Heimskringla - 10.11.1894, Blaðsíða 1

VIII. ÁR. WINNIPEG, MAN., 10. NÓVEMBER 1894. NR. 45.
WINNIPEG
Business College.
Verið viðbúin að nota ykkur kveld-
skólann, sem haldinn verður í sam-
bandi við Winnipeg Business College
og Shortliand-skólann, 482 Main Str.
Þar verður kennt, þeim sem vilja,
ensku-lestur, réttritun, máltræði, reikn-
ingur og skript. — Skólinn byrjar
snemma í Nóvember.
Viðvíkjandi kennsluskilmálum snú-
ið ykkur bréflega eða munnlega til
kennaranna.
C. A. Fleming & Co.
FRÉTTIR.
Rússa keisari dáinn.
Vegna væntanlegs fiutnings prent-
smiðjunnar {ór Hkr. í síðustu viku í
pressu nokkru fyrr en vant er og náði
því ekki fréttinni um lát Rússa keisara.
Hann dó kl. 1.55 e. h. á fimtudaginn (1.
Nóvember) í höllinni Livadia á Krím-
skaganum, um 30 mílur suðaustur frá
Ssbastopol, en ekki í Livadia á Grikk-
landi. Læknar lians höfðu sagt lionum
að fara suður á Grikkland, en hann
neitaði og settist að í þessari höll sinni
við Svartahafið. — Alexander III.
Rússakeissri varð ekki fullra 50 ára
gamall, var fæddur 26. Febrúar 1815.
Árið 1866 gekk hann að eiga Dagmar
prinzessu dóttur Kristjáns IX. Dana-
konungs, og 13. Marz 1881 tók hann við
stjórn Rússlands sem keisari. Varð
þeim keisarahjónunum 5 barna auðið,
3 sona og tveggja dætra. Elzti sonur-
inn, stórhertogi Nikulás, nú orðinn
keisari, Nikulás II., er 26 ára gamall,
fæddur í Maí 1868. Eldri bróðir hins
unga keisara, stórhertogi Georg e, hefir
afsalað sér erfðaróttinum vegna lieilsu-
leysis, er niðurfallsjúkur. Daginn eft-
andlát keisarans, er auglýst var að
Nikulás II. væri tekinn við stjórn keis-
araveldísins, var það einnig auglýst,
að næstur honum stæði til ríkiserfða
yngri bróðirinn, stórhertogi Mikael.
Tveim dögum eftir lát keisarans
VKITT
HÆSTU VBKWiAUN A HEIMSSÝNINGUNNI
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
trúlofaðist Nikulás II. konuefni sínu
Alix prinzessu af Darmstadt opin-
berlega, eftir að hún hafði tekið Grisk-
kaþólska trúog verið skirð sínu nýja
nafni: Alexandra Feodorovna. Hinn látni
keisari vildi að hjónavígslan færi fram
áður en hann létist, en af þyi gat
ekki orðið, en nú er sagt að hún
muni fara fram fyrir lok mánaðarins,
því samkvæmt grísk-kaþóiskum kyrkju
lögum má ekki slík athöfn eiga sér stað
í Desember eða Janúar mánuðunum,
Hinn ungi keisari er sagður all-ólíkur
föður sínum í lund og vænta menn eftir
umbótum frá hans hendi fremur en
bræðra hans. Því hefir og verið haldið
fram, að undirniðri muni hann vinur
Þýzkalands, enda ber ávarp Þýzka-
landskeisara, í tilefni af fráfalli Alex-
anders. það með sér, að liann vonast
eftir góðu einu af hálfu Rússa undir
hinni nýju stjórn, svo gera og flest stór-
blöð Þýzkalands.
Bandaríkja-l'oaningarnar. Þær fóru
fram 6. þ. m. og reyndust hörmunga
ganga fyrir demókrata. Þegar þetta er
ritað, eru ókomnar fregnir um úrslitin
í fjölda-mörgum ríkjum, cn svo er að
sjá, að í stórríkjunum flestum eða öll-
um liafi repúblíkar sópað öllu fyrir sór.
Á meðal þeirra, sem sagðir eru í valn-
um, er Williams L. Wilson, höfundur
tollbreytingalaganna, er siðasta con-
gress samþykkti. Eftir fregnum að
dæma, er andvigismaður hans, Daýton,
kjörinn, með 1000 atkv. mun, en öll
kurl eru enn ekki komin til grafar og
þess vegna ekki sannað að W ilson sé
fallinn og sízt að atkv.munurinn sé
svona mikill.
í New York er Híll fallinn, fékk um
150 000 atkv. færri en Levi P. Morton,
og af íXr congress-mönnum er NewYork
inenn kusu eru 29 sagðir repúblíkar. Á
næsta ríkisþingi í New York hafa repú-
blíkar 2 á móti einum demókrata, að
minnsta kosti. í bæjarkosningunum
í New York unnu umbótaraennirnir
frægan sigur. Er sagt þeir hafi komið
öllum sínum mönnum að, enda mjög
sennilegt, því svomargt ljótt hefir kom-
ið upp í sumar um ráðsmennsku Tam-
many-flokksins þar í borginni. Sams-
konar eru fréttirnar frá Massachusetts,
Oliio (þar aldreisagður annar eins repú-
blíka sigur), Pennsylvania, Indiana,
Illinois, Michigan, Wisconsin, Iowa og
Minnesota.—Eftir þvi sem víst er orðið
þykir alveg víst, aðrepúblíkar hafi yfir
höndina í báðum deildum congressins.
Saga frá Winnipeg.
ÍIVERNIG TVEIR MERKIR MENN
I SLÉTTÚ BORGINNI KOM-
UST TIL HEILSU.
Annar þjáðist af meltingarleysi og
hinn af taugaveiklau.
Saga þessi er skráð af
af fregurita blaðsins Tri-
bune.
Tekið eftir Winnipeg Tribune.
Nvi á tímuin eru menn mjög van-
trúaðir á kraít þeirra meðala sem
uuglýst eru, og oft heyrist sagt að það
se að eius ainstaka siimnm að lieyr-
ist getið um að þau komi að haldi.
Þrátt í'yrir þetta vildi það til íyrir
skömrnu síðan að freguriti blaðsins
Tribune heyrði getið um uð einn af
íbúum Winnipeg-bæjar hefði gert til-
raun með Dr. Williama Piuk Pills, a^
þ.ssu leiddi að hann fór aðgrenslast
nákvæmar eftir afleiðiugunum, og varð
hann þess vís, að nokkrir merkir
íbúar Winnipeg-bæjar hefðu í seinni
tið brúkað þetta meðal sér til mik-
illa bóta. Einn af þessum mönnnm
var W. A. Charlesworth, hinn alþekti
‘‘contractor” sem liefir síðan liann
settist að í Winnipeg átt mikin þátt
i að reisa margar afbyggingnm þeim
sem nú skreyta þessa sléttuborg.
Það er ekki nema eðlilegt þó það
sem jafnvelþekktur maður sem Mr.
Charlesworth, segir, vekji eftirtekt,
enda vaT fregnritannm falið á hendor
að komast nákvæmlega eftir öllu sem
Mr. Ctiarleswortli hefði að setrja.
Fregnritinn hitti hann að máli ó
hinu skrantlega húsi hans á Williain
Ave. fyrir fánm dögum, og bað haim
að segja sér hvernig alt hetði gengið
til frá byrjun. Mr. Charlesworth var
í fyrstu ófús á að láta gera sig að
nmtalsefni, en lét þó tilleiðast að segja
sögu sína vegna h’nna mörgn sein
kynnu að bafa not af því. Þegar Mr.
Charlesworth fyrir hér um bil þrettán
árum átti heima nálægt Cairo í Suður-
Illinois veiktist hann af hitasótt, sem
dró ur honnm þrótt og dug og veikl-
aði svo allau líkamann að lianu þjáð-
ist stöðugt í tiu ár af meltingarleysi.
Hann kom hingað norður í þeiru til-
gangi að lækna sig af þessari vesökl
en breytingin kom að litlu gagni.
Að vísu liefir hann aldrei verið eins
slæmur síðan hann kom liingað norð-
ur en hann hefir samt orðið að hafa
góðar gætu á sór og brvika heilmikið
af “quinine” á hverju hausti til að
verjast hitasóttinni sem alt af vildi
ásækja hann. Það bar og á gallsýki
í houuin við og við seur var mjög
til þrauta, og meltingarleysið var
viðvarandi. Ilaustið 1891 afréð hann
aö gera greinilega lækningatilraun á
sér, svo hnnn fékk sér Dr. Williams
l’ink Pills sem liann haíði séð aug-
lýstar í einhverju blaði. liann byrj-
að brúka þær í Oátóber mánuði, og
fyrsta mánuðinn fann hanri á sé'r lít-
inn sem engan bata, en e;tir það var
batinn fljótur, og breytingin mikil.
Kuldana voturinu 1891 — 92 sem flest-
um inunu minnisstæðir þoldi hann
mjög vel vegna þess hve meðalið
hafði bygt vel upp líkamaun og
hreinsað blóðið. Meltingarleysið fór
rénandi og hitasóttiu helir ekki gert
vart við sig síðan. Ilann liélt áfram
með pillttrnar þangað til um miðjau
Janvtar. Að lokmn sagöi Mr. Charles-
worth : “Reidku þig ekki einvörðingu
a nunn vitnisburð, en farðu og íindu
Mr. Fairchild líka, hann liefir brvik-
að pillurnar eins og ég.”
Það þarf varla að taka það franv
að .þessi Mr. Fairchiid er Frank Fair-
chi'ld eigandi liinnar langstærsta tand-
véla, og vagna-verzlunar í Vestur-
Canada. Mr. Fairchild er svo vel
þekktur af lesendum blaðsins Tribune
að það er ónanðsynlegt itö iýsa hon-
um nánar fyrir almenningi. Fregn-
vitinn fór einnig til hans og styrkti
iians sögusögn Mr. Charleaworth.
Fyrir nokkru síðan þjáðist Mr. Fair.
clíild af taugaveiklnn, sein var afleið-
ing af ofþreytu. Haun þjáðist stöð-
net af verk í hnakkannui og bakinu.
Eftir að liann var búiim að vera á
8jukrahúsi í Chicago vsr honnm rað-
lagt að fá sér meðul sem lireinsa og
bæta blóðið, og eitt af þeim meðuí-
am sem tilnefnt var voru Pills. Hann
byrjaði með að brúka meðnl í upp-
léystu ástandi en þar eð honuin
þótti óþægilegt að tlytja það með
sér afréð íiann að gera tilraun með
pillurnar að ráði Mr. Charlesworth-
Honunv heppnaðist tilrauuin vel og
hélt áfram að brvvka þær þangað til
hann var koininn til lieilsu. Hanu
mælir sterklega með þeim sem blóð-
hreinsandi meðali.
Dr. Williams Pink Pills fást hjá öll-
um lyfsölum eð» með pósti frá Dr
Williams Medicine Co. Brockviile, Ont.
og Schenectady N. Y. fyiir 50 cts asL-
an eða 6 öskjur fyrir $2.50.
Storkostlegur afsláttur!
Betra verd en adrir geta bodid.

Um nokkrar næstkomandi vikur fást vetrarföt og yfirliafnir með
óheyrilega lágu verði í búð WALSH’S 515 og 517 Maiu Str.
SALAIV
I DAG. -^a
BUXUR.
— Um 1,700 ALLS. —
, 200 af þeim verða seldar á 95 cénts.
Á meðal þeirra eru buxnr úr kanadisku
vaðmáli Union vaðmáli (til shts) og
Ameríkönsku Worsted, sem uppruna-
lega átti að seljast fyrir Sl,50.
300 góðar vaðmálsbuxur á Sl,50
upprunaverð $2.00.
350 enskar ockanadiskar Hair Line
buxur, og úrvals vaðmálsbuxur fyrir
$2.70 vanavferð $4,00.
Og enn 500 buxur úr skozku vað-
máli og West of England-buxum á $2,95
og $3.50. Vanaverð $5.00 og $6.00.
KARLMANNA ALFATNAÐIR.
— UM 1,100 ALLS. —
Um 100 gamlir vaðmálsfatnaðir
verða seldir á $3.00.
Um 125 alullar fatnaðir úr ikana-
disku vaðmáli nf ýmsu tagi fyrir $5.85.
Upprunaverð $7.50 til $10,00.
Um 285 vandaðir fatnaðir úr cana-
disku vaðmáh á $5.75 en kostaði upp-
runalega helmingi meira.
Um 500 fatnaðir úr skozku vaðméP
og Worsted af beztu gerð fyrir $8.5 0
$10.50 og $11.50.
DRENGJA FATNAÐIR.
— Stórkostlegt upplag. —
Nærri 3.000 “Sailor suits” fyrir
drengi á 95 cts. til $1.75.
Vaðmálsföt $1.50 til $3,50. Worsted
föt $2.75 og yfir. Velvet föt. Sergeföt.
Jerseyföt, og um 100 fatnaðir af ýmsu
tairi $2. Upprunaverð frá $3.00 til
$5.00.
Stuttbuxur 40, 50 og 75 cents.
Reefers $2.00 $2.50 og $3.00.
Yfirhafnir með slagi eða hettu á
$2.50, $.300, $-1.00 og $5.00.

YFIRHAFNIR.
Mikio upplag til að velja úr. Heitar og gúðar yfirhaftiir verða seldar
fyrii- lítílræði AGÆTAR YETRAR-YFIRHAFNIR úr ensku “Rolling Nap”
kraga og belti og af beztu gerð, verða seldar fyrir að eins S7,50. Mikið
lag af vatnsheldum Melissa kápum.
með
•«PP-
515 & 517 lain Str., cegst City Hall.
Hversvegna
best er og liagkvæmast að taka
LÍFSÁBIKGÐ
Thc örcatWest Life.
i.
Það hefir aðalstöðvar sínar hér
og allar tekjur verða ávaxtaðar í Norð-
vesturlandinu.
II.
Ábirgðin verður ódýrari af því
hér er hægt að fá hærri vexti af pen-
ingum heldur en iífsábirgðarfélög ann-
arstaðar geta, fengö.
Skilmálarnir eru frjálslegri og
hagfeldari fyrir þá sem tryggja _hf
sitt heldur en hjá nokkru öðru hfs-
ábirgðarfélagi.
Fyrirkomnlag þessa félags er
byggt á reynslu margra hfsábyrgðar-
félaga til samans og alt það tekið upp
sem reynst hefir vel.
V.
Hinar svo kölluðu Collateral Se-
curity Policy (sem veita auðvelda lán-
skilmála) eru að eins gefnar út af því
félagi, og eru hentugri fvrir almenning
en nokkuð annað, sem í boði hefir verið,
VI.
Ábyrgð fyrir tíu, fimtán og tutt-
ugu ára tímabil og heimild til að lengja
og stytta tímann, án þess að fá nýtfc
læknisvottorð fást fyrir lægsta verð.
J. H. Brock,
aðalforstöðumaður.
457 MAIN STR. WINNIPEG
K. 8. Thordarson, agent.
Landar í Selkirk.
Ef þið þurfið málaflutningsmanns við,
þá reynið
John O’Reilly, B. A.,
Barrister, Attorney Etc.
Skrifstofa í Dagg-Block,
SELKIRK, MAN.
R. C. Howden, M. D.
ÚtshrifaCur af McGitt háskolanum.
Skrifstofa 562 Main Str...
.... Heimili 209 Donaid Str.
Skrifstofutími frá kl. 9 árd. til kl. 6
síðd. — Gefur sig einkum við
kvennsjúkdómum.
Arinbjörn S. Bardal
Selur likkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Elgin Ave.
Úlfurinn fer í sauðaryæru.
Sagan er svona : Einu sinni þegar
úlfurinn var kominn i fjárþröng ætlað
hann að verða fjárhirðir og útvecaði sér
hatt, kápu og pott og hiröingja-pípu.
Til þess að kalla saman hjörðina þurfti
hann að herma eftir hjarðmanninum,
en honum tókst það svo ófimlega. að
hann kom upp um sig og týndi lífi sínu
fyrir. Diamond liturinn er betri til
heimabrúks. heldur en aðrir litir. Hann
skemmir ekki jafnvel hiria fínustudúka
og er varanlegur og fallegur álitum.—
Ymsir litir eru húnir til í líkingu við
Diamond Dyo, en þegar þeir eru reynd-
ir, verða þeir að eins til að ergja mann.
Það fer fyrir þeim eins og úlfluum, að
þeir geta ekki losað sig við eðli sitt.
/
Islendingar !
Þér fáíð hvergi betri hárskurð og rakstr
en hjá
Sam. Montg'ommery.
Rakstur 10 cents. Hárskurður 15 cents.
. . . . 671 Main Str.
Eftirmaður S. J. Schevings.

86 Vaklimar munkur.
“Eins og við vorum á berskaárunum”, sagði
þá Rúrik spyrjimdi.
“Öldungis eins nema að aldrinum til”, svar-
aði Rósalind ofurligt.
“Má ég þi enn geyma sömu myndiua í
hjartamínu?” spurði Rúrik.
“Ég get ekki slitið þína mynd úr hjurta
mínu, þó ég vi'.di”, svaraði Rósalind lágt og
feimnislega.
“Er það inynd æskuáranna, elsku Róaalind?’’
spurði Rúrik enn.
“Já nema livað hún er nú fallvazta orðin, ást-
kæri Rúrik.
Hvað meira vildi hann liafa það? Satt að
segja ætlaði lninn sér nú ekki að grafa eftir þess-
ari viðurkenningu núna, en úr þvi hún nú var
fengin, þá var langt frá að hann vildi kasta heni i
frá sfr. Ilanii stóð fyrst eins og yíirkominn og
liorföi inn í bláu augun meyjarinnar, sein smám'
saman voru að ^fyllast af éstþrunguum tárum,
þrátt fyrir að b’ios var að flögra um varirnar og
spékoppana í kinnunum, sem nú voru drevr-
rauðar. ITtir að bafá þannig svalað augum sín-
um á fegurð iiennar, tók bann meyna í faðm
sinn og þrýsti fast að brjósti sími.
“Þetta er enginn misskilningur”, sagði liann
“Talaðn mín elskulega”.
“Ég get ekki glcymt hinum glöðu, löngu-
liðnu dögum”, sagði hún og leit til hans bros-
andi gegn um gleði-tárin. “Hve oft og mörgum
8Ínnnm hefl ég ekki beðið guð að endursenda
Valdimar munkur. 37
mér þá daga, og að trúfasta fljartað, hið eina á
jarðríki, sem ég ann‘ mætti verða mitt í annað
sinn. Hveis vegna, Rúrik, skyldi ég dylja sann-
leikann eða setja hann til síðn. Þú ert mér alt
í öllu. Ég hefl engan annan til að elska og eng-
in annar elskar mig, að undanskilinni hinni göf-
uglyndu stúlku, er færði mér þig. Meira get
ég ekkisagt”.
Gætusami Rúiik I Á þessu gleðinnar angna
bliki gleymdi hann öllti öðru en þessari ástríku
mey, scm svona skýlaust sagði hoinun frá til-
íinningum sínum, gleymdi tímanum og ölla
öðru en því að njóta vls af ástarsól henuar og
halda henni þétt upp að brjósti sínu.
En tíminu ieiö og loks datt honum aðal-er-
iudið í hug. “Rósalind", Bagði hann og hélt
henni fastn í .sínuni liraustu höndum, “Þú
þekkir Konráð greifa Damanofl?”
“Já”, svaraði Rósaliiul og fór hrollur tim
hana. “Hann kemur hér olt og nevðir sig á
fund minn, þó hotitim ætti að vera íyrir löngu
ljóst, hve ógeðfelt mér er það”.
“Hann lieör leitað ráðaliags við þig, eða er
ekki hvo ?[’
‘Tlann leitaði hans, en hann lei'tar hans ekki
f. amnr”.
“Ekki framar?” tók Rúrlk npp liissa.
“Hvernig á ég að skilja það?”
"Þannig, uð luinn lielir fnrið þess á leit við
liertogann og fengið nei”.
“Heyrðir þú hertogann svara honum T’
40 Valdimar munkur.
an faðir lians dó hefir Konráð Damanoff helg-
að sér eignarréttinn. En npprunalega stafar
þ.ætan af því að hertoginn og faðir greifans
vorn svilar, áttu sína systurina hvor, og jörð-
ia var þeirra eígn.”
“Getor nú þá ekki verið,” sagði Rúrik_
“að hertoginn hugsi sér að jafna reikninginn
með því að selja þig greifanum og fá fyrir
það jörðina Drotzen?”
“Mér er ómögulegt að trúa að hertoginn
gerði sig sekann í slíku,” svaraði mærin al-
varlega. “Hann er mér velviljaður, það veit
ég með vissn og ég get ekki betnr séð en að
hann elski mig eins og ef ég væri dóttir lian*.
Að þessu »é þaimig varið það hefir liann
sýnt á þúsTind vegu. Honum cr ekki um
neitt annara en að vel fjri um mig og upp-
fyllir eiula fvrirf.am allar mínar þarfir,
Nei, nei, ef hann er að draga
nokknrn á tálar, þá er það greiíinu en ekki
cg.”
Rúrik kipptlst við snögglega, er liann
heyrði þetta. Hafði hertoginn máske sen
greifann i jieirri von að ilthiif og hólmganga
lilytist af. He toganum vnr kunnogt um að
•Búrik keundi sveröaburð og slíka leikfimi og
vis3Í þaratleiðandi nð greifinn mundi ekki
mega neitt á móti honum. Það var þessvecna
ekki óhagsandi að hann hefði sent greif-inn í
þessa för til þess fyrir fult og alt ftð losast
við leiðati gest. Þetta datt Rúrik nú í hng,
Valdimar munkur, 33
þeim eða honum, að ég sé þeirra auðmjúkur
þjónn, á meðan kröfurnar eru hóflegar.”
Paul lofaði að skili þessu ef til kæmi og
Rúrik gekk leiðar sinnar. í ganginum inn af
framdyrunum kastaði hann sér í kápu úr
grávöru og gekk til næsta hótels. Þar fékk
hann sér hest og sieða og ók til Kremlinnar
því í þeirri grend bjó hertoginn.
í skrautlegum sal f höll hertogans af Tuia
sat Rosalind Valdei. Hún var nítján ára
gömul, hafði verið föður og móðuiltus í tiu
ár og alist upp hjá bertoganum. Hún var
forkunnar fögur kona, bæði að því er snerti
andlitsfall og vaxtarlag, ljós að yfirlitum og
hárið ljóst en sló á það gullnum roða. Aug-
un voru blá, skörp og fjörleg og lýstu góða
greind. Hun hafði spékoppa í kinnum og var
s m þúr vernduðu bros hennar löngu eftir að
það var horfið af vörunum. Stórbokka svip
hafci liún engan, ekkert stilt, exkert dramh.
en út úr svipnum skein hjartagæðska, við-
kvæmni og bliða. Var aifðsætt að þá tar
hún ánægð, er iiún elskaði og vissi að hún
vai' el-kuð a' öðrum. Virðiog ætlaðist Imn
til að sér væri sýnd, en þó ha'ðihún viðbjóð
á þeirri virðing sem ekld sýnir í-ig í öðru en
ytra álili, virðing sem aðeins er höíð fyrir
ábreiðu yfir holdlegar hugsanir.
Rósalind sat hugsaudi og stúrin í þessum
skrautlega sal, sem henni einni var eftir iút-
inn sem heimuleg dag-stofa. Hún sat með