Heimskringla - 12.01.1895, Blaðsíða 4

4
TTF.TMSK RIXOÍ.A
12 JAXÚAK 1V95
/
Winnipeg.
Ágæt slcemti.samkoma í "Tjaldbúð-
inni” A mánudaRskv.—Sjá augl.
Séra Magnús J. Skaptason fór
norður til Selkirk á miðvikudagskvöld-
ið, og kemur aftur i dag.
J
Lesið auglýsinguna um samkom-
una i Nortwest Hall, í öðrum dálki
blaðsins.
Miss Peterson frá Minneota, sem
um tíma hefir verið í kynnisför í Rat-
Potrage og nokkra daga hér í bænum,
fór heimleiðis í gærdag. en staðnæmist
um stund hjá tengdabróður sínum hra.
Boga Eyford í Pembina.
Sagt er að íslenzkur “Sáluhjálpar-
hermaður”, “lautenant” Thorsteinn(?)
Davíðsson, fari af stað til Islands í
næstu viku sem sendimaður herstjórn-
arinnar í því skyni að dubba þar upp
flokk af sálulijálpar-hermönnum.
Nokkrir andvígismenn Gilroy’s
bæjarráðsforseta liafa krafizt þess, að
héraðsdómarinn rannsaki kosningaað-
ferðina. Halda þeir því fram, aðmarg-
ir hafi kosið hann oftar en einu sinni,
þannig, að þeir, sem atkvæði eiga í
fleiri en einni kjördeild bæjarins, hafi
greitt atkv. með honum á báðum eða
ölluai stöðunum.
Sáluhjálpar-hertoginn viðfrægi,
General Booth, kemur hingað til bæjar-
ins í næstu viku, á miðvikudag, og
dvelur til laugardags. Verður hann
gestur fylkisstjórans meðan hann dvel-
ur hór. Almennur fundur, til að heilsa
þessum aldurhnigna höfðingja oghlýða
á ræðu hans, verður hafður í Grace-
kyrkjunni á miðvikudagskvöldið.
Eftir nærri 7 mánaða útivist í ó-
bygðunum vestur frá Hudsonflóa kom
jarðfræðiskönnunarmaður dominion-
stjórnarinnar, J. B. Tyrrell, hingað til
bæjarins á þriðjudagskvöldið var á-
samt förunautum sínum. Þeir foru
fótgangandi frá Churchill 30. Nóv. og
kamu til Norway House við norður-
enda Winnipeg-vatns á aðfangadags-
kvöld jóla. Vestan úr óbygðunum
komu þeir að Hudsonflóa 300 mílur fyr-
ir norðan Churchill.
Seinast í f. m. meðtók ég bréf frá
einhverjum ísl. í Canada með pöntun
á mánaðarritinu T ledige Ttmer og inn-
lagðri borgun í tveim smáseðlum ca-
nadiskum. Ég að eins opnaði bréfid,
því við vorum að flytja skrifstofu
blaðsins þann dag, og i flutningnum
hefir það slæðst burt svo ég finn það
ekki f svip. Vill sá, er sendi, gera
mér aðvart um nafn sitt og heimili
og eintakatal ? Ég skal þá undir eins
senda ritið og kvittun.
7. Jan. ’95. JÓN ÓlafSSON.
284 Grand Ave., Chicago,
Kvef í höfðinu. — Nasal Balm linar
það undireins; læknar á stuttum tíma.
Bgeei.ruzldt a (1
»
JSTotið tækifærið.
Um nokkra eftirfarandi daga verð-
ur allskonar klæðnaður og klæðaefni
selt með 10—50 cents afslátt af hverju
dollars virði hjá
G. JOHNSON.
Cor. Ross & Isabel,
C. P. R. félagíð hefir ákveðið að
fækka lestumum þriðjung og moir á öll
umaukabrautum sínum liér vestra, til
þess er voraimir byrja.
Skugga-Svrinn, hinn nýji, sem að
mörgu leyti er sagður alveg ólíkur
gamla ritinu, verður leikinn í Unity
Hall á laugardagskveldið 19. þ. m.—
Nákvæmari auglýsing í næsta blaði.
Skemtisamkoma
— í —
TJALDBÚÐINNI.
Kvennfélag Tjaldbúðarsafnaðar heldur
skemtisamkomu í Tjaldbúðar-kyrkju á
horninu á Sergeant og Eurby Str,
Mánudaginn kemur, 14. þ. m.
klukkan 8 e. h.
N
PROGRAMM.
1. Söngflokkurinn syngur.
2. Séra H. Pótursson flytur ræðu.
3. Þrjár stúlkur syngja.
4. Upplestur.
5. H. Lindal: solo.
6. B. L. Baldwinson : Ræða.
7. H. Hjálmarson : . Solo.
8. B. M. Long: Ræða.
9. Söngur.
10. Upplestur.
11. J. Johnson : comic song.
12. Mr. &Mrs.II.Hjálmarson: Duet.
13. Söngflokkurinn syngur.
14. Þrjú ungmenni syngja: The
broken ring.
15. Söngflokkurinn syngur.
Inngangur 25 cts. fyrir fullorðna.
15 cts. fyrir börn.
Agóðanum verður varið í safnaðar-
ins þarfir.
Skemtisamkoma.
Skemtisamkoma verður haldin i
Northwest Hall á horninu á Ross og
Isabel Str., þriðjudaginn 15. þ. m. Á
samkomunni verða sýndar í töfralukt
(Magic Lantern) um eöa yfir 100 ágætar
myndir, svo sem : “The wreck of the
Hesperus,” eldfjalhð Hekla, lífið í New
York, margar myndir af Chicago-sýn-
ingunni, og fleira og fleira.
PROGRAMMIÐ
er sem fylgir.
1. Söngur: Mrs. J. Bjarnason með
með nokkur börn.
2. Kvæði: W. H. Paulson.
3. Tala : Sóra Jón Bjarnason.
4. Duet: Miss L. Oliver og Mr. S.
Anderson.
5. Tala : Mr. B. L. Baldwinson.
6. Quartette: Dr. Ó. Stephensen og
fleiri.
7. The wreck of the Hesperus : Mr.
Frank Morris.
8. Myndir sýndar : Mr. Hallson.
9. Söngur : Sölvi Anderson.
10. Kafli úr ræðu : Mr. S. Jónasson.
11. Kvæði: Mr. S. J. Jóhannesson.
12. Upplestur : Mr. E. Hjörleifsson.
13. Enskt kvæði : Mr. B. T. Björnson.
14. Söngur : Mrs. J. Bjarnason með
nokkur börn.
Samkoman byrjar kl. 8. e. m.
Ingangur fyrir fullorðna 25 cts.
fyrir börn 15 cts.
Saga póstraeistarans.
SLÆMT AÐSVIF OG AFLEIÐING-
AR ÞESS.
Mr. Robert Sharpe frá Starkville segir
frá þjáningum sinum. Varðhand-
lama á báðum liöndum, og mátt-
laus í fótunum, svo hann varð að
hætta við starfa sinn. Ráðlegg-
ingar vinar hans komu þvi til leið-
ar, að hann náði góðri heilsu.
Tekið eftir Bowmanville News.
Mr. Robert Sharpe er alþek'tur íbúi
þorpsins Starkville, í Durham County,
og hefir búið í Canada í þrettán ár.
Hann er járnsmiður að iðn, og settist að
í Hallamoud i héraðinu Northumber.
land þegar hann kom fyrst til þessa
lands. Nokkru síðar keypti hann hús
og verkstæði í Starkvifle, og rak iðn
sína þar rækilega.
Vegna liinnar viðfeldu framkomu
sinnar komst hann í álit, og varð settur
póstmeistari í Starkville. Hann var
vanalegast mjög lieilsuhraustur og að
undantekinni lítihliáttar hæsi, sem
hann fékk einstöku sinnum kvartaði
hann aldrei um lasleika. I Marzmán.
1892 var hann við uppboðssölu þar í
grendinni, og kom heim um kveldið al-
frískur að sjá. En um nóttina fékk
hann köldukast með beinverkjum, sem
smáversnaði þangað til hann misti ræn-
una. Læknir var fenginn til að taka
honum blóð, og virtist honum skána við
það um tíma, og gaf læknirinn honum j
skyn, að hann mandi bráðlega verða al-
bata. Það reyndist samt öðru nær, því
þó liann gæti verið á ferli, hrakaði hon-
um alt af. Einn læknir sagði að hann
hefði mjaðmagikt, annar að hann hefði
mænugikt og að honum mundi aldrei
batna til fulls. Hann reyndi ýms með-
ul, en það kom fyrir ekkert og að lokum
varð hann svo magnlaus að hann gat
ekki hreyft sig án hjálpar. Sárindin
versnuðu dag frá degi og bæði hendur
og fætur visnuðu svo hann hafði þeirra
engin not. Um þetta leyti skrifaði Mrs.
Sharpe fyrir hann til kunningja hans
sem hann hafði einu sinni verið í vinnu
hjá, og hann sendi honum tvær öskjur
at Dr. Williams Pink Pills, og ráðlagði
honum að brúka þær dyggilega. Áður
en seinni askjan var búin, var honum
sýnilega farið að batna, og keypti hann
sór því nokkuð meira af pillunum. Mr.
Sharpe brúkaði alls 14 öskjur og var þá
orðinn alheill, og nú er hannviðeins
góða heilsu eins og hann hefir nokkru
sinni haft, og hefir enda algerlega lækn-
ast af hæsinni, sem hann hafði stundum
áður. Hann getur nii unnið hvað sem
fyrir kemur, og lofar mjög Dr. Williams
aðdáanlegu Pink Pills.
Þegar fregnritinn var að fara, hitti
hann Mr. Stark, bónda þar úr grendinni
og staðfesti hann sögu Mr. Sharpes, og
vísaði fregnritanum til annara nágrana
sinna sem væru kunnugir málavöxtum.
Sá sem sæi Mr. Sharpe nú, mundí ekki
hugsa að hann hefði nýlega átt í jafn
slæmum sjúkdóm og hann hefir átt, því
nú er hann eins hraustlegur eins og ef
aldrei hefði neitt gengið að honum, og
Mrs. Sharpe segir að hann eigi pillunum
bata sinn að þakka.
Dr. Williams Pink Pills uppræta
sjúkdóma alveg og reka sjúkdómsefnin
burt úr líkamanum, og koma sjúklingn-
um til heilsu. Þær eru betri en nokk-
urt annað meðal við limafallssýki,
mænusjúkdómum, riðu, mjaðmagigt,
gigt, útbrotum, kirtlaveiki o. fl. Þær
eru einnig óyggjandi við þeim sjúkdóm-
um sem gera líf margra kvenna
þungbært, og hressa líkamann fljótt og
vel. Karlmenn sem hafa lagt. of mikið
á sig, geta ekki fengið neitt meðal sem
jafnist á við Pink PilLs.
Þær eru seldar hjá öllum lyfsölum
og sendar með pósti fyrir 50 cts. askjan
eða 82.50 6 öskjur, frá Dr. Williams
Medicine Company, Brockville, Ont. eða
Schenectady, N. Y.
Gáið að eftirstælingum sem sagðar
eru “alveg eins góðar.”
Rétt núna hefir oss borist í hendur
Hoods Sarsaparilla dagatalið fyrir 1895.
Það fæst víðast livar í lyfjabúðum. Það
er eitl hið smekklegasta dagatal sem það
félag hefir gefið út og uppiagið er stærra
þettað ár en að undanförnu, að því er
oss er sagt. Dagatalið er hjartamyndað
og á því tvær barnamyndir, sem eiga að
merkja árstíðirnar. Annað barnið er
klætt yetrarbúningi en hitt sumar-
skrúða. Myndirnar eru vel gerðar og
ásjálegar, enda var frummyndin gerð af
einuin af þessa lands be-ita málara.
Dagatalið er ekki einungis ásjálegt lield-
ur og gagnlegt, þar eða á því má einnig
sjá breytingar á afstöðu himintungla og
formyrkva sem verða á árinu. Ef þú
getur ekki fengið Hoods Sarsaparilla
dagatal í lyfjabúðum þá getur þú fengið
það fyrir 6 c. í frímerkjum oða 2 fyrir 10
cts. frá Hood & Co., Lowell, Mass.
NOTICE.
Mr. Jon Olafsson, Norden Office,
284 Grand Ave., Chicago, is our only
authorized Advertising Agent in Chicago
The, llkr. Prtg. c(: Puhl. Co.
JETZEÚ-ÆI-
Nú er tíminn til að panta og kaupa
hið bezta FRÆ sem fáanlegt er.
Farið í þess konar erindagerðum
til hins alkunna og áreiðanlega fræ-
sala.
J. M. PERKINS,
241 Main Str.
WINNIPEG.
Sveitarlífið og
Reykjavíkurlífið,
fyrirlestur eftir mennta og gáfukonuna
Bríet Bjarnhéðinsdóttir, konu Valdi-
mars ritstj. Ásmundssonar.
Fyrirlesturínn er 56 bls. að lengd
og er skarplega dregin pennamynd af
lifi manna á íslandi. Er hann fróðleg-
ur fyrir alla, en þó sérstaklega fyrir þá,
sem yfirgáfu ættjörðu sína á unga aldri
Fágin eintök fást keypt á afgreiðslu
stofu Hkr.
Eintiiliid 20 centM.
Skuldakrafa.
Með því að ýmsir einstakir kaupendur
Þjóðólfs í Ameríku og jafnvel sumir út-
sölumenn hans þar hafa engin skil sýnt
á borgun langan tíma, þá auglýsist hér
með, að svo framarlega sem þeir ekki
liafa greitt skuldir sinar fyrir marzmán-
aðarlok næstkomandi, þá verða nöfn
þeirra auglýst hér í blaðinu öðrum til
viðvörunar, ásamt skuldarupphæðinni.
Við næstliðin áramót var hætt að senda
blaðið ýmsum mönnum þar vestra sakir
vanskila, og verða þeir auðvitað teknir
á þennan lista, svo framarlega sem þeir
borga ekki.
Reykjavík 30. Nóv. 1894.
Hannes Þorsteinsson.
Bústaðar-skifti.
Hér með læt ég landa mína vita, að
ég er fluttr frá Cavalier til Hamilton og
er reiðubúinn til að selja ykkur greiða
þegar þið komið hingað, móti borgun
út í hönd. Ég er eins vel undirbúinn
að mæta ykkur nú eins og ég hefi verið
nokkurn tima áður.
Með virðingu.
RUNÓLFUR SIGURÐSSON.
ÍSLENZKR LÆKNIR
DR. M. HALLDORSSON,
Park River — N. Dak.
$ i-75
Það tilkynnist hér með vorum
lieiðruðu viðskiftamönnum, að í
næstu tvo mánuði,
tll 28. Februar,
að þeim degi meðtöldum, tökum vér
$ 1.75 sem fult andvirði
IX. árgangs Heimskringlu og
III. árg. Aldarinnar.
Lengur stendur það hoð vort ekki og
þýðingarlaust að fara fram á frest.
En fjarlægum viðskiftamönnum til
hægðarauka tökum vér gilt, að þeir
sendi peningana áleiðis til vor síð-
asta dag Febrúar, svo framarlega sem
á póstmerkinu á umslagi bréfsins
stendur : 28. Febr. 1895.
Frá þessari reglu víkjum vér
ekki og óskum þess vegna að enginn
fari fram á það.
Þessi afsláttur fæst þvi að eins,
að peningarnir verði sendir ossalveg
kostnaðarlaust. Ef ávísanir verða
sendar, verða þeir, er það gera, að
greiða hin nauðsynlegu víxil-laun.
Innheimtumenn vorir fá heldur eng-
in laun fyrir að senda oss þetta nið-
ursetta gjald og mælumst vér því til
að kaupendurnir fari ekki fram á að
þeir takist ómök og kostnað á licndur
í því sambandi.
Þetta boð gildir að eins gð því
er snertir fyrirfram borgun fyrir IX.
árg. (1895). Þeir sem skulda oss nú,
fyrir einn eða fleiri árganga blaðsins,
geta því að eins orðið þessa kostalwðs
aðnjótandi, að þeir jafnframt borgun-
inni fyrir 1895 sendi alla upphæðiria,
sem þeir skulda nú, samkvæmt reikn-
ingi á blaðinu.
Öllum skuldlausum viðskifta-
mönnum vorum er innanhandar að
hagnýta sér þetta tækifæri, að fá
blaðið með niðursettu verði, og von-
um vér nú að þeir bregði við og sýni
viðleitni að þægjast oss, sérstaklega
þar sem sú þága vor er þeirra liagur.
I harðæri, eins og nú, álítum vér
fjöklanum betra—og miklu betra, að
fá 25 centa afslátt á blaðverðinu, en
borga $2,00 og fá einhverja “pre-
miu” með, sem efasamt verðgildi
heflr, enda þótt sú aðferðin kynni að
verða prentfélaginu kostnaðarminni.
Þetta vonum vér að kaupendur blaðs
ins samsinni og láti oss njóta þess»
að vér reynum að hugsa um þeirra
hag ekki síður en hag félagsins.
Minnist þess að boðið stendur til
28. Febrúar
og ekki lengur.
Felagsnefndin.
R. C. Howden, M. D.
Útekrifaður af McGill hdnkólanum.
Skrifstofa 562 Main Str...
.... Heimili 209 Donald Str.
Skriistofutími frá kl. 9 árd. til kl. 6
síðd. J— Gefur sig einkum vid
kvennsjúkdómum.
— I —
Tlie le Stire
MERKI: BLA STJARNA.
434 MAIN STR.
VKR ÞURFUM —
$ 1.000
i peningum
fyrir 19. þes»sa mán.
•••• IOO ••••
karlmanna alfatnaðir
, dollara 9.50 hver.
•••• IOO ••••
— yfirliafnir —
dollara 5.00 hver.
The Blue Store,
MERKI: BLÁ STJARNA.
434 Main Str.
A. Chevrier.
>

106 Valdimar munkur.
megna að uppljúka mínnm munni og hreyfa
tungu mína og varir tilað framsetja nauðiynlegt
samþykki”.
‘•Er það virkileg /yrirætlan yðar?” spurði
hertoginn.
“Svo framarlega sem guð er till”
Hertoginn rétti úr sér, laut svo ofan að Rósa
lind og horfði á hana með augum. gem brunnu af
reiði, og sagði síðan : “Taktu þá eftir. Ég skal
gera alt sem í nrínu valdi stendur til þess, að þú
veröir löglega sameinuð mér í hjónabandi. Ef
þú neitar, Bkaltu opinberlega strýkt, svo að allir
megi sjá hina óþakklátu stúlku auðmýkjast, er
neitar hönd og hjarta hins göfuga hertoga af
Tula. Já, og eftir að þú hefir verið strýkt, skal
þér verða kastað út á stræti meðal hundanna!
Heyrir þú mig, Rósalind Valdai ?”
Þetta reið Rósalind að fullu. Hún hneig
niður meðvitundarlaus, en liertoginn greip hana
á fallinu, lagði hana á sófann og stikaði svo burtu
úr herberginu.
IX. KAPÍTULL
Gríman sígur lengra og sýnir lijarta hertogans.
Zenobie gekk tnn skömmu eftir að hún
beyrði bertogann ganga burt. Það var myrkt
ípni 0g hljótt, er bún opnaði dyrnar og varð
Valdimar munkur. 111
týndi hinn œru og mannorði. Bræður í glæpum
geta ekki reiknað upp á neinar sérstakar mtnn'
virðingará fundum síuum.
“Þá er ég hingað kominn, herra miun”, sagði
presturinn/ er hriati af sérsnjóinn þar inní og
tók sérsvo sæti hjá hitaleiöaranum.
“Hvernig liður greifanum?” spurði Olga.
“Hann er áreiðanlega á batavegi”.
“Segir Kopani það ?”
“Já, hann segir að hann muni verða kominn
á fætnr innan mánaðar”.
‘•Þetta má ekki svo t.il ganga, Savotano, and-
skotinn hafi það”, sagöi hertoginn.
“En segið mér, herra minn”, sagði þa prest-
ur, “hvaða sérstök pörf er á burtför greifans?”
llertoginn starði urn stund á samverka-
mann sinn og sagði síðan. “Ja, fyrst þig iangar
til að vita það, þá er rétt að ég segi þér það. Til
þessa hefi ég borgað þér skilvíslega, en ég fer að
eiga örðugt- með það, nema eitthvað gangi fyrir
okkur. Eignir mínar eru óðum að hjaðna. I
rauninni á ég nú ekki eftir nóg sjálfum mér til
framfærslu, því ég hefi verið mjög óheppinn í
gróðatilraunum mínum á síðastliðnum þremur
árum. Ég lagði fé í—en sleppum því—það er
nóg að segjn, að ég er nú að ljúka vlð allar eigur
mínar”.J
Það sem var komið á varir bertogans að
segja, var það, að hann iiafði lagt fé mikið í sjóð
hjá Gallitzin ráðgjafa, er átti að verja til aðfuli-
koinna samsærið og koma Sophiu prinzessu
110 Valdimar munkur. ,
lögu, að forða honum, ef hann vildi þjóna sér.
Stóð þar ekki á samþykktnm og var samning-
urinn samstundis ttaðfestur. Olga sá, «ö gæti
hann komið skálki þessum í kierka tölu. gæti
hann miklu betur unnið sér gagn því bjúpur
klerkastéttarinnar mundi hlifa honum. Savota-
no leizt vel á þessa tillögu, og fyrir élirif og vald
hertogans tókzt úlfiuum að hylja sig i sauðar-
gærunni. Auk pess er staða hans gaf honum sér
stakt tækifæri að starfa fyrir hertogann, var bún-
ingur lians traustasta hlíf. Það kom láum í
hug, að gruna hann—prestinn sjálfan, þó ástæð-
ur virtust stuodum vera til þess. Sem prestur
fékk hann nægileg laun frá stjórninni til að fram
fleyta sér, og að auk fékk hann margan mola af
nægtaborði hertogans, því liann var honum
dyggur þjónn—þorði ekki annað, því lífhans
var í vörzlum Olga. Tekjuheild hans var því
svo mikil, að hann lifði miklu ríkmannlegar, en
flestir stéttarbræður hans. Á hinn bóginn var
Olga allskostar óhræddur að trúa Savotano, af
því. sem sagt, að hann hafði líl hans í hendi
sinni.
Þetta var maðurinn, sem nú gekk inn íprí-
vat-stofu hertogans. Hann gekk inn allskostar
ófeiminn, eins og væri hann að ganga á fund“
jafuingja síns. Hann viðurKei.di með sjálfum
sér og óx í augum sínnm fyrir, að félli hann fyr-
ir aðgerðir hertogans, hlaut hinu æruverði ö!d-
ungur að fara flatur líka! Mismunurinn var sá
einn, að þ ».r sem annnr týndi lífinu við fallið, þi
Valdimar munkur. 107
henni hverft við. Vindurinn hvein enn á þekj-
unni og snjókornin lömdust á gluggaglerið með
svo iniklu afli, að Zenobie óafvitandi skýldi
með hendinni kertisljósinu, er hún bar. Þegar
hún var komin innst i herbergið og hafði
ekki orðið vör við Rósalind, kallaði hún á
hana. I því raknaði Rósalind við og stundi svo
hátt að Zenobie lieyrði til hennar og heyrði að
að hún var á sófanum. Þangað hraðaði hún
ferðum. með öndiua í hálsinnm, kraup niður
og spurði livað að gengi.
Iieis þá Rósalind upp við olboga, en var
liálf ruzluð og spurði hver þar væri.
“Það er ég — Zenobie, elsku Rósalind mín
og húsmóðir! Hvað er það? Hvað gengur
að þér? Hvernig sténdur á þessu?”
liósalind var enn ekki búin að átta sig,
en settist nú alveg upp og hratt Zenobie frá
sér um leið. “Hvar er ég ? Hver er hér?’>
spurði liún svo aftur.
“Það er ég,” svaraði Zenobie aftur, “og þú
ert í berbergjum þínum. Komdu, þér verður
kalt hérna.” Zenobie tók svo utanum haDa og
studdi innar í salinn, þangað sem liitastraum-
ur streymdi upp frá hitunarofninum undir hús-
inu og lét Rósalind svo vera, sýndi engan mót-
þróa, en heldur enga löngun til að færa sig.
•‘Ilvað er það? Hvað hefir komið fyrir
þig?” 8purði Zenobie aftur.
Rósalin.l svaraði engu í hráð, en laut fram
Og hélt báðum liöndum um liöfuð sitt, Sat