Heimskringla - 24.03.1894, Side 4

4
HETMSKRINGLA 24. MARZ 1894.
VIB HENDINA.
Þegar skjótt ber hœttulegt tllfelli að
höndum, er Ayer's ('hsrrtt Pectoral íijótt
að verka og áreiðanlegt. að lækna. Lítil
inntaka tekiu undir eins og vartverðr við
fyrstu sóttmerki af Croup (barnaveiki)
eða Bronchitis(hálsbólgu), stöðvar þessa
sjúkdóma. Það mýkir uppganginn, dregr
úr sáriudunum oglóttirsvefn. Sem með-
al við kœliuga, hósta, hæsi, illkynjuðu
kvefi (la grippe), lungnabólgu og jatnvel
tæringu á hennar fyrsta stigi, er
AYBR’S
Cherry Pectoral
betra en öll sripuð lyf. Helztu læknar
mæla með þvi, það er ljúft á bragðið og
skemmir ekki meltinguna, og venjulega
parf.að eins smáar inntökur af því.
„Ég hefi margreynt Ayer’s Cherry
Pectorrl á heimili mínu, og hefir það
reynzt ágætt lyf við kvefi hósta og ýmis-
legum lunga oa háls-sjúkdómum“. — A.
W. Barblett, Pittsfield. N. H.
„Síðastliðin 25 ár hefi ég tekið af og til
Ayer’s Cherry Pectoral við lungna-veiki,
og er saunfærdr um at! það heflr
frelsað líf mitt.
Eg hefi mælt með því við hundruö manna
Mór hefir reynzt áhrifamest að taka
smáar og þóttar inntökur11. — T. M.
Matthews, P. M., Sherman, Ont.
„Kona mín þjáðist af köldu; ekkert gat
hjálpað henni nema Ay6r’s Cherry Pect-
orai, það læknaði hana“. — B. Amero,
Plympton, N. S.
AYER’S CHERRY PECTORAl.
Tilbúið af Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell,,
Mass.
VERKAR FLJÓTT LÆKNARÁREIÐ-
ANLEGA.
Winnipeg.
— Mrs. Peterson talar í Únítara
húsinu annað kveld.
— Jakob Jónsson Mormóni flytr
guðsþjónustu á North West Hall
(Mr. Guðm. Jónssonar) á morgum
kl. 2 síðd.
—Af “Ljóðmælum” mínum á ég
fá ein eintök eftir bundin (vefð 81.25).
Væri nokkrir, sem vildu kaupa þau,
þjTÍti ég gjarnan að geta selt þau.
JÓN Ólaesson.
— Svar úpp á spurn. um fiski-
veiðareglugj. (sjá síðasta bl.) verðr að
bíða næsta blaðs, Vér gátum ekki
drifið upp eintak af nýju reglugjörð-
inni á neinni skrifstofu hér í bænum.
— Það er gaflinn á flestum lyfj-
um, að þau skemma matarlystina,
veikja rucltinguna og mynda gall. Með
Ayer’s Clicrry Pectoral er öðru máli
að gegna ; það bætir manni þegar og
heldr hjálpar meltingarfærunum, heldr
en hitt.
— “Á hverju stendr nafnið eitt?”
Jæja, það er undir atvikum komið.
T, d. Jiafnið “Ayer” ér næg trygging
fyrir því að Áyer’s Sarsaparilla sé ó-
svikið, vísindalegt blóðhreinsunarlyf,
en ekki gutl, eins og svo margt af
því sem selt er undir nafninu “sar-
saparifla.” Ayer’s Sarsaparilla er rétta
lyfið.
— 1. þ. m. var kappræða haldin'i
Vermillion, S. D., milli stúdenta frá
Norðr-Dakota-háskólanum (í Grand
Forks) og stúdenta frá S.-Dak.-háskól-
anum í Vemiillion. Þrír “seniors” töl-
uðu a£ hendi S.-D. áhsk., en 8 “juniors”
af hendi N.-D. háskólans. Dómendr
dæmdu í einu hljóði N. D. mönnum
sigrinn, Þoir þrir sigrvegararnir vóru :
Brennan (norskr), Barði G. Skúlason
(íslenzkr) og -Ratcliffe (amerískr).
— Vér vekjum athygli lesenda blaðs
vors á auglýsing frá Mr. W. Blackadar,
fóðrsölumanni, sem birt er á öðrum
stað hér í blaðinu. Hann býðr þau
kjörkaup, sem aflir þeir, er á fóðr-
tegundum þurfa að halda, ættu að
nota sér. Landi vor Mr. Gunnar
Sveinsson afgreiðir yðr með sinni venju-
legu liprð og kurteisi. Gleymið ekki
að hafa með ykkr auglýsinguna, sem
prentuð er hér í blaðinu ; það sparar
ykkr 25 cent.
Orða-belgrinn.
[Öflum, sem sómasamlega rita, er
velkomið að “leggja orð í belg;” en nafn-
greina verðr hver höf. sig við ritstj.,
þótt ekki vilji nafngreina sig í blaðinu.
Engin áfeflis-ummæli um einstaka menn
verða tekin nema með fullu nafni undir.
Ritstj. afsalar sér allri ábjrgð á skoðun-
umþeim, sem koma fram í þessumbálki].
SVAR.
í 10. nr. Heimskringlu þ. á. stendr
grein eftir einhvern, sem þykist heita
“X”, og sem finnr köllun hjá sér til að
skýra frá, hvernig sveitarskrifara-kosn-
ingin hafi tekizt til 2. Jan. siðistliðinn á
Gimli. Af því þar er talsvert beinzt að
mér, þá vil ég með fám orðum gera at-
hugasemd við þessa grein. Þar er ekki
farið alveg rétt með. Gísli sótti um
skrifara-embættið með 8125 launum um
árið—sá maðrinn, sem nær mundi
standa G. Thorsteinson að mínu áliti
og líklega fleiri manna—. Svo getr X
ekkert um það, að á fundinn voru send
meðmæli norðan úr bygðum, undirskrif-
uð af eitthvað 28mönnum ; þessir menn,
sem eru vel þektir og góðir drengir,
mæltust til að Guðni væri látinn sitja
fyrir skrifara-embættinu, þótt einhverj-
ir aðrir sæktu um það fyrir fáeinum
tugum dollars minna en hann. Þetta
hlýtr X að hafa hejrt, ef hann hefir
ekki setið á hlustunum, en verið þó á
fundinum, sem mig grunar að verið
hafi, og því er hann þá að leyna
þessu ? eða átti ekki að hafa nokkurt
tillit til vilja þessara manna? Aftr á
móti komu engin meðmæli með þeim
Gísla og Jóhanni, ekki svo mikið sem
frá einu X-i, nema það sem þeir mæltu
með sér sjálfir,
Ástæður mínar fjrir því, að ég
treysti ekki þeim Gísla og Jóhanni jafn-
vel og Guðna, færi ég ekki fram á þess-
um stað ; mér þykir það hreinn óþarfi.
En ef X vill heimsækja mig og koma
fram í dagsbirtuna eins og maðr, en
ekki kattörtuð bleyða, þá skal ég segja
honum mína meiningu um það mál út í
æsar.
Ekki vil ég geta neins til um það,
hvort Ný-íslendingar myndu lasta það,
þótt sveitarráðið og ritari þess j’nnu
VEITT
HÆSTU VERÐLATJN A IIEIMSSÝNINGUNN
DR
BAHING
POWDIR
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára rejmzlu.
verk sin án borgunar; ég held að ekki
þurfi* að gera ráð fyrir því að nokkur
bjóðist til þess, og ef X. færi að bjóðast
til þess, að verða sveitarskrifari án
borgunar, þá held ég að einhverjir
myndu verða til að ráðleggja honum að
fara heldr á spítalann, sem stendr ,norð-
an við Selkirk.
Þá er það eitt, að Guðni hafi sagt
litlu áðr, að hann væri fús að taka að
sér ritara-embættið fjrir $180, en ég
hefi ekki heyrt það fyrri en í þessari
Heimskringlu-grein, en hitt man ég vel,
þegar hann lagði fram tilboð sitt, að
hann kvaðst ekki sjá ástæðu til að
sækja um fj-rir minni laun en áðr.
í byrjun greinar sinnar kvartar X
um, að liann hafi átt eitthvað annríkt
fyrirfarandi. Já, ég get trúað því.
Það sýna þau orð, sem hann byrjar
niðrlag greinarinnar með. Hann hefir
þurft að ganga í haug—íslenzkan sorp-
haug—, til að leita eftir vopni til að
berja með, og færi betr að hann ekki
meiddi sjálfan sig á því.
15. Marz
Benedikt Arason.
Gleði á tveimur heimilum.
NVung frá Grey County.
Hvernig barninu varð bjargað
og hvernig ung stúlka náði aftr
heilsu eftir að læknarnir og vin-
ir hennar voru orðnir vonlausir.
Þakklátir foreldrar segja söguna
öðrum til hagsmuna.
Tekið eftir Collíngwood Enterprise.
Hér um bil 14 mílur frá bænum
Colliiigwood, á takmörkum Sameo og
Grey sveitanna, liggr ið uppvaxandi
þorp Singhampton. Það var nýlega
hlutverk þess, sem þetta skrifar, að
ferðast um þessi frábæru héruð, í er-
indagerðum, sem hafa meira en litla
þýðing fjrir almenning, og sá sem
við eigum að þakka, að þessi frábæra
saga kemr fj-rir almenningssjónir, er
Mr. Geo. F. Riddle.
Mr. Riddle, sem hefir dvalið í þessu
plássi síðan hann var drengr, er betr
þektr á þessum stöðvum en flestir
aðrir, og orð hans verða ætíð tekin
sem áreiðanlegs og mentaðs ir.anns.
Fregnritinn fann hann fj-rst við vinnu
sína á millu Mr. Pearsons, og fór
hann þegar með hann heim til sín
þar sem fyrir var Mrs. Riddle með
litlu dóttur sína. Litla stúlkan er
tveggja ára og fjögra mánaða gömul
fjörug og skýr. Nafn hennar er Lizzie
Bell, en foreldrar hennar köfluðu hana
“Pink Piflu barnið,” og var orsökin
til þess sú, sem nú skal greina.
Þegar Lizzie var tíu mánaða göm-
ul, veiktist hún af tannkomu, að menn
héldu, og varð hún svo veik, að liún
misti algerlega sjónina um tveggja
vikna tíma. Læknirinn sagði að engin
von væyi um bata, og foreldrar henn-
ar héldu ið sama, þar eð barnið var
upphaflega mjög veiklulegt, og var að
eins níu eða tíu pund, þegar það var
ársgamalt. Mrs. Riddle sagði : Oft og
tíðum gátumvið ekki að því gert, að
óska, að stríðið væri á enda, svo aum
var hún orðin. Um þetta leyti heyrði
Mr. Riddle getið um Dr. Williams
Pink Pills, og afréð að reyna þær.
Um leið og hún fór að brúka pillurn-
ar, fór henni að skána, og hefir henni
stöðugt farið fram síðan. Ég held að
ég hefði fyrir löngu verið komin í gröf-
ina, ef það hefði ekki verið fjrir Dr.
Williams Pink PiUs, og ég mæli hik-
laust með þeim sem inu bezta og áreið-
anlegasta meðafl. Mr. Riddle sagðist
sjálfr hafa verið lasinn um tíma af
tauga-óstyrk, þreytu og lystarleysi.
Vinstri handleggr hans var orðinn hálf-
máttlaus, og hann hafði lézt svo að
hann að eins var 132 pd. Hann afróð að
1 rej-na Pink PiUs, og á sex vikum fékk
hann heilsu og góða matarlyst og
þyngdist um 33 pund.
Hann heldr sterklega með Pink
PiUs, af góðum ástæðum.
Meðan fregnritinn var í Singhamp-
ton heyrði hann mikið talað um annan
merkis-atbnrð af sama tagi, og þar eð
hann var áfram um að aUr sannleikr
í því efni kæmi fyrir almenningssjónir,
fór hann að finna Miss EUen Causins.
Ungfrúin var fjarverandi í kynnisferð
hjá vinum sínum, en móðir hennar var
undir eins viljug til að skýra frá þessu
sérlega eftirtektaverða sjúkdóms-til-
feUi.
Miss Cousin hafði þjázt af melt-
ingarleýsi frá því hún var barn og eftir
því sem hún eltist fóru ýmis önnur
sjúkdóms-einkenni að koma í ljós, þegar
hún var 16 ára vóg hún 125 pund, en
veikindin fóru svo með hana, að hún
varð ekkert nema beinin og lenti ofan í
56 pund, og ofan á það bættist að hún
fékk útbrot um báða fæturna. Meðul
af öUum mögulegum tegundum voru
reynd, en árangrslaust, þangað til
læknarnir sögðu að hætta við þau og
gefa að eins gætr að mataræðinu. Þar
næst var leitað til annars læknis, sem
sagt var að hefði læknað stúlku af Uk-
um sjúkdómi, en þriggja mánaða tU-
raunir hans komu að engu haldi og
Miss Cousins var svo langt leidd, að
ættingjar hennar sátu eitt sinn yfir
henni heila nótt viðbúnir að hún dæi á
hverri stundu. Lífsneistinn sloknaði
samt ekki, og eftir ráði eins af ættingj-
um hennar voru fengnar tvær öskjur
af Dr. WiUiams Pink Pills.
Þegar hún var búin að brúka upp
úr öskjunum var orðin sjónarmunr á
henni, svo að aðrar tvær öskjur voru
útvegaðar, og síðan hefir hún aUs brúk-
að eUefu öskjur og stöðugt farið batn-
andi; líkams-þungi hennar hefir færzt
úr 56 pundum upp í 85 pund. Mrs.
Cousins sagðist skoða EUen upprisna
frá dauðum, eg sagðist hátíðlega mæla
með Pink Pills sem ágætis meðali fyrir
aUa sem þjáðust af Ukum sjúkdómi.
Dr. Wilh'ams Pink PiUs eru sér-
lega góðar við sjúkdómum, sem or-
sakast aí óheilnæmu blóði og skemdu
taugakerfi, svo sem gigt, taugagigt,
<MT FLW.
Old Chum
Plug.
Ekkert annað rej-któbak virðist
geðjast almenningi jafn vel og
hið ágæta Old Chum. Nafnið
er nú á hvers manns vörum
og aUir virðast samhuga með
að ná sér í það.
MONTRCAL.
limafaUssýki, riðu, taugaóstjrk og
afleiðingum hans eftirstöðvum af in-
fluenza og kvefi. Sömuleiðis sjúkdóm-
um, sem orsakast af óheilnæmum
efnum í blóðinu, svo sem kirtlaveiki
langvarandi útbrotum o. s. frv. Pink
PUls gera útlitið hraustlegt og faU-
egt, og eru sérstaklega góðar við
sjúkdómum sem eru einkennilegri
fjrir kvennfólk. Sömuleiðis, eru þær
ágætar við öllum sjúkdómum sem
orsakast af of mikilli áreynslu, og ó-
hófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink PiUs eru að
eins seldar í öskjum, með merki fél-
agsins á, og umbúðum sem prentað
er a með rauðu bleki. Þar eru aldrei
seldar í heildsölu, tylftatali eða hund-
raða-tali og hver sem reynir að koma
út öðrum pillum í stað þessara á
þennan hátt er glæpamaðr og ætti að
vera gerðr uppvís. Þessar piUur eru
búnar til af Dr. Williams Medicine
Co. BrookviUe, Ont. og Schenectady,
N. Y., og eru að eins seldar í öskj-
um, með merki og umbúðum félags-
ins á 50 cts. askjan, eða sex öskjur
fjrir $2.50. Þar eru fáanlegar í öllum
lyfjabúðum, og með pósti frá verk-
stæðunum ef peningar eru sendir fyr-
ir þar.
Samkoma
Gætið að
rauða miðanum með nafninu yðar, sem
er límdr á blað sérhvers kaupanda hér
i álfu (utan bæjar og innan). Mán-
uðrinn og ártalið aftan við nafnið sýn-
ir, hvo langt borgað er fyrir blaðið.
T. d. Oct. 93 þýðir: borgað til 1. Oct.
1893; Jan. 94 þýðir: borgað til 1. Jan.
1894, o. s. frv. Hver sem hefir nokkuð
að setja út á þennan reikning, segi
til undir eins; annars verðr álitið að
hann viðrkenni reikninginn. Þegar
kaupandi sendir borgun tfl blaðsins,
verðr tölunni breytt næsta föstudag
eftir að borgunin er meðtekin, og er
það kvittun fyrir móttöku peninganna,
Þeir sem sjá, að þeir eru f
skuld við blaðið, eru beðnir að borga
nú undir eins.
Takið eftir þessu.
J. Anderson & Co á hominu á
Smitli Str. og’ Portage Ave., selur
reykt kindaket fyrir Páskana, fyrir
5 til lOc. pundið, 24 pd. af nauta-
keti fyrir dollarinn, k&lfs og svlna-
ket með lægsta verði.
Munið eftir staðnum
Á North West Hall.
Laugard. 31. Marz kl. 8. e. m.
Program:
J. Anderson & Co.
Comer Smith Str. & Portage Ave.
.Telephone 269.
1. Lofsöngur
2. Lesin saga
3. The Blue bells of
Scotland á hörpu
4. Monolog
5. Söngur : Lóan
6. Ræða
7. Söngur.
Nokkur börn.
B. Walter.
H. Oddson.
G. Hjaltalín.
Börnin.
J. Bjarnason.
Sig. Helgason.
8. Söngur: Álfakóngrinn Alb. JóNSSON.
9. Duet úr FarineUi L. Bjarnason
og J. Blöndal.
Forseti: P. Bardal.
í rakarabúð
M. A. Nicastros
fáið þið ykkur betr raltaða fyrir lOc.
en annarstaðar í bænum, Ilárskurðr
15c. Tóbak og vindlar til sölu.
337 Main Str.
næstu dyr við O’Connors Hotel.
Er þú sérð mynd þessa á kassanum
getr þú verið viss um að þcir eru góðir.
526 Jafet í föður-leit.
betr um. Ég mátti ekki hætta að leita föður
mÍDS.
Það var þannig regluleg hitasótt og ó-
þreyja í mér, og pvi langaði mig til að ganga
út. En ég liafði ekki í fullu tré með að
horfa framan í fólk, og frestaði því að fara.
nokkuð út þar til dimt var orðið. Þá gekk
ég út, og vissi ég ekki, hvað ég fór. Ég fór
fram hjá spila-húsinu — víst gekk ég fram
hjá því; en snéri svo við og fór þangað icn,
og tapadi hverjum skilding, sem ég átti, áðr
en ég hætti; en þá var svo langt komið
spilinu, að ég var sannfærðr um, að ef ég
hefði hait meiri peninga, til að halda áfrarn,
þá hefði ég unnið.
Ég fór heim og háttaði, en gat ekki sofn-
að. Ég fór að hugsa um, hve allir hefðu
haft mig í metum og hávegum meðan þeir
héldu ég væri auðngr. Til hvaða gagns var
þá þetta lítilræði af peningum, sem ég átti
nú eftir? Til lítils eða einskis. Ég fastréð
þá með mér, að ég skyldi annað hvortvinna
auð fjár tða tapa að öðrum kosti því, sem
ég átti nú.
Næsta morgun fór ég út í bæ og seldi
öll skuldabrefin, sem ég átti efiir. Ég halði
ekki sagt Tímóteusi frá fyrirætlan minni. Ég
forðaðist af ásettu ráði að tala við hann; og
fann ég það á honum að liann stj’gðist við
þetta; en ég hafði beyg af fortölum hans og
bænastað.
Jafet í föður-leit. 531
‘ “Andskotans skálkr! Ó, tað er ich sjálfr,
sem var skálkr, och fífi var ich að segja tað
orö. Misjtir Newland. Tér vóru tsjentilmaðr;
tér vilji mér mína peninga til baka borga —
einhvern part borga. Ich hetí samninginn
hér, och ich vill honum aftr skilal”
“En ef ég hefi ekki peningana, hvernig
á ég þá að fara að borga yðr?”
“Ó, Faðir Abraham, ef tér hafi ekki pen-
ingana — tér hljóti nokkra peninga at hafa;
tá borgi tér mér part — hvað mikið vill herr-
inn mér borga?”
“Viljið þér piggja fimm hundruð pund og
skila svo sumningnum?”
“Fimm hundruð pund—tapa helming —
ó, Mr. Newland, tað var alt í peningum lán-
að — ekki í vörum. Tér vilji ekki láta mich
so miklu tapa?”
“Eg er fireint ekki viss um að ég vilji gefa
yðr fimm hundruð pund. Skuldabréfið er ekki
túskiidings virði; það vitið þér full-vel. ”
“Aber yðar drengskapr, Mr. Newland, er meir
en tíu túsund punda virði. En ef tér hafið ekki
peningana, tá borgi tér mér tau fimm hundruð
pund, sem tér bjóðið, och ich skal skuldbréfið
affienda.”
‘‘Ég bauð yðr aldrei fimm hundruð pund.”
“Ekki bjóða, ,en minnast á tá upphæð—tað
er nóg.”
“Jæja, fyrir fimm hundruð pund viljið þér
gefa upp skuldabréfið ? ”
530 Jafet í föður-leit.
ingar. Ó, mínir peningar! mínir peningar! —
Herr, Mr. Newland, tér eru einn andskotans
skálkr!” Og allr kropprinn á karlinum titraði
og skalf af geðshræring ; höndin fyrir aftan bak-
ið titraði ekki minna en hin, sem bann reiddi
upp rétt framan í mig.
Eg varð fokvondr yfir að vera skammaðr
svona upp í opið geðið á mér.
Ég lauk upp dyrunum, snéri karlinum víð
og sparkaði ftétinum í ónefndan líkamshluta á
honum, svo að hann fiaug í hendingskasti niðr
stigann þar til hann kom niðr á gólf, og þar lá
hann æpandi afkvölum.
“Minn gott, minn gott! Ich er myrtr,”
æpti hann. “Faðir Abraham, meðtak mich! ”
Reiðin fór nú alt í einu af mér; og ég fölnaði
npp, því að mér kom til hugar að ég kynni að
haía drepið karl-angann ! Ég kallaði a Tímó-
teus til bjálpar mér, og drógum við hann upp
stigann og inn í stofu mína og settum liann d
stól ; sáum við skjótt að hann var lítt meiddr.
Við gáfum honum glas af víni, og varð hann
málhress aftr við það. Undir eins og iiann fékk
málið aftr, vaknaði bans gamla ástríða á ný.
'•Misjter Newland — acb, misjter Newland,
geti tér ekki mér mína peninga aftr borgað?
Bara túsund pund, án rentu ? Tér megi rent-
una eiga. Ich lánaði yðr peningana bara til
tess yðr greiða að gera — bara til tess 1”
“Hvernig dettr yðr í hug að andskotans
skálkr fari til þess ”? svaraði ég.
Jnfet í föður-Ieit. 527
Að kveldi nwsta dags hélt ég til spila-hel-
vítisins á ný °g for að spila. Mér gekk upp og
niðr. Umeinahríð hafði égunniðsvo mikið,
að það var þriavar sinnum eius mikið eins og
aleiga mín, sem ég bjrjaði að spila með; en end-
irinn varð sá, að þegar ég hætti, liafði ég tapað
hverjum priiingi. Þegar liæst stúð spilið, var
ég ákafiega .-pentr ; en þegar ég fór lieim með
tóina vasa, stóð mér alveg á saina um tap
mitt.
Næsta dag iór ég til fasteignasöluraanns og
tjáði iionum aöég viidi selja liús mitt, því aS ég
var einráðinn í því nð prólit liamingjuna til
þrmitav. Fasteignas ilinn tók að sér að seljahús-
ið fljótlega, og bað ég luinn uin að svara mér út
nokkru fé upp á væutanlegt andvirði þess ; hann
gerði það greiðlega, og liélt áf.ain aö svaru mér
peningmn út ú lnísið þangaö til koniið var sem
mest liállt andvirðið. Svo fann liann ]0ksins
kaupanda (sjálfan sig, býst ég við), sem gaffyrir
liúsið svo sem tvo þ.iðjunga þesi sein það var
vert. Ég liikuði ekkert við að selja. Ég hafði
tapað í spiluin sérhverri upphæð, jafnótt sem ég
liafði fvngið peninga bjá lionum ; og ég V;tr fost-
ráöinn í því, að aiinnðhvort skj’ldi ég vinna fé
initt aftr eða vcrð.i ö'eigi elia. Ég ritaði undir
afsalsbréi'að liúsinn og fékk það sein ég átti eftir
að fá, en þaö vóni limtán hundrnð pnnda ; hélt
égsvoheim al'tr í liúsið, sem nú var ekki mitt
lengr, eittlivað stundu fyrir miðdegisverðartíma.
Ég kallaði á Tímóteus og spurði hann, hvað