Heimskringla - 23.08.1895, Blaðsíða 4

HEIMSKRIXGLA 23. ÁGÚST 1895.
Heimskringlu. j
J Dagatal
#
\
f 1895 - AUGUST - 1895 ?
\
\
\
Loksins hefir bæjarsrjórnin afráðið
að brúleggja Fonseca Ave. með grjóti
og sandi frá Main Str. austur að Louise
brúnni, og fá sporveg lagðan á strætið.
Mrs. E. Jóhannsson fór með börn-
umsínum'2af stað til Nýja Íslandsí
kynnisför til foreldra sinna á Arnesinu,
í gærdag (fimtudag), og dvelur þar um
tima.
#
4."
s. M. Þ. M. Fi. Fö. L- Stephan kaupm. ásamt Mrs. Sig-
— - - 1 2 3 ^ urðson, Hnausum, kom til bæjarins á
4 5 « 7 8 » *« é miðvd. og dvelur fmmum mán.mótin.
11 12 13 14 15 1« 17 5 Hnausabryggjan er nú svo langt komin
18 1» 20 21 22 23 24 J aö vinna má það sem eftir er hvernig
25 2« 27 28 2« 30 31 5 sem í vatninu er, en sem til skamms
f tíma hefir tafið verkið öðru fremur.
Winnipeg.
Svar til Gunnst. Ejólfssonar frá
Kr. Lifman kemur í næsta blaði; komst
ekki að í þessu fyrir þrengslum.
Séra M. J. Skaptason brá sér til
Selkirk á laugardaginn var og flutti
guðsþjónustu,fyrir söfnuði sínum þar á
sunnudaginn.
Herra Gunnar Gíslason frá Árnes,
Man. (Nýja ísl.), sem hefir um stund
dvalið hér í bænum, hélt heimleiðis á
laugardaginn var.
Hr. Hjörtur Leó, skólakennari á
Rothbury-skóla í Assiniboia vestra,
svarar kæru Goldwin Smiths að Isl. seu
á sama stigi og ruslara-lýðurinn af göt-
um Lundúna, í Free Press á miðviku-
daginn var.
Svínaslátrunar- og niðursuðuhús
J. V. Griffins & Co., hér í bæuum verð-
ur aukið um meira en helming í haust.
Frystihús mikið fyrir kjöt, egg og
smjör, verður bygt í sambandi við
verkstæðíð.
Votviðrum er spáð um og eftir
mánaðarlokin, og eru því bændur á-
mintir að stakka hveiti sitt vel. Spá-
menn þessir skora einnig á þá að hafa
lokið kornskurði öllum innan viku, því
Dr. F. F. Wesbrook, sonur H. S.
Wesbrooks, akuryrkjuvélasalahérí bæn
um, hefir veríð veitt kennarastaða í
bakteriufræði við Minnesota-háskólann
í St. Paul. Sem stendur er* hann við
samskonar kennarastörf riðinn í Cam-
bridge-háskólanum á Englandi. — Dr.
Wesbrook útskrifaðist af Manitóba
College, svo og af læknaskólanum hér í
bænuum.
Frostvart varð um sólarupprás að
morgni hins 20. þ. m. á ýmsum stöðum
vestra og erenn óvíst hver skaði hefir
afhlotizt. Margir hafa telegrafað að
frostið hafi ekki verið nóg til að gera
skaða, en við því má þó búast, að þó
kornið máske í sjálfu ser se oskaðað al-
veg, falliþaðþóí verði. Hveitikaup-
mennirnir hafa venjulega notað slík
tækifæri að undanförnu.
Póstgöngur á milli fylkisstjórnar-
bygginganna og prentsmiðju Hkr. eru,
ef mögulegt er, ógreiðari en á Islandi.
Vegalengdin er lítið yflr 2 mílur, en 7
sólarhringa var uppskeru-áætlun stjórn
arinnar að berast þá leið. — Áætlunin
um korntegunda uppskeruna er sem
fylgir : Hveiti 29,139,«15 bush.; hafrar
21,887,416; bygg 5,507.310; hörfræ 1.240-
020; rúgur 62,810; baunir (ertur) 24,550.
í sambandi við þetta má geta þess, að
áætlun stjórnarinnar er álitin langtum
minni en uppskeran virkilega verður,
enda er það hennar skilda að draga
von sé á illu veðri.
Þú getur ekki sagt að þú hafir
reynt alt við gigt fyrr en þú ert búinn
að brúka Ayer’s Pills. Mörg hundruð
hafa læknast af þeim, og aðeinsaf þeim.
Þær voru á heimssýningunni álitnar
hið bezta af leysandi meðölum.
Hveiti-kaupmenn og hveitimylnu-
eigendur margir frá Minneapolis komu
til bæjarins snögga ferð á laugardags-
kveldið og dvöldu til miðnættis. W. W.
Ogilvie, frá Montreal, farmaður Ogilvie
félagsins stóra, var hér staddur <og hélt
gestunum veizlu á Hotel Manitoba.
fremnr úr, en ýkja.
MannaXát: í siðasta blaði “Austra”
er þess getið að látist hafi 1. Júní hús-
freyja Kristbjörg Sigurðardóttir á Ask-
nesi í Mjóafirði í Suðurmúlasýslu, 32
ára gömul. Hafði látist á Eskifirði eftir
mánaðarlegu. “Hún var,” segir
“Austri,” "í föðurætt 3. maður frá
Kristjáni sál. á Illugastöðum föður
præp. B. Kristjánssonar og Christjáns-
sens sál. amtmannS, en í móðurætt 4.
frá Jónasi sál. í Hvassafelli, móðurföður
Jónasar Hallgrímssonar skálds.” —
Hún lætur eftir sig 2 börn og ekkju-
mann — Svein Ólafsson, bróður Einars
Ólafssonar ráðsmanns Hkr.
í tímaritinu “Westminster Review”
(Lundúnum) í Ágúst-heftinu ritar Dun-
can McArthur, formaður Commercial
bankans fallna, langa grein um nauð-
syn á bygging Hudsons Bay brautar-
innar. Mælir hann með að Fort
Churchill, en ekki Fort York, verði
endastöð brautarinnar við flóann.
Ekki einn einasti af þeim sem hafa
brúkað Ayer’s Sarsaparilla samkvæmt
forskriftinni hafa kvartað um að hún
komi ekki að notum; og það sem er enn
meira, — við höfum ekki enn heyrt get-
ið um að þeir sem hafi brúkað hana hafi
ekki að einhverju, eða öllu leyti batnað
af henni. Þetta segja mörg hundruð
lyfsalar hingað og þangað um landið.
Hún læknar aðra og mun lækna þig.
Til 15. Ágúst hafa í sumar verið
bygðar samtals 54 kornhlöður í Mani-
toba, er til samans taka 1.699,000 bush.
af hveiti. Áður voru til kornhlöður í
fylkinu og í Port Arthur og Fort Willi-
am, ertóku 11,877,700 bush. Alls eru
því til kornhlöður hér vestra fyrir 13,
576,700 bush. nú sem stendur, en svo
er búizt við að fleiri hlöður verði bygð-
ar í haust,
Prof. Oleskoe, kennari í akur-
yrkjufræði í Asisturriki, laom til bæjar-
ins á mánudaginn og ætlar að ferðast
um öll Norðvesturhéa'uðin. Hann er
sendur af Austurríkisstjórninni til að
leita eftir hentugri nýbygð fyrir austur-
ríska bænkur. er ekki hafa tækifæri
heima fyrir þröngbýli. " í fyrra fóru
50,000 þeirra til Suður-Ameríku, en
gengur þar hörmulega. Því afréð
stjórnin að líta eftir hæli á sléttunum
miklu í Vestur-Canada.
Opes Court (Chicago) heldur enn
áfram í framröð fræðiblaða og á það
sannarlega skilið að kaupendur þess
fjölgi. Það er naumast kostur á jafn-
góðu fræðiblaði fyrir jafnlítið verð,einn
einasta dollar um árið. — I nr. 415 (8.
Ágúst) birtist merkis ritgerð um Bud-
dah-trúna í Japan og hversvegna liún
muni halda áfram að verða aðal-þjóð-
trú þar, eftir Mr. C. Pfoundes, fyrrver-
andi sjóforingja Breta, sem búið hefir
fjölda-mörg ár í Japan og lagt sig eftir
trúfræðislegum rannsóknum. “Open
Court” sýnir mönnum betur hið innra
líf Japaníta, enn sem komið er, en nokk
urt an'nað blað í landinu. Og þar sem
Japanítar eru óðum að nálgast það stig
að viðurkennast sem eitt stórveldið, er
fróðlegt og gagnlegt að kynnast þeim
sem bezt verður.
Þar eð aðeins 97 númer, hvert á
10 cents, seldust að kökunnisem “rafla”
átti til styrktar hospítalinu á íslend-
ingadaginn og af því að 203 númer eru
eftir sem ætlast var til að dregin væru,
þá læt ég hérmeð viðkomendur vita að
það verður ekki hægt að draga um kök-
una, þar sem búast mætti við að það
rétta númer væri ódregið. Ég hefi þvi
álitið rétt að hafa það þannig: að þeir
sem vildu kæmu til mín og fengju sín
cents aftur, en hinir sem vildu styrkja
fyrirtækið gæfu þau cent sem þeir
kynnu að hafa lagt í þetta, og auka
þannig þá peninga, sem ég álít að hægt
sé að hafa upp úr kökunni, með því að
selja hana; sem ætti að verða alt að $15
og skal ég svo síðar auglýsa upphæð-
ina alla, og um leið afhenda Mr. Á.
Friðriksson, svo hann geti afhent þá
hospítalsnefndinni.
G. P. Tiiordahsox.
Cuts, 5cratcb«s,
Sprairjs,
and all pains, extemal
or intemal, are instant-
ly rclievcd by
PERRY DAVIS’
PalnKiller.
This old remedy is known. used
ar.d sold ewrywáerc, Gclitand
keep it t>y you.
Hra. Sigurbj. Jónsson og Þorlákur
Schram, frá Hnausum, heilsuðu upp á
okkur í gær.
I Dr. D. W. Stevenson, canadiskur
kristniboði í Kína, kom til bæjarins á
þriðjudagskvöldið var með konu sma
og 3 börn. Er hann nú gersamlega
eignalaus eftir upphlaupin í sumar og
átti líf sitt og sinna að launa nokkrum
Kinverjum, er hann hafði læknað og
hjálpað á ýmsan hátt . Hann var 2000
mílur upp frá ströndinni, eftir því sem
leið liggur, í héraði (Sz-Chuan) sem tel-
ur 50 milj. íbúa. Yar hann í höfuðborg
héraðsins Cheng-tu, er telur \ milj.
íbúa. TJmhverfis hana er múrveggur
50 feta hár, 50 feta breiður og 16 mfiur
á lengd. Hann segir að enginn geti gert
sér hugmynd um vald yfirboðaranna
í Kína, er valdir séu að þessum upp'-
hlaupum, en ekki lýðurinn. Lægsti
valdsmaðurinn, ekki síður en sá liæzti
hefir vald til að láta hálshöggva mann
án þess nokkur viti sök til og án þess
nokkur rannsókn sé hafin. Héraðs-
stjórinn í Sz-Chuan hafði á 8 arum
dregið undir sig $50 milj. af fé lýðsins
ogfyrir það átti að svifta hann völdum,
en það gengur seint í Kína. I millitíð-
inni hugði hann að skakka leikinn og á-
vinna sér hylli keisarans með því að
flæma úr héraðinu og myrða alla er-
lenda menn — “erlendu djöflana,” sem
þeir einu nafni eru nefndir, hvert sem
þeir eru kristniboðar eða ekki.
Fred Swanson,
MÁLARI.
Eikarmálar, Betrekkir,
Kalsominar.
Býr einnig til
Blyskeyttar rudur
(Leaded Lights)
úr allskonar skrautgleri, og hefir til
sölu gler með alls konar litum og áferð,
töluvert ódýrara en annarstaðar í bæn-
um.
Verkstæði :
32ob Main Str.
Heimili :
649 Etgin Ave.
Peningar lánaðir til að byggja
kaupa eða endurbæta heimili
manna, og til að hefja gamlar
áhvfiandi veðskuldir. Tveggja
til fimmtán ára tími gefinn til
afborgunar. Áfborganir mán-
aðarlega, sem er vanalegasti
borgunarmátinn. Upplýsingar
um skilmála vora fást kostnað-
arlaust. .
Globe Saving & Loan Co.
E. W. DAY Manager,
383 Main Str.
Kennara
vantar við Baldurskóla frá 1. Nóv. þ.
á. til 31, Marz 1896. Umsækjendur geti
þess hvort þeir hafa staðizt kennara-
próf, eða hafi tímabils-leyfi, og tiltaki
mánaðar-laun. Tilboðum veitt mót-
taka af undirskrifuðum til 3. Okt. næst-
komandi.
Hnausa, Man., 14. Ágúst 1895.
O. Guðm. Akraness
Sec.-Treas.
Þjóðólf 1895
skal ég enn reyna að útvega, hjá útg.,
enda þótt hann riti mér, að hin merki-
lega Ka/mbtránssaga, sé nær uppseld.
Ég tek á móti pöntunum, að blaðinu
með þ. á. hlunnindum, einuvgis fram til
30. þ. m. (Ág.,) til þess að ná í Septem-
ber póst. Utanbæjarmenn geri svo vel,
að láta “blaðverðið fylgja pöntun. Ég
skila því auðvitað aftur ef ekki fást öll
— sex — fylgiritin. Heill árg. er : $1.74,
hálfur $1.40.
Þjóðviljinn yngi 1895.
80 bls. sðgwafns verð $1.00 er til handa
nokkrum lysthafendum.
ATH. Ég sendi peninga hehn um
þann 30. þ. m., geta því þeir, er hafa
beðið mig, og fieiri, notað sama færi, til
að senda litlar peninga upphæðir til
ritstj. ofangreindra blaða. Áðeins kom-
ið peningunum til mín í tíma.
Wpg. Fort Rouge 20. Ágúst 1895.
J. E. Eldon.
Hjóna-djöfullinn.
Smásaga eftir J. Magnús Bjarnason.
Framh.
“Jú, líklegast! Ég verð sjálfsagt
að láta hann koma heim, en þú veizt
hversu þungt mér fellur það”.
-‘Já, darling ! ég veit það, en þú
mátt reiða þig á það, að ég stend við
það, sem ég hefi lofað”.
“Ég veit það, elsku vinur, að þú
bregzt mér aldrei”.
Og svo lagði hún handleggina um
hálsinn á honum og kyssti hann. Hón-
um varð svo sem ckkert hverft við það,
og það leit alls ekki út fyrir að þetta
væri í fyrsta skiftið, sem hún lagðj
hendurnar um hálsinn á honum og
kyssti hann. Hann roðnaði að sönnu
ofurlítið eins og hann rankaði við þvi,
að það hefði nú annars verið annars
manns kona, sem var að kyssa hann.
En hún—nei, hún roðnaði ekki, það að
eins brá dálítið greinilegri kæruleysis-
svip yfir blóðríka andlitið hennar. Svo
setti hún á sig hattinn sinn, tók sólhlíf-
ina sina og gekk með manninum, sem
hún elskaði, út á götuna og í áttina til
innflytjendahússins.
Aldrei er eins mikið um að vera
meðal Yestur-íslendinga, eins og þann
dag, sem fólk kemur frá gamla Islandi,
—það er reglulegur hátíðisdagur fyrir
þá. Flestir hætta starfi Sínu, fara í
beztu fötin sín og þjóta af stað til inn-
flytjendahússins, sumir til að taka á
móti vinum og vandamönnum, og aðr-
ir til að sjá að eins einu sinni enn lahds-
menn sína í þeirra óbreytta, al-íslenzka
fargi—til að sjá eitthvað það, sem þeim
áður þótti viðfeldið, en sem þeirnú hafa
lagt niður, og vilja ekki og geta ekki
tekið upp aftur.
í þetta skiftið var innflytjendahúsið
venju fremur fullt af Winnipeg-Islend-
ingum, og það var að eins með ógurleg-
um erviðismunum að Albert gat rutt
sér og vinkonu sinni braut í gegnum
mannþyrpinguna, sem stóð í ganginum
fram við dyrnar. Svo byrjaði nú leit-
in. Og aldrei ætluðu þau að geta fund-
ið manninn, sem þau vildu finna. “Er
þetta ekki hann ?” spurði Albert hana í
hvert skifti, sem hann sá gamlan mann
nýkominn, ekki sízt ef það var nú held-
ur ófrítt gamalmenni. Nei, nei, það var
ekki hann. Þau spurðu hvern af öðr-
um af hinu nýkomna fólki, hvert ekki
hefði komið með í hópnum maður sem
héti Páll Pálsson —aldraður maður. Jú,
jú, flestir könnuðust við hann. Hann
var þarna fram við dyrnar, eða hjá
glugganum þeim arna rétt áðan. Jú,
jú, það held ég, hann var vist með í
hópnum.
Og loksins fundu þau hann. Hann
sat á poka innst inn við stafn þar í hús-
inu, og studdi hægri hendinni undir
hökuna, en hinni vinstri hélt hann utan
um selskinnstösku, sem hékk við hlið
hans.
Hann var kraftalegur maðnr hann
Páll, bæði hár og þrekinn, og með stór-
an herðakistil í tilbót. Andlitið var
samt þreytulegt og lífsreynslu-mótið
var greypt svo makalaurt skýrt á enni
hans, að varla er mögulegt að hugsa sér
það skýrara—mótlætið hafði skilið þar
eftir eftir sín auðþekktu för, og tíminn
hafði ritað þar æfisögu hans í fáeinum
óafmáunlegum línum.
“Þá er ég nú loksins búin að finna
þig”, sagði Kristín um leið og hún
lagði hendina á öxlina á manninum sin-
um. Það var eins og Páll vaknaði a f
þungum dvala. Hann spratt snarlega
á fætur, tók konu sína í fang sér.þrýsti
henni fast að barmi sinum og kyssti
hana heitt og innilega. Þunglyndis-
svipurinn virtist hverfa af þreytulega
andlitinu hans, og hann sýndist sem
allra snöggvast verða svo ungur og svo
fríður. Reyndar varð hún þess ekki
vör. Hún losaði sig bara úr faðmi hans
ofboðhægt og gætilega, leit til Alberts
og roðnaði ofurlítið í framan, eins og
hún hefði fundið til þess, að hún ósjálf-
rátt hefði gert sig seka í einhverskonaJ
aulaskap, — en sem þó í raun og veru
væri afsakandi undir kringumstæðun-
um.
Svo tók Albert undur vingjarnlega
í hendina á Páli, kvaðst vera makalaust
glaður að sjá hann, og bað hann vera
velkominn til Ameríku o. s. frv. Þar
næst fór Kristín að segja manninum
sínum frá því, að þetta væri hann Mr.
Albert, og væri vinur þeirra beggja, og
síðar skyldi hann fá að vita hve mikið
ið gott þessi maður ættí af þeim skilið.
Það var eins og Páll yrði alveg agn-
dofa og hann sagði ekki eitt einasta
orð. Hann einblíndi fyrst lengi á Al-
bert, eins og hann langaði til að grensl-
ast inn í innstu fylgsni sálar hans. Og
svo var eins og hann gætti að einhverj-
um þeim merkjum á andliti þessa unga
manns. sem lýstu þeim eiginlegleikum,
sem honum gazt enganveginn að, — en
aldrei hafði hann séð manninn fyrr.
Svo leit hann framan í andlitið á kon-
unni sinni og svo aftur á Albert, og þá
gætti hann alt í einu að því að þau litu
hvort til annars. Hann sá Albert skifta
litum, og hann sá kærnieysiííbresið, sem
allra snöggvast lék um annað munn-
vikið á Kristínu. Svo breyddist þung-
• lyndis-spipurinn aftur yfir þreytulega
i-> R ceriaiii rcined}' ba*c<l on a clcar know-
le<Jþ;o ot tl.o diícaaen ib wus croated to
Curc.
LARGH B0TT.E 25 CEN7S.
andlitið hans, — það virtist nú enn
þreytulegra en áður, mæðuJörin urðu
þar enn skýrari og æfisaga hans sýnd-
ist standa enn ljósara riruð í fáeinum
línum á enni hans. En í .augu hans
kom einhver undarleg skerpa, og þau
urðu svo hvöss og svo skýr, en þó jafn-
framt kvikleg, — það var eins og allur
hans innri maður hefði dregið sig sam-
an fram á enda sjóntaugarinnar til þess
að geta séð í augnaráði þeirra Alberts
og Kristínar, eins vel og auðið yrðí það
sem hann þó gjarnan vildi ekki þurfa
að sjá.
Svo sagði Kristín manninum sín-
um, að hann skyldi strax koma heim
með sér, því það væri víst tími til kom-
inn, að hann fengi að sleppa úr þessari
blessuðu “emigranta”-ös, og hvíla sig
eftir alt ferðalagið, Páll ætlaði að þrífa
upp stóra pokann, sem hann hafði setið
á—því hann átti hann, en Kristín hélt
að hann þyrfti elcki að hafa fyrir því,
pokinn yrði fluttur heim með öðrum far
ang hans einhverntima fyrir kvöldið.
Hann lét þvi pokann eiga sig og rudd-
ist því næst út í gegnum mannþröng-
ina á eftir konu sinni og fylgdarmanni
hennar. Svo gengu þau öll saman
heim þangað sem Kristín hélt til. Fyrst
gengu þau hjónin hlið við hlið og Al-
bert á eftir, en svo greiðkaði hann spor-
ið svo hann gekk þeim samsíða, þannig,
að Kristín var á milli þeirra, og að síð-
ustu atvikaðist það einhvernvegin svo,
að Albert og Kristín gengu saman á
undan, en Páll spölkorn á eftir þeiin.
Þegar þau voru öll komin í herbergi
Kristínar, fór hún að spyrja mann sinn
frétta. Leið öllum kunningjum hennar
á Islandi vel? Já, ekki vissi hann ann-
að. Var amma hennar enn á lífi ? Jú,
það var hún þegar hann fór. Voru
þau enn í kotinu, hann Jón og hún
‘Asta? Nei, þau votu nú komin á
sveitina. Voru þau búin að gifta sig,
hann Siggi og hún Tóta? Það varð
nú ekkert af því, ogbamið lenti á sveit-
ina.
Og svo kom spnrningin, sem mest
var áríðandi. Kom liann með þennan
arf ? Ja-á.
Það lýptust brýrnar á Albert.
Voru það miklir peningar? Rúm-
lega tvö þúsund krónur. Háfði hann
þaðaltásér? Já, það var alt í sel-
skinnstöskunni. Og Páll, sem aldrei
tók hendina af þessari dýrmætu ,sel-
skinnstösku, virtist nú halda enn fast-
ar um hana. Því næst fór Kristín að
lýsa undrun sinni yfir því, að töskunni
skyldi ekki hafa verið stolið af honum,
eða þá einhverju úr henni, á svo langri
ferð og innan um svo margt fólk. Hún
sagði, að það þyrfti strax að láta pen-
ingana á banka, fyrir því að ekki væri
hættulaust að geyma þá í því herbergi
þar sem svo margir gengju um, með
því líka að svona mikið fé mætti ó-
mögulega liggja rentulaust, — hann
skyldi bara hugsa til þess stórkostlega
ógóða, sem það hefði í för með Sér.
Páll var nú samt ekki á því að láta
peningana á banka, svona fyrsta dag-
inn, — þaö mætti gera það síðar—hann
mundi geta geymt þá enn, eins og að
undanförnv. Kristín miunti hann þá á
það, undur hógværlega, að þetta væri
nú arfurinn sinn, og að hún ætlaði nú
í þetta skifti—rétt að eins í þetta skiftið
—að ráða sínu fé sjálf. En hvOrt sem
þau töluðu um þetta lengur eða skem-
ur, þá varð loksins sú niðurstaðan, að
hann lét tilleiðast, og taldi fram á borð-
ið rúmar tvö þúsund krónur í ensku
gulli. Og svo fór Albert, að ráði Krist-
ínar, með alt þetta fé út í bæinn, til að
setja þaðá óreiðanlegasta bankann, svo
það skyldi ávaxtast og hafa stórkost-
legan hag í för með sér.
Svo liðu þrjár vikur.
Kristín vann á þvottahúsinu á
hverjum virkum degi, og kom æfinlega
seint heim á kvöldin. Páll var alt af
heima, nema þegar hann brá sér yfir í
næsta hús til að spyrja sig fyrir um
vinnu bjá piltum, sem þar héldu til og
höfðu lofað að reyna að útvega honum
eitthvað að starfa við einn skurðinn,
sem verið var_aö grafa þar í grendinni,
því Páll vildi út af lífinu fara að vinna
—vinna sér inn nokkra dollara ; hann
hafði ekki vanist því að vera svona
lengi iðjulaus. Það bar samt ekkert á
því að hann kynni svo illa við sig í
Winnipeg. Hann var að sönnu alt af
jafn þreytulegur á svipinn, en augna-
ráð hans lýsti engum sérlegum ókyrr-
leik, nema þegar Albert kom þar, sem
þó var ekki oft þessar þrjár vikurnar.
En þegar hann kom þangað urðu augu
.-Páls æfinlega svo undarlftgít kvildeg,
og æfinlega setti PálL sömu spui-ning-
inguya fyrir Albert: “Ertu alveg viss
um að það sé nú óhætt að hafa pen-
ingana þarna á bankanum—getur ekki
skeð, að þessi banki falli ?” En Albert
var alt af mjög vingjarnlegur við hann
og fullvissaði hann um það, að pening-
arnir væru all-right.
Framhald.
[öí^Daindf^u ff
Gentlemen fino
PalivíoTar, Soap
EXCELLENT
Itcleanses the
SCALP, RELIEVES
(THE DRYNESS AND
,S0 PREVENTS HAIR
FALLiNG 0UT.
ClG Cake§
HandsoM
. puT UF
Stórbreyting á
munntóbaki.
TUCKETT’S
T & B
Mahogany.
er hið nýjasta og bezta.
Gáið að því að T. & II. tinmei'Ii
sé á plötunni.
Tilcúið af
Tiie Geo. E. Tuckett & Son Co., Ltd.
HAMILTON, ONT.
Fruit Store.
Munið eftir aldinabúðinni
405 ROSS AVE.
Þar fáið þið nú, eins og áður,
ALLSKONAR ALDINI,
KALDA DRYKKI,
ÍSRJÓMA, ,
KAEFI,
SÚKKULAÐI,
VINDLA,
TÓBAK,
SKÓLABÆKUR,
RITFÆRI,
LEIKFFÖNG
og ýmislegt fleira. Vörur vandaðar og
með vægu verði.
John Hall.
ÍSLENZKR LÆKNIR
DR. M. HALLDORSSON.
Park River — N. Dak.
ÞURFUM AÐSTOÐAR áreiðanlegra
manna í öllum pörtum landsins (búsett-
um eða umfarandi) til að selja ný-upp-
fundið meðal og tií að festa upp auglýs-
ingar á tré, girðingar og brýr í hæjum
og sveitnm. Vinnan er stöðug. Kaup :
prócentur, eða $65 um mánuðinn og
ferðakostnaður; peningarnir lagðir inn
á hvaða banka sem vill undireins og
byrjað verður. Frekari upplýsingar fást
hjá The World Med. Electric. Co. P. O.
.Box 221. London, Ont., Canada.
Ljósmyndarinn
John McCarthy
mælist til að þér gangið ekki framhjá
sér. Hjá honum fást myndir í fullri
líkamsstærð; myndir af húsum teknar
þegar úm er beðið gamlar myndir end-
urnýjaðar og stækkaðar eftir vild.
Alt verk vel leyst af hendi.
Hlilton IV. I>al<.
Bjór og Porter
um hitatímann:
BASS & COY’S HVÍTÖL
GUINESS STOUl'
SCHLITZ ÖL
PABST ÖL
DAVIFS TORONTO ÖL
LABATT LONDON OL
DREWRY’S ÖL
* PORTER & BUCKBJÓR Etc. Etc .
Fljót afgreiðsla hjá
H. L. CHABOT
Gegnt City Hall--5X3 Main Str.
Telephone 241.
COPYRIGHTS
CAIV I OBTAIN A PATENT ? For a
Rrompt answor and an honest opinion, write to
IIIN N «v CO.« who have had nearly flrty yeara*
experience in the patent busiíieHS. Communicar-
tlons strictly confldential. A Ilandliook of In-
formation concerninfr I'ntentH and how to ob-
tain them sent free. Also a catalogue Of mechan-
ical and scientlflc books sent free.
Pa.tents taken through Munn & Co. receivo
special noticeint-he Scicntlfic Aiiicricnn. and
thus are brought widely before tbe public with-
out cost tothe invcntty. Th*s sniöíwlid Rapor,
ismieii wceklr, elegaiífly íllustrated, has by Mr Ihe
larjrest qjVculatiou of aay scienHMIc work in tho
conifw ftOnt frae.
Buildipc BdWion. na»nth-ly, fl.Via year.
ceiit*. Kverymnnber oorjjtoins beau-
tiful pkites, in ooiors, mid pliot-opraphs of rtow
houses, wtth pians, eiMibling tmilders to show tho
oontiwds. Address
MUÍw & OO., NuW YOUK, iitj 1 BltOÁilWAY.
TH Z PZKFZCT TEA
INITS NATiVr PURiTY.
" Monscon " Tca is psckcd >i',dcr the supcrvision
ofthe Tea jjrowers, and is a«J vcrticctl and sold by them
ns .a satnplcof the bcst qualitiesof Indlan and Ceylon
Teas. For tliat reason ilwy scc that none but the
vcry fresh leaves go into Monr.oon packa^es.
Thntiswhv “Monsoon.' the pcrfcctTea, canbe
Bo’d at the same price as infcrior tca.
It is put up in sealeJ caddics of J4 lb., i lb. and
5 lbs , and sold m three flavours at 40C., 50C. and 60C.
If your g'r-'r--do ’s rot V-cep it. tell him to write
fn STEEL. £: v O., nand 13 Front St.
East, Toronto.