Heimskringla - 17.11.1894, Blaðsíða 4

4
HFTWPKRTTxGf.A 17. NOVEMBRR 1fW4.
%
Æfintýri á gönguför.
Eftir C. IIostrup.
veröur leikið
Lauoardaoisn 17. Nóv. og
Fimtudaoinn 22. Nóv.
— í —
Unity
(hor. á Pacific Ave. og Nena Str.)
Inngöngumiðar. sem kosta
35 cent fyrir fullorðna og
20 cent fyrir börn (innan 12
ára) eru til sölu í
“SCANDINAVIAN BAKERY.’í-
(G. P. Thorðarsonar á Ross Ave.).
Sömuleiðis eru þar til sölu söngv
amir úr leiknum fyrir 15 cts.
Leikurinn byrjar hvert kvöldið
kl. 8. e. h.
Aðgöngumiðar fást fyrir bæði kvöld-
Agætur hljóðfæraleikendaflokkur
skemtir milli þátta.
Winnipeg.
í síðastl. Okt. voru nemendur
alþýðuskólum bæjarins flestir 4,695.
Hr. Stephan Oliver frá West Sel
kirk er eini íslendingurinn í dómnefnd
yfirréttarins í haust.
Herra Gunnsteinn Eyjólfsson frá
íslendingafljóti hefir dvalið í bænum
nokkra undanfarna daga. Kom til
bæjarins til að ganga undir stjórnar-
þjónustu próf.
Herra A. M. Frímann, bóndi í
Shoal Lake nýlendu heilsaði upp á oss
í gærmorgun, kom ásamt mörgum fleir-
um kaupferð til bæjarins, en þykir illt
fyrir þá sök, að ill-mögulegt. sé að fá
nokkurt verð fyrir framboðna vöru.
Okkur vinnumönnum Hkr. veitt-
ist það gleði efni á þriðjudaginn var,
að sjá herra M. Pétursson ganga upp
að “kassa” sínum og taka til að
handleika prentletrið “secundum art-
em,” þó ekki sé hann enn fullfrískur
orðinn, sem naumast er von.
Sameiginlega kvöldskemtun veita
íélögin “Hekla” og “Skuld” mönnum
á mánudagskvöldið kemur í North-
■west Hall. Góð skemtun ræður, söng-
ur og hlóðfærasláttur. Aðgangur vei'ður
ekki seldur, en leitað verðureftir sam-
skotum.
Eldbað mikið fékk bærinn á föstu-
dagsnóttina. Kl. 2 kom upp eldur í
Western Canada-byggingunni á horn-
inu á Main Str. og Portage Ave. Inn-
viðirnir brunnu mest-allir, en veggirnir
standa. Eignatjón um $100,000.—
Nokkru seinna kom upp eldur í Grand
Union hótelinu á horninu á Princess
Str. og Ross Ave. Brann það til rústa
og eitthvað af öðrum húsum umhverfis,
og að auki stórkaupabúð fyrir handan
Princess Str., er kviknaði í fyrir neista-
flug frá hótelinu. Eignatjón á því
sviði samtals nálægt $150,000. íbúðar-
hús suður í bæ brann og sömu nóttina,
en um eignatjónið hefir ekki heyrzt, er
blaðið fer í pressu.—Grunur leikur á að
visvitandi hafi verið kveikt í Grand
Union hótelinu.
“Æfintýri á gönguför” var leikið
á þriöjudagskvöldið var, eins og til-
stóð, en fyrir miklu færri áhorfend-
um en leikurinn og leikendurnir áttu
skihð. Fullorðnir áhorfendur hafa
líklega ekki verið nema lítið yfir
100 talsins og er það litið þegar litið
er á fjölmenni ísk í bænum. Það
er sannast að þeir sem fyrir leiknum
standa gera ekki ráð fyrir að græða
á þeim verkuin sínum, en þeir nátt-
úrlega búazt við að almenningur meti
svo viðleitni þeirra að skemta og
fræða, að þeir fái kostnaðinn endur-
goldinn, en til»þess [útheimtist að
betur verði sóttur leikurinn þau tvö
kvöld sem eftirj&er að leika hann.
Það er líka óhætt að sækja hann upp
á það, að leikurinn og enda allur að-
búnaður þolir samanburð við marga
leiki sem margir svo kallaðir "pro-
fessional” umferðaleikendur sýna og
sem kostar ‘.50 cents til $1 að sjá.
Þeir sem leika eru :
Persónur í ritinu. Leikendur.
Hans (strokumaður) Jön A. Blundal.
Pétur (féhirðir þjófa) Guðjón Hjaltalín.
Ejbæk Oli Thorgeirsson
Herlöv G. P. Thordarson.
Kranz Kammeráð Kinar Iljörleifsson.
Kammeráðs-frúin Mrs. A Jensen.
Vermundur Albert Jónsson.
Assessorinn Jón Guðmundsson.
Lára Anna Jónsdóttir
Jóhanna Málmf. Jónsdóttir.
Leikurinn fer fram á Sjálandi,
fyrsti þátturinn úti í skógi, en hinir
ýmist inni i eða úti fyrir íbúðarhúsi
Assessorsins, er býr að Strandbergi.
Aðal-persónurnar í leiknum eru Hans
(Skrifta-Hans) og Kammerráðið. Hans
og annar maður til, en sem ekki
kemur fram í leiknum, hafa strokið
úr fangelsi og fjrrir brellur Hans eru
stúdentarnir teknir fyrir þjófana
stroknu. Síðarmeir, fjrrir viðtal við
Ejbæk, snýst Hans hugur, svo að
hann ásetur sér að verða ráðvandur
maður, skilar aftur því sem hann stal
og sem kom stúdentunum í klipu, og
greiðir svo úr misskilningnum að end-
irinn verður ákjósanlegur. Sjálfur
sleppur Hans úr greipum Kammer-
ráðsins, sem ekki er aflögufær að því
er skilning og skynsemi snertir, kemst
um borð á skip fetðbúið til Ameríku
og sleppur þannig burt.
Yfir höfuð tókzt leikendunum vel
að sýna hinar ýmsu persónur, en langt
skarar Einar Hjörleifsson fram úr hin-
um. Hann leikur Kammerráðið svo
snildarlega, að vér höfum si'ð “profess-
onal actors” leika samskonar “rullur”
miklu ver. Næsthonum ganga að voru
áliti Guðm P. Thordarson.Mrs A. Jen-
son, að því er látbragð snertir, fremur
en framburð. og J. A, Blöndal. Til
þess að ganga næst E. H. í þessum leik,
þarf Mr. Blöndal ekki annað en gæta
sin betur, að vera jaýnari á kostunum.
Hann gerði ágæta spretti á þriðjudags-
kvöldið, en með köflum var að sjá eins
og hann missti hald á karakter Hansar.
Ásta-“rullan” íritiþessu er ekki að-
kvæðamikil, enda kemur það sér vel,
því ekkert lætur Islendingum jafn-illa,
af hverju sem það kemur. Það er nærri
því undantekningarlaust, að skilningur
þeirra (og þor ?) hleypur í strand í hvert
skifti, sem þeir þurfa að framsetja ásta
mál á leiksviði. I þessu riti gætir
þessa auðvitað Ktið, af því, sem sagt,
að um svo óvenju lítið verkefni er að
gera. Eigi að síður væri vel, ef leik-
endurnir gerðu sér far um að láta hreyf-
ingar og látbragð vera í sem mestu sam
ræmi við orðin, sem þeir talaeða syngja
—Leiktjöldin og allur búningur á leik-
sviðinu er sérlega góður, þegar tekið er
tillit til þess, hve rúmlítið leiksviðið er.
Málarinn, Mr. Fred. Swanson, á heiður
skilið fyrir það, hve vel honum hefir
tekizt að mála tjöldin, er sýna skóginn
og útsýnið, sundið og strendur þess frá
húsi assessorsins. — Hljóðfærasláttur
milli þátta er ágætur, eflaust betri en
nokkru sinni áður hefir verið á boðstól-
um við samsskonar skemtun.
Yfir höfuð að tala á leikflokkurinn
heiður skilið fyrir frammistöðu sína og
er þess vegna vonandi og óskandi að
húsfyflir verði í ktöld og aftur á fimtu-
dagskvöldið í næstu viku. Sumum kann
að þykja inngangsverðið of mikið, en
sannleikurinn er, að kvöldskemmtun
þessi er vel 50 cents virði, og miklu
meira, ef almennar 25 centa samkomur
eru teknar til samanburðar.
Munið eftir að leikurinn byrjar kl
8 í kvöld (laugardag) og á sama tíma i
fimtudagskvöldið 22. þ. m.
Eftir Islands-blöðura.
Frímann B. Anderson er nú kom-
inn til Reykjavíkur og flutti þar fyr
irlestur um Ameríku 12 Okt. síðastl
og dróg hann þar fram greinilega
myud af harðærinu sem gengið hefir
yfir Ameríku nú í tvö ár. Er að
hejrra á “ísafold” að hann sé alkom-
ínn heim og muni “bera meira fyrir
brjósti” (heldur en flutning fyrirlesturs
um Ameríku), “svo sem til framfara
nýmæla.”
Heimfara-hópur íslendinga héðan
náði til Reykjavíkur 7. Okt., 17 alls.
Meðal þeirra voru frysti-húsasmiðirnir
og segir í blöðunum að ísak Jónsson
haldi áfiam til Austfjarða í því skjmi
að koma þar upp frystihúsi en að J
G. Nordal setjist að í Reykjavík.
“Amtmannsembættið norðan og
austan, er 12. f. m. (Sept.) veitt Páli
Briem, sýslumanni Rangvellinga,” seg-
ir “Fjallkonan.” — “Þjóðviljinn Ungi”
dags 9. Okt. segir blíðutíð en votviðra-
sama á Vestfjörðum, aflabrögð góð
en megnið af aflanum ísa og smá-
fiskur. — I því blaði er og þess getið
að ritstj, Skúli Thoroddson hafi hafið
3 ný meiðyrða mál á hendur ritstj.
“ísafoldar,” og áfrýjaði til yfirdóms-
ins þeim 4 málum sem í sumar féllu
“Isafoldar” Birni í vil. “Þjóðólfur,”
dags. 12. Okt. segir að veðrátta hafi
verið rosasöm um undanfarínn tíma,
sífeldar stórrigningar og hrakviðri,
en þá kominn þurkur og góðviðri er
blaðið kom út. ‘Jveir menn segir
blaðið hafi drukknað 4. Okt. á leið
frá Akranesi til Reykjavíkurv Sigurður
Sigurðsson hafnsögumaður og Jón
Jónsson frá Hlíðarhúsum. í bréfi frá
Seyð’isfirði í “Þjóðólfi” er þess getið
að í haust muni flutt um 15,000 lif-
andi sauðfjár til Englands frá Aust-
fjörðum.
FRÁ LÖNDUM.
GARÐAR P. O., 12. Nóv.
Sunnudaginn 4. þ. m. voru gefin
saman í hjónaband í Park River af
séra Fr. J. Bergman, Mr. Snorri
Kristjánsson og Miss Elin S. Laxdal
og Mr. Sigmundur S. Laxdal og Miss
Sigríður Jónatansdóttir, öll nú til
heimilis hér að Garðar.
Mr. S. K. hefir um næstliðið ár
verið forstöðumaður greiðasöluhúss í
Park Iiiver, og hvervetna áunnið sér
hylli bæði landa og innlendra er hon-
um hafa kynst að einhverju leyti.
Einnig þann 10. þ. m. gaf séra
Fr. .7. B. sainan 1 hjónaband, að
heimili C. H. Gíslasonar nálægt Garð-
ar, Mr. Stefán S. Einarsson og Miss
Elisabet Geirhjartardóttir. Var þar
fjöldi boðsgesta og skemtu allir sér
hið besta við skörulegar veitingar,
söng, dans og skálaglam.
Frá Akra, JV. I>., er oss ritað,
dags. 10. Nóv.: “Þau urðu kosninga-
úrslitin hér, að Stefán Eyjolfsson komst
að sem þingmaður. Tveir aðrir land-
ar náðu kosning, Thomas Halldórsson
sem County commissioner, og Páll
Jóhansson sem friðdómari Countysins.
Svo fór unr Blindrastofnunina að Bath-
gate hrepti hana með 700 atkv. mun.
Öflug tilraun var gerð að færa county-
stjórnarsetrið frá Pembina til Cavaher
en þó Cavalier fengi mörg atkvæði,
vantaði nokkuð á að § hlutir atkv.
fengjust, en sem nauðsynlegt var. Er
nú talað um að dómstólarnir muni fá
að skera úr hvar county-stjórnarsetr-
ið skuli vera.
ICELANDIC RIVER, 6. NÓV. 1894.
Hr. ritstj.
Það er gömul venja að taka það
fram áður en maður fer að segja
fréttirnar, að “ekkkert sé að frétta,”
en þótt sú venja sé nokkuð fráleit í
vanalegum tilfellum, sem regla. þá
finnst mér einmitt að hún eiga mjög
vel við í þetta sinni, því að þótt
margt mætti skrifa héðan um veðrið
og fólkið, störf þess og heilsufar, sem
hvaðan að annarstaðar, þá er þó
sannleikurinn sá að héðan er nú sem
stendur mjög fátt að frétta.
Það helzta sem til tíðinda hefir
borið hér er það. að síðastliðinn laug-
ardag andaðist að heimili sínu Þor-
steinn organisti Þorsteinsson á Ósi
hér við fljótið. Jarðarför hans fór
fram í dag (Þriðjudag). Þorsteinn sál
var ættaður úr Árnessýslu á íslandi,
hafði fluttst hingað vestur um haf
fyrir 7 árum, hann var 67 ára að
aldri. Honum fylgja hlýjar tilflnning-
ar eftirlifandi vina og kunningja inn
í ókunna landið.
Heilsufar manna almennt heldur
gott. og veðrið nærri því upp á það
ákjósanlegasta : væg frost og góð-
viðri oftast nær, með smá krapa og
kafaldéljum annað slagið. Fljótið
rendi hér í fyrrinótt í fyrsta sinni
á þessu hausti, enn þó má það heita
autt enn, með því að þar sem vind
ur hefir komist að hefir ísinn brotið
upp aftur.
I pólitíkinni er hér eins og vana-
legast, ró og spekt. Sagt er að “ev-
angelisk lúterskir” — meðal annara hér
við fljótið — hafi í hyggju að koma
hr. Jóh. Magnússyni að sem oddvita
sveitarinnar við næstu kosningar;
hinsvegar tel ég víst að hinir “frjáls-
lútersku” o. fl. sjái ekki ástæðu til
annars en að endurkjósa núverand:
oddvita hr. St. Sigurðsson þegar þeir
sjá sérstaklega árangur starfs hans
yfir liðið ár.
Verzlunarhorfur eru hér með lak-
asta móti að því er verð á útfiuttum
vörum snertir (sem lítur út fyrir að
verði mjög lágt í ár). Svo eru uú
kaupmenn farnir^ (þó ofseint sé) að
takmarka mjög útlán, og svo þykja
þeir selja vörur sínar óþarflega dýrt
o. s. frv.
Fregnriti.
ISAK JÓNSSON
744 Ross Ave.
Tekur að sór allskonar smíðar, svo
sem húsmuni', húsabyggingar, viðgerðir
o. fl.
Til hægðarauka
fyrir fólk sem býr í vesturhluta bæj-
arins höfum vér byrjHð að verzla með
allskonar skófatnað, sokka, vetlinga o.
fl. Og leitumst vér við að hafa á
boðstólum svo vandaða og ódýra vöru
að allir þeir, sem við oss skifta megi
verða ánægðir.
C. Christianson & Co.
660 Young Str.
Bústaðar-skifti.
Hér með læt ég landa mína vita, að
ég er fluttur frá Cavalier til Hensel, og
er reiðubúinn tilað selja ykkur greiða
þegar þið komið hingað, móti borgun
út í hönd. Ég er eins vel undirbúinn
að mæta ykkur nú eins og ég hefi verið
nokkurn tíma áður.
Með virðingu.
RUNÓLFUR SIGURÐSSON.
TILBUINN FATNADUR
/
— I —
The Blue Store
Nr. 434 Main Street.
Merki: Blá Stjarna.
Þarcð vér höfum nýlega fengið miklar byrgðir af til-
búnum fötum, úr bezta efni, og með nýjasta sniðí,
sem verður að seljast tafarlaust án tillits til verðs_
þá bjóðum vér öllum að koma og velja hvað þeim
sýnist.
Gáið að
BUXUM SEM ERU MERKTAR $1,50
VIÐ BÚÐARDYRNAR.
Gáið að
VERÐINU Á KLÆÐNAÐINUM I
BÚÐARGLUGGUNUM.
Vér beiðumst þess að eins að þér komið og
sannfærið yður um það sem vér segjum.
MUNIÐ EPTIR
Blue Stor
Merki: Bla stjarna.
A ©jhev^ier.
C. E. Nelson, eigandi.
Verzlar með fatnaði, álnavöru, gólfteppi, skó, og stígvél, hatta
húfur, og alt sem karla, og kvenna fatnaði tilheyrir.
Mikil matvörusala. Bændavara keypt hæsta vcrði.
C. E. NELSON eigandi.
Park River N. D.
Auglysing’.
Biðjið og mun yður gefast.
Gefast tækifæri að kaupa betri vörur af öllum fóðurtegundum heldur
en annarstaðar er mögulegt að fá í þessum bæ. Reynið hvað satt er
í línum þessum. Engin sögusögn, áð eins reynsla.
BLACKADAR,
131 STlt. -------
KOMIÐ í BÚÐ
iSLAKSOÍ & PETEBSOi
EDINBURGH, H. DAK.
Þeir hafa til sölu vörur þ:er sem seldar voru úr búð S. Carincross
í Grafton, og selja þær með mjög vægu verði.
Aslakson & Peterson,
EDINBURG-H, IV. I)AK.
%
42 Valdimar munkur.
hjartað, sem hefir framleitt hana, og fyr!r fram-
tíðina æski ég einskis annars en sannrar elsku
eiginmannsins”.
“Guðblessi þig, mín elskulega”, svaraði Rú-
rik og tók liana í faðm sinn og lét Rósalind þá
höfuðsitt um stnnd hvíla á brjósti mannsins, er
hún ann svo heitt.
Rúrik hafði í huga margar spnrningar á-
hrærandi væntanlegar torfærur á vegi þeirra, ien
hann framsetti enga slíka spurningu. Augna-
bliks-sælan var of háleit til þess að hrinda henni
úr öndvegj með efa og ótta. Um síðir kom þar
að Rúrik mátti til að kveðja. Hneppti hann þá
meyna í örmum sínum aftur og lét í ljósi þá aon
að húa leyfði ekki hertoganum að selja hönd
henuar í ánauð.
“Nei,Rúrik, aldrei”, svaraði hún.
“Ef hann biður þig um hönd þina til að gefa
einliverjum vinum sínum, þá skaltu segja hon-
um—
“Að hjarta mítt sé ekki lengur mín eigin
eign”, tók Rósaiind fram í, “og að án þe-s gefi
ég engum manni hönd mína”.
“Guð hle-si þig, Rósalind, og varðveiti frá
allri bættu”.
Iíann þrýsti heitum kossi á varir bennar og
pekk svo út, steig í sleðann og lét ökumanninn
fara með fleygingsfeið til herramannasetursins í
Khitagorod. Hann gerði buð fyrir lautenant
Alarik Orsa, er kom fram í forstofuna að vörmu
spori og heilsaði Rúrik viusamlega. Hann var
Valdimar munkur. 47
nú f rauninni ekki mikið til hvað munkurinn
heldur um það, þó ég hinsvegar vilji heldur að
hann viti rétt, en hyggi rangt, úr því hann veit
nokkuð um þetta mál, þvi mér er illa við allan
misskilning,
“Hann skilur það nú alt saman, og ég vona
að þú misvirðir ekki að ég var svona opinskár
við hann”,
“Nei, Paul, það er langt frá þvf”.
Féll svo niður talið og unnu þeir nú báðir af
kappi og þegjandi. Klukkan var rúmlega þrjú
þegar móðir Rúriks gekk inn í smiðjuna og sagði
að maður væri í framstofunui, sem vildi finna
hann.
"Er það Stephan Urzen ?” spurði Rúrik, og
sagði móðir hans að svo væri. Bað Rúrik hana
þá að senda hann til sín út í smiðjuna, og gekk
hún þá burt i þeim erindum. Að vörmu spori
gekk Urzen í smiðjuna.
“Rúrik Nevel”, sagði hann kuldalega og
hneigði sig lítið eitt. “Eg er hér með boðskap
frá Konráð greifa Damanoff”.
‘ÍRétt er það”, sagði Rúrik kæruleysislega.
“Ég er þá hér og tilbúinn að hlýða á mál
yðar”.
Urzen fór þá niður í vasa sinn og dró upp úr
honum innsiglað bréf, sem hann rétti Rúrik, er
þegar tók við því, braut það upp og las. Var
það sem fylgir:
“Slnrik \evel : Hin stórvægilega ó-
virðing, er þér hafið sýnt mér, hefir um stundar
16 Valdimar munkur.
sleða, þegar greifinn tslaði um að fara hingað,
og heyrði hnnn sumt sem þeir sögðu”.
“Og spurði hann þá nokkuð itarlega um það
sem gerðist?”
“Já, það gerði hann víst”.
“Hvernig svaraðir þú ?”
“Ég sagðihonum alla söguna frá upphafi til
enda, því ég komst að því, að hann vissi eitt-
hvað um erindið af samtali þeirra greifans og
Urzens. Til þess því [að hann fengi ekki ranga
hugmj-nd um erindið, sagði ég honum alla sög-
una”.
“Sagðirðu líka frá boðunum frá hertogan-
um ?”
“Já, herra minn ! Ég sagði honum frá öilu,
sem gerðist frá því hann kom inn og þangað til
hann rauk út í brœði sinni”.
“Hvað sagði svo munkurinn um þetta alt
saman ?” spurði Rúrik alvörugefinn.
“Bara það, aö hann þekkti greifann, að
hann væri dramblátur maður og kærulaus og ó-
sköp lítilsvirði fyrir mannfélacið. Það var alt
og sumt. Mér sýndist honum finnast ofboð lítið
til um það. Um aðferð greifans sagði hann það
eitt, að hann mundi sjálfur liafa breýtt alveg
einá og þú, og að allir dómstólar í ríkinu hlytu
að sýkna þig. Að hann spurði svo mikið um
það, kom að mér virtist fremur af forvitni en á-
huga fyrir málinu, en hins vegar veit ég af tali
hans, að hann er með þér, en móti greifanum”.
"Einmitt það”, sagði þá Rúrik. “Það gerir
Valdimar munkur. 43
ungur maðnr, 25 ára að aldri, og var að mann-
virðingum einn í fremstu röð í varðliðinu.
“Ég býzt eins vel við, að mega mæta Kon-
ráð grcifa Damanoff”, sagði Rúrik, eftir að hafa
heilsað Alarík. “Hann hefir sótt eftir illhriftjm
smánað mig hroðalega og reynt að berja mig, en
ég sló liann um koll. Þú getur ofboð vel gizkað
á hveijar afleiðingarnar verðu”.
“Hann auðvitað sendir þér hólmgöngu-áskor
un”, svaraði Alarik.
“Það er það, sem ég býzt við”,svaraði Rúrik,
“og þá er spurningin: viltu vera hólmgöngu-
vottur minn og umboðsmeður, ef til kemur ?”
“Með ánægju”.
“Svo ég má vísa sendimanni hans til þín ?”
“Auðvitað. En hvað á ég að segja ? Hvað
befir þú hupsaðþér?”
‘,Slá hann fiatan altur, ef á þarf að halda”.
“Einmitt það. Þú með öðrum orðum aftur-
kallarekkert”.
“Nei, langt frá. En hlustaðu nú. Fyrst ég
bið þig um liðveizlu, er rétt að ég segi þér alla
söguna”. Og svo sagði Rúrik honum frá heím-
sókninni og öllu er gerzt hafði í smiðjunni.
“Ágætt!” sagði Alarik, er Rúrik hafði lokið
sögunni. “Hann hlýtnr að senda þér áskorun og
þú ert sjálfsagður að hegna honum. Hann er
montinn og af því hann getur ráðið við suma
tituprjónana, sem eru í hans félagsskap, hugsar
hann ef til vill að eins auðvelt verði að yfirbuga