Heimskringla - 18.02.1897, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 18 FEB L897.
Matur á reiðum höndum dap; og nótt.
Stærstur og skrautlegastur “Billiard”
salur í bænum. Ekkert nema vönd-
nðustu vín og vindlar á boðstólum.
Pat. O’Connor,
Eigandi.
Anyone sending a sketch and descriptlon may
quickly ascertain, free, whether an invention 1«
probably patentable. Communications strtotly
confldential. Oidest affency forsecuring patent*
tn America. Wo have a Wasbington ofnce.
Patents taken through Munn & Co. recelve
ípecial notice in the
SGIENTIFIG AMERIGAN,
heautifully iiiustrated, largest circulation of
any scientiflc iournal, weekly, terms $3.00 a vear;
$1.50 six months. Hpeclmen copies and iiAMD
Book on Patents sent free. Address
MUNN & CO.,
361 Broadway, New York.
THB GREAT
F-amily Medicine of the Age.
Takcn ínternaHy, LtCures
Diarrhœa, Cramp, and Pain in the
Stornach, Sore Throat, Suciden Cclds,
Coughs, etc., eto.
Us&tl ExtarnaBy, ItCures
Cuts. Bruises, Burns, Scaids, Sprain3,
Toothache, Pain in the Face, ilouraijia,
Rheumaiisin, Frostsd Fcet.
2To artirln r>vor nttained to *uch unbounded poimiar*
ity.—Sai i■ 7i Obs>: rur.
W'o i-iin b<*Hr testimnny to tii« ftPVary of tbo Pn'n-
Klller. Wehuvese n iia nmpic .s jn i:_r tjio
scvorest pnin, and know itlv be a good articlo.—Cmcm-
naii JHspatch. _ ....
í.'othin^ bas yet imrp.iHSPd tbo Faln-Killor, which Is
tho mo3t valuublo laiuiiy ujcdicino nuvf m uao.—Tennt-csee
Orgon.
It has renl merit.: as a mpaus cf rnnnvinj; pain.no
medi< ine has •oquired a rppuiuUon equid to l'erry Duvia
Pair-Killpr.—Neuprnt h'cut.
ppwaro of imltations Huv cn'.v tho gornino "rEuaY
DAVia. ’ 6oid ovorywhoro: lnrpo bottle, kic.
Voiy iurgo Loltie, öuc.
•oö®oooöooooee®®
Nyar vorur.
Vér fáum í þessari viku mikið af nýjum skó-
fatnaði, sem vér keyptum ódýrt og seljum því við
MEÐ GJAFVERÐI.
Bamaskór úr gulu leðri 25 cent
Ágætir hneptir kvennskór $1.00
Drengjaskór, ágætir, 90—$1.00
Fínir karlmannsskór að eins $1.50
Og alt eftir þessu. Ódýrara en nokknrsstaðar annarsstaðar.
E. KNIGHT & CO.
351 JTain Str. Andspænis Portage Ave.
Bréflegar pantanir afgreiddar hvert sem er.
: ELLEFTA BOÐORÐ
• “Þú skalt kaupa mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þinum, af
Z WM. BLACKADAR.
• 131 Higgin Street, Winnipeg,
J svo þú fáir ódýrt brauð þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”.
• t’egar boðörðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetta boð-
** orð ekki á töfluna, en að evða heilli töfln nndir það, þótti pí kasrbært.
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið af allskonar JOLAVARNINGI sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einu gilda hvað þér þurfið til jólanna,
þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér
þurfið ekki að ganga að því grublandi, að
þetta er sannleikur.
Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH=DAKOTA.
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
The E. B. EDDY Co.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
MÖLUN BYRJAR 8. NOV. í
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég hér með, ad ég t
befi nú keypt é
The St. Thomas Roller Mills, ^
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞR.IÐJUDAG T
i hverri viku, fyrir 15 centS bushelið. Ég geri mér far um að framleiða f
gottmjöl og gera alla mína viðskiftamenn ánægða. á
Mór verður sönn ánægja að sjá alla mína gömlu skiftavini og svo á
marga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. “Sanngirni Á
og jafnrétti” er einkunnarorð mitt í öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er ég f
Yðar með virðingu. f
O. DALBY, 5
Kapitula.
EÐA
Upp koma svik um síðir.
EFTIR
llrs. G. II. E. X. Noutliwortli.
“Já, og eins og ég sagði áðan, er botninn í þessari gjá,
ef þar er nokkur botn, þakinn mannabeinum!”
"Það er hræðileg tilhugsun !” sagði Kapitola.
“Já, en eins og ég sagði geturðu fengið hitt herbergið, ef
þú ert nokkuð hrædd að vera hér í nótt?”
“Hrædd ? Viðhvað? Mannabeinin á gjáarbotninum,
ef nokkur eru, geta ekki gert mér mein. Ég hræðist ekki
dána menn, heldur þá lifandi, og enda ekki þá hræðist ég til
neinna muna”, sagði Kapitola.
“Jæja, þú þarft samt að hafa þjónustustúlku”, sagði
ráðskonan. “Eg held ég megi senda þér Pitapat. Hún get
ur sofið á dýnu á gólfinu hérna í herberginu. Og það er þér
skemtilegra”.
“Hver er þessi Pitapat ? Mrs. Condiment”.
“Pitapat ?” tók ráðskonan upp. “Hún er yngsta vinnu-
konan. Eg hefl kallað hana Pitapat alt af síðan hún var svo
lítil karta nýbyrjuð að ganga, og var að hlaupa burt frá
móður sinni, Dorcas matreiðslukonu. Ég heyrði til hennar,
er hún kom upp stigann á leiðinni til min. Var þá sem fæt-
urnir heunar litlu segðu alt af: “pit-a-pat, pit-a-pat”, og svo
vandist ég á að kalla hana Pitapat, og nafnið festist við
hana”.
“Jæja, láttu mig þá fá Pitapat, til að vera hjá mér”,
sagði Kapitola. “Mér þykir vænt um að hafa einhvern hjá
mér, einkum ef ég get sent þann hÍDn sama burt þegar mór
sýnist”.
“Jæja, það skal gert”, sagði ráðskonan. “En nú held
ég þú ættir að laga til á þér hárið og koma svo ofan með
mér til kvöldverðar. Það er fullseint orðið, og majórinn er
ekki allra manna þolinmóðastur”.
Kapitola tók þá upp hárbusta úr ferðaveski sínu, lagaði
svo til svarta hárið sitt og sagðist svo tilbúin. Gengu þær
svo út og of&n í borðsalinn, þar sem eldur biann á arni og
matur beið á borðinu.
Fellibylur gamli tók í hönd Kapitolu og leiddi hana til
sætis við aðra hliðina á borðinu og svo tók hann sér sæti á
venjulegum stað við annan endann. Svo helti Mrs. Condi-
ment teinu í bollana.
"Hvað er undir hleranum í herberginu, frændi?” spurði
Kapitola.
“Hvað! Hefir þér verið fengið það herbergi?” spurði
karl.
“Þad var ekkert annað herbergi tilbúið”, svaraði ráðs-
konan,
“Mér líkar það líka ágætlega”, sagði Kapitola.
“Hum, hum, hum !” var hið eina sem karl sagði við þess
um orðum.
“En, frændi. segðu mór hvað er undir hleranum?” hélt
Kapitola áfram.
“Ja, það veit ég ekki! Gamall hellir, sem notaður var
sem kjallari, þangað til vatnsæð brauzt fram um bergiö og
ónýtti kjallarann með raka, að sagt er. Eg hefi aldrei rann-
sakað það gímald”.
“En, frændi, hvað þá um------”, lengra komst Kapitola
ekki, því ráðskonan steig svo þétt á tær hennar, að henni
varð hverft við og skildi þegar, að hingað og ekki lengra
skyldi farið. Breytti hún þá um ræðuefni á augnabliki og
spurði frænda sinn hvað væri um ferð til Tip-top — hvort
hann vildi ekki senda Wool þangað morguninn eftir, til að
sækja kafifisekkinn.
Að kvöldverði loknum bauð Kapitola góða nótt og gekk
til herbergis síns með þjónustustúlkunni sinni, litlu svert-
ingjastúlkunni Pitapat. Var þá búið að bera þangað kistur
hennar, sem majórinn hafði keypt og fylt með fatnaði alls-
konar.
Undireins og Kapitola kom inn í lierbergið læsti hún
dyrunum, tók band utau af kistu, dró mottuna af hleranum
smeigði bandinu í hringinn, hélt svo i það, en dró járntíein-
inn úr grópinu og lót hlerann síga niður þangað til kolsvart
opið blasti við auganu. Hún leit niður, en sá ekkert og
heyrði ekkert nema sveljanda áþekkan straumnið í fjar-
lægð.
“Kondu með ljósið Pitapat”, sagði hún, “og lýstu mér.
en farðu varlega svo þú steypist ekki niður í pittinn. Það er
pit’ í mínu nafni og það er ‘pit’ i þínu líka, svo við skulum
vita, ef viðbáðar leggjumst á eitt, hvort vjð getum ekki gert.
heina áætlun um þennan þriðja ‘pitt”.
“En ég er dauðhrædd, Miss”, sagði Pitapat.
‘ Hrædd ! Við hvað ?’’
“Drauga!”
“Hrædd við drauga !” sagði Kapitola. “Ja, ég skal á-
byrpjast að leggja að velli alla þá drauga, sem þú getur
sýnt mér !”
Pitapat kom þá með ljósið, en bar sig að eins og hún
gengi á nálaroddum. Þreif þá Kapitola ljósið af henni og
seildist með það niður í hyldýpið svo langt sem hún náði og
rýndi svo út í myrkrið. En ljóstýran í hendi hennar hafði
þau einu áhrif, að helmyrkrið þar niðri varð enn tilfinnan-
legra en áður, Alt var myrkt, hljótt, tómt og þögult niður-
undan, nema þessi sveljandi, eins og vatnsniður í fjarska.
Alt í einu datt Kapitolu í liug að láta kertið falla niður í
þetta myrkrahaf og það gerði hún þegar. "Það hrapaði óc-
fluga og enda ljósið livarf að lyktnm i þessu ógna myrkri,
en ekki hægt að heyra að það kæmi nokkursstaðar við hotn.
Pór þá hrollur um Kapitolu. Hún stóðá fætur, dró hlerann
upp, festi hann með fleininum og kom öllu í samt lag og fór
svo að afklæða sig, þó ekki hefði hún þá annað ljós, en það
af eldinum áarninum. Pitapat bjó umsig oggekk til svefus
á dýnu ii gólfinu.
“Það er liræðilegt að ganga til svefus uppiyfir slíku hyl-
dýpi með öllum þess leyndarmálum, en ég s k a 1 véra hörð,
vera hetja !” Þannig hugsaði Kapitoia þegar hún var að
sofna.
11. ICAP.
Það hleypur snurði á þráðinn.
Kapitola fór snenima á fætnr morguninn eftir og gekk
þegar út til þess að líta eftir ytri vegsumerkjum í grend við
þann hluta hússins, sem herbergi nennar var í. Hún leit
aði og leitaði, eti til einskis. Það var ekki sýnilegur nokkm
aðgangnr að þ>>sum kynja kjalla a fvrir utan húsið—ekkeri
sýnilegt nem 1 mosavaxinn grjótbálknr undir husveggjun-
um og á beim vnr lrvergi gluggi, hvergi smuga. Hún yfir-
gat um siðír leitin* og gekk inn aftur.
“Ég skal ekki tiugsa nreira um þetta’’, liugsaði hún.
“Ég þori aðsegja að þetta er b ra djúpur kjallari með brunni
1, en glug. akitra er livergi til tð lýsa hann upp. Og hvað
snertir þessar sögur um morð o beinsgrindur, þori ég að
segja að þær eru lireinn og beinn lieilaspimi”.
“Iiúu fór inn í b uðstofuna og settist í sæti sitt vid borð-
ið. Var þá Pellibyinr gauili að atyrða Wool fyrir eitthvað
sem Kapitola komst ekki að livað var, og var fokvondur. Þó
sljákkaði dálítið i honum þegar Kapitola kom inn, en stutt-
ur r spuna var hann, er hann bmð henni góðan daginn og
settist svo þögull að morgunverði.
Undireins að loknum morgunverði þaut karl af stað til
að hitta vinnumennsína, svertingja alt saman, herða á þeim
við vinnuna og átelja verkstjórann, William Ezy, fyrir letina
og slóðaskapinn. Ráðskonan fór að búa til búdding til mið-
dagsverðar og varð Kapitola þá ein eftir. Til að eyða tím-
anum fór hún þá að skygnast um húsið niðri og skoðaði nú
eina stofuna á eftir annari. Svo fann hún leynistiga í hús-
inu aftanverðu og fór þegar eftir honum upp á loft. Þar
skoðaði hún hvern gang og kima og bar hana loks að sínu
eigin herbergi.
Hún fór þar inn og nú um hádaginn fanst henni her-
bergið líta út alt öðruvísi en kvöldid áður. Það var langt frá
því að vera dimt og draugalegt núna. Það var þvert á móti.
Beint á móti dyrunum brann eldur á arninum, til hægri
handar rúmið hennar, til vinstri liandar gluggarnir tveir
með rauðu tjöldunum og á milli þeirra konimóðan stóra úr
mahoganivtð, með álöstum stórum spegli. Gólfið var úr eik
og gljándi og fágað eins og spegill.og á því miðju hiu marg-
litamottaúr þykkasta tyrknesku gólfklæði—mottan sem
ltuldi hlerann góða. Þar var og ruggustóllinn svo mjúkur
og þægilegur og þar var nú að auki komið fallegt borð til að
sauma við og til að geyma á því það sem manni sýndist. Að
síðustu voru þar kisturnar hennar tvær sín í hvoru horni og
báðar fullar af fatnaði og allskonar glingri. Kapitolu leizt
vel á þetta alt, enda var hún alt annað en þunglynd eða hjá-
trúarfull að náttúrufari. Hún sá að hér beið hennar í fyllste
máta skemtilegt verk það, að takaupp úr kistunum og raða
búningunum sinum eins og henni sýndist og henni þótti
þægilegast og skemtilegast. það var hvorttveggja að Kapi-
tola trúði því staðfastlega að hún væri miklu náskyldari ma-
jórnum heldur en virkilega var, og hitt, að hún áleit efni
hans óþrjótandi, enda skar hún ekki upp á neglurnar á sér
þegar hrin var að kaupa sér glingur og stáss. Hún keypti
sér skrín úr fílabeini, lóðrað með bláu flöéli, og í því
geymdi hún fílabeinsskeftan hárbusta og hárgreiðu, bauka
úr silfri og skrautleg glös. Saumaskrín keypti hún einnig
og ekki óvandað og fylgdi því finguibjörg úr gulli, nála-
bulstur, gullhjöltuð skæri og spólur. Skrifborð keypti bún úr
eboni með silfurblekbyttum. Alt þetta og alt sem þessum
muninn tílheyrði var í kistunum og fór hún nú að koma
þessu öllu fyrir á handhægum stöðum. Og það er sannast,
að hún mat efni majórsins og gæði við sig, er hún nú var að
skoða hlutina í annað sinn og raða þeim í kommoðuskúffurn
ar og á aðra geymslustaði. Það var komið undir hádegi þeg-
ar liún hafði lokið þessu starfi sínu. Að því loknu fór hún
að laga á sér hárið, klæddi sig svo í kjól úr móleitum ullar-
dúk og fór að því búnu ofan og áfund Mrs. Condiment, sem
sat að vinnu í ráðskonu herbsrginu.
“Jæja, Mrs. Condiment”, sagði hún. “Ef frændi hefir
nokkuð sem þarf að sauma, festa hnappa eða eitthvað því
líkt, þá bara segðu mér það og fáðu mér svo verkefnið. Mig
danðlangar til að hafast eitthvað að”.
“En, kæra ungfrú Black------
"Kallaðu mig Kapitolu eða Kap., ef þú vilt gera svo vel’,
sagði Kapitola. “Ég hefi aldrei á æfi minni verið nefnd ung-
frú Black fyrri en ég kom lringað, og mér fellur það svo ó-
sköp illa”.
“Jæja. Þá vildi ég ungfru Kap., að þú vildir biða þang
að til á morgun. Ég skauzt hingað eftir brerinivínsflösku,
sem er í skápnuin. Ég þarf að flýta mér, en á eftir að ná
brennivíninu í búddingssósuna, og að tíu mínútum liðnum
þarf miðdagsmaturinu að vera tilbúinn”.
Kapitola sagði ekkert, en ypti öxlum og gekk frá ráðs-
konunni. Fór liún þá út aðalganginn og út á pallinn fyrir
framan aðaldyrnar, til að anda að sér tseru liaustloftinu. Þeg
ar húu kom út á palliun var majórinn á ferðinni heim að
Iiú8inu og var Wool med honum og teymdi lítinn hest grá
deplóttann með kvennsöðli á.
“Nú þótti mér vænt um að sjá þig Kap ”, sagði karl-
“Kondu nú og líttu á hestinn þann arna! Hann er ekki til
neins við vinnu og er of veigalítill til að bera mig. Ég hefi
þess vegna liugsað mér að gefa þér hann. En svo máttu þá
til með að læra að ríða !”
“Gefa mér hann ! Ég læra að jíða!’’ sagði Kapitola í
fátinu. “Ég held ég verði alveg æðisgengin af fögnuði!”
“Það er nú svo, en heldurðu ekki að tvær eða svo bylt-
ur, á meðan þú ert að læra að riða, hnoði vitinu í þig aft-
ur ?”
“Æ, frændi, frændi, hvenær má ég byrja ?”
“Þú skalt fá þér fyrstn byltunu eftir miðdagsverð i dag.
Þú verður þá ekki eins brothætt, — ekki eins hætt við að
meiða þig, þó þú dettir af baki eins og nvína !”
“Það er engin liætta á að ég detti af baki, frændi! Ég
finn að mér—fmn livað eðlilegt m< r er að hanga á því, sem
ég einusinui næ í !”
“.Jæja, eu kondu nú inn. Ég þarf að fá mér miðdags-
mat!” sagði majórinn.
Að miðdagsverði loknum fór Kapitola undireins að neura
þá íþrótt að sitja á hestbaki og var Wool kennari hennar.
Hún hafði alla þá aðaleiginleika, sem góðum reiðmanni eru
ómissandi. Hún var vel vaxin, sérlega gefin fvrir hreyfing.
ar, allskostar óhrædd og hafði æfinlega vald á sjálfri sér.
Fellibylur gamli settist á pallinn, af því veðrið var gott.
en haustloftið heilnæmt og reykti pípu sína. Horfði hann
nú með ánægju á alla tilburdi Kapitolu á hestbaki og lét
smásaman i ljósi, að hún kæmi til, svona með tímanum, og
gæti orðið bezti reiðmaðurinn í nágrenninu. ICapitola lét
Grána brokka aftur og fram um balann og var hin öruggasta.
Klaksaði hár hemiar laust í vindinum og pilsfaldurinn flett-
íst stundum upp svo meira sá á öklaliðinn en hæverskulegt
mætti heita.
í þessurn svifunum, þegar Kapitola var á spretti úti 4
balanum og karl sat reykjandi og horfði á, þeysti ríðandi
maður heim brautina og upp að pallinum. Aður en þau
gætu áttað sig, eða séð hver komumaðurinn var, var lrann
kominn af baki, búinn að binda hestinn við stjakann og
kominn upp á pallinn fram fyrir majórinn.
“Ja, hvað er að tarna, Herbert frændi!” varð karli að
orði. “Við áttum ekki vöu á þér fyrri en að viku liðinni.
Þetta var óvænt koma ! Þeiin mun betra þá ! Mér þykir
sannarlega vænt um að sjá þig aftur drengur minn !”
Kapitola lialði nú séð hver kominn var, og reið nú lieim
að pallinum. Hún ætlaði að hlaupa úr söðlinum í flýti, en
það för einbvernveginn svo að hún kom niðurflöt! Wool
liafði gaman af þeimólörum og brosti nú svo, að munnnrinn
uáði sem næst út að eyrum. Og gamli Fellibylur rak upp
otóran hlátur og sagði: “Sagði ég þér ekki !”
Herbert Gravson hljóp þegar til að lijálpa henniá fæturf
en áður liann kæmist svo langt var Kapltola sjálf komin á
lætur, búiu að dusta af sér rykið og kom uú blaupmdi til að
mæta lionum og btilsa með handabandi.
Svipur beguja og lnbi-agð þeirra alt lýsti svo einlægum
lögnuði og einlægri vináttu, að majórinn liugsaði á þessa
leið . “Tarna lagið ! Þetta er betra en ég hefði bezt getað
komið því fyrir sjálfur JLítum þelta haldaáfram og skulum
við þá sj t livaða naf 1, hvaða h fuð og hvaða herra verður
eigandi þessarar gömlu snndurlimuðu óðalstiinai !”
í þessu komu þau Herbert cg Kapitola til hans og bauð
hann þá Herbert Vtlkiminn á ný og með engu minni fögnuði
en áður. Kallaði hann þá á vinnumann til að taka hest
Herberts, taka af ho.mm reiðtýgin og láta hann inn,eu sj dfur
fór karl með þeim unglingnnum inn í húsið.
“Og hvernig leið þeim nú, þessum góðu vinum þinum,
drengur miun?” spuröi karl.
To
Cure
RHEUMATISM
Bristoí’s
SARSAPARILLA
IT IS
PROMPT
RELI ABLE
AND NEVER FAILS.
IT WILL
MAKE
YOU WEI I*
Ask your Druggist or Dealer for it
BBISTOL’S SiRSraiiA.
Ifcorskír ullftrkambar
fyrír $1.00. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “sundiiedssaldt”
20 og 35c. pakkinn í Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALFliED ANDERSON,
■the Western Importer.
1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.
íorthern Pacific
N
I RAILWAY
TIME CAKD.—Taking eff ect Monday
August24. 1896
MAIN LINE.
North B’und
South Bound
STATION8.
I.30al 2 55p
2.44 p
2.28p
2.14p *
1.55p
1.46p
1.35p
l.20p
1.06p
12.46p
12.20p
I2.l0p
8.45a
5 05a
7,30a
8.30a
8.OO11
I0.30a
I.15a
!.50a
f.30a
i.59a
i 45a
5.23a
5.53a
>.28a
t.52a
i 30a
1.30a
B.3ip
L.lOa
.. Wlnnlpeg..
*Portage J unc
* St.Norbert..
Cartier....
.St. Agathe..
*Union Point.
*Silver Plains
...Morris....
.. .St. Jean...
. .Letellier...
.. Emerson ..
. .Pembina. ..
Grand Porks..
.Wpg. Junc..
Duluth
Minneapolis
.. .St. Paul...
... Chicago
o
■sa
l.OOal 6 45p
l.lla
1.2hp
1.37p
1.55p
2.03p
2.14p
2.30p
2.44p
3.04p
3.25p
3.40p
7.05p
10.15p
8 OOa
6 40a
7.10
9.35a
7.C
7.1
7.39i>
8.06p
8.17p
8.34p
9 00p
9.22p
9.55p
ll.CÚp
11.45p
7.5ía
6.00p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
3TL
£ f
• cr
STATION8.
W. líuuud.
:g~
Ó
LbH
w p
fr
8.30a
8 30p
7.35p
6 3fp
6.04p
5.27p
4.53p
4.02p
3.28p
2.45p
2.08p
1.35p
1.08p
12 32p
1 t.56a
11.02a
I0.20a
9.45a
9.22a
8.54a
8.29a
7.45a
7.00a
00j V Winnipeg.,1
.05p
.43p
18p
08p
.51 a
.37a
17a
.Ota
.47a
32a
18a
02a
52a
38a
17a
59a
43a
36a
28a
14a
.57a
•40a
.Morris
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland.
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
... Baldur....
. .Belmont....
*.. Hllton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
Number 127 stop at Baldur
l'.OOa
2.35p
2.53j)
3.2ói>
3.45p
3.53p
4.06p
4.28p
4.40p
4.58p
5.12p
5.26p
5.37p
5.52p
6.20p
6.42j
7.00p
7.11p
7.23p
7.32p
7.45p
8.02p
8.20p
for
6.45p
7.00a
7 50a
8.45a
9.10a
9.47a
10.17a
11.15«
11.47a
12.28p
l.Ohp
1.3Bp
2.07p
2.4 6p
8.22p
4 l8p
5.0Bp
5.32p
6.08p
6.19p
6.58p
7.43p
8.30p
meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound
Mlxed
No. 303
Every Day
Except
Sunday.
STATIONS.
East Bound
Míxed
No. 301
Every Day
Except
Sunday.
4.15 p.m.
4.58 p.m
5.14 p.m.
5.19 p.m.
5.42 p.m.
6.06p.m.
6.13p.m.
6.25 p.m.
6.47 p.m
7.00 p.m.
7.80p.m.
.. Winnipeg..
*Port JunctTon
*St. Charles..
* Headingly..
* White Plains
*Gr Pit Spur
*LaSalleTank
*.. Eustace...
*.. Oakville..
*.. .Curtis. . .
Port.la Prairie
* Flair S’ations.
12.35p.m.
12.17a.nu
U.50a.m.
11.42 a.m.
11.17a.m.
10.51 a.m,
10.43 a.i»u
l0.29a.m,
l0.06p.m.
9.60 a.m.
9.30 a.M,
Stations marked—*—have no agent,
Fre'ght must be prepaid*
Numbers r03 and 104 have throiígé
Puliman Vestibuled Drawing Room Sí> *n
ing Cars between Winnipeg, 8t. Paal aa4
Minneapolis. Also Palace DinlDg CaM,
Close conection at Chicago with eastern
’ines. ConnectioD at Winnipeg Jrwietíon
with trains to and from the Pacific erata
Forrates and full information con.
cerning connect.ion with other lines, etc..
npply to anv ftgent of th • rompanv. or
CH>S S.FEE H. SWINFORD
G.P &. T. A.ST. Paul t-ten.A " pg