Heimskringla - 24.12.1896, Blaðsíða 2

HEIíÆSKRINGLA 24 DES.1896.
Heimskringla |
PUBLI.SHED BY ®
The Heimskringla Prtg. & Publ. Co. |
•• ••
Verð blaðsins í Canda og Bandar.: ®
$2 um árið tfyrirfram borgað] ®
Sent til íslands [fyrirfrain borgað s
af kaupendum bl. hér] 91. g
•••• $
Uppsögn ógild að lögum nema 9
kaupandi sé skuldlaus við blaðið. •
oeao |
Peningar sendist í P. O. Money •
Order, Registered Letter eða Ex- •
press Money Order. Bankaávis- 9
anir á aðra banka en í Winnipeg •
að eins teknar með afföllum. «
•
• 0 09
EGGERTJOHANNSSON |
EDITOR. •
EiNAR OLAFSSON J
BUSINESS MANAGElt. O
• • •• %
Office : •
Corner Iíoss Ave & Nena Str. J*
P. O. Box 305. J
•••••••••••••••••••••••*
Hagskýrsla.
Fylkisstjórnarskýsslan síðasta fyr-
:ír 1886, áhrærandi uppskeru í fylkinu o.
H. er útkomin og sýnir, að kornteg-
unda, uppskera öll í Manitoba var minni
•en á var ætlað í skýrslunni. sem út
kom í Ágúst. Öll korntegundauppsker
an til samans er heldur minna en helirf-
ingi minni en í fyrra sumar. Hveiti
uppskeran er sérstaklega rýr. — vantar
talsvert á að hún sé helmingur á móti
hveitiuppskerunni í fyrra. Hveitiupp-
skeran í fyrra var 31,775,038 bush, en á
ziðastl. sumri ekki nema 14,433,706.—
Korntegunda uppskera öll á síðastliðnu
sumri var 30,442.552 bush., — í fyrra
61,251.161.
Á síðastl. hausti voru kartöflur
teknar upp úr 12,260 ekrum í Monitoba,
og gáfu þær af sér samtals 1,962,490
bush., eða 160 bush. af ekrunni til jafn-
aðar. Aðrir rótaávextir voru teknir
úr 6,715 ekrum, .er gáfu af sér samtals
I, 898,805 bush., eða 282 bish. af ekr-
unni að meðaltali.
Fénaður í fylkinu er nú talinn að
vera (25. Nóvember):
Hestar talsins............... 95,145
Nautpeningur alls............210,507
Sauðkindur alls.............. 33 812
Svín alls.................... 72,562
Fénaður sendur burt úr fylkinu, til
slátrunar á síðastl. sumri, aðallega ef
ekki eingöngu eil Englands, er þannig
talinn : Nautgripir 13,833, svín 3,834.
Sauðfé ekki talið.
Tíl slátrunar í Wianipeg seldu
bændur 22,000 svín á síðastl, sumri,
og 226,455 alifugla. Sauðfé og naut-
gripir ekki taldir.
Af lieima tilbúnu smjöri hafa bænd
ur selt 1,469,025 pund á árinu og fengu
að meðaltalt 11'] cents fyrir pundið.—
Skýrslurnar eru enn ekki algerðar yfir
alt smjör sem búið var til á smjörgerð-
arhúsum á sumrinu, en gert ráð fyrir
að það séu 776 þúsund pund. Áætlað
ar og að á sumrinu hafi verið búin til í
íylkinu 986 þúsund pund af osti,
Áætlað er að 675.315 dollars hafi á
sumrinu verið varið til húsagerðar á
bújörðuin bænda i öllu fylkinu.
Áætlað er að sléttueldar í haust
hafi ollað eignatjóni, er nemi 950,000,—
móti $138,840 í fyrra.
Sjaldan eða aldrei áður hefir eins
mikið af ökrum verið tilbúnir fyrir sán-
íng undir eins og snjó leysir, eins og
mú. Er talið að þannig séu tilbúnar
fyrir sáningu 968,830 ekrur, — þar af
haustplæging 524,810 ekrur, hvílt land
361,610 ekrur og ný plæging (fjrrsta
plæging) 82,710 ekrur.
VKITT
HÆ8TU VBROLAUN A HF.IMSSÝNINGUNN
DH
BAHINO
POWDIR
IÐ BEZT TILBÚNA
•oblönduð vinberja Cream of Tartar
powder. Ekkert áiún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynslu.
j Framfarir íNýjaíslandi
Það er hvorttveggja að það hefir
lengi klingt, að Nýja ísland sé fram-
faralaust hérað, enda verður þvi ekki
neitað að framfarir þar eru litlar, þegar
á heildina er litið. Þó einkum að því
er landbúnað snertir. En þó eiga þar
sér stað framfarir og þær ekki svo litl-
ar hjá ýmsum einstaklingum. Það
hefir lengi verið viðurkent af öllum
þorra manna, að þeir bræður Stephan
og Jóhannes Sigurðssynir, kaupmenn
að Hnausum séu stórvirkari í að ryðja
sér braut en aðrir í nýlendunni, enda
hafa þeir lika gefið ástæðu til þess á-
lits. Þó hafa þeir aldrei tekið eins stór
skref og þeir eru að taka nú.
Sem stendur hafa þeir fjölda manns
í vinnu norður á “Little GeorgeV’-eyju
í Winnipegvatni, yfir 200 mílur frá Sel-
kirk. Eru þar nokkrir að byggja ís-
hús, aðrir að taka upp ís og aðrir að
höggva eldivið—Cord-wood. Heima
hjá sér hafa þeir og ákveðið að láta
höggva mikið af eldiviö i vetur og eru
þegar byrjaðir á því. Alt þetta er
undirbúningur til að geta stundað
fiskiveidar f sumar komaudi í stórum
stíl á norðurvatninu. En það þarf
meira en þetta til þess. Það þarf gufu-
bát líka, en hann er ekki til.
Auk þess því að leggja í allan þann
kostnað, sem ofangreind störf hafa í
för með sér, í netaútgerð o. s. frv., liafa
þeir því ákveðið að smíða nýjan gufu-
bát í vetur og verður að líkum byrjað
á því í næstk. Janúar. Verður hann
stærstur bátui á Winnipegvatni, að
undanteknum þeim ‘City of Selkirk’ og
‘Premier’, og svo rambyggilega gerður
sem föng eru á. Trjáviður rétt allur
í bátinn verður fluttur vestan úr Brit-
ish Columbia og æfður skipasmiður frá
Bay City í Miohigan hefir verið fenginn
til að standa fyrir smiðinni. Vélarnar
voru keyptar í fyrravetur hjá einu
bezta vélasmíðisfélaginu i Toronto—J.
Perkins-félaginu, og hafa þær legið í
Selkirk síðan i sumar er leið. Þeir sem
hafa skoðað þær og vit hafa á slíkum
hlutum ber saman um að ekki séu aðr-
ar slíkar á Winnipegvatninú. Á bátn-
um verður frystihólf sem rúmar tvö
járnbrautarvagnhlöss af fiski (um 30
tons). Er svo til ætlað að báturinn
verði albúinn í vor er kemur, undireins
þegar is leysir af vatninu.
Það er í stórt ráðist þetta fyrir
menn, sem ekki hafa því meiri efni.
Þeir hætta öllu sínu í þetta fyrirtæki
og til þess þarf meira !en meðal þor og
kjark. Alls vegna er því óskandt að
fyrirtækið heppnist. Það er þýðingar-
mikið fyrir Nýja Island sérstaklega, að
því er atvinnusnertir, því það hafa þeir
bræður hugsað sér að hafa helzt enga
aðra enlíslendinga í þjónustu sinni. En
eins og Islendingar hafa rekið sig á er
hinum hérlendu fiskifélögum tamt að
taka svo marga kynblendinga og Indí-
ána í vinnu, af því þeir íást fyrir
minna kaup en aðrir, og vilja að auki
þola meiri vosbúð og verri aðbúnað að
öllu leyti en aðrir.
Gangi þeim bræðrum vel, getur það
orðið til þess að aðrir fari að gefa fiski-
veiði í stórum stíl gaum betur en áður
og fari að leggja sig fram til, þess að
annað islenzkt fiskiveiða- og verzlunar-
félag komist á fót. Því, ef vel er á
haldið, — ef stjórnin ekki leyfir sérstök-
um vinum sínum að sópa öllum fiski
úr vatninu með fyrirdráttarnetum, þá
er fískiveiði og verzlun á Winnipeg-
vatni ekki nema rétt að byrja.
Vér óskum Ný íslendingum til ham-
ingju með þessa tilkömumiklu stofnun
jafnframt og vér óskum að fyrirtækið
heppnist þeim bræðrum eins vel og
þeir verðskulda að það heppnist.
Kostbært þing.
Ef samþykt verður frumvarp Loui-
siana-þingmannsins, og það er langtfrá
óhugsandi að það verði, fer þjóðþing
Bandaríkja að skara bam úr flestum, ef
ekki öllum þingum, að því er kostnað
snertir. Ef þing er alskipað sitja þar
nú : I neðri deild 357 menn og í efri
deild 90. Eins og nú stendur hefir hver
þessara manna 95000 laun um árið—rétt
um $16 á dag fyrir hvern virkan dag í
árinu. Að meðtöldum aukalaunum
þingforsetanna, eru þingmannalaun
þessara 447 manna samtals um 2,240,000
dollara, auk alls ferðakostnaðar. En
þetta þykja ekki lífvænleg laun og þess-
vegna er stungið upp á að auka alla
upphæðina svo nemi 81,345 000 á ári.
Fáist sú launaviðbót, verða þingmanns-
launin út af fyrir sig, auk ferðakostnað-
ar vitanlega, nokkuð meira en $3J milj.
á ári. Fái þeir þyí framgengt að launin
verði þaimig aukin, efrideildarþing-
manna gerð $10,000 og þeirra í neðri-
deild $7,500, þá verða laun þeirra á
hverjum virkum degi: I efrideild $33,33
en i neðrideild $25,00,—eða $2.50 á hverja
klukkustund, sé þeim ætluð 10 srcmda
vinna á dag, að meðaltali, og það er
sannarlega vel í lagt. Það er síst að
undra þó nógir bjóðist, sem hafa allan
vilja til að verða þjóðþingmenn.
Eins og nú er, er svo talið að efri-
deild Bandaríkja þjóðþingsins, sé kost-
bærasta þiugdeildin í heimi undir eins
og hún er efalaust rikasta þingdeildin.
þvi þangað kemst helst enginn, sem
ekki er í tölu miljónaeigendanna. Þó
verða það því fremur sönn ummæli um
efrideildina, ef samþykt verður að færa
laun þingmannanna úr $5,000 í $10,000.
Fáist sú launaviðbót, verða laun þeirra
virkilega sem næst $15,000 á ári fyrir
hvern mann. Aukagjöld þeirra nema
sem sé nú orðið sem næst $5,000 á ári,—
voru rétt $1883 á hvern efrideildarþing-
mann á síðastl. ári. I þessum aukagjöld.
um er falinn ferðakostnaður o. þvl. í
neðrideild eru þingmenn það sparsam-
ari, að férðakostnaður þeirra og auka-
gjöld til samans nam bara $939,00 á
mann á síðastl. ári. Með öðrum orðum
þar sem efrideildarþingra >nn þurftu einn
dollar í aukakostnað, þar létu neðri-
deildarþingmenn sér nægja 20 cent.
Það er hvorttveggja að staðan er
vandasöm og dýrt að búa í Wathington,
enda má þjóðin út með skildinginn til
þingmanna sinna,—yfir $3 milj., eins og
nú er, að eins í laun og ferðakostnað.
Antonio Maceo.
Það er enn alveg óvíst að þessi her-
konungur Cubamanna sé dauður. Sög-
urnar um það og lýsingarnar af likinu,
fötum sem hann var í m. fl. sýnist auð-
vitað svo greinilegar, að þar geti eng-
inn efi verið. En þess ber að gæta að
þetta er í sjöunda skiftið að Spánverjar
hafa útbreitt þá fregn, að Maceo væri
fallinn. Það er líka sannast að Cuba-
menn trúa því ekki enn, að sögurnar
sé sannar. Sem vott þess má geta þess
að 17. þ. m. kom bréf frá Havana til
manns í Key West á Florida, þar sem
segir að í stað þess að liggja dauður í
Havana sé Maceo nú á ferðinni til
móts við yfirherstjóra Cubamanna—
Maximo Gomez, og að hann hafi með
sér 5000 hermenn. Það er sagt að enda
í Havana séu menn farnir að halda sög
urnar um dauða hans nokkuð blandnar
Meðal annars er því haldið fram, að
líkið sem stjórnin geymir og segir lík
Maceos sé af eldri manni en Maceo, og
að maðurinn sé alskeggjaður, þar sem
Maceo hafi bara efrivararskegg. Fregn-
riti blaðs eins hafði boðið $250 fyrir ljós
mynd af líkinu, ef það væri lik Maceos.
og $100 fyrir myndina undir öllum
kringumstæðum, en u.yndina fær liann
ekki enn og þykir gi nsamjegt.
Maceo er fæddi ; 1818 og er hinn
siðasti af 9 bi æðruin sínum, sem allir
hafa látið lítíð í fi. Isisbaráttu Cuba-
raanna. Faðir liai ■», Marcus Maceo,
var bóndi, og hafði bann Antonio sí
felt í ferðalögum m ili búgarðsins og
kaupstaðarins. Einu sinni þegar liann
kom heim úr kaupstaðaiferö áriö 1888
sagði hann þær fréttir, að Cubamenn
hefðu hafið uppreist og að hann vildi
fylla flokk þeirra og berjast gegn Spán-
verjum.sem hanri á ferðum sínum liafði
lært að hata fyrir meðferðina á fólkinu.
Karl faðir hans hafði vænt'bú og 11
börn, 9 drengi og 2 stúlkur, og leizt
þess vegna ekki á tillöguna. Fékk
hann talið svo um fyrir eldri sonum
sínum, að þeir afréðu að vera kyrrir og
afskiftalausir. En karl var samt með
lífi og sál með Cubamönnum, og að þvi
höfðu [Spánverjar komizt, því kvöid
TVVTVTTTTTTTTTTTTTVTT t
Ths
. a
J 3
Is invaluable, if you aro run
i\vn, as it is a fcod as well as
medieine.
rho D. & L. Emiilsion
II boild yoa up if your general health is
mpaired.
rho & L. Efmiision
:ho bc3t and mos.t palatabfc preparation of
;od Livcr Gil, agreeing with íb« moatdeli-
ate stomachs.
rho D. & L. Emulsion
írescribed by the leading pbysicians of
^anada.
rho D. & L. Emulsíon :
a marvellous fleth prodncer and will give
ou an appetite.
50«. &. ©1 per Boitle
sure you gct j OAViS & lAWBtNCE Oo., ITO.
he geiiuúltí | MONTREAL
eitt þegar karl og eldri synir hans
komu heim úr kaupstaðarferð, var bú-
ið í rústum, húsin brend, kvikíénaður
burtnuminn, uppskera eyðilögð. koDa
hans bundin við tré og liandleggsbrot-
in, 6 yngri synir hags alblóðugir og
meðvitundarlausir, og dætur hans
flúnar út á skóg og hálfdauðar úr
hræðslú og örvinglun, Nú var ekki
lengur ástæða til að hika. Daginn eftir
var konum og yngsta syni komið fyrir í
nágrennini, en karl kallaði sonu sína
átta á fund og lét þá einn eftir annan
vinna þess eið, að leggja aldrei árar í
bát fyrr en Spánveriar væru flæmdir
burt af Cuba og eyjarskeggjar frjálsir.
Að þeir hafi haldið þann eið, sannar
saga þeirra, sem skráð er með eldi og
blóði um þvera og enddanga eyjuna.
Um þessar mundir var yfirherfor-
irigi Cubamanna Maxirno Gomez með
flokk manna í fjöllunum upp af búi
þeirra feðga. Einn dag var leiddur
fyrir hann aldraður maður, hár vexti
og holdskaipur, með 8 unglingspilta
með sér, sterklega, en stirðlega, Vildu
þeir allir gerast liðsmenn. “Kunnið
þið að berjast ?” spurði Gomez. “Ef
til vill”, svaraði karl og brosti. Rétt á
eftir fór spanskur riddaraflokkur þar
um og var flokxur manna sendur til
móts við þá, og sem hjó Spánverjana
niðurístrá. Fremstir í þeim flokki
voru Marcus Maceo og synir hans átta.
I þeirri fyrstu hviðu féll faðirinn, og
synir hans 3 voru fallnir innan þriggja
mánaða. í þeirri 10 ára styrjöld féllu
og 4 aðri r bræður Maceos: Miguel, Ju-
lio, Filepe og Thomas. Antonio stóð
einn eftir, því yngsti bróðirinn, Jose,
var of ungur enn til að bera vopn. An-
tonio var hvervetna þar sem mannhætt
an var mest og vann einn sigurinn á
fætur öðrum. Eftir að hann varð
flokksforingi kom hann fjandmönnum
sínum stundum svo á óvart, að hann
hjó þá niður og rak á flótta, áður en
þeir gátu hleypt af einni byssu. Um
þessar mundir hitti hann erkifjanda
sinn Valeriano Weyler, sem nú er und-
irkonungur Spánverja á Cuba, í fyrsta
skifti, og varð fyrsta kveðjan sú, að
Wayler flúði og skildi eftir á vígvellin-
um 500 menn særða og dauða. Stuttu
síðar var Maceo gerður að hershöfð-
ingja og lagði hann sig þá fram betur
en nokkru sinni áður. í eirini orust-
unni var hann skotinn og/órkúlan
gegnum lungnablað, en hann komst
uridan og lifði. Eftir það var hann
varkárari. Um þossar mundir gekk
•J"se bróðir hans í her Cubamanna og
f.vlgdi Antonio .hvervetna. Tóku þeir
þá upp þá hernaðaraðferð, að leggja
bygðir og býli Spánverja í rústir.brenna
og bræla.
Mitt í þessum æðisgangi írétti hann
að foringjar Cubamanna hefðu gengið
að friðarsamningum við Spánverja.
Féll honum það illa, en svo varð þó að
vera, og hélt hann þegar suður til Ja-
maica. Samkvæmt samningi fluttu
Spánverjar hann og undirforingja hans
alla þangað á spænsku herskipi, því
upp á þá skilmála eina vildi Maceo
leggja niður vopniti. Þegar til Jaina’C i
kom settist hann við að lesa um her-
stjórn og las alt sem hann náði i seiu nð
því laut. Eftir 2 mánuði fór liann ul
New York í dularklæðuin og þaðuil
vestur á hermannaskólann í West Point
í New Yorkriki og náði sór þar í vinnn
sem hestasveinn. Engan á skólanum
gruriaði að þessi hðrundsdökki, þægi og
viljuci þjónn með eldsnöru augun væri
hin nafnkunna hetja Cubainanna.Hann
kom sér Jiar vel við alla og á laun las
hann og læiði alt sem lært varð í sam-
bandi við herrnensku Og herstjórn.
Þegar hann hafði þannig í laumi
numið alt sem kostur var á á skólanum
fór hann til New York og þaðan með
fyrstu ferð til Costa Ri-ca i Mið-Ame-
riku og Iiafði með sér allar lierfræðibæk
ur, sem íiann gat náð f. Þar hélt hann
áfram náminu og æfði sína gömlu fylg-
ismenn og undirforingja, er þar voru
hjá honum. Árið 1888 fór hann að
brjótast, í að koma af stað uppreistinni,
sem tni stendur yfir. Fór þá fram til
Cubii og li-zt vera ökumaður, en Spán-
v rjar komust að hver hann var áður
en langt !nið og neyddu hann til að
flýj.i, þaðan. Hélt hann þá til Costa
Rici aftur og fór þá að skrifast á við
Cuba->vini í ötlum löndum. Af því
leiddi að viuir Cuba fóru að sameina sig
í félög um þv r og endilöng Bandarík-
in. í lok ársins 1894 var alt tilbúið og
i lok Febrúar 1895 flaug sú fregn um
lönd öll :< ö ,v« jöld væri hafln á Cuba.
í Febrúav fór \Iaceo fram til eyjarinn-
ar i aðð 16 æfða foringja, en ekki voru
þeir f.yrri ! omnir á land, en Spánverjar
róðus < þá Stóð viðureign þeirra í
tvo sólarhringa og fóllu þar sumir af
mönnum hans. Og einu sinni skall
hurð svo nærri hælam, að kúla smaug
gegnum battinn á höfði Maceos. Um
siðir komst hann undan og fór eiim síns
liðs urn skóga og dróg fram lífið á á-
vöxtutn einum. Einn daginn rakzt
hann á hóp af Cubamönnum, sem her-
tóku hann þegar og drógu hann fyrir
foringjann, er spurði hver hann væri.
“Eg er einn þeirra, sem vil leggja
lífið í sölurnar fyrir frelsi Cubamanna”,
svaraði hann.
“Hvert er nafn þitt ?” spurði for-
inginn, sem ekki leizt á þennan mann,
allan rifinn og tættan.
“Antonio Maceo”, var svarið.
Foringinn var tregur til að trúa
því fyrst um sinn, að þessi ræfill væri
hirm nafnkunni leiðtogiCubamanna, en
inuan skams komu menn fram sem
þektu hann og var þá fögnuður Cuba-
manna mikill. Innan fárra vikna var
hann búinn að safna saman 1000 ötul-
um fylgismönnum og var þá tekinn að
kljást við Spánverja. Síðan hefir ekk-
ert uppihald verið á sókninni. Jafn-
framt og hann hefir litað landið í blóði
fjandinannanna hefir hann jafnt og
stöðugt aukið lið sitt og Cubamanna í
heild sinni. Og nú lcemur sagan, að
hann hafi fallið í smáorustu, svikinn í
trygðum. En sem sagt, Cubamenn
trúa ekki enn að hann hafi látið gabba
sig og að svo lítið hafi lagzt fyrir helj-
artnennið.
Heilla-óskir margar
hafa borist blaðinu Montreal “Witness”
á síðastl. ári. í minningu þess að þá
voru liðin 50 ár frá því blaðið fyrst kom
út, hafa útgefendurnir prentað fjölda af
bréfum frá gömlum viðskiftamönnum,
þar sem lýst er einu og öðru ástandi fyr-
ir hálfri öld síðan. Auk þess sem bréfin
öll voru sérlega fróðleg, lýstu þau öil á-
nægju sinni yfir blaðinu og óskuðu því
langra og góðra lífdaga. Hér er eitt
sýnishorn þessara bréfa, hvað blaðið
sjálft snertir :
“Það var sóknarprestur minn, sem
fyrst kom mór til að skrifa mig fyrir
blaðinu. Hann var að tala um óhoil-
næma “literature”,á stólnum,og mintist
í því sambandi á “Witness,” sem hann
mælti með sem ákjósanlegu blaði fyrir
unga og gamla. Stuttu síðar sendi ég
eftir blaðinú, og þó síðan séu nú liðin
full tuttugu ár, hefi ég tekið það reglu-
lega síðan og haft bæði gagn og ánægju
af. Verðið er mjög lágt, en “Witness’’
er sannur Daníel í blaðaflokknum. Það
berst ætíð fyrir réttlæti, hófsemi og öllu
sem mannkyninu er til góðs og skapar-
anum til dýrðar. Og svo hefi ég þá einu
bón fram að bera, að stórveldi landsins,
blöðin og kennimennirnir, vinni að út-
breiðslu þessa tilkomumikla blaðs og
að blöðin taki þessa grein, eitt eftir öðru
og að prestarnir mæli með Witness af
stóluum.
Jnhn W. McKenzie,
Glen Oak, Ont.
Ungur nftur.
Yiltu sleppa við lasleika elli-
lúanna ?
Paines Celery Compound er
styrkjandi og lífgandi fyrir
þá sem g-amlir eru.
Gamlir menn virðast verða lasnari
og lasnari eftir því sem mánuðirnir líða.
Þeir þjást af hægðaleysi, vindþembingi,
drunga og doða, gigt, meltingarleysi og
flogagigt. Þeir eru búnir að hafa einn
eða fleiri af sjúkdómum þessum árum
sanjan. Sjúkdómar þeirra stafa allir
frá taugnnum.
Paines Cf;ler.V’ Compound er heims-
ins besta meðal við öllum kvillum sem
þjá gamla meiin. Það kemur reglu á
lifrina, innýflin og nýrun, og eyðir ó-
reglum þeim, sem svo oft þjá gamalt
fólk. Hinir bestu læknar mæla fram
með Paines Celery Compóund sem örf-
andi lífskraftana. það eykur matarlyst-
ina og styrkir dásamlega meltinguna-
Þegar þú ert gamall orðinn, þá skaltu
brúka Paines Celery Compound. Það
mun styrkja þig, endurnýja lífsafl þitt
og auka árum áuægju og friðar við æfi
þína.
Áður fyrri var fjöldi manna með
eyddu lifsafli og eyddum þrótt á leiðinni
til að verða karlægt fólk alla þeirra æfi,
en þeir þafa heilsu náð og orðið hraustir
og heilsugóðir, ef að þeir hafa brúkað
þetta náttúrunnar besta lífgandi meðal.
Vertu viss um að fá “Paines,” lyfið
sem gerir inennina unga og hina sjúku
heilbrigða.
Dánarfregn.
Laugardaginn 28. Nóvember næst-
liðinn lózt í Victoria á sjúkrahúsi bæj-
arins Miss Anna Mýrdal á 20. aldui sári.
Dauðamein hennar var mjög hastarleg
lungnatæring, sem byrjaði með blóð-
uppgangi frá vinstra lunganu. Hún
veiktist 2. Október, lá því að eins tæpa
tvo mánuði. Virtist hún sjaldan mjög
þjáð, jafnvel þó hitinn væri ait af mik-
ill í likama bennar. Veikindi þossi bar
hún með einstakri stillingu, kvBÍnaði
aldrei, en sagði ávalt að sór liði vel.
Nóttina siðustu som húu lifði þyngd’
henni svo, að morguninn eftir var sent
til mín, og var ég því stöðugt hjá henni
frá lieim tíma þar til um kvöldið kl.
nálægt 7 að hún andaðist, Áður hafði
ég ekkí fengið að vera hjá henni nema
tvo til þrjá tíma á dag. Þegar ég kom
til hennar þenna Sama morgun, sagðist
hún vera betri, og var hin rólegasta og
talaði svona orð og orö við mig allan
daginn, og eftir að seinna um daginn,
að Dr, Frank Hall, sem stundað hafði
hana í banalegunni, hafði vitjað henn-
ar, sagði bún að sér liði nú betur, því
hún bar mikið traust til hans sem lækn-
is, enda er hann álitinn að vora góð-
ur læknir. Anna sál. hafði fult ráð og
rænu fram í andlátið, og ávalt miðuðu
orð hennar að því að hughreysta mig,—
Hún fékk hægt an(Jlút og sofnaði ró-
leg hinum hinsta svefni.
Jarðarför hennar fór fram 2. þ. m.
frá baptista-kyrkjunni á Spring Ridge
í viðurvist flestra íslendinga i Victoria
og ýmsra fleiri. Rev. P. H. McEwen
hélt góða og huggunarríka ræðu og lét
syngja tvo ágætlega vel við eigandi
sálma og svo talaði hann nokkur hjart-
næm orð yfir gröfinní.
Arina sAÍ. var fædd í Nýja íslandi
23. Júlí 1877, fluttist þaðan með foreldr
um sínum 1880 til Pembina í Norður-
Dakota, hvar hún dvaldi 7 ár, og flutt-
ist svo áriðjl887 til Victoria í British
Columbia og þaðan aftur eftir 7 ára
dvöl eður árið 1894 til Point Roberts í
Washington. Hún var ávalt í foreldra
húsum, þar til hún fyrir rúmu hálfu
öðru ári síðan fluttist aftur til Victoria
og vann þar í vistum hjá góðu fólki
mjög vel látin, því svo mátti að orði
kveða að hún væri hugljúti hvers
manns er kyntist henni. Hún var
greind og námfús, stundaði skólanám
sitt með alúð og ástundun og náði á-
valt bezta vitnisburði fyrir hegðun.—
Anna sál. var búin að ráðgera að koma
heim til okkar foreldra sinna fyrripart
þessa vetrar og dvelja hjá okkur langan
tima, en henni auðnaðist það ekki, og
við foreldrar hennar, sem hún elskaði
og virti í lifinu ásamt öðru vandafólki,
sem þráðu heimkomu hennar, urðum
alt i einu svift þeirri gleðiríku tilhugs-
un, en í þess stað sjá hana hverfa úr
tölu hinna lifendu, og meguin nú þreyja
syrgjandí, en þó gleðjast í voninni um
að fá (að enduðu skeiðhlaupinu) að sjá
hana aftur og koma til hennar í dýrð-
inni, hvar maður vonar að enginn ást-
vinaskilnaður framar eigi sér stað.
Hennar minning lifir því í blessun í
hjörtum vorum upp til þeirrar gleði-
ríku stundar.
I sambandi við þetta ofanskrifaða
get óg ekki látið hjá líða að minnast
með fáum orðum á þá mannúðarfullu
hluttekning, er landar mínir í Victoria
sýndu mór við þetta tækifæri, því svo
mátti að orði kveða, að hver keptist við
annan að sýna mér velvild og taka þátt
í kjörum mínum, og að síðustu við jarð-
arförina veittu mór þá ánægju að heiðra
minningu dóttur rninnar með nærveru
sinni. Og þar á ofan urðu nokkrir til
bæði í oröi og verki að styrkja mig að
gera útförina sein veglegasta. Að óg
ekki tali um öi læt» læirra hjónanna Mr
Jólianns Breiðfjöi ðs og konu hans,
Önnu systur minnar, sem fyrir utan
það að liýsa mig og fæða í fuilan mán-
uð emlui gjaldslaust, gáfu mér $10,00 í
peninguin, og svo eftir að ég kom heim
i"eð þessi sorgartíðindi, urðu þau hjónin
Áriií sonur minn og Sigríður kona hans
til að gefa mér $25,00 í peningum, fyrir
utan alla aðra hjálp og nluttekning, er
þau hafa sýnt mér og konu minni, sér-
staklera við þetta tækifæri. Fyrir alla
Þessa hjálp og mannúðarfullu hluttekn-
ing, votta ég í nafni sjálfs míns og konu
minnar okkar innilegasta hjartans
þakklæti, biðjandi góðan góðan guð að
endurgjalda þeim öllum í rikum mælir,
er þeim mest á liggur.
Sigurður Mýrdal.
Point Roberts, 12. Des. 1896.
Vænt þótti licnni
um fyrstu tilraunina.
Kona ein, og móðir margra barna,
sem býr í St. John, N. B., seair A þessa
leið : . "Ég skal a'drei glejrma því er ég
reyndi fyrst Diamond Dye. Bóndi minn
átt.i sunnudagafrakka, sem farinn var
að verða hálfljótur og upplitaður. Hoh-
um var því orðið nauðsynlegt að fá sér
annan, en hann gat það ekki. Við hugs-
uðum um það einn dag eða tvo og stakk
ég þá upp á því að lita mætti frakkani*
I svörtum lit og sagðist skyldi gjöra |>nú
Ég hafði aldrei litað neitt Aður, en h»fði
heyrt, hve létt væri að lita úr Diaifl°n(l
Dye. Keypti ég því einn böggel af
“Fast Diamond Dye Black for Wool” og
fór að lita. Var ég hrædd og kvíðandi
að ég mundi eyðileggja frakkann ; en
þó fylgdi ég reglunum nákvsemlega og
lukkaðist svo vel, að óg varð stórkost-
lega ánægð. Mér hepnaðist betur en ég
gat gort mér nokkrar vonir um og bóndi
minn var hæsta-ánægður. Þegar búið
var að þurka og pressa frakkann, leit
hann út sem nýr frakki úr skraddara-
búðinni. Hafið þökk fyrir yðar ágætu
liti.