Heimskringla - 04.02.1897, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 4. FEB 1897.
i'.RIS.TOL 5

ISTOL á
SarsapariHa
and
cSoUaCtAeRd FSLLS
The Greatest of all Liver,
Stomach and Blood Medicines.
A SPECIFIC FOR
Rheumatism, Gout and
Chronic Complaints.
They Cleanse and Purify the
Blood.
All Druggists and
General Dealers.
orthern Paciíic
RAILWAY
TIME CARD.—Taking efíect Mondfty
August24. 1896
MAIN LINE.
North B’und tíourl Bound
Freight JNo. j 155. Daily N rf* w-a s s cn S3 STATIONS. £1 c Freight No. 154 Daily. j
8.30a| 2 55p .. Winnipeg.. l.OOa 0 45p
8.15a 2.44p *Portage J unc 1.11» 7.00p
7.50a 2.‘28p * tít.Norbert.. 1.2np 7.20p
7.30a 2.14p *. Cartier.... l.o7p 73-Stp
6.59a 1.55p *.tít. Agathe.. 1.55p 8 OÚp
6.45a 1.46p *Union Point. 2.03p 8.17p
6.23a 1.35p *Silver Plains 2.14p 8 31p
5.53a l.20p .. .Morris.... 2.30p 0 (Dp
5.28a 1.06p .. .St. Jean... 2 44 p 0 92p
4.52a 12.46p . .Letellier ... 9.5op
3 30a, 12.20p .. Emerson .. 3.25p ll.UOp
2.30a I2.l0p .. Pembina. .. 3.40p 1 l.löp
8.3>p 8.45a Grand Forks.. 7.05p 7.55a
11.40a 5 05a 7,30a 8.30a 8.00a I0.30a .Wpg. Junc.. Duluth Minneapolis .. .St. Paul... ... Chicago ., 10.15p 8.00a 6 40a 7.10 9.35a 5.00p
MORRIS-BRANDON BRANCII
East Bounp STATIONS. Vv . li ounil.
igl • r*" íh O ^ • ci I 3 a’ IM Xl °' 3 xh WÞ r- 'm ■ t*4 !? —’ iiéH íívlíe Sj
8 30a 2.00i'V VVinnipeg.. l.OOa ti.45p
8.30p l.Oöp .. .Morria.... 2.35p| 7.i Ua
7.b5p 12.43p * Lowe Farm 2 oáp 7 Öt a
6 3fp 12.18p *... Myrtle... 3.2,.p 8.4Sa
6.04pll2.08p ...Rolttnd. . 3.45p y.it<a
5.271) ll.öla * Rosebauk.. 3.53], 9.4 7a
4.53p 11.37a ... Miami.... 4J16p 10.17a
4 02p 11.17a * Deerwood.. 4^8p ll.löa
3.28p 11.04a * Altamont.. 4.40p 11.47a
2.d5p 10.47a . .Somerset.., 4.58] v 12.28p
2.08? 10.32a *Swau Lake.. 5.12þ i.OPp
1.35p 10.18a * Ind. Springs i.anp
1.08p l0.('2a *Mariapolis .. 5.37p 2.( i?p
12.3?p 9.52a * Greenway .. 5.52p 2.4Cp
11.56a 9.38a ... Baldur.. 6 ’20]> 8.3(2p
U.02a 9.17a ..Belmont.... 6.42p 4 l8p
10.20a 8.59a *.. Ililton.. 7.00þ 5.02p
ð.45a 8 43a *.. Aslidown.. 7.11p 5.32p
9.22a 8.3Ha Wawanesp... 7.23p 1 ii.('Bp
8.54a 8.28a * Elliotts 7.82p 6.19p
8.29a 8 14a Ronnthwaite 7 45] ð.58p
7.45a 7.57a *Martinville.. 8.02p 1 7.48p
7.00a 7.40a .. Brandon... 8.20] I 8.30p
Number 127 stop al Baldur for mealfl
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound
Mixed
No. 303
Everv Day
Except"
Sundnv.
STATIONS.
Er.st Bouni
Mixed
No. 301
Every J)ay
Except
Swnday.
4.45 p.m. .. Wlnnipeg.. 1 12.S5p.2n.
4.58 p.m *Port Junctioni 12.17íi.iií*
5.14 p.m. *St. Charles.. 1 1 .50'.i.m.
5.19 p.m. * Headingly.. I 11. i2 a.m.
5.42 p.m. * VVhite Plaius! ll. 1 7a.ra.
fi.Ofip.m. *Gr Pit Spur | 10.51 n.m.
6 lfip.m. *LaSalleTank } 10.13a.w,
(5.25 p.m. *. Eustacc..-.] §
6 47 p m *.. Oakville..)
7.00 p.tn. *. . .Curtis. . . | a )í..
7 30p.m. Port.la Prairieí ö.'JOh
* FDc SwtVo-s.
no ;
Stations markea—•*—have
Fre eht must ba preraid7
Xumhers i03 ond 104 ha
PuHtr.an Vestibnled Drntvim- Roo
105 Oars hetween Winnipe.tr. St. 1
Minnenpolis. Also Palnce Di» ’
(ilos ■ conection at Chicntro witt
!ii es Connection nt Wlnnipej 1
with tr in-. to and from thf Pac'T
For rntes and full informnt
cerninir connestion with othe- lir
npolv t •> anv "gout of th > eomr»>
C’T > S fc FEE H. 8W i \ ! >
G.P&.T, A.ST.Paul Gen.A
•on'
l>wg
h.e e
a) ■
Caei
n'-tf r
1?D
t Wi
BYRJM 8.
THE GREAT
FnrTily Medicine of the Age.
Taken intes’naiiy, It Cures
Cicinhœa, Crantp, ar.d Pain in the
Stnmach, Sorj Throat, Sudden Colds,
Ccuglis, cto., ctc.
Uscd Extcrr.ally, ItCures
Cuts, Bruisss, Burns, Scalds, Sprains,
Tcothachc, Pcin in thc Face, h'curalgin,
ftlmumalism, Frosted Fect.
Jío artlclo rver nttaincd to »uch unbounded l'onulur-
ity—Salttm Obiu rri r. _
Wecunbciir te-btimf'nj'to tbe efnoftry o..tl o j a
Killer. Wehuvese n its mmMo cll■ > iin ►•••.ii.puM. •'
Bevorcst pnin, und linow it tA» bo a fcuou tu wcio.—
nali IHxputt h. vr\nr v
Noihimf b:is yot snroatmcfl tbo I nin-K i 'cr, t
tbo most valuabie íautiiy luculoino now iu u:it. ± <■
O,t'íth««reftlmorlt; aa a rm-nr.r, of^rmnovJnjf r«i-rv\
medi' inc lms acquiif«1 a i' ; utation equai to 1 oiíy U i.J
Pain-Killer.— Neupott Acuí.
Bewareofimitntior.s Bityonly♦hopmmiue fekby
DaVUJ. ’ tíuui evory wbcre: l«-nrc bnttle.

Matur á reiðum höndum dag og nótt.
Stærstur og skrautlegastur "Billiard”
salur í bænum. Ekkert nema vönd-
uðustu vín og vindlar á boðstólum.
Pat. O’Connor,
Eigandi.
50 YEARS’
EXPERIENCE.
DESICNS,
COPYRICHTS *o.
Anvono sendlnf? n. Bketch and descrlption naay
quickly aacertaln, free, whether an invention Ȥ
probably patentable. Communications strictiy
confldentlal. Oldeat agency forsecuring p^ent*
in America. We bave a WashinRton orace.
Patents taken tbrouj?b Munn & Co. recelve
■pecial notice in tbe
SCIENTIFIO AMERICAN,
tjcautifully illustrated, largest clrculation of
any scientiflc journal, weekly,terma$3.00 a year;
g.SOsix months. Hpecimen copies and ilAND
ook on Patents seut free. Addresi
MUNN & co.,
361 Broadwav, Kew Vork.
Ny-fengin
60 pör af hneptum kveDnskóm, ljómandi fallegum, með “patent”-leður
á tánni. Venjulega verðið á þessum skóm er §1.25, en vér látum þá
fara fyrir $1,00.
ENNFREMUR
60 pör af flókaslippers kvenna, með saumuðum leðursólum, fóðraðir
með ullardúk, me.ð þ.ykkri táverju. Meðau upplagið hrekkur fara þeir
fyrir 30 cent. — Það eru enn eftir nokkur pör af 20 centa vetlingun-
um góðu, fyrir karlmenn. ,
E. KNIQHT & CO.
351 iTain Str. Andspænis Portage Ave.
Gáið að merkinu : Maður á hrafni,

ELLEFTA BOÐORÐ
“Þú skalt kauna mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þinum, af
Wivi. eLACKADAR,
131 Higgin Street, Winnipeg,
svo bú fáir ódýrt brauð þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”.
Þagar boðorðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetta boð-
orð ekki á töfluna, en að eyða heilli töflu undir það, þótti of kostbært.
09«»«
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið aí' allskonar JOLAVARNINGI sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einu gilda hvað þér þurfið til jólanna,
þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér
þurfið elcki að ganga að því grublandi, að
þetta er sannleikur.
Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH-DAKOTA.
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
TheE.8. EDDY Co.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
« fyrir þetta blað.
JtÖLUN
-------------"it
NOV. í
#
#
0
Vinutn mínum og viðskiftamöúnum tilkynni ég hér moð, að ég
hefl nú keypt
The St. Thomas Roller Mills,
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG
1 hverri viku, fjTÍr 15 cents buslielið. Ég geri mér far um að framleiða
gott mjöl og gc-ra alla mína viðskiftamenn ánægða.
Mér verður sönn ánægja að sjá alla mfna gömlu skiftavini og svo
inarga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. "Sanngirni
og jafnrétti” er einkunnarorð niitt í öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarm viðskifti, er óg
Yðar með virðingu.
#
O. DALBY, sN‘:£ras’ |
VI w. ^ -W. w.'•». 55.^
Kiipitola.
EÐA
Upp koma svik um síðir.
Ilrs. E. I>. E. IV. Nouthworth.
Maður opnar hliðið og gengur heim tröðina, sem lögð er
með smáum steinum, en með fram tröðinni til beggja handa
eru óslitnar raðir af ilmblómstrahrísi, en nú var það lauf-
laust og nakið. Þegar inn um fyrirhúsdyrnar kom lá gang-
ur inn í stórt, hreint, en fátæklegt eldhús. Þar sat Marah
Rocke og hafði augun á katlinum, sem hékk á krók yfir við-
areldi og hvein í, er vatnið var komið undir suðu. Oðru
hvoru gaf hún gætur brauðpönnunni með brauðinu í, sem
hún var að baka í ofninum.
Marah Rocke var á að geta hálffertug að aldri, fremur
smávaxin. Svinur hennar og tilburðir allir lýstu mentun og
smekk og það meir en við mátti húast hjá svo fátækri konu.
Hún var í svörtum kjól, snyrtilegum og hafði livítan. kraga
um hálsinn. Hún var dökkhærð og var hárinu skift í
miðju, kembt niður með vöngunum og dregið saman í hnút
aftan á höfðinu. Hún var heldur toginleit, andlitið fallegt,
með reglulegum dráttúm og hörundsliturinn dökkur. Aug-
un voru dökkmórauð á lit og lýstu liinni mestu viðkvæmní
og blíðu. Nú ha'ði hún þau hulin til hálfs undir þéttum,
dökkum augnahárum, þar sem hún sat niðursokkin í hug»-
anir sínar við eldinn. Slíkar myndir eru sjaldgæfar á meðal
fátæklinga sem vinna baki brotnu fyrir lifi sínu og sinna.
og Marah Rocke vann haki brotnu. Hún saumaði allan dag
inn fram i rökkur. I rökkrinu sat lmn og prjónaöi og þeg-
ar hún var búin að kveikja og kvöldverði var lokið, settist
hún aftur að saumunum og saumaði framundir miðnætti
Þrátt fyrir þessa sífeidu elju átti liún fult i fangi með að hafa
ofanaf fyrir sér og s.vni sínum. Nú um nokkurn tima liafði
Traverse endur og sinnum fengið smávik að vinna og unnið
sér inn dálítið af peningum. Einmitt nú um tíma hafði liann
liaft atvinnu hjá verzlunarmanni einum í þorpinu við að
bera út böggla úr búðinni til viðskiftamannanna, af því mað
urinn sem það gerðí lá veikur. Eyrir þessa vinnu fékk hann
tuttugu og fimm cents í laun um daginn.
Þessi stórvægilegu laun fékk hann fyrir vinnu frá því
í hálfbirtu á morgna til klukkan átta á kvöldin. Hann þurfti
að fara að lieiman á morgnana undireins í dögun, og fyrir
dag þurfti móðir hans að hafa til heitan morgunmat handa
honum, og bíða með heitan morgunmat þangað til hann kom
lieim á niunda tímanum á kvöldin. Yfir kvöldmatarborð
inu sagði Traverse svo móður sinni alt sem liann frétti um
það er fram fór í umheiminum á hverjum degi og frá öilu
sem hann bjóst við að mundi gerast á næsta degi, því Tra
yerse var léttlyndur og vongóður um alt og alla. Að kvöld-
verði loknum settist hann við annan endann á saumaborði
móður sinnar og las og skrifaði og reiknaði.
Ekkjunni fanst Fonur sinn venju fremur lengi þetta
kvöld. Hún óttaðist að kökurnar sem hún var að baka og
vildi halda heitum, mundu brenna. eða verða kaldar, ef liún
tæki þær úr ofninum. Hún var að líta á klukkuna i tuttug-
asta skiftið — klukkuna sem stóð á hillunni uppaf arninum
á milli tveggja kertastjaka, þegar hún heyrði skóhijóð úti. Á
næsta augnabliki var hliðinu hrundið upp og hlaupið létti-
lega heim tröðina og framdyrahurðinni slegið upp. Á augna
blikinu hafði 17 ára piltur, vel vaxinn og hvatlegur, í heima
tilbúnum vaðmáisfötum, skotizt inn og aftui í eldhúsið.
Þetta var Traverse. Hann var iíkur móður sinni, og þó
var munurinn mikill. Þar sem iiún var svo döpur i bragði,
var hann glaðværðin sjálf. Augu hans voru hvöss, cn þó
undireins svo blíðieg, en hann huldi þau ekki til hálfs undir
augnabrúnunum eins og móðir lians, heldur leit, hann djarf-
lega á livern sem bann mætti. Hann haföi dökkt liár eins
B móðirin, er bylgjaðist umhverfis liátt og breitt enui. Þann
ig leit hann út drengurinn sem kom hlaupandi inn, kastaði
handleggjunum um liáls hennar, kysti hana á háðar kinnar
og krafðist svo að venju þess sérstaka réttar, að kyssa ‘litla,
fallega, svarta blettinn áhálsinum á henni!”
‘'Hvenær ætli þú hættir þessum barnftlátum Traverse ?”
sagði móðir bans brosandi. “Ætlarðu aldrci að hætta við
þau ?” »
“Jú, móðir mín góð ! Ég liætti vtð þatt að undanteknu
því, að láta að þér. Þvi skal ég aldrei liætta — sl-ppi þeim
einkaréttindum minum aldrei !” Og svo kysti hann hana
aftur. Svo rauk hann til að vinna uDdireins. Hann dró
borðið frá glngganum fram á góllið, breiddi á það dúk og
raðaði svo á það diskum og bollnpörum. Á meðan hann var
fiðþe'isu bjó móðirin til teið ogtók kökurnnr út úr ofninnin.
Gevðist nu alt svo fljótt, að þau vi ru sezt að boiðinu iin.un
tíu mínútna frá því Trarerse kom innúr dyrutnim.
“Eg geii ráð l'yrir að þú þurfir nú fyrri á fætur en vant
er á morgun, af því það er laugardagur, því þá t-r líklega
meira að gera í búðinni”, sagði móðir haus.
“Nei, mamma”, sagði itann. “Þeir þurfa mín ekki leng-
ur. Vinnumaður Mr. Spicers, sem verið hefir veikur, er nú
orðinn hraustur aftur og tekur til iyinnu á morgun”.
“Svo þú ert þá atvinnulaus”, sagði múðir hans sorg-
lega.
“Já, mamma, en athugi ðu bara hversu lieppilegt þaðer!
Því nú gtGt mér tækifari á morgun að gera við girðinguna
og uegla liliðið, þar sem það er að trosna. Svo liefi ég þá
líka tóm tiI að saga í eldinn til lieillar viku, auk allra handft
smávika annara, smi beðið hafa ógerð svo lengi. Og á
mánudaginn fæ ég eitthvac aö gera”.
“Ég vildi bara að ég gæti átt það víst”, sagði móðirin og’
fell svo niður tnlið um það efni.
Að,kvö<lverði loknum *tók Traverse bækur sínarað
venju og settist við borðið bjá móður sinni, sem þá tók rfl að
sauma.
Var þá þögn um stund og hugsanir móöurinnar sorgleg-
ar og þreytandi. Alt í einu leit Traverse upp úr bókunum
og sagði:
“Hvað lieldiuðu mamma, að við eigum að liugsa um
liann Herbert ?”
“Ja, ég veit þnð lireint ekki. Þaðeru nú nærri þrjú ár
síðan við böfum heyrt frá lion.um”, svaraði móðir tians.
“Þú lieidur alt af að liann liafi faiizt með einbverju
skipinu mariima, eti þ»ð lteld ég nú ekki. Eg held það s>'u
liara bréfin Iians, sem haia farizt! Eg veit ekki hvernig
pví er varið, eu mér er lireint ómögulegt að slíta liugatinfrá
Heibert í Uvöld og festa hann á tölunum. Herbe.rt vefst alt
af fyrir mér. Væri íg lijátrúarfullur; ímynd i ég mér að mír
dytti í hug að liann væri drukknaður nú, og að andi hans
væri kominn heim liingað og væri að svcimu kringum okk-
url En livað er að tarna, nióðir? Gud minn góður ! llver
er það sem teniur ?” Og hann siökk á fatuf í fátinu og hlust
aöi ásamt móc ur sinni eftir skóhljuði úti á brautinni Það
var þóttstigu) maður sem kum og em blístraói -ö glag. er
liann geUU. Innaii tundai var li nu kotninn að hliöiuu óg
hafði slegið [i\ í ( pnu.
“Þaö er l leiln'tl !” sagðí Traveis < g liijóp l'rant að iiurð
inni, sem hm,u kipptt tipiuni svo rnögglega, a'Ö komumað-
urinn, seui el>ki 111 v> 11 dþvi, mist f ta na og léll afratn
intt úr dyru: um 0. i ú bre d 'a faðminn a Tr.verse, seut
faðmaði gestiiin og k appaöi bonum j f framt < g hann varði
haun f.illi.
‘Ó, Herbert! Hvað ég varð feginn að sjá þig! Því
hefirðu ekki skrifað okkur svo lengi, lengi, Herbert? Ó,
Herbert ! Hvað er langt siðan þú komst á land ? Við vorum
að tala um þig rétt áðan”.
Góði vinur ! Ég er kominn til að færa ykkur gleðifrétt
ir og endurgjalda ykkur öll gæðin”, sagði Herbert, er hann
fókk ráðrúm. “En lofaðu mér nú fyrst að heilsa ltenni seinni
mömmu minni”. Og svo gekk ltann þangað sem Mrs. Rocke
stód titrandi af geðshræringum og þorði helzt ekki að trúa
augum sínumeða eyrum, svo óvænt varkoma Herberts.
“Elsku móðir! Viltu ekki bjóða mig velkomian?”
spurði Herbert, og orð hans leystu hana úr böndum undrun-
arinnar, sem til þessa ltéldu henni. Jafnframt losnaði þá
um tárin, er liún vafði höndunum um háls honum og sagði:
‘Ó, sonur ntinn ! Sjómaðurinn minn litli ! Hinn souur-
innminn! Hve fegin er ég ekki að þú ert kominn aftur ?
Ertu velkominn ? Það er þarflaus spurning. Þú ert sann-
arleaa velkominn — velkominn bkki siður en blóðið í æðum
mínuin er velkomið til bjartans aftur ! En seztu nú niður
hérna hjá eldinum. Eg skal hafa til kvöldmat eftir fáeii ar
mínútur”.
“Nei, elsku móðir mín, enga fyrirhöfn mín vegna. Ég
borðaði í gistiliúsi meðfram brautinni 20 mílur héðan”.
“Viltu þá ekkert þiggja ?" spurði Marah.
“Ekkert, kæramóðir, ekkert nema höndina þíua elsku-
legu, til að kyssa aftur". Og Herbert tók hönd hennar og
margkysti ltana.
Svo settust þau öll þrjú niður, Herbert í miðjunni, Marah
á aðra hönd, en Traverse á hina. Þau tóku sína hönd hans
hvortog héldu þeim og ltorfðu svo á ltann fagnandi og hissa
eins og þau tryðu ekki alminlega augum sínum, að hann
virkilega væri þarna hjá þeirn. Fyrsta liálftímann gerðu
þap ekkert annað en spyrja hanu um alt og ekkert. Rak
þá liver spurningin aðra og það svo ótt, að þar var lítið tæki
færi til aðsvara þeim öllum. Ilann svaraði þeim því mörg-
utn í senn, með því að segja í fáum orðum frá ferðalögum
sinum, en þau sp iruðu ekki að láta í ljósi undrun sína yfir
þeasu atriðinu eð.t hinu. Þrátt fyrir þetta flanstursverk á
öllum sögunum, fengu þau Traverse og Marah þó dálitla hug
mynd utn æfi Ilerberts á síðustu þremur árunitm. Að þiu
fengu nokkra htigmynd um þetta var ef til vill fremur að
þakka dótngreind beggja og ástinni á honurn, lieldur en því,
að söguslltur hans væru svo greinileg. Eu hvað sem því
leið, þá gerðu þan sig ánægð með þann skiluing sem þau
lögða í sögur kaas og afsökuðu svo að sjálfsögðu, að hann
hafði ekki sent þeim fréttir af sér svo lengi. Þau skildu nú
hvernig stóð á að bréf hans höfðu glatazt.
“Og nú”, sagði Herbert, “þegar ég ltefi sagt ykktír aðal-
atriðin úr minni sögu, eíri ég ekki fyrri en é^ hefi sagt ykk-
ur nokkuð fthrærandi ykkur sjálf’,
“Eitthvað áhrærandi okkur?” sagði Marah spyrjandi.
“Jti, mamma ! Já, lterra minn !” sagði Herbert. “Eitt-
ltvftð sem ykkur báðum kemur við. Eu fyrst vil 6g spyrja,
hvernig ykkitr líðtr núna?”
“Og ósköp likt og vant er”, svaraði ekkjan. “Traverse
Itefir ekki liaft taÆifæri til að uppfylla sínar einlægu óskir
enn— að ganga á æðri skólann, en------”.
“En ég dríf mig áfram við námið samt”, tók Traverse
fram í. “Ég er nú í bihlíudeildinni í sunnudagsskólanum
hjá honum doktor Day, og í þeirri deild eru að eins ungir
menn. Ogdoktorinn er svo góður að láta í ljósi, að gáfur
mínar séu svo góðar, að ég eigi mentun sktlið. Þess vegna
heldur hann mér ekki við biblíulestur eingöngu, en leyfir
mér að sitja í lestrarsal sínum að Willow-hæð, tvær, þrjár
stundir í viku, þegar ftann svo situr við að pirófa mig í lat-
ínu og bókstafareikningi og gefur mér svo nýja lexíu til að
læra henna hjá tnér á kvöldin. Af þessu sérðu að ég er á
framfaravegi".
■Tlann er hálærður maður, þessi doktor”, sagði Marah,
“og er einn af prófdómeinJum við æðri skólann. Og lnnn
segirað í þeim skólasé enginn stúdent, sem fleygi fram eins
og Traverse, þrátt fyrir það að þeir liafa óll þægindi, en
h >1111 engin, en í þess stað ótal örðugleika við að stríða. Seg-
ír doktorinn að þetta sé því að þakka, að Traverse hafl á-
stundun og vilja og að hann einhverntíma þegar minst var-
ir múni---------”.
“Svona, mamma!” gall við Traverse. “í hamingjubæn-
um farðu ekki að þýlja npp öll f iguryrði doktorsius. Hann
við liefir þau eingöttgu til að hughreysta vesalings dreug, er
mitt í andstrevminu er að berjast við að leita sér upp-
fræðslu”.
“Mnni liann verða ekki að eins ætt sinni, heldur o? þjóð
sinni til heiðnrs”, sagði Herbert og botnaði þannig liálfsagða
sögu ekkjunnar.
“Eitthvað í þá áttina”, sagði hún brosandi.
“Það gerir mig dramblátann !” sagði Traversa, og hélt
svo áfram alvarlegur. “Ea er ekki doktorinn göfuglyndur,
að gefa mér þaunig klukkustundakenslu þrisvar í viku í þvt
augnamiði að hjalpa fátækum dreng til að feta sig upp eftir
stiga menningar og mepta”.
“Jú, é/ s!>yh!i nu lialda það”, sagði Ilerbert. ‘ Ett
hanu er ekti lyrsti göfuglyndi maðurinn, sem ég ltefi orðið
var viðog hann er ekki sá eini sem þu mætir á lífsleiðinni.
En nú má’ég til með að létta á mér með pví að segja vkkur
góðu fréttirnar !”
“Æ, já, segðu þ ið”, sagði ekkjan. “Ertu máské búin að
eignast skip sjálfur, ilerbert ?”
“Nei, uei. Það er ekki um sjálfan mig, sem ég vildi tala
Þú, Mrs. Rocke, hefir máské heyrt, aðegáríkan frænda —
móðnrbróðir, en setn ég hefi aldrei séð, af því móður minni
sáluðu og honum kom ekki vel saman, eftir að hún giftist
íöður míi’um heituum”.
“Já”, sagði Maralt. “Eg liefi heyrt svo sagt, en móðir þín
mintist sja’dnn á það mál”.
“Einmittþað! Ilún hafði aldrei ánægju af að tala um
liann. Þegar ég kom á lánd gekk ég npp að Washington-
iiótelinu og þar cýnmitt rakst ég á þennan ríka frrenda minn,
Hann hafði komið til New York til að sækja stúlku, sem
svo vel vill til að ég er kunnugur, og som kom auga á mig
og sagði þonurn svo hvað ég hét. Ég þekki ltann að eins
að nafuinu til, en ltann þekti mig urdireius bæði af nafninu
og ættarsvip, og tók á móti mér liið höfðinglegasta. Hann
battð mér svo heimili Iijá sér. og bauð mér svo að útvega
tnér iungöngu á hefskóiann í West Point! Hvernig lízt ykk
ur á þ>ð? Þykir ykkur það ekki góð fregn?”
“Jú, mér þykir vænt um, Herbert”, eagði Traverse með
áhngii.
“Jtt, kæri Herbert, ég gleðst innilega af þessari gæfu
þiuni”, sagði M iraLt.
‘Tia ha! Eg vissi að þið munðuð gleðjast tnín vegna!”
sagði Herbert. “En nú ríður mér á að þíðgleðjist líka ykk-
ar \egna. Þegar ég sagði þe-sum frótnlundaða frrenda — þvi
hann er fróntlundaðui', þó hann sé æði sérlundaður—þpgar
ég satði liouum hvílikir .vu ir þið ltöfðuð reynzt mér
þá-----—
“AVt, nei ! (juð ithi'þii ekhi gerl ! Þú Jieflr skkí fanJ að
segia lumum frd ok/.vr /”
“Þvj pá ekki ? Ilvað í veröldinni var á móti því?”
puiði Heiþett.
“Því, tnammft ? Því
ikkut”, spurði Traver.-e,
-uvldi hann ekki
‘ Yar anuars 110!
uafa nafngreint
kuð á moti því,
’ svaraöi húti. “Þetta er alt
hueig niður á slólinn og réði
isurn geðshieyfingum öllum,
Nortfkir ullurknmbar
fyrír $1.00. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “súndhbdssaldt”
20 og 35c. pahkinní Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALVItED ANDERSON,
the Western Importer.
1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.