Heimskringla - 04.08.1894, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 4. ÁGÚST 1894.
3
vor og þeirrar þjóðar, sem vér tilheyr-
nm, Mér dylst ekki, að öll okkar fram-
tíð er undir því komin, að vér leggjum
sem mesta og bezta rækt við börnin
okkar, því vér megum ekki gleyma því,
aðlitlu drengirnir og stúlkurnar, sem
eru að skemta sér hér með oss i dag,
jafnframt og allir aðrir drengir og stúlk
ur allra annara íslendinga i þessu
landi, það eru hinir komandi menn og
konur landsins. Vérætlumst til að þau
takiviðþarsem vérhættum, og að þeir
sýni hið sama þrek'og viðleitni tilsigrusí
baráttunni fyrir tilverunni, fyrir tilveru
sinnar þjóðar á þeim tíma, þegar þeir
eru farnir að taka þátt í stjórnar og
öðrum málum þessa lands eins og vér
höfum sýnt í bardaganum fyjir til-
veru okkar og þeirra. Le.yfið börnunum
að menntast, látið þau gera það, því
þar undir er komin öll velsæld þeirra
og framtíð þjóðar vorrar í Vestur-
lieimi. Við frændur vora á íslandi
viijum vér segja að vér réttum þeim
vora bróðurhönd og sendum þoim
kveðju guðs og vora. Það er ekki
af neinni ósátt við þá, að vér höfum
flúið föðurlandið. Vér höfum haft
sömu ástæðu til að leita gæfunnar
fyrir vestan haf eins og þeir hafa
haft til að senda oss í hundraðatali
ef ekki þúsundatali þá, sem ekki áttu
kost á að bjargast heima fyrir. Vér
óskum og vonum að frændur vorir
á íslandi megi sjá sóma sinn í því,
að láta oss framvegis njóta sannmælis,*
að þeir gefi oss Vestur Islendingum
þá viðurkenningu sem vér eigum
skilið og sem vér heimtum að oss sé
veitt fyrir það sem vér höfum unn-
ið í hag.
Og svo eru vinir vorir og lands-
menn fvrir sunnan linuna. Það væri
óverðugt að halda hátíðlega minn-
ingu um tilveru vors þjóðflokks hér
í landi án þess að geta að góðu þeirra
sem þar búa og sem mynda svo
geysistóran hluta af oss Vestur-Is-
lendingum. Það er hvorttveggja að
þeir eru nokkuð eldri þar en vór
erum hér enda eru Bandarikja ísl.
að sumu leyti nokkuð á undan oss
Canada Islendingum. Þeir eru komn-
ir lengra i pólitík þar sem þeir hafa
nú í síðastl. nokkur ár haft sína
eigin menn á þingi þjóðarinnar 'þar sem-
þar hafa gefið af sér góðan orðstir
og þeir eru lengra komnir í lærdómi
en vér, þar sem þeir hafi sína eigin
lögfræðinga og sína háskólagengnu
menn. Eg get ég ekki að því gert
að mér finnst þeir vera praktískari
menn fyrir sunnan línuna heldur en
vér sem búum fyrir norðan hana.
Þeir eyða minna af kröftum sínum
og tíma í smámunalegt þras. En gefa
sig meira að því sem að gagni má
verða. Þeir virðast skilja til fulls
hina mikilvægu þýðingu málsháttar-
ins Islenzka sem segir það vera
“hygginda sem í hag koma”. Má vera
að þetta komi til af því að þeir gefa
ekki út nein islensk blöð eins og vér
gerum, enda þjóðernið þar ekki á eins
föstum fótum eins og hjá oss Canada
íslendingum. Um þjóðernið íslenzka
i þessu landi, eða um það, hve lengi
Það muni viðhaldast í þessu landi eða
hverjum breytingum með t.imanum
kunni að taka, ætla ég hér ekki að
talaum. En eitt ogsíðasta atriði í sam-
bandi við þessa þjóðhátíð ætla ég að
að taka fram.
Kappkostið að gera börnin yðar
innlend, hérlend, sem allra fyrst og
þið munuð sanna að reynslan verður
framvegis eins og hún hefir verið að
undanförnu sú, að þeir af vorum
þjóðflokki sem eru mest innlendir í
anda og sannleika þeir eru líka
beztir íslendingar, mest virtir af hér-
lendu þjóðinni og mestur sómi síns
gamla og nýja fósturlands. Með þess-
um athugasemdum kalla ég blessun
fir Vestur íslendinga or yfir framtíð
þeirra í þessu landi.
Á tuttugustu og anriari ðld.
Eftir Anonvmus.
Tuttugasta og önnur öldin var mik-
il vísinda og framfara öld. Þá fór og
þekking á notkun rafmagnsins mjög
mikið fram, Á þeirri öld voru öll her-
vopn lögð niður, sem tíðkast höfðu á
fyrri öldum, en í stað þeirra var brúkað
rafmagn. Með rafmagni gátu menn á
svipstundu eyðilagt heilar herfylkingar,
og eins hleypt stórborgum í bál. Þá
voru menn komnir svo langt í bakteriu-
fræði, að þeir gátu komið í veg fyrir
alla þá helztu bakteriu-kynjuðu sjúk-
dóma, svo sem asiutisku kólern, Tuber-
chosis Pulmonary, Thypus, Skarlatina
o. fl. Þegar komið var Svona laugt í
bakteriu-fræðinni, fóru menn að gefa
sig við sóttkveikjufræði : að finna upp
smittunarefni og koma þvi inn í ýmsar
dýrategundir og skorkvikindi, þessar
tegundir, sem alt af höfðu verið mann-
kyninu til hinnar mestu skapraunar,
svo sem úlfar, refir og kanínur, engi-
sprettur og verstu tegundir af flugum.
Prófessor nokkur í Paris, Dr. Louis
að nafni, var i þann tíma einn með
þeim frægustu fyrir uppgötvanir sínar í
þessa átt. Hann hafði margar dýra-
tegundir undir höndum til að gera til-
raunir á. Hann viðhafði fyrst tilraun-
ir sínar með innspýting, en þær reynd-
ust ekki vel, vegna þess þær drápu ef
fljótt. Stinna tókst honum að nota
sóttkveikjuefnið á þann hátt, að láta
dýrið lykta af því, og reyndist sú til-
raun affarabetri en hin fþrri, Þá fyrstu
markverðu tilraun gerði hann á úlfi
einum; hann lét hann þefa af sótt-
kveikjuefninu og lét hann svo í afhýsi
með öðrum úlfi. Eftir einn dag var
komið slen í þá báða. á fimta degi voru
báðir orðnir fárveikir, eins sá sem til-
raunin hafði ekki verið viðhöfð á, og á
sjöunda degi drápust þeir báðir. Dr.
Louis viðhafði þessar tilraunir á fleirum
og heppnaðist vel, þegar dýrið hafði
andað að sér sóttkveikjuefninu, þá hafði
það tekið i sig efni sem var því banvænt
og var orðið jafnsýkishætt fyrir annað
dýr, eins og smittunarefnið sjálf, ef
lyktað var af því. Þessa aðferð við-
hafði hann nú á tveimur úlfum og lét
svo flytja þá lengst uþp í úlfabygð og
skilja þá eftir á stóru úlfa heimili.
Heimilisfólkinu var hsldur forvitni
á að sjá þessa aðkomnu gesti sína. All-
ir þutu út á hlað og röðuðu sér í kring
um þá, þvi þótti það eitthvað kynlegt,
að þeir skyldu vera fluttir þangað af
mönnum, sem voru þeirra mestu óvin-
ir, er aldrei höfðu þyrmt lífi þeirra, ef
þeir áttu vald yfir því. Þessir gestir
voru líka svo úfnir og ógeðslegir, að
það var ekki sjón að sjá þá. Sumir
héldu að þetta væri einhver sviksamleg
sending í úlfslíki, en aðrir h#du að
þetta væru einhverjir flækings ræflar,
sem hvergi ættu höfði sínu að að halla.
Svo tók einn eftir því, að j)eir skjögruðu
á feinuin, og kallaði upp yfir sig : “Nei
sjái þið bara ! Þeir eru blindauga full-
ir. þeir geta ekki staðið, og ég held það
sé brennivínslykt af þeim, að minnsta
kosti er einhver óþverralykt af þeim.—
Máske þessir menn hafi haft þá í skóla
hjá sér, til að kenna þeim svall og
drpkkjuskap, og svo eigi þeir að kenna
oss hið sama, svo þeir eigi hægra með
að vinna oss á eftir, en þeim skal ekki
verða kápan úr þvíklæðinu. Já, og svo
eru þeir líklega gráir í lús og Jiafa geit-
ur”, sagði annar. Það þótti ekki ger-
legt að úthysa þessum ræflum, enda
var það ekki siður í þessari sveit, en
þeir voru látnir sofa í auða bælinu, þar
sem allir flökkugestir voru látnir sofa.
Eftir tvo daga voru þessir gestir
orðnir fárveikir og þar að auki farið að
bera á talsverðri vesöld í heimilisfólk-
inu, og var þá sent eftirlækni, Það
var gamall öldungur og aðalhöfðinginn
í þessari úlfasveit. Hann hafði knésítt
skegg og var grá fyrir hærum og enginn
vissi um aldur hans. Hans var jafnan
vitjað, ef eitthvert vandamál kom fyrir.
Þegar þurfti að mæta árásum frá mönn
um, þá var hann jafnan aðalforinginn,
eins var, ef eitthvert nágrannakrit kom
fyrir, eða éf tala þurfti á milli hjóna,
þá var lians ávalt leitað og tókst lion-
um furðuvel að miðla málum, þar eð
hann brúkaði hvorki neinn duiarvísdóm
né lagaflækjur til að styðja mál sitt
með. Hann kenudi að eins það, að þeir
væru sælastir, er lifðu í friði og bróð-
erni við þá sem þeir hefðu sambúð við,
eða umgengust, að betra væri að nqta
og sameina krafta sína gegn árásum ó.
vina sinna, en eigast illt við innbyrðis.
Þegar öldungurinn kom á sjúkra
heimilið, var þar fjöldi saman komin úr
nágrenninu, því allir vildu heyra álit
öldungsins á þessu vandamáli. Hann
skoðaði fyrst nákvæmlega þessa að-
komnu gestí og skoðar þá eftir hausa-
skeljafræðisreglum, því hann hafði
töluvert lagt sig eftir liausaskeljafræði
þeirra Iíjálmars og Gulls. Hann mældi
hauskúpurnar í krók og kring og banlc-
aði þær svo að utan og hlustaði um
leið eftir kvarnarliljóði, og þefar svo út
úr þeim eftir •brennivínslykt, en ekki
gat hann fundið nein einkenni þess, er
auðkendi þá frá að vera úlfa, og gaf
hann því þá yfirlýsingu, að þetta væru
reglulegir úlfar, en hér væri samt um
einhver svikssmleg brögð að ræða frá
manna hálfu, sem hann fengi ekki við
gert, og það væri grunur sinn að hér
mundi mikið illt af hljótast.
Eg trúi hann sé nú farinn að sýkj
ast sjálfur blessaður öldungurinn kall-
aði nú gömul kona utan úr horni”, ég
sé ekki betur en honum sé nú brugðið,
því óstjTkur gerist hann, nú mjög og
væri slíkt illa farið, el lians sögu skyldi
nú þegar lokið, því þá mun fleirum
liætt verða”. Öldungurinn leit snúð-
ugt, til eömlu konunnar og mælti :
“Sjaldan lioða vondir fuglar vægt veð-
ur, en eigi þarft þú að spá um forlög
mín, því förlist mér ekki sýn, sé ég
ekki betur en að þú sért bráðfeig. F.g
hefi í margar raunir ratað um dagana
og séð félaga mína falla fyrir örfum ó-
vinauna, en ávalt sloppið sjálfur úr
háskanum. Nú er ég gamall orðinn og
kann illa við að hej’ra liugdeigar bleyð-
ur kveða mér hrakspár”. Hann tok nú
stafinn siun og setti upp hattinn og
ætlaði á stað heim til sín, en þegar hann
kom út á þröskuldinu, fékk hann j’fir-
lið og var borinn meðvitundarlaus inn í
rúm, og þegar Jiann raknaði við aftur,
treysti hann sér ekki að halda heim.
Hann lagðist nú þarna lianalegu
sína, og innanskamms var alt heima-
liðið lagst líka. Margir komu til að
Jieimsækja öldunginn á meðan hann lá
banaleguna og allir tóku með sér sótt-
næmið og éreiddu það út um alla sveit-
ina, svo að eftir stuttan tíma var öfl
þessi úlfasveit gjörej’dd.
VEITT
HÆSTU VKRBLAUN A HEIMSSÝNINGUNNI
•I5EL-
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
nnur óhofl efni.
40 ára rej’nzlu.
“ Ihs Novei Shoe Síore"
575 j>I :ii n Str.
---- Sami staðurinn, þar sem Paulson & Co. verzluðu áður. -
Karla og kvenna skór og stígvél, koffort og töskur. Alt mjög vel vandað og
með lægsta verði. Komið og skoðið vörurnar og spyrjið um prísana.
T. J. Tillett, eigandi.
SUNNANFARI. "tT
Sunnanfara í vestrheimi eru: W. H.
Paulson, 618 Elgii'Ave.,Winnipeg;Sigfús
Bergmann, Garðar, N. D.; G. S. Sigurðs-
son Minneota, Minn., og G. M. Thomp-
son, Gimli Man. Hr. W. H. Paulson er
aðalútsölumaðr blaðsins í Canada og
l.efir einn útsölu á því í Winnipeg.
Verð 1 dollar.
North B’ud'
líf * ii*

. co £3 í*< oj Ö P-, rH • ó
Derby Plug reyktóbak er æflnlega happakaup.
Dominion ofCanada;
Áliylisjarflir okeyPis fyrir milionir maia.
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum i Canada ókeypis fj’rir
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skógi, og
meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 buslieí, e'
vel er umbúið.
I inu frjósama lelti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis
liggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti
landi—inn víðáttumesti fláki í heimi af lítt bygðu landi.
Miílmnámala nd.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma
landi; eldiviðr því tryggr um allan aldr.
Járnbraut frá hafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna járnbraut frá öllum liafnstöðum við Atlanzhafí Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú braut liggr um miðhlut frjósama beltisins eftir því endi-
löngu og um liina hrikalegu, tignarlegu fjallaklasa, norðr og ver
og um in nafnfrægu Ivlettafjöll Vestrlieims.
Heilnœmt ofts.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetrog sumar: vetrinn kaldr, en bjartr og sta
viðrasamr; aldrei þokaogsúld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu.
Sambandsstjórnin í Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hveTjum kvennmanni, sem he
fyrir familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu ogy
það. A þann hatt gefst hverjum mauni kostr á að verða eigandi sinnar ábý
jarðar og sjálfetæðr í efnalegu tilliti.
íslenzkar uýlendur
í Manitoba og cana<Ji.ska_Norðvestrlaudinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum
Þeirra
vestrströnd
er aL
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nrer liöfuðstað fylkisins, en
hinna. ARGYLE-NYLENDAN er 110 mílur snðvestr frá Winnipeg;
VALLA-NÝLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ
LENDAN um 20 mílur stiðr frá Þingvalla-nýlendu. og ALBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílur norðr frá Calgary, en um 900 mílnr vestr frá Winnipeg.
síðast töldum 3 nýlendunum er mikið af óbvgðu, ágætu akr- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getr hver sem vill fengið með því, að
skrifa um það:
THOMAS BENNETT
DOMINION GOVT IMMICRATION AQENT,
Eða 13. L. Baldwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg\ - - - - Canada.
N
ORTHERN PACIFIG
RAILROAD.
TIME CARD.—Taking effect Wednes-
day June 29, 1894.
MAIN LINE.
1.20p|
l.Oöp
12.42p
.22a
11.54a
11 31 a
11.07a
10.31a
10.03a
9.23a
8 OOa
7.00a
ll.Oíp
1.30p
STATION8.
.. Winnipeg..
‘Portage Junc
* St.Norbert..
*. Cartier....
*. St. Agathe..
*Union Point.
*Silver Plains
... Morris ....
.. .St. Jean...
. .Letellier ...
00|
49;
35;
23)
05p
57|
46p
29p
15p
53p
I.SOpj.. Emerson
South Bounú
■3«
cúS
*> ö
v-'A
■s’3
.Sf§
13 lO
Ph
i:>P
SOa
,55a
.45p
,30p
OOp
30p
Pembina.
Grand Forks..
.Wpg. Junc..
Duluth
Minneapolis
.. .St. Paul...
... Chicago ..
ll.SOal
11.42a
11.55a
12.08p
I2.24p
12 33p
12.43p
l.OOp
1.15p
1.34p
1.55p
2.05p
5.45p
9.25p
7 25a
6.20a
7.00a
9,35p
5.30a
5.47a
6.07a
6.25a
6.51a
7.02a
7.19a
7.45a
8.25a
9.18a
10.15a
11.15a
8.25p
1.25p
MORRIS-BRANDON BRANCH.
East Bound STATIONS. W. Bound.
Freight Mon.Wed.Fr. Passenger Tu.Thur.8at. j 1 Passenger Mon.Wed.Fr Freight Tus.Thur.Sat. J
1.20p| 3.00p .. Winnipeg .. lf.SOa 5.30p
7.50p 12 55p ... Morris .... 1.35p 8.00a
6.53p 12.32p * Lowe Farm 2.00p 8.44a
5.49p 12.07a *... Myrtle... 2.28p 9.31 a
5.23p U.50a ... Roland.... 2.39p 9.50a
4.39p 11.38a * Rnsebank.. 2.58p 10.23a
3 58p U.24a .. . Miami.... 3.13p 10.54a
3.14p U.02a * Deerwood.. 3.36p 11.44a
2.51p 10.50a * Altamont .. 3.4 9p 12.10p
2.l5p 10.33a . .Somerset... 4.08p 12.51 p
1.47p fO.lSa *Swan Lake.. 4.23p 1.22p
1.19p 10.04a * Ind. Springs 4.38p 1.54p
12.5 7p 9 53a ♦Mariapolis .. 4.50p 2.18p
12.27p 9 38a * Greenway .. 5.07p 2.52p
11.57a 9 24a ... Baldur.... 5.22p 3.25p
11.12a 9 07a . .Belmont.... 5.45p 4 15p
10.37a 8.45a *.. Ililton.... 6 04p 4.53p
lO.lSa 8.29a *.. Ashdown.. 6 21p 5.23p
9.49a 8.22a Wawanesa.. 6.29p 5.47p
9.39a 8.14a * Elliotts 6.40p 6.04p
9.05a 8.00a Ronnthwaite 6.53p 6.37p
8.28a 7.43a ♦Martinville.. 7.11p 7.18p
7.50a 7.2öa .. Brandon... 7.30p 8.00p
West-bound passenger
Baldur for meals.
trains stop at
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
East Bound r Mixed No. 144 Monday AVed-, Fri. s STATIONS.
11 55 a.m. 11.42 a.m. 11.10 a.m. l 11.00 a.m. á 10.30 a.m. ð 9 82 a.m. 9.05 a.m. r 8.20 a.m. .. Winnipeg.. *Port Junctlon *St. Charles.. * Headingly.. * White Plains . Eustace... *.. Oakville.. Port.la Prairie
W. Bonnd
Mixed
No. 143
Monda
Wed., Fri.
2.00 a.m.
4.15 a.m.
4.40 a.m.
4.46 a.m.
5.10 a.m.
5.55 a.m.
6.25 a.m.
7 30 a.m.
Stations marked —*— have no agent.
Freiglit must be prepaid.
Numbers 107 and 108 have through
Pullman Vestibuled Drawing Room Sleep
ÍHg Cars between Winnipeg, St. Paul and
Miuneapolis. Also Palace Dining Cars.
Ciose connection at Chicago with eastern
lines. Connection at Winnipeg Junction
with trains to and from the Pacific ccats
For rates and full information con-
cerning connection with other lines, etc.,
apply to anj’ agent of the company, or
CHAS. S. FEE, H. SWINFORD
G.P.&.T.A., St.Paul. Gen. Agt., Wpg.
H. J BELCH, Ticket Aeent,
486 Main Str., Winnipeg.
656 Jafet í föður-leit.
varst þú réttdæm Súsanna,” liugsaði ég. “Ég
er ekki búinn að vera burtu frá þér átján
kukkustundir og þó skammast íg tnín nú
fyrir þann búning er mér þótti óaðfinnanleg-
ur meðan ég var lijá þér. Satt sagðir þú, að
ég vrerí fullur af drambi og mundi með gleði
sleppa mér út í straum vellystinganna og
gjálifisins.” Svo hugsaði ég einnig um tár
Súsönnu þegar liún hélt ég væri farinn og
var reiður sjálfum mér fyrir þrekleysið og
gjálífislöngunina.
Ég íór snemma að sofa og vaknaði ekki
fyrr en seint morguninn eftir. Þegar ég
hringdi kom þjónustu-kona inn með fót mín
frá skraddaranum. Klæddi ög mig þá og vil
ég ekki bera á móti að ég var ánægður með
búningsbreytinguna. Eftir morgunverð fékk ég
mér ökumann 0g keyrði til nr. 16 Throgmort-
on Court, Minories. Húsið var óhreint utan
og ekki gat ég séð að gluggarnir heíðu verið
þvegnir um fleiri ár. Það var með namn-
indum, þegar inn kom, að ég gæti í dimm-
unnni greint liáan 0g veikluleganmann við
skrifborðið.
“Hvað get ég gert fyrir yður?” spurði
liann.
“Er ég að tala við yfirmanninn?” spurði
ég aftur.
“Já, herra minn, ég lieiti Chatfield.”
“Ég er hér kominn, herra minn, í tilefni
Jafet í föður-leit. 657
af þessari auglýsing,” sagði ég þá, lagði blaðið
á borðið og beuti á auglýsinguna.
“Ójá, einmitt það. Getið þér gefið okkur
nokkra upplýsingar ?”
“Já, lierra minn, það get ég og liinar full*
komnustu.”
“Þá, herra minn, þykir mér ilt að þér
hafið svo mikla fyrirhöfn, en þér verðið að
fara til Lincolns Inn og finna þar lögmann,
er Masterton lieitir. Þetta mál er alt í hans
höndum nú.”
“Getið þér sagt mér fvrir hvern Mr. Mast-
erton er að leita að þessutn unga manni ?”
“Já, það get ég auðveldiega. Hann er að
því fj'rir hershöfðinga nokkurn, de Benyon
að nafni, sem nýkominn er frá Indlandi.
“Guð minn góður!” hugsaði ég, “er það
ekki makalaust að í vitlej’sis áruin mínum
skyldi ég ímynda mér að eiuinitt þessi maður
væri faðir minn.”
Ég flýtti mér út og í vagninn og bauð
ökumanninum að lialda til Lincolns Inn liið
skjótasta. Ég liljóp upp stigann til lierbergja
Mr. Mastertons og var svo lieppinn að hitta
liann lieima, þó liann vrori augsýnilega ferð-
búinn, því hann stóð við borðið með hatt
á höfði og í yfirhöfn.
“Kæri herra, liaflð þér gleymt mér ?!’sagði
ég yflrkominn af geðsliræring og þreif hönd
háns og kreisti með gleðilátum.
“Það veit hamingjan að þír sjáið svo til
660 Jafet í föður-leit.
ið vðar vegna, liefði ég fyrir löngu sleppt
liendinni af lionum. Hann álítur að allnr
heimurinn ætli nð falla fyrir fætur sínar.
Yerið vissir um það, Jafet, að það liastar ekki
aö leita iiann uppi. Og þ ð sem meira er,
þér skuluð alls ekki fara á fund lians fyrr
ea við liöfum í höndunum öll skýrteini til
að sanna liver þér séuð. Ég vona aðeins
Jafet, að auðsveipnis hnúturinn á höfði vðar
sé stór og að þér eigið mikið af sooarlegii
elsku, því annars veiðið þér laindir burt úr
húsimi innan fárra daga. Bölvað sem lmnn
kallaði mig ekki gamlan þjóf í lögmannskápu!”
“Ég Jilýt,” sagði ég Jilrejandi, “að biðja
yður að fyrirgeía breytni föður míns.”
“Kærum okkur ekki um þ>ð, Jafet. Ég
læt ekki sniáræði bíta á mig. En því spyrjið
þér ekki eftir vinum yðir ?”
“Það liefir nú verið á tungubroddi mínum
altaf’ svaraði ég. Windermear lávarður —
“Honuin líður vel og fagnar iimilega yfir
að fá »ð sjá yöur.”
‘ F.n lafði de Clare og dóttir hennar” —
“Lafði de Clare er aftur farin að taka þátt
í félagslífinu og dóttir heiniar, sem þér svo
kallið — Fleta, öðru nafui Cecelia de Clare —
er nú mevjablóminn i höfuðborginni. Og nú.
Jafet, eftir að liafa þannig leyst úr þessum
spurningum og fullnægt yðar sárnstu löngnn,
viljið þér nú gera svo vel og segja mér yðar
æfintýra fullu sögu, því ég er sannfærður um
Jafet í föður-leit. 653
bæjar öknmannsins eins, að hann flytti mig
til hótelsins Piazza í Covent Garden.
“Piazza, Covent Garden !” sagði ökumaður-
inn. “Það er enginn staður fyrir yður, lierra
minn. Unglingarnir á því hóteli mundu stríða
yður til dauðs.
Ég liafði gleymt kvekara-búning mínum.
"Þá skuluð þér neina staðar fyrir dyrum næstu
fatabúðar,” sagði ég, og gerði liann það. Fór
ég þar inn og keypti mér kápu rnikla, er huldi
mig allan, er ég sveipaði lienni um mig.
Næst fór ég til liattara og kevpti hatt með
tízku-sniði. “Haldið nú til Piazza,” sagði ég,
er ég steig í vagninn. Hvers vegna, skildi
ég ekki, en á það liótel vildi ég fara og ekk-
ert annað. Það var fyrsta hótelið er ég gisti
á þegar ég í fyrsta skifti kom til Lundúna
og mig langaði til að sjá það aftur. Þegar
vagninn staðnæmdist við dyrnar kallaði ég
þjón til mín og spurði, livort til vseri lierbergi
í aflögum í hótelinu, og er liann svaraði því
játandi, stökk ég út úr vagninum og fór með
honum inn og fylgdi hana mér í sómu her-
bergin og ég bjó í fyrrum. “Þetta eru góð
lierbArgi," sagði ég, “en útvegið mér nú eitt-
livað að borða og sendið eftir góðuni skradd-
ara.” þjónninn bauðst til að lijáipa mér úr
kápunni, en ég afþakkaði boðið, sagði mér
væri kalt. Gekk liann þá út, en ég kastaði
mér á legubekkinn og lét liugann reika j'fir
liðna tímann, j’fir alt þ;ð sam fram lia ði