevens
dvaldi á hverju kveldi í veitinga-
hfisu>■* svo tímum skifti, en iiólt sig
að n e.- tu leyti út af fyrir sig með
kærustunn', og leit útfyrir, að hon
um væil ekki ii'ii að vera í marg
menni.
Og mér fanst f>að mjög eðlilegt;
pað var eðleleg afleiðing af inni
nýafstöðnu glæpamáls rannsókn
gegn-honum. Hann lagði f>ví alla
stund á að koma sór f mjúkinn hjá
veitingamannsdótturinni, til f>ess að
ná sem allra fyrst i eigur hennar;
og hann var á góðum vegi. Og
hvað skyldi Miss Jane segja, ef
hún vissi f>að; hún sem án efa vissi
alt um athafnir peningafalsaranna
og gat komið peim fyrir kattarnef
með einu einasta orði. En til pess
að fá fullkomna sönnun fyrir pví,
að Martell og Stevens væri einn og
sami maðr, f>á gerði óg mór ferð á
veitingahúsið á Whitechapel road,
og settist f fremri gestastofuna. Ég
hafði ekki setið lengi er óg heyrði
hvískr í herberginu inn af stofunni;
óg lyfti upp blæjunni, sem hékk
fyrir rúðunni á hurðinni og sá pá
nægilega mikið til að sannfærast
Utanáskrift er: Saint Martin’s la
Grand Post Offiee. í kveld verðr
Martell auðvitað eins og vant er hjá
brúðarefni sínu, sem menn segja að
sé forkunnar fögrr“.
Þegar óg hafði komið brófi pessu
á pósthúsið, var ég mjög ánægðr
uieð sjálfum mér, pví óg póttist
f>ess fullviss, að pað muudi leiða til
fursælla lykta pað vandasama starf,
er mér liafði verið á hetidr falið.
Undir eins og kvölda tók daginn
eftir, settist óg inn á eitt hliðar-
svo herbergið inn af gestastofunni á
veitingahúsinu á Wiiitecapel road;
bíða og bfða, njósna og njósna,
kyrlátlega og hljóðalaust, pangað
til eitthvað rættist betr úr. Já,
auðvitað, óvitlaus maðr gæti ekki
annað gert. En pað gat líka verið
sama sem að bíða eftir tækifæri, sem
aldrei kæmi. Efó g aunars væn skó-
bótarvirði sem spæjari, pá ætti ég
að geta skapsð tækifæri, er hefði
sigrinn í skauti sínu. En á hverju
Tækifœri fyrir íþrótta- átti Þft a? byrJa'- N-ittúrlesa k
A f>ví að veita John Martell eftirför
pegar hann færi frá nr. 19 annað-
kveld. Það gæti leitt til einhvers.
Ég lét ekki standa á mér. John
Martell sagði við Thurston kveldið
áðr pegar peir skildu, „annað
kveld“, en til pess að vera viss um
ao missa ekki af tækifærinu,
ég kominn pangað klukkan' hálf-
sjö. Og ég var ekki búinn að bfða
lengr en f>rjár mfnútur, f>egar vagni
var ekið upp að dyrunum á nr. 19.
Og von bráðar kom John Martell
út úr húsinu prúðbúinn, og leiddi
við hlið sór kvetinamann 1 hátiðabún-
ingi, en par eð óg stóð kippkorn
frá og hálfrökkr var, gat ég ekki
séð hana nákvæmlega, en ung og
fögr sýni^st mér hún vera. „Til
Drury Lane leikhússins—Box ent-
rance“, sagði Martell, um leið og
hann stökk upp í vagninn, sem svo
fór af stað.
að mér hafði verið skýrt rótt
og að f>au bæði vildu fyrir
hvern mun giftast sem allra fyrst.
Hjúskaparleyfið var pegar fengið
og alt tilbúið. Ég beið pví ekki
lengr boðanna, en settist níðr og
ritaði Miss Jane svohljóðandi bréf:
„Einn af einiægustu vinum og
aðdáurum Miss Jane Rogers, sem
nokkurn tfma undanfarinn hefir haft
nákvæmar gætur á háttsemi Mr. Mar-
tells, leyfir sér hér með, að láta
sína hjartfólgnu mey vita, að ó-
drengr sá er hún í einfeldni síns
saklausa hjarta liefir haldið að
væri heiðvirðr og hrekkjalaus, er
í pann veginn að ganga að eiga
dóttr veitingamanncins á High
Street Whitechapel. Hjúskapar-
Já, f>að var engum efa bundið að
Miss Jane Rogers, önnur stjúpdótt-
ir Thurstons, var lagleg stúlka, sér-
staklega pegar hún var uppábúin
og maðr sá hana ljósbirtu. En
ekki skildi mig undra, f>ótt in tindr-
andi svörtu augu hennar gætu skot-
ið voðalegum heiftargeislum, ef
henni f>ætti miðr, einkanlega ef af
brýðissemi væri orsökin; og Mar-
var leyfið er Jiegar fengið; og ekki [>arf
anuað en koma f Whitechapel-kyrkj
una til f>ess nð sjón verði sögu rik-
ari. Mær þessi lieitir Mary Haw-
kins. Hann gengr að eiga hana
undir nafninu „Stevens“ og kallar
hann sig f>vi i.afni hór um slóðir.
Hann er venjuiega heima hjá unn-
ustunni á hverju kveldi frá klukkan
sjö til nfu. Og að endingu vil ég
spvrja, hvort sá sein f>etta ritar, má
lifa við |>á sælu von, [>ótt hann liafi
aldrei áðr liaft tækifæri til að klæða
tilbeiðslu sína í orð, að begar tíin
inn er búinn að lækna f>etta sár og
Miss Jane hefir gleymt, ekki að
eins þessari hróplegu meðferð,
heldr og þrælincnninu, er lék hana
svo hraklega, að honum verði leyft
að koma-fram fyrir a uglit ástmeyj-
ar sinnar og kasta sjálfum sór og
öllu sinu fyrir fætr hennar? Ein
lfna—að eins ein einasta blessuð
lína—verðr meðtekin með lifandi
þakklæti og geymd í þakklátri endr-
minningu svo lengi sem lífið hjarir.
ég kveikti í pípunni minni og var
innanbrjósts eins og sá, sem kveikt
hefir í púðrhúsi og bíðr sjálfr óhultr
t.ftir, að það springi Jí loft upp.
Martell kom líka snemma. Hann
hafði að eins verið hálfa stund lijá
kærustunni, þegar dyrunuir á gesta
stofunni var hrundið upj> með harki
miklu, og Miss Jane Rogors æddi
inii úr þeim. Hún stansaði rétt
fyrir innan dyrnar, starði á okkr,
sakleysingjana, sem inni voruin, með
svo heiftarfullu augnaráði, að mér
stóð stuggr af, og spurði í harð-
neskjulegum rómi, hvort Mr. Ste-
vens, væri þar staddr?
„Hann er í stofunni hérna inn af,
ungfrú“, sagði einhver og bentl á
dyrnar með pípunni sinni. „Þau eru
þar bæði, ungfrú“. Hún lót ekki
segja sór þetta tvisvar; hún tók und-
ir sig stökk og var horfin inn í her-
bergið á sama augnabliki; aldrei
hefi ég heyrt, hvorki fyrr né síðar,
annað eins stórskammaflóð koma út
úr nokkurs manns munni, eins og
það sem ungfrú Jane steypti yfir
veslings kærustu-hjúin. María Ilaw-
kins, sem þó var engin skræfa, varð
að engu í höndunum á Jane, sem
þreif f hárið á honni og hafði slengt
henni flatri, áðr en faðir hennar og
John Martell gátu komið henni til
hjálpar. Ég beið ekki eftir leikslok-
um. Það var ekki tilgangr tninn að
tala við Miss Jane í það sinn. Inn
hjartfólgni elskandi ætti ekki að
koma fram fyrir ástmey meðan reið-
in afmyndar hennar yndislega andlit.
„A. W. fær svar frá J. R. á morg-
un“, var svarið, sem ég fékk upp á
bréfið. ,
Og A. W. lét ekki undir höfuð
letígjast að finna .1. R. við fyrsta
tækifæri. Og svo vel lék óg elsk-
hugann, að in reiðiþrungna kona
trúði því afdráttarlaust, að þegar
hún væri búin að koma þeim Mart-
ell og fólögum í gálgann ineð minni
aðstoð, þá yrði það mfn innilegasta
ósk, að hún setti um háls mór aðra
snöru, giftingasnöruna, sem oftlega
reynist ekki síðr hættuleg, en snara
sú sem glæpamenn eru hengdir í.
Eins og ég hefi áðr sagt, þá var
hún gersamlega á valdi innar óvið
ráðanlegustu ástríðu, hefnigirninnar.
Martell þverneittði að hætta við
Maríu Hawkins og peninga hennar.
„Jæja, fyrst hann vill endilega ganga
að eiga þessa ófreskju“, sagði Jane
við mig, „þá skal ég sjá fyrir brúð-
gumanum og koma þannig f veg
fyrir, að þau nái saman“. En samt
sem áðr hikaði hún sér enn að koma
upp nm peningafalsarana, en hún
hafði sagt mér svo mikið, að hún gat
ekki aftr snúið; óg hafði því inar
beztu vonir.
Loksins komust þó á samningar
milli okkar; stundin var ákveðin, er
ið áríðandi orð skyldi opinberað, er
ofrseldi peningafalsarana i hendr lög-
reglunnar. Og ég hafði skuldbund-
ið mig til, að ganga að eiga hana
undir eins og böðullinn væri búinn
að senda þá inn í eilífðina.
Rétt áðr en in ákveðna stund
nn, fékk óí skevti frá henni, sem
inn í skuggsýnt lierbergi; hann
sagði mér að bíða þarna eftir kon-
unni, sem mundi koma að vörmu
spori, og svo hljóp hann burt frá
mér, og tók með sór ljóstýruna, sem
hann hafði með sér og skildi mig
eftir í kolniða myrkri. Ég heyrði
að hann lokaði dyrunum af, og þá
fór mér ekki að verða um sel, þá
fyrst datt mér í hug að ég væri
svikinn í trygðum. Vóru þau Jane
og Martell sætt aftr heilum sáttum?
EE svo væri, þyrfti óg ekki að sök-
um að spyrja; peiiingafölsurunum
væri þá þegar orðið kunnugt um,
hve mikil hætta þeirn stafaði af mór,
og það væri lífsspursmftl fyrir þá að
koma mér úr vegi. Meðan óg var
að hugsa um þetta fram og aftr,
var lyklí snúið í skránni á herberg-
ishurðinni og maðr með ljósker i
hendi kom inn í herbergið. Það var
William Thurston! Hann brá ljós—
kerinu upp að andlitinu á mér og
þegar hann hafði virt mig fyrir sér
um. stund, hrópaði hann upp:
HIN
„Það er Valeygr, eins og óg
var liræddr um. Þú liefir ineð
heimskulegri óvarkárni látið vóla
þig í dauðans greipar; kvennmaðr
sá, er þannig lék á þig, er dóttir
kvennskratta, er hefir vafið mér um
fingr sór síðan ég asnaðist til að
ganga að eiga hana. Jane ætlaði i
fyrstu ekki að svíkja þig, en i
morgun gekk hún að eiga Martell,
og þá varð annað upp á teningn-
um. Að einni klukkustund hór frá
verða komnir hingað nógu margir
af föntunum til þess að ráða þig af
dögum skarkalalítið. Það er að
eins einn vegr fyrir þig til að kom-
ast lífs hóðan. Éo- lofaði einu sinni
að bregðast þór ekki, ef þú værir i
hættu staddr, og óg ætla að enda
það loforð. Þótt óg só spiltr, þá er
mér þó ekki alls varnað þess sem
gott er. Sjáðu, hérna er kaðal-
spotti, við verðum að fara út um
gluggann. Eru nægilega margir
af félögum þínum svo nálægt, að
þt getir gefið þeim visbendingu?“
„Nei. En þeir geta verið komnir
hingað að hálfri stundu liðinni“.
„Það er nægilegt. En þá verð
ég að víkja að öðru. Getr þú á-
byrgzí mér, að óg fái að fara af
landi burt sem frjáls maðr, ef ég
gef lögreglunni færi á að handtaka
peningafalsarana, sem óg hefi verið
neyddr til að "vera í nokkurs konar
félagsskap við?“
Ég fullvissaði hann um, að honum
væri óhætt að reiða sig á það, og
hann fulltreysti á orð mín. Eftir
skamma stund vorum við komnir
með heilu og höldnu ájörð niðr, og
þótt sjómönnum hefði orðið Jítið
fyrir, að renna sór niðr eftir kaðli
þá var það okkr Thurston þung þraut
og hættuleg.
Að einni stundu liðunni vóru allar
eignir Scobells-fólagsins á Old Com
pton stræti, Soho, og annars stærra
fólags i White Chapel, komnar í
vörzlur ins opinbera. Mjög fáir af
föntunum komust undan. Martell
Simonds og Curtis vóru hengdir
hiiiir vóru ýmist dæmdir til fangels
isvistar eða galeiðu-þrælkunar.Thurs
ton sigldi til Ameríku sem frjál
maðr. Eg hef aldrei getað komizt
eftir, hvað varð um Jane Rogers.
þrátt fyrir ýtarlegar ef tirgrenslanir.
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala pessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hennar og
álit en nokkuð annað, því þrátt
fyrir þaS þótt vér höfum um
hundrað tuttugu og fimm keppi-
nauta, eykstþó salan stöðuet.
Þetta mælir með brúknn þessa
tóbaksbetren nokkuð annað. Vér
búum ekki til ódýra vindla.
S. DAVIS & S0NS
MONTREAL.
Mesta og bezta vindlagerda-
Iium i Canada- [7JB
breytti dálitið því er við höfðum
komið okkur saman um. Ég skyldi
koma til móts við hana í húsi einu
í Whitechapel,! staðinn fyrir á heim-
ili hennar á Lower Road.
Og svo sannfærðr var óg um, að
reiði hennar væ i föiskvalaus, að
rnér datt ekki eitt augnablik í hug,
að gruna haiia urn undirhyggju. Og
ég hefi oftlega síðan furðað mig á
því, hve gersamlega laus ég gat
verið við alla tortrygni í það sinn.
•»
Húsið, sem hún mælti okkur mót
í, var fremr rúmgott hús, en alautt,
og vóru umhverfis það á alla vegu
óþrifalegir, hrörlegir og fornfálegir
húsaskrokkar, er staðið höfðu auðir
um langan aldr. Dyravö'ðrinn, sem
tók á móti mór, rak mig á undan
sér upp fjölda marga stiga og síðan
ATHLETE
«DERBY
SIGARETTUR
Seljast gæðanna vegna.
Allir vita að þær
eru hinar beztu
Allir reykja þær.f (Það er
ekkert á borð við þær.
[3]
JL PML”
[10]
JL PADRE”
Reiua Victoria.
[H]
Á skrifstofu Heimskringlu fæst:
íslenzkt
ALÞÝÐ UBÖKSA FN 1.
r
U rvals-kvæði
eftir
JÓNAS IIALLGRÍMSSON.
Verð 2Ú <*tw.
Ljómandi vel um vandað nð papp-
ír og prentun, og ákaflega drjúgt
og efnismikið eftir stærð: 44 beztu
kvæði Jóniisar — altþað úr kvæða-
bók hans, sem menn eru vanir að
lesa.
Fleiri hefti koma bráðlega með
úrvals-kvæðum og öðrum úrvalsriL
um ísl. höfunda.
Kaupið undir eins!
Send frítt hverjum sem sendir 25
cent til afgreiðslustofu blaðsins.
Verðið má senda í frlmerkjum, ef
vill.
BÆKR
TIL SÖLU HJÁ HEIMSKRINGLU.
Talan sem sett er í sviga fyrir
aftan bókanöfnin sýnir burðagjald
fyrir þá ina sömu bók innan Canada
og Bandaríkjanna; það verðr að
sendast auk bókarverðsins. Þær
bækr, sem engin tala er við, sendast
frítt. Engin bók send fyr en borg-
un er meðtekin.
^Húspostilla dr. P. Pétrssonar (8) $1.75
*Kveldhugvekjur eltir sama (2) $0.75
*Föstuhugvekjur eftir sama (2) $0.50
*Vorhugvekjur eftir sama (2) $0.50
*Leiðarvísir til að spyrja börn (2) $0.40
Dr. Jónassen Lækningabók (5) $1.00
*Hjálp í viðlögum (2) $0 35
*Sjálfsfræðarinn (Jarðfræði). $0.40
Smásögur dr. P Pétrsson...... $0.30
Hellismanna saga............ $0.15
Nikulásar saga.....\............. $0.10
*Saga Páls Sk^laholtsbiskups .... $0.25
Uni Þrenningarlærdóminn eftir
B. Pétrsson............. $0.15
*Ágrip af landafrœði......... $0.30
Um barðindi eftir S. Eyjólfsson $0.10
Huld.................... (2) $0.25
Sveitalífið á íslandi....(2) $0.10
Lítið rit um Svívirðihg eyðilegg-
ingar-innar................ $0.25
*Nótnabók Guðjóhnsans (þrírödd.) $0.75
Ræða eftir M. J. Skaftason. $0.15
Saga af Fastusi og Erminu........ $0.10
Bækr þær sem stjarna (*) er við
eru í bandi. -