Heimskringla - 04.11.1897, Blaðsíða 2

HMMSKRINGLA, 4.*ÍÓVEMBER 1887.

íieimskriDgla.
Published by
Walten, iws*Ma & 11«
Verð blaðsins í Canada op: Bandar. $1.50
Tim árið (fyrirfrain borjrað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend
um blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order,
iiegistered lietter eða Express Money
Order. Bunkaávísanir á aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar með aSölium.
Einar Ólafsson,
Editor.
B. F. W A1.TER9,
Basiness Manager.
OíBce: Corner Princess & James.
P O- BOX 305
Stefna Lögbcrgs.
Það er ekki mikið traustið sem
Xrögberg veslingurinn ber til lesenda
sinna í seinni tíð; það tráir þeim
ekki einu sinni til að vita, muna eða
skilja hver stefna þess hefir verið að
tindanfbrnu, og svo byrjar það nú á
því að láta þá iesa hana upp í auk
inni og nmbreyttri útgáfu (ekki end
nrbættri) með skýringum, rétt eins
og t.d. skýringunum við Shakespeare
sem koma sér vel þegar almennur
heili grípur ekki innihald textans en
veit þd á sama tíma að það er hÍD
dýpsta speki. Hugmyndin er falleg,
«kki vantar það, og ekki hefir hönd
ixnum verið kastað til verksins, það
er auðséð. En efnið, ja efnið, það er
nú svona og svona, alt gagnrekið af
lausum skrúfntn og sumstaðar sejTt
í gegn. Ekki svo að skilja samt, að
það vanti nokkuð af því sem á áð
vera þar, nei það er alt og meira en
alt. Og svo eru þar viðlagagreinir
líka sem hvergi eiga heima netna S
Lögbergi og sem ekkert heiðvirt blað
nndir sdlunni mundi hafa móralskt,
eða réttara sagt,ómóralskt þrek til að
bera á borð fyrir fólk í mentuðum
lðndum.
Ef maður vissi ckki að alt hefir
gengið skapiega að undanförnu, þá
skyldi maður helzt halda af þcssari
stefnuskrá, að Lögberg hefði sfjórnað
beiminum í seinni tið. Lögberg seg
ir svo:
“Fyrstu árin (á mpðan útgefendurn-
ir þóttust ekki algerlega vissir um, hver
af hinum t veimur aðal-stefnura í póli
tík í þeim löudum í Norðnr-Arneríku
—Bandaríkjunum og Canada—sem Is-
lendingar höfðu tekið sér bólfestu í.
væri hin hollasta fyrir land og lýð), var
blaðið algerlega óháð, on hallaðist þó
setið og afdráttarlaust í frjálslyudu eða
ombótaáttina. En eftir þvi sem árin
liðu og reynslan leiddi glöggar i ljós,
hver stefnan væri hollari, tók blaðið
sér algerlega stöðu með frjálslynda eða
urabótaflokknum í Canada og á Stór-
. bretalandi. Og til að vera sjálfu sér
saiukvæmt, hlaut blaðið að aðhyllast
þjóðveldisflokkinn — repúblikana — í
Bandarikjunum, því hann er framhald
af gamla umhótaflokknum (VV'hig
flokknum) á Stórbretalandi, eins og
frjálslyndf eða umbótatlokkurinn í Ca-
nada er það”.
"Það er hreinasta furða að konser^a-
tiva stjórnin á Englandi skuli hafa
haldizt við siðan Lögberg snérist á
móti henni, og fór að kotna út tvöfalt
Tneð tilstilli vina þess. Það getnr
-ekki farið hjá því að þeir hafi lesið
það ósköp illa þar fyrir handan, og
.kannske ekki skilið það heldur.
Raunar kom nú frétt um það hér um
- claginn, að Lord Salisbury hefði ver-
ið að hugsa um að segja af sér, og
Tétt áður var oss sagt. að nokkuð stór
böggull af Lögbergi hefði verið send-
.nr af stað til Englands, allur frf-
merktur á blaðsins kostnað. Bögg-
ullinn hefir nú að visu naumast ver-
ið kominn alla leið, en það er mjög
sennilegt að Salisbury hafi verið bú-
inn að frétta af honuin og ekki viljað
bíða átekta. Um þetta skulnm vér
-ekki segja meira í brárina. Ef Lord
Salisbury íer ekki frá fyrir Löglierg,
þá fer hann einhverntíma frá vegna
einhvers annars; en það gerir ekk-
ert til, því Það taka Það npp í
stefnuskrá Lögbcrgs siðaimeir.
Fyrstu árin segist Lögberg hafa
verið óháð. Heyr, heyr! Jú, það
var víst óháð alt þangað til uppboðið
fór fram, (Samanber “Ofurlítil npi>
hoðsrima” 18‘Jl), cð;i þangað til það
komst á spcna, en síðan hcllr það ver-
og kýrnar fá jórtrið, 6g stefndi beint
á búrið, eins og smaladrengnr eftir
smalalaunnnum sínum. Síðan hafa
öll einkamál Lögbergs verið matar-
mál, og það sjálft matarmálamálgagn
Matarmálamálgagnið segist vera
með frjálslyndu hliðinni í Canada og
á Englandi, og svo til þess að vera
sjálfu sér samkvæmt, segist það hafa
orðið að vera með repúblíkanska
flokknum í Baudaríkjunnm, af þ
að ltann si framhald af Whig-flohkn
um á Englandi/ Þetta er nú ekta
Lögbergs-lógik. Ef Lögberg t.
væri hæna, þá ætti það eftir þessu að
leggja rækt við öll hænuegg, af því
þau kunna að hafa verið góð ein
hverntíma, jafnvel þó að þau væru
nú orðin að fúleggjum. Matarmála
málgagnið metur hlurina fyrir það
sem þeir liafa vertð, en ekki fyrir
það sem þeir eru, það er augljóst
Slíkt er nú á dögum kölluð mold
haugadýrkun og er heldur fágæt hér
í Ameríku, og alls ekki brúkað nema
þegar menn þurfa að sýnast fyrir
mönnum; en það er þægilegt að
grípa til hennar, og hún er sú bezta
hræsnisbiæja sem hræsnisblöð geta
sveipað sig í.
Það þykist hata harist með öllum
öngum í fylkingu frjálslynda flokks
ins fyrir öllum upphugsanlegum
gæðum; fyrir afnámi tollverndar,
járnhrautaeinokunar,skó!afyrirkomu
lags breytingum og öllum möguleg-
um hagsmunum verkaiýðsins og
bændanna, sem allir vita náttúrlega
hverjir eru, og sem Lögberg þess
vegna gerir ekki nákvæmari skýringu
við, og ef maður drægi ekkert trá
fyrir sjálfhólinu í stefnuskránni, þá
mundi manní koma til hugar að það
væri eiginlega ekki lífvænt hér nema
fyrir tilstilli Löghergs. Það væri nú
yálfsagt ósanngirni að segja að Lög
berg hefði aldrei farið með neitt
nema vitleysu, en það er óhætt að
fullyrða svo mikið, að stundum hefir
það talað eins og Bileamsasnan og
æíinlega hcfir verið megnasta inatar-
hljóð í rómnum.
Þá telur Lögberg sig líka hafa tek
ið rétta stefnu í kyrkjumálunum, og
er það líklega rétt frá þess sjónar
miði skoðað; en sá lærdómur sem
það kemur fram með í sambandi við
hana í þessari stefnuskrárgrein sínni,
er sú ómóralskasta, skítugasta og
fíílskulegasta kenning sem vér minn-
umst að hafa heyrt frá nokkrum for-
tnælanda nokkurrar kyrkju. Hún er
Lögbergi samkvæm, það efast maður
ekki um, en kyrkjnnni, jafnvel
kyrkju ritstjórans, vonum vér að hún
sé ekki samkvæm. Blaðið segir svo:
Þó Lögberg hafi ekki rætt eðft
leyft umræður um sérstök trúaratriði,
þá könnumst vér við ftð blaðið hefir
erið hlynt kirkju og kristindómi, og
það er rvo fjarri að blaðið fyrirverði sig
fyrir þetta, að vér álítum að það hafi
þar tekið liina réttu iog hollustu stefnu,
eins og í öðrum málum. Öll hin beztu
og merkustu blöð í hinum enskumæl-
andi heimi eru kirkjublöð í sama skiln-
ingi og Lögberg. Þjóðir þær hér i
Ameríku. sem íslendÍDgar hafa tekið
sér bólfestu meðal, eru kristnar þjóðir
og fólkið kirkjnfólk. Þó ekki væri
nema til að fylgja hinni gömlu og gildu
regln, að “þegar maður er í Rómaborg
á maður að fylgja siðvenjum Rómaborg
ar”, ættu íslendingar hér í landi að
vera kristið fólk og kirkjufólk, og mun
reynast það hollasta h vað þeirra veral-
legu (bagsmuni snertir”.
Hér er ekki sparningin fyrir höf-
undinum að menn hafi sannfsering
fyrir kyrkjumálum eða séu kyrkju-
legrar trúar í rann og sannleika;
ekki spurningin hvort kvrkjan npp-
fyllir þarfir manna eða ekki. Nei,
rnaður á bara að fylgja henni af þvi
hún er f meiri hluta, og af þvf þafl
mælist svo vel fyrir. Hún er svo á-
g*tt skálkaskjól, svo framúrsknrandi
verndari, að það er sjálfsagt að brúka
hana þar sem hsegt er að koma því
við. Það er svo sera ekki ásltæða til
að vera annað en hræsnari þegar
maður heflr svona ftgætt teekifæri tll
þcss. Ft maður ft endilega að vera
kvrkjnmaður fyrir það, að maður er
ft raeðal “kyrkjufólks,” þá ætti mað-
nr cftir sömu kenningn að vera þjóf-
nr ft mcðal þjófa og ræningi á meðal
ræningja. Það er ekki samvizkan
setn höfnndnrinn spyr eftir, heldur
hagsmunirnir, og það eru vitanlega
ekki hagsrannir fólksins sem hann
ið hftð spenanum,
kiiið figætlega hefir fvri
’yrir augum, heldur sínir eigin
köllun siita. I5að var í fjögur ftr að Itagsmunir.
finna út hvcr ræki upp í það stærstann ■ reka fólk í
bitaain, og þegar það svo fékk að i
víta hver hinn réttmæti matfaðir þcss
var, þá fékk það stefnuna, rétt eins
Ilann er að reyna að
kyrkjukvíarnar, af því
li.nm veit að það er peningalegur
hagnaður fyrir -Lögb, og hatin beitir
því sem svipu, að hugsanfrelsið héi
í landi sé ekki svo mikið, að mönnum
haldist uppi að Iftta aðra skoðun í
Ijósi en þá sem fjiildinn hefir. Það
er sjftlfsagt satt að það kemnr sér
stundum þægilega hræsna, en þvf
verður ekki neitað að þtið er hftlf-
sóðalegt, að kenna mönnum að bera
minni virðingu fyrir shnnfæringu
sinni þeldur en annara. og það í blaði
sem 4 öðrum stað segir sér ant um
að Islendingar veiði sem sjálfstæð
astir og nái sem mestri bylli og virð
ingum. Það þárf dsemafátt virðing-
arleysi fyrir tiltinningum manna og
dæmafáa ósvífni til að láta aðrar eins
kenningar út úr sér i heyranda hljóði;
en svo er þetta samt ósköp sam
kværnt stefnu blaðsins í öðrum grein-
um, og það segir hara hér það sem
það hefir hugsað að undanförnu.
Kyrkjumálin eins og annað eru orð-
in því að matarmáli og valdamáli, og
hafa raunar altaf verið það,þó það
hafi ekki haft þrek eða hreinskilni til
að segja það fyr en nú, að maginn
hrópar hærra en samvizkan.
Vér búumst ekki við að matarmála-
málgagnið breyti stefnn sinni þó þvl
sé bent á gallana, það er of syndum
hlaðið til þess, en vér álítum rétt að
sýna almenningi fram á það, að blað
sem er svo blygðunarlaust, að kenna
mönnum að bera svo litla virðingu
fyrir sannfæring sinni, að þeir hiaupi
með hana í felur þegar hún kemur í
bága við sannfæringu einhvers ann-
ars, er hvorki pólitiskt blað né kyrkju-
blað, heldur hlátt áfram SAURBLAÐ.
Það væri óafmáanlegur blettar á
Vestur-ísl. að kalla það nokkru
heiðarlegra nafni eftir að það hefir
boðið þeim aðra elns ráðlcggingu eins
og að ofan er skráð, og eftir að hafii
látið í veðri vaka að þeir séu henni
samþykkir.
Einu atriði sem hefði mátt vera í
stefnuskránni, hefir ritstjóri matar
málarnálgagnsins gieymt, og það eru
skammiri.ar,—dónaskammirnar, og
hefði hann þó sízt átt að gleyma því
sem stærst var, en svo ber raunar
ekki eins mikla nauðsyn til að taka
)að fram, eins og margt annað, því
allir vita nú, að skammirnar eru
erfðasynd Lögbergs, sem altaf magn
ast meira og meira eftir því sem það
verður glópsýnna og gæfusnauðara,
og scm er óaðskiljanlegur hluti þess
Greinin í siðasta blaði Lögbergs, þar
sem Heimskringlu er heilsað, er vott
ur um það; það er 4 lienni hrossa
mark ritstjórans glögt og greinilegt,
stúfrifað i stúf bæði eyru og hundsbit
aftan undir. Hann gerir mikið veð
ur út at því að Heimskringla sé ekki
nýtt blað. Nú, gott og vel; ef hún
er ekki nýtt blað, þá er hún ný út-
gáfa af gömlu blaði, og ætti ekki að
vera lakara fyrir það, þvi gömlu
blöðin hafa þó reynsluna sem nýju
blöðin hafa ekki, og hún er ætíð mik-
ils virði. Vér gerðum fulla grein
fyrir því í fyrsta blaði Heimskringlu
hvers vegna þessi árgangur var ekki
kallaður 1. árg., heldur sá 12., og er
óþarfi að fara lengra út í það hér
það skilja það allir, að undantekinni
einni mannskepnu í Winnipeg.
“Ef heiöarle(?t nýtt íslenzkt blað
“hefði risið hér upp, þá hefðum vér
“faitnað því þó það væri keppinaut-
“ur vor,”
segir Saurblaðifl, Jú, vér skiljum
það. Ef það hefði risifl upp heiðar-
legt blað á saurblaðavisa, þá hefði
Saurblaðið viknað af gleði yfir þvl,
að hafa getið sér afkvæmi í sinni
mynd og likingu, eftir nærri tíu ára
einstæðingsskap og tveggja ára skít-
mokstur. En heiðarlegt blað, á aðra
vog vegið, vissnm vér vel að það
mnndi ekki geta litið réttu auga.
Þá segir ritstjórinn að ýmsir
séu að japla nm það, að það séu
fleiri en ein hlið á sama mftlinn, og
virðist ekki gseta þess að það er ekki
nema ein sönn hlið á hverjn mftli.
Þétta ft víst að vera til þess að sýnft,
að eitt blað sé nægilegt. En, llggur
mannl þá við að spyrja, hver er þá
sanna hliðin, og hvernig veit maðnr
að hún er það, ef að maður heyrir
aldrei getið nema um eina hlið?
Blaðið þarf ekki að ætla menn svo
heimska, að halda að Lögberg taki
ætíð sönnu hliðina, sízt af ölln þegar
það er nýbúið að kenna mönnnm
að það séu til lygahliðar ft mftlunum
llka. Sannleikurinn er sá, að það
eru oft til margir vegir og allir jafn-
samir til að komast a3 einu tilteknu
takmarki, en þó menn greini ekki á
um að takmarkið sé rétt, þó geta
menn greint á um það hver vegar-
inn sé lieppilegastur. Það er til
þess að ráða fram úr þvf að blöð-
in eru, og því fleiri sem'þau eru,
því óbundnari tækifæri hafa menn
til þess. Lögbergi er óhætt að
baula aftur og búa til að rastefnu-
skrá áður en það sannfærir menn
um að það taki ætíð hina sönnu hlið
allra mála.
Spánn.
Antonio Canovas del, Castillo.
Cuba strídid hefir vakið svo mikla
eftirtekt 4 Spánverjum, og orsakað svo
misjafna dóma um þá, að það virðist
ekki vera úr lagi að gera sór dálitla
grein fyrir stjórnarfarinu þar og ástand-
inu, og þeim öflum sem þar hafa verið
ráðandi um tíma. Það eru margir sem
hafa horn í siðu Spánverja og álíta allar
gerðlr þeirra misgerðir, og þá sjálfa
þrællynda og kjarklausa þjóð. Það
kann nokkuð að vera til í þessu, en það
er oft gert of mikið úr því, og þeir sem
minst þekkja til gera oftast mest úr þvi.
Til þess að geta dæmt sanngjarnlega,
þarf að skoða þau atriði sem eru völd
að viðburðunum og skapa stefnu þeirra
Það er vert að gá að því þegar í byrjun,
að spánska þjóðin er fátæk en stórlynd,
og að þetta tvent hefir mikil áhrif á við
skifti hennar og framkomu gagnvart
öðrum þjóðum, og fyrirkomulagið
heima. Stjórnarfyrirkomulagið er lag-
að eftir stjórnarfyrirkomulagi Breta.
Það er þingbundin konungsstjórn þar
sem hinn ríkjandi konungur hofir eins
lítið að segja í pólitískum málum, eins
og Victoria drottning á Englandi.
Pólitisku flokkarnir, hinn konserva-
tívi og hinn liberali, hafa ujn mörg ár
skifzt á um stjórnina, undir forustu
þeirra Canovas og Sagasta. Þaðeru til
fleiri pólitiskir flokkar sem hafa minni
þýðingu m hinir, svo sem repúhlíkanar,
Carlistar og sosíalistar. Á síðustu ár-
um hafa uppreistir átt sér stað á Phil-1 k0nungs á Ítalíu, var nú kosinn og tók
lisku rfkiserföalögin gömlu sögðu svo,
að þar skyldu ekki konur sitja á veldis-
stóli, en'’venjan á Spáni hafði samt ver-
iö önnur, og árið 1831 lét Ferdinant
takft upp aftur gömul lög sem gáfu kon-
um rétt til rfkiserfða. Þetta hafði hann
fulla heimild til að gera, eftir því sem
skarpskygnustu lögfræðingar í Evrópu
sögðu. Öll veldin f Evrópu, og páfinn
að auki, hafa mótmælt kröfum Don
Carlos.en þrátt fyrir það aota meðhalds-
menn hans öll tækifæri sem hægt er að
fá til þess að koma kröfum sínum fram.
Christina var hin versta kona,
grimm, ágjörn, metorðagjörn, siðferðis
fll, prettótt óg hirðulaus um uppeldi
barna sinna. Með öllu þessu tókst
henni að æsa þjóðina svo upp að hún á-
samt glæpanautum sínum var rekin úr
landi, og 1813 var Isabella krýnd eftir
að þingið hafði samþykt hana fullveðja,
en hún var þá að eins 13 ára að aldri
Þessi unga drottning sem hafði fengið
mjög lélega uppfræðslu, og hafði enga
þekkingu á því sem fram fór, varð íljót
lega að verkfæri í höndum vissra manna
sem höfðu það fyrir markmið, að koma
ár siimi sem bezt fyrir borð, og þar eð
þjóðin var nú fyrir alvöru vöknuð til
meðvitundar um þörfina fyrir berti
stjórn, þá var hún líka rekin frá
völdum, og varð að flýja landið. Þetta
sýnir að stjórnmálamenn Spánar höfðu
þó hug og rænu á að lagfæra stjórnina
í landinu, hversu óvæg meðöl sem
brúka þurfti. Bráðabyrgðarstjórn var
nú sett á fót, og 1869 samið frumvarp
til stjórnarskráar. sem skipaði svo fyrir
að konungur skyldi kosinn; og var hún
að mörgu leyti góð, en alt var samt
meira og minua á ringulreið. því þeir
sem fremstir stóðu voru ósamþykkir
sín á milli. Leopold frá Hoenzollern
var tilnefndur fyrir konung, og þrátt
fyrir það þó hann tæki aldrei konung-
dóm var þessi útnefning hans orsökín
til fransk-þýzka stríðsins, og til þess að
franska keisaradæmið gliðnaði í sund-
ur og Napoleonsættin hætti að ráða
Frakklandi. Amadeo, bróðir Humherts

C. B. Julius,
Islenzki
sera nú
búðinn
búðarmaðurinn
vinnur í nýju
ippíe-eyjunum og Cuba. sem hafa orðið
stjórninni örðugar, og æst alþýðu mjög.
Spánn var einu sinni voldugt ríki, og
vill gjarnan vera það enn; þess vegna
heldur stjórnin dauðahaldi um þessar
nýlendur, sem hún má þó til að láta af
höndum fyr eða síðar, ef þær fá ekki
sams konar stjórnarfyrirkomulag eins
og t. d. Canada hefir. Það er hart fyrir
Spán að beygja sig undir þessar óhjá-
kvæmilegu breytingar; Spán, sem um
langan tíma var eitt hið glæsilegasta og
voldugasta stórveldi sem heimurinn
hefir átt, og átti þjóð, sem frá æfahárri
tíð stóð hátt f mentun oglistum. Gjald
þrota að kalla má, hefir þjóðin á hönd
um sér styrjaldir í þessum fáu land
skæklum sem eftir eru af hinum víð-
lendu nýlendum Spánar, og með lélega
fyrirliða og illa búið lið er hún að þrot-
um komin. Fjárhagurinn er { hinu
versta ástandi, og það eru litlaf likur til
að skuldabréf stjórnarinnar verði inn-
leyst þegar stríðinu lýkur. Akuryrkj-
an, aldinatekjan og námagröfturinn
borga sig illa. Hinar arðsömustu tekju-
greinir hafa verið pantsettar okrurum
til þess að hafa saman fé til bráðabyrgð'
ar handa hinni ósparsömn stjórn, og á
ýmsum tiraum sjást i tekjuskýtslum
stjórnarinnar upphæðir, sem eru af-
rakstur af hlutaveltum (Lotteries), sem
stjórnin aetur á fót þegar verst gengur,
og sem alt af gera seinni villuna argari
hinni fyrri. Undir þessum kringum-
stgeðum er það torskihð, að Spán skuli
ekki umsvifalaust sem ja frið við upp-
reistarmennina, en samt er það svo, að
það mun naumast vera til á Spáni sá
maður, kona eða born, sem væri viljugt
að láta af höndam eitt fet af Cuba.
Ræktarsemi við ríkið og fastheldni við
kyrkjuna ern tvö einkenni sem Spán-
verjum eru samfara, og allir sem vita
hvað fððurlandsástin og forfeðrastæri-
jstið eru sterk ðfl, skilja að þau ern ekki
fthrifalaus.
við konungdómi á Spáni, en hann fann
brátt að hann hafði reist sér hurðarás
um öxl, og þreyttur af að stríða við
ráðgjafa sina og hina sístríðandi póli-
tisku flokka sagði hann af sér og sneri
aftur til Ítalíu. Alt þetta basl með
konungana var mönnum nú orðið leitt.
og flestir voru orðnir ráðalitlir. Caste-
lar sagði að það sem þyrfti að gera, væri
að sameina reglu og frelsi, og til þess
að reyna að koma þessu ft, var nú stofn
að lýðveldi. Á minna en tólf mánuðum
voru fjórir forsetar kosnir, og að lokum
var lýðveldið eyðilagt með hjálp hersins
og konungsveldi sett á fót aftur með
Conoyas sem leiðtoga. Þetta var gert
til þess aö koma Alfons syni Isahellu að
fyrir konung, og tókst það ágætlega.
Árið 1885 dó Alfons, en ekkja hans
Maria Christina frá Austurríki varð
varð drottning, í Maí 1886 fæddist A1
fons XIII., og síðan hafa öll lagaboð
verið gefin út f nafni hans og móður
hans tfl samans. Carlos í útlegðinni
hafði á móti þessu öllu og gerði hinar
sömu kröfur og áður,
Stuttur útdráttur úr sðgu Spánar
um síðustu fimmtiu árin kemur manni
betnr en nokkuð annað í skilning um
hvað hinn myrti stjórnarforraaður,
Canovas var fyrir Spán.
Þegar Ferdinaat konungur dó, 1833,
tók Christina drotning hans við völdum
samkvæmt fyrirskipunum manns sinsi
og var það gert til þess að halda veldis-
stóli Spánar þangað til dóttir þéirra,
sern þá var barn að aldri. gæti tekið við
ríkjura. Bróðir Ferdinants, Don Carlos.
gerði nú kröfutil konungdóms á Spáni.og
nafa út af þeirri kröfu spunnist lang-
varandi deilur og óeirödr, scm hafa orðið
til mikils kostnaðar um mörg ár. Gal-
Antonio Canovas del Castillo end-
urtók það sem svo oft hefir komið fyr-
ir áður í löndum, þar sem konungdóm-
ur og aðalsættir hafa ráðið og ríkt, að
iðjusamirmennmeð miklum hæíileikum
og skarpskygni hafa þrátt fyrir mikla
örðugleika náð hinu mesta valdi og
tign, og verið viðteknir sem leiðtogar
og fyrirmynd í hinni æðstu stöðu. Ca-
novas var af lágum stigum; faðir hans
var skólakennari, en móðir hans um
tíma þvottakona. Framan af fullorð-
insárum sinum fékst hann við vélfræði
og blaðamensku, og var æfing sú er
hanu fékk með þessu mjög góð hjálp
fyrir hann á seinni árum, þegar hann
þurfti að»sinna vandasamari störfum.
Hann var f fyrsta sinn kosinn til þing-
manns fj’rir það kjöodæmi sem hann
átti heima 1 1854 og hefir hann sfðan
fengist svo tfðum við stjórnarstðrf, að
æfisaga hans síðan er í raun réttri saga
Spftnar. Hið yfirgripsmikla starf hans
sem sendiherra f Róm undirráðgjnfi
innanríkismftla og fjármálaráðgjafi,
gerðu hann kunnugann mönnum, sem
höfðu þekkingu og æfingu í als konar
stjórnarstörfum, og gerði hann sjálfan
æfðan ogleikinn í að leiða aðra, Hann
var fróðleiksmaður mikill og lagði sig
eftir skáldskap, sögu og pólitík, og
liggja efrir liann nokkrar merkar bæk-
ur, ræður og fyrirlestrar, enda stundaði
hann nárn sitt; ýel meðan liann 'gekk á
skóla, ftsamt vini smurn Castelar, sem
hannhélt ætílangri vináttu við, þrátt
fyrir hinar afarhörðu árásir þeirra hver
Hann selur nú með mjög
lágu verði karlmanna-
fatnað, frá instu flík til
þeirrar yztu. Stígvél,
Skór og margt fleira.
Komið inn og sjáið hann
Dollarinn ykkar kaupir
meii-a í þeirri búð en
annars staðar í bænum.
522 Main St.
}
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNtJ NÝJA
Skandiiiayian HoteL
Fæði $1.00 á dag.
718 JUttin Str.
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldreL Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
Truetnner’s
..1111,1 i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vðruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
serhvað ema sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur meö
somasamlegri brúkun.
Áður seldar
16 potta fötur 90 cts.
14 potta fötur 75 “
12 potta fötur 70 “
14 “ “ með sigti $1.10
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers $2.50
Nú á
67 cts.
55 “
52 “
78 “
70 “
$1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
E. G. Ford,
81» feit St-
WINUIPBQ,
er nýbyrjaður a$ verzla með alls-
konar leirtau og glervarning, og
langar hann til að fá að sjá ís-
lendinga i búð sinni og lofar að
gefa þeim betri kaup en nokkur
annar í bænum getur gert á sams-
konar vöru. Muniðeftir númerinn
! 19 Main Street.
Béttfyrir norðau C P.R. járnbrautina.
JE. Or. CF’OIRID.
‘Rétt eins gott
eins og brauðið hans Boyd’s’’
hafa margir af Winnipegmönnum heyrt
sagt hvað eftir annað, Þetta þýðir að
leggja á tvær hættur með það sem þið
borðið, en að gera það er ætíð viðsjár-
vert, og alveg ónauðsynlegt.þegar verð-
ið er eins lágt eins og hjá öðrum. Candy
Kökur og Pastry fæst eins ódýrt lijá
Boyd eins og í lélegustu búðum í hæn-
um. Því ekki að kaupa hjá honum ?
Bezta brauð í Canada.
370 og 579 Main St.