Heimskringla - 04.02.1897, Side 3

Heimskringla - 04.02.1897, Side 3
HEIMSKRINGLA 4. FEB 1897. i'.RIS.TOL 5 ISTOL á SarsapariHa and cSoUaCtAeRd FSLLS The Greatest of all Liver, Stomach and Blood Medicines. A SPECIFIC FOR Rheumatism, Gout and Chronic Complaints. They Cleanse and Purify the Blood. All Druggists and General Dealers. orthern Paciíic RAILWAY TIME CARD.—Taking efíect Mondfty August24. 1896 MAIN LINE. North B’und tíourl Bound Freight JNo. j 155. Daily N rf* w-a s s cn S3 STATIONS. £1 c Freight No. 154 Daily. j 8.30a| 2 55p .. Winnipeg.. l.OOa 0 45p 8.15a 2.44p *Portage J unc 1.11» 7.00p 7.50a 2.‘28p * tít.Norbert.. 1.2np 7.20p 7.30a 2.14p *. Cartier.... l.o7p 73-Stp 6.59a 1.55p *.tít. Agathe.. 1.55p 8 OÚp 6.45a 1.46p *Union Point. 2.03p 8.17p 6.23a 1.35p *Silver Plains 2.14p 8 31p 5.53a l.20p .. .Morris.... 2.30p 0 (Dp 5.28a 1.06p .. .St. Jean... 2 44 p 0 92p 4.52a 12.46p . .Letellier ... 9.5op 3 30a, 12.20p .. Emerson .. 3.25p ll.UOp 2.30a I2.l0p .. Pembina. .. 3.40p 1 l.löp 8.3>p 8.45a Grand Forks.. 7.05p 7.55a 11.40a 5 05a 7,30a 8.30a 8.00a I0.30a .Wpg. Junc.. Duluth Minneapolis .. .St. Paul... ... Chicago ., 10.15p 8.00a 6 40a 7.10 9.35a 5.00p MORRIS-BRANDON BRANCII East Bounp STATIONS. Vv . li ounil. igl • r*" íh O ^ • ci I 3 a’ IM Xl °' 3 xh WÞ r- 'm ■ t*4 !? —’ iiéH íívlíe Sj 8 30a 2.00i'V VVinnipeg.. l.OOa ti.45p 8.30p l.Oöp .. .Morria.... 2.35p| 7.i Ua 7.b5p 12.43p * Lowe Farm 2 oáp 7 Öt a 6 3fp 12.18p *... Myrtle... 3.2,.p 8.4Sa 6.04pll2.08p ...Rolttnd. . 3.45p y.it<a 5.271) ll.öla * Rosebauk.. 3.53], 9.4 7a 4.53p 11.37a ... Miami.... 4J16p 10.17a 4 02p 11.17a * Deerwood.. 4^8p ll.löa 3.28p 11.04a * Altamont.. 4.40p 11.47a 2.d5p 10.47a . .Somerset.., 4.58] v 12.28p 2.08? 10.32a *Swau Lake.. 5.12þ i.OPp 1.35p 10.18a * Ind. Springs i.anp 1.08p l0.('2a *Mariapolis .. 5.37p 2.( i?p 12.3?p 9.52a * Greenway .. 5.52p 2.4Cp 11.56a 9.38a ... Baldur.. 6 ’20]> 8.3(2p U.02a 9.17a ..Belmont.... 6.42p 4 l8p 10.20a 8.59a *.. Ililton.. 7.00þ 5.02p ð.45a 8 43a *.. Aslidown.. 7.11p 5.32p 9.22a 8.3Ha Wawanesp... 7.23p 1 ii.('Bp 8.54a 8.28a * Elliotts 7.82p 6.19p 8.29a 8 14a Ronnthwaite 7 45] ð.58p 7.45a 7.57a *Martinville.. 8.02p 1 7.48p 7.00a 7.40a .. Brandon... 8.20] I 8.30p Number 127 stop al Baldur for mealfl POR TAGELA PRAIRE BRANCH. W. Bound Mixed No. 303 Everv Day Except" Sundnv. STATIONS. Er.st Bouni Mixed No. 301 Every J)ay Except Swnday. 4.45 p.m. .. Wlnnipeg.. 1 12.S5p.2n. 4.58 p.m *Port Junctioni 12.17íi.iií* 5.14 p.m. *St. Charles.. 1 1 .50'.i.m. 5.19 p.m. * Headingly.. I 11. i2 a.m. 5.42 p.m. * VVhite Plaius! ll. 1 7a.ra. fi.Ofip.m. *Gr Pit Spur | 10.51 n.m. 6 lfip.m. *LaSalleTank } 10.13a.w, (5.25 p.m. *. Eustacc..-.] § 6 47 p m *.. Oakville..) 7.00 p.tn. *. . .Curtis. . . | a )í.. 7 30p.m. Port.la Prairieí ö.'JOh * FDc SwtVo-s. no ; Stations markea—•*—have Fre eht must ba preraid7 Xumhers i03 ond 104 ha PuHtr.an Vestibnled Drntvim- Roo 105 Oars hetween Winnipe.tr. St. 1 Minnenpolis. Also Palnce Di» ’ (ilos ■ conection at Chicntro witt !ii es Connection nt Wlnnipej 1 with tr in-. to and from thf Pac'T For rntes and full informnt cerninir connestion with othe- lir npolv t •> anv "gout of th > eomr»> C’T > S fc FEE H. 8W i \ ! > G.P&.T, A.ST.Paul Gen.A •on' l>wg h.e e a) ■ Caei n'-tf r 1?D t Wi BYRJM 8. THE GREAT FnrTily Medicine of the Age. Taken intes’naiiy, It Cures Cicinhœa, Crantp, ar.d Pain in the Stnmach, Sorj Throat, Sudden Colds, Ccuglis, cto., ctc. Uscd Extcrr.ally, ItCures Cuts, Bruisss, Burns, Scalds, Sprains, Tcothachc, Pcin in thc Face, h'curalgin, ftlmumalism, Frosted Fect. Jío artlclo rver nttaincd to »uch unbounded l'onulur- ity—Salttm Obiu rri r. _ Wecunbciir te-btimf'nj'to tbe efnoftry o..tl o j a Killer. Wehuvese n its mmMo cll■ > iin ►•••.ii.puM. •' Bevorcst pnin, und linow it tA» bo a fcuou tu wcio.— nali IHxputt h. vr\nr v Noihimf b:is yot snroatmcfl tbo I nin-K i 'cr, t tbo most valuabie íautiiy luculoino now iu u:it. ± <■ O,t'íth««reftlmorlt; aa a rm-nr.r, of^rmnovJnjf r«i-rv\ medi' inc lms acquiif«1 a i' ; utation equai to 1 oiíy U i.J Pain-Killer.— Neupott Acuí. Bewareofimitntior.s Bityonly♦hopmmiue fekby DaVUJ. ’ tíuui evory wbcre: l«-nrc bnttle. Matur á reiðum höndum dag og nótt. Stærstur og skrautlegastur "Billiard” salur í bænum. Ekkert nema vönd- uðustu vín og vindlar á boðstólum. Pat. O’Connor, Eigandi. 50 YEARS’ EXPERIENCE. DESICNS, COPYRICHTS *o. Anvono sendlnf? n. Bketch and descrlption naay quickly aacertaln, free, whether an invention »§ probably patentable. Communications strictiy confldentlal. Oldeat agency forsecuring p^ent* in America. We bave a WashinRton orace. Patents taken tbrouj?b Munn & Co. recelve ■pecial notice in tbe SCIENTIFIO AMERICAN, tjcautifully illustrated, largest clrculation of any scientiflc journal, weekly,terma$3.00 a year; g.SOsix months. Hpecimen copies and ilAND ook on Patents seut free. Addresi MUNN & co., 361 Broadwav, Kew Vork. Ny-fengin 60 pör af hneptum kveDnskóm, ljómandi fallegum, með “patent”-leður á tánni. Venjulega verðið á þessum skóm er §1.25, en vér látum þá fara fyrir $1,00. ENNFREMUR 60 pör af flókaslippers kvenna, með saumuðum leðursólum, fóðraðir með ullardúk, me.ð þ.ykkri táverju. Meðau upplagið hrekkur fara þeir fyrir 30 cent. — Það eru enn eftir nokkur pör af 20 centa vetlingun- um góðu, fyrir karlmenn. , E. KNIQHT & CO. 351 iTain Str. Andspænis Portage Ave. Gáið að merkinu : Maður á hrafni, ELLEFTA BOÐORÐ “Þú skalt kauna mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þinum, af Wivi. eLACKADAR, 131 Higgin Street, Winnipeg, svo bú fáir ódýrt brauð þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”. Þagar boðorðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetta boð- orð ekki á töfluna, en að eyða heilli töflu undir það, þótti of kostbært. 09«»« Fyrir Jolin. Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss mikið aí' allskonar JOLAVARNINGI sem verður seldur við mjög vægu verði. Það má einu gilda hvað þér þurfið til jólanna, þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér þurfið elcki að ganga að því grublandi, að þetta er sannleikur. Komið ! Sjáið ! Sannfærist! WM. CONLAN, CANTON, NORTH-DAKOTA. Pappírinn sem þetta er prentað á er búinn til af TheE.8. EDDY Co. Limited, Hull, Canada. Sem búa til allan pappír « fyrir þetta blað. JtÖLUN -------------"it NOV. í # # 0 Vinutn mínum og viðskiftamöúnum tilkynni ég hér moð, að ég hefl nú keypt The St. Thomas Roller Mills, og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG 1 hverri viku, fjTÍr 15 cents buslielið. Ég geri mér far um að framleiða gott mjöl og gc-ra alla mína viðskiftamenn ánægða. Mér verður sönn ánægja að sjá alla mfna gömlu skiftavini og svo inarga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. "Sanngirni og jafnrétti” er einkunnarorð niitt í öllum viðskiftum. Með þakklæti fyrir undanfarm viðskifti, er óg Yðar með virðingu. # O. DALBY, sN‘:£ras’ | VI w. ^ -W. w.'•». 55.^ Kiipitola. EÐA Upp koma svik um síðir. Ilrs. E. I>. E. IV. Nouthworth. Maður opnar hliðið og gengur heim tröðina, sem lögð er með smáum steinum, en með fram tröðinni til beggja handa eru óslitnar raðir af ilmblómstrahrísi, en nú var það lauf- laust og nakið. Þegar inn um fyrirhúsdyrnar kom lá gang- ur inn í stórt, hreint, en fátæklegt eldhús. Þar sat Marah Rocke og hafði augun á katlinum, sem hékk á krók yfir við- areldi og hvein í, er vatnið var komið undir suðu. Oðru hvoru gaf hún gætur brauðpönnunni með brauðinu í, sem hún var að baka í ofninum. Marah Rocke var á að geta hálffertug að aldri, fremur smávaxin. Svinur hennar og tilburðir allir lýstu mentun og smekk og það meir en við mátti húast hjá svo fátækri konu. Hún var í svörtum kjól, snyrtilegum og hafði livítan. kraga um hálsinn. Hún var dökkhærð og var hárinu skift í miðju, kembt niður með vöngunum og dregið saman í hnút aftan á höfðinu. Hún var heldur toginleit, andlitið fallegt, með reglulegum dráttúm og hörundsliturinn dökkur. Aug- un voru dökkmórauð á lit og lýstu liinni mestu viðkvæmní og blíðu. Nú ha'ði hún þau hulin til hálfs undir þéttum, dökkum augnahárum, þar sem hún sat niðursokkin í hug»- anir sínar við eldinn. Slíkar myndir eru sjaldgæfar á meðal fátæklinga sem vinna baki brotnu fyrir lifi sínu og sinna. og Marah Rocke vann haki brotnu. Hún saumaði allan dag inn fram i rökkur. I rökkrinu sat lmn og prjónaöi og þeg- ar hún var búin að kveikja og kvöldverði var lokið, settist hún aftur að saumunum og saumaði framundir miðnætti Þrátt fyrir þessa sífeidu elju átti liún fult i fangi með að hafa ofanaf fyrir sér og s.vni sínum. Nú um nokkurn tima liafði Traverse endur og sinnum fengið smávik að vinna og unnið sér inn dálítið af peningum. Einmitt nú um tíma hafði liann liaft atvinnu hjá verzlunarmanni einum í þorpinu við að bera út böggla úr búðinni til viðskiftamannanna, af því mað urinn sem það gerðí lá veikur. Eyrir þessa vinnu fékk hann tuttugu og fimm cents í laun um daginn. Þessi stórvægilegu laun fékk hann fyrir vinnu frá því í hálfbirtu á morgna til klukkan átta á kvöldin. Hann þurfti að fara að lieiman á morgnana undireins í dögun, og fyrir dag þurfti móðir hans að hafa til heitan morgunmat handa honum, og bíða með heitan morgunmat þangað til hann kom lieim á niunda tímanum á kvöldin. Yfir kvöldmatarborð inu sagði Traverse svo móður sinni alt sem liann frétti um það er fram fór í umheiminum á hverjum degi og frá öilu sem hann bjóst við að mundi gerast á næsta degi, því Tra yerse var léttlyndur og vongóður um alt og alla. Að kvöld- verði loknum settist hann við annan endann á saumaborði móður sinnar og las og skrifaði og reiknaði. Ekkjunni fanst Fonur sinn venju fremur lengi þetta kvöld. Hún óttaðist að kökurnar sem hún var að baka og vildi halda heitum, mundu brenna. eða verða kaldar, ef liún tæki þær úr ofninum. Hún var að líta á klukkuna i tuttug- asta skiftið — klukkuna sem stóð á hillunni uppaf arninum á milli tveggja kertastjaka, þegar hún heyrði skóhijóð úti. Á næsta augnabliki var hliðinu hrundið upp og hlaupið létti- lega heim tröðina og framdyrahurðinni slegið upp. Á augna blikinu hafði 17 ára piltur, vel vaxinn og hvatlegur, í heima tilbúnum vaðmáisfötum, skotizt inn og aftui í eldhúsið. Þetta var Traverse. Hann var iíkur móður sinni, og þó var munurinn mikill. Þar sem iiún var svo döpur i bragði, var hann glaðværðin sjálf. Augu hans voru hvöss, cn þó undireins svo blíðieg, en hann huldi þau ekki til hálfs undir augnabrúnunum eins og móðir lians, heldur leit, hann djarf- lega á livern sem bann mætti. Hann haföi dökkt liár eins B móðirin, er bylgjaðist umhverfis liátt og breitt enui. Þann ig leit hann út drengurinn sem kom hlaupandi inn, kastaði handleggjunum um liáls hennar, kysti hana á háðar kinnar og krafðist svo að venju þess sérstaka réttar, að kyssa ‘litla, fallega, svarta blettinn áhálsinum á henni!” ‘'Hvenær ætli þú hættir þessum barnftlátum Traverse ?” sagði móðir bans brosandi. “Ætlarðu aldrci að hætta við þau ?” » “Jú, móðir mín góð ! Ég liætti vtð þatt að undanteknu því, að láta að þér. Þvi skal ég aldrei liætta — sl-ppi þeim einkaréttindum minum aldrei !” Og svo kysti hann hana aftur. Svo rauk hann til að vinna uDdireins. Hann dró borðið frá glngganum fram á góllið, breiddi á það dúk og raðaði svo á það diskum og bollnpörum. Á meðan hann var fiðþe'isu bjó móðirin til teið ogtók kökurnnr út úr ofninnin. Gevðist nu alt svo fljótt, að þau vi ru sezt að boiðinu iin.un tíu mínútna frá því Trarerse kom innúr dyrutnim. “Eg geii ráð l'yrir að þú þurfir nú fyrri á fætur en vant er á morgun, af því það er laugardagur, því þá t-r líklega meira að gera í búðinni”, sagði móðir haus. “Nei, mamma”, sagði itann. “Þeir þurfa mín ekki leng- ur. Vinnumaður Mr. Spicers, sem verið hefir veikur, er nú orðinn hraustur aftur og tekur til iyinnu á morgun”. “Svo þú ert þá atvinnulaus”, sagði múðir hans sorg- lega. “Já, mamma, en athugi ðu bara hversu lieppilegt þaðer! Því nú gtGt mér tækifari á morgun að gera við girðinguna og uegla liliðið, þar sem það er að trosna. Svo liefi ég þá líka tóm tiI að saga í eldinn til lieillar viku, auk allra handft smávika annara, smi beðið hafa ógerð svo lengi. Og á mánudaginn fæ ég eitthvac aö gera”. “Ég vildi bara að ég gæti átt það víst”, sagði móðirin og’ fell svo niður tnlið um það efni. Að,kvö<lverði loknum *tók Traverse bækur sínarað venju og settist við borðið bjá móður sinni, sem þá tók rfl að sauma. Var þá þögn um stund og hugsanir móöurinnar sorgleg- ar og þreytandi. Alt í einu leit Traverse upp úr bókunum og sagði: “Hvað lieldiuðu mamma, að við eigum að liugsa um liann Herbert ?” “Ja, ég veit þnð lireint ekki. Þaðeru nú nærri þrjú ár síðan við böfum heyrt frá lion.um”, svaraði móðir tians. “Þú lieidur alt af að liann liafi faiizt með einbverju skipinu mariima, eti þ»ð lteld ég nú ekki. Eg held það s>'u liara bréfin Iians, sem haia farizt! Eg veit ekki hvernig pví er varið, eu mér er lireint ómögulegt að slíta liugatinfrá Heibert í Uvöld og festa hann á tölunum. Herbe.rt vefst alt af fyrir mér. Væri íg lijátrúarfullur; ímynd i ég mér að mír dytti í hug að liann væri drukknaður nú, og að andi hans væri kominn heim liingað og væri að svcimu kringum okk- url En livað er að tarna, nióðir? Gud minn góður ! llver er það sem teniur ?” Og hann siökk á fatuf í fátinu og hlust aöi ásamt móc ur sinni eftir skóhljuði úti á brautinni Það var þóttstigu) maður sem kum og em blístraói -ö glag. er liann geUU. Innaii tundai var li nu kotninn að hliöiuu óg hafði slegið [i\ í ( pnu. “Þaö er l leiln'tl !” sagðí Traveis < g liijóp l'rant að iiurð inni, sem hm,u kipptt tipiuni svo rnögglega, a'Ö komumað- urinn, seui el>ki 111 v> 11 dþvi, mist f ta na og léll afratn intt úr dyru: um 0. i ú bre d 'a faðminn a Tr.verse, seut faðmaði gestiiin og k appaöi bonum j f framt < g hann varði haun f.illi. ‘Ó, Herbert! Hvað ég varð feginn að sjá þig! Því hefirðu ekki skrifað okkur svo lengi, lengi, Herbert? Ó, Herbert ! Hvað er langt siðan þú komst á land ? Við vorum að tala um þig rétt áðan”. Góði vinur ! Ég er kominn til að færa ykkur gleðifrétt ir og endurgjalda ykkur öll gæðin”, sagði Herbert, er hann fókk ráðrúm. “En lofaðu mér nú fyrst að heilsa ltenni seinni mömmu minni”. Og svo gekk ltann þangað sem Mrs. Rocke stód titrandi af geðshræringum og þorði helzt ekki að trúa augum sínumeða eyrum, svo óvænt varkoma Herberts. “Elsku móðir! Viltu ekki bjóða mig velkomian?” spurði Herbert, og orð hans leystu hana úr böndum undrun- arinnar, sem til þessa ltéldu henni. Jafnframt losnaði þá um tárin, er liún vafði höndunum um háls honum og sagði: ‘Ó, sonur ntinn ! Sjómaðurinn minn litli ! Hinn souur- innminn! Hve fegin er ég ekki að þú ert kominn aftur ? Ertu velkominn ? Það er þarflaus spurning. Þú ert sann- arleaa velkominn — velkominn bkki siður en blóðið í æðum mínuin er velkomið til bjartans aftur ! En seztu nú niður hérna hjá eldinum. Eg skal hafa til kvöldmat eftir fáeii ar mínútur”. “Nei, elsku móðir mín, enga fyrirhöfn mín vegna. Ég borðaði í gistiliúsi meðfram brautinni 20 mílur héðan”. “Viltu þá ekkert þiggja ?" spurði Marah. “Ekkert, kæramóðir, ekkert nema höndina þíua elsku- legu, til að kyssa aftur". Og Herbert tók hönd hennar og margkysti ltana. Svo settust þau öll þrjú niður, Herbert í miðjunni, Marah á aðra hönd, en Traverse á hina. Þau tóku sína hönd hans hvortog héldu þeim og ltorfðu svo á ltann fagnandi og hissa eins og þau tryðu ekki alminlega augum sínum, að hann virkilega væri þarna hjá þeirn. Fyrsta liálftímann gerðu þap ekkert annað en spyrja hanu um alt og ekkert. Rak þá liver spurningin aðra og það svo ótt, að þar var lítið tæki færi til aðsvara þeim öllum. Ilann svaraði þeim því mörg- utn í senn, með því að segja í fáum orðum frá ferðalögum sinum, en þau sp iruðu ekki að láta í ljósi undrun sína yfir þeasu atriðinu eð.t hinu. Þrátt fyrir þetta flanstursverk á öllum sögunum, fengu þau Traverse og Marah þó dálitla hug mynd utn æfi Ilerberts á síðustu þremur árunitm. Að þiu fengu nokkra htigmynd um þetta var ef til vill fremur að þakka dótngreind beggja og ástinni á honurn, lieldur en því, að söguslltur hans væru svo greinileg. Eu hvað sem því leið, þá gerðu þan sig ánægð með þann skiluing sem þau lögða í sögur kaas og afsökuðu svo að sjálfsögðu, að hann hafði ekki sent þeim fréttir af sér svo lengi. Þau skildu nú hvernig stóð á að bréf hans höfðu glatazt. “Og nú”, sagði Herbert, “þegar ég ltefi sagt ykktír aðal- atriðin úr minni sögu, eíri ég ekki fyrri en é^ hefi sagt ykk- ur nokkuð fthrærandi ykkur sjálf’, “Eitthvað áhrærandi okkur?” sagði Marah spyrjandi. “Jti, mamma ! Já, lterra minn !” sagði Herbert. “Eitt- ltvftð sem ykkur báðum kemur við. Eu fyrst vil 6g spyrja, hvernig ykkitr líðtr núna?” “Og ósköp likt og vant er”, svaraði ekkjan. “Traverse Itefir ekki liaft taÆifæri til að uppfylla sínar einlægu óskir enn— að ganga á æðri skólann, en------”. “En ég dríf mig áfram við námið samt”, tók Traverse fram í. “Ég er nú í bihlíudeildinni í sunnudagsskólanum hjá honum doktor Day, og í þeirri deild eru að eins ungir menn. Ogdoktorinn er svo góður að láta í ljósi, að gáfur mínar séu svo góðar, að ég eigi mentun sktlið. Þess vegna heldur hann mér ekki við biblíulestur eingöngu, en leyfir mér að sitja í lestrarsal sínum að Willow-hæð, tvær, þrjár stundir í viku, þegar ftann svo situr við að pirófa mig í lat- ínu og bókstafareikningi og gefur mér svo nýja lexíu til að læra henna hjá tnér á kvöldin. Af þessu sérðu að ég er á framfaravegi". ■Tlann er hálærður maður, þessi doktor”, sagði Marah, “og er einn af prófdómeinJum við æðri skólann. Og lnnn segirað í þeim skólasé enginn stúdent, sem fleygi fram eins og Traverse, þrátt fyrir það að þeir liafa óll þægindi, en h >1111 engin, en í þess stað ótal örðugleika við að stríða. Seg- ír doktorinn að þetta sé því að þakka, að Traverse hafl á- stundun og vilja og að hann einhverntíma þegar minst var- ir múni---------”. “Svona, mamma!” gall við Traverse. “í hamingjubæn- um farðu ekki að þýlja npp öll f iguryrði doktorsius. Hann við liefir þau eingöttgu til að hughreysta vesalings dreug, er mitt í andstrevminu er að berjast við að leita sér upp- fræðslu”. “Mnni liann verða ekki að eins ætt sinni, heldur o? þjóð sinni til heiðnrs”, sagði Herbert og botnaði þannig liálfsagða sögu ekkjunnar. “Eitthvað í þá áttina”, sagði hún brosandi. “Það gerir mig dramblátann !” sagði Traversa, og hélt svo áfram alvarlegur. “Ea er ekki doktorinn göfuglyndur, að gefa mér þaunig klukkustundakenslu þrisvar í viku í þvt augnamiði að hjalpa fátækum dreng til að feta sig upp eftir stiga menningar og mepta”. “Jú, é/ s!>yh!i nu lialda það”, sagði Ilerbert. ‘ Ett hanu er ekti lyrsti göfuglyndi maðurinn, sem ég ltefi orðið var viðog hann er ekki sá eini sem þu mætir á lífsleiðinni. En nú má’ég til með að létta á mér með pví að segja vkkur góðu fréttirnar !” “Æ, já, segðu þ ið”, sagði ekkjan. “Ertu máské búin að eignast skip sjálfur, ilerbert ?” “Nei, uei. Það er ekki um sjálfan mig, sem ég vildi tala Þú, Mrs. Rocke, hefir máské heyrt, aðegáríkan frænda — móðnrbróðir, en setn ég hefi aldrei séð, af því móður minni sáluðu og honum kom ekki vel saman, eftir að hún giftist íöður míi’um heituum”. “Já”, sagði Maralt. “Eg liefi heyrt svo sagt, en móðir þín mintist sja’dnn á það mál”. “Einmittþað! Ilún hafði aldrei ánægju af að tala um liann. Þegar ég kom á lánd gekk ég npp að Washington- iiótelinu og þar cýnmitt rakst ég á þennan ríka frrenda minn, Hann hafði komið til New York til að sækja stúlku, sem svo vel vill til að ég er kunnugur, og som kom auga á mig og sagði þonurn svo hvað ég hét. Ég þekki ltann að eins að nafuinu til, en ltann þekti mig urdireius bæði af nafninu og ættarsvip, og tók á móti mér liið höfðinglegasta. Hann battð mér svo heimili Iijá sér. og bauð mér svo að útvega tnér iungöngu á hefskóiann í West Point! Hvernig lízt ykk ur á þ>ð? Þykir ykkur það ekki góð fregn?” “Jú, mér þykir vænt um, Herbert”, eagði Traverse með áhngii. “Jtt, kæri Herbert, ég gleðst innilega af þessari gæfu þiuni”, sagði M iraLt. ‘Tia ha! Eg vissi að þið munðuð gleðjast tnín vegna!” sagði Herbert. “En nú ríður mér á að þíðgleðjist líka ykk- ar \egna. Þegar ég sagði þe-sum frótnlundaða frrenda — þvi hann er fróntlundaðui', þó hann sé æði sérlundaður—þpgar ég satði liouum hvílikir .vu ir þið ltöfðuð reynzt mér þá-----— “AVt, nei ! (juð ithi'þii ekhi gerl ! Þú Jieflr skkí fanJ að segia lumum frd ok/.vr /” “Þvj pá ekki ? Ilvað í veröldinni var á móti því?” puiði Heiþett. “Því, tnammft ? Því ikkut”, spurði Traver.-e, -uvldi hann ekki ‘ Yar anuars 110! uafa nafngreint kuð á moti því, ’ svaraöi húti. “Þetta er alt hueig niður á slólinn og réði isurn geðshieyfingum öllum, Nortfkir ullurknmbar fyrír $1.00. Sendir kostnaðarlaust HEYMAN BLOCK & KOMPS alþekta danska “súndhbdssaldt” 20 og 35c. pahkinní Bandar og Canada. Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif- ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til ALVItED ANDERSON, the Western Importer. 1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.

x

Heimskringla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.