Heimskringla

Dagsetning
  • fyrri mánuðurjanúar 1893næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    1234567
    891011121314
    15161718192021
    22232425262728
    2930311234
    567891011

Heimskringla - 11.01.1893, Blaðsíða 3

Heimskringla - 11.01.1893, Blaðsíða 3
HEinvnsKiRiisrGi-Xj^ oo- oldiist 'wiNmPBG- 11. ,ta-n- 1093 Frá íslandi. — Skálclið séra Matthlas Jo chumson hefir fengið tilboð um að sækja heimssýningutia í Chicagoað sumri, sem kjörinn fulltrfii fyrir Island á nokkurs konar alþjóðleg- um þjóðsagnafundi (Foiklore Cou- gress), er f>íi verðr haldinn í Chi- cago. Velr forstöðunefnd fundar f>essa fulltrha úr öllum löndum, en ætlast til, að J>eir sjíílfir leggi fó til fararinnar. Er séra Mattíasi sýnd allmikil sæmd með vali Jtessu, en J>ví miðr rnun hann ekki fátækt- ar vegna eiga kost íi að ríiðast i för Jiessa og er f>að illa farið, pví að hann er manna bezt fallinn til að koma fram sein fulltrúi landa vorra við jafnjjýðingarmikið og veglegt tækifæri. Oss virðist, að landstjórnin ætti að að hlutast eitt- hvað til um j>etta. Dað væri sóma- stryk. (Eftir ,,Þj6ð.u) Gufubátaferðir á Faxa- flóa (OG VÍÐAR). Stórkaupmaðr Fr. Fischer (W. Fichers-verzlun) í Kaupmatinahöfn hefir skrifað hingað tneð J>essari ferð verzlunarstjóra sínum, kotisúl G. Finnbogason, að hann muni eigi. ófús á að taka að sér gufubátaferð- ir um Faxafló.tog ef til vill víðar, með þeim skilyrðum, að hattn fái skýrslu um ferðaáætlun, stærð og öraða bátsins og fulla vissu fyrir 5,500 kr. styrk fyrsta árið og 5000 kr. annað árið, alls 10,500 kr. í 2 ár. Af Jiessum styrk era 3000 kr, vissar úr landssjóði næsta ár, ef CUT PLUa 01.1» ClllliH PLUG. Engin tóbnkstegund hefir selzt jafnlljótt og fengið eins mikla almennings hylli & jafn stuttum tíma, sem þessi tegund af Cut Plug og Plug Tóbaki. montreal X sj’slunefndir og bæjarstjórn (Rvfkr) leggja fram 1000 kr. samtals. Að pingið að sumri veiti eigi minni styrk eftirleiðis, J>ví ætti að mega treysta hiklaust. Er J>á utn J>að eitt að tefla, að sýslunefndir og bæjarstjórn tími ag auka styrkiun að sínu ieyti, að hann verði 2,500 kr. fyrra árið og 2000 kr. ið síðara. Styrkr pessi þarf meira að segja ekki að lenda allr á Faxaflóa-bygð- tnni, heldr ætti bátrinn að geta pjónað líka Breiðfirðingum nokkuð, og pví að fást J>aðan nokkurt tillag til hans. Sjálfsagt er nú annaðhvort að gera, að hugsa alls eigi til pessar- ar margþráðu samgöngubótar fyrst um sinn, eða J>á að sæta pessu færi. Hér parf engu káki að kvíða, eða vanefuum af útgerðarmanna hálfu; en að öðrum kosti er ver farið en heima setið. Bæjarstjórn og sýslu- nefndir pyrftu nú að vinda bráðan bug að málinu, he ta fjárstyrknum, sem áskilinn er, og semja ferðaá- ætlun m. m. Þarf petta alt að gerast fyrir miðsvetrarferð, að öðr- um kosti geta eigi ferðirnar byrjað í vor. Konsúll G. Finnbogason, sem siglir nú með póstskipinu, hefir fal- ið hr. Sigfúsi Eymundssyni málið til frekari framkvæmdar í fjarveru sinni, en hann er til pess manna bezt kjörinn, sakir alkunnugs áhuga lians á málinu, dngnaðar og nokk- urrar reynslu í pví efni. Hefir al- menningr að vonum bezta traust á honum og peim hr. G. Finnboga- syni báðum, til pess að veita fyrir- tæki pessu ina beztu fyrirgrciðslu og góða forstöðu á sínutn tíma. Sögur Araleygs lögreglu-spæj ara. 5. Saga. Charles Fordsham. II. KAP. Sekr> eða sýkn. Framh. Hnútrinn leystr. Yfir atlantsnar í annað sinn. Ég kom ekki lieim til mín fyrr en seint um kvöld- ið daginn eftir að fróttagreinin kom út og var pá í mjög illu skapi, preyttr og vonlaus;ég varð pvl hálf- feginn að sjá framan í móðrbróðr minu, pótt ég vænti ekki eftir að græða mikið á peim fundi. Smith gamli leit út fyrir að vera enn ern og hraustr, þótt l.ann væri orðinn aldraðr maðr og hefði ætið lifað í drykkjuskapar-óreglu, og hefir hann án efa verið mjög hraustbyggðr maðr að upplagi. „Eg las greinina I blaðinu um hingaðkomu pína,“ tók har.n til máls undir eins og hann sá mig, „og ég bjóst við að pér mundi ekki pykja neitt fyrir pvl að heilsa upp á móðrbróðir þinn. Ég hef nú reyndar lítið breyzt til batnaðar síðan ég yfirgaf gamla landsræfilinn, satt að segja lield ég að mér hafi alls ekkert farið fram. Það er ekki auð- velt að brjóta af sór hlekki Bakk— usar gamla, sérstaklega þegar hann er búinn að undiroka mann uni lang- an aldr. En ntér dettr ekki I hug að kvarta nó kveina yfir högum mín- um, én- cret ekki annað sant en mór !iði svona þolanlega, en ég gæti al- gerlega kotnið fótunum undir mig, ef ég hefði svo sem púsund dollars milli handa rtúna. Eg er knæpu- haldari hór I bænum, en mig langar til að selja hana og flytja mig I stærra hús á hentugri stað. en til pess parf óg $1,000 í viðbót við pað sem ég hef nú. Og mér datt svona I hug að pað væri ekki ólíklegt að pú gætir lánað mér petta smáræði,‘‘ bætti hann við með sinni vanalegu ósvlfni. „Það var heimskulegt af þór,Smith, að íinynda pér antiað eins. Eg get ekki lánað pér neina peninga11. „En ég býst við ég geti nú sarnt haft pá út af ]>ér ef J>að er satt sem sagt er, að pú sért kominn að handtaka Frazer nokkurn eða Price. Eg heyri sagt að hann hafi náð I ránsfeng mikinn nú fyrir sköinmu“. „Eruð pið kunnugir?“ “Ekki get ég nú eiginlega sagt að við séum kunnugir, hann hefir að eins einu sinni eða tvisvar komið á knæpuna til min; hún er ekki nógu fín handa honum og fólögum hans. Eu ég er kunnugr mönnum, er pekkja hann vel og vita hvar hann heldr sig nú, pótt hann hafi falið sig fyrir }>ór I petta sinn, og þeir menn geta fundið hann innan sólarhrings. Og sé pór pað nokkurt áhugamál að að ná honum, pá er annaðhvort að bregða við uttdir eins eða ekk’i; einn af pessum kunningjum var staddr á veitingahúsinu, par sem pú sást Frazer, eða Price, eins og hann er nefndr I blaðinu, en hann þekkist ekki hór með J>ví nafni. Eg hef oftsinnis heyrt ýmislegt um pig I biöðunum og pví var pað, að óg vissi að pað /ar frændi minn, sem kominn var, er óg sá greinina 5 blaðinu“. „Og þú ert alveg viss uin, að ntór hepnist að ná I dólginn mcð | pinui aðstoð?“ „Já, óg pori að bölva mór upp á þaó. Það er að segja, ef þú borgar mér púsund dollara fyrir ómakið.“ „Það skal ég gera svo framarlega sem óg næ I þjófinn.“ „Vitasktild pú borgar ekkert, nema því að eins; pað er ekki nen.a sanngjarnt. En eftir á að hyggja, kunuingi minn parf líka að fá ein- hverja póknun, en ég skal sjá um að hann verði ekki harðr I kröfum“. „Jæja, við gerun pað þá að samn- ingurn, að pú fær [>úsund dollara útborgaða I peningum undir eins og búið er að loka fangaklefánum á eptirFrazer; og óg skal ekki hafa á tnóti að borga „kunningja“ plnum pá um leið einhverja sanngjarna upphæð að auki“. „Jæja, petta er pá orðið að samn- ingum okkar I milli að viðlögðum drengskap beggja málsparta, pá vil ég skýra þér frá pví sem ég hef þegar gert I pessu efni. Þetta er I | annað sinn sem ég hef komið hingað til að finna þig. Þú varst ekki heima I gær, þegar óg kom, en óg kærði mig ekki um að láta nafns míns getið við pá, sem óg fann; en par eð óg póttist fullviss um, að ég kæmist að samningum við pig—pví án mín geturðu ekki fremr flutt James Rouse til Englands enn sjálfa hálfmánaborgina.“— .„James Rouse“. „Já. Það er nafn hans nú sem stendr. Og þar eð ég var pess full- viss, eins og óg sagði áðan, að samn- ingar mundu takast með okkr, tók óg strax til starfa, og komst óg pá eftir pví, að pú verðr annaðhvort að handtaka Rouse pegar í kveld eða aldrei. Hann ætlar burt úr bænum I nótt, eitthvað vestr á bóginn, ásamt nokkrum félögum sínuin. t>eir munu enn ekki hafa ákveðið hve lángt þeir ætla að fara, en óg hef sterkan grun á, að Rouse muni aldrei fara langt; hann hefir með sór stórfó I peningttm og muitu fólagar hans ætla að ná pví undir sig, og ráða hann af dögum, ef svo ber undir. Hann tortryggir pá ekki ið minsta 0£T hugsar ekki um annað en komast sem allra fyrst sem lengst burt frá pór “. „Eininitt pað, en hveri.ig eigum við að haga atlögunni. Við verð- um að hafa mikinn mannafla, pví félagar hans munu ekki sleppa her- fangi sínu með góðu.“ , Ekki held óg pess purfi. Hann dvelr I nótt í síðasta sinni I vændis- kvenna-húsi einn íinum franska hlnta borgarinnar. Miles, einkavtnr hans“— „Miles einkavinr hans? Er það einn af þessum hérlendu íprótta- mönnum?“ „Nei, hann er Englendingr. Og eftir orðbragði hans og látæði að dæina, er hann maðr alveg óment- aðr. Hann kom hingað á saina skipi og Frazer.“ „Líklega Tom Sawkins; en ekki var hann staddr á veitingahúsinu, er ég sá Frazer. Eg held óg pvrði að sverja pess dýran eið að Frazer var sá eini Euglendingr par inni“. „Getr vel verið. Menn geta ver- ið góðir vinir pótt peir hangi ekki alt af hver aftan I öðrum. En svo við víkjum aftr talinu að pví sem við ætlum að gera, pá ætlar Rouse að sitja við spil á vændiskvenna- húsinu pangað til hann leggr af stað, ásamt premr öðrum, einhverjum stór- ríkum aulabárði, sem þeir hafa rétt nýlega náð I, og tveim ,ípróttamönn- um‘. En eftir á að hyggja, ef pessi Miles er nú sá maðr, sem þú hyggr, pá getr skeð að hann pekki þig“. „t>að er ekkert að óttast I pví efni, hann hefir aldrei litið mig augum, svo ég til viti‘v „Það er gott og blessað, pví hann verðr látinn standa á verði til að gera þeim aðvart, ef hann verðr var við eitthvað grunsamt, og húsum er pannig skipað þar, að peir gætu komið sér undan á svipstundu. Ég álít líka vissast, að við séum að eins prlr um petta verk, ég, pú og ,kunn- ingi‘ minn. Dað er varia eigatidi undir, að biðja um liðveizlu lögregl- unnar, því þessir ,ípróttamenn‘ hafa sína spæjara hvervetna og gætu komizt að því og grunað að ekki væri alt sem iryggast. Enda veit ég ekki, hvort lögreglan hér legði sig sérlega I framkróka til að hjálpa pór, pvl þeim er meiniila við að selja fram satnpegna sína I hendr brezku lögreglnnnar. Þér er frjálst að handtaka Frazer upp á eigin spítur, ef pú getr, og pað er hór um bil alt sem pú getr vonszl eftir I pessu efni her.“ „Vitaskuld, pó með pví skilyrði, að óg afhendi hann strax I hendr lögregluttnar hór og láti rannsaka sök hans“. „Við verðutn prir á móti J>remr eða ináske fjórum, því Miles verðr líklega kominn inn I herbergið áðr en við byrjum“. „Já, að eins prír gegn premr eða fjórum samvizkulausum og alvopn- uðum þorpurum. Og J>Ó ið enska hetjublóð virðist að renna eins hratt I æðum pínum eins og nokkru sinni áðr, pá ert pú pó—“ „Árinn sjálfr eigi nú alt enskt hetjublóð fyrir mér, ég er orðinn reglulegr Atneríkani og borgari pessa mikla lýðveldis“. „Jæja, só pað þá svo. En ég ætlaði að segja, að þú værir orðiun gamall, að varla mætti búast við, að pú værir eins ötull og harðsnúinn til ryskinga eins og á yngri árum. En ég ætla saint ekki að láta undan síga. Ég hef oftsinnis á æfinni staðið ver að vfgi, og pað þegar minna hefir verið I húfi.“ „Eftir {> ví sem ég hef reiknað út, pá mun peitn falla allr ketill I eld fyrst, og pað verðr okkr að miklu liði. Gatnla karlfauskinn tel óg auðvitað hvorugu megin. Eg er vitaskuld eldri nú en fyrir tuttugu árum siðan, en ég hef talsverða krafta í köglum enn ef á þarf að halda. Os ó<r er sannfærðr um, að ég skal færa hnefa minn með svo miklu afli I höfuðið á einum J>eirra að minnsta kosti, að hann hafi ekki hugmynd um, hvort pað var heldr húspakið eða hans eigin hauskúpa sem sundr brast. Við megutn ekki koma allir I einu, heldr að eins einn I senn. Þú gengr I humátt á eftir mór. Það er „billiard“-herbergi I húsinu, og par verðr pú að bíða þangað til ég gef pór vísbendingu, pví óg býst ekki við pig langi til að vera hjá stúlkunum. Jæja, óg finn pig hér aftr kl. 10 1 kveld. Ég verð að eiga von á 1500 dollars fyrir alla pessa fyrirhöfn, [>að er sanngjarnt. Vertu nú sæll I bráðina“. (Framh.). Gott tækifæri til að eigmast saumavólar af hvaða o tegund sem er. Ef þið viljið fá góða og billega maskíuu frá $55.00 upp að $90.00. Þá hefi ég'pær til. Italdvin Anilerson. Gimli. [10] Hefurðu reynt (íCABL EEXTRA VINDLA? III iv Alkinina Mcrkiiig “MUNGO” “KICKER” “CABLE.” Er hvervetna viðrkend að vera í öllu tilliti betri en allrr aðrar tóbakstegundir. In stórkostlega sala þessarsr tóbakstegundar sannar betur gæði hennar og álit en nokkuð annað, fvsí trátt fyrir þafi pótt vér höfum um hundrað tuttugu og fimrn keppi- nauta, eykstþó salan stöðugt. Þetta mælir með brúkun pessa tóbaksbetren nokkuð annað. Vér búum ekki til ódýra vindla. S. DAVIS & S0NS MONTREAL. Mesta ojj bezta vindlagerda- liUM i Cnnada. [7] Reina Victoria. [ii] Vjer lifmu a framfara oli AUONAmD VOKT KRU UMIIÆTUR! Og ekki aftríor. In nýja merking vor CABLE EXTRA er sérstaklega góð og vér leyf- um oss að mælast til þess, að tóbaksmenn reyni lianasvopeir geti sannfærst um að framburð- ur vor er sannur. S. DAVIS & SONS. No. 14] Eimmdagar í París. livíldi náfölvablær dauðans. Mór virtist sja snöggvast nokkra krampa-drætti á andlitinn, en það var að eins augnablik. Það lcið á stuttu að yfir það kom alger ró, marmara-ró, og henni virtist ekkert að geta raskað. Ég sá að in unga stúlka kysti á augna- lok hans, og svo lagði hún oyrað að munni bans eins og hún væri að hlera eftir and- ardrættinum. „Dauðr !“ Þetta orð heyrði óg svo skýrt að hún sagði, og mór fanst hún endrtaka það í sífellu. Aldrei hefi óg heyrt þetta orð tal- að líkt þessu, og það kom heldr ekki frá mannlegri tungu. Það líktist inu snöggva bljóði þóttfallimdi dropa. Það var hjartans mál. Ég sá að hún rels upp hægt og lit- aðist um. Augu hennar vóru þurr og tár- laus. Það var eins og þau væru stirðnuð °g hrostin. Ef nokkurrar úrkomu væri von fii þessum augum, þá mundi liúu ekki líkjast regni, heldr hrynjandi, lemjandi hagli. Það var eins og ískuldans ör hefði smogið Þetta hjarta. Loks sá óg hana lyfta augum til hæða; Fimmdagar í París. 73 hún horfði upp í sals-loftið og mælti hægt og ósamanhangandi þessi orð : „Hoilaga Genoveva ! Ljáðu mór eitt augnablik sveipanda sverð engilsins Mikjáls, svo að ég geti lagt drekann að velli. Þá skyldi óg gjarnan þola á eftir eilífa fyrir- dæming“. Það var „Mon Bijou“, og ið framliðn, lík í rúminu var Felix Dantien. I dag var 5. Desember — dagrinn, som þau höfðu ætlazt til að yrði hrúðkanpsdagr- inn þeirra. Á heimleiðinni hitti óg gamlan manna sem Didier hét. Hann hafði verið með í uppreistinni 1830, og gekk á trófæti síðan. Samt hafði hann líka tekið þátt í upp- reistinni í Febrúar 1848, og þá hafði hann handleggsbrotnað. Hann hafði í æsku sinni vorið járnsmiðr og unnið í vélasmiðju. Nú var hann um fimtugt. Ég hafði kynzt honum fyrir eitthvað einu ári, og honurn á ég að þakka rnargar sögur um uppreist- ina 1848, sem ég hefi sagt frá í bók minni: „Sonen af söder och nord“. Ég hafði ganian af að heyra álit hans um viðburði þá sem nú höfðu orðið, og hrá 76 Fiinm dagar f París. En svo lágt sem við höfðum hvíslazt á, þá hrökk þó madame Davis við; hún hafði áðr setið og starað þegjandi á okkr. En það var og annar maðr í stofunni, sem starði á okkr. Hann sat út við borð í horni og lézt vera að lesa í blaði, en hann starði sífelt yíir blaðið. Það var eins og hann væri að hlera með augunum. ,,Það er lögregluspæjari“, sagði nábúi minn í hljóði. Um þessar mundir vóru njósn- armenn í hverjum kima og krá. Eitt sinn sá óg madame Davis horfa framan í spæjarann. Hún horfði einarðlega á hann; hann hélt augnaráðið út um stund, en loks leit hann undan. Gestirnir gengu smútt og srnátt að stand- horðinu hver á fætr öðrum, borguðu fyrir sig en enginn mælti orð. En hverog einn hneigði sig fyrir henni með lotningu, er hann fór. Það var eins og undir bænagerð í kyrkju. Ég sá spæjarann líka ganga að borðinu og borga, og hann hneigði sig eins kurteislega og hinir, þegar hann fór. Sorgin er heilög, og eins og Shak- speare segir : „Bjóð kóngum beygja kné og hneigja sig fyrir henni“. Endir. Fimm dagar í París. 69 stéttunum stendr þar letrað með stórum svörtum stöfum „Hðtel Diea“. Þetta er nú auðvitað æði drýgindalegt nafn; en París er óspör á það. En til- gangrinn er sá, að stofnun þessi skuli vera eins kouar ímynd guðs miskunnsemi. Þ;>ð evu líka mai'gir vesalings lánleysingjar, sem hér hafa fyrsta sinni fundið hæli. Margir af ágætustu souum Frakklands hafa lokið hér æfidögum sínum. Málarinn Lantara cg skáldið Gilbert dóu hór yfirgefnir af öllum og í mestu vesöld. llefði þessi guðsþakkn- stofnun „Hot el-Diou“ ekki verið til, þi liefðu þeir dáið úr örbirgð á strætum úti. Ég gekk inn í þetta mikla steinhú-, og varð mér litið á veggina, er ég gckk þar um; þeir vóru prýddir myndum a f mei'kum sáralæknum. I flestum rúmum lágu menn, er verið höfðu í orustunni daginn fyi'ir. Það var voðaleg sjón. Þar mátti sjá andlit svo illa útleikin af kúlum og byssu stingjum, að það var engin mannleg sjón ú þeim lengr. Leiðsögumaðr minn skifti nf og til nokkrum orðum við sjúklingana. „Þjáizt þér mikið?“ spurði hann einn. „Já .... af því að vór skyldum ekki sigra“, var svarið.

x

Heimskringla

Gerð af titli:
Flokkur:
Gegnir:
ISSN:
1181-3679
Tungumál:
Árgangar:
73
Fjöldi tölublaða/hefta:
3834
Gefið út:
1886-1958
Myndað til:
29.07.1959
Útgáfustaðir:
Ritstjóri:
Jón Ólafsson (1892-1894)
Eggert Jóhannsson (1894-1897)
Einar Ólafsson (1897-1898)
Baldvin Lárus Baldvinsson (1900-1913)
Gunnlaugur Tryggvi Jónsson (1913-1913)
Rögnvaldur Pétursson (1914-1914)
Magnús J. Skaftason (1914-1917)
O.T. Johnson (1917-1919)
Gunnlaugur Tryggvi Jónsson (1919-1921)
Björn Pétursson (1921-1923)
Stefán Einarsson (1921-1924)
Sigfús Halldórsson (1924-1930)
Stefán Einarsson (1931-1959)
Ábyrgðarmaður:
Frímann B. Arngrímsson (F.B. Anderson) (1886-1886)
Útgefandi:
Prentfélag Heimskringlu (1887-1897)
Walter, Swanson & Co. (1897-1898)
B.F. Walters (1898-1898)
Baldvin Lárus Baldvinsson (1898-1900)
The Heimskringla News & Publishing Co. (1900-1913)
The Viking Press, Ltd. (1914-1959)
Efnisorð:
Lýsing:
Almennt vestur-íslenskt fréttablað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað: 5. tölublað (11.01.1893)
https://timarit.is/issue/151326

Tengja á þessa síðu: 3
https://timarit.is/page/2149512

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

5. tölublað (11.01.1893)

Aðgerðir: