Heimskringla - 31.03.1894, Qupperneq 4

HETMSKRINGLA 31. MARZ 1894.
FOLKIFINST
það ekki vitrlegt að vera að reyna 6-
dýrt samsull, sem kallað er blóðhreins-
andi en lieffr í rauninni engan lækninga
kral't. Að viðhafa nokkuð annað en ið
gamla fyrirmyndar-lyf Ayer’s Sar-
Maparilla — ið ágæta blóðlireinsun-
arlyf— er hrein og bein eyðsla á tíma,
fé og heilsu. Ef þig þjáir kirtlaveiki,
kvef, gigt meltinkarleysi, útsláttr,
vessareusli, þroti eða einhver annar
blóðsjúkeómr, þá vertu viss um að það
mun
borga sig að brúka
Ayer’s Sarsaparilla, og Ayrr’s ein-
ungis. AYEK’S Sarsaparilla má jafnau
reiða sig á. Hún er ekki breptileg.
Hún er jafnan in sama að gæðum,
skamti og áhrifum. í samsetning, hlut-
fbllum og útliti, og að öllu, sem miðar
til að endrhressa líkamanu, sem veiktr
er orðínn af sjúkdómi og kvöl. ber hún
aföðrum lpfjum. Hún leitar uppi öll
óhreinindi blóðsins og rekr þau út ina
eðlilegu leið.
AYER’S
SARSAPARILLA
Tibúið af Dr. J. C. Ayer, Lnwell, Mass
Slte íöllum lyQabúðum og ilmsmyrslal-
búðum.
LÆKNAR AÐRA, LÆKNAR ÞIG.
Winnipeg.
— Næsta blað Aldakinnar kemr
bráðum út.
— Séra Magnús J. Skaptason pré-
dikar í Unity Hall á morgun (sunnu-
dag 1. Apríl) kl. 7 e. h. Upprisan verð-
ur umtalsefni hans.
Utanáskrift til fyrv. ritstj, Hkr.
Jóns Ólafssonar er :
P. O. Box 535, Winnipeg.
— Andstæðingar Greenway’s hafa
ákveðið að halda til streitu málinu
gegn Chas. Adams í Brandon, út af
kosúinga óknyttum.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Heimskringla,
Box 305,
Winnipeg,
Canada.
— Jón Valdimar Jónsson, er fyrir
skömmu var skorinn upp á spítalan-
um í St. Boniface, lézt 28. þ. m.
Hann lætr eftir sig konu og börn.
Viðskiftamenn Hkr. eru beðnir að
senda ckki peninga eða peningavirði
til neins annars á skrifstofunni en
ráðsmanns blaðsins. Utanáskriftin er :
Business Manager Heimskringla
Box 305,
Winnipeg,
Canada.
— Guðmundr Sigurðsson Nordal
og Anna Björnsdóttir Skaptason voru
gefin saman í hjónaband í lutersku
kyrkjunni í gær (föstudag 30. Marz,)
af séra Hafsteini Pétrssyni.
— í bréfi frá Nýja-íslandi er þess
getið, að Mr. J. A. Macdonnell, vega-
umsjónarmaðr Greenway’s, muni hafa
í hyggju að bjóða sig fram sem þing-
mannsefni í Lisgar (til Samb. þings)
þegar tækifæri gefst næst. Hafði
minst á það við ýmsa, er hann var
þar á ferð um daginn.
— Fimm betrunarhúss kandídatar
voru á þriðjudaginn fluttir út að Stony
Mountain. Thomas C. Collins dvelr
þar 7 ár, “Tug” Wilson 5, James
Wallace 4, Charles Bates 3 og John
Hill 2 ár.
— Talað er um að fá bæjarstjórn-
ina til að taka við umsjón bókasafns
“Sögu-félagsins,” og halda því opnu
árið um kring almenningi ókeypis.
Kostnaðrinn er sagðr mjög lítill. Hið
sameinaða iðnaðar og verkamanna-
félag tók þetta fyrst til máls.
Á miðvikudaginn fóru af stað héð-
an sendimenn fylkisstjórnarinnar til
að skoða landið meðfram hinni fyrir-
huguðu Suðausturbraut að Skógavatni.
Macounnell, vega-umsjónarmaðr fylkis-
stjórnarinnar er foringi fararinnar.
Af þessu má ætla að stjórnin hafi i
huga að sjá sig um hönd, enda mun
það hollara.
Herra Gestur Oddleifsson, sögun-
armylnu-eigandi, frá íslendingafljóti,
kom til bæjarins um síðustu helgi og
dvaldi hér fram um miðja viku. Hr.
Stefán Oddleifsson flutti úr bænum til
Nýja íslands núna í vikunni. Ætlar
að vinna hjá bróður sínum (Gesti) við
sögunarmylnuna við Isl.fljót í sumar.
— Þegar eins ókostbært, eins á-
reiðanlegt, og eins þægilegt meðal til
inntöku eins og Ayers Sarsaparilla er
æfinlega fáanlegt í lyfjabúðunum, þá
er engin þörf að láta ungbörnin
þjást' af kyrtlaveiki og þar af leið-
andi viðbjóðslegum sárum. Munið að
það er Ayers Sarsaparilla.
Hvernig- líka myndirnar ?
Með síðasta pósti meðtók ég
myndasafn Heimskringlu og líkar á-
gætlega.
Gimli, 21. Marz 1894.
Kristjún Guðmundsson.
Ég hefi meðtekið hinar 55 myndir
af Chicago-sýningunni og votta Hkr.
mínar beztu þakkir fyrir’ þær.
Husawick, 22. Marz 1894.
Elías J. Geirson.
í ^ær sá ég myndasafn Heims-
kringlu "Photographic Panorama of
the Worlds Fair, Part II.” Mynda-
safnið er snoturt^ og eigulegt, og ég
skoðaði það mér til mjög mikils
gamans og til endrminningar um
sýninguna. Sérstaklega varð mér star-
sýnt á eina mynd í safninu, fyrstu
myndina á blaðsíðu 12 “A Corner in
the Swedish Exhibit.” Þessi fyrirsögn
fyrir myndinni er samt röng, ætti að
vera: “A Corner in the Danish
exhibit” og sömuleiðis í útskýringun-
um yfir myndirnar ætti að standa:
The most celebrated sculptor ever
born in Denmark (not Sweden) was
Bertel Thorvaldsson. Mér er þetta
“horn” sérstaklega minnistætt þvi
ég og félagi minn Jóhannes Sigurðs-
son töfðum lengi í þessu “horni” til
að skoða hið fræga lista-myndasmíöi
Thorvaldsens okkar. Danir höfðu á-
gæta sýningu í þessu "horni” af iðn-
aðarhöllinni, en ágætust var hún þó
fyrir verk Thorvaldsens sem þar var
og sem við syrgðum að eigi var
eignað okkar landi, íslandi. Á mynd-
inni í safninu sézt mynd af Bertel
og tvær myndastyttr hans.
Svo vil ég benda lesaranum á að
til hægri handar á myndinni sézt
ljósmyndin af Flateyjarbók, hún er í
glerkassa sem stendr á steinstöpli.
Skoðið myndina með Telescope
gleri.
Gardar, N. D., 14. Marz 1894.
JÓN KKISTjáNSSON.
Það er nú vika síðan ég fékk mynda-
safn Hkr. (55 myndir indheftar) og
þykja mér þær góðar, að sco miklu
leyti, sem þær ná yfir sýninguna.
Ég kann útgefeúdum blaðsins beztu
þökk fyrir.
Eyforð, N. Dak., 22. Marz.
Bjarni Olgeirsson.
VEITT
HÆSTU VEROLAUN A HEIMSSÝNINGUNN

BAKINti
POWDIR
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
“Segi hann til í tíma,
ella þegi síðan.”
Svo segja prestarnir, og svo segj-
um vér. Aftan við nafn hvers ein-
asta kaupanda þessa blaðs hér í landi
og í útlöndum (nema íslandi) stendr
nú á rauðum jniða á blaðinu sjálfu
(eða umslaginu, þar sem eitt blað að
eins er í umslagi) mánuðr og ártal,
sem þýðir, að kaupandi hafi borgað
blaðið fram að byrjun þess mánaðar.
— Vér skorum enn á ný á kaupendr
sem hafa nokkuð að athuga við þann
reikning, að segja oss til þess innan
7. Apríl þ. á. — Annars verða þeir
álitnir að viðrkenna reikninginn, og
vér tökum ekki til greina mótbárur,
sem ekki verða komnar fram þá. Það
er hverjum manni vorkunnarlaust að
segja til í tíma, og vér höfum þá
gefið öllum 3 mánaða frest. Eftir
það tjá engin mótmæli.
Það er aldrei of seint.
ÉFTIRTEKTAVERÐ saga fyrir dá
SEM HAFA GEFID UPP ALLA VON.
Maður frá Mount Forest orðinn
vonlaus.Að ráði vinar síns gerði
hann eina tilraun. Hinar happa-
sælu afleiðingar,
Tekið eftir Mount Forest Confederate.
Mr. Geo. Friday er alþektr meðal
íbúa Mount Forest-bæjar og þeir sem
þekkja hann, yita, að hann heflr liðið
mikið af langvarandi barkabólgu og
hósta, sem þreytti hann svo mikið, að
hann lá hreyfingarlaus tímurn saman.
— Munið eftir samkomunni á
Northwest Hafl (Sal Guðm. Jónssonar)
í kvöld kl. 8. Eftir prógrammi því
að dæma er auglýst var í síðasta
blaði verða skemtanirnar vel virði
inngangseyrisins.
—Af “Ljóðmælum” minum á ég
fd ein eintök eftir bundin (verð Sl.25).
Væri nokkrir, sem vildu kaupa þau,
þj-rfti ég gjarnan að geta selt þau.
Jón Ólaesson.
— Sjö skemtigarða innan bæjarins
ætlar bæjarstjórnin að prýða í vor og
sumar, Central, St. James, Notre
Dame, Assiniboine, Victoria, Selkirk
og St. John-Parks.
Innan fárra daga verðr hér í bæn-
um brendir í vottaviðrvist 8002,005 af
innleystum bréfpeningum Commercial
bankans. I liarðæri og peningaþröng,
sýnist harðleikið að kasta peningum
þannig á glæður.
“Ég þjáðist langi af maga og
lifrar-veiki og fékk aldrei bætandi
meðal fyrr en óg fór að taka inn
Ayers Piflur. Ég tók þær stöðugt
um nokkra mánuði og var albata
maðr, er ég hætti.” — D. W. Baine,
New Berne, N. C. *
Blíðviðrið, sem gengið hafði af og
til frá mánaðarbyrjun, endaði snögg-
lega á föstudagskveldið (föstudaginn
langa). Síðari hlut dagsins snérist
vindr til norðurs og gerði drífu er
smájókst til kl. 6. Eftir það gaus
upp alt í einu ofsa-stórviðri á norðan
með hörku frosti er hélzt látlaust alla
nóttina, með talsverðri fannkomu. Var
þetta einn svartasti bylrinn á vetrin-
um og tók yfir aflan austrlilut fylkis-
ins og suðr gegnum Dakota og Minne-
sota og Wisconsin og enda austr í
Michigan-ríki. Síðan hefir verið fremr
kalt veðr, en þó að hlýna aftr síðan
um miðja vikuna.
Þeir reykja ekkert annað, svo lengi sem þeir geta fengið Old
Cíium, þó aldrei nema þeir séu neyddir til að snýkja það eða lána,
því það er ekkert tóbak sem framleiðir jafn kaldan og smekk-
góðan reyk. — I). Ritchie & €o., Manufactm-ers, Montreal.
Nýlegahafa vinir lians tekið eftir því,
að hann er að ná sér aftr, og nýlega var
hann spurðr af manni frá blaðinu Con-
federate, hverju aftrbati hans væri að
þakka.
“Þvi sama sem hefir alstaðar reynzt
svo framúrskarandi, Dr. William’s
Pink Pills”, sagði Mr. Friday. “Um
þrjú ár hcfi ég verið svo vcikr, að ég
hefi svo að segja ekkert getað gert. Ég
leitaði til lækna og reyndi ýmis meðul
árangurslítið eða árangrslaust. og sein-
ast fór ég á sjúkrahúsið í Brantford um
tima og var þá nokkuð betri. Batinn
var samt sem áðr mjög stuttur, því óg
var naumast kominn heim til mín aftur
þegar alt var komið í sama horfið. Ég
var búinn að eyða miklum peningum í
ónýtis lækningar, og var nú farinn að
missa kjarkinn. Vinur minn ráðlagði
mér að reyna Dr. William’s Pink Pills,
en ég var þegar búin að reyna svo mörg
“óyggjandi meðul”, að mér fanst ég
ekki hafa ástæðu til að eyða meiri pen"
ingum í meðul. A endanum lét ég
samt tílleiðast, að reyna Pink Pills, og
eius og þú getur séð, hefi ég ástæðu til
að vera þakklátur. Ég keypti mér
kassa aí þeim og fór að brúka þær í á-
kefð, með óljósa von um bata. Mér til
ósegjanlegrar gleði fann ég að þær
bættu mér; og þér megið vera viss um,
að ég lét ekki segja mér tvisvar að
brúka þær. Þegar ég var búinn að
brúka upp úr heilmörgum öskjum, fór
hóstinn, sem alt-af hafði kvalið mig, að
minka, og ég gat nú étið __ og unnið á
borð við hvern annan. Ég er nú við
góða heilsu og hefi óbiluga trú á því, að
Dr. William’s Pink Pills hafi læknað
mig. Ég hefi þær ætíð á heimili mínu
og ég vildi ráðleggja öðrum hið sama.
Fregnritinn kom einnig við hjá hin-
um alþekta lyfsala Mr. Wm. Colcleugh
sem kvað sér vel kunnugt um sjúkdóm
Mr. Fridays og kvaðst hafa ástæðu til
að halda að hin ofangreinda saga væri
áreiðanleg.
Þegar hann var spurðr um. hvort
mikið gengi út af Pink Pills, sem allir
eru að tala um, sagði hann, að eftir þvi
sem hann vissi bezt, þá seldist mjög
mikið af þeim og að yfir höfuð að tala
reyndust þær vel. Hann sagði, að jafn-
vel þó hann hefði til sölu hin beztu lyf,
hefði hann komizt að þeirri niðrstöðu,
að Pink Pills seldust öllum þessháttar
meðulum þetur.
Dr. William’s Pink Pills eru óyggj-
andi meðal við sjúkdómum, sem orsak-
ast af skemdu blóði eða veikluðu tauga-
kerfi, svo sem lystarleysi, deyfð, blóð-
rýrnun, jómfrúgulu, máttleysi, svima,
minnisleysi, limafallssýki, mjaðmagigt,
gigt, riðu, eftirstöðvun af influenza og
öllum sjúkdómum, sem eiga rót sína að
rekja til óhreininda í blóðinu, svo sem
kirtlaveiki og langvarandi útbrot o. s.
frv. Þær eru einnig óbrigðular við öll-
um sjúkdómum, sem eru sérstakir fyrir
kvennfólk, svo sem óreglulegar tiðir o.
s. frv. Þær hreinsa blóðið og gera út-
litið hraustlegt. Þær eru einnig ágæt-
ar fyrir þá. sem hafa þreytt sig um of
á andlegri vinnu eða óhófi, af hvaða
tægi sem er.
Þessar pillur eru ekki niðrhreins-
andi meðal, en þær vekja lífíærin til að
starfa og auka þannig lífskraftinn. Það
er ekkert það í þeim, sem getr skaðað,
jafnvel hinn veikbygðasta líkama.
Dr. William’s Pink Pills eru að eins
seldar í öskjum með merki félagsins á
umbúðunum (prentað með rauðu blekí).
Munið eftir því, að Dr. William’s Pink
Pills eru aldrei seldar í stórum heildum,
tylftatali eða hundraðatali, og hver
sem býðr aðrar pillur undir merkingu
félagsins, erglæpamaður, sem allir ættu
að varast. Vér vörum einnig almenn-
ing við öðrum svokölluðum blóðhreins-
andi og styrkjandi meðulum, sem eru
seld í likum umbúðum og Pink Pills, til
að gabba fólk. Þau eru öll eftirstæling-
ar, sem ætlast er til að verði þeim að
féþúfu, til að selja þau í blóra við Dr.
William’s Pink Pills.
Dr. William’s Pink Pills fást hjá
öllum lyfsölum eða beint frá Dr. Willi-
am’s Medecine Co. fyrir 50 cts. askjan,
eða sex öskjur fyrir 82,50, Hið lága
verð á pillum þessum gerir lækninga-
tilraunir tiltölulega auðveldar í saman-
burði við önnur meðul og lælcnisdóma.
í rakarabúð
M. A. Nicastros
fáið þið ykkur betr rakaða fyrir lOc.
en annarstaðar í bænum, Hárslcurðr
15c. Tóbak og vindlar til sölu.
337 Main Str.
næstu dyr við O’Connors Hotel.
Einkennismiða líking
inna víðfrægu Mungo sigars.
c
542 Jafet í föður-leit.
Jafet?—Mr. Newland, átti ég að segja, —, hvað
er að?”
“Það er ekkert, Timm,” svaraði ég, og
reyndi að sefa geðshræring mína; “mér hefir
liðið illa síðustu dagana; ég heíi verið tauga-
næmr, eins og þú veizt, og hvert smáræði
fær syo á mig, þó að það sé ekki nema að
skilja fáeina daga við þig, síðasta og einasta
vininn sem ég á.”
‘•Æ, Mr. Newland — góði Jafet; við skul-
um selja liúsUúnaðinn og fara héðan burt úr
borginni.”
“Það er tilgangr minn, Timm. Guð blessi
þig og vertu sæll!”
Ég fór svo ofan, og leiguvagninn var við
dyrnar. Tímóteus lét töskuna mína í vagn-
inn og settist upp í sætið lijá ökumanninum.
Ég grét sáran á leiðinni. Það má hver lá
mér það sem vill; en hver sem hefði reynt
það, að vera í mínum spornm, eiga einn
tryggan og einlægan vin að eins, hann mund i
ekki lá mér þótt mér félli skilnaðrinn þungt*
Ég hafði samt náð mér aftr áðr en við kom-
um á póstvagnstöðina; ég kvaddi Tímóteus
með liandabandi, og þannig skildum við. Hve
langr sá skilnaðr varð, það sér lesarinn siðar
í sögu þessari.
Eg kom, eins og til stóð, til lafði de
Clare, og þarf ekki þess að geta að mér var
vel fagnað. Þær mæðgur lýstu ánægju sinni
ylir því að ég skyldi hafa komið svo bráð-
Jafet í föður-leit. 547
áðr en ég héldi lengra. Ég tók þar eftir bekk
fyrir utan veitingalnís; þangað gekk ég og
settist niðf. Ég litaðist um, og þekti ég þá
þegar að þetta var sami bekkrinn, sem við
Tímóteus höfðum setið og borðað okkar fyrstu
máltíð á þegar við lögðum fyrsta sinn af stað
frá Lundúnum. Já, alt var sami bekkrinn.
Hérna liafði ég setið og þarna sat Tímóteus,
þessir tveir áhyggjulausu drengir, með bréfið
á milli okkar, sem brauðið og ketið var í, og
pott af bjór með. ( Veslings Tímóteus ! Mér
var sem ég sæi hann nú í huganum, hvað
aumur hann hefði orðið þegar liann hefði
fengið bréf mitt og fengið að vita, að við vær-
um skildir. Eg mintist þess nú, hve tryggr
hann liafði jafnan verið og hugrakkr til varna,
og liversu hann hafði frelsað líf mitt á ír-
landi. Við þetta hrnndu nokkur tár niðr kinn-
ar mér.
Ég sat nokkra stund þungt hugsandi, og
var sem ég sæi æfintýri lífs míns líða skjót-
lega fyrir hugsskotssjónir mér. Eg fann til
þess að ég hafði litið fyrir mig að bera mér
til afbötunar, en fyrir margt að ásaka mig,
og að líf mitt hafði verið fult af yfirdrppsskap
og tvöfeldni. Eg gat heldr ekki gleymt því,
að þegar ég hafði tekið fyrir að gerast hrein-
skilinn og ráðvandr, þá hafði heimrinn snúið
baki við mér með fyrirlitning. “Og hér er ég
nú,” hugsaði ég með mér, “og enn einu sinni
liggr veröldin opin fyrir mér; og það er ekki
546 Jafet í föður-leit.
var með gömul föt. Eg sagði gyðingnvim í
búðinni að ég vildi kaupa nokkuð af fatnaði
og jafnframt selja mín föt og tösku mína með
öllu, sem í henni væri. Gyðingrinn var mesti
þerpari, og varð ég lengi að þrefa við hann
og prútta, þvi að nú fann ég hvers virði pen-
ingar vóru. Ég keypti af honum tvennar bux-
ur xír þykkum, sterkum baðmullardúk, tvö
vesti, fjórar óvandaðar skyrtur, fjögr pör sekka,
utanhafnar-skyrtu, öklaskó og óvandaðan hatt.
Fyrir þetta lét ég hann hafa tösku mína með
öllu, sem í henni var, að undanteknum ljórum
silki-vasaklútum, og fékk ég eina 50 skillinga
(liálft þriðja pund) í milli, en heíði að réttu
lagi átt að fá að minsta kosti 10 pund. En
ég gat ekki séð betr en þetta um mig og lét
hann þannig hafa mig fyrir féþúfu. Hafði ég
nú fataskifti og gekk frá peningunum í bnxna-
vasanum, svo að gyðingrinn tók ekki eftir;
vafði svo í böggul það sem afgangs var, og
batt um, og keypti svo göngustaf af gyðingn-
um, til að bera böggulinn á um öxl mér.
Varð ég að borga þrjá penninga fyrir stafinn
því að gyðsi tók það fram, að hann væri “ekki
með í kaupinu.” Þegar ég var kominn í þessi
fót, leit ég út eins og vel megandi sveita-piltr,
hélt nú af stað og gekk ið langa og foruga
aðalstræti í Brentford, því að ég skeytti ekk-
ert um i hverja átt ég fór. Þegar ég hafði
gengið eitthvað mílu, kom mér til liugar að
bezt væri nú að afráða, hvert stefna skyldi.
Jafet í föður-leit. 543
lega aftr, cg spurðu mig um ótal hluti, En
það lá illa á mér og mér var mjög þungt í
lund; var það ekki af því, að ég kviði fyrir
framtíð minni; ég var öllu heldr i því skapi^
að ég hugsaði með hlökkun til þess að byrja
aftr lífið sem öreigi; en mig langaði til að
tala við Fletu—ég kallaði liana svo enn.
Fleta þekti nú alla fyrri æfisögu mína, því
að hún hafði verið við þegar ég sagði móður
hennar frá henni, alt til þess tímaaðégkom
til Lundúna, en frekara vissi hún lítið. En
ég liafði ráðið það með mér, að hún skyldi
vita alla sögu mína áðr en við skildum. 8íð-
asta kaflanum þorði ég þó ekki að segja
henni frá áðr en ég færi; og ásetti ég mér
því að gera það skriflega.
Lafði de Clare foiðiðist ekkert að ]0fa
okkr Fletu að vera einum saman. Fleta var
nú orðin ljómandi fríð meyja á sextánda ári
og var í þann veginn að mega kallast full-
þrosRa; en að skilningsþroska var hún lanjt
fram yfir aldr sinn. Ég dvaldi lijá þeim
mæðgum í þrjá daga og hafði nægt færi á að
tala einslega við liana. Eg sagði liennibðég
vildi gera henni kunna alla æfisögu mína, og
spurði hana um, livað mikið hún vissi af
henni. Fylti ég svo út í allar eyður, þar
sem ég fann á vera, og liélt henni fram alt
til þcss að ég afhenti liana móður sinni.
“Og svo þarf ég að segja þér framhald henn-
ar enn, Fleta,” sagði ég; “og það skaltu fá a«