Heimskringla - 18.08.1894, Blaðsíða 4

4
HEIMSKRINGLA 18. AGÚST 1894.
Konan i Hamilton.
Árangurslaus tilrann
og vonbrigði hennar.
Henni var ráðlagt að reyna
Paines Celery Compound.
Nýtt líf, heilsa og hraustleiki
Ágætis afleiðing.
Margar þúsundir, af canadisku
fólki, sem algerlega hafa gefið upp allar
vonir um bata á vanheilsu þeirra, hafa
fyllst gledi og ánœgiu. Menn og konur
sem um mörg ár, hafa þjáðst og sem
hafa verið álitin ólæknandi, hafa fengið
heilsu sína aftur, með brúkun Paine’s
Celery Compound.
Hið mikla og gleðilega dæmi, um
lækningu eftir langan þjáninga tíma,
fengið hjá Mrs. Rebeccu Jackson í
Hamilton, Ont. Hún segir : “Næstum
þvi, um undanfarin fimtán ár hef ég
verið þjáð af taugaveiklan og svefnleysi.
Læknirina minn gat ómögulega bætt
mér neitt, og eftir að hafði reynt
margbreytt meðöl var mer ráðlagt, að
brúka Paine’s Celery Compound. Frá
þvi ég hafði brúkað upp úr fyrstu flösk-
unni, fór mér dag batnandi. þar til ég
hafði brúkað upp úr tólf flöskum og þá
var ég orðin alnata. Þessvegná ráðlegg
ég öllum þeim, sem þjást eins og ég
gerði, að brúka Paine’s Celery Com-
pound.
Paine’s Celery Compound leitar að
upptökum veikinnar það hreinsar blóð-
ið, styrkir taugarnar. og hressir alla
parta líkamans. Sjúklingar reynið það
það gerir yður hrausta og heilsugóða.
Winnipeg.
Guðsþjónusta á venjulegum tíma í
Unity Hall.
Hr. Sigurður J. Jóhannesson fór
suður til Dakota í gær og dvelur
þar viku eða hálfan mánuð.
14. þ. m. lezt sonur þeirra hjóna,
Sigrjóns Snædals og Sigríðar Björns-
dóttir. Kári aðnafni, 9 mánaða gamall.
Sunnudaginn 12. þ. m. voru gefin
saman f hjónaband hér i bænum af
Séra M. J. Skaptason, Bjðrn Hjörleifs-
son og Guðrún Einarsdóttir.
Hon. T. M. Daly, innanríkisstjóri,
kom til bæjarins austan frá Ottawa
á þriðjudaginn og hélt áfram til Brand-
on. Dvelur hann hér vestra mánaðar-
tima og ferðast um Norðvestur-héruð-
in og fylkið í erindum stjómarinnar.
Mrs. B. L. Baldwinson fór með
böru þeirra hjóna í kynnisför vestur
í Argyle í vikunni er feið og dvelur
þar þriggja vikna tíma.
Bæjarmanna-nefndin í Suðaustur-
brautarmálinu ætlar að finna stjóm-
ina á ný. Ætlar nú að sögn að
bjóða braut austur að Efravatni.
Sambandsþingm. A. W. Ross kom
frá Ottawa á þriðjudaginn. Ekki seg-
ist hann neitt vita um fylkisstjóra-
embættið, en fregnir að austan segja,
að honum muni verða veitt það um
1. Október næstkomandi.
Uppskeru áætlun fylkisstjórnar-
innar var gefin út á miðvikudaginn.
Hveiti uppskeran er áætluð 15,761,868
bush., hafrar 12,197,772, bygg 2,182,520,
og aðrar komtegundir alls 855,554
bush, íbúatal fylkisins er sagt 192,000.
í tilefni af silfurbrúðkaupi krón-
prinsins í Danmörku hefir háskólinn í
Kaupm.höfn gefið ýmsum nafnkendum
mönnum í ýmsum fræðigreinum dokt-
ors-nafnbót í heiðursskyni. Meðal þess-
ara er einn íslendingr, Þorvaldr Thor-
oddsen kennari, sem er gerðr Doctor
philosophiœ.
Chicago, 18. Aug. 1894.
Jón Ólafsson.
Ólafur læknir Stephensen liggur í
taugaveiki. á sjúkrahúsi bæjarins.
7 ára gamall fóstursonur Jóns Sig-
fússonar á Toronto Str. varð fyrir þvi
slysi á sunnudaginn var að detta út ur
vagni og lærbrotna.
Herra Christian Jacobsen, bókbind-
ari, hefir nú flutt sig á Spence Str.
(Carrey Str.), No. 350.
Mr. R. P. Roblin, sem ásamt konu
og börnum hefir ferðast um Evrópu
síðan snemma í Júní, kom heim á
þriðjudaginn var.
Á einum sunnudagaskólanum hér
í bænum, ekki all-langt frá prentsmiðju
Hkr„ var eftirfylgjandi spurning lögð
f jTÍr nemendurna á sunnudaginn var.
Svarið eiga börnin að koma með á
morgun: “Hvað er það tvent, sem
Jesús biður okkur öll að muna eftir
að gera ? Annað er innvortis, hitt er
útvortis. Hvað er það?”
Herra G. Guðmundsson, gullsmið-
ur frá Hallock, Minn., kom hingað
til bæjarins á sunnudaginn var og fór
suður aftur á miðvikudaginn. Lizt
honum heldur vel á sig i Hallock og
er ánægður með útlitið að þvi er verzl-
un hans snertir.
Á miðvikudagsmorguninn fór hann
á fund séra Jóns Bjarnasonar með
ungfrú Áslaugu Indriðadóttir og lét
hann færa á sig og meyna þau bönd,
er halda æfina út. Að því búnu óku
brúðhjónin á Northern Pacific vagn-
stöðina og héldu af stað til sins nýa
heimilis. Fylgja þeim hamingjuóskir
allra vina og kunningja.
Með þeim fór suður bróðir brúð-
gumans, Runólfur Guðmundsson.
HÚSMUNIR TIL SÖLU.
Ég ætla að flytja úr bænum og vil
selja flesta húsmuni mína. Ég hefi mik-
ið af góðum hlutum sem ég sel fyrir lágt
verð. Salan byrjar á mánud. kemur 20.
þ. m., og ég ætla að verða búinn að selja
alt í síðasta lagi á fimtudag i sömu viku.
Munirnir verða til sýnis á verkamanna-
félagshúsinu á Elgin Ave.
P. S. BXrdal.
Leiðrétting : í fyrsta erindi kvæð-
isins : ‘Ávarp til séra O. V. Gíslasonar,’
er birtist i síðasta blaði, vantar í orð-
in: til Amtriku, á eftir orðunum :
“yfir Atlantshaf.” Setningin er rétt
þannig:
“Heill sé þér Oddur
að hingað vendir
yfir Atlantshaf
til Ameriku,” o. s. frv.
TAKIÐ EFTIR.
Rafrmagns-belti til sölu (Dr. Owens
No. 4), hefir að eins verið brúkað 3
mánuði og fæst nú fyrir $20 móti
borgun út í hönd. Arm- og hálsbönd
fylgja- Lysthafendur snúi sér til Mr.
J. W. Finney, ráðsmanns Hkr.
Komið sem fyrst.
Undirskrifaður hefir til sölu greiða-
söluáhöld öll i bezta lagi og með mjög
vægu verði; einnig 2 kýr og 40 hænsni.
Húsaleigu skilmálar góðir. Þeir, sem
sæta vilja kaupum þessum, snúi sér til
undirskrifaðs fyrir 15. Sept. næstk.
ÞORGEIR SÍMONARSON.
68 Notre Dame Ave.
Sparsemi meðan hart
er í ári.
Það sem víðast hvar er mest hugs-
að um, er sparsemi. I verzlunarstöð-
um er verzlunin dauf, kaupgjald litið,
og til þess að geta lifað bærilega og
líta dável út, þarf að gæta allrar hag-
sýni.
Hin sparsama og hyggna húsmóð-
ir getur sparað marga dollara árlega
með þvi, að brúka Diamond Dye-
Föt sem hafa upplitast, svo sem kjól-
ar, hempur, kápur, jakkar, sjöl, treyj-
ur, vesti og buxur geta orðið eins og
ný útlits ef þau eru htuð í Diamond
Dye.
Munið eftir að brúka ekki annan
lit heima hjá ykkur en Diamond Dye.
Hann er búinn til samkvæmt síðustu
og beztu uppgötvunum í efnafræði og
er hinn eini litur, sem ekki mishepn-
ast.
Biddu þann sem þú verzlar við að
láta þig fá Diamond Dye, og láttu það
ekki bregðast.
Fyrsti íslendinga-dagur í
Nýja íslandi.
HVERNIG HANN VARÐ TIL.
Samkvæmt auglýsing um, að um-
ferðarkennarar í smjör- og ostagerð
mundu verða að Hnausum í Breiðuvík
2. Ágúst, komu margir (karlar, konur
og börn) þangað snemma þann dag,
flestir eða allir í þeim tilgangi að fá til-
sögn í smjör- og ostagerð. En svo leið
fram að hádegi, að kennararnir komu
ekki, og menn urðu úrkula vonar að
þeir mundu koma þann dag. Menn
rendu huganum til Winnipeg—til Þjóð-
hátíðar-haldsins, sem landar þeirra þar
voru að skemta sér við. Og af þvi nú
að svo margir voru komnir saman að
Hnausum, var stungið upp á þvi, að
hafa'skenítáhir það som eftir væri dags-
ins—að halda brot af Islendingadegin-
um. Svo var hin fyrsta íslendingadags
nefnd í Nýja íslandikosin; f henni voru
þessir : Sigurður Nordal, Andrés Skag-
feld, Oddur G. Akraness, Jón Sigurðs-
son og J. Magnús Bjarnason. Nefndin
kaus fyrir forseta skemtunarinnar hra.
Stefán Sigurðsson (sveitar-oddvita) og
síðan samdi hún i flýti prógramm fyrir
daginn.
Hér um bil kl. 2. e. m. byrjaði sam-
koman með þvi, að allir, sem þá voru
viðstaddir, gengu í prósessiu í kring um
samkomustaðinn, sem var fyrir framan
húsið á Hnausum. Svo var sungið:
“Hvað er svo glatt”. Síðan hélt forseti
(Stefán Sigurðsson) ræðu ; talaði sérstak
lega um framfarahorfur Islendinga í
Ameriku og sýndi fram á, að íslending-
ar stæðu liér með þeim fremstu af
útlendum þjóðflokkum. Hann minnt-
ist og íslands með mjög heppilegum
orðum.
Þar næst byrjuðu kapphlaup, og
voru þessir, sem unnu :
Drengir yngri en 18 ára : Harald-
ur Vídal.
Drengir frá Í3 til 16 ára : Svan-
bergur Sigfússon.
Stúlkur 5—9 ára : Anna Erlinds-
dóttir.
Stúlkur 10—15 ára : Þórey Sigfús-
dóttir.
Ógiftir menn: Sveinn Þorvaldsson.
Giftir menn, yngri en 50 ára : Ein-
ar Markússon.
Giftir menn, eldrí en 50 ára : Sig-
urður Nordal.
Þá hélt Andrés J. Skagfeld ræðu.
Lýsti náttúrufegurð íslands prýðilega.
Ræðan öll bar sterkan vott um innilega
ættjarðarást ræðumanns. Þar næst var
sungið : “Ég elska yður, þér íslands
fjöU”.
Síðan reyndu menn ýms stökk, og
unnu þessir :
Hástökk : Einar Markússon.
Langstökk jafnfætis : Jón Sigurðs-
son.
Hopp-stig-stökk : Jón Sigurðsson.
(Þar eð undirbúnings-tíminn var
svo stuttur var ekki hægt að gefa verð-
laun).
Næst flutti Oddur G. Akraness sér-
lega lipra ræðu. Mælti hann fram með
því, að Ný-íslendingar héldu Islend-
ingadag framvegis, og að kappkostað
jtöí að undirbúa þær samkomur sem
beít, að þeir efndu jafnan sjálfir til á-
líkra skemtana, en létu ekki aðra út í
frá óbeinlínis stuðla að því (eins og nú
átti sér stað). Ræðumaður sýndi og
fram á þann hagnað, sem Islendinga-
dagurinn gæti haft á félagslif Ný-ís-
lendinga.
Þar næst var aflraun á kaðli—15
manns hvorumegin. Svo voru ýmsir
leikir viðhafðir, og margir tóku þátt í
dansi.
Að siðustu var forseta falið á hend-
ur að kalla til fundar að vori, til að
ræða um undirbúning samskonar
skemtana að sumri.
Fréttaritari Heimskringlu.
Geysir, Man., 8. Ágúst 1894.
TINDASTÓLL, ALTA., 28. JÚLÍ ’9á.
Heimurinn, Húnford og ég.
Og heimurinn var búin að fá óþol-
andi verk i höfuðin—heimurinn hefir
mörg höfuð, eins og menn segja, að
sumir menn hafi margar tungur—og
verkurinn stafaði af umhugsun, og var
bara í þeim höfðum, sem mikið hugsa ;
sum þeirra hugsa aldrei neit;. Hugs-
andi höfuðin höfðu kófsvitnað um enn-
ið og velt vöngum hátt á þriðja mánuð
við heilabrotin yfir því, hvort herra
Jónas Húnforð, sem ritaði um íslend-
ingadag i Hkr. nú fytir ári síðan og
forsöngvarinn okkar Alberta-manna
þann dag, væri ein og sama vera. Og
hr. Húnforð þagði eins |og fiskur allan
þennan tíma, og sagði heiminum ekkert
til. “Látum bölvaðann græningjann
hugsa fyrir mér”. hugsaði Húnforð.“Ég
fer ekki að eyða orðum við hann, hann
getur fundið þetta út sjálfur. G. d. s. o.
a. b.” En syo er herra .Húnforð ekki
síður brjóstgóður, en “setninga”-fastur;
og þegar fór að liða á þriðja mánuðinn,
þoldi hann ekki að sjá upp á þetta leng-
ur, og blés með "Orðabelgnum” í 28. nr.
Hkr. burtu alla þessa vanþekkingar-
þokur og hennar afleiðingar, heilabrot
og hausverk, eins og fisið, sem blásið
var burtu af skruddu málfræðingsins
forðum, sem hann hafði haldið að væri
“komma”.
Og ég kvað hafa ollað öllu þessu
kvalræði með innskotssetningu í Hkr.
eða svo segir Húnforð. Hann var ekki
forsöngvari á samkomunni 5. Ágúst f.
á., segir hann, og hann hefir ekki sagt
um sönginn þann dag. að honum hafi
verið “mjög úbótavant"; þaðer Jóh.
Björnsson, sem er að skrökva þessu i
þig, heimur minn. Má ég nú tala, for-
seti góður, fyrst þú ert búinn, og viltu
heyra mig um hálft orð, heims-tetur, ef
þú ert ekki vandara viðkominn.
Að okkar íslenzka “setti”, Jónas
Húnforð, hafi stýrt söngnum Islendinga
daginn, skal ég láta ósagt; hitt játa ég
að mér sýndist hann vera forsöngvari,
og sé það ekki rétt, hefi ég villst á því,
að ég heyrði kann byrja upphaf á einu
eða tveimur lögunum, sem sungin voru,
og svo hitt, að maðurinn sjálfur er æfin
lega svo tignarlegur, að maður á bágt
með að láta sér sýnast hann annarsstað-
ar en fremstan i hverju sem er. En hafi
mér missýnst og hann ekki verið söng-
ari með “for” fyrir framan, er ég fús til
að sættast á, að hann hafi bara verið
réttur og sléttur Jónas söngvari. Og
svo sagði hann ekki heldur, að söngnum
hefði verið “mjög ábótavant”. Nei, nei,
en hann kannast við að vilja ekki neita
því, að söngurinn hefði þurft að vera
betri og fullkomnari. Það er kanske
hugsunarvilla hjá mér, ómentuðum
manni, að það sé hægt að framsetja ger-
samlega sömu skoðun með ólikum orð-
tökum og sverja sig svo um, að þetta
hafi maður ekki sagt; t. d., væri ég
spurður, hver þýðing sé í orðinu "á-
bótavant”, myndi ég svara : það þýðir
eitthvað sem þarf að vera “betra og
fullkomnara”, og eins, ef spurt væri
hinn veginn. Eðs sýnist þér ekki sama,
lesari góður.
Sannleikur málsins er : Jóuas Hún-
forð söng á íslendingadaginn. Fólk
fann að söngnum litillega. Honum
mislíkaði það, eins og okkur öllum, sem
ekki finnst verk okkar virt að makleg-
leikum. Hann rauk í blöðin með at-
hugasemd, ekki við söng þennan, held-
ur við menn þá, sem ekki voru ánægðir
meðhann, en hefir alt af síðan viljað
$200 verdlaun.
Undirritaður lofar að borga ofan-
nefnda upphæð hverium þeim, sem
leggur fram ábyrgðarbréf (policy) út-
gefið af Mutual Reserve Fund Life
Association, í hverju félagið ábyrgist,
að ábyrgðarbréfið skuli halda sér við
sjálft eða borgast, út, er tilgreind
ársgjöld þess hafa goldin verið í 15
(fimtán) ár.
Hin sömu verðlaun verða greidd
hverjum þeim, sem leggur fram skrif-
að skjal undirritað af þeim embætt-
ismönnum félagsins; er til þess hafa
myndugleika, og sýni skjal það, að
hin sömu kjör fáist hjá félaginu með
þvi. að borgar ábyrgðargjöld til þess
í 15 ár; enn verða hin sömu verð-
laun goldin þeim. sem leggja fram
álika skjal, í hverju félagið lofar,
að takmarka tölu borgunar ára á-
b.vrgðargjaldsins —, eða lofar því, að
við upprunalega ábyrgðargjald, þegar
ábyrgðin var tekin. verði aldrei hækk-
að.
J. H. Brock,
Aðalforstöðumaður
Great West lífsábyrgðarfélagsins.
457 MAIN STR. WINNIPEG.
K. S. Thordarson, agent.
X ÍO XJ 8.
(ROMANSON & MUMBERG.)
Gleymið þeim ekki, þeir eru ætíð
reiðubúnir að taka á móti yður.
Ole Simonssori
mælír með sínu nýja
Scandinavian Hotel,
710 Main Str.
Fæði 81.00 & dag.
gera sem minnst úr þeim hlut, sem
hann sjálfur tók í söngpum, eins og
menn vanalega vilja um það, sem mis-
heppnast.
Heilræði slíks manns, í enda grein-
arinnar, met ég mikils, þó ég kanske
beri ekki gæfu til að fylgja þeim eins
vel og vera ætti. Væri hr. Húnforð
ekki eins íslenzkur, innskotssetninga-
laus og fullkominn fréttaritari eins og
hann er, ætti ég von á að hann tæki
vægðarsamlega á ritgerða-breiskleik
yngri mannanna, þegar hann kemur
næst eftir sex mánuði, til að hegna mér
og ráðleggja í blöðunum, sem sjálfsagt
verður, enda verð ég þá búinn að
gleyma, að við höfum nokkru sinni
“skrifast á”, og geng nú í þessu máli í
síðasta sinni af hólminum með kærri
kveðju til þeirra, sem við hafa verið
staddir, og einkanlega Húnforðs sjálfs.
JÓHANN BjöRNSSON.
Landar í Selkirk.
Ef þið þurfið málaflutningsmanns við,
þá reynið
John O’Reilly, B. A.,
Barrister, Attorney Etc.
Skrifstofa í Dagg-Block,
SELKIRK, MAN.
íslendingar !
Þér fáið hvergi betri hárskurð og rakstr
en hjá
Sam. Montgommery,
Rakstur 10 cents. Hárskurður 15 cents.
.... 671 Main Str.
Eftirmaður S. J. Schevings.
Sa
128,800,000 ‘
^ af eldspítum E. B. EDDY’S
^ er búið til daglega Fær ^
^ þú þinn skerf ? ^
Þú gerir enga óvissu tilraun er þú kaupir ^
1 E. B. EDDY’S eldspitur. f

670 Jaiet í föður-leit.
hreint, þó þennan ytri-vott vantaði, en hann
er partur af trúarjátning vorri og við megum
ekki velja, en annað tveggja hafna öllu eða
eagu."
“Furðu góð röksemdaleiðsla þetta, hjá
þessari litlu kvekara-frú,” sagði Mr. Maeterton.
“En nú vil ég spyrja yður, Jafet, að einni
gpurningu enn. Eruð þér mjög ástfanginn í
þessari ungu stúlku?”
“Ég get ekkl borið á móti því. Ég elska
hana einlæglega.”
“Er þá elska yðar svo sterk að þér henn-
ar vegna viljið halda áfram að vera kvekari,
til þess a* fá að njóta hennar?”
•‘Þannig hef ég spurt sjálfan mig að
minnsta kosti hundrað sinnum á síðastliðnum
sólarhring,” svaraði ég, “og ég get ekki svar-
að henni. Ef hún vildi klæða sig eins og aðrir
gera, og leyfa mér hið sama, vildi ég giftast
henni á morgun. En hvert ég get nokkurn
tíma fengið mig til að halda áfram í félaginu
og lifa og deyja kvekari hennar vegna, það
er annað mál. Ég er hræddur um það gangi
illa, því ég er svo veraldlega sinnaður. Sann-
leikurinn er, að kringumstæður mínar, að því,
er hana snertir, eru mjög óþægilegar. Ég hef
aldrei sagt lienni frá tilfinningum mínum, né
beðið hana um endurgjald, en hún veit að
ég elska haná og ég veit að hún elskar
mig.”
Jafet i föður-leit. 675
“Ef það er sá Mr. Harcourt, sem ég eitt
sinn kynntist, þekki ég hann víst,” svaraði
ág-
“Trúið mér, ég er maðurinn sami,” sagði
þá Mr. Harcourt* gekk fram um leið og rétti
mér hönd sína, er ég tók með ánægju.
“Það er langt síðan við höfum fundist,”
sagði þá Cecelia, til þess að segja eitthvað,
en vildi þó ekki fara að tala neitt um okkar
sérstöku mál í viðurvist Harcourts.
“Það er langt nokkuð Miss de Clare,”
sagði ég, því ég var ekki ánægður með mót-
tökuna, en ég hef verið heppinn mjög síðan
hafði þá ánægju að sjá yður síðast.”
Cecelia og móðir hennar litu til mín spyrj-
andi, en vildu þó ekki framsetja spurninguna
í orðum.
“Það er hér enginn viðstaddur,” sagði ég
sem ekki er kunnugur æfisögu minni, alt til
þess tíma er ég skildi við yður siðsst, og ég
hefi enga löngun til að húa til leyndardóma.
Ég liefi um síöir fundið föður minn.”
“Ég vona við megum þá óska yður til
hamingju, Mr. Newland,” sagði lafði de Clare.
‘•Að þvi er snertir menning og ættir,”
svaraði ég, hef ég enga ástæðu til að skamm-
ast mín. Fnðir minn er yflrforingi í hernum
og á jarl fyrir bróðir. En nafn hans nefni
ég ekki fyrr enn ég hef séð hann og hann
hefir formlega viðurkennt mig. Ég er og
heppinn að því leyti, að ég er eínbyrni og
674 Jafet í föður-leit.
(Fletn) og ásta-atriðin, sem Masterton spurðl
mig um. Morguninn eftir skrifaði ég Timótensi
og Cophagus og sagði þeim stuttlega frá öllu,
er gerst halði. Jafnframt lét ég i ljósi — og
ég gerði það í fullri alvöru — þá ósk. að ég
hefði aldrei verið kallaður burt frá þeim.
Eftlr að hafa klárað bréfin fór ég sf stað
til að leita uppi Lafði de Clare og Ceceliu, í
Park stræti. Það var heldur snemma, en
þjónninn þekti mig og leyfði mér inngöngu,
upp á sína ábyrgð. Það voru nú liðnir átján
mánuðir siðan ég kvaddi þær mæðgur í Rich-
mond og fýsti mig mjög að sjá Hvernig mér
yrði tekið nú. Ég fylgdi honum eftir upp á
loft og gekk inn í salinn viðstöðulaust, er hann
opnaði dyrnar, um leið og hann kallaði upp
nafn mitt.
Lafði de Clare stóð skyndilega á fætur,
svo gerði og Cecelia og — þriðja persónan
lika, en sem ég bjóst ekki við að liitta þar
— Harcourt, “Mr. Newland,” sagði lafði de
Clare, “þetta er sannarlega óvæntur fundur.”
Cecelia kom líka á móti mér, stokkrjóð út
að eyrum. Harcourt stóð kyr eins og biði
hann eftir að ég byrjaði.
Ég hafði aldrei verið eins illilega utan við
mig eins og þarna og ég ímynda mér að
allir viðstaddir hafi haft alveg sömu tilfinn-
ingu. Mér var svo augsýnilega ofaukið.
“Þekkiö þér Mr. Harcourt?” spurði lafði
de Clare mig um síðir.
Jafet í föður-lelt. 671
“Eins og stoltum mönnum er gjarnt ger-
ið þér yður líklega altof góðar vonir.”
“Það skuluð þér fá að dæma,” sagði ég,
og sagði lionum svo frá eintali okkar Sú-
sönnu þegar ég var að kveðja, og frá því, er
ég snéri aftur og kom að henni grátandi.
“Alt þetta stvður söju yðar, en segið mér,
Jafet livert hún muni elska yður svo, að hún
vilji kasta sínum búningi, bara fyriryður?"
“Nei, það gerir hún aldrei. Hún er of
stefnuföst og karakter-mikil til þess. Hversu
mikið sem það tæki á haua mundi hún aldrei
víkja frá því( gem hún álítur rétt.”
“Þá hlýtur hún að vera mikil kona, Jafet,
en þa verðið þér í vandræðum. Mér sýnist,
sannast að segja, að vandræði yðar séu ein-
mitt nú að byrja, í stað þess að enda, og að
þér liefðuð verið ánægðari þar sem þér voruð,
ánægðari en þér verðið í tizkuheiminum.
Horfurnar eru livergi nærri ákjósanlegar. Þér
hafið óþregan föður að eiga við; yður verður
haldið í skorðum, að ég held, og er hrœddur
um, þrátt fyrir að þér aftur verðið velkomiun
í félagi tízkumannanna, að þér rekið yður á,
að alt er hégómi.”
“Ég býzt við þér hafið rétt fyrir yður,”
sagði ég. “En undir öllum kringumstæðum
er það þó nokkur vinningur, að verða viður-
kenndur fyrir heiminum af föður komnnm
af stórri rett, hvað annað sem ég karm að biða.
Til þessa hefi ég verið leikhnöttur forlaganna