Heimskringla - 04.11.1897, Blaðsíða 3

á annan í pólitík, þar sem þeir yoru »1-
gerlega andst»ðra slcoðana. Eins og
margir samtíðamenn liansá Englandi,
Erakklandi og Þýzkalandi, lét' haon
pólitisk störf ain ®kki taka upp allan
timan frá öðrum andlegum störfum.
Hann gleymdi aldrei að fylgjast með í
öilu sem að bókmentum laut, og sjálfur
lagði hann til sinn skerf. Hann átti
bókasafn mikið ?og vel valið, sem hann
hafði miklar mætur á, og var hann van-
ur að halda sig þar eins oft og kringum
stæður leyfðu, ásamt konu sinni og
kunningjum, sem heimsóttu nann, Sem
meðlimur félagsins “Royal Academy of
History” ritaði hann nokkur bindi af
sögu. Ateneo er álitið að vera aðsetur
mentunarinnar í Madrid, og fyrirlestr-
ar þeir sem þar eru fluttir um vísindi,
bókmentir, sögu, landafræði, pólitíkog
siðfræði, eru álitnir að vera aðalkjarn-
inn úr mentalindum Spánar. Það er
álitinn hinn mesti heiður að vera boðið
að halda fyrirlettra í þessu félagi, og
til þess eru aldrei valdir nema beztu
menn. Sem forseti þessa félags fiutti
Canovas árlega fyrirlestra um mannfé-
lagsfræði, siðfræði og pólitík, og eru
þeír eitt af því bszta.sem sagt hefir ver-
ið innan þess félags.
H ann las alt sem hann komst yfir
og kom honum það oft vel þegar hann
átti f stælum á þingi, en að stæla sýnd-
ist að vera honum meðskapað, og dugn
aður hans og kjarkur dró hann þrátt
fyrir alla mótspyrnu upp á ræðupallinn
þangað sem hann átti ætíð bezt heima.
Hin frábæra eftirtekt hans, heppilegu
samlíkingar, sterka ímjmdunarafi, kröft
ugu orð, stuttu og skýru setningar, al-
varlega framkoma, lipurlegu tilþrif,
leiftrandi fyndni og óþolandi háð, hjálp-
aðist alt að til að gera hann hinn skæð-
asta mótstöðumann á ræðupallinum.
Hann var ekki einsog hinn fágaði.mjúk
málgi mikilhæfi Moret, og ekki hafði
hann eins skáldlega loltkendar hugsjón
ir, né heldur brúkaði haun eins snjallar
samlíkingar eins og hinn lipri Castelar
skólabróðir hans og vinur. Ræður
hans voru alveg sérstakar, kröftugar og
ákafar, þær voru, í stuttu máli, rök-
semdir i funa. Hann var fyrst af öllu
Spánverji, með brennandi ást á föður-
landi sínu, tungu þess, sögu og afreks-
verkum, eins og sjá má Eaf síðustu orð-
uhum, sem hann mælti deyjandi:
“Lengi Jifi Spánn”.
Fyrir sína miklu hæfileika og miklu
reynslu var hann hið Iráðandi afl i kon-
servatívaflokknum, I gegnum allar
byltingar og braml hinna ýmsu flokka,
og ríkjandi konunga, hélt hann þeirri
skoðun að konungsstjórn væri hið
heppilegasta fyrir landið eins og ástóð,
og hefir vinfengi hans við Bourbonætt-
ina máské staðið i einhverju sambandi
við það. Hann hélt einni opinberri
stöðu eftir aðra, og á bak við alt var
hann lifið og sálin í þvi sem fram fór,
Jafnvel Jþó herliðið væri hið sýnilega
framkvæmdarafi i byltingum þeim sem
áttu sér stað áður en Alfonso kom til
ríkis, þá var það þó hönd og heili Can-
-ovars, sem stjórnaði því, ’og það er
engum vafa bundið, að það var fyrir-
hyggju hans að þakka, að þeim málum
lauk eins friðsamlega eins og varð. Á
-tímabilinu frá því móðir Alfonso var
rekin frá og þangað til hann tók við
ríkjum, riðhafði Canovas hina mestu
gætni Og stillingu; hann béið og vanri
þangað til tækifærið kom Og hann gát
í fullri v ssú um sigur kómið fram með
skoðaniri sínar opinberlega. 'tUÍ'JCi ! '■
Alt var undirbúið með undiaverðri
forsjálni. Hin útlæga drotning hafði
útnefnt Alfonso sem ríkiserfingja, og
Canovas hafði svo aftur fengið fult vald
hjá honum til að búa alt undir komu
hans sem konungs og ríkiserfíngja. —
Þegar hann svo kom, staðfesti hann alt
sem hafði verið gert, gerði Canovas að
stjórnarformanni og lét-eins litið bera á
konungsvaldi sinu eins og framast mátti
verða. Það er óhætt að segja að öll sú
kænska hyggni og ríðdeild sem þa'r
kom fram, á naumast sinn lika í sög-
unni.
Árið eftir að Alfonso tók við rikj-
um, var farið að endurskoða hina nýju
stjórnarskrá, sem nú er grundvallarlög
ríkisins, og var Canovas fremstur i
fiokki að endurskoða hana og fá hana
viðtekna. Hún viðurkennir arfgengi
konungdómsins á Spáni og tekur fram
persónuleg réttindi og eignarrétt, segir
fyrir um stjórnarfyrirkomulagið, fyrir-
skipar ftð kaþólska kyrkjan skuli vera
ríkiskyrkja, og skuldbindur ríkið til að
viðhalda kyrkjunni og gjalda klerkum
fyrir starfa sinn. í stjórnarskránni er
tekið fram, þó með mjög tvíræðum orð-
um, að önnur trúbrögð séu liðin í land-
inu, og til hróss fyrir Canovas má taka
það fram, að hann barðist fyrir því at-
riði með sinni vanalegu skerpu og ötul-
leik, þrátt fyrir hina grimmustu mót
spyrnu prestanna og byskupanna.
Þegar Alfonso dó, í Nóvember 1885,
var ekkja hans, Christin, sett drotning,
og var um það leyti mikil viðsjálni með
hinum ýmsu fiokkum í landinu. Hvað
Carlistarnir og Repúblíkanarnir kynnu
að taka til brag ðs undir þessum kring-
umstæðum til að koma sínum málum
fram, vissu menn ekki. en af þeim gat
staðið hin mesta hætta fyrir samlyndið
í ríkinu; og þar eð nauðsyn bar til að
sameina alla krafta og reyna til að
dreifa þessu ófriðarskýi, sagði Canovas
af sér stjórninni og ráðlagði drotningu
að mynda liberal ráðaneytí, svo hún
gæti haft sameiginlegt fylgi allra flokka
á þinginu meðan hættan stæði sem
hæst. Þetta var gert. Sagasta var
settur ráðaneytisforseti og alt gekk eins
og Canavas hafði spáð. Þessi framúr-
skarandi ósérplægni, vizka og lag setur
Canovas óneitanlega í fyrstu röð sem
föðurlandsvin og pólitískann leiðtoga,
Canovas hefir verið stjórnarformað-
ur á Spáni síðan Cubastríðið byrjaði og
hefir oft átt úr vöndu að ráða vegna
þess hvað samkomulagið milli Banda-
rikjanna og Spánar hefir verið stirt
Menn eru sem stendur of æstir á báðar
hliðar til þess að dómur sé feldur í því
máli, en það er óhætt að segja svo mik-
ið, að þegar bréfaviðskiftí þessara þjóða
verða opinberuð, kemur í Ijós að Cano-
vas hefir ekki verið eina ögn eftirbátur
þeirra sem hann átti orðastað víð né
annara stjórnfræðinga í því að hand-
leika málin sér í hag.
Lög um kosningarétt og kjörgengi
á Spáni eru eins frjálsleg eins og í flest-
um óðrum siðuðum löndum, og mál-
frelsi í ræðum og ritum mjög lítið tak-
markað. Það sem helzt hefir verið þar
til fýrrrstdðú, er of mikið kyrkjúvald,
og skeytingarleysi starfsmanpa stjórri-
arínnar, #},«•:*•> t • ... u.v - < '■!
Þegar það er tekið til greina hve
mikið tækifæri menn hafa á Spáni til
að koma fram málum sinum gegn um
þann kosningarrétt sem menn hafa, þá
vírðist það harla einkennilegt að rne*m
skuli grípa til hnifsins og byssunnar,
til að hefna sín á þeim mönnum sem
kosnir eru i embætti af almenningi, en
þegar betur er athugað sést. að þetta á
sér stað jafnvel í þeim löndum sem hafa
rýlrist pólitiskt frelsi, og sannast það
af dauða þeirra Lincoln, Garfield, Ca-
vour, Alexanders II. Rússakeisara og
Canovass, Herlið og varðlið virðast
ekki geta spornað við því hversu mikil
varhygð sem brúkuð er. Hin bezta
vörn fyrir mann í opinberri stöðu er ó-
efað skynsamleg uppfræðsla almennings
og þekking á opinberum málum.
Eins og flestum mun ljóst er Sag-
a sta nú stjórnarformaður á Spáni siðan
hinn myrti Canovas féll frá, og er með-
ferð Cubamálanna því í Jhans höndum.
Hvernig málum þeim lýkur er ómögu-
legt að segja sem stendur, en það sýn-
ist að minsta kosti fullsannað að að-
skilnaður Cúba og Spánar sé óhjá-
kvæmilegur nema með því móti að þjóð-
in fái fullkomið sjálfsforræði í sínum
eigin málum. Þetta er ekki nema sann
gjarnt og rétt. En um leið og maður
gengur inn á það, að Spánverjar hafi
verið harðstjórar og grimdarseggir, þá
verður maður lika eð taka tillit til þess,
að míkill hluti fólksins á Cúba er hálf-
gjörð óaldarþjóð, kynblendingar og ann
að samsafn, sem ilt er að koma tauti á
við, nema með hervaldi. Og svo er
hitt, að mikíll hluti þjóðarínnar hefir
ekki verið með 1 uppreistinnf, og ein-
mitt sá hluti hennar heimtaði vernd af
Spánverjum, ens og beinast lá við
Þegar svo út í styrjöldina var komið,
var ekki við öðru aðbúast en að báðir
málspartar legðu sig til eftir fremsta
megni; það var ekki nema mannlegt og
eðlilegt, og fyrir það mun þeim ekki
mjög ámælt. En grimdarverkin sem
þeir hafa framið einkum i seinni tíð síð-
an Weyler tók við herstjórninni, er sá
blettur sem ekki verður af peim þveg
inn-, og það er meira vegna þeirra
heldur en nokkurs annars að fjöldi
manna víðsvegar um hinn mentaða
heim er orðinn hlyntur aðskilnaði Cúba
og Spánar.
Að mestu eftir Review of Reviews,
'EDMtrít.öt. TAVr-OK, F lnLn (l’lfnnfn
TÆRING LÆKNUÐ.
Gömlum lækni nokkrum, sem var
hættur við vanaleg læknisstörf sm, var
útvegað af kristniboðara í Aust-Indiura
forskrift fyrir samsetning á jurtameðali,
sem læknaði tæring, Brouchites, Ca-
tarrh, Asthma og öll veikindi, sem
koma frá hálsi eða lungum, einnig alla
taugaveiklun. Eftir að hann hafði sann
færstum hinnmikla lækningakraft þess
þá áleit hann það skyldu sína að láta
þá sem þjást af þessum sjúkdómum
vita af þessu meðali, býðst hann því til
að senda hverjum sem hafa vill ókeypis
forskrift þessa á þýzku, frönsku eða
ensku, með fullum skýringum hvernig
það eigi að brúkast. Þegar þið skrifið,
þá sendið eitt frimerki og getið þess að
auglýsingin var í Heimskringlu.
Utanáskriftin er :
W. A. Neyes, 820 Pewers Block,
Rochoster, N. Y.
Barrister, Sdlicitop-ii'c.'''. b
<v. jásí.! ) mövem ^ ;
Liam Block, _
- ‘ 49í2’ M ÁwSfiíííS? ^ ‘ ^ ^ ;
.Wnwii'm}..
. ...
KOL! KOL!
Beztu Bandaríkja harðkol tlO tonnið.
Beztu Hocking Valley linkol $7 tonnið
Pocabontas reikiausu kofin 98 tonnið.
Wiimipg Coa! Co.
C. A. Hutchinson,
ráðemaður
Vöruhús og skriftsofa á -r,,
Higgins og May strætum. Fhone 70°-
5
,\n-, ttvi
prófgengÍBn Jyfsali,
CAVAVIER, N-D.
Bezta vínsöluhúsið
Paul Sala,
' eftirmaður H. L. CHABOT,
513 Miiiu Street 513
Gegnt City Hall, Minnipeg.
Beztu berjavín og áfengi.
Bezti spíritus.
Bezta Whiskey
í Manitoba.
PAUL SALA,
513 !K»1k Str.
PRDMPTLY SECURÉÐI
CVT Xica: QUICXLT. Write toAar for
Cmr hdautiful illustratcd llook on Pateuta and
the fascinatlng etory #f o »oor Inrentor who
made #2jO.OOO.Ö(X. Send na a ?ohkU tiiotcli
cc ncdel of your invéntlon and wo vill
promptly t«U you FHJUB ií ii iaacw aud
yrobably patentable.
Nebusnkag, ítovmct bervir.fi, ípecialty j
Veujfe omm rcjcctcd in other h&nds and
foreign applic&tions. J^eforracos: Honor-
ablc T. lierthi&ume, prop. ©í “U Presse,"
Iíonorable D. A. Roes, tho leading bcws-
Íiaper*, Hanks, Exnress Companies 5c clients
■ any locality. All Patentseocurcd through
our agoncy are bronght bcforo tho public by
The only flrm ot Oreduale XnrLneera jn
tho Dominioa transacting patent buHÍnoM
xclusively, Mentiontliispápcr.
B'y
TIIMIIE TABLE.
MAIN LINE.
Arr
ll,00a
7,55a
5,15a
4,15a
10,20p
l,15p
Arr
l,30p
12.01&
ll,00a
10,55a
7,30a
4,05a
7,30a
8,30a
8,00a
10,30a
Winnigeg
Morris
Emerson
Pembina
Grand Forks
Wpg Junct
Duluth
Minneapolis
St. Paul
Chicago
Lv
l,05p
2,32p
3,23p
3,37p
7,05p
10,45p
8,00a
6,40a
7.15a
9,35a
Meðöl eftir læknisfyrirskrift afhent
á hvaða tfma sem þarf.
Búðin opin nótt og dag.
John O’Keefe-
Lv
9,30p
12.01p
2,45p
4,15p
7,05a
10,30p
MORRIS-BRANDON BRANCH.
Arr. Arr. Lv
ll.OOa l,25p Winnipeg 1.05p
8,80p ll,50a Morris 2,35p
5,15p lO.i^a Miami 4,06p
12,10a 8,26a Baidur 6,20p
9,28a 7,25a Wawanesa 7,23p
7,00a 6,30a Brandon 8,20p
Lv
9,30p
8.30a
5,15a
12,10p
9.28p
7,00p
PORTÁG ETTaTPRÁ IRIÉ—B RANCH.
Lv.
4,45 p.m
7,30 p.tn
Winnipeg
Port la Praírie
Arr.
12.55 p.m.
9,30 a.m.
Síevvait !ii)vil
I
233 Kai» Str.
Verzlar með mél og gripafóður, hey
ýmsar korntegundir og land-
búnaðarvarning.
Alt selt lágu verði.
Stewart Boyd,
Wm. Conlan,
CANTON,
N. DAK.
Selur matvöru, álnavöru, fatnað, skóvarning, harðvörn og aktigi. Eg er
nýbúinn að fá miklar byrgðir af allskonar fatnaði, sem ég hefi keypt með
afarlágu verði. Það borgar sig fyrir alla að koma og skoða vörumar,
enginn getur boðið betri kjör en ég.
Wm. Conlan,
Canton, N. Dak.
S. W. flINTHORN,
LYFSALI,
CANTON, - - - N. DAK.
Læknaforskriftir afgreiddar með mestu nákvæmni.
Komið til okkar þegar þið þurfið á meðölum að haida.
Sí. B. Við erum að losa okkur við það sem við hötum af hn fum og
borðbúnaði, og seljum það fyrir neðan innkaupsverð.
Mrs. Q. Qlassgow,
Cavalier, - - N. Dak.
Hefir nú fylt búð sina af vörnm
fyrir haustverzlunina, og selur
IIATTA,
HÚFUR,
FJAÐRIR,
ULLARVARNING,
ogallskonar KVENNSKRAUT með
svo lágu vérði að þið hljótið að kaupa
ef þið komið og skoðið varninginn.
Komið við, — það kostar ekkert,
C. S. FEE. H. SWINFORD,
Fen.Pass.Ag.,St.Paul. Gen.Ag.,Wpg,
ADAMS BRO’S
IST. BAR:
Verzla með harðvöru af öllum tegundum, tinvöru, eldavélav og hitunarvélar.
Þakplötur úr járni og blikki, mál af öllum litum, olíu og rúðugler
og allan þann varning sem seldur er í harðvörubúðum.
Leiðin liggur fram hjá búðardyrunum, — komið við.
ADAMS BROTHERS,
CAVALIER, N. DAK.
J. P. SHAHANE,
BACKOO, N. BAK.
Hefir beztu HARÐVÖRUBÚÐINA í Pembina County, og mælist til þess
að íslendingar skoði varning sinn svo að þeir geti sannfærst um
að þeir fái hvergi annarsstaðar betri kjörkaup.
Munið eftir að koma við hvort sem þér kaupið eða kaupið ekki.
BACKOO, M. OAK
— 28 —
gæti ferðast þetta að gamni sinu. Aumingja
Fitch sofnaði þegar í stað, er hann hafði borðað
kvöldmatinn, og svaf fast alt tii morguns, er
þeir allir vöknuðu við óvæntan atburð.
Þegar þeir félagar lögðu sig fyrir, skinu
stjörnurnar skært á hinum heiðbiáa himni, og
hafði ieiðsögumaður þeirra fullvissað þá um að
ekki þyrftu þeir vörð að halda. En svo vðkn-
uðu þeir fyrir sólaruppkomu í ofsa veðri. Þrum-
urnar öskruðu yfir höfðum þeirra en eldingarnar
stukku tind af tindi og iýstu draugalegu ljósi
kvosina sem þeir höfðu lagst fyrir i.
Svo kom regnið ekki í dropum eða hríðum,
heldur heltist það niður úr skýinu, sem hafði
sópað sér leiðyfir fjaUatindinn næsta. Það var
hellisteypa og á svipstundu voru þeir hundrenn-
andi allir saman. Bkkert var skýlið og því var
það eitt að gera sem Manuel. Hann húkti upp
með brekkunni og gerði sér tjald af brekáninu
sínu og byrgði sig þannig allan.
Á örskömmum tíma var iækjarsprænan i
gilinu orðin að fossandi elfu, er æddi fram og
velti stórum björgum niður úr fjöllunum, trjá-
bolum og allskonar rusli. En elfa þessi sjatnaði
eins fljótt og hún hafði vaxið, þegar storminn
lægði.
Þegar sólin rann upp voru þeir allir sund-
rennandi votir; hvergi var þurr viður, og eldin-
um þeirra var sópað burtu.
“Hart ket og gamlar brauðkökur eru ekki
ginnandi morgunverður, eða, hVað ” sagði Ford
•ergilegur mjög. “En svona er að vera í ferða-
— 29 —
lagi, býst ég við”. Og svo leit hann til Rodri-
gues skellihlægjandi.
“Hvað er nú hláturslegt ?” spurði Keeth, og
hafði hann verið að róta í farangri þeirra til a.ð
vita hvort ekkert vantaði.
Ei fljótlega reis Ford upp mitt i hlátrinnm
og leit til Manuels fylgdarraanna þeirra. Stód
hann epölkorn frá og starðs á Joee, sem ekkert
vissl hvað um var að vera. Regnið hafði ejrði-
lagt alt roálverkið á Spánverjanum. Málinu var
sópað burta og leyndardémsfulla aerkié skeiu á
kinainai ákonum.
Undireins og Iridíéniau sá Ford korfa á sig,
leit hann af Spinvarjanum og fér að dunda við
eitthvað ómerkilegt, eins og hann hefði ekkert
8éð. 3n Kinsale þóttist visa um að hann hefði
eéð markið.
Hann hló i hugsunarleysi og dró athygli
Keeths að eyðileggingu þeirri er stormurinn og
reurnið höfðu gert, og benti prangaranum á það.
Hver fjandinn ! Eg vona að Indiánaræfill-
inn hafi ekki tekið !eftir því”, tautftði Englend-
ingurinn, greip upp iriálarakrúsir sínar og benti
Jose að koma með sér.
“Enhanns'- það”, sagðt Ford við vin sinn.
“Ef það er satt sem sagt er, að allir Indíánar
þekki þetta mark, þá ættum við að hafa gát á
Manuel þessum”.
En fyigdarmaðurinn virtikt hafn gleymt
þossu öllu sainan þegar l>eir Jose og Fitch komu
aftur, og Jose allur ný málaður, þá leit Indián-
inn ekki v.ið honum. Eu Keetli var ekki seinn á
8ér að vara Jose við honum.
— 32 —
“Ég vissi það að bér munduð verða forviða’.
sagði Rodrigues og brosti svo að skein i tennurn-
ar. “Það er aðdáanlegt .'— eða er ekki svo?
herra Fitch”, sagðihann og sneri sér aðprangar-
anum. “Þetta gerðu villimennirnir, sem þér
gerðuð svo lítið úr”. Svo bætti hann við með
iágri röddu, svo að fylgdarmaðurinn skyldiekki
heyra tii þeirra, og benti með hendinni á hlíð-
arnar hinnmegin: “Fyrir handan elfn þessa
liggur land þjóðar þeírrar, sem ég dvaldi svo
lengi hjá. Yid megnin ekki láta rnann þennan
fara iengra með okkur”.
“Bn hvað ergura við að gera?” spnrði Keeth.
“Hvernig eigura við að losast við hann ?”
“Við skulum fara yfir um, setjast að og taka
okkur dagverð. Ég skal fuina ráð til aðlosna
við hann”.
“En rötum við þá aftur án hans?” 'spnrði
Ford.
“Við verðum að hætta á það”.
“Haltu þá áfram”, sagði Fitc-h i kærulejrsi.
“F.g ætla að sjá fyrir endann á þessu hvernig
sem fer !”
En þegar kom að brúnni óaði jafnvel Ronald
Keeth við að fara yfir um.
“0, það er ekkert, herrar minir”, sagði Rod-
rigues, er hanu sá að þeir liikuðu sér.
Benti þann svo Manuel að íara á undan og
hljóp á endunn á trénu á eftir hömini. Fyigdar-
riiaöurinn liélt; yfir. uni sern ekkert vSerí. rétt
eins og vært liaun að panga triuistugtú brú með
handriðum úr.stáli beggja vpgtia, í stitð þess að
gauga á trjábol, sem skaif og ri'Ötraði við bvert
— 25 —
var þeim neinn gaumur gefinn, er þeir komu og
gengu þeir Rodrigues inn í herbergi eitt utarlega
í veitingahúsinu, svo að enginn vissi. Vildu
þeir ekki að Indiánarnir þektu hann, sem höfðu
verið að elta hann, ef að þeir kynnu að vera að
snuðra þar i nágrenninu.
Fitch keyfti við verzlunarmann einn, sem
var á heimleiö og þar fstaddur af hendingu.
Skyldi hann fá varning hans allan og llamadýrin
lika, Þennan sama mann let Jose Rodrigues
selja eitt af gullstykkjum sínum, og keyfti hann
fyrir það búnað allan til hess að haliía inn á
fjðllin. Hin gullstykkin skyldi liann eftir hjá
landa sfnnm einum í Hnalpa.
1 vikuiokin v*r sárið á Rodrigues :því nær
gróið og var liann þá búinn að ná séreftir þraut
irnar á fjöliuntim. Fóru þeir þá að búa sig til
að leggja þegar af stað, létust ætla að ieita að
‘nitrate’-námunum. Var Keeth fyrir förinni,
því að féiag hans var vel þekt þarna. og var því
sennilegt að liaiin væri foringinn, En Fitch
fólu þeir á tie.ndnr að útvega fylgdarmann, því
að hann haföi meiri reynslu fyrir sér að tenja
við Indiánana.
Hann fann og rnann, sem 1 eir voru meira
en ánægðir með þeir Iveeth og Ford Kinsaie.
Hafði hvorupur þeirra séð jafn ■stórvaxin Indí-
ána á ströpdimii. Sagði Fitcn að hnnn v&ri
ættaður ofan úr Jandi, — væi i af llokki eimnu,
sem hann hefði veizlað viö—, og væru þeir miklii
meiri hæfileikum gæddir, miídu f •m rri og ,„jiau
hrau.stari en ffuntb.yggjor jæir tem Rðkuðust í
Hualpa. Ekkert sagði Rodrigues um fylgd.tr-