Heimskringla - 07.02.1896, Blaðsíða 1

Heimskringla.
X. ÁR.
WINNIPEG, MAN., 7. FEBRÚAR 189G.
NR. G.
FRÉTTIR.
DAGBÓK.
FÖSTUDAG 81. JANUAR.
Kínverjar á Formosa hafa hafið al-
menna uppreist, í þeirri von aðreka sig-
urvogarana — Japaníta — burtu ef eyj-
unni. Japanítar ráðgera nú að koma
upp kastala og hafa setulið á eynni
framvegis, af því reynt sé að eyjarbúum
megi ekki treysta.
Fregnir frá Cuba segja uppreistar-
menn illa stadda. Yistaforði þeirra er
á þrotum og skotfæri þeirra sömuleiðis.
Frumvarp til laga hefir komið fram
á þjóðþingi Bandaríkja þess efnis, að
veitt verði $350,000 til að byggja virki
og hermannazkóla í Grand Farks eða 1
grend við bæinn. Grand ForKs menn
óska og vona að frumvarp þetta nái
lagagildi.
Allsherjar sýning verður hafin í
borginni Mexico næstk. September og
stendur yfir í 0 mánuði. Er það fyrsta
allsherjarsýningin.sem Mexicanar koma
á fót hjá sér. Sýningin verður í allstór-
um stil, og garðurinn sem hún verður í
er um fiöO ekrur að fiatarmáli.
LAUGARD. 1. FEBR.
Tokjuhalli Bandaríkjastjórnar í síð-
astl. Janúar var $3.450.000, og á 7 mán-
uðum sem af eru fjárhagsárinu, Hemur
tekjuhallinn alls $18,853,867.
Venezuela-nefnd Bandaríkjastjórn-
ar bíður óþreyjufull eftir svari frá Bret-
um áhrærandi það, hvort þeir ætli að
senda fulltrúa á fund sinn. Venezuela-
stjórn hefir ekki svarað heldur, enn sem
komið er,
Fregnir frá Transvaal segja að Bó-
ararnir hafi ákveöið að láta undan og
veita vissum liluta útlendinganna þegn-
réttindi. Enn fremur muni þeir hafa
ákveðið að veita íbúunum öllum í Jó-
hannesberg venjuleg bæjarréttindi. Svo
mikið er þó unnið með herferð Jame-
sons, þó ólögleg væri og hefði ekki átt
að eiga sér stað.
Follibylur og steypiregn æddi ýfir
Queensland í Ástralíu á fimtudaginn og
olli eignatjóni, er nam $2£ milj. að því
er kunnugt er. Ætlað er að fjöldi af
skipum, hafi farist.
Fjármálastjóri Canada, Hon. Geo.
E. Foster. flutti ársskýrslu sína í gær.
Sýnir skýrslan að tekjúhallinn á árinu
var $4,153,875, en af þeirri upphæð eru
fyrirliggjandi í afborgunarsjóði $2.200,-
811. Ríkisskuldin, að frádregnú fyrir-
liggjandi fé og eignurn hins opinbera, er
samtals $253,074,027.Iíefir hun a síðastl.
5 árum, á harðæriskaflanum, aukist um
$15,544,830. — Á yfiratandandi fjárhags-
ári gerir hann ráð fyrir að tekjur og
gjöld mætist og að á næsta fjárhagsári
verði tekjuafgangur. Ekkert mintist
hann á tollbreytingar í ræðu sinni, en
það var í allra munni að hækka ætti
tollinn að mun, sórstaklega á sykri, og
að í þvi skyni hefði sykurgerðarfélagið í
Halifax borgað $100.000 í toll af sykri í
vöruhúsunum dagana næstu á undan.
Sögðu ‘Liberal’-blöðin að stjórnin hefði
gefið félaginu bendingu um það og á
þann hátt hjálpað félaginu til að svíkja
svo og svo mikið fé af ríkissjóði. Enn
sem komið er, er sú sösrn liæfulaus, þar
eð ekki var minst á tollbreytingar í
fjármálaræðunni.
MÁNUDAGINN 3. FEBR.
Frhldtta silfurs ! Frumvarp til
laga um það efni var samþykt laugard.
1. Febr. í efrideild þjóðþings Bandaríkja
með 42 gegn 35 atkv. Almennur áhugi
fyrir úislitum þessa máls var mikill og
þegar gengið var til atkvæða kl. 3 e. h.,
var ekki autt sæti á áheyreudapöllun-
um.
Annar voða liríðarbylur æddi yfir
Nýfundnaland í fyrradag og er nú eyjan
hálfu ver ko'min en áður. Umferð öll
má heita gersamlega bönnuð sökum
fannfergju.
Á föstudagskveldið var flutti Salis-
bury jarl, stjórnarformaður Breta,
merka ræðu í gildi einu, þar sem hann
gaf í skyn stefnu sína í ýmsum utanrik-
ismálum. Þar á meðal mintist hann á
Armeníumálið og sagði þar að það væri
misskilningur, að álíta, að Englending-
ar væru skyldugir, samkvæmt samningi
að hjálpa Armeníumönnum, og sem,
eins og nú stæði, þýddi ekki annað en
að bjóða Tyrkjum stríð á hendur. Þetta
sagði hann grófan misskilning og bar
fyrir sig Berlínarsamninginn áhrærandi
það mál. Sá samningur sagði hann
bindi þá, er undir hann rituðu, til að sjá
um að umbótalögum soldáns, ef nokkur
yrðu, yrði framfylgt. Umbótalög þau,
og alls ekki slæm, væru gongin í gildi
fyrir tveim mánuðum, en hann sagði
ekki vonlegt að þau gætu gert mikið að
verkum á svo stuttum tíma. Blööin
flest á Englandi og allur þorri Englend-
inga lætur illa yfir þessari ræðu, bæði
að því er snertir Armeníumálið og önn-
ur utanríkismál. Óánægjan með hann
er hin megnasta.
Spáuverjar eru upp til handa og fóta
og hóta hörðu, ef Bandaríkjastjórn skift-
ir sér nokkuð af Cubamönnum. Sam-
tímis lofa lieir að herða sóknina á eyj-
unni.
Stjórnin i Japan auglýsir að erlend-
um þjóðum sé heimilt að reka verzlun á
eyjunni Formosa.
ÞRIÐJUDAG 4. FEBR.
Fregn frá Ottawa segir að eftir alt
saman séu líkur til að Dominionstjórnin
takist í fang að gera við Rauðá milli
Winnipeg og Selkirk og að hugmyndin
sé að gera við Saskatchewan-fijótið und-
ir eins, svo að skip með kol geti farið
alla leið frá Edmonton til Winnipeg.
Nálægt $2 milj. virði af eignum eyði-
lagðist í eldi í gær í Philadelhhia.
Prentsmiðja stór og margar búðir
brunnu.
Canadamenn eru kærðir fyrir að
höggvTa við í óleyfi innan Bandaríkja
vestur í Montana.
Ein útgáfan enn af væntanlegum
umbótalögum fyrir kaþólika í Manitoba
er út komin hjá fregnritunum eystra,
en að hún sé réttari en aðrar undan-
gengnar, er nokkuö sem enginn veit.
Eftir þessum fréttum eiga skólarnir að
verða tvískiftir eins og áður, dn undir
umsjón eins og sama aðalumsjónar-
manns. Neiti Manitobastjórn að veita
kaþólskuskólur.i1m sinn t’ltölulega skerf
affylkisfé, gerir Dominionstjórnin ráð
fyrir að veita þann styrk úr skólalands-
sjóðnum, sem er í höndum Dominion
stjórnarinnar.
Bandaríkjastjórn heimtar $100,000
skaðabætur af Tyrkjum, fyrir eignir
kristniboöa frá Bandaríkjum, er voru
brendar og eyðilagðar í haust er leið
austur í Armeníu.
MIÐVIKUDAG 5. FEBR.
Stórþing Norðmanna var sett á
inánudaginn. I ávarpinu til þingsins
lét Óskar konungur þá von í Ijósi, að
innan skamms yrði útkljáð deila^ Norð-
manna og Svfa og á þann veg að báðir
yrðu ánægðir með úrslitin.
Timburverzlunareinveldi er komiöá
fót á Kyrrahafsströndinni, með $70 milj
höfuðstól. í það bandalag eru gengnir
allir timburverzlnnarmenn og öll sög-
unarmylnufélög á allri ströndinni, bæði
í Bandaríkjunum og Canada.
Siðustu frettir frá Cuba segja að
uppreistarmenn séu farnir að sækja sig
aftur, sem meðfram er þakkað deilnm
spænsku herstjóranna sem ekki eru á
eitt sáttir með það hverníg gengið skuli
til verks.
Eins og auðsætt var þegar í byrjun,
náði gamli Sir Charles Tupper kjöri sem
Dominionþingmaður í Cape Breton í
Nýja Skotlandi í gær, með 804 atkvæða-
mun.
Massey-Harris-félagið stóra hefir á-
kveðið að byggja verksmiðju við Nia-
garafoss Bandarikjamegin, svo mikil er
verzlun þess orðin við Bandarikjamenn.
FIMTUDAG, 6. FEBR.
Því erfleygt fyrir enn, að Sir Oliver
Mowat, stjórnarformaður í Ontario,
muni segja af sér, en ganga í flokk Lau-
riers í komandi dominion-sókn.
Jarðhristingur all-mikill á Cuba i
gær.
Prinz Henry af Battenberg var
greftraður í gær i Lundúnum.
I—I Sagt er að þeir Salisburyog útríkja-
stjóri Breta, Jos. Chamberlain, séu
saupsáttir orðnir og eins vist búizt við
að Chamberlain pangi úr liði hans, en
i %
taki að sér forustu Gladstoue-sinna.
PYNY-PEGTORAL
Positively Cures
COUGHS and COLDS
in a surprisingly short time. It’s a sci-
entific certainty, tried and true, soothing
and healing iu its effects.
W. C. McComber & Son,
Bouchette, Que.,
roport Jn a lottor that Pyny-Peot.oral oured JTrs.
C. Garoeau ol' t hronio cold iu rh(.Sfcftnd bronehial
tubes, and also eured W. G. JVícCouiber of a
lung-atamlin , cold.
Mr. J. II. IIutty, Chemíst,
528 Yonge St., Toronto, writes:
“ As a íp.uoral couch and lun>f syrup J*yny-
Pectoral io a most invaluablo piopuraiiou. It
hus Kiven the utmost satisfactiou to all who
Jiavo trled it, inany iiaviiiff apoken to mo of tho
bonelita doi ived from its uso in their l'amilios.
It is suitable for old or younjr, b' injf p’ea.sant to
tho tuste. Its sale with ino lia$ been Wundorfu!.
and I can always rrcommend it aa a sufo and
iclliible cough medicino.''
1Lí»5*kc 25 Cts.
DA.VIS & I.AWRENCE CO., Ltd.
Sole Proprietors
Montreal

'4ti M' Lxi
Grafreitur liafsins.
(Kafara-saga). -
Eftir David Wecxstbk.
M. T. þýddi.
Við vDsum eiginlega ekki hvað liann
hét. Allir kölluðu hann kaptein Georg,
og kapteinn Georg hét hann frá því
fyrsta hann kom inn á Landporthöfn,
þar tilég skildist við hann á Plymouts-
sundi liér um bil 4 árum síöar. Komu
hanstil Landport var í ‘Nortown Post
Shipping-tíðindunum getið áþessa leið :
‘‘Landport, sumludag. Gufuskipið
‘Wanderer kom frá Stockton með bilað-
ar vélar. Eigandi kapteinn Georg.
Hverju annars var sá maður líkur ?
Hofðirðu framsett þessa spurningu við
fólkið í heild sinni, mundu ýmsir hafa
svarað lienni með því, að yfta öxl eins
og með því væri sagt, að það gæti litið
ákveðið sagt um hann, aðrir hefðu aftur
svarað, að þeim sýndist hann sjálfbyrg-
ingslegur og Kaldranaleg tegund af
manni. Hefirðu spurt einhverjar af
yngri stúlkunum um hann, hefðirðu
líklega heyrt þær segja, að hann væri
‘spennandi’, að þær héldu hann væri
óútreiknanlega sjóræningalegur prinz=
eða einhverja svipaða markleysu. Á
meðal okkar kafaranna var hann álit-
inn djarfur og hraustur sjómaður, sem
tekið hefði ástfóstri við sjóinn og alt
sem honum tilheyrði, maður, sem við
allir höfðum í afhaldi og álitumþað rétt
vera.
Ilann kom við og við til Landport
eftir það. Stökusinnum á sumrum,
stökusinnum á vetrum, og kom þangað
reglidega í hverjum Júnímánuði. Ilann
eignaðist þar þó enga vini og fáa kunn-
ingja. Fólkið virtist ávalt hafa sömu
skoðun á honum. Við mismunandi
tækifæri er hann bar fyrir niður með
sjónum, sáégoftaren einusinni snot-
uft höfuð snúa í áttina til hans og
heyrði í hljóðskrafi sagt: ‘Jiarna erþessi
einkennilegi maður, kapteinn Georg.
Er hann annars ekki fallegur ? Alt þar
til í Ágústmánaðar Jlok var ég ásamt 2
öðrum köfurum að ná upp farmi úr
gufuskipinu ‘Magellan’, sem strandaði
á rifi um 20 milur undan landi. Mæl-
ingamaður Landport Salvage-félagsins,
kapteinn Lorton var fyrir, við strand
þetta og liafði verið falið á hendur að
fiýta sem xnest verkinu mcðan veðrið
hóldist stilt. Við héldum þá til í ná-
grannaþorpi, er uefndist St, Nevin, dá-
fallegur slaður við fjarðarbotuinn, Að
morgni þriðja dagsjns var talsvert
livast. Eg satí stássstofunuiá ‘Mariners
Rest’, það cina gestahús sem St. Nevin
gatstærtsig af, þegar kapt. Lorton
kom inn í stofuna, gekk upp að loft-
þyngdarmælinum, hristi hann ögn og
sagði: “Glasið er að falla. Vindurinn
mun aukast eftir þvi setn á daginu lið-
ur og stormur verður líklega kominn að
kvöldi. Ef svo fer verður líklega lítið
cftir af ‘Magellan’ í fyrramálið, Lawren
son. I öllu falli væri því of mikil á-
hætta að leggja út, þar sem vindurinn
er einlægt aö aukast’’. Um hádegisbil-
íð varð ég var við talsverðan óróleik
meðal fiskimanna á ströndinni, Ég
horfði í áttina út aðsjónum og sá hvar
stórt gufuskip var aö koma inn á fjörð-
inn. Ég þokti þaö strax og sá að það
var Wanderer. Kapteinn Georg tomI
land eftir miðdaginn og kom inn á ‘Ma-
riner Rest'. Hann hafði heyrt um
strand ‘Magellan’ og var áfram um að
sjá stað þann sem slysið liafði viljað til.
“Það blæs þétt”, sagði hann. “Eg sá
fiskibátana á hraðri ferð til Widemouth
í morgun; vist einkenni vonds veðurs á
sjó, Við þurfum líklega á stífum suö-
véstrum að halda, gæti ég trúað, og
mig skyldi ekki undra þó það rigndi vel
áður en kvöld er komið”. Hann gat
likarett til. Vindurinnóx og þykkur
úði sveif upp frá sjónuin, og von bráðar
rak á byl með regnflóði á gluggana,
Við vorutn bara 6 inni, ég,‘2 aðrir kafar
ar, kapt. Lorton, kapt. Georg og kapt.
Linklater, upþgjafa sjófarameistari, er
heima áttií St. Nevin. Við höfðum
góðan eld á arni í stofunni, því veðrið
var óvannlegakalt, og tölnðum við um
eitt og annað. Hitinn að innan enkuld
inn að utan gerði þá móðu á gluggarúð-
urnar. að það var nærri eins og glug:;-
inn hefði verið hyrgður. Viö heyi ðem
þó vel gauraganginn í ðldunum neð«n
frá ströndinni oghið dimma hljóð þeirra
við útsogið som þrumugný i fjarlægð.
“Það er gott að þór eruð ekki á sjó út i í
kvöld”. sagðiég við kapt.. Georg. þá hlé
iiaföi kotnið á samræðurnar. “Mér
þykir fyrir að vera án þess”, sagði hann
nm leið og hann stóð upp og gekk út að
clugganum. Hann þurkaði ögn af
1 úðu og horfði út og fram á fjörðinn.
’Það er ekkert sem mér fellur hetur,
■•n að sigla með fullum krafti í góðri
golu”, bætti hann við, “auðvitaö þó
ineð því skilyrði, að ég hafi góðan
kugg’ undir mér og þurfi ekki að hræð-
.ist hættulega strönd fyrir stafni”.
“Já, það er arinað hættumeira á sjó
: n gola”, bætti kapt. Linklater við.
Ég er til með að vera þór samdóma í
því”, sagðikapt. Lortou, “Þegar ég
var fyrir norður-Atlantshafs skipi
vildi ég heldur liafa þriggja daga golu
framan í mig, heldur en vera krófastur
í þoku í 10 tíma. Gúsa af vindi beint
áfram er ráðvendnislegur hlutur að
eiga við. Þú getur séð undireins hvern
ig sakir standa, og í liverju hættan
liggur. En himininn verndi mig frá
þokunni! Ég hefi ávalt veiið sem barn
í ókunnugum stað að nóttu tif, þreif'
andi mig áfram og ekki vitað nema á
þeirri og þeirri mínutu, að ég ræki mig
á einhverjar skelfingar”.
“Til er meiri hætta en þoka”, sagði
gamli kapteinninn”, “og horfði í eldinn
og reykti svert úr pípu sinni.
“ís?”
“En verra”.
“Lenda í hafvillum?”
"Verra”.
“Hvað þá ?”
“Klettar!”
“Klettar!” tók mælingameistarinn
upp. “Hvernig víkur því við? Þú
hefir þá nákvæmlega merkta á sjó-
kortinu og veist því upp á hár hvar við
þeim er að búast”,
"Þaðernúsvo, en þegar þeir eru
ekki merktir á sjókortin og þú kemur
að þeim. þar sam þú býzt alls ekki við”
svaraði hinn í nokkuð dularfullum róm.
Ég sá að kaþt. Georg hafði snúið
sér frá glugganum og hlýddi með at-
hygli á samræðuna. “Mér þætti fróð-
legt að vita hvar klettar þessir eru tii?’
sagði kapt. Lorton, í þeim róm, sem
sýndi vel að hann hafði litla trú á
nokkru þvílíku.
“Gott og vel! Ég skal ses-ja þér
það”, svaraði gamli skiphetrann um
leið og hann sló öskuna úr pípunn.
sinni og lagði hana áarinhilluna. “Þeir’
eru í hinu broiða Atlantshafi út í þvi
miðju einhversstaðar á milli Azorseyj-
anna og Nýja Skotlands-strandarinnar
“Bísna hreitt svæði,” sagði kapt.
Lorton. “Já, en hættulegt.” Linklat-
er gamli stóð nú npp, snéri bakinu að
eldinum og sýndist vera aö stríða við að
rifja upp fyrir sór einhver liálfgleymd
atvik. Allra augu hvíldu nú á hans
vaðurtekna andliti, þv ívið sáum aö
hann mundl hafa einkennilega sögu að
segja. “Það er liaft fyrir satt,” byrjaði
hann,” að á hverju ári hverfi 3 eða 4
skip, stundum fieiri í Atlantshafi og
þeirra öiiög hafa ávalt verið dularfuh
ráðgáta, Förum aftnr í tímann til 1834
að 'President” sigldi frá Liverpool,
uridir stjórn hins besta sjómaims í þá
daga. nefnil. kap(,. Roherts,—sami mað-
urinn sem stjórnaöi ‘Sirius.’ liiuu fyi sta
gufuskipi sem fór yfir Atlantshaf. —
“President” týndist i roiðju hafi með
öllu fólki 1846. “Savannáh,” seglskip
frá Ameríku, lagði út frá New Orleans
til Bristol, til hennar hefir ekki spurst
þann dag í dag. 1850 hvarf skipið
‘Southern Cioss’ með h’ku nióti. Nokkr-
um árum soinna týndist útflytjenda-
skipiö “Nornad,” niinnir mig það heti,
moð 800 manns um borð, og um orsök
til þess veit. enginn enn. Milli 1860—70
týndust ekki minna en 18 skip á hinn
sama dularfulla hátt. Ef við færum
okkur nær yfirstandandi tíma, sjáum
við að hersltip — gamla herskipið meina
ég “The Cleptio”—og 'The White Slave’
og 'The Ontario,’ Amerikanskt línuskip
og fjöldi af öðrum, hafa öll farið sömu
leiðina. 1890 finnum við “Erin,”. Nati-
onal-línuskip, ítalska seglskipið ‘Silvis,’
er sigldi frá flolyhead í Jauuar það ár
og sem seinna var mikið talað um. Enn
fremur breska gufuskipið “Thanemore”
og “Roman Empire,” ágrett járnskip,
En ef til vill það undarlegasta tilfelli af
öliuin, var með þýzka skipið “Maria
Rickmers,” sem svo mikið hefir verið
um talaö í sjóflotaheiminum.”
“Ég man að ég hefi lieyrt getiö um
hana,” sagði kapt. Lorton. “Það var
fimm-mastrað seglskip og sagt að það
væri hið sterkasta sem á íloti væri.”
Já þvílíkt, þetta ágæta skip, nijög
vel mannað, undir stjórn ágæts yfir,
manns, sigldi frá Saigon til Bremeo 16.
Júlí 1892. Það var að eins hin önnur
ferð skipsiris. mitttu trúa. Til hennar
sást í Atlamshali um 3JJ milur vestur
af Azores-eyjunum, og það skip hvarf
algerlega í tiltölulega ágætu veðri. Það
er eitt hið eftirtektaverðasta í þessum
dularfullu skipstöpum á hafinu. Og það
er einkennílegt, að ekki oinn einasti
maður komst lífs af til að segja frá slys-
inu ; ekki einu sinni bátur oða björgun-
ardufl hefir fundist af skipum þessum.
Hvernig hurfu öll þessi skip? Það er
vanda spurning. Þú mundir segja, að
þau hafi farist, í ofviðri, og það er ef til
vill rótt með sum þeirra, en ekki öll.
Hvernig er það með fjölda önnur skip
sem farið hafa yfir hafið, án þess þeim
hlektist nokkuð á, og um alveg sama
leyti, og hafa jafnvel ekki átt að stríða
við óvanalega vond veður ?”
“Það sýnist undarlegt,” sagði ann-
ar kafarinn.
(Framhald.)
4
t
$
\
*
*
\
$
}
Agætar
Premiur!
ee«oe®o®
eeee«®«®
Kaupið og borgið Heimskringlu !
Tilboð sem þið getið ekki gengið framhjá !
<>
t -----
j Nyir kaupendur
\
\
\
t
\
t
0
\
\
4
}
fá HeIMSICRINGLU Og Öl.DINA
þetta ár, 1896—1897, ásamt Öld-
inni frá bjrrjun (þrjá árganga, 480 stórar blaðsíður), sem inniheldur
allar sögur herlæknisins,
eftir Zakarias Topelius, ásamt mörgum fróðlegum ritgerðum, fyrir
að eins §3,'5'5 fyrirfram borgað.
1896, eða senda oss minst $2.00 upp í gamlar skuldir, ef stærri eru,
geta fengið eina eða fleiri af bókum þeim, sem liér eru taldar, með
því að senda oss, auk horgunar fyrir blaðið, upphæð þá, sem stend-
ur aftan við þá bók eða bækur, sem þcir velja sér :
“Peoples Atlas,” landakort með allskonar
fróðleik um löndin, 124 hls. 20 c.
“Pictures of all Countries,” með skýringum
yfir hverja mynd, 256 bls. 20 c.
“United States History,” með myndum
607 bls. 15 c.
“Standard Cook Rook,” 320 bls............... )0c.
“Gems of Poets,” 200 bls....................15 c.
“Ladies Home Companion,” mánaðarblað,
24 gríðarstórar bls. í hvert skifti, 50 c. um árið.
Allar þessar bækur eru þess vel virði, að þær séu á hverju heimili,
og verðið er sett svo lágt að engan munar — að eins fyrir burðar-
gjald og fyrirhöfn. Sórstaklega er Peoples Atlas nauösynleg bók,
og Pictures of all Countries er einkar skemtileg bók. Ladies Home
Companion er mjög vandað og Stórt mánaðarblað, 24 bls hvort hefti
vanaverð $1.00 uiu árið. Þaö er ómissandi blað fyrir alt kvenfólk
sem vill fj'lgja með tímanum í öllu sem til heimilis og klæðnaðar
heyrir. — AUftr þcssar bækur eru til i'.ýu: ; á skrif.-u.ofu bli'.ðsins.
Mikael StrGgoff,
j
í
\
$
$
innfesta í kápu, þegar hún er komin út, sem verður um miðjan
Febrúar. Saga þessi, sem er að koma út í dálkum Heimskringlu,
er eins og mörgum er kunnugt, eftir hinn alkunna skáldsagnahöf-
und Jui.es Verne, og er ein af þeim beztu sögum, sem í íslenzku
blaði hefir birtst. Bókin verður um hálft fjúrða hundrað blaðsíður
að stærð, og verður send til allra, sem hafa áunnið sér tilkall til
hennar, þegar hún er komin út, þeim að kostnaðarlausu.
Tilboð þetta stendur meðan upplag sögunnar endist, þó ekki
lengur en til 31. Marz næstkomandi. Auglýst verður í blaðinu ef
ujiplagið þrýtur fyrir þann tima.
Sendiö gjöld yðar og pantanir sem fyrst, áður én upplagið af
sögunni er útgengið. Vér höldum lista yfir alla, sem borga og
ávinna sér tilkall til sögnnnar, og verða pantanir afgreiddar í
þeirri röð, sem þær korna fyrir á listanum.
Ensku bækurnar fá kaupendur 2—3 vikum eftir að þeir hafa
sent borgunina.
7 // /(7/7 J/// r Engin blöð af þessum árgangi verða
* send til íslands, nema kaupendur þeirra
borgi allar eldri skuldir og fyrirfram fyrir þennan árgang. Borg-
anir þurfa að vera komnar til vor fyrir 15. Febrúar, frá öllum þeim
Sem ætlast til að blaðið verði sent heim með næstu ferð.
Verð blaðsins bcimseilt er$1.00fyrirþásemeinnigkaupa
blaðið sjálfir, en $1.50 fyrir þá, sem að eins kaup það til lieimsend-
ingar.
The Heimskringfa
Prtg. & Publ. Co.
*
$
f
\
f
i
\
i
*
\
t
*
t
Allir iaupendur, *
*
$
bAiv rom 1 w\i• (v*i ii eða hafa þegar borgað þennan
1 Ull bUIlI, UOlgcl 1111 nýbyrjaða (10.) árgang Heims-
kringlu,—eða lieir som borga upp gamlar skuldir sínar og fyrirfram
fj'rir þennan árgang, — eða þeir sem gerast nýir kaupendur og
borga fyrirfram, fá allir hinar ofangreindu bækur með þeim skil-
yröum, sem sagt liefir verið, og að auki endurgjatdslaust söguna
#
t
}
t
$
t
t
s
}
\
\
t
\
+
7
HLUTIR
sem ern í sjálfu sór vandaðir
og aldrei breytast nema til
batnaðar, verða óhjákvæmilega
viðurkendir að lokum.
Þetta er ástæðan fvrir að
selst svo mikið af
E. B. EÖÖY’S Eldspytum.