Heimskringla - 20.05.1897, Blaðsíða 1

Heimskringla.
XI. ÁR.

WINNIPEG, MAN., 13 MAl. 1897
NR. 20.
ExCuRsIoN!
NORDUR A WINNIPEQ-VATN MED
“Lady of the Lake,”
Mánudaginn 24. 5Iaí
(Queen’s Birth Day).
Sérstök lest til Selkirk fer frá C. P. R. vagnstöðvunum kl. 9 f. h.
Fargjald, fram og til baka, að eins $1,50 fyrir fallorðna og 75 cts. íyrir börn.
Glymjandi hornamusik!
Farbréf hjá. C. P. E.
Erfðaskráin.
[ Eftir Bjarka].
Er erflngjahópinn minn horfl’ ég á,
—Það held ég að enginn mér lái—
Með áhyggju reikna’ eg upp eignina
þá,
Sem eftir mig dáínn hann fái.
Að fjársjóðum ýmsum til arfs get
hann leitt,
—En ekki’ er það frægðin né gróð-
inn;
Eg hvortveggja því hef um æflna
eytt
í útkjálkabúskap og — Ijóðin.
Og þeir eru: reynsla að líf er ei létt,
En leið til að sigra og þola;
Og heiminum út úr hvern heilagan
rétt
Að heimta, en aldrei að vola.
Að reka’ ei sem uppslitið duft gegn
um drif
Hvern daginn með sofandi geði;
Að álíta’ ei sorgina ómeginslyf
Né eitrun í lífshraustri gleði.
Að rýna’ ei svo fast á alt saurugt og
svart
Að sjá ei Ijós nema’ í móðu;
En gleðjast við sólskin og sumarið
bjart
Og sálirnar háfleygu’ og góðu.
Að krossfestu ei einn fyrir iesti síns
lans
Og leysa svo brotlega marga;
Að hata til eilífðar meining eins
manns,
En manninum sjálfum að bjarga,
Með hverjum helst vinna’ að við-
gangi lans,
—Ef viðreisn þess gagnlega segj-
um —
Og þó það sé eiðsvarinn óvinur
mans
Og einvíg á morgun við heyjum.
Að hirða’ ei hvað veröldin verðlegg-
ur mann
Né vinna til himneskra gjafa,
En láta sér fuilnægja fögnuðinn
þann
Sem fylgir því: orkað að hafa.
Að láta ekki glysloforð ginna af sér
mál,
Né ganga’ undir fordóma helsið;
Því rýmri’ eru fjötrar með sann-
frjálsri sál
En sambúð við alþýðufrelsið.
Af viljanum leysa hvern hugleysis
hnút,
Fyrir heimskunni meining að
beygja;
Með þrek til að líða og leika sér út
Og loks eiga þor til að deyja.
Því menning nó fegurð ei með okk-
ur deyr,
Og mann skyldi ei við því hrylla,
Að þurfa ekki’ í gröflnni að muna
það meir
Að mönnunum líður oft illa.
*
* *
Og nú er ei vitund að vanbúnað
mér
Það vetfang sem æfin er hnituð,
Því ráðstafað gjörvallri eigninni er
Og erfðaskráin mín rituð.
Stephan G. Stephanson.
Sjáða til að þú fáir það sem
þú biður um.
Eigendur Diamond Dyes eru hinir
einu menn í heimi, sem búa til sérstaka
liti til að lita með bómull og bómullar-
kendan fatnað.
Allir hinhfbeztu litarfræðingar játa
það nú orðið, að litur sem búinn er til
fyrir ullarvefnað, geti ekki litað bómull-
arkendan vefnað.
Æfinlega fer liturinn vel, þegar
brúkað er fyrir bómull eða bómullar-
kendan varning Diamond Dye, Pink,
Purple, Orange, Gamet, Navy, Yellow,
Blue, Searlet, Turkey red, Green, Car-
dinal. Brown og Black.
Varaðu þig á litum sem eiga litaull
og bómull og eru í sama böggli.
Millíónir mánna á meginlandinu
segja að Diamond Dye sé bezt allra lita.
West Eud Prug Storc.
(COLCLEUGH & CO.
CoR Eoss & IsABEL STR.
Selur skólabækur og ritföng, busta,
svampa, handsápu, leikhnoða og “Base
Ball”-hnetti. Skozkt Maccaba neftóbak
og afarmargt annað sem ekki er rúm ti’
að telja.
FRETTIR.
DAGBÓK.
Allsherjarpóstmálaþing hefir staðið
yfir í Washington síðan 5. þ. m. Mæta
þar fulltrúar flestra þjóða í allsherjar
póstsambandinu. Eftir allmiklar um-
ræður var feld (13. þ. m.) tillaga þess
efnis, að útbúa skyldi allsherjar frí-
merki fyrir öll sendibréf allra þjóða í
sambandinu, sem eiga að ganga í önn-
ur ríki. Það þótti ógerlegt að koma á
samkomulagi til þess svona fyrst um
sinn.
Síðustu fregnir frá: Indlandi segja,
að svarti dauðinn sé að aukast á ný og
útbreiðast um héruð, sem hingað til
hafa verið undanþegin að miklu leyti.
Sendinefnd frá vínsölumönnum og
víngerðarmönnum í Canada fór á fund
Lauriers og flutti sitt mál fyrir honum
13. þ. m. Meðal annars vildu þeir að
vínbruggunar og vínsölubann yrði ekki
í lög leitt fyrr en fengin væri greini-
legur meirihluti atkv. allra kjósenda í
ríkinu. Þeir vildu og að kjósendurnir
væru látnir svara spurriingu um það,
hvort þeir væru tilbúnir fyrir beinan
skatt, sem yrði ein hin eðlilega afleiðing
in af ajgerðu vínsölubanni.
Þingnefnd Breta, sem f jallar með
“bimetallic (tvi-málms) mál, hafði fund
í vikunni sem leið og lét í ljósi þá skoð-
un, að aldrei fyrri hefðu verið jafn væn
legar horfur áeinsog nú, að saman
gangi með þjóðunum i þessu efni.
Efri deild Bandaríkja-þjóðþings ráð
gerið að taka til fyrir alvöru að ræða
Dingley-lögin hinn 24. þ. m. og halda
áfram með það mál þangað til frum-
varpið annaðtveggja verður felt eða
samþykt. — og að það verði samþykt
er efalítið.
Það er ráðgert aðbera fram á sam-
bandsþ. þessa dagana frumv. þess efnis,
að öll járnbrantarfélög í Canada sem
þiggja stjórnarstyvk i einhverri mynd,
skuli skyld til að veita öllum þingmönn
um frítt far, bæði dominion og fylkis-
þingraönnum; skuli þeir fá ' passa”, er
gildi alt kjörtímabilið. Þau lög ættu
að ná gildi, því með þeim er tvent unn-
ið: járnbrautafélögin gætu þá ekki látið
“passann” heita vinargjöí — öll gjöf
þiggur laun, og þá gæti fallið burtu
mílugjald þingmanna, erþeir fara til
þings, og þingkostnaður þá minkað sem
því svarar.
Því hefir verið fleygt fyrir að und-
anförnu, að kristnir menn á Krít séu
engir eftirbátar Mohamedstrúarmanna
í því, að myrða og drepa verjulaust fólk
Nú er sannað orðið, að þetía er satt.
Mohamedstrúarmenn á Krít eru grískir
menn að ætt, ekki síður en þeir kristnu,
en trúar sinnar vegna eiga þeir hvergi
griðland á eynni, ef hinir lcristnu eyjar-
skeggjar geta ráðið. Það er fullyrt, að
þeir hafi aldrei ráðist á kristna menn, en
að kristnir meðhorgarar þeirra hafl of-
sótt þá og drepið við öll tækifæri. Þann-
ig er nafngreint eitt lítið hérað á eynni,
þar sem þannig voru drepnir 851 manns
á stuttri stund, — alt verjulaust fólk —
262 karlmenn, 230 knnur og 359 börn.
Auk þess léku þessir kristnu barbarar
sér að, að skera brjóstin af konunum,
og stykki úr holdinu hér og þar og það
enda á börnunum. Það er “ekki alt gull
sem glóir,” hjá Grikkjum.
Þess er getið sem dæmis upp á það,
hve herstjórn Grikkja hefir farist alt ó-
hönduglega, að grískir hermenn hundr-
uðum og enda þúsundum saman, voru
stundum matarlausir tvo og þrjá sólar-
hringa i senn. Sem nærri má geta voru
þeir því ærðir og máttvana af hungri og
þess vegna ekki eðlilegt að þeir stæðu
fast fyrir Tyrkjum.
Jarðskjálftar hafa valdið hæði lifs
og eignatjóni á West-Indía-eyjum.
Nelson A. Miles, yfirherstjóri Banda-
ríkja kom til London í vikunni sem leið
(13. þ.m.) á ferð sinni til Grikklands, til
að athuga hernaðaraðferð alla í Þessalíu
Eftir núverandi útliti að dæma, kemur
hann austur heldur seint.
Tóbakstollurinu þykir illur viður-
eignar. I vikunni sem leið lokaði W.C.
McDonald í Montreal tóbaksgerðarverk-
stæði sínu og missa þar atvinna um
1000 manns. Og hinn 15. þ.m. lokuðu
þeir Geo. E. Tucket & Sons í Hamilton
Ont., sinu tóbaksgerðarverkstæði. Þar
missa 500 manns atvinnu. Fleiri félög
hafa gert hið sama.
Skaðræðis frost átti sér stað á suð-
ur-Frakklandi aðfaranótt hins 13. þ. m.
Er áætlað, að af vínberum einum hafi
frostið eyðilagt 20 milj. franka uppskeru
Innflytiendur til Bandnríkja um
New York voru á siðastl. 9 mánuðum
66,689 færri en á sömu mánuðum árið
næsta á undan.
Jarðhristingur grófur í Astralíu. Á
þremur dögunum, 11, til 14. þ. m. kbmu
þar alls um 90 jarðhristingskippir. TJm
líftjón er ekki getið, en eignatjón tals-
vert, og eru íbúarnir víða flúnir úr hús-
unum og húa í tjöldum úti á víða-
vangi.
Járnbrautarslys mikið átti sér stað
á Rússlandi hinn 14. þ. m. Járnbraut-
arlest fermd hermönnum hljóp af spor-
inu, 16 vagnar fóru í spón og um 100
hermenn týndu lífi, en um eða yfir 60
meiddust,
Stærstu rafmagnsvélar í veldi Breta
eru um þaö fullgerðar f Montreal, —
eiga að umhverfa nokkru af vatnsaflinu
í Lachine-strengjunum i rafmagn, og
leiða það um borgina. Vélar þessar
hinar miklu á Victoria drottning að
setja í hreyfingu á 60. krýningaraf-
mælisdegi sínum, með því að drepa
fingri á hnapp í vegg á herbergjum sin
um í Windsor eða London. Telegraf-
þræðir á landi flytja strauminn sem
gamla konan hleypir af stað, er hún
snertir hnappinn, niður að hafinu, haf-
þræðirnir flytja hann vestur yfir hafið
og telegrafþræðir á landi flytja hann
frá Nýja Skotlands ströndum vestur til
Moritreal og inn í vélaskálann.
Sunnudagsvagnar. í Toronto fór
fram atkvæðagreiðsla um það, í þriðja
skiftið, hinn 15. þ. m, hvort rafmagns-
vagnar skyldu ganga um bæinn á
sunnudögam eða ekki. Og loksins
urðu þeir sem mæltu með sunnudags-
vögnum yfirsterkari. Atkv. féllu þann
ig, að með sunnudagsvögnum voru
16,433, en á móti 15,954. Sem stendur
ganga því rafmagnsvagnar á sunnu-
dögum i 4 bæjum í Canada, Montreal,
Toronto, Vancouver og Victoria.
Eftir fregnum frá Montreal að
dæma segir skeyti þangað frá Róma-
borg, að Manitoba-skólamálið sé búið
að vera, — þaðsé útkljáð og að við því
verði ekki hreyft framar. Rómaborg-
arskeytið segir sem sé, að fulltrúi páf-
ans, Merry del Val. hafi nú þegar lokið
erindi sinuíCanada, — hafi sætt þá,
sem ekki vildu sættast láta áður og að
alt sé nú í góðu gengi,
Bóndi í suðvestur-Manitoba ærðist
út úr trúarvingli og réði sér bana hinn
16. þ. m.
12 þúsund skraddarar í New York
hættu vinnu hinn 15, þ. m., og fái þeir
ekki kröfum síuum fullnægt, lofa þeir
að loka öllum skraddarabúðum i aust-
urríkjunura og alt vestur til Detroit í
Michigan.
Frá London kemur nú sú fregn að
víst sé orðið að nýtt þremenninga
bandalag sé á komiöí Norðurálfu og
aðallega í þeim tilgangi að sverfa að
Bretum. I þessu nýja bandalagi eru
Rússar, Þjóðverjar og Austurríkis-
menn. Er tilgangurinn sagður sá, að
undireins og Grikkja-Tyrkja þrætan er
útkljáð taki þessar stjórnir að sér bæði
egyfska málið og Transvaal-málið. Fyr-
irætlunin er að fá Breta til aö víkja al-
gerlega úr Egyftalandi og fá ónýttan
Transvaal-samninginn frá 1886. I
þessu hvortveggja hafa þremenningarn-
ir eindregið fylgi Frakka, að sjálfsögðu,
og til að þóknast þeim einvöldunum
fyrir, er fullyrt nú, að Frakkar muni
einnig fylgja þeim að málum í Grikkja-
Tyrkja-þrætunni. með öðrum orðum :
hjálpa þeim til að kúga Grikki, þrátt
fyrir að öll hin franska þjóð segir þvert
nei við slíku athæfi.
Thessaliu-ófið. Það befir lítið geng-
ið eða rekið síðastl. viku. Tyrkir vildu
ekki hafa vopnahlé og hafa því orustur
haldið áfram jafnt og stöðugt. A þessu
timabili hafa G rikkir staðið sig betur
en áður yfir höfuð að tala. Eftir marg-
ar hviður tókst Grikkjum að reka
Tyrki á fló.ta úr kastalanum Prevesa,
skamt fyrir norðan landamærin á vest-
urströudinni og halda Grikkir þeim
kastala síðan. Á mánudaginn 17. þ.
m. tóku Tyrkir að herja á Domokos, ög
er óvist enn (þriðiudag) hvernig úrslit
urðu, því engum tveimur fréttaskeyt-
um ber saman. — Eins og sagt var frá
um daginn tóku Tyrkir hafnstaðinn
Volo á austurströndinni (um30 mílur
norðaustur frá Domokos), en Grikkir
hafa lokað höfninni, svo Tyrkjum kem-
ur sá sigur að engu haldi í bráðina. —
Tyrkir eru nú orðnir svo stórir úpp á
sig, af sigrinum, ad enda Rússum,
Þjóðverjum og Austurr ikismönnum, er
mest og bezt hafa lijálpað þeim, ofbýð-
ur nú alveg. Tyrkir sem sé segjast
getatekið alt Grikkland. og vilji stór-
veldin að þeirhætti, geri þeir það því
að eins að þeir fái Þessnliu og Epirus til
eignar á ný og að auki 50 milj. dollars í
peningum. og skul? þeir fá sjóflota
Grikkja allan til umráða og haldi hon-
um sem pantitil þess hinn síðasti pen-
ingur liefir verið greiddur. Þetta er
svo hóflaust, að stórveldin eru sem
þrumu lostin. Eitt gott leiðir þó af
því, það, að Vilhjálmur á Þýzkalandi
hefir nú alt í einu vitkast ofurlítið. Og
orsökin er þessi: Eins og stendur eru
Grikkir um það gjaldþrota sem þjóð,
en Þjóðverjar eiga meginhluta hinna
grísku þjóðskuldabréfa. Nú hefir Vil-
hjálmi lobs verið komið í skilning um
að fái Tyrkir kröfu sína viðurkenda,
eru skuldabiéfin í höndum Þjóðverja
einskisvirði. Hann sérþvi nú, þó seint
sé, rö hann hefir ekki verið sínum eig-
in þegnum sem hliðhollastur, er hann
léði menn og ráð til að draga merg all-
an úr beinum Grikkja. — í London er
það almennt álit stjórnmálamanua, að
skaðabæturnar sem Tyrkir geti heirnt-
að séu í inesta lagi $25 til 30 milj., eu
landeign annaðtveggja engin, eða lítil
sem engin — að eins lítilfjörleg breyt-
ing á landamerkjalinunui.
Hinl 18. þ. m. koma skeyti úr Ev-
rópu er segja stríðið virkilega úti. St ór-
veidin loks samtaka og banna framhald
ófriðarins. Grikkir biðu stóra.' ósi^-ur
við Damokos, — máttu flýja eins og
fyrri. Þar börðust 35,000 Grikkir og
50,000 Tyrkir.
Upp við skólavorðu.
[Eftir Sunnanfara.]
Ég gekk upp að Shólavörðu.— Allir
íslendingar hafa víst heyrt Skólavörð-
una nefndá. Og flestir þeirra vita lika.
að hún stendur á berri, grýttri og gróð-
urlausri hæð austan við Reykjavik og
mænir yfir bæinn. Varðan er fræg í
sögum. Fyrir nokkrum árum lá hún í
rústum og hafði legið lengi. En þá tók
bæjarstjórnin sig til og lét hressa upp á
kellinguna. Hún lét hlaða hana upp,
miklu hærri en hún hafði nokkurn tíma
áður verið, kalka hana að utan drift-
hvíta, svo að ljóminn skein af henni
langar leiðir, leggja stiga upp eftir henni
innan í, byggja þar tvo palla svo að
þangað ganga menn nú upp með kíkir
þegar þeir vilja sjá vítt yfir láð og lög.
Svo lét hún læsa henni, en allir borgarar
bæjarins geta keypt sór aðgang að henni
og farið inn í vörðuna þegar þeir vilja.
fyrir að gjalda eina krónu í bæjarsjóð.
Þetta er nú af vörðunni að segja. Og
ég gekk upp að skólavörðunni í kvöld,
því það geri ég oft.
Það er ljómandi fallegt upp við vörð-
una.— Ekki að líta í kring um sig nærri
henni, því hæðin er nöguð, — nöguð af
tannhvössum, hungruðum frostvindum
— nöguð inn að beini og vorleysingarn-
ar hafa sleikt niður á milli steinanna,
þar er ekkert, ekkert eftir ; — hæðin er
bernöguð eins og svo margar aðrar
hnútur á móður okkar, eldgömlu Isafold.
En aðlíta út frá Skólavörðunni, það er
fallegt. Núna er kvöld. Það er lireint
og kyrt frostveður og glaða — glaða
tunglskin. Það er ÍDndælasta og falleg-
asta veður sem íslenzkur vetur á til í
eigu sinni. Það er föl yfir foldinni með
tunglskinsrákum og skuggablettum'
blíðalogn, hafið spegilslétt, en norður-
ljósabrim í loftinu. Ég hef verið að
horfa á tunglið og ég hef aldrei fyr tekið
eftir að það væri svona. Þessi drauga-
lampi, sem annars særir fram alt hið
hrikalegasta sem sefur í nóttinni, hann
skín nú svo skært og friðsamlega, að alt
sem veit að það er ljótt og ilt verður að
fela sig. Það eru ljósálfar sem dansa um
svellin á svona kvöldum. Það eru hrein-
ar, fagrar og djarfar hugsanir, sem þess-
ar björtu, köldu og kyrru noiðurljósa-
nætur vekja hjá þeim, sem vaka og
skoða þær. Ég hef staðið um stund
upp við vðrðuna, geng niður þaðan, en
upp 1 angað aftur. Þaðan er útsýnið
fall’gast.
í suðvestri rennur loftið og sjórinn
saman. Liturinn er hinn dimmblái lit-
ur óskiljanleikans. Það er eins og þung-
ar, alvarlegar hugsanir fálmi þar eftir ó
skiljanlegri eilifð, en uppi yfír stigi lífs-
andinn léttan, hvikan norðurljósadans.
I austrinu skilur tunglsljósið fjall trá
fjalli. Landið er hvítt með dimmar
hamrabrúnir og glottándi fannakinnar.
En alt er svo góðviðrislegt, svo blftt og
fallegteins og opinn álfasalur. Og fann-
bjarmanum af Esjunni slær niður yfir
fjörðinn ; liturinn er ljósgrænn þar sem
hann mætir hafblámanum. Lengra í
norður og vestur sjást einstakir, fann-
hvítir fjallakollar; þau teygja þá upp í
tunglskininu til að skoða vetrarnóttina.
Og fallegri vetrarnótt hafa þau aldrei
séð. Þ. G.
Lífseigjabakteríunnar.
Þýtt af J. E.
Það hefir verið margt og lgngi rit-
að um það og rætt, hvort bakteríur
myndu hafa sóttkveikjunfl eftir greftr-
unsjúklinga þeirra, or dáið hefðu af
nærm-.m sjúkdcmum. Hafa sumir álit.-
ið það vera ósvifni hina mestu, að jarð-
setja þá í nlmennum prafreitum. Til
læss, að komnftt að réttri niðurstöðu í
máli þessu, hefir Mr. M. Loesener verið
önnum kafinn um laugan tíma við að
rannsaka lífseigju bakteríanna á líkum
ýmsra dýra eftir greftrun þeirra. Hef-
ir reynslan sýnt að langlífi bakteríanna
í líkkistum og jarðvegi er mjög svo mis
munandi eftir þvi, um hverjar tegundir
baktería er að ræða, en yfir höfuð virð-
ist það tnjög sjaldan mikilli hættu band
ið fyrir útbreiðslu sóttnæmis.
Af 13 sjúkdóms atvikum, þar sem
dýrið hafði dáið af sýkingu með Tyfoid-
bakteríu, varð sýkisefnið greint að eins
í einu tilfelli. 4 af 7 sjúkdómstilfellum
með kóleru bakteríu sýndu áreiðanlega
að bakterían var með fullu lifi 7—28 dög
um eftir greftrunina. Á 25 berklasýk-
ingum fundust auðveldlega í þremur
tilfellum lifandi bakterí.»r eftir 60—95
daga. Á hinn bóginn hefir eitt atvik
sannað, að Tctanus bacili getur lifað 234
daga í jörðu niðri. Varla nokkru sinni
var hægt að finna bacteríur þessar í
moldinni umhverfis kisturnar hversu
mikill urmull sem varaf þeim í kistun-
um. Þrátt fyrir tilraunir Mr. Loese-
ners er þvíenn ósannað. að óttinn fyr-
ir sóttnæmis útbreiðslu við greftrun
slíkra líka í almenna grafreiti sé á
nokkrum rökum bygður.
(New Castle Weekly Chronicle).
Vegamót.
Ej.IZAllETII C. CállDOGOS.
Á lífsreisu minni kom ég eitt sinn
þar að, sem vegurinn skiftist i 3 kvisl-
ar, sina til hvorrar handar og eina fram
undan.
Framundan mér lá vegur breiður,
fagur, sléttur vegur, Og margir voru
þeir sem hann fóru. Og ég spurði einn,
semfórþessa leið: “Hvaða vegur er
þetta ?” Og hann svaraði, með leiftr-
andi augum: “Vegur listanna!”.
'Og hvaða endurgjald býður við enda
þessa vegar ?” “Frægð! (vegsemd, heið
ur)”, svaraði hann.
Og sál mín logaði af löngun, en ég
gleymdi ekki hinum tveimur brautun-
um sem eftir voru, Og frestaði því
vali mlnu um hríð. Og svo leit ég á
þann veginn sem lá ti! vinstri handar.
Og sjá ! Á báðar hliðar skygðu græn-
ar skógargreinar. Og sannarlega var
sá vegur yndæll og girnilegur yfirferð-
ar, og margir voru þeir sem hann fóru.
Og ég spurði einn vegfarandann:
“Hvaða vegur er þetta V” “Vegur ást-
anna”, svaraði hann. “Og með leyfi
að spyrja, hyert er takmark hans9”
spurði ég. Og hann svaraði : “Angist!’
Engu að síður virtist mér hann fegurri
og girnilegri en hinn fyrri. Og ég
hafði þegar sett fót minn inn á þann
veg, er ég mintist þess síðasta. Og ég
staldraði augnablik; svo rendi ég aug-
um mínum yfir þenna veg sem lá til
hægri handar, og sá að hann var dimm
ur og þröngur og lá í fjarlægð yfir auðn
mikla. Og fáir voru þeir sem hann
fóru. Og enn fáir af þeim sem þangað
sneru andlitum sínum komust langt,
því ýmist sneru þeir aftur og kusu ann-
anhvorn 'hinna tveggja vega, og
gleymdu svo þessum dökka vegi alveg.
eða þeir féllu við veginn, og er ég mætti
einum þessum aftur snúna vegfaranda,
spurði ég hann: “Hvaða vegur er
þetta?” Það fór um hann hrollur, er
liann svaraði : “Vegur skyldunnar”.
Og enn spurði ég hann : “Hvaða end-
urgjald liggur við enda þessa vegar ?”
Hann svaraði: “Vegur þessi h'ggur
um kalda, myrka eyðimörk, sem hefir
engan enda nema daudann /” t
Þá sneri ég baki við vegi listarinn-
ar og vegi ástarinnar og sneri mér að
vegi skyldunnar. En hvers vegna ég
kaus þann veg veit ég ekki. En á and-
vökustundum næturinnar, þegar öll ó-
sönn gæði missa gildi sitt og gott og ilt
birtist i sinni réttu mynd, þá gleðst
sála mín af vali mínu.
Mvrrah.
\
Avísunin góð
Fyrir mörg hundruð þúsund
dollara.
Af Paines Celery Compound
drekkur hann nýtt lífsmagn.
í einni af hinum stærri borgum Ca-
nada býr einn af verzlunarfurstunum-
sem á hverju augnabliki sem vera skal
getur skrifað ávísun upp á hundruð þús-
unda dollars.
Fyrir nokkru siðan var maður þessi
sjúkur. Lifrarveiki, höfuðveiki og
svefnleysi var nærri búið að gera út af
við þennan hrausta mann. Læknarnir
gerðu allt sem þeir gátu fyrir þennan
auðuga sjúkling, en engin bati gladdi
sálu hans. Og er hann hafði látið þá
rej-na við sig i mánuð fann hann engan
bata.
Þá réðist hann í ferð til Suður-Ev-
rópu og var þar vikum saman við bóð
fln, en ekkert batnaði honam. Snéri
hann svo heim og kom þá til hans prest-
ur hans að sjá hann, og réði honum fast-
lega, að reyna Paines Celery Compound
lyf það sem læknaðhefðiættingja klerk-
sins.
Hann reynði þetta ráð bráðlega og
fór að brúka þessa læknisblöndu og
varð afleiðinain sú að á finn vikum varð
hann albata ættingjum sínum til mikilla
gleði. Svefninn lagaðist, meltingin
batnaði og svipur hans varð allur heil-
sulegri. Þsgar hann var búinn að brúka
Paines Celery Compoand í fjóra mán-
uði og hélt reglu á mat sínum var allur
sjúkdómurinn horfinn og hinn ríki
maður orðinn að nýjum manni.
Er þetta ekki dásamleg sönnun fyr-
ir ágæti Paines Celery Compond sann-
arlega er lætta vottorð megnótt að kippa
öllum þjáðum og sjúkum upp úr slíki
örventingasinna.
Sögu þessa sagði góður vinur manns
þess er læknaðist og leyfði hann að geta
opinberlega án þess þó að nafngreina
nokkurn.