Heimskringla - 28.02.1896, Síða 3

HEIMSKRINGLA 28. FEBRÚAR 1896.
Mikael Strogoff,
eða
Síberíu-förin.
Eftir
Jules Verne.
trú um, að hann gseti ekkert haft að óttast í svona ójaftiri
viðureign, en samt var hann ekki liughraustur. Rósemi
Strogoffs, sem sagt, fraus hlóðið í æðnm hans^ Hann_hafdi
hugsad sér staðinn, sem hann skyldi leggja sverðinu á, —
hatði fastákveðið hann með sjálfum ser. Hvad var þad__þá,
sem hindraði hann frá að binda enda á æfi síns blinda and-
stæðings?
Um síðir herti hann upp hugann, óð að Strogoff og mið-
aði sverðinu í hjartastað.
Strogoff hreyfði sig ekki, en einhvernveginn, án þess
hreyfingin sæist, brá hann hnífnum þannig, að hlað hans
tók á móti laginu og hratt sverðsoddinum i aðra átt. Sverð-
ið snerti Strogoff ekki. Hann stóð jafnrólegur og áður og
beið eftir annari atlögu.
Það stóð kaldur sviti f drópum á enni Ogareffs. Hann
gekk nokkur skrefaítur á bak og hljóp svo fram einusinni
enn. En svo fór um þessa atlögu eins og hinar fyrri, að
hnifurinn beindi sverðinu í aðra átt, en ætlað var. Sverð
svikarans var ónýtt í höndum hans.
Hræddur og f júkandi reiður stóð Ogareff nú kyr frammi
fyrir pessari lifandi myndastyttu og horfði í hin opnu, star-
andi augu Strogoffs. Þessi augu— er sýndust sjá í gegn um
alla hluti, er pau horfðu á, en sem pó sáu ekkert, gátu ekkert
séð, þessí augu heldu föðurlandssvikaranum í fjötrum undr—
unar og hræðslu.
Alt í einu var sem björtu ljósi hrygði fyrir í hugskoti
Ogarefís, og hann hrópaði:
“Hann sér! Hann er sjáandi!”
Og samstundis hyrjaði hann að hopa á hæl, eins ogvilli-
dýr smáþokar sér aftur á hak inn í gryfju sína. Hann hélt
áfram þessum flótta þangað til bann komst ekki lengra fyrir
húsveggnum. Hann staðnæmdist í húshorninu, sem lengst
var frá Strogoff.
Þá alt í einu lifnaði myndastyttan—Mikael Strogoff.
Blindi maðurinn gekk til Ogareffs og staðnæmdist frammi
fyrir honum.
“Ji, ég er sjáandi !” sagði hann. “Ég sé farið eftir knút-
höggið, sem ég greiddi þér, föðurlandssvikarinn og raggeit-
in! Og ég sé líka hvar ég innan fárra augnahlika legg þig
meðhnífnum þeim arna ! Verndaðu líf þitt! Eg lítil-
lækka mig til að bjóða þér einvígi með hníf móti sverði
þínu !”
“Hann er sjáandi! hrópaði Nadia. “Guð minn góður,
er það mögulegt!”
Ogareff viðurkendi að hann var farinn. En hann herti
samt upp hugann og hljóp fram gega hinum kyrrláta andvíg-
ismanni sínum. Það gíumdi í blöðum hnífsins og sverðsins,
er þau mœttust, og fyrr en sjón yrði á fest, var sverðið komið
í molá undan höggi af veiðimannahnífnum, sem Strogoff
kunni að beita svo vel. Og í sömu sveiflunni, að virtist, féll
Ivan Ogareff á gólfið, stunginn í hjartastað.
í þessum svifum var hurðinni lirundið upp og stórher-
toginn með mörgum undirforingum gekk inn í lierbergið.
Hann þekti þegar hinn deyjandi mann a gólfinu, þekti að
þar var sendihoði keisarans,sem liann hélt að vera, og spurði
í alt annað en þýðum róm :
“Hver hefir vegið þennan mann ?”
“Ég”, svaraði Strogoff rólegur.
Samtímis lyfti undirforingi skammhyssu upp að gagn-
auga Strogoffs og hélt lienni þar, tilhúínn að bleypa af.
“Nafn yðar?” spurði stórheitoginn, áður enn liann gæfi
skipun til að skjóta hann.
"Tignaði herra!”, svaraði Strogoff. “Spyrjiðmig lieldur
um nafn mannsins, er n\\ liggur dauður fyrirfótum yðar!”
“Nafn haus ? Ég veit hvaða maður það er”, svaraði stór-
hertoginn. “Hann var þjónn hróður míns, — var sendihoði
keisarans!”
“Þessi maður, tignaði herra var ekki sendiboði keisarans.
Nafn hans var Ivan Ogareff !T’
“Ivan Ogareff!” tók stórliertoginn upp.
“Já, Ivan föðurlands og drottins svikaai !”
“En hver eruð þér þá?”
“Jlikael Xtrogofl !”
NIÐURLAG.
Mikael Strogoff var ekki, hafði aldrei verið blindur. Það
var náttúrlega mannleg atvik, sem eyddu álirifum þess, er
böðull Feófars Khan hrá glóandi stálinu fyrir augu hans.
Lesarinn minnist þess.aðréttí því er böðullinn kom með stál-
ið, gekk Marfa gamla móðir bans fram fyrir son sinn og í
dauðans ángistinni teygði hún ósjálfrátt fram bendurnar á
móti honum. Og Mikael horfði á hana með sömu tildnning-
um og sonur mundi horfa a móður sína í seinasta sinn. Tár-
in, sem hann af stærilæti reyndi að innibyrgja, en sem hrnt-
ust upp frá hjarta hans, fyltu augu hans, og þegar glóandi
stálið var horið að augunum, umhverfðust hin söltu tár í
gufu, sem varð á milli sjáaldursins og sverðsins og verndaði
þannig sjón hans, af þvi stálið var tekið svo fljótt í burtu.
Samskonar áhrif sér maður hvervetna í málmhræðsluhúsum,
þar sem vinnumennirnir óhræddir halda höndunum rétt yfir
hráðnu járninu eftir að þeir hafa dýft höndunum i þétta
gufu.
Hannhafði þegar á augnahlikinu séð í hvaða hættu hann
var staddur, ef hann léti nokkurn lifandi mann vita hið
sanna um þetta leyndarmál sitt. Samtímis sá hann aftur á
móti, að með því að látast vera sjónlaus. gæti hann flýtt
ferð sinni óheinlínis, ef ekki beinlínis. Af þvi hann var
hlindur mandi honum slept lausum. Ilann hlaut því að
vera hlindur maður að allra áliti. Jafnvel Nadia mátti ekki
komast að öðru. Til þess að framkvæma þetta, að leika
hlindan mann, hvernig sem á stæði, hvar sem hann væri, og
láta aldrei í ljósi með orðum eða hreyfingum, að hann liefði
nokkra sjón, þurfti hann að hafa gát á sér. Innan fárra
augnablika hafði hann ásett sér að framkvæma þetta, enda
þótt þessi blindingaleikur gæti haft það í för með sér, að
hann sjónleysinu til sönnunar mætti til með að leggja líf
sitt í hættu. Og lesaranum er það kunnugt hue vel hnn lék
blindan mann á allri leið:nni frá Tomsk.
Móðir hans éin fékk að vita sannleikann. Hann gat ekki
dulið hana þess, par sem hún lá hálf rænulaus af liarmi á
vellinum. Hann livíslaði því þessum hátíðlega fagnaðar-
boðskap í eyru hennar, þegar hann laut niður að henni til
að kyssa hana.
Þegar Ogareff í barbansku háði hélt keisarabréfinu opnu
fyrir augum hans, augum sem hann vonaði að væru sjón-
laus orðin, las Strogoff það frá upphafi til enda, las þar og
lærði bréfið, sem sýndi stórliertoganum hvaða brögðum
hann yrði beittur. Þannig stóð a hans innilegu löagun til
að komast áfram, að komast til Irkutk, en sem samferða-
menn hans aldrei skildu í, þar sem þeir álitu hann blindann
Hann vissi að til stóð að svíkja horgina í hendur Tartaranna
og hann vissi að líf stórhertogans var i veði. Hann vissi alt
innihald hréfsins og þess vegna var lífsvon stórhertogans og
vörn hæjarins undir því komin enn, að hann næði takmark-
inu í tæka tíð.
Þessa sögu alla sagði hann stórhertoganum í fáum orð-
um, Hann sagði einnig og með meir en lítilli nákvæmni
og tilfinning frá því, hvaða þátt Nadía átti í því, að hann var
kominn alla leið.
“Hver er þessi stúlka ?” spurði stórhertoginn.
“Hún er dóttir útlaga eins, Yassili Feodórs”, svaraði
Strogoff.
“Dóttir kapteins Feodors”. svaraði stórhertoginn, “er
ekki dóttir útlægs manns lengur ! Það er enginn útlagi til í
Irkutsk!”
Nadía þoldi ekki meðlætið eins vel eins og mótlætið í
þetta skifti. Hún hneig aflvana niður fyrir fótum stórher-
togans, en hann rétti henni hendina og reisti hana á fætur,
um leið og hann rétti Strogoff hina.
Einni klukkustund síðar var Nadía vafin örmum föður
síns.
Mikael Stregsff, Nadía og Yassili Feodór voru öll sam-
einuð. Og ekkert þeirra gat óskað eftir né gert sér grein fyr-
ir æðri ánægju.
Tartararnir höfðu verið yfirbugaðir í síuu tvöfalda á-
hiaupi á borgina. Vassili Feodor, með sínum fáu mönnum,
hafði rekið þá á flótta, er fyrstir nálguðust Bolchaia-hliðið
í þeirri von að þar væri óhindruð braut. Hugur Feodors
hafði sagt honum svo fyrir, að þar mundi þurfa á vörn að
halda, og þess vegna hafði hann ekki yfirgefið það nágrenni
Um sama leyti og borgarmenn hvervetna voru að reka
Tartarana á flótta, höfðu þeir sem við eldana börðust einnig
fengið yfirhöndina þar. Olíubálið á fljótinu, þó hræðilegt
væri meðan það varaði, entist ekki lengi, en dó út eins fljótt
og það hafði kviknað. Það brunnu að eins þau húsin, eða
sumt af þeim, sem næst voru fljótshakkanum, en lengra
náði eldurinn ekki, vegna drengilegrar varnar hæjarmanna.
Áður en dagur rann voru allir Tartararnir flúnir til her-
búða sinna. Höfðu þeir látið eftir fjölda marga fallna og
sára á vígvellinum úti fyrir virkisveggjunum.
A meðal hinna föllnu var hin fagra, en fláráða gifta-kona,
Sangarre. Hún gekk of nærri horgarveggjunum í leit sinni
eftir félaga sínum Ogareff.
Svo liðu tveir dagar að Tartararnir gerðu horgarmönnum
enga árás. Þeir höfðu frétt um dauða Ogareffs og það dróg
úr þeim kjarkinn. Hann var lífið og sálin í herferð þessari
allri. Það var hann einn, sem með ráðum sínum og uppá-
stungum, hélt öllum þassum khana-hóp saman og knúði þá
út í þessa ferð, í þeirri von að taka alla Síheríu her-
skildi.
Borgarmenn rýrðu vörðinn ekki hið allra minsta, þó
Tartararnir væru kyrrlátir, enda fjarlægðust þeir ekki, né
slitu herbúðum sínum.
I dagrenningu að morgni hins 7. Okóber vöknuðu menn
í Irkutsk við fallbyssudrunur í öllum áttum frá hæðunum
umhverfis borgina. Þessar drunur voru sannur gleðíhoð-
skapur. Þar var kominn herinn að norðan og austan undir
stjórn ICisselefs hershöfðingja, ssm á þennan hátt tilkynti
horgarmönnum komu sína.
Törtununum leizt nú ekki áreonilegt að leggja til orustu
undir horgarveggjunum. Þeir hiðu því ekki hoðanna, en
tóku upp herbúðir sínar undireins og þeir heyrðu fallhyssu-
drunurnar og héldu af stað frá Angara-fljóti.
Irkutsk var hófpin um síðir.
í flokki Róssa, er fyrstir komu inn um horgarhliðir,
voru tveir af vinum Mikaels Strogoffs. Það voru mennirnir
sem aldreiskildu í seinni tíð.Alcide Jolivet og Harry Blount.
Þeir, eins og mennirnir flestir á flekanum, höfðu komust á
ísspönginni upp á austurlaudið áður en eldi var slegið í olu-
nna á fljótinu. Um það atriði hafði Jolivet þannig ritað í
minnisbók sinni:
“Lá nærri að við yrðum étnir upp eins og sítróna í púns-
kollu!”
Þeir fögnuðu einlæglega, er þeir fréttu að þau Nadía og
Strogoff vorn heil á húfi sérstakl. þegar þeir frétta, að hinn
ötuli sendiboði var eftir alt saman með . óskertri sjón. Um
það reit Harry Blount í minnishók sína þessa athugasemd :
“Eldheitt jám er undir vissum kringumstæðum ónóg til
að eyðileggja sjóntaugarnar”.
Fregnritarnir settust nú að um stund í Irkutsk og sett-
ust við að færa saman í sögulega lieild ferðasöguna, uppreist-
arsöguna alla og alt markvert sem fyrir þá hafði boriö. A
sínum tima fóru svo þaðan til Lundúna og Parísar tvær
læsilegar ritgerðir um þetta efni, ritgerðir, sem algerlega
har saman, jafuvel í smáatriðum öllum, og er þó slíkt sjald-
gæft mjög.
Endalok uppreistarinnar voru skaðleg fyrir emírinn og
samvinnu-höfðingja hans. Þessi uppreist, eins og allar slík-
ar gegn jötninum í Rússlandi, var hanvæn fyrir þá. Fyrr
en Tartarana varði voru hermenn Rússa hvervetna á vegi
þeirra, sem nú tóku af emírnum jafnharðan allar borgirnar,
er hann og Ogareff höfðu áður unnið. Ofan á þessar ófarir
bættist vetrargrimdin, sem drap Tartarana tugum saman.
Það var ekki nema lítill hluti af hinum upprunalega her,
sem komst heim aftur lifandi á hjallana í Tartaralöndum.
Irkutskbrautin, sú er Strogoff kom eftir, var nvi óhult
öllum ferðamönnum á ný. Stórhertoginn var áfram um að
heQa ferðina til Moskva, en beið samt viljugur nokkra daga,
til að taka þátt í lijartnæmri athöfn, er gerðist fáum dögum
eftir að liðsaflinn kom.
Mikael Strogofffór á fund Nadíu, og í viðurvist föður
hennar talaði hann við hana á þessa leið:
"Þegar þú, Jladía, systir mín enn, fórst af stað áleiðis
til Irkutsk frá Riga, saknaðir þú nokkurs annars en móður
þinnar ?”
“Nei”, svaraði mærin. “Ég hafði ekkert annað að
syrgja”.
“Svo það er þá ekkert brot af hjarta þínu eftir þar vestra?”
spurði Strogoff.
“Nei, bróðir, ekki ein ögn”.
“Þá lield ég, Nadía”, hélt Strogoff áfram, “að guð, þar
sem hann lét okkur hittast þannig og gegnum ganga svo
margar og miklar þrautir sameiginlega, hafi með því hlotið
að ætlast til, að við byggjum saman alla okkar æfi”.
“Ó”, var eina orðið, sem Nadía kom npp í hráð, en
fleygði sér í útbreiddan faðm ástvinarins. Svo sneri hún sér
til föður síns og ætlaði að segja eitthvað, en kafroðnaði og
kom ekki upp nema : “Faðir minn!”
“Það er mér innileg gleði, Nadia”, tók þá Vassili Feo-
dór fram í, “að kalla ykkur bæði börnin mín”.
Hjónavígslan fór fram í dómkyrkjunni í Irkutsk. Þó við
höfnin í sjálfu sér væri lítíl, var liún samt tilkomumikil i
því tilliti, að þar voru viðstaddir allir höfðingjar horgarinn-
ar og þeir sem þar voru staddir. Ferð hrúðhjónauna austur
um landið var þegar farin að umhverfast í nokkurskonar
Odysseifs-sögu og fór frá munni til munns, og allir f horg-
inni æðri og lægri vildu við þetta tækifæri sýna, hve þakk-
látir þeir voru bæði hrúðguma og brúður.
Fregnritarnir voru auðvitað viðstaddir. Þeir þurftu að
segja frá þeirri athöfní hlöðum sínum.
“Hefirðu nú ekki lönguu til að fara og gera hið sama ?”
spurði Jolivet vin sinn.
“Heimska!” svaraði Blount. “Eu ef ég ætti frænku, eins
og þú--------!”
“Frænka mín ætlar ekki að giftast!” svaraði Jolivet hlæj-
andi.
“Það þykir mér vænt að heyra”, svaraði Blount, “því |
nú er talað um að ófriðlega horíi með Bretum og Kínverjum.
Hefirðu ekki löngun til að fara til Peklng og sjá hvað þar er
að hafst?”
“Einmitt, minn góði vinur”, svaraði Jolivet. “Ég var
rétt í þann veginn að stinga upp á þessu við þig!”
Skömmu síðar lögðu þessir vinir, sem ekki máttu skilja,
af stað til Kínlands.
Fáum dögum eftir vígsluna lögðu hin ungu brúðhjón af
stað til Evrópu, og var Vassili Feodór í för með þeim. Þjóð-
vegurinn, sem á austurleið var stráður hörmungum og þraut-
um, var nú hvervetna stráður hlómknöppum ánægjunnar og
gleðinnar. Þau fóru hart yfir landið í einum þessum nafn-
fræga sleða, sem flýgur með jámhrautarlestahraða yfir hinar
svelluðu Síheriu sléttur.
Þau gáfu sér þó tíma til að stanza um stund á vestur-
bakka árinnar Dinka. Þar var hið lága leiði Nikulásar og
þar lét nú Strogoff reisa kross vír tré. Og þar í seinasta sinni
flutti Nadía þögula bæn yfir beinum vinar síns og Strogoffs,
sem undireins var svo lítillátur, en hugrakkur og ötull, og
sem hvorugt þeirra nokkru sinni gleymdi.
I Omsk heið Marfa gamla þeirra í heimkynni sínu, óðuli
föður og feðra Strogoffs. Þar lieilsaði' hún með fögnuði ungu
stúlkunni,sem hún svo oft nú þegar hafði kallað ‘,dóttur”.
í þetta skifti hafði þessi gamla hetja óskertan rétt til að við-
urkenna son sinn. Hún gerði það lika ærlega og var sem
mátti stolt af því.
Eftir nokkurra daga dvöl í Omsk héldu þau hjónin og
Feodór áfram ferðinni.
Dr. Feodor settist að í Pétursborg og hvorki dóttir hans
né tengdasonur höfðu upp frá því ástæðu til að skilja við
hann, nema þegar þau stökusinnum brugðu sér austur til
Omsk til að heimsækja móður sína og tengdamóður.
Keisarinn sjálfur fagnaði sendihoða sínum, gerði hann
að sinum sérstaka aðstoðarmanni og sæmdi hann heiðurs-
einkunninni “St. Georgs krossinum”.
Með tið og tima náði Strogoff háum og áhyrgðarfullum
völdum í Rússlandi. En það er ekki meðlætissaga hans,
heldur sú sem höndlar um hættur og þrautir, sem verð-
skuldar að hún sé skráð.
Lýkur svo sögunni af Síheríuför Mikael Strogoffs.
01LÐ ^ ©COCDDíl
Þeir vilja ekki reykja neitt annað.meðan þeir geta fengið Old Chum,
jafnvel þó þeir þurfi að fá það til láns, því þeir fá ekkert tóbak sem
þeim fellur eins vel, og sem gefur eins kaldan og mildan reyk.
1>. Kitcliie & Co JlnnufaetiirerN HlOliTKBAL.
The American Tobacco Co’y op Canada, Ltd. Successors.
Hnnn W SInrknHnr selur f^rir Penin£a út 1 hönd alls
n 11,1,1 99 *.UlUUnUUUI , konar jarðneskt gripaogmann-
... eldi. Einnig eldivið af mörgu
131 Higgims Str. tagi, þurran sem sprek og harðan
sem grjót, alt f'yrir neðan sann-
gjarnt verð. Gott viðmót. Áreiðanleg vigt. Flutt þangað sem óskað
er og sett þar sem um er beðið. — Gunnar Sveinsson vinnur í búðinni.
Islendingar i Selkirk!
Það vinnur enginn íslendingur sem stendur í búð þeirra félaga
Moody og Suthcrland,
en það þarf ekki að aftra neinum, því Mr. Moody talar ídenzku reiprennandí.
Finnið hann að máli þegar þið þurfiðjið kaupa eitthvað af járn eða blikkvarn
ingi. — Hann selur hinar nafnfrægu
Grand Jewel Stove’s
og að sjálfsögðu hitunarofna á allri
stærð, Upplag rnikið af líkkistum á
allri stærð og alt sem þeim til heyrir
Mjöl- og fóður-
verzlun
Stórt upplag af Lake of theWoods
kveitimjöli æfinlega fyrirliggjandi.
MOODY & SUTHERLAND
HARÐVÖRUSALAR.
Evalme Street. — — — — West Selkirk.
Dominion of Canada.
fyrir
TAKIÐ EFTIR!
Ég hefi nýlega sett upp búð á horn-
inu á Nellie Ave. og Ness Str., og von-
ast eftir að geta selt eins ódýrt og aðrir,
og máské ódýrar. Komið og sjáið áður
en þið leitið annarsstaðar.
Eg útvega stúlkum vistir, og geta
þær sem vanta vistir vitjað min.
Búðin er á horninu á NELLIE
AVE. & NESS STR.
Guðbjörg Þorbergsdóttir.
_ CAVEAT8.
TRADE MARKS,
DE8ICN PATENTS,
_ . . COPVRICHT8, eto.
For fnformatlon and free Handbook wrlte to
MUNN & CO.. 861 Broadway, New Voric.
Oldest bureau for securlng patcnts ln Amerlca.
Kvery patent taken out by us is brought before
tlie publio by u notico given íree of cbargo lu tbe
^íinififjc ^iiicticíia
clronlatlrm of any aclcntlflc pnpcr In th«
world. Splendldlv lllustrated. No lntclllgent
man ahould be without it. Weekly, fta.OOa
year; $1.50 slx months. Addrcss. MUVN'* CO,.
PUBLisgEBS, 361 Broadway, Ne w York Clty,
N
orthern Paciíic
RAILROAD
TIME CARD.—Taking effect Sunday
Dec. 16. 1894.
MAIN LINE.
North B’und
li?
Sfl
so .
'Sc2
Þ-t
M Á-
W'3
■3«
rt o
PLlflfl
~ ó
02*5
l-20p| 3.15p
l.Oöp
12.42p
12.22p
11.54a
11 31a
11.07a
10.31a
10.03a
9.23a
8.00a
7.00a
ll.Oöp
1.30p
3.03p
2 50p
2.38p
2.22p
2.13p
2.02p
1.40p
1.12])
12.59p
12.30p
12.20p
8.35a
4.55ai
3.45p
8.40p
8.00p
10.30p
Soouth Bucd
STATION8.
.. Winnipeg..
♦Portage Junc
* St.Norhert..
*. Cartier....
*.St. Agathe..
*Union Point.
*Silver Plains
.. .Morris....
.. .St. Jean...
. .Letellier ..,
.. Emerson .,
. .Pembina. .
Grand Forks.
.Wpg. Junc.
Duluth
Minneapolis
.. .St. Paul..
.. Chicago
ÞhTS
C
+> cð
•sS
12.1f.þl
12.27p
12.40p
12.52p
l.lOp
1.17p
1.28p
1.45p
1.58p
2.17p
2.35p
2.50p
6.30p
lO.lOp
7 25a
6 30a
7.10
9.35p
5.30a
5.47a
6.07a
6.25a
6.51 a
7.02a
7.19a
7.45a
8.25a
9.18a
10.15a
11.15»
8.25p
1.25p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bound
ÍPfe
O)
0
Þt O
u* <
® CO
0. 3
STATIONS.
s__________
.20pj3.15| 1
W. Bound.
•0 .
2 o
°
200,000,000 ekra
i hveti og heitilandi í Manitoha og Vestr-territóríunum i Canada ókeypisfyri
landnema. Djúpr ogfrábærlegafrjósamr jarðvegr, nægðafvatni og skógi og
meginhlutinn nálægt járnhrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 busheí ef
vel er umhúið. j
í inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
Bggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—inn víðáttumesti fláki í heimi af lítt hygðu landi.
Mdlmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landi;eldiviðr því tryggrum allan aldr.
Járnbraut frá liafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-jámbrautin í samhandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jámbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhafí Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú braut liggr um miðhlut frjósama heltisins eftir því endi-
löngu og um liina hrikalegu, tignariegu fjallaklasa, norðr og ver n
og um in nafnfrægu Klettafjöll Vestrheims.
HeUnæmt loftslag.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame-
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetrog sumar, vetrinn kaldr, en hjartr og stað-
viðrasamr; aldrei þoka og súld og aldrei fellihyljir, eins og sunnar í landinu.
Sambandsstjórnin { Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 áragömlum og hverjum kvennmanni, sem heflr
fiyrr familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
g ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu ogyrk
A þann hatt gefst hverjum manni kostr á að verða eigandi sinnar áhýlis
ðar og sjálfstæðr í efnalegu tilliti.
íslenzkar uýlendur
í Manitoha og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöð m
Þeirra stœrst er NYJA ISLAND, liggjandi 45—80 mílur norðr frá Winnipeg’á
vestrströnd Winnipeg-vatns. Vestr trá Nýja íslandi, í 30—25 mílna fiarlreeð
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN. í háðum þessum nýlendum er mikið af ö-
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nær höfuðstað fylkisins, en nokkr
hinna. ARGYLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestr frá Winnipeg; ÞING-
VALLA-NÝLENDAN, 260 mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílur norðr frá Calgary, en um 900 mílnr vestr frá Winnipeg. í
síðast töldum 3 nýlendunum er mikið af óhygðu, ágætu akr- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getr hver sem vill fengið með því.
skrifa um það:
að
Cwiiiniissioiicr of Doniinion I.aiuls.
Eða 13. L. Baldwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg
Canada.
.50p
•53p
,49p
,23p
,39p
1.58p
11.14p
11.21p
17.25P
2.17p
2.19p
2.57p
2.27p
1.57a
1.12a
0.37a
0.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
I. 30p
I. 07p
12.42p
I2.32p
12.14 p
II. 59a
11.38a
11.27a
II. OOa
I0.55a
10,-lOa
L0.3(»a
10.15a
lO.OOa
9.38a
9.21a
9.05a
8.58a
8.49a
8 35a
8.18a
8.00a
Winnipeg ,.|12.J5p| 5.
Morris ....
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland. .
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont ..
.Somerset...
♦Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
.. Baldur....
.Belmont....
Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
Brandon...
West-bound passenger
Baldur for meals.
1.50p
2.15p
2.4 ip
2.53p
fl.lOp
8.25p
8.48p
4.01 p
4.20p
4.36p
4.51p
5.02p
5.18p
5.84p
5.57p
6.17p
6.34p
6.42p
6.53p
7.05p
7.25p
7.45p
trains s
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATIONS. East Bound Mixed No. 144 Every Ilay Except Sunday.
5.45 p.m. .. Winnipeg.. 12.10p.m.
5.58 p.m *PortJunctioii 11 55 a.m
6.14 p.m. *St. Charles.. 11.29 a.m.
6.19 p.m. * Headingly.. 11.21 a.m.
6.42 p.m. * W’hite Plains 10.57 a.m.
7.06p.m. *Gr Pit Spur 10.32 a.m.
7.13p.m. *LaSalle Tank 10.24 a.m.
7.25 p.m. *.. Eustace... 10.11 a.m.
7.47 a.m. *.. Oakville.. 9.48 a.m.
8.00 a.m. *. . .Curtis. . . 9.84 a,m.
8.30 a.m. Port.la Prairie 9.15 a.m.
ISuinbers 107 and ]Ub fiave thrc
Pullman Vestibuied DrawingRoom S
ing Cars between Winnipeg, 8t. Paui
Minneapolis. Also Palace DinÍDg (
Close connection at Chicago with eas
lines. Connection at Winnipeg Junt
with trains to and from the Pacific c
Forrates and full information
cerning connection with other lines,
apply to any agent of the company, c
CHAS.S. FEE, H.SWIRFOR
G.P.&.T.A., Sí.PmiI. G»n Agt j
CITY OFFICE
486 Maiu Str., Winnipe