Heimskringla - 14.06.1895, Síða 1

IX. ÁR
WINNIPEG, MAN., 14. JtJNÍ 1895.
NR. 24
Skilmálarnir.
Eftir Þorst. Erlingsson.
Ef þér ei ægir allra djöfla
upphlaup að sjá,
og hverri tign ad velli velt,
sem veröldin á,
og höggna sundur hverja stoð,
sem himnana ber:
Þá skal jeg syngja saunginn minn
og sitja lijá þér.
Og ef þú hatar herra þann,
sem harðfjötrar þig,
og kúgar til að elska ekkert
annað, en sig,
en kaupir hrós af hræddum þrælum,
hvar sem hann fer :
þá skal jeg lika af heilum huga
hata með þér.
Ef antu þeim, sem heptur hlær,
og hristir sín bönd,
og vildi ekki krjúpa og kyssa
kúgarans hönd,
en hugum-stór að hinzta-dómi
hlekkina ber :
þá skal jeg eins af öllu hjarta
unna með þér.
Og ef þig langar leyndardóma
lífsins að sjá,
og biðjirðu um þess Barnagull
og byrjir á “á,”
og lest þar ekkert öfugt gegnum
annara gler :
þá vil jeg feginn lika læra
að lesa með þér.
Og fetir þú að föstu marki
forlaga skeið, 0
og krækir ekki alla hlykki
á almanna leið,
og látir enga hindrun hepta,
hver sem hún er :
þá skal jeg glaður grýtta veginn
ganga með þér.
Ef þú ert fús að halda á haf,
þó hrönnin sé óð,
og hefir enga ábyrgð keypt
í eilífðarsjóð,
en lsetur bátinn bruna djarft
um boða og sker :
þá skal jeg ual sjóinn allan
sigla með þér.
Og seinast þegar svarta nóttin
sigur á lönd,
og dökkar hrannir hrynja um knör,
og livergi sér strönd,
þá láttu bátinn horfi halda,
hvert sem hann ber :
og jeg skal sæll á svarta djúpið
sigla með þér.
[Eftir Þjóbv. UNGA.]
AYER’S
Ilair
VIGCR
Kestorea natural
color to the hair,
and also provents
it laliing out. Mrs.
H. W. Fenwick, of
Eigby, N. S., sayo :
“A littlc more
than two years ago
my hair
b é g a n
to turn
R r a y
and fall
out. Af-
ter the
use of
one bottle of Aver’3 Hair Vigor my
liair was restóred to its original
color and ceased falling out. An
oceasional application'has since kept
tlie hair in good condition.”—ilrs,
H. F. Fenwick, Digby, K. S.
tíárvöxtur ....
“Fyrir átta árum lá ég í bólunni og
misti þá alt hárið, sem áður var mikið.
Ég reyndi ýms lyf, en það kom fyrir
ekkert, og hugsaði ég ekki annað, en að
ég yrði æfinlega eftir það sköllótt. Fyr-
ir hér um bil sex mánuðum, kom ég
beim með eina flösku af Ayers Hair Vi-
B°r, og fór ég þegar að briika það. Að
stuttum tíma liðnum fór nýtt hár að
vRXa, og það er alt útlit fyrif, að ég fái
oins mikið hár eins og áður eri ég veikt-
ist.” — Mrs. A. Werbeii, PolymniaSt.,
New Orleans, La.
flyers Hair Vigor
tilbúinn af
Dr. J.C. Ayer&Co., Lowell, Mnss.,
U. S. A.
AyerspillBi' lækna, höfuðverk
FRETTIR.
DAGBÓK.
FÖSTUDAG 7. JÚNÍ.
Minnisvarði Sir John A. Macdonalds
var afhjúpaður í Montreal í gær í viður-
vist afarmikils mannfjölda, eins og við
mátti búast við slíkt tækifieri. Meðal
tveggja þúsunda sem boðið hafði verið
til sætáa á ræðupallinum, var sonur og
sonar-sonur hins látna þjóðmærings.
Auk margra annara sem ræður héldu,
voru þeir landstjóri Canada, fylkisstjór-
inn í Quebec, og forsætisráðherra þess
fylkis.
Frétt kom í fyrradag til Washington
er sagði Ecuador komið í höndur upp-
reistarmanna, og alt þar rólegt sem
stendur.
Ógurleg rigning dundi í fyrradag yfir
Wúrtemberg í Þýzkalandi, og héraðið
þar í kring. Vöxtur hljóp svo mikill í
ár þar, að nokkuð af byggingum fjögra
smábæja skolaðist í burtu, og vita menn
um 32 mannslíf, sem farist hafa, auk 9
manns sem ekki finnast.
10. Júni lagði Hon. Mr. Wallace
fram skýrslu á dominionþingi yfir út-
flutt hey frá Canada til Bandaríkjanna
og Englands á árunum 1891 til 1894.
1891 Til Bandaríkja : 50,000 tons $375,813
1892 67,067 — 598,567
1893 94,282 — 854,958
1894 87,847 — 753,575
1891 Til Englands : 11,825 tons $15,291
1992 14,959 — 167,604
1893 50,892 — 515,461
1894 175,559 — 1,700,409
MIÐVIKUDAG 12. JÚNÍ.
Vonzkuveður með rigningu og stormi
gekk yfir suðurhluta Minnesota 9. þ. m.
og gerði víða skemdir á ökrum og öðr-
um eigum manna. Tvær brýr féllu nið-
ur í Stern County, og þakið á Selby-afl-
húsinu í St. Paul, féll inn; svo vildi vel
til að engir voru staddir inni í bygging-
unni og varð því eigi manntjón af.
Nýlega hefir komið frain tillaga á
þinginu í Florida utn að fyrirbjóða, að
svertingjabörn gangi á sömu skóla og
börn hvitra manna.
inganna sem ég vil reyna það,” svaraði
Tommi.
Hftnn bjó sig tafarlaust, batt um
sig snæri, lét róa ineð sig upp að hamr-
inum og stökk af honum upp á neðsta
þrepið og tók þegar að handlauga sig
upp bergið. Hyrnu af hyrnu og snös
af snös hélt hann áfram og flaxaði hans
ijósa hár í vindinum, en bjargfugla-
svarmur flúði burt úr nágrenninu með
argi og skrækjum. Skipverjarnir tóku
ekki augun af honum og af þiljum
skipsins voru bjarghyrnur þær, er hann
hélt sér við ósýnilegar, og er hann kleif
hærra og hærra varð hann að sýndist æ
smærri og smærri, til þess er hann virt-
ist ekki stærri en fluga sitjandi hátt
uppi á húsvegg.
Afram þokaðist hann og að sfðustu
var hann kominn alveg upp að brún-
inni. Þá alt í einu misti hann fóthald
sitt lék laus í loftinu, enhéltdauðahaldi
um bjarghyrnu í hrúninni með höndun-
um. Kom honum þá að haldi handaflið
og æfingin að hanga á handleggjunum i
reiðanum.
“Haltu fast, Tommi!” hrópuðu nú
allir í senn á skipinu.
LAUGABDAG 8. JÚNÍ.
Vatnsflóð hafa fyrirfarandi daga
gert mjög mikinn usla í kring um Pyr-
enea-fjöllin. Einnig fór þorp eitt i Ung-
verjalandi í kaf í flóði, og vantar þar
100 mans, sem óvíst er um livort hafi
komist lifs af.
Bandaríkjastjórn hefir afráðið að
senda herskip til Key West til þess að
hjálpa skipum þeim, er þar eru fyrir, til
að fyrirbyggja að hergögn og annað þess
kyns verði sent þaðan og frá öðrum
stöðum í Florida, til uppreistarmanna í
Cuba.
Frétt frá Moskva, segir að rússneskt
herlið sé nú þegar farið að færa sig nær
landamærum Tyrklands. Tuttugasta
deild Kákasusliðsins send til Kars og
önnur herdeild send til Tiflis.
MÁNUDAG 10. JÚNÍ.
Alment eru menn nú hættir að hú-
ast við því, að breska þingið verði rofið
í bráðina.
Verið er að úthúa skip i Nýfundna-
landi, er leggja skal til Grænlands í
næsta mánuði, til þess að lleita að lieu-
tenant Peary og tveimur félögum hans
se.n í landkönnunarferð eru þar norður
frá. Förunautar þeirra, sem fluttu þá
norður þangað koinu fieim aftur í síð- j
astl. Septemher. en þeir Peary iiéldu 1
norður eftir jökulbreiðunum á Græn- j
landi.
Síðastl. sunnudag var svertingja-
prestur einn í Alahama, Greenleaf Lee
að nafni, að prédika um dauðann fyrir
tilheyrenduin sínum. ■ Var hiinn að út-
lista lyrir þeim nieð mikiili ákefð og
andagift píslirnar í helvíti. Rétt í því
er hann hafði fiaft Upp alkttnnu
bibliu-orð : og mun þar ei heyrast ann-
að en óp, vein og gnístrnn tanna,” datt j
presturinn niður steindauður. Hann
var hraustur niaður og á hesta aldri. og i
segja læknar, að hann hafi komist í of
miklft geðshræring og hafi við það slitn-
að blóðæð í höfðinu og orðið honum að
bana samstundis.
ÞRIDJUDAG 11. JÚNf.
Það er i ráði að mynda félag til aö
lita eftir gteinolíu nálægt Fort Sas-
katchewan N. W. Terr., þar eö nýlega
hafa komið fram líkur fyrir að olía væri
þar í jörðu. Maður einn, sem var að
grafa brunn, varð á þrjátíu feta dýpi
var við ókyrleik í sandinuin neðst á
botni brurinholunnar, og að stundu lið-
inni fóru að heyrast dunur svo sterkar,
að þær voru heyranlegar í 600 feta fjar-
lægð, sem álitið er að hafi orsakazt af
gasi í jörðunni, er hendi á að þar sé
steinolía niðri fyrir.
Aðgerðir borgarstjórans í Sarnia,
Ont., sem að heiðni þeirra er ákafastir
voru raeð að halda stranglega við sahb-
atshelgina, skipaði lögregluþjónum
bæjarins að fyrirhyggja að mjólk væri
flutt heim til manna á sunnudögum,
liafa verið kveðnar niður af hæjarráð-
inu með 14 atkv. á móti 1.
Forstöðumenn læknaskólans í On-
tario hafa nú gengiðmjög kappsamlega
fram í því að komast eftir livcrjir það
sé, sem fengið liafa útskriftarskjöl f.yrir
peninga hjá hinum ýmsu læknaskólum
íBandaríkjunum og svo sett sig niður
sem fullveðja læknar víðsvegar um
Bandaríkin og Canada. Byrjað hefir
verið á áð höfða mál á móti Dr. E, C.
Rose í Portland, Ont. Það eru fjölda-
margir læknar í Ontario grunaðir um
að hafa á þonna liátt fölsuð leyfishréf.
Fjögra ára gamall drengur í La-
Porte, Ind., reiddist svo við stúlkubarn,
sem nýbyrjað var að ganga, að áður en
við varð gert, var hann búinn að vinna
því bana með grjótkasti. Yfirvöldin
eru í vafa um hvað gera skuli við hinn
unga morðingja, með því að svipaðtil-
felli finnst hvergi ritað í árbókum ríkis-
“Haltu fast, Tommi.”
Svo heitir klettasnös ein á Sf. Hel-
ens-ej'junni — eyjunni sem varð hana-
heður Napóleons mikla um árið. Þetta
nafn hefir snösin borið síðan 1673.
Hollendingar höfðu náð eyjunni af
Englendingum og liöfðu bygt virki all-
mikið við höfnina. Allstaðar annai-
staðar er eyjan girt, þverhnýptumhömr-
um og hugðu því Hollendingar öllu
horgið gætu þeir varist væntanlegu á-
lilaupi Breta af liöfninni.
Þegar leið að fyrirhuguðu íhlaupi
lagði floti mikill af hrezkum skipum
fram til eyjarinnar og sigldu eitt á efur
öðru fram ineð eyjunni að höfninni, en
ginandi liamar, mörg hundruð feta hár
og að þvi er virtist alveg ókleifur,
gnapti yfir höföi sjómannnnna. Hol-
lendiugar biðu vígbúnir í virkinu oj
byrjuðu SK'otliríðina undireins og fyrsta
skipið dróst í skotmál. Aftasta skipið
átti þessvegna eftir langa leið innáhöfh-
ina, þegar formaður og liásetar lieyrðu
fallbyssu-drunurnnr. Formanninum féll
illa hve langt skip hans var á eftir og
kvað það óafmáaulega smán, ef hann
kæmi ekki að fyrr en alt væri um garð
gengið. Fór hann þá að horfa upp á
hina ægilegu hamra og tala um hvert
hvergi mundi eiristígi upp. Rétt í þessu
gekk einn sjómaðurinn til hans, lyfti
húfunni og sagðist, halda tiltrekilegt að
klifra upp bergið á ákveðnum stað, er
hann henti á. “Ef þú vilt leyfa mér að
gera tilraunina, lield ég að ég komist
upp” sagði hann hæversklega.
“Hvað \þarna upp?” sagði formað-
urinn undrandi og hristi höfuðið. “Nú,
en svo máttu reyna það, Tommi minn.
Og komistu upp, skal ég tafarlaust
Kefa þér 50 guineur* fyrir ómakið!”
“Það er fánang vegna, en ekki pen-
Ú Þ. e. $250 eða því sem næst.
Doctor What isjíood
^^jiMlb'cleansimjthc Scalpand'
!I H' Hair, I Jeem to Ime fricd
ever/thmfr f.ad tr,i in despsir
VJhy /Ars f\. thcvcry
bcsfl'hmjf is RmmoTmI SotP^
ifio oplendid for V/ashirvd ({q,
% f\cad if prcvontj drynejs G
Ihus puf^ an end to Dandrufv i
and Frcshcnj thc Kftir nicely.
25 4 FOfi (. t.(r,r.E 7r.3I.ET
Og hann h»lt fast. Eftir fáein
augnahlik stöðvaði hann sig og náði
haldi með tánum á ný og innan fárra
augnahlika stóð hann á brúninni, en
skipverjar æptu fagnaðaróp. Dró hann
nú upp kaðla og festar og klifruðu allir
skipverjar þar upp, einn eftir annan.
Innan fárra mínútna voru þeir allir
komnir upp á eyjuna og tóku þegar á
rás í áttina til virkisins.
Stundu síðar varð Hollendingum
meira en hverft við, er landher kom að
baki þeirra svo að skothriðin dundi á
þeim úr tveimur át‘um.
Eftir litla stund lét Von Gebhard,
herstjóri Hollendiuga, draga niður fána
sinn, sem vott um undirgefni og hættu
menn hans um leið að beita vopnunum.
Gekk þá formaður Tomma og há-
setar hans allir inn í virkið til að taka
viö stjórninni og ávarpaði Von Gehhart
hann þannig :
“Mynheer! Mínir menn hafa gcrt
alt sem menn gátu gert, en þínir hafa
gert meira.”
“Heföum við ekki gert það, hefðum
við heldur ekki yfirbugað hina fræknu
Hollcndinga,” svaraði liinn, tók af sér
hatt inn og hneigöi sig.
Þannig náðu Bretar St. Helenseyju
á ný og hafa síðan ekki slcpt, henni, og
hjargh.vrnan, er Tommi hékk á lieitir
enn : “Hold fast Tom."
Orða-bclgurinn.
Mikli maðurinn.
“Vondra last ei veldur smán,
en vondra lof er hciðurs ráu”.
Sigtryggur Jónasson froðufellir heil
mikið í 21. nr. Lögbergs síns þ. á.; þar
með staöfestist sú lýsing, sem ég heli
áöar gefið af honumeftir reynslu Winni-
peg-manna, enda segja menn það hér,
að það sé aðdáanlog lýsing eftir þekk-
ingu þeirra á aumingjannm. I>ar með
er hann svo ósvífinn, að segjast gera
það sem ritstjóri Lögbergs, en ekki sem
Sigtryggnr Jóuasson. Eu allir sjá og
vita, að Sigtryg{jur og Lögberg er nú
eitt og hið sama nð innihaldi. Blaðinu
virðist vera haldið við til þess að eins,
aðSigtr. loks gefist kostur á að “moka”
meðsköpuðum óþverra sínum á aðia,
Ástæður þarf i.ann ekki. Þes-háttar
mönnum er otaint, að hrúka þær, og
sleppa þeim þess vegna, enda eru menn
hættir að vonast eftir þeim frá Sigtr.
og Lögb. ineðan sálar-kryplingurinn er
við stýrið. Allir vjta nú að veslings
Sigtr. er að þjóna sinni eigin lund og
náttúruíari, en ólíklegt, að hanu sé
neyddur til að velta sér yfir flesta þá
utanllokksmenn sina, s,'m liann minn-
ist á, ineð einstökum tuddaskap. En
úr því liann er latinn ganga sjálfala.
eins og hann gefur í skyn, að hann hafi
svo mikil raö yfir stjórnarnefndinni, að
hún geti ekki fest nein bönd á scr, þá
er nú ekki að furða þótt Lögb. sé atað
hans eigin ósóma, því “fé er jafnan
fóstra likt”.
Mér dettur svo sem ekki í hug að
efast um, að ýmsir andlegir ættingjar
Sigtr. noti nú tækifærið til að koma að í
Lögb. öllu því versta og sóðalegasta,
sem þeir geta náð út úr sínu andlega
skúmaskoti, hugsandi sem svo : það er
ekki sóð. hve lengi þetta “boom” okkar
stendur, þvi ritstjórinn ætlar nú að
kollsigla a)t saman; nú ætti okkar tími
að standa yfir, annars kemur hann
aldrei að eilífu; við getum aldrei steypt
okkur inn á sóðalegri og okkur sam-
boðnari ritvöll. en Lögh. er nú, og
byrjum strax. Því þorir ekki Sigtr.
að gera vilja þessara ættingja sinna ?
Það er þó ekki af því, að hann þykist
ekkg geta farið út í prívat sakir mót-
stöðumanna sinna, og lúalegt fyrir
hann, að vera sú heimótt að þykjast
geta nokkuð, en hafa hvorki þrek né
þor. Núerekki annar vandi sem á
honum liggur, en að taka upp á sig höf-
unds-nafnið að öllum þeim bréfum og
greinum um mótstöðumenn sína, sem
mór skilst óg sé einn af, er hann segist
alt af vera að fá við og við, eða hirta
þau hlifðarlaust og meðfullnm nöfnum
hinna réttu höfunda; að öðrum kosti
mun álitið að hann sé farinn að skipa
hinn óæðri bekk í dýraríkinu. Til þess
að létta dálitið undir með honum að
leita að hyrjunarefni, þá væri ekki
fjarri vegi, að honum litist, að hyrja á
stjórnarláns-innköllunar-geitupum, eða
þá fjárdráttar kláða-óhroinku í.holdinu,
eða einhverju öðru, sem ekki ætti nein-
ar fætur til að standa á, ekki einusinni
tréfætur, eða peninga til að kaupa þá
fyrir. Rétt sem honum sýnist.
HNAUSA-BRYGGJAN.
Það er eins og allflestir í Ný-íslandi
vita að ég hef aldrei borið á móti því, að
ég hafi unnið af alefli að framkvæmdum
Hnausabryggjunnar, því það hef ég
gert, og síðan ég byrjaði á því, fyrir lið-
ugu ári síðan, þá helir það gengið lið-
lega, altaf í áttina til fullkomnunar,
þar til nú, að bryggju smíðiðer byrjað
og meiri partur af efninu til hennar
fengið. Fyrir framniistöðu mína í
þessu máli fæ ég þakklæti lijá öllum
heiðarlegum mönnum, sem velviljaðir
eru Ný-Isl. og framförum þess ogmarg-
ir þessara manna eru einmitt á Gimli
og þar umhverfist ekki síður, en annar-
staðar i Ný-Islandi, og einmitt þeir
sömu menn treysta mór til að vinna af
sama kappi, að fá hryggju aðGimli, þar
á ég marga réttsýna og góða vini, sem
nieta að verðleik um spillandi tilraunir
glósuhöfundarins.
Hnausa, 3. Júní 1895.
Stephan Sigurdsson.
“Sannleikurinn er sagna
beztur!”
Það ér gamali og góður siður okkar
Islendinga, að rita æfisögu ágrip og
ættartölur inerkismanna vorra, sem
hafa verið góðir borgarar í mannfólag-
inu og þarfir hæði sér og öðrum, og láta
svo þetta æfiágrip koma fyrir almenn-
ings sjónir í árbókum landsins eða dag-
hlöðuuum, til fróðleiks og skemtuuar
komandi kynslóðum, og þessari fögru
reglu liafa, lslendingar haldið við frá
því hinn merkilegi ætta- og söguritari
Ari fróði reit sina þarflegu hók Land-
námu. Þykir mér því injög áríðandi,
að ritað sé rétt og satt alt það; sem kem-
ur fyrir almennings sjónir í þessum
stýl. En þó að ekki séu raktar ættir
laugt fram í timann, geiir minna til,
ef rótt er rakið, og eins, að ártöl þau. er
viðhurðirnir eru bundnir við, séu rótt
og áreiðan'eg, og Jiess ættu allir að
gæta, sem rita æfiminningar eða ættar
tölur. — Orsök til þess, að óg rita línur
[lessar er æfiminning, sem prentuð er i
Lögbergi 10. Maí, 8. bls., eftir sónia-
konuua Ingibjörgu Þorláksdóttir. Þaö
er ekki tilgangur minn með línum þess-
iiin. að gera þeim kinnroða. sem reit
þessa æfiminning. eða særa tiltinningar
þcirra, sem stóðu næst J essari heiðurs-
kotiu, eða voru vinir hennar, holdur að
leiðrétta það sem rnnghermt er og bæta
við dálitlum upplýsinguni um æíirferil
þessarar merkis Iijóna |Kr. F. og Iugi-
hjargar, og er sumt af því ritað eftir
sögusögn konu, sein hæði er greind og
minnug, og var kunnug [ eiin lijónum.
Ingihjörg sál. er fædd að Svalbarði
í Þistilfirði 1812, eins og Lögberg segir,
en faðir hennar var séia Þorlákur Hall-
grímssön, vígður til Svalbarðs 1805.
Kona hajis og móðir Ingibjargar hót
Guðrún Ásnnindsdóttir (ætt hennar er
mér ókunn). 1819 voru séra Þorláki
veittir Skinnasta'Mr í Axarfirði, on 1826
fékk hann Presthóla. Séra Þorlákur
yfírgaf prestskap 1831 eftir 26 ára prest-
þjónustu. líann var fæddur aö Ósi í
Möðruvallaklaustursókn 1773. cn dó
1862 , 89 Ara. Séra Þorlákur var að
mörgu merkismaðnr og listumaður á
HEIMSKRINGLA
-OG-
ÖLDIN.
Nýbúið er að endurprenta fyrsta núm-
erið af Öldinni. sem brann i Maí 1893.
Fyrir $ 3.25
fyTÍrfram horgað, fá nú nýir kaupendur
Heimskringlu frá byrjun sögunnar :
“Mikael Strogoff,” til næsta nýárs, og
Öldina frá upphafi (3 árganea, 30 númer)
einnig til næsta nýárs, meðan upplagið
hrekkur.
Fyrir $ 2.00.
Öldin frá upphafi (þrír árgangar) til
næsta nýárs, verður seld sérstök á $2.00
fyrirfram borgað.
í Öldinni eru, eins og flestum er kunn-
ugt ágætis kvæði, fræðiritgerðir um
visindalegt og sögulegt efni, sögur, þar
á meðal hinar frægu “Sögur herlæknis-
ins” (um 80 ára stríðið), eftir Zakarías
Topelius, ásamt ýmsu fleiru — alls -180
blaðsíður í stóru broti. Öldin er mjög
fróðleg og skemtileg bók, enda í sérlegu
afhaldi hjá öllum þeim, sem hafa eignast
hana og ættu allir þeir, sem ekki hafa
þegar fengið hana með Heimskringlu,
að nota þetta tækifæri til að fá þrjá ár-
ganga af Öldinni fyrir svo sem ekki neitt
Munið eftir skilniálunum :
Heimskringla frá 1. Maí þ. á. til
ársloka ásamt Öldinni, 3 árg.,
fyrirfram borg., að eins S2.25
Öldin 1893, 1894 og 1895, (30 bl.)
fyrirfram borg., að eins $2.00
Upplagið er lítið, (að eins 250) og því
betra fyrir þá, sem sæta vilja þessu boði,
að gerastkaupendur nú þegar.
ForHtöðunefndin.
sumt og afhragðs söngmaður. Geir
byskup Vidalin telur hann og sera Frið-
rik Þórarinsson á Breiðabólsstuð (dáinn
1817) bezta söngmenn í Hólastipti á
sinnitíð. Faðir séra Þorláks var Hall-
grímur Magnússon hreþpstjóri A Osi;
hann var gáfumaður og vel metinn.
Kona hans, móðir séra Þorláks, var
Sigríður dóttir séra Þorláks prófasts og
skálds Þórarinssonar bóndaá Látrum á
Látraströnd. Þorlákur prófastur drukn-
aði af hesti í Hörgá 1773. Það má rekja
ætt Hallgríms hreppstjóra til Péturs,
er eittsinn var A Knerri í Snæfellsnes-
sýslu, og var H«llgrímur 7. maður frá
honum. Kristján Frímann Sigurðsson
og Ingihjörg giftust að Skriðuklaustri
1838 og fluttu satua ár að Starkaðshlíð
í Loðmundarfirði, 1842 fluttu þau að
Gilsírteigi i Eiðaþinghá, 1856 fóru þau
að Fossvölluni í Jökulsárhlið, og þar dó
Fr. 1836 eftir 28 ára farsælann húskap
Frímann var sannkallaður sómamaður
í sinni stétt og búmaður góður. Þau
hjón áttu 6 hörn og dóu 3 þeirra heima
á Islandi og áttu ekki afkvæmi, nema
Þorlákur Atti 1 dóttur. Þorbjörgu að
uafni, nú gift Magnúsi Jóhannessyni
og húa þau hjón í Winnipeg og eru vel
metin. Eftir 10 ára húskap á íslandi,
eftir dauða manns síns tíutti Ingibjörg
með 2 börnum sínum til Ameríku 1876;
og kemur þá alt rétt heim eftir það,
um hagi hennar, sem sagt er frá í Lög-
bergi. Einn sonur Ingibjargar kom á
oftir henni vestur og dó cftir fá ár,—
Þetta, sem eg hefi skrifað er áreiðan -
legt og vona ég svo góðs til ritstj. Hkr.,
að liann Ijái þvi rúm í sínu heiðraða
hlaði.
Árnes, Man., 28. Mai 1895.
Gunnar Gíslason.
TEIFT
HÆSTU VERDLAUN A HKIRSSÝNINGUNN

“ • ' v [ *r u'p.g
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínherja Crearn of Tartar
Powder. Elckert 41ún, ammonia eða
ðnnur óholl efni.
40 ára reynzlu,