Heimskringla - 18.01.1893, Blaðsíða 3

EEEIlÆSIKIIRIIISrG-IL^X QG- QX.33IK WIITHIFEG; 18. JAH. 1893.
morðináli af stað einungis í fieim tii-
gangi að aíla sór fjár^ pví liann
hafði verið mjög aðprengdr uin |>að
leyti. Hann hefði narrað sig
(Sawkins) til að hjálpa sér. Skyrt-
urnar með stöfunum H. F. G., sem
líkið var í, hefði Frazer keypt á
Crown veitingahósinu, og kvaðst
Sawkins halda að pær hefðu fyrst
vakið hugmyndina hjáhonutn. „Við
Frazer tdkurn okkr til eina dimm-
viðrisnótt Og grófurn upp ungan
mann nokkurn, er nýlega hafði ver-
ið jarðaðr, og var ekki órpekkr
Musgrave. Líkið var pá orðið svo
skaddað, áð ekki var auðið að
pekkja pað. Svo færðuin við pað
í klæðnað, er líktist mjög inum
venjulega klæðnaði Mr. Musgraves
og drösluðuin svo líkinn pangað, sem
pað síðar fanst í Burnsley-skóg-
inum“. Síaarihluti framburðar Savv-
kins er orðrétt á pessa leið: „En
Mr. Musgiave er ecn á lífi; hann
heldr til í Montreal í tjanada, og
var við góða heilsu, er ég frétti síð-
ast nú fyrir skörnmu. Við Frazer
erum ekki eins slæmir, eins og pór
lryggið, pótt við séuin pví miðr ekki
allskostar góðir.. ViS ætluðuni okkr^
pegar okkar tlmi 'æri kominn, að
senda skevti heim til Englands uin
að Mr. Musgrave væri á lífi, og hvar
hann héldi til, til pess að koma í
veg fyrir að Mr. Fordsham og pjóni
hans yrði hegnt að ósekju. Reynd-
ar póttist Frazer pess fullviss, að
Englands-blöðin mundu iiinaii
skams flytja Musgra- e fregninamn
pettaog að hann færi pá undir eins
heim til Englands til að kippa pví
f lag; en ég ætlaði nú saint ekki
að tretsta á pað“.
Ég skrifaði pennan framburð niðr
og lét svo Sawkins vinna eið að hon-
um f rotta viðrvist. Ég bar nú eng-
an kvfðboga fyrir pví, að mór yrði
meinað að fara heiiri til Englands
með Frazer, pótt hann aldrei nema
tæki pað ráð að præta fyrir alt,
eins og ég hafði áðr búizt við. En
pað kom ekki til pess; pegar Frazer
heyrði að Sawkins hefði leyst ofan
af skjóðunni, tók hann pami kostinn,
pó nauðugr, að gera slíkt ið sama.
Það er svo ekki aJ5 orðlengja pað,
að eftir fáemk daga stigmii við all-
ir á skip, ó_í, Frazer og Sawkins, og
létum i haf. En áðr en óg fór,
skrifaði óg Mr. Musgrave, sagði
honuin frá öllum málavöxtuin og
bað hann að ko na sem allra fyrst
heim til Englands til að sanna siigu-
sögn Frazers og Sawkins með sinni
eigin nærveru.
Okkr gekk ferðin eftir óskum,
nema iivað Mr. Frazer tÓK upp á
pví að sálast á leiðinni. Mór er
næst að ætla, að hann iiati tekið inn
eitr, pótt ekki hefði ég annað fyrir
már í pví, en hve skyndilega dauða
tians bar að; eugin læknisskoðun
var gerð á líkinu, pví mjög var ilt
í sjóinn um pnð leyti, og var pvf
rent i sjó niðr sköinmu eftir að
öndin skrapp úr pvf.
Tveim dögum eftir að viðSawkius
komum til Hampshire, kom .Vlr.
Musgrave pangað; ég fór undir eins
með hann og Sawkins til dóinara
pess, er fjalla átti um mál Mr.
Fordshams; og er ég hafði skýrt
honutn frá öllutn málavöxtum, lót
hann fangana undir eins lausa gegn
ofrlitlu veði svoná rétt til mála-
myndar. Skömmu síðar var úrskurðr
líkskoðunarmannanna, er höfðu úr
skurðað, að líkið sem fannst í Burns-
ley-skóginuin, væri lík Mr. Mus-
graves, dæmdr ógildr fyrir dómstóli.
Ég ætla ekki að reyna að iýsa gleði
°g pakklátsemi Mrs. Fordsham og
sonar hennar, en skal að eins geta
pess, að pessi sorgarleikr endaði með
tvöfaldri gleði-hátíð, giftingu Mrs.
Annesley og Mr. Fordshams og Mrs.
Fordhams og Mr. Hambury—en ekki
kom óg í pað hóf.
Enihk.
18 12, Kjomiun af Ilavana
nppakerunni.
„La Cadena" og „La Flora“ vindlar
eru án efa betri að efni og töluvert ó-
dýrari heldr en nokkrir aðrir vindlar.
Fordómsfullir tóbaksreykjendr vilj
ekki kannast við það, en þeir, sem
vita hvernig þeir eru tilbúnir, kannast
við það. S. Davis & Sons, Montreal [15
„Clear llavana Cigars”
„La Cadena” og (íLa Flora” Biddu
ætíð um þessar tegundir. [iy]
Látið klippa ykkr é 15cts
og raka ykkr á lOcts.
hjá Scll(‘VÍ!l»
671 Ma:n Str.
Þegar pið purfið meðala við
pá gætið pess að fara til Central
Drug Hall, á horninu á Main St.
Mraket Street.
ÍSLENZKR LÆKNIR-.
Dr. IVr. IIíi 11(1 oi’sson .
Purk River,----N. Dak.
X
X
OWCtem
CUT PLUG.
oumi ni
PLUG.
Engin tóbakstegund hefir
selzt jafnlljótt og fengið
eins miklaalmennings hylli
á jafn stuttum tíma, sem
pessi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
..
el mm

[10]
mojítreal.
X X
<4
Hefurðn reynt
lillll. MTRt"
VINDLA?
[9]
IIIIV
Alkiiiiiia Merkiiig
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakstegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gæði hentiar og
álit en nokkuð annað, þvi þrátt
fyrir þatS þótt vér höfum um
hundrað tuHuyu og fimm keppi-
nanta, eykstþó salan stöðugt,
Þetta mælir með brúkun þessa
tóbakslietren nokkuð annað. Vér
búuin ekki til ódýra vindla.
S. DAVIS & SONS
MONTREAL.
Mesta og bextn vindlagerda-
Ims i Canada. [7]
„EL PADI!
Tl”
JLi
Reina Victoria.
[ii]
Vjer lifDin a framfara oll.
AKiJJíAMII) VORT
ERU niR.ETlR!
eltki aftrfor.
In nýja merking vor
CABLB EXTRA
er sérstaklega góð og vér leyf-
um oss að mælast til þess, að
tóbaksmenn reyni hanasvoþeir
geti sannfærst um að framburð-
ur vor er sannur.
S. DAVIS &SONS.
No. 14]
TENDER FOR A PERMIT TO CUT
TIMBER ONDOMINION LANDS IN
THE PROVINCE OFMANITOBA.
T OKUÐ tilboS send undirskrifuðum
H merkt: „Tender for a Permit to cut
Timber, to be opened on the 30th Janu
ary, 1893,“ um leyfl til að höggva timbur
á suðr-hehningi Tovvnship 19, R. 16 og
vestan þriSjapart á Tovvnship 10, R. 1
austr af 1. hádegisbaug í Manitoba verðr
veitt móttaka á þessari skrifstofu til mánu-
daginn 30. Jan. þ. á.
Reglugjörðir vigvíkjandi leyfinu fást.
á þessari skrifstofu og á Crovvn Timber
Office i Winnipeg.
Sórhverri amsókn verðr að fylgja
viðrnendr víxill á löggiltan banka stýl-
aðrtil Deputy of the Mininister of the In-
terior fyrir þeirri upphæð, er umsækjandi
erreiðubúinn að borga fyrir leyfið.
Það er nauðsynlegt fyrir þann sem
ieyfið fær að fá það staðfest innan 60 d.
frá 30., borga 20 prc. af þeirri uppheeð
sem borga á íyrirþann viðer höggvin er
eftir þessu leyfi, annars verða tilboSin
tekin til baka.
Bngin tilboð með telegraph værða
tekiun til greina.
JOHN HALL,
skrijari.
Department of the Interior,
OttavvTa, 5th January, 1893.
FATABYRGDIR!
Rétthérnaer öll búðin okkar pakin af bezta klæðnaði, eins
góðum og hægt er að fá í Canada. Vér íhugum pað sem vór segjum
°g Vér erum rei»búnir að standa við pað. Þegar vór staðhæfum
annað eins og að nfan er skrifað pá er pað af prí að við höfum fulla
ástæðu til pess. Fyrir mánuði síðan pegar hitinn var 90 lögðum vór
höfuðinn á oss í bleyti viðvíkjandi vali á yfirhöfnum og vetrar fatnaði.
á er hofum nú hérna á borðum árangrinn af pví og pór getið séð
hann á hverjum degi. Vér erurn reiðubúnir að mæta kröfum við-
skiftavina vorra betr en vTór bjuggumst við.

TENDERS FOR PERMITS TO CUT
TIMBER ON DOMINION LANDS 1N
THE I'ROVINCE OFMANITOBA.
T OKUÐUM umsókn-um undirskrifuðum
H le^ fi til aft höggva timbur á eftirfylgj-
andi stöðum verðr veitt móttaka á þcss-
ari skrifstofu þangaðtil á hádegi á mánu-
daginn 2. Jan. 1893.
(A umslaginu verðr að starida:Tend-
er for Perinit to cut timber to be opened
Jan. 2nd. 1893).
Sections 11 and 29, Towaship 12,
Range 6: Swuious 1] and 29, Townshi]) 12,
Range 7; Sections 1L and J9,Township 12,
Range 8; Secrion 11, Township 3, Rauge
6; Sectons 11 anil 29, Township' 13 Range
7; Sections 11 and 29, Tow.iship 13, Range
8; and the South-East quarter of Section
1, Tovvnship 12, Range 7. all of the lst
Meridian inthe saiil 1‘rovince.
Reglugjörðir viðvikjandi leyfinu fást
á þessari skrifstofu og á Crovvn Timber
Office í Winnipeg.
Sérstnk umsókn verðr að koma fyrir
hvort landpláss sem að ofan er greind.
Sérhverri uinsókn verðr að fylgja
viðrkendr víxill a liiggiltan banka stýi-
aðr til Deputy of the Miuister of the In
terior fyrir þeirri upphæð, er umsækj-
andi er reiðubúinn að borga fyrir leyfið.
Það er nauðsynlegt fyrir þann sem
leyfið fær að fá það staðfest innan 60
daga og borga 20prc. af þeirri uþphæð
sun borga ú fvrir þann við er höggvin
er eftir þessu leyfi annars veiðr till oðið
tekið til fiaka.
Enirin tilboð með telegraph verða
tekiu til greina.
JOIIN R. HALL.
Skrifa i.
Department of the Interior,
Ottavva, 17th Decmber, 1892.
ALFATNAÐIR
afalskonar tegunðum og efni á$7.50
°g pér getið valið úr kanadiskum
vaðmálsföturn af j-msri tegund #10.00
föt. fáið pér að velja úr fleiri hund-
ruð fötnuðum öllum hentugum
fyrir petta land.
YFIRHAFNIR.
Donble breasted Ulsters er það sem sér-
staklega hefir gengifl vel út í haust—með
húfu og án húfa, írsku og vlsku Frieze,
með stóruin kraga—gráir móleitir og
brúnir að lit. Verð-10, 12, 14, 16 dollara
f 14 og $16 kápnrnar eru samskonar og
þærsemþér borgð 25-30 dollara fyrir
hjá skröddurum. Það er ekki að efast
um gæ-Ri þeirra.
Fyrir $6.50 getið þér keypt yfirhöfn
sem lítr sæmilega út og er skjólgóð
Fyrir $9 til $12 fáið þér að velja úr
stærra Upplagi af Meltons, Beavers, Serge
og Naps, en annarstaðar er til í borginni.
Xú erum vér að selja út drengja og
unglinga-föt sem vér höfum keypt fyrir
50 cts. dollars virðið.
Kjörkaup fyrir yður !
Walshs Mikla Fatasolubud
515 OG 517 {VEAiN STR. - - - CECNT CITY HALL.
W.GRUNDY&CO.
— VERZLA MEÐ —
PIANOS OG ORGEL
og Saumamaskíuur,
OG SMÆRRi HUÓÐFÆRI ALLS KONAR
Lágt verð Góð borgunar-kjör.
431MAIN ST„ - - WINNIPEG.
12 J(det í föður-leit.
tíu puDdiu, sem með móv vóru send, vóru
ekki lögð í spítalasjóðinn. Spítalaforstöðu-
möununum líkaði hegðuu míu vel og þeir
höfðu mikið iilit á itaiíileikuin mínum, og
svo vóru þeir avo veglyndir að setja upp-
hæð þessa á vöxtu niér til hagsmuna. í
stað þess að ráða niig fyrir námsdreng hjá
einhverjum skóara eða öðrum handiðnar-
manni, þá gevði velvild forstöðumannanna
og áhrif inua fimintíu punda með vöxtum
það að verkum, að mór var komið fyrir
li.já lyfsala, sem tókst á hendr að kenna
mór iðn síua.
Og nú þegar ég er sloppinn út úr út-
burða-spítalanum, . þá megum við nú ekki
fara alveg svona hratt yfir sögu.
Lj’fsaliun, sem tók mig að sér, var
Mr. Paineas Cophagug nokkur; hús hans
lá vel fyrir viðskiptum; það var homhús,
og vissi ein ldiðin á búðinni út að
Smithfield niarkaði; önuur lilið vissi út nð
hel/ta strætinu, og var sú hiið næni eiu-
tómir stórniðaðiv gluggar. • \ hvora hlið
húðinni vóru tvö næstu húsin brennivíns-
húðir, og næst þeim vóvu tvö veitingahús
og þar næst tvö matsöluhús; sóttu þangað
gripasalar og slátiarar. Þegar gestirnir
Jafet í íijður-leiL 13
dvukku sig svo kenda, að þoir böiðust
; 111 glösum, hver lá þá hagkvæmlegav fyrir
nendi nærri til að plástra þeirra sprungnu
hofuð’ heldr eo Mr. Cophagus 1 Ef feitr
gnpasali ofát sig á matsöluhúsinu, svo að
hann tekk aðsvif, hversu þægilegt var þá
að hafa Mr. Cophagus rétt við hendina
með bíldinn á reiðum höndum! Efmann-
ýgr holi stangaði maun, þá vur hendi
næst að leita Mr. Cophagusar, sem alt af
hafði línskaf og mýkjandi plástr til taks.
Ef eitthvert af nautunum geiði eiuhverja
kouu hiædda, er fór um farinn veg þlir
hjá, þá var sjálfsagt að bera hanu inn í
skálann aftr af lyfjabúð Mr. Copliagusar
og dreypa þar á hana, þar til er ómeginið
leið af henni.
Marknðsdagar vóru viss markaðr fvrir
húsbóuda niinn. Og ef eittbvert maunýgp.
uautið stangaði þá aðra um koll, þá studdi
það mcð því að eins til uð koma fótunum
undir húsbónda minn. Stundum urðu stóru
glerrúðurnar í gluggunum okkar fyrlr áföll-
um; en lwovt sem það vóru hauskúpur,
útliniir eð.i gluggamður, sem brotnuðu, þá
var borguð fyrir það alt saman ; það vóru
alt peningar í vasa Mr. Cophagusar. Hvað
16 Jaíet í födur-Ieit.
mjóu lær og leggi. Hann bar á höfði koll'
lágan hatt harðabreiðan, og gekk við staf
í hægri hendi svartan, heinan með gullhún
á, og lyfti hann oftast gullhúninum upp
að nefinu, er hann talaði, alveg eins og
vér sjáum oft dregna npp á skrípamyndum
lækna, sem verið er að spyrja ráða.
En væri hann einkennilegr nokkuð svo
í vexti og útliti, þá var hann þó enn und-
arlegri í tali og háttseini. Hann talaði,
að sínu leyti eins og sumir fuglar fljúga,
i smá-rykkjum, og stráði svo „humm hummi‘
á rnilli orðauna, því að heila setuiug tal-
aði hann alclrei> og ondaði svo jafnan á
»"ý svo framvegU'* 1 *, og yfirlót svo áheyr-
endum sínum að setja saman n álsgreinar
úr atriðisorðum þeim, er hann talaði. Hanu
var sífelt á hreyfingu. og færði sig venju-
lega úr stað undir eins og hanii hafði út-
talað, gekk svo uiti gólf þvert með stafs-
húninn npp að nefinu, hallaði dálítið und-
ir flatt og lyftist á tánum, er hann gekk,
svo setn væri haun sér þess meðvitandi að
hann væri góðr fyrir sinn liatt. Þegar
mér var hleypt inn til hans, stóð hann á
stofugólfinu hjá tveim af forstöðumönnum
spítalans.
Jaíet í löður-leit. 9
„Stýlað til spftalaforstjórans“, sagði
karl.
»Þú ættir að fara eftir því til spítala-
lvfsalans“, sagði kerling.
„Og lakkað“, sagði hann.
„Fáðu það læknað“, sagði hún.
„En hvað líuið er vandað; það getr
ekki verið fátækra foreldra barn þetta“,
sagði hann.
„Ja, nefið á mér !“ sagði hún.
„Jæja, ég verð að fara með harnið til
barnfostranna, og bréfinu skila ég á morg-
ttn“, sagði dyravörðiinn gamli og labbaði
á stað með körfuna, mcð mér í, yfir í barn-
fóstru húsið.
„Svona, þtítta er víst nóg !“ sagði gatnla
konan og þurkaði sér í fiaman á haud-
klæðinu og skreið npp í rúmið aftr. Karl
hennar kom von bráðara aftr og upp í til
hennar og sváfu þau af það sem eftir var
nætr, án þoss að neitt bæri fleira til tíð-
inda.
Næsta morgun vav gefin skýrsla um mig
og ég var skoðaðr í krók og kring. Stjórn-
endr spítalans opuuðtt brétið og lásu þaö.
Það var stutt og laggott og hljóðaði svo:
„Þetta harn er hjónabands-barn. Sveinn-