Heimskringla - 02.12.1893, Blaðsíða 2

2 HEIMSKRINGLA 2. DESEMBER 189S.
Heimskringla
kemr út á Laugardögum
The Heiraskringla Píg. & Fulil. Co.
útgofendr. [Publishers.]
Verð blaðsins í C'anada og Banda-
ríkjunum :
la mánuKi $2,50 fyrirframborg. $2,00
6 ---- $1,50 ---- — $1,00
3 ---- $0,80; ----- — 80,50
Ritstjórinn geymir ekki greinar, sem
eigi verða uppteknar, og endrsendir
pær eigi nema frímerki fyrir endr-
sending íylgi. Ritstjórinn svarar eng-
umbrófum ritstjórn viðkomatuli, nema
í blaðini:. Nafnlausum bréfum er
enginn gaumr geflnn. En ritstj. svar-
ar liöfundi undir merki eða bókstöf-
um, ef höf. tiltekr slíkt merki.
Uppsögnógild að lögum,nemakaup-
andi só alveg skuldiaus við blaKið.
Auglýnngaverð. Prentuð skrá yfir
pað seud lysthafendum.
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓEAESSON
venjul. d skrifst. bi. kl. 9-12 og 1-6
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EIRÍKR GÍSLASON
kl. 9—12 og kl. 1—6 á skrifst.
Utanáskrift á bréf til ritstjórans :
Editor Ileimskringla. Box 535.
Winnipeg-
Utanáskrift til afgreiðslustofunnar er
The Heimskringla Prtg. & Publ. Co.
Box 305 Winnipeg, Man.
Peningar sendist í P.O. Money Or-
der, Registered Letter eða E.xpress
Money Order. Banka-ávísanir á aðra
banka, en í AVinnipeg, eru að eins
teknar með aflollum.
653 Pacific Ave.
(McWilliam Str.)
WHAT DOES IT MEAN ?
At the last general Dominion election
the candidates on the government side
vvent before the constituencics on tlie
clear platform of maintaining the old
protecive policy whithout any pro-
spect of any tax-reduction.
This meant evidently asking the
constituencies whether, or not, they
wanted to uphold that policy.
How did Winnipeg answer that
question then ?
By electing the government candi-
date by an overwhelming majority, it
gave its full and unqualified support
to tiie government and the N. P.
At the reccnt by-election Mr. Camp-
bðll went before the constituency as
a supporter of the present government,
wiiich now has committed itself to a
revision of the present high tariff.
He declared emphatically, that unless
the government made good its word
by some substantial reductions in the
tariff, he would vote against it. What-
ever even the foes of the' present go-
vernment have said against it, no one
has as yet asserted, that it has ever
'broken its pledges to the jieople. So
there can bc no reasonable doubt, but
that we may expect some suhstantial
revision of the tariff from the present
governement.
Thc quostion now suhmitted to
the electors therfor seemed to be:
‘•Do you, or do you not, want a re-
duction of the present tariff ?”
Winnipeg has answéred by rejecting
Mr. Campbell. Wliat does tliat mean ?
Does it mean, that Winnipeggers
4o not want any tariff-revision ?
So it seems. We are sorry to say
iit, for we want some substantial re-
duction of the tariff. And we hope
that the government will, in spite of
•t'.ús discouragement, stand by its
given word.
About half of the Icelandic voters
irf this city (nearly all of whom wish
for a reasonable revision of the tariff)
votod tliis timc for Mr. Campbell, in
the belief, tliat by so doing they
would bost furthcr tlie desired revis-
ion. They realizod, tliat from Mr.
Martin’s election thej’ could reason-
ably hopo nothing for a reform. He
wili only he one in a hopeless mi-
■nority, and one who has the special gift
of making himself so ohnoxious, that
he will make it extremely difficult for
any government to listen to his words.
The most effective “gun” is not
♦ he one, that only emits mist and
smoke.
Ódýr íslandsferð.
Með hvort hcldr Allan, Beaver eða
Dominion línunni má uú fá farbréf
til íslands og hingað (2. káetu yfir
hafið) aftr fyrir $100 að eins hjá Robt.
Kerr, C.P.R. General Pess. Agent.
Toll-endrskodunin í Banda-
ríkjunum.
Toll-lagafrumvarpið nýja í Band-
arikjunum kemr eins og velkomin
jólagjöf til alþýðu þar, þótt ekki só
búizt við að lögin nái gildi fyrri en
með Marz-byrjun í vor.
Yfir höfuð ljúka allir upp einum
munni um það, að frumv. fari svo
langt sem fœrt sé eftir atvikum í
toll-lækkunum, og að Cleveland forseti
og fylgismenn hans ofni drengilega
heityrði sín í þessu máli.
í>að er margt í þessu frv., sem
hefir mjög mikla þýðing fyrir oss
Canada-menn, og það á tvennan hátt.
Fyrst og fremst hefir það boinlín-
is þýðing fyrir oss að því leyti, sem
það opnar oss ir.arkað fyrir ýmsan
varning vorn, er áðr var úti luktr
frá Bandaríkjunum með verndar-tollum.
En svo hefir frv. aðra þýðing eigi
minni. Sú þýðing liggr í þoim áhrif-
um, sem toll-lækkunin syðra hlýtr að
hafa á tollendrskoðun stjórnar og
þings hér lijá oss.
Sérstakir fregnritar blaðsins “Év-
ening Post” í New York eru venjulega
fróðari flestallra annara hlaða fregn-
ritum um mál þau, sem þeir rita um.
Einkum er við brugðið fregnritum
þess blaðs í erlendum höfuðborgum.
23. f. m. stóð í því blaði hréf frá
fregnrita þess í Ottawa, dags. 16. þ.
m., þar sem talað er um fyrirætlanir
stjórnar vorrar í toUmálaendrskoðun-
inni, hver áhrif toUendrskoðunin i
Bandar. hafi á hana o. s. frv.
Þar er þess getið, að undir eins
og þingið í Ottawa komi saman i
janúar, ætli Canadastjórn að fylgja
dæmi Clevelands og sérveldisflokksins
í Bandar. í því, að koma fram með
frumvarp til toll-lækkunar.
“Stjórnin mun auðvitað,” segir
fregnritinn, “ekki fara eins langt eins
og t. d. bændafélögin (“Patrons of
Industry”) vildu að hún færi; en hún
hefir lofað vendegum umbótum, og toll-
niðrfærslan, sem von er á í Washing-
ton, bæði hjálpar henni og neyðir hana
til, að heita niðrskurðarkutanum all-
ótrauðlega á toUana.......Það er að
vísu ekki farið að semja frumvarpið
hér enn þá, en það er hægt að gera
sér nokkra hugmynd um, hvernig
frurnvarpid verðr lagað, af skoðunum
þoim og tali. sem maðr heyrir liér
meðal ráðgjafanna og þeirra er næst
þeim standa.”
Á þessu geta menn séð, að það eru
fieiri en vér, sem trúa stjórninni í
Canada til þess, eftir að hún hefir
skýrt og ótvirætt lofað toU-umbótum,
að hún muni efna lofofð sín.
“Evening Post,” sem vér höfum
tekið ofanritaðan kafla eftir, er sam-
jafnaðarlaust einna meikasta og vand-
aðasta blað, sem kemr út í Banda-
ríkjunum, eins og vér höfum oft um
getið í blaði voru. Það er Banda-
ríkjahlað og því alveg óháð flokkum
hér í Canada, og hefir liklega ekki
mikið lakari vitneskju um, livað í
Ottawa gerist, heldr en t. d. Lögberg,
og varla stórum minna vit á, um
hvað það talar.
Því hefir verið haldið svo þrálát-
lega fram af “Lögb.,” að það væri
ekkert að marka loforð stjórnarinnar
hér; henni væri ekki alvara með að
vilja gera umbætr á toU-málunum o.
s. frv.
Þó hefir enginn bent á nokkurt
eitt dæmi þess, að stjórnin hafi
brugðið nokkurt heit, er hún hefir
ótviræðloga gefið þjóðinni.
En hvaða ástæða er þá til að
mistryggja hana að óreyndu.
Hitt er satt, að flokkr sá, sem
við völdin er hér, er höfundr og við-
haldari hátollastefnunnar til þessa
dags hér í landi. En þegar flokkrinn
nú vill láta að óskum þjóðarinnar
með að gera umbót á tollunum, þá
virðist oss það ekki hyggilegt né rétt
að vilja ekki þiggja það og vinna að
því með flokknum, þar til það sýnir
sig, hvort hér er alvara í boði eða
ekki. Því fremr sem ekki er í annað
hús að venda. Það geta engir aðrir
gert breyting á landsins lögum, en
þeir sem meiri hlutann liafa á þingi
og stjórnvaldið alt í hendi sér.
Hér eru engar almennar kosning-
ar fyrir dyrum, en því á að fresta
umbótunum þangað til, ef hægt er að
fá þær fyrri? Eða eigum vér ekk1
að þiggja það, að fá það sem við
vUjum, hvor flokkrinn sem fyrr getr
bóðið það og hýðr það?
Og ef stjórnin gerir góðar og ver-
ulegar bætr á toUmálunum nú, þá er
eftir að vita, hvað mótstöðuflokkr
hennar hefir að bjóða, þegar til al-
mennra kosninga kemr næst.
Það eru án efa merkilegir tímar
með þýðingarmiklum breytingum að
ganga í garð einmitt nú, hæði hér í
landi og fyrir sunnan oss.
Hefðu samveldismenn í Bandaríkj-
unum fyrir síðustu kosning ritað toU-
endrbætr á fána sinn og boðið að
framkvæma það, sem sérveldismenn
eru nú að framkvæma þar, þá hefðu
sérveldismenn ekki komizt að völdum
—og ekki átt það ekiUð.
Ef stjórnflokkrinn hér skilr betr
teikn tímans og bindst fyrir fram-
kvæmdir á skynsamlegum óskum þjóð-
arinnar, svo sem nú eru aUar horfur
á, þá fer hann skynsamlega og vel að
sínu ráði og ávinnr sér þá án efa
miklu meira fylgi en hann hefir áðr
haft.
Sýningin í Cliicago.
Smágreinir eftir Jón Ólafsson.
II. SÚÐHFEKÐIN.
[Heimanför í snatri. — Suðr um
Norðr-Dakota og Minnesota.— Svefn og
hristingr.— Vakna upp hjá Sánkti-Páli;
dvöl hjá St. Páli; matast hjá St. Páli.—
Óséðir kunningjar. — Sofandi gegn um
Wisconsin. — Þekki ekki Chicago aftr
eftir 19 ár ; en þekki Mr. Stephan Ste-
phensen eftir 20 ár.]
Næsta morgun vaknaði óg við það,
að sonr minn ýtti við mér og færði
mér málþráðarskeyti, sem piltr hafði
komið með rétt í því. Það var frá
fornkunningja minum frá yngri árum
Mr. Stephani Stephensen í Chicago,
fyrirspurn um, hvort ég gæti ekki
komið á sýninguna, og kvaðst hann
hafa farareyri handa mér, sem landar
í Chicago hefðu skotið saman, og skyldi
ávísa mér úthovgaðan hér með mál-
þráðarskeyti undir eins og svar mitt
kæmi. Eg var venju fremr fljótr að
klæða mig, slepti morgunmatnum, og
ofan í bæ að vörmu spori, til að finna
málflutningsmann minn og fá að vita
hjá honum, hve lengi mér væri óhætt
að vera burtu, því að 31. Oct. átti
haustþing að byrja, og skyldi þar fyr-
ir koma stórglæpamálið mikla gegn
mér fyrir að hafa lagt prests nafn við
hégóma. Þegar ég hafði fengið vissu
fyrir að málið kæmi ekki fyrir fyrri
en á þriðjudag 31. Oct., og að ég yrði
að koma heim eigi síðar en 30. s. m.r
sendi ég- málþráðarskeyti suðr og þakk-
aði og þáði boðið.
Næsta morgnn bjóst ég við að fara,
cn það drógst að málþrá'arskeytið með
peninga-ávísuninni kæmi. Ég misti af
Northern Pacific lestinni, sem fór kl.
lli árd. Svo fór ég upp á skrifstofu
mína og var hættr að hugsa til farar;
en þá kom drengr með málþráðar-
skeytið þráða. Það vóru þá ekki eft-
ir nema 27 mínútur þangað til C.P.R.
lestin átti að leggja af stað. Rafmagns-
sporvagninn fór hjá í þessu ; ég hljóp
upp í hann, hafði ekki tíma til að
fara heim og kveðja og taka föt með
mér, heldr hljóp eins og ég stóð með
ferðatöskuna mína tóma og yfirhöfn-
ina. Ég náði á málþráðarskrifstofuna,
fékk þar ávísun á banka, hljóp yfir
á bankann, náði þar út peningunum,
náði svo aftr í sporvagn og ofan á
járnbrautarstöð, keypti mér farhréf og
komst upp í vagninn 2—3 mínútum
áðr en lestin fór á stað.
Ég hafði tvo samferðamenn fyrsta
kafla leiðarinnar, Mr. E. Gíslason ráðs-
mann Heimskringlu, sem var að fara
suðr í N. D. i skuldheimtuferð fyrir
blaðið, og séra Magnús Skaptason, sem
var að fara suðr í N. D. tii að halda
fyrirlestr. En sú samferð stóð stutt;
þeir skildu við mig í Hamilton, og
var ég einn úr því.
Það var ekki fritt við að mér
leiddist; það er tilbreytingarlaust land-
ið, sem maðr fer um; sömu eilífu
slétturnar, sem maðr fyrir löngu er
orðinn hundleiðr á. Mér þykir í raun-
inni skemtilegt að aka á járnhraut,
hristingrinn á vel við mig; mér finst
það næst þvi að vera á sjó. En ég
vil þá helzt vera mcð einhverjum
kunningjum á ferðinni, nema ég fari
um fagurt og breytilegt landslag. Þá
vil ég eins vel vera einn. Það er
leiðinlegt fjallaleysið hérna um miðbik
þessa lands.
Ég man eftir í sumar, þegar ég
fór austr til Fort WiUiam, hvað ég
varð feginn þegar óg, eitthvað tæp-
um 406 nulum austr af Winnipeg, sá
bláma fjTÍr fjöUum í landsuðri. Veðr-
ið var fagrt, og mér varð í hugan-
um að orði þessi staka:
í suðaustrinu sé ég fjöll,
sem við loftið blána ;
náttúran fær óðar’ öU
annan svip á brána.
En nú var engum fjöllum að
heilsa. Ég fór að skj-gnast um hjá
bóksalanum á lestinni, hvað hann hofði
girnilegt til sálarfæðu. Ég datt þar
ofan á bók, sem ég hafði miltið heyrt
og lesið um, en aldrei séð; það var
“Albertine” eftir norska sagnskáldið
og málarann Christan Krogh. Hún
var upptæk ger í Noregi, er hún kom
út, og kom því aldrei heim til Islands.
Hún átti að vera svo “ósiðleg,” að
ég var í nokkrum vafa um, hvort
það borgaði sig að vera að lesa hana,
En svo mintist ég þess, að jafnvel
merkar og gáfaðar konur á norðr-
löndum höfðu farið mjög miklum lofs-
orðum um bókina í beztu tímaritum,
svo að ég hugsaði, að það hlyti þó
eitthvað að vera við hana annað en
ósóminn tómr. Mér varð líka að þvf.
Bókin var verð þess að lesa hana.
En hún gerði mér þungt í skapi, því
að hún málar svo átakanlega rang-
lætið í skipulagi mannfélagsins, sýnir,
livernig góð, skynsöm, guðhrædd og
skíriíf stúlka verðr ómótstæðilega að
bráð þeim viUidýrum mannfélagsins,
sem hafa auð og völd sín megin; og
hversu sjálft lögskipulag mannfélags-
ins er svo öfugt í sinu fyrirkomu-
lagi, að einmitt það fjTÍrkomulag, sem
ætlað er til að takmarka siðleysið,
vcrðr til að efia það.
Það er ekkert sögulegt að segja
af ferðalagi suðr um Dakota, þegar
maðr þýtr á fram á járnbraut og
stendr hvergi við, nema fáar mínútur
til að fá sér að borða.
Það var farið að rökkva er við
komum til Grand Forks, háskólabæj-
arins í N. Dakota. Viðstaðan var
þar engin, svo að ég átti ekki kost
á að sjá þann eina kunningja, sem
ég á þar, Mr. Barða G. Skúlason,
sem stundar nám þar á háskólanum.
Um kveldið bjó ég um mig sem
bezt ég gat; það var rúmt í vagn-
inum, og ég gat lagt undir mig tvo
hekki (4 sæti) og sofnaði svo rótt sem
mór er tamt að sofa á járnbrautar-
vögnum, því að liristingrinn vaggar
mér í værð. Þannig fór ég sofandi
gegn um Minnesota og vaknaði um
morguninn af værum blundi í örmurn
Sánkti Páls.
Það er að segja; ég hálfvaknaði
reyndar þegar vagnstjóri kallaði upp
“Minneapolis;” en það var háifdimt,
og viðstaðan þar engin, svo að óg iá
kyrr á hekknum, þangað til við fór-
um yfir brúna yfir Mississippi; þá reis
ég upp og leit út og sá Sankti Pál
blasa við mér.
Sankti PáU sá, sem þarna brosti
við mér, var þó ekki postulinn aftr-
genginn, beldr liorgin með því nafni
á austrbakka Mississipi-fljótsins, beint
austr af Minneapolis, sem stendr á
vestrbakkanum. Það eru eitthvað 10
mílur ensfcar miUi hæjanna, og liggja
þar járnbvautir á miUi, bæði algengar
járnbrautir og sporbrautir fyrir raf-
magnsvagna. Sankti Páll heitir St.
Paul á ensku.
Klukkan var rétt 7 um morgun-
inn er ég sté úr vagni. Lestin, sem
ég átti að fara með þaðan tU Chi-
cago, átti ekki að leggja af stað fyrri
en kl. 1,25 min. síðdegis, svo að ég
hafði nærri hálfan sjöunda tíma til
að kynaast Sánkti Páli.
Ég leitaði upp matsöluhús, þó
mér þar og greiddi og át eins og hestr
fyrir 25 cent. Fékk geymda ferða-
töskuna mína með yfirhöfninni og fór
svo út á ævintýri. Ég þekti enga
sál í bænum, en í Minneapolis átti ég
einn minn bezta vin; en sá var gaUi
á, að ég mundi ekki, hvar hann hjó;
en ég vissi hvar hann vann, og sendi
þangað skeyti, en fókk ekkert svar.
Þetta var Mr. Stefán Pétrsson prent-
ari; hann vinnr hjá Minneapolis
Tribune. Ég fékk að vita siðar, að
hann var suðr í Chicago á sýning-
unni, og kom heim einmitt þennan
dag, síðar um kveldið.
Eg fór og heimsótti skrifstofu
norska blaðsins “Nordvesten,” sem er
eitt af skiftiblöðum vorum; ritstjór-
inn, Listoe ofursti, var ekki inni, en
sonr hans var á skrifsfofunni og tók
einkar-vel á móti mér; liann sýmli
mér prentsmiðju blaðsins. Hún er
hátt uppi í hæðurn á stórhýsi, en
nokkru minni er sjálf prentstofan heUr
en prentstofa Heimskringlu; enga
pressu á það blað, og hefir þó full
9000 áskrifenda. En þeir taka mót af
öUum letrfletinum þegar blaðið er sett,
og stej’pa þar í letrmálmi og prenta
svo af plötunum. Er það kallað
stereotyying. Það ver letrið öUu sliti,
með þvi að aldrei er prentað af letr-
inu sjálfu. Það var einmitt verið að
taka mótin af blaðinu, er ég kom, og
fékk ég færi á að sjá aðferðina, sem
ég hafði annars nokkurn veginn ljósa
hugmynd um áðr, þótt eg hefði eigi
séð hana.
Ég fór þaðan eftir nogkuð langa
dvöl og út um bæ aleinn aftr að litast
um. Ódýrt má vera að fá að vera
nótt í þessum hæ, því að ekki alls
óvíða sá ég auglýst á hótelum, að
rúm fengist fjTÍr 10 ets., 20 og 25. cts.
Máltíðir kosta víðast 25 cts., en þó
sumstaðar að eins 15 cts. Ég át mið-
degisverð mikinn og!“gúða)i fyrir 15
cts., og var staðrinn alveg eins snotr
og matr alveg eins góðr, eins og hjá
Sloan hérna í Winnipeg.
Svo skrifaði ég Unu lieim tilmín,
Og kl. 1 og 25 min.£hélt ég af stað;
þá var að koma úr honum ofrlítið
rigningarsáld.
Svo rann lestin'Jaustr^á leið austr
um Wisconsin ; í því ríki átti ég nú
að þekkja mig að fornu fari; en það
var farið að dimma er við komum
nokkuð áleiðis inn í það ríki, og sá
ég ekkert af því að kalla. Ég fór
með Wisconsin Central hrautinni, og
því austr norðan við Madison og
beygðum svo suðr og til Illinois.
Ég átti Uka von á að þekkja
mig í Chicago, því að ég var þar
langtímum saman sumarið 1874, og
siðast í Desember það 'ár. Kl. 7 að
morgni er komutími lestarinnar inn í
bæinn, og var ég vaknaðr um kl. 6
um morguninn. Ég hafði sent Mr.
Stephensen málþráðarskeyti daginn
áðr frá Sankti-Páli, og látið hann
vita, á nverjar járnbrautarstöðvar ég
kæmi.
Þegar lestin fór að koma inn í
borgina um morguninn, var ekki al-
veg uppstytt enn; það hafði rignt
alla nóttina; en þó var nú í þann
veginn að stj’tta upp.
Það þótti mér kynlegt, að ekki
þelcti ég neitt aftr af bænum. Og
pegar ég kom á járnbrautarstöðina.
fór ég út úr vagninum og hugsaði
með mér: úr því ég þekki ekkert aftr
af Chicago eftir 19 ár, þá er hætt
við, þótt Mr. Stephensen sé hér til
staðar, að hvorugr okkar þekki nú
annan aftr, þvi að það eru þó full
20 ár síðan við sáumst síðast í Mil-
waukee 1873.
Rétt í þessa varð mér Utið upp:
Hvað?—Er það ekki?—Jú, auðvitað—
hugsaði ég með mér.
“Jón Ólafsson?”
“Stephan Stephensen ?”
Þar stóðum við og höfðum þekt
hvor annan í fyrsta sjón—og svo
lögðum við af stað uinlir eins upp í
hæinn.
Hann sagði mér, aið hann mundi
varla hafa þekt mig, <d hann hefði
ekki séð mynd af mér í fyrra.
Ég þekti hann veli aftr. Hann
var óbreyttr, nema þroskaðr og fuU-
orðinn. Andlitið er undarlega líkt í
báðar ættir hans—Stephensens-ættina
og Meðalfells-ættina. Augun í lionum
þekti ég bezt af öllu; þau vóru mór
minnisstæðust; þau halda sama svipn-
um enn eins og þegar liann var uitg-
lingr—stór, hýrleg og hlýleg. Vaxt-
arlagið hefir hann alt úr föðurætt.
Þegar við gengum upp eftir strætinu
og hann varð í við á xmdan mér,
svo að ég sá baksvip hans, tók ég
eftir þvi, að hann var siáandi Ukr
Magnúsi Stephensen landshöfðingja
frænda sínum á herðarnar og í göngu-
lagi.
(Framhald.)
ÍSL. ATKVÆDIN.
Nóv-30. ’93.
Mr. J. W. Finney.
Góði vin. — Lögb., sem kom út
i gær, lœtr í ljósi að einhverjum
“mönnum” þyki kjmleg sú staðhæf-
ing Hkr., að “fyrir víst 109 landar
vorir” hafi greitt atkv. með Mr.
CampbeU í síðustu viku.
Þér mun sem formanni innar ísl.
kosninganefndar Campbell’s vera manna
kunnugast um, hvort ummæli Hkr.
hafi verið ofhermd eða ekki, og væri
mér þvi þökk á að þú létir í ljós
álit þitt um það.
Vinsamlágast
Ritstj. “Hkr”.
P. S. Býst við svari i næsta hl.
Viö harölifi
AYERS PILLS
Viö meltingarleysi
AYER’S PIL LS
Við gallsýki
AYER’S PILLS
Við höfuöverk
AYER’S PIL LS
Viö lifrarveiki
AYER’S PILLS
Viö gulu
&YERS PILLS
Við lystarleysi
&YERS PILLS
Viö gigt
AYER’S PILLS
Viö köldu
AYER’S PILLS
Viö hitasótt-
AYER’S PILLS
ilbúlð af Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell
Mass. 8elt lijá öllum lyf jölum.
SÉBHVER INNTAKA VEBKAR.
C«T PL«.
Old Chum
Piug. ’ I
Ekkert annað rej’któliak virðist
geðjast almenningi jafn vel og
hið ágæta Old Chum. Nafnið
er nú á hvers manns vörum
og allir virðast samhuga með
að ná sér í það.
Allir racnn
í öllum kringumstseðum reykja1 laa
alkunnu vindla lúl Padre
og La Cadena.
S. Davis & Sons.
Björn Pálsson
628 Ross Str.,
smíðar allskonar silfr-..^g giifismíði
svo sem skeiðar, gaflla, heltispör, brjóst-
nálar, kapsel, úrfestar, linappa, hanti-
hringa, líkkistu-skildi o. fl.; tekr að
sér aUskonar aðgjörðir á guUi ,og silfri,
grefr stafi sg rósir, svo sem á lik-
kistuskildi, brjóstnálar, hringa o. ft.
Afgreiðir fljótt pantanir, vandar sitt
smíði vel og selr ódýrt. .
----- KOMIÐ OG REYNIÐ ----------
TRÚLOFUNAR-MINNI.
Til Miss Somiu Baldvinson, Akra P.O.
Enn læt ég söngva gígju gjaUa,
góðkuima meyja fríð til þín,
og hamingju óskirfagrar falla
fram lætur hjarans elfan mín.
Sem þakkar vott fyrir velgjörð hreina.
er veikum sýndir hauga-þund,
ég hýð þér líka hending eina
og beztum vin með glaða lund.
Þú sem að valið iiorskan hefur
um hérvistar með þér ganga leið,
einn hið eg þann, sem aldrei sefur,
frá ykkur hrinda sárri neyð.
Þó eitthvnð mótdrægt «6 greipum gaaigi
ei gugnið þar um nokkra stund,
mót örlaga snúið öldum fangi;
það ýtra sýnir hetju lund.
Þvi hetju frítt hlóð í æðum iðar,.
með atgjörfi Prýdd og menta sjóð
norsk er K“tt beiiit á báðar hliðhir,
bezt sem að metur vínlenzk þjiað-.
Þið skuluð ástar höndin hinda
sem Bragi og Iðunn forðum glöð;
þftu lífs unun hjartans mæra mj’nda.
og munarheims frægð í beztu röð.
Þið ©ruð menta gróin gróða
og góðum hæfileika íans;
ú heggja vanga in rósa-rjóða
sina rétta málar æskan krans.
Pig veit ég klæðnað svo vel sauma,
að sjást ei betur gera frúr,
og Sjafni þinn uin storð ug strauma
við starfsvélina gorir trúr.
Svo treysti þið drorttni aUan aldur
eins í mótvind og góðum byr
því vitið sífelt sólarvaldur
sér hvað hezt liagar nú sem fyr.
Ef j-kkur veitir -broshýr börnin
þeim beinið leið að sæmd og dáð,
og biðjið liann þeirra vera vörnin
mót vonzku heims og hrekkja þráð.
Svo lifi þið mcöur lifi fríðu
um langan og hjartan æfi dag;
og sólhýrri ástar buudin blíðu
æ blessun guð veiti ykkar hag.
Vel svo mun glæðast grefan mæra;
þið gleðjið löngum hrelda sál;
þar af stofnast- in æðsta »'ra,
ei sem að blekkir nokkurt tál.
SVEINN SÍMONSHON.