Heimskringla - 03.05.1895, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 3. MAÍ 1895.
ekki að hátta. Ég sneri mér til veggjar
og lagði augun aftur, en óg var ný-
lagstur niður þegar ráðskonan kom inn
í baðstofu og sagðist vera búin að
mjalta og strákur gæti farið að reka
ærnar. Eg var sofnaður, eða lézt vera
það, en frændi minn kunni ráð er dugði
Hann gekk að rúminu og sagði mér að
skammast á fætur og víkja kindunum
ofan i Stekkjarhvamm, en ég hreyfði
mig ekki, svo hann greip í hárið á mér
og snaraði mér all-hvatlega fram á gólf
og ýtti við mér með fætinum heldur ó-
mjúkt og sagði það skyldi verða verra
úr því, ef ég gegndi ekki, og með því
mér fanst ég vera sárt leikinn, þá leizt
mér ekki að híða og hljóp út organdi.
Eg mætti Gróu í dyrum og sá að hún
hló undur ánægjulega og hristi upp-
mjóa hausinn framan i mig, eins og
hún vildi segja : Þetta var gott handa
þér; þetta þarftu að hafa.
Niðurlag næst.
Sama um þúsundir ára.
Á öllum tímum, síðan þau orð voru
töluð sem standa í Lúk. 21, 33.: “Sann-
lega segi ég yður að þessi kynslóð mun
ekki undir lok liðin, áður en alt þetta
fram kemur” —; á öllum, tímum síðan,
hafa “heimskir menn og blindir” ótal-
sinnum, endurtekið spádóminn um að
endir heimsins væri fyrir dyrum og að
alt jarðneskt mundi þá og þá “hrapa í
það dýki, sem vellur af eldi og brenni-
steini.” Fyrir fáum árum gátu New
York blöðin um það, að prestar þar
eystra hafi þá setið á ráðstefnu, og af
“þýðing spádómanna hafi þeir staðhæft
að 1 ‘endir allra hluta” væri þá fyrir dyr-
um; svo margir í söfnuðunum hafi þá
hætt öllum veraldlegum umsvifum —
fært eignir sínar í hendur prestanna og
grátið án afláts. Blöðin gátu líka um
það, sem eftirtektavert, aðprestarvoru,
samt sem áður hinir róleguxlu á rerald-
legan liátt tyrir sjálfa sig : töldu peninga
sina og kyrkjunnar, átu, drukku og
sváfu eins og ekkert óvanalegt stæði til.
—Nú kemur hraðfrétt. frá Tacoma í rík-
inu Washington, að þar sé komnir fimm
spámenn af þeim trúflokki kristninnar
sem kalla sig “Evangelista” og að þeir
fullvissi menn um það, að heimurinn
farist árið 1897. Nöfn spámannanna
eru talin “Séra Jefferis, Séra Price, H.
L. Leuters. Henry Baker og Mrs. Cliff.”
Þeir vara menn átakanlega við honum
4,svika-kristi” sem komi bráðum í Ijós
og segja skýlaust, að níu tíunduhlutar
mannkynsins verði áður hræðileg'a eyði-
lagðir, af ófriði, plágum, hungri drep-
sóttum, jarðskjálftum og hagli. Þá
kemur Kristur með brúði sína og Satan
verður innsiglaður í flösku um 1000 ár.
Himnaríki á að hanga í miðju loftinu
allan þann tíma. Þeir hafa séð helvíti
og segja það vera 6000 mílur að þver-
máli og nægilega langt til þess að rúma
alla syndarana.—Myndi þetta ekki vera
einn af útsjónarungum hins “réttrúaða”
klerkadóms til þess að brenna burt úr
höfðum sauða sinna hina skaðlegu “um-
hykgj11 fyrir inorgundeginum” í þessum
heimi ? Pjsrir þessa spádóma er líklegt
að betlidallarnir verði fullir, af því að
múgurinn verði leiddur með þeim til
þess að borga “fyrir sína sáluhjálp” alt
nýtilegt af því fó, sem annars myndi
lenda í eldinum 1897 — og sem hinir
kjörnu bankaverðir guðs eigi að víxla
i himneska peninga fyrir þanu tima. En
skildi svo fara um þennan spádóm 1897
— eins og vant er um samkynja spá-
dóm — og sauðirnir ganga hungraðir á
bjargleysum þessa heims 1898, þá eru
æfinlega við hendina hin gömlu góðu
orð embættisbræðranna : “Hvað kemur
Mikael Strogoff,
eða
Síberíu-förin.
Eftir
Jules Verne.
FYRRA BINDI.
I. KAP.
Yeizlan í nýju höllinni.
fengið skipun um
er send varð með
oss það
því !”
við?” — “Sjáðu sjálfur fyrir
AYER’S
Hair
Eestores natural
color to the hair,
and also prevents
it íalling- out. Mrs.
H. W. Fenwick, of
liigby, N. S., says :
“A little more
than two years ago
my hair
b é g a n
ífpto turn
g r a v
and tafi
ont. Af-
1ter the
use of
one bottle of Ayer’s Hair Vigor my
liair was restöred to its original
color and ceased falling out. An
occasional application lias since kept
the hair in good condition.”—Mrs,
H. P. Penwick, Ligby, N. S.
Hárvöxtur ....
“Eyrir átta árum lá ég i bólunni og
misti þá alt hárið, sem áður var mikið.
Ég reyndi ýms lyf, en það kom fyrir
ekkert, og hugsaði ég ekki annað, en að
ég yrði æfinlega eftir það sköllótt. Pyr-
ir hór um bil sex mánuðum, kom ég
heim með eina flösku af Ayers Hair Vi-
gor, og fór ég þegar að brúka það. Að
stuttum tíma liðnum fór nýtt hár að
vaxa, og það er alt útlit fyrir, að óg fái
eins mikið hár eins og áður en ég veikt-
ist.” — Mrs. A. Werber, Polymnia St.,
New Orleans, La.
Ayers Hair Vigor
TILBÚINN AP
Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell, Mass.,
u. s. A.
Ayers pillur lækna liöfuðverk
“Nýtt skeyti herra!”
“Hvaðan ?”
“Frá Tomsk”.
“ Er fréttaþráðurinn liögginn þar fyrir handan?”
“Já, herra. Var högginn í gær”.
“Svo. En telegrafa iþá, hershöfðingi, á hverri klukku-
stund til Tomsk og lát hraðboða jafnharðan færa mér frétt-
irnar”.
“Það skal gert, herra”, og Kissoff hershöfðingi gekk
burt.
Það var tveimur stuudum eftir miðnætti að þessi orð
voru töluð, einmitt þegar sem hæst stóð gleðin og glaumur-
inn í nýju höllinni, sem vígð var með veizlu þessari.
Tveir úrvals hornleikara fiokkar, tilheyrandi Próobra-
jensky og Paulowsky herdeildunum, liöfðu spilað uppihalds-
laust alt kvöldið og ekkert nema úrvals danslöe, öll þau
vönduðustu og frægustu. Óteljandi dansarar svifu aftur og
fram um hina rúmmiklu, skrautlegu hallarsali, fá skrefað
eins frá “steinhúsinu gamla”, — sem, á meðan það var og
hét, var leiksvið svo margra sorgsrleikja. En nú var það
yfirgefið, þó veggir þe38 í kvöld bergmáluðu hinn glymj-
andi horna-lireim.
Stórféhirðir keisarans, sem var umsjónarmaður vígslu-
hátíðarinnar, hafði í þettaskifti ötula aðstoðarmenn við sitt
vandasama starf. Aðstoðarféhirðar, stórhertogar og þeirra
aðstoðarmenn, auk fjö!da annara embættismanna við hirðina
—allir þessir hjáipuðu honum og önnuðust um að dansinn
héldi áfram uppihaldslaust. Stórhertogainnurnar, glansandi
í gull- og demantsskarti, þernur þeirra og keisarainnurnar í
sínumskrautmesta búningi,gerðust þarfyrirmynd hermanna-
konanna og heldri mannanna, borgaranna í þessari gömlu
“grásteinaborg”. Það var þess vegna undra-fögur sjon, er
mætti auganu, þegar hljóðfærin kölluðn boðsgestina afstaðí
hinn rólega, kyrrláta “Polonaise”-dans, sem við slík tækifæri
gengur sem næst að gildi sem þjóðdans. Þegar allir voru
komnir á hre yfingu, blönduðust litir búninganna aðdáanlega
og mynduðu ósegjanlegan dýrðarljóma,hlaðbúnir, slóðalang-
ir silkikjólar kvennmanna og marglitir einkennisbúningar
liermannanna með glitrandi heiðursmerkjum í stað demants
festanna á kjólum kvennanna. Ljósalijálmar með svo
hundruðum ljósa skifti lýstu hinn mikla sal, en skuggsiár,
greiptar í veggina hér og þar, tífölduðu ljósfjöldann og ljóm-
ann. Dans þessi fór fram í stærsta salnum i þessari miklu
byggingu og var hann í sannleika vegleg umgerð fyrir
þessa fögru mynd. Loftið var sett logagyltum doppum og
rósum er glóðu í ljóshafinu eins ogstjörnur á heiðum himni.
Til Jiliðanna hvervetna fyrir bogum og luirðum voru alls -
konar dúkar og rósatau í bugðum og fellingum og mynd-
uðu prýðilegt litasafn.
Ljóshafið innan úr höilinni lýsti hið myrka haf umhverf-
is höllina, gegnum hina mörgn bogmynduðu glugga, betur
en nokkur húsbrenna gerði. Þeir af gestunum, sem ekki
tóku þátt í dansinum, tóku el'tir þessum mikla mun. Sitj-
andi í bogagluggunum laust utan við mannhringinn sáu þeir
enda langt i burtu móta fyrir iiinum mörgu háu turnum,
eius og gráum, en óskýrum rákum á dökkum grunni, og hin-
um mörgu og mikilfenglegu livolfturnum, sem hvervetna
skreyta þessa gömlu borg. Fyrir neðan útskornar svaliruar
á þeim turnum, sem næst voru ljóshafinu í höllinni, mátti
enda greina hina mörgu varðmenn á sífeldri ferð upp og ofan
með byssur á öxl, en hjálmtyppin glitruðu í ljósstraumunum
eins og slípað silfur eða gull. Og inn um opna gluggana
mátti heyra hin jöfnu stig varðmannunna á steinstéttunum
n'ðri umhverfis höllina, stig, sem enda voru jafnari en dans-
endanna inni. Smámsaman lieyrðist líka hvernig varðmenn
irnir fluttu varðmerkisorð sínfrá einum til annars og endur
og sinnum blandaðist þvtur heriúðranna úti við óm liorn-
anna inni. Enn ijær, uudan framhlið liallarinnar mótaði
fyrir mörgum dökknm þústum, sem eins og liðu yfir þveran
ljósstrauminn og byrgðu útsýnið. Þessar þústur voru bátar,
sem svifu með liægð undan strauminum í ánni, er féll um
borgina fyrir neðan hjallana fram af nýju höllinni.
Aðal-maðarinn, sem uefndnr liefir verið, sá er Kissoff á-
varpaði eins og konung eða keisara, og gjafari þessarar gleði-
liátíðar—haun var bara í óbrotnum einkennisbúningi ridd-
araforingja í varðlidinu. Það var ekki fyrir neina uppgerð
af hans hálfu, að hann klæddi sig þannig. Hann sýndi
þannig blátt áfram hversdagssnið þess manns, er liugsaði
allra manna minst um glit og skraut. Búningtir hans var
því æði hversdagslegur í samanburði við stássið á öllum um-
hverfis hann, en nmhverfis liann var alt af hringur af Kó-
sökkum, Circassiu og Georgiu hermönnum í hinum glitrmikla
einkennisbúningi Kákasus-iierdeildanna. Þessi maður, svo
hávaxinn, svo hæglátur, en glaðvær, ef tekinn tali, var frem-
ur alvarlegur, en sífelt áferðinni meðal gestanna. Fátataður
var liann samt og virtist gefa liinu almenna samtali lítinn
gaum; var sama hvort um var að gera gaska unglinganna,
eða alvarlegar samrreður hinná eldri og stórmennanna full-
trúa erlendra þjóða við hirð Kússa, sem auðvitað voru í
veizlunni með föruneyti sínu. Tveir eðaþrír af þessum er-
!endu, skarpskygnu stjórnfrœðingum þóttust greinilega
merkja ókyrleik á svip hans, en hvað olli því, var nokkuð,
sem þeir ekki gátu gruflað upp 0g enginn leyfði sér að spyrja
hann hvað áhyggjuefnið vreri.
Það var greinilega ætlun hans, að áhyggjur hans á eng-
an hátt kostuðu skugga á gleðina. Og þar sem hann var einn
afþeim fáu mönnum, sem margmenni, nrerri nóg til að
byggja heilan lieim út af fyrir sig, var vant við að lilýða
var gleðin ekki takmörknð liið allra minsta, Kissoff hers-'
höfðingi hafði komið með annað skeyti frá Tomsk, hafði
fengiö það öðrum hershöfðingja og beið svo eftir vísbend-
ingu frá honum, að hann mætti fara. Þessi þegjandalegi
stóri maður tók við skeytinu án þess að mœla orð, braut það
upp og las. Ósjálfrátt greip liregri liönd hans um sverðs-
lijöltun, en svo lyfti Iiann lienni upp og strauk henni um
ennið, og að lyktum, eitt einasta augnablik, brá hann henni
eins og skygni fyrir augun, eins og vildi liann útilykja gló-
andi Ijósstraumana, svo að liann þeim mun betur sæi inn í
sitt eigið hugskot.
Svo það liafa engar fregnir komið frá stórhertoganum
síðaní gær”, sagði hann spyrjandi, eftir að liafa gengið til
Kissoffs og farið með iinnn út að einum glugganum.
“Nei, lierra”, svaraði Kissoff, “og það er hætta á að inn-
an skamms verði fréttaþráðurinn högginn a!t að veáturtak-
mörkum Síberíu”.
Ilafa ekkfi herflokkarnir í héruðum Amoor og Irkutsk
og einnig þeir í Trans-Balkan-héruðunum
að fara tafarlaust til Irkutsk ?”
“Jú, herra, sú skipun var hin síðasta,
fréttaþræði anstur fyrir Baikal-vatn”.
“Höfum vér enn fréttasamband við stjórnirnar í Yenes-
eisk. Omsk, Semipolatinsk og Tobolsk ?”
“Já, lierra. Skeyti vor hafa enn komizt til skila og er-
um vér fullvissir um, að enn þá hafi Tartararnir ekki náð sér
niðri fyrir handan arnar Irtish eða Obi”.
“En hvað um svikarann Ivan Ogareff, eruiengar fréttir
af honum?”.
“Engar. Lögreglustjórannm er ómöguiegt að segja
hvort hann er kominyfir landamærin eða ekki”,
“Sjáðu þá til að tafarlaust sé send lýsing af honum til
Nijni-Novgorod, Perm, Ekaterenborg, Kasimov, Tioumen,
Ishim, Omsk, Elamsk, Kalyvan, Tomsk, og til allra hrað
fréttastöðva, sem enn næst til”.
‘•Boðnm þínuin, herra, skal hlýtt”, svaraði Kissoff hers
höfðingi.
“Og pú sér um að ekkert af þessu berist út”.
Kissoíf gaf vísbendingu um að svo skyldi vera, lineigði
sig svoog íjarlœgðist svo hinn háa mann, en stjaldraði lítið
eitt við sem áhorfandi, til þoss að komast út án þess því
væri veitt sérstök eftirtekt. Hinn hái maður stóð einn sér
og liusgandi um stund, en rankaði svo viðsér og gekk á tal
við einn flokk gestanna eftir annan og gerði sitt ýtrasta til
þess ábyggjusvipurinn hyrfi af andliti hans.
Eftir alt saman var þó ofangreiat samtal ekki eins mikið
launungarmál, eins og mennirnir, sem um það töluðu, liéldu.
Auðvitað var ekki rætt um það sem opinbert mál, en ein-
stöku háttstandandi mönnum hafði í trúnaði verið sagt
nokkurnvegínn rétt fra því, er gerðist fvrir liandan Evrópu
land aniærin. Yístvar það, að í liöllinni voru tveir menn
að tala um þetta mál og tala meira um það, en nokkrir aðrir
embættismenu og stjórnfræðingar gerðu. Þessir menn voru
ekki í einkennisbúningi og báru engin lieiðursmerki, og
voru ekki þegnar Rússa, en voru þó í þessu mikla gildi.
En hvernig í ósköpunum fóru þessir tveir menn að fá svo
grei nilegar fregnir af því, sem svo mörgum hæststandandi
e mbættismönnum var óljóst? Það er ómögulegt að segja.
V oru þeir máske skygnir, eða liöfðu þeir spádómsgáfu? Sáu
þeir gegnum liolt og hæðir og sáu þeir livað gerast mundi á
ókominni tíð ? Höfðu þeir máske eitthvert hulins afl til að
komast að öllum leyndarmálum ? Yar það máske að þakka
vananum, sem nú var orðinn að öðru eðli þeirra, vananum
að lifa og þrífast á fréttum, að þeirra sálarsjón og skilningur
var þannig umskapaður orðinn ? Það var óþægilegt að
komast að annari niðurstöðn.
Annar þessara manna var Englendingur. Hinn var
franskur. Báðir vorn bái*- vexti, en holdskarpir. Prakk-
lendinguriun var fölur, eins og suður-Frakkar veniulega eru
en Englendingnrinn var rjóður í kinnum eins og Lancashire
genlle-ma«ur. Euglendingurinn var seremoníu fullur, al-
varlegur óg þurr og sparneytinn á orð og hreyfingur ; mátti
virðast að gormar og fjaðrir, eins og í sigurverki, réðu orð
um hans og hreyfingum, að hann gæti hvorki talað eða
lireyft sig nema á ákveðnum reglubundnum augnablikum
Fransmaðurinn var þvert ámóti—allur á hjólum og ta'.aði
hann jatnt með vörunum, augunum og höndunum og með
öllum þessum færum í senn. Hann gat skýrt orð sín og
meiuingu að minsta kosti á tuttugu ólíka vegu, en það gat
Englendinguririn ekki. Hann gat það ekki nema með einu
einasta móti, samkvæmt þeirri reglu, er greipt hafði verið í
luiga hans í upphafi. Þeir voru svo ólíkir ,að jafnvel ógætn
ustu áhorfendur mundu hafa greint muninn, En andlits-
fræðingar mundu hafa komist að þeirri niðnrstöðu, eftir að
hafa athugaðþá, að ef Frausmaðurinn var “allur augu”, þá
var Englendingurinn “allur eyru”.
Það var satt, að með æfingunni liafði sjón Fransmanns-
ins náð nndraverðri fullkomnun. Augnahimna hans liefir
hlotið að veia eins viðkvæm eins og töframanna þeirra, (
þekkja spilin á fiuginu þegar verið er aðstokkaþau, eða
svo hárfínum merkjum, að þau eru öllum öðrum ósýnile
Fransmaðurinn hafði á fullkomnasta stigi það, sem mætti
kalla : augnaminni.
Englendingurinn aftur á móti virtist hafa verið
gerður til þess sérstaklega að hlusta og heyra. Gæfist heyrn
arfærum hans einusinni tækifæri til að greina rödd einhvers
manns var ómögulegt aö liann gleymdi henni, og eftir 10
eða jafnvel 20 ár mundi liann hafa þekkt hana úr þúsund
radda klið. Auðvitað höfðu ekki eyru hans þann eiginleg
leika, sem stóreyrð og slapeyrð dýr hafa, að geta hreyft sig
að viid, en þar sem vísindamenn halda því fram, að eyru
maausins geti hreyft sig, þó ekki nema lítið, þá er óvíst vér
höfum mjög rangt, þegar vér segjum, að eyru hans hafi
virkilega spert sig upp og snúið sér í allar áttir, til þess bet-
ur að getu gripið hijóð alt og hljóm, sem eyra fœr gripið, þó
sú hreyfing liafi ekki verið sýnileg nema néttúrufræðingum.
Þnð er auðskilið að þessi fullkomnun sjónar og heyrnarfær-
amia var þessum mönnum. undra gagnleg í stöðu þeirra. Því
Englendingurinn var fregnriti blaðsins Daily Telegraph, og
Fransmadurinn var fregnriti—livaða blaðs, eða blaða’ það
sagði hann ekki. Værihann spurður að því, kvaðst haun
skrifast á við “Madeleine frœnku sína”. Undir galgopalegu
yfirborði var samt þessi Fransmaður skarpskygn vel ogséð-
ur. Hann gleymdi sér aldrei, þó hann væri að tala út í liött,
ef til vill á stundum í þeim tilgangi að hylja sem bézt löng-
un sína að fá fréttir. Mrerð iians var jafnvel ákjósanlegasta
felhella fyrir hugsanir lians og engu síður var hann varasam-
ur, en félagsbróðir hans írá “Dailv Telegraph”. Báðir voru í
þessari veizlu, sem haldin var 15. Júlí í nýju höllinni, sem
fregnritar blaðanna, og til þess lesondur þeirra fengju meira
en faorða lýsingu af þessu mikla gildi.
Dess eróþarft að geta,. að báðir unnu verk sín með alúð
—helguðu sig stöðunni með lífi og sál, að bíðum var öllu
öðru kærara að ná í ahra óvæntastar nýjungar, að ekkert
deyfði kjark þeirraeða lirreddi, svo þeir gæfust ’upp, og að
báðir höfðu æriim skerf af rósemi og stillingu og dirfsku,°sem
nauðsynleg er í slíkri stöðu. Þeir voru örgeðja veðreiða-
menu í þessu eíni, á fréttaveiðum, og lileyptu umliugsunar-
laust á gerði og garða, gil og fljót, með það eina fyrir hug-
sjóninni, eins og stríðalinn veðhlaupahestur : að verða á und-
an, eða lata lítíð. Blöð þeirra skömtuðu þeim heldur ekki
peningana úr hnefa og peningarnir eru vissasta og fljótvirk-
asta frumefnið við fréttasöf'nnn, sem heimurinn þekkir fram
á þennau dag. Þeim til lieiðurs er líka sjálfsagt að geta þess,
að þeir voru ekki nienn, sem gæsjast um gættir og yfir girð-
iugar, eða leggja hlustir að húsveggjum til að fregna livað
gerist í prívat-lífinn. Þeir fregnuðu að eins um það störa og
alniennn, sem á einhvern hátt snerti þjóðfélagið. í «inu
orði: Þeir rituðu um stórpólitík og hernaðarmál.
Fylgi maður þeim eftir, kenuir það fram, uð þeir höfðu
sjálfstæðar skoðanir á því, er fyrir þá bar, en sérstakiega þi'
Stórbreyting á
munntóbaki.
TUCKETT’S
T & B
Mahogany.
er hið nýjasta og bezta.
Gáið að því að T. Jt H. tinmcrh
sé 4 plötunni.
Tilbúið ap
The Geo. E. Tuckett & Son Co., Ltd.
HAMILTON, ONT.
vor og sumar
QDÝR
SKOFITJIADIJR
- - - fæst nú í búð - - -
Chr. Christianssonar
á horninu á Notre Dame og Young Str.
Karlmanna skór frá 81.00 til 82.50. —
Ljómandi fallegir og nettir kvennskór
frá 65 cts. til 82.50. — Barnaskór frá-
25 cts. til 81,25. — Rubber-skór smáir og
stórir frá 25 til 75 cts.
Einnig hefi ég nokkuð af óseldum
vetrarskófatnaði, sem ég sel með ótrú-
lega miklum afslætti og er þess vegna
mikill peningasparnaður að kaupa það
nú og geyma til vetrarins.
Komiðj.og sjáið hvað til er í; litlu
búðinni.
Clir. Chrisíianson
660 YOUNG STREET. - - - -
Northern Paciflc
JÁRNBKAUTIN.
HIN ALÞÝÐLEGA BRAUT
— TIL —
ST. PAUL
MINNEAPOLIS
CHICAGO
Og allra staða í BANDARÍKJUN-
UM og CANADA, einnig til
KOOTENAY gullnámanna
Pullman Palaee Vestibuled
svefnvagnar og borðvagnar
með fólkslestum til
Toronto, Montreal,
Og allra staða í AUSTUR-CANADA
St. Paul, og Chicago.
Tækifæri til að fara í gegnum hin nafn-
kunnu St. Clair-göng. Earangur
er sendur yfir línuna, án
tollrannsóknar.
ÚTVEGUÐ FARBRÉF
Og káetu pláss með öllum helztu skipa-
hnum frá Englandi, og öðrum
stöðum í Évrópu. Kína
og Japan.
HIN MIKLA MEGINLANDSBRAUT
TIL KYRRAHAFSSTRAND-
ARINNAR.
Farbréf og upplýsingar fást hjá
öllum umboðsmönnum félagsins eða
H. J. BELCH,
Ticket Agent, 486 Main St., Winnipeg.
H. SWINFORD.
General Agent, Winnipeg.
CHAS. S. FEE,
Gen. Passenger & Ticket Ag’t. St. Paul.
íslenzkur
skraddari
213 («r:i!iam Str.
og að afiur frágangur sé hinn va
aðasti. — Verðið er er frá
$15 til $28
fyrir samskonar alfatnaði og ai
skraddarar selja fyrir
$20 til $38
og þaðan af meira. — Alt það e
sem ég hefi, er úr alull og á am
hundrað tegundum úr að velja.
Komið sem fyrst og sannfærist
eigin reynd.
S. Sölvason,
213 Graham Str.— Andspæn-
is Manitoba Hotel.
North B’und
Ereight JNo. ] 153. Daily W‘3 ■39 cð O P-t TH CQ & STATIONS.
r 1.20p| 3.15p .. Winnipeg..
y 1.05P 3.03p *Portage Junc
. 12.42p 2.50p * St.Norbert..
12.22p 2.38p *.. Cartier....
U.54a 2.22p *.St. Agathe..
11 31a 2.13p *Union Point.
11.07a 2.02p *Silver Plains
10.31a 1.40p .. .Morris....
r 10.03a l.S2p .. .St. Jean...
9.23a 12.59p .. Letellier ...
8.00a 12.30p .. Emerson ..
7.00a 12.20p .. Pembina. ..
1 l.Oöp 8.35a Grand Forks..
1.30p f 4.55a 3.45p 8.40p 8.00p 10.30p .Wpg. Junc.. Duluth Minneapolis ... St. Paul... ... Chicago .,
Til sölu
á William Ave., rétt fyrir vestan hús
ritstj. E. Jóhannssonar, 33 feta lóðir á
$10 fetið eða $8 fetið ef 300 fet eru tekin
í einu. Einnig 3 hús á Pacific Áve.
til sölu með lágu verði og auðveldum
borgunarskilmálum.
C. GERRIE,
763 Pacific Ave.
$5, 10 og 20
C« 0. y (I ekta Confede-
rations-seðlar
seldir á 5 cents hver seðill, $100 og $50
seðlar 10 cent hver, 25 og 50 centa seðl-
ar á 10 cent liver,$l,00og $2,00 seðlar 25
cents hver. Pantanir sendar í góðum
umbúðum, ef peningar fylgja pöntun.
Sendið til Ciiass & Barker,
West Atlanta, Ga.
á afleiðingum þessa og hins og að hvor um sig mat þetta og
hitt eftir sínu höfði. Þeir voru ekki nízkir, en möttu hvað
sem íréttnæmt var ákveðins gjalds virði og borguðu sam-
kvæmt því.
Fransmaðnrinn hét Alcide Joli vet, Englendingurinn iiét
Hnrry Bloun. Þeir höfðu aldrei sézt íyrr en í þessari veizlu
í hýju höllinni og þeir voru þar að boði blaða sinna, til að
senda nákvæma lýsingu af gildinu. Það hefði eKk’i verið
ótrúlegt, þó lítið hefði verið um vináttu þeirra, því fyrst o^
frernst vekur slík samkeppni nokkurskonar öfund og svo
vorn þeir að auki svo ólíkir að eðlisfari. Þó sueiddi hvorug-
ur sig hjá öðrum, en reyndu þvert á móti að seeja hvor öðr-
mn uýjungar. Þeir voru, þegar alt kom til akC veiðimenn á
sömu veiðistöðvum, og báðir vildu veiða hið sama. Það
Framhald,
Takið eftir.
Ég undirskrifaður er nýbyrjaður að
verzla með margskonar tegundir af skó-
fatnaði
AÐ 290 Hlain Street
rétt á móti Hotel Mánitoba, aðrar dyr
frá horninu á Graham Ave. Ég sel með
eins vægu verði og unt er, bý til skó
eftir máli og geri við gamalt, sem alt
verður bæði fljótt og vel af hendi leyst.
Ég mun gera mér alt far um að gera
gamla og nýja viðskiftavini mina á-
nægða.
Komið til mín áður en þér kaupið
hjá'.öðrum.
Sigurður Vilhjálmsson.
Ég sendi varning til allra
staða í landin.
Athugið vel
hvers þið þarfnist fyrir jólin
og nýjárið.
peninga.
Að spara peninga er sama sem
að innvinna sér penipga.
Kaupið vindla og vín í inni alkunnu búð
H. L. CHABOT
Gegnt City Hall-513 Main Str.
N
orthern Pacific
RAILROAD.
TIME CARD.—Taking effect Sunday
Dec. 16. 1894.
MAIN LINE.
Soouth Bund
x X?
« æ
P-2
c'
12.15þl
12.27p
12.40p
12.52p
l.lOp
1.17p
1.28p
1.45p
1.5Sp
2.17p
2.35p
2.50p
6.30p
lO.lOp
7.25a
6.45a
7 251*
9.35p
o
-n> s3
Fh rH
Þs
5.30a
5.47a
6.07a
6.25a
6.51a
7.02a
7.19a
7.45a
8.25a
9.18a
10.15a
11.15a
8.25p
1.25p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bound
'3 ^
r“ a
Þr O
fct *
® 00
n o
CL 3
^H
STATIONS.
VV. Bound.
fj
W) ►'a
S c
Pl
3p
7.50p
6.53p
5.49p
5.23p
4.39p
3.58p
3.14p
2 lp
2 5p
1 7p
1 9p
I2.57p
12.27p
11.57a
11.12a
10.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
GQ
'S; S*
Þs có
3
H
1.30p
1.07p
12.42p
12.32p
12.14p
11.59a
U.38a
11.27a
11.09a
10.55a
10.40a
l0.3Oa
lO.lða
)0.00a
9.38a
9.21 a
9.05a
8.58a
8.49a
8 3öa
8.18a
8.00a
Winnipeg . ,|12.J5p| 5.30
AT AWlfl r> H I- rt rt n n
. .Morris ....
* Lowe Farm
* . Myrtle...
Roland.
* Rosebank..
. Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Somerset..
*Swan Lake
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
.. Baldur....
.Belmont....
*.. Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
*MartinvilIe..
Brandon...
1.50p
2.15p
2.4 [p
2.53p
3.10p
3.25p
3.48p
4.0lp
4.20p
4.36p
4.51 p
5.02p
5.18p
5.34p
5.57p
6.17p
6.34p
6.42p
6.53p
7.0f,p
7.25p
7.45p
8.00í
8.44e
9.31f
9.50f
10.23f
10.54f
11.44a
12.10!
12.51r
1.22p
1.54p
2.18p
2.52p
3.26p
4 15p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
6.87p
7.18p
8.00p
West-bound passenger trains stop t
Baldur for meals.
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATIONS. East, Bound Mixed No. 144 Every Day Éxcept Sunday.
4.00 ji.m. .. Winnipeg.. 12.40p.m.
4.15 p.m *Port Junction 12.26 p.m.
4.40 p.m. *St. Charles.. 11.56 a.m.
4.46 p.m. * Headingly.. 11.47 a.m.
5.10 p.m. * White Plains 11.19 a.m.
5.34p.m. *Gr Pit Spur l(J.49a.m.
5.42p.m. *LaSalle Tank 10.40 a.in.
5.55 p.m. *.. Eustace. .. 10.25 a.m.
6.25 a.m. *.. Oakville.. 10.00 a.m.
6.48 a.in. *. . .Curtis. . . 9.43 a,m;
7 30 a.m. Port.la Prairie 9.15 a.m.
Sparið
iranons marked —have no agen
Freight niust be prepaid.
Numbers 107 and 108 have throug
Pullman Vestibuled Drawing Room Slee
Ing Cars between Winnipeg, St. Paul an
Minneapolis. Also Palacé Dining Can
Ciose connection at Chicago with easter
lines. ConnectiöD at Winnipeg Junctioi
with trains to and from the Pacific coatí
For rates and full information con
cerning connection with other lines, etc
apply to any agent of the company, or
CHAS. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&.T.A., St.Paul. Geti Agt. Wps
H. J BELCH, Ticket Aeent.
486 Maiu Str., Winnipeg,