Heimskringla - 24.12.1896, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 24 DEC. 189G
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið af allskonar JOLAVARNINQI sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einu gilda hvað þór þurfið til jólanna,
þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér
þurfið ekki að ganga að því grublandi, að
þetta er sannleikur.
Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH=DAKOTA.

t
NYJAR
í HÁUST-VORUR!
##j
\
\
sem til er, og spyrja um verðið, því
vér seljum og œtlum að selja eins
ódýrt og uokkrir aðrir, ef ekki ó-
dýrra. — Vér gefum sérstakan gaum
þörfum og áhöldum fiskimanna, og
pantanir geta menn sent með pósti.
Vér erum nú að raða í búð vora
haustvarningi, sem samanstendur af
fatnaði, álnavöru, skóm, stigvélum,
matvöru og öðrum vanalegum búð-
arvarningi. — Vor er ánægjan og yð-
ar er hagurinn að koma og skoða það
YÐAR MEÐ VIRÐINGU
$
j
í Tlie Selkirk Trading Compaiiy, ;
J DAGG BLOCK...........SELKIBK, JIAN. \
3
J
MÖLUN BYRJflR 8. NOV.
*
#
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég hér með, að ég
hefi nú koypt
The 5t. Thomas Roller Mills,
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG-
i hverri viku, fyrir 15 cents bushelið. Ég geri mér far um að framleiða
gott mjöl og gera alla mína viðskiftamenn ánægða.
Mór verður sönn ánægja að sjá alla mína gömlu skiftavini og svo
marga nýjusem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. “Sanngirni
og jafnrótti” er einkunnarorð mitt í öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er óg
Yðar með virðingu.
71-----------
O. DALBY, ^2r“* i
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
• The E. B. EDDY Go.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
The People’s
Bargain Store,
Herberts Block. CAVALIER, N.-DAK.
Alt með innkaupsverði
Allur vetrarfatnaður verður að seljast og seljast fyrir gjafvorð
vegna þess hve liðið er á veturinn.
Vér höfum mikið af fataefnum, tilbúnum fötum, kvenntreyjum
og barnatreyjum, og yfir höfuð alt sem fölk þarfnast af fatnaði.
Vér höfum einnig hatta og húfur fyrir kvennfólk og börn.
Hanzkar og vetlingar.
Mikið af ábreiðum, kjólaefnum og ýmsu þesskonar selt með
innkaupsverði og þar fyrir neðan.
Vertu viss um að leita uppi
T!i« Pe«pl«'s Barpii Store,
og þig iðrar það aldi ei.
Kaupin eru ágæt og þér verður mjög vel tekið
Kapitela.
EÐA
Upp koma svik um síðir.
EFTIR
Mrs. E. I>. E. W. Sonthwopth.
"Hvað sáztu?” spurði friðdómarinn.
“Herra minn! Fyrir innan tjaldið sá ég kornunga
stúlku biltast um í rúminu. Hún barðist um á hælaog
hnakka og reif í silkikögrið á náttserknum sinum í æðinu
með höndunum sínum svo hvítum og fallegum, rétt eins og
hún vildi rifa serkinn sundur. En það var ekki það sem
mér varð svo hverft við, heldur það, að svört slæða var
saumuð um hægri hönd hennar og andlit hennar og höfuð
var vafið í svörtum slæðum, — hvergi rifa oða gat nema fyr-
ir augunum, nefi og munni, því slæðan náði niður á háls og
var bundin þétt að honum”.
“Hvað ! Vertu varasöm, kona. Mundu að þetta er eið-
fastur framburður !” sagði Fellibylur gamli hastur.
“Ég man það. lierra minn ! En eins víst og ég vona að
mér verði fyrirgefið, eins víst er það, að ég tala satt”.
“Jæja, haltu þá áfram”, sagði friðdómarinn.
“Jæja, þetta var ung stúlkuskepna, tæplega af barns-
aldrinum. Ég bað hana að lofa mér að taka slæðurnar af
andliti hennar og höfði, en hún fórnaði upp höndunum og
bað mig að gera ekkert þvilíkt. “Nei, nei”, sagði hún.
“Ekki fyrir nokkra muni. Ég vil heldur deyja!”
“Ja, ég veit nú varla hvernig éar á að segja frá því sem
gerðist”, sagði sjúklingurinn og hikaði við eins og væri hún
feimin.
“Haltu áfram með söguna hlífðarlaust, eins og guðareið
Indverja, sem alt mylur undir sig”, sagði friðdómarinn. “En
gleymdu ekki að segja satt, — sannleikann og ekkert nema
sannleikann”.
“Jæja. Það gerðist á næstu tveimur klukkustundun-
um, að tvíburar fæddust, syeinbarn og meybarn, og var
sveinbkrnið andvana, en meybarnið var vel frískt. Allan
þennan tíma heyrði ég skóhljóð í ganginum úti fyrir, sem
sýndi að þar stóð annar fanturinn á verði. Stuttu eftir að
börnin fæddust tekk maðurinn að hnrðinni og klappaði S
hana. Ég hlustaði og heyrði að spurt var : “Er það búið?”
Áður en ég gæti svarað veinaði hin unga móðir og fórég til
hennar. Hún einnig hafði heyrt að klappað var á hurðina,
og nú fórnaði hún upp höndunum biðjandi á ný og sagðiof-
ur lágt:
“Segðu honum nei—nei!”
•'Ertu búin að ljúka erindinu ?” var nú aftur spurt úti
fyrir, og svaraði ég nei við því, samkvæmt ósk hennar. Fór
þá grímumaðurinn aftur að ganga um gólf í gangínum, en
móðirin benti mér að koma til sín, og þegar ég kom hvíslaði
hún að mér þessum orðum :
“Forðaðu barninu mínu ! því sem lifandi er, meina ég.
Taktu hana og feldu hana, ó, feldu hana fyrir honum ! Þegar
hann heimtar barnið, þá faðu lionum það sem andvana er,—
það getur hann ekki meitt! Og hannþarf eigi að vita að annað
sé til. Æ, feldu barnið mitt, — forðaðu því!’’
“Jæja, herra minn ! Ég hefi vanist mörgu einkennilegu
um dagana, en engu eins framúrskarandi og þessa. En ætti
ég að forða hvítvoðungnum og fe!a hann, var nauðsynlegt að
fá liann til að þagna, því hann var nú farinn að láta til Bín
heyra. Ég tók þess vegna glas úr vasa mínum með pare-
goric í, blandaði nokkrum dropum í vatnsdropa og helti of-
an í barnið, sem sofnaði nærri strnx. Ég vafði vel utan um
það og lagði það svo hjá sjalinu míuu og húfunni á gólfið í
einu horninu. Eg var ekki fyrr buinn að þesan, en grímu-
maðurinn klappaði á hurðina aftur. Þá sagði ég lionum að
koma inn.
"Nei”, svaraði hann. "en komdu hingað með barnið”.
Ég tók upp dauða barnið. Móðirin þrýsti kossi á enni
þess og feldi nokkur tár á hið litla, Ealda andlit. Svo tók
ég það og bar til grímumannsins úti.
“Er það sofandi?” spurði fanturinn.
“Já, herra”, svaraði ég, “og sefur vært”.
“Það er ágætt!” sagði liann, tók svo barnið og gekk
burtu.
Ég sló loku fyrir hurðina og gekk að rúminu aftur. Hin
harmþrungna móðir greip hönd mína og þrýsti fast að vör-
um sínurn, liélt svo upp vinstri heixdinni og lét mig sjá gift—
ingarhrinn á græðifingri. “Taktu hann af og geymdu hann”
sagð> hún. “Feldu dóttur mína undir kápuuni þinni og
taktu hana með þér þegar þú fer. Forðaðu henni og skal
þér það stór gróði síðar!”
“Það er sannleikur, lxerra minn, að ég hafði ekki svig-
rúm til að Ixugsa eða tala. Eg heyrði strax hvar grímu-
maðurinn var á leiðinni upp stigann”.
“Flýttu þér að búa þig!” kallaði haun xitan úr gangin-
um.
Hún benti mér tíl sin og ég hlýddi. Einusinni enu
bað hún míg með tárum að taka hringinn og forða meybarn-
inu.
“En hyað um þig?” spurði ég. “Hver annast um
þig ?”
“Það veit úg ekki og kæri mig ekkert um það. En forð-
aðu h e n n i”.
Það var barið á hurðina aftur. Ég flýtti mör að kiæða
mig. Eg setti upp húfuna, bjó til Iéttfeta uin öxl mér úr
silkiklútnum, sem bundið haíði ver’ð fyrir augun á mér, og
þar innan í lét eg svo hvítvoðung’nn. Svo vafði ég sjalinu
um herðarnar og brjóstið og gat enginn séð að þar væri barn
í reifum innanundir.
Grímumaðurinn lamdi hurðina í óþolifimæði og kallaði
ég undireins þegar ég gat, að ég væri nú ferðbúin.
“Mundamig /” hvíslaði vesalings móðirin. “Það skal
ég gera”, svaraði ég og gekk um leið fram að dyrunum. Úti
fj’rir þeim stóð liinn skálkurinn með svörtu slæðuna fyrir
andlitinu. Ég segi það satt, að í sex mánuði á eftir dreymdi
mig ekki um neitt nema svartliöfðaða djöfla!
“Ertu tilbúin?” spurði haun.
“Já, æruverði lierra !” svaraði ég.
“Kondu þá með mér”.
Hann tók svo upp annan silkiklút og batt fyrir augun
á múr og leiddi mig svo af at stað sömu leiðina og þegar við
förum inn.
Þeear út- kom var múlasnan mín ekki tekin til brrtks,
beldur luktur vagn með tveimur hestum fyrir. “Farðu iun
í vagninn”, sagði þrælmennið við mig og þrýstl pístólunni
að mér á ný.
Eg geröi það möglunarlaust. Hann læsti vagniuum,
stökk svo upp á sætið hjá ökumanui, sem þegar hleypti á
sprett útí myrkrið. Eu nú fórum við í nðra átt en Aður, þvf
það var engin akbraut sem við fórum eftir. Svo hart fór
vagninn að ég fékk hálfgerðan svima. Þó kom þar.að num-
ið var stnðar. Maðurinn stökk úr sæti sínu, opnaði vagn-
hurðina og sagði mér að koma út.
“Hvert ertu að fara með mig ?” spurði ég.
“Haltu þér samun !” sagði liann, “eða—”, og hann rak
pístóluna í kinnina á mér. Sagði hann mér svo í annað sinn
að koma út úr vagninum, taka klútinn frá augunum á mér
og ganga d undan sér. Ég gerði það, og sá þá að ég var ein-
hversstaðar þarsem é£ hafði aldrei komið áður. Við voruna
stödd á royrKri braut i skógi, Til vinstri liandar var rjóður
og í rjóðrinu hús og sást Jjosbirta gegnum glugga,
•‘Farðu áfrnm þarna inn”, sagði þrællinn og ógnaði mér
enn með pístólunni. Ég gerði það, — lae-ði út á myrkan í
skóg og hann á eftir mér. Þegar að húsinn kom lauk hann
upp dyrum og rak mig þar inn í herbergi sem svartamyrk-
ur var í. I þessum svifunum vaknaði barnið, íór að iða og
gráta. Og því var sannarlega vorkun, blessnðu barninu.
“Hvað er þetta ?”spurði þrællinn lágt.
“Það er ekkert, herra”, svaraði ég, en svo mátti ég sam-
tímis fara að “sussa” við barnið, sem aftur byrjaði að gráta,
“Hvaðþýðir þetta ?” spurði grímumaðurinn. ‘ ‘Hvaðan
erþettabarn? Því í fjandanum svaraiðu ekki kona ? Og
hann þreif aftan í liálsinn á mér og liristi mig.
“Œ, herra minn, gerðu ekki þetta”, sagði ég. “Þetta er
bara vesalings hvítvoðungur, sem foreldrarnir vildu verða af
með og beiddu mig að sjá um ! Ég liefi haft það hérna á
brjóstunum innan í sjalinn s’ðau þið tókuð mig,. nemaá
meðan ég var inni í húsinu. Þá bjóég um það í einu hom-
inu á herberginu”.
‘Hum ! Og barstu þetta barn með þér þegar ég faun þig
fyrst í skóginum?” spurði liannj
“Auðvitað, lierra minn !” svaraði ég.
“Hver a það?”
“Það er leyndardómur, herra minn, sem ég á ekki með
að opinbera”, svaraði égþví ég hafði ekki aðra sögu hand-
bæra.
Haun fór aðskellihlægja ogtrúði mér auðsælega ekki
meir en svo. Svo lét hann míg setjast niður þarna i myrkr-
inu, fór svo út og læsti dyrunum. Ég bleytti fingur í ‘pare-
goric’ og bar að vörum barnsins, til að sefa liungur þess.
Og á meðan heyrði ég a hvislingaleik í næsta lierbergi. Jæja
ég hafði aldrei haft góða sjón, en heyrn liafði engin betri en
ég- Ég er líka nokkurnveginn viss um að enginn nema ég
hefði heyrt hvíslingarnar. Ég sá ljósglætn um smugu og sá
að þar voru dyr og læddist ég þangað og lagði svo eyrað að
skráargatinu. Samt liöíðu þeir svo lágt, að enginn nema
ég hefði lieyrt orðaskil. Fyrstu orðin sem ég heyrði vorn
þessi : “Hiaðgömul?”
“Fimmtíu, eða um pað bil, en sterkbygð og liðleg, allra
bezta ylirsetukona og venju fremur hörundsljós kynblending-
ur”. Þetta sagði þrællinn sem var með mér.
“Hum! Of gömul”, sagði hinn.
“Eg læt barnið fylgja sem kaupbætir/, svaraði minn
skálkur. Hinn maðurinn svaraði þessu ekki, en liló dátt.
“Þ.tð þýðir að þú álítur barnið bara byrðarauka” sagði
þá minn þorpari. “Ja, ég vil losast við bæði, svo þú skalt
þess vegna kveða upp verðið !”
“Jæja, kapteinn”, tók þá hinn til máls. “Við liöfum
braskað of margt satnan til að gera rövl út úr þessu, Þú vilt
losast við bæði, svo bú þú út skjölin, — eignbréfið fyrir þess-
ari Kötu, eð i liyað hún heitir, þessi kona, og barninu. Settn
í bréfið hvaða verð sem þér sýnist, en þó tilskilið að það sé
bara nafnverðið hér. Eg geri svo mitt bezta þegar suður
kemur, en það ‘bezta’ verður ekki nema lítið, af því hún er
gömul og barnið svo ungt. Nú, það eru ekki peningar einir
sem þú gengst fyrir-------”.
“Nú, jæja, sein þér sýnist”, sagði þá minn leíðsögumað-
“Bara að þú látir hana ekki sleppa og komast norður hing-
að aft’ir. Ef þú gtrir það — , ”.
“Ég skil, herra kapteinn, en hótanir hafa euga þýð-
ingu. Því efþú kemur upp um mig, gæti ég máske goldið
þér í sömu inynd”, sagði hinn og hló.
“Hafðu ekki hátt, heímskingi”, sagði minn leiðsögumað
ur, “eða kondu lengra burt frá þessu þili”. Og tafarlaust
færðu þeir sig svo langt í burtu, að ég heyrði ekki lengur
orðaskil.
Eg hefði nú orðið æði óróleg, herra minn, ef þeir hefðu
ekki verið að tala um einhverja Kötu. Eu það var ekki
mitt nafa—ég sem heiti Nancy.
Eftir litla stund heyrði ég að ekið var burtu í vagni og
rétt á eftir var dyrunum lokið upp og stór og hrikalegur bófi,
með kolsvartan haus, kom inn með Ij ós. “Jæja, kona”,
sagði hann. “Hefir þú fengið nokkurn kvöldverð ?”
“Nei”, svuraði ég, “og ef ég á að tefja hér nokkra stund,
væri mér þægð i að fádropa af mjólk 4og heitu vatni handa
þessu barni, sem er að sálast úr hungri”.
“Kondu þá með mér”, sagði hann.
Hann íór svo með mig inn í eldhúsið, þar sem var hiti
og brann eldur á arni, en matur nægilegur af öilum tegund-
um í skáp. Ég lét mitt fyrsta verk að búa út blöndu í fiösku
með tottu á og gefa barninu. Að því loknu fór ég að fá mér
kvöldmatinn, eða öllu heldur morgunmat, því það var nú
komið undir dagrenning. Svo datt mér í hug að ganga út og
litast um, — sjá hvernig nágrannastöðvarnar litu út. En
þegar ég tók í hurðina komst ég að því, að hún var læst og
ég fangi þarna inni. Ég leit þá út um gluggann, en sá ekk-
ert nema garðinn að husabaki og háan skóg umhverfis. Hínn
svarthærði þorpari kom inn í þessu, og er liann sá hvað ég
var að gera, varð lianr. vondur og sagði mér að hætta þessu
góni.
“Hvers vegna er farið svona meðmig?” spurði ég. “Eg
er frjúlo kona og nai að væudum fara ferða mínna”.
Hann svaraði mér engu, en rak upp stóran lilátur. Fór
svo út og læsti á eftir sér. Leið svo til þess eftir sólarupp-
komu, að súrildislegt kerlingarflagð kom inn, til áð elda
morgunverðinn.
“Því er ég lokuð hér inni ?’, spurði ég hana. En ekki
eitt orð gat ég feogið úr henni. Sannleikurinn var, að hún
var mállaus og heyrnariaus.
Þarna var ég svo í haldi allan daginn, en þegar nótt var
komin kom sami grímumaðuriun og rak mig upp í léttan
vagn og þeysti með mig eftír braut sem ég var alveg ökunn-
ug. Tvisvar skiftum við um hesta og í dagrenning komum
við að vatnsfalli, þar sem seglskip lá skamt undan laudi.
m**«1iiiire.ins og vagniun nam staðar við ána tók grímu-
mnðurinn liljéiöpípu og blés í hana eins og hann væri vit-
laus. Svo blés eiuhver framm á skipinu, og innan stundar
var byttu róið til lands. Ég var rekin útíbátinnog kom.
grín.umaðurinti líka. Það var röið með okkur fram að skíp-
inn, og mátti ég kliíra upp stiga upp á þilfarið. Og þar, að
mér áhorfandi, var ég og barnið seld skipstjóranum. Það
var til einskis að ég steilti mig og sagði sanna sögu. Mér var
ekki trúað. ínnan stuudar var níðingurinn sem stal mér
burtu, burtu af skipinu og kominn tíl lands, og tafarlaust
iór hann upp í vagniim og keyrði burt. Égvar örvingluð og
grét og luópaði, en til einskis. Ég heyrði helzt ekki til min
sjálfrar fyrir bölvinu og ragninu í skípstjöranum. Það voru
vo undin upp segl og við sigldum af stað niður ána og út á
sjó.
Og nú, lierra minu, koma ráðstafanir forsjónarinnar til
sögunnar og svo greinilcga, að umhugsuuin nm þær væri
nóg til að sinía heiðíngja til kristinnar trúar. Yið höfðum
verið á siglingu fimm sólarhringa þegar ofsaveður skall á.
En hið kolsvarta kóiguloft, hinar óttalegu öldur á sjóaum og
leiftrið svo að skipið og alt umltverfis sýndist vatid í báli.
Alfþetta var tilkomumikið og hræðilegt að sjó, en að lýsa
því meðorðum, það er ómögulegt. Ég segi þér satt, að það
var reiði guös sem sýndi sig og það greinilega. Og þá ósköp-
in á skipitiu! Skipstjóinn addi aftur og fram bölvandi og
ragnaudi og það gerðu skipverjnr ailir líka, mitt á meðal
lirópa og kalla um að taka niður segliu eða vinda þiu upp
011 þau ósköp voru meira en nóg til aðæramann. Eg þrýsti
barninu upp að bnrmi mínum og keptist viö að biðja fyrir
mér og þvi eins og ég framast kunni.
Alt íeinu fann ég afskaplega mikinn huykk, öldungis
eics og himin og jörð heiðu rekist saman ! Og samtímis
æptu allir vitvtola : “Hún er strönduð !” Ég fann skipið
titra og liðast suudur og heyrði sjóinn fossa inn í það. Ég
héltdauðahaldi um baruið og klifraði upp á þilfarið. Sá ég
þá fyrst að skipverjar allir voru á hlaupum út að öðrum borð
To
Cure
RHElöMATISiyi
TAKE
BristoFs
SARSAPARILLA
IT IS
PROMPT
RELI ABLE
AND NEVER FAILS.
IT WILL
MAKE
YQXT WELL
Ask your Druggist or Dealer for it
Slorakir ullnrkainbar
fyrír §1.00. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “sundhedssaldt”
20 óg S5c. pakkinn í Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALFliED ANDERSON,
the Western Importer.
1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.
orthern Paciíic
RAILWAY
TIME OARD.—Taking ofiect Monday
August24. 1096
MAIN LINK.
North B’und STATIONb. South Bound
Freight JNo. j 155. Daily H-a ■gS Cð O p-i 1-» ■sc £2 T-4 4J © *!z< Freight No. 154 Daily. j
8.30a 2 55p .. Winnipeg.. l.OOa 645p
8.15a 2.44? *Portage J unc l.lla 7.00p
7.50a 2.‘28p * St.Norbert.. 1.26p 7.20p
7.30a 2.14p *. Cartier.... 1.37p 7.89d
6.59a 1.55p *.St. Agathe.. 1.55p 8.0ftp
6 45a 1.46p *Union Poiut. 2.03p 8.17p
6.23a 1.35p *Silver Plains ‘2.14p 8.34p
5.53a 1.20p .. .Morris.... 2.30p 9 UOp
5.28a 1.06p ,. .St. Jean... 2 44p 9.22p
4 5'2a 12.46p . .Letellier... 3.04p 9.55p
3 30a 12.20p .. Emerson .. 3.25p ll.tOp
2.30a I2.10p|.. Pembina. .. 3.40p U.45p
8.3 »p 8.45a Grand Forks.. 7.05p 7.56a
11.40a 5 05a .Wpg. Junc.. 10.J5p ö.UOp
7,30a Duluth 8 OOa
8.30a Minneapolis 6 40a
tí.OOii ... 8t. Paul... 7.10
I0.30a ... Chicago . 9.35a
MO RRIS-BRAN DON BRANCH
East Bounp
^TSj’ S *
.2 0* ’JI
C> £ . & XI
—' S-d
W-J C <5 cð
V\ . Bound.
STATIONS.
o -c ®
Cfl 0
ófi Ú
. c —
«
8.30a( 2.00i j
8 30p
7.35p
6 31 p
6.01p
5.‘27p
4.53p
4.0-2p
3.28p
‘2.45p
2.08?
1.8»p
1.08p
12.82p
11.56a
U.02a
10.20a
ú.45a
9.2‘2a
8.54a
8.29a|
7.45a
7.00a|
l.Oöp
12.43p
12.18p
12.08p
ll.öla
11.37a
11.17a
11.04a
10.47a
10.3‘2a
10.18a
t0.02a
9.5‘2a
9.38a
9.J7a
8.59a
8.43a
8.36a
8.2Sa
8 14a
7.57a
7.40a
Number 127
W inniiieg ..
.Morris....
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland.
* Rosebank..
... Miarni....
* Desrwood..
* Altamont..
. Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway..
... Baldur....
.Belmont....
*.. Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Eiliotts
Ronnthwaite
♦Martlnville..
.. Brandon...
stop a? Baldur
év
CEh
Þ- s
E-i
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bovtnd
Mixed
No. 803
Every Day
Except
Sunday.
STATIONS.
Kaf- K«und
Mbed
No. 801
Every l'ay
Except
Sunday.
4.45 p.m.
4.58 p.m
5.14 p.m.
5.19 p.m.
5.42 p.m.
fi.Ofip.m.
6.13p.m.
6.25 p.in.
6.47 p.m
7 OOp.m.
7 30p.m.
.. Winnipeg..
*Port JiiDCtioi:
*St. Charles..
* Headingly..
* White i’iains
*Gr Pit Spnr
*LaSalle Tnnk
*. Eustnce ..
*. . Oak' ille..
*. . .Cnrtis. . .
Port.la Prairie
* Flav S’atvo’-'S.
12.35p.ni.
12.17a.ni.
11.50».in.
ll.42a.ni.
11.17a Jti.
10.51 a.m,
10.43 a.m,
I0.29a.m.
10 Ofip.m,
9.50 a.m.
9.80 a.tt.
Stations marked—*—i.av ; i.iicnt.
Fre ght must b-’ prepaidp
Numbers i03 and 104 hav. f: trb
Pullma'i Voatihuled Drawin: Bo.'in Slepp
ing Cars hetween Winnipeg. St. • n) rrd
Minneap dis. Also T’a ar< vi’ Cnrg.
Clov* conection at Cliicapo ,, ,'iistorn
’.inos. Oonnection nv, Wi»nip- ' .! n . tion
with tr ios to and from th- Pa ■ c ats
Porrates and full inforuMiti r. coo,
cerning connoefilon with othe- !: ,'i ■ etc..
appiy to au.v agent o.f th * < ompmiv or
CHAS S.FEE H. SWINFOÚD
G.P.&. T, A.ST.Paul Gen.Agt Wng